Ahmet Kaya - Bir de sen gitme!!
HTML-код
- Опубликовано: 1 фев 2022
- Hani demiş ya Cemal Süreyya “Okyanusta boğulmaz da insan gider bir kaşık sevdada boğulur”
O yalan bence çünkü ben senin bir kaşık sevdanda yaşam buldum. Azıcık burnumu kaldırsan nefesim kesiliyor. Sudan çıkmış balığa dönüyorum.
Ya da ben anlamadım, ben o bir kaşık sevdaya bağımlı oldum. Yaşam değil nefes değil bağımlılıktır belkide.
Eğer bağımlılıksa canın sağolsun. Yolun sonunda ölüm olsa bile, senin o bir kaşık sevdan benim ruhumun tek gıdası.
Birini çok sevmektense , en saf en temiz duygularla sevebilmek daha güzel bir duygu.Hayat seni çok yormuş mesela , kırılmış ve yıpranmışsın herşeye rağmen devam edebilmişsin.Kırılma duygusunun ne demek olduğunu bildiğin için kırmamaya özen gösteriyorsun , bakışların daha anlamlı oluyor , dokunuşun , sözlerin…
En saf ve en temiz duygularla sevebilmek ; klişe seni herkesten çok seviyorum kelimelerinden daha önemli bence.Hissetmek , anlamak , gözün kapalı güvenmek.
Bir sahil kasabasında yaşayalım, senden başka kimsem olmasın. Bileyim ki çağıranım sensin, bileyim ki bekleyenim sen. Kapımın kapanmayacağını bileyim. Yağmurdan sonraki toprak kokusu gibi seni seveyim. Bazı geceler mum ışığında bir şeyler oku bana. Ben seni sevdiğim için bir kez daha şükredeyim. Ellerinden uzaklaşmadan ömrümü bitireyim. Adın aynı kalsın ama ruhun aşk olsun, uykularıma aksın. Bir gece alayım yüzünü avuçlarımın arasına, öpeyim sabaha kadar gülüşünü...
Konu senden açılırken bırakamıyorum bu depresif ruh halini. Yapışmış bi sakız gibi. Öldürmek istercesine boğazıma yapışan bir el gibi yapıştı üzerime. Konu sen olunca ben kendimi koca bir karamsarlığın içinde buluyorum. Bu karamsarlığın tek güzel yanı konu senden açılması. Adının geçtiği her olayda kalbim iki kat daha hızlı atmaya başlıyor. Bir insanın bir insanın üzerinde bu derece etki yaratması mucizevi değil mi sence de ?
Ne istiyorum biliyor musun?
Sokak sokak gezelim İstanbul'u istiyorum. Tutuşalım el ele, yokuşlarını çıkalım binbir hikayelerle dolu duvarları incelerken. Yolumuza çıkan yavru kediyi sevelim. Ara sıra öp beni mesela. Gülücükler bezesin yollarımızı. Yorulunca oturalım bir kaldırım kenarına. Bir ağaca yaslarız belki sırtımızı ya da bir duvara. Fotoğraflarımız olsun İstanbulla. Kimsenin fotoğrafı olmayan sokaklarda. Bize anlatsın kendini İstanbul. Hani bizim şehrimiz ya, gel şimdi İstanbul'a kavuşalım sevgilim. Her kaldırımında ayrı öp beni. Her sokağına başka cümleler bırakalım. Öyle herkesin baktığı yerden bakmayalım boğazın manzarasına. Kullanılmayan bir evin çatısında izleyelim mesela bir akşam üzeri güneşin kızıllığını. İçimizi ürpertsin rüzgar, bir çay sıcaklığıyla ısınalım tekrar. Boşverelim teferruatlı yemekleri, bu sefer de ayak üstü atıştıralım. Hatta sevgilim, peynir ekmek yiyelim yolumuza devam ederken. Adım adım sevelim bu şehri. Kalabalığını bırak, gel kenarlardaki yaşanmışlıklara bakalım. Kimsenin görmediği renklere biz bakalım.
Hadi tut elimi.
Bir cumartesi sabahı sevgilim, İstanbul'un olalım.