Bazen hiç gelmeyecek biri de beklenir; o bir düştür yazgına, soluğuna eklenir…- Geçtiğim yerlerde büyük yangınlar vardı. Bu yüzden bu hayat bana küllerden emanet kaldı. Hep iflah olmaz bir beddua gibi yaşadım. Hiçbir düş ömrüme denk düşmedi. Şimdi hiçbir ağıt yokluğuna denk değil. Denizi özleyen bir kumsal gibi hasretim sana. Kal dersen kalırım. Git dersen yine kalırım… Kalırım sana her zaman. Birak taşısın ikimizi kalbimdeki bu liman. Sen, uzak bir liman şehrinde kalan sesim ve hiçbir rüzgârın boğmaya yetmeyeceği nefesimsin. Ben senin uzak, ıssız gemilerinim. Ben senin anlamın, ben senin şiirinim. Hep iflah olmaz bir beddua gibi yaşadım. Hiçbir düş ömrüme denk düşmedi. Şimdi hiçbir ağıt yokluğuna denk değil. Sonra kaldım yokluğuna üstelik erken; günler biten aşklar gibi can çekişip geçerken. Geçtiğim yerlerde büyük yangınlar vardı. Bu yüzden bu hayat bana küllerden emanet kaldı. Şimdi sen düşümü de öksüz bıraktım. “Düştü tetiği yüreğimin yığıldım kaldım.” Herkes kendine gider bir gelen olmayınca; ömür bir nefeste yiter gönül tutunmayınca…
Bu adamı dinlemeyi seviyorum.
Uf negüzrl şiirçook güzel.hiçbirdüş.ömrüme düşmedi filan.müzikte iyi.beğendiim.
Teşekkür ederim sevgiler..
çok güzel bir yorumlama tebrikler Akif Oktay...
Bazen hiç gelmeyecek biri de beklenir;
o bir düştür yazgına, soluğuna eklenir…-
Geçtiğim yerlerde büyük yangınlar vardı.
Bu yüzden bu hayat bana küllerden emanet kaldı.
Hep iflah olmaz bir beddua gibi yaşadım.
Hiçbir düş ömrüme denk düşmedi.
Şimdi hiçbir ağıt yokluğuna denk değil.
Denizi özleyen bir kumsal gibi hasretim sana.
Kal dersen kalırım. Git dersen
yine kalırım… Kalırım sana her zaman.
Birak taşısın ikimizi kalbimdeki bu liman.
Sen, uzak bir liman şehrinde kalan sesim
ve hiçbir rüzgârın boğmaya yetmeyeceği
nefesimsin. Ben senin uzak, ıssız gemilerinim.
Ben senin anlamın, ben senin şiirinim.
Hep iflah olmaz bir beddua gibi yaşadım.
Hiçbir düş ömrüme denk düşmedi.
Şimdi hiçbir ağıt yokluğuna denk değil.
Sonra kaldım yokluğuna üstelik erken;
günler biten aşklar gibi can çekişip geçerken.
Geçtiğim yerlerde büyük yangınlar vardı.
Bu yüzden bu hayat bana küllerden emanet kaldı.
Şimdi sen düşümü de öksüz bıraktım.
“Düştü tetiği yüreğimin yığıldım kaldım.”
Herkes kendine gider bir gelen olmayınca;
ömür bir nefeste yiter gönül tutunmayınca…
🌹❣🌹
Hiç kimse sizin gibi şiiri böyle yaşayarak okumamıştır
Teşekkür ederim sevgiler 😊
tam beni anlatmış 😐😐😐 çok anlamlı
☆☆☆☆☆