Golhaye Tazeh 130, گل های تازه برنامه شماره ۱۳۰, گریه لیلی, آواز: محمودی خوانساری, شعر از سایه

Поделиться
HTML-код
  • Опубликовано: 15 окт 2024

Комментарии • 6

  • @داوودصالحی-خ5ح
    @داوودصالحی-خ5ح Год назад

    این هنرمندان همیشه نامشان به نیکی یاد می شود روانشان شاد

  • @mohsenbakhtiyari3578
    @mohsenbakhtiyari3578 Год назад

    بادرودوسپاس یکی تصنیف های ماندگار استاد

  • @mostafa.a1285
    @mostafa.a1285 Год назад

    فوق العاده زیبا دلنشین روحنواز تحسین برانگیز تکرار نشدنی و خاطره انگیز با سپاس از مدیر محترم کانال بابت پخش این موسیقی زیبا و فاخر از استاد محمود خوانساری گرامی پیروز و موفق باشید سپاس فراوان از زحماتتون 💖

  • @experience9972
    @experience9972 Год назад

    چقدر زیبایی های ارزشمند هنری دراین پُست نهفته و شنیده می‌شود، 💙🫂💙🕊❣👍

  • @mohammadmogaledi7050
    @mohammadmogaledi7050 Год назад

    درود بر هر آنکه حتا لحظه‌ای مردم را شاد کرد، و درود بر آزادی خواهان ایران-- نه به شاه ضد هنر-- نه به آخوند ضد انسان-- هنرمند باید آزاد باشد مثل همهٔ انسان‌های دیگر ، آزادی با سرنگونی آخوند دجال

    • @saadykohanim7489
      @saadykohanim7489 Год назад

      منصفانه است که شاه و‌آخوند را همگون بنامیم!
      در آن دوران ساعت ها در رادیو آهنگ پخش میشد، برنامه گلهای رنگارنگ، گلهای تازه، گلهای صحرایی، جشن هنر هایی هم چون طوس و شیراز داشتیم، دلکش ها، مرضیه هاو الهه و پوران و پروین و قمر و بنان و شهیدی ها و قوامی ها و ارکستر های مختلف داشتیم خواندن افتخار بود نه جرم، رقصیدن هنر بود و نه جرم و نواختن هنر و افتخار بود…..