"Bir adam tanıdım, kafasız bir kadına yaşamının 20 yılını verdi. Her şeyi feda etti ona; dostlarını, emeğini, dürüstlüğünü bile... Ama bir akşam, kadını hiç sevmemiş olduğunu anladı. Canı sıkılıyordu, hepsi bu. İnsanların çoğu gibi canı sıkılıyordu." Albert Camus - Düşüş
@@fey1377 Katılıyorum, kadınlar-veya hayatının merkezine koyduğun kişi/nesne- geçici zevkler verebilir ama büyük hedeften(bahsettiğimiz kişinin hedefi varsa tabi) seni saptırır.
@@lemisanthrope8153 O yüzden "kadınsız nefes alamam" kafasında olmayıp "hayatımda bir kadının olması hayatımı güzelleştirir" (hayatın güzelden daha güzele geçer anlamında) mantalitesiyle yaklaşmak lazım.
Yalnızlık hayatım boyunca nereye gitsem peşimi bırakmadı. Barlarda, arabalarda, kaldırımda, dükkanlarda, her yerde... Bundan kaçış yok. Ben tanrının yalnız adamıyım.
"Beni tanıdıkça benim ne kadar bayağı ne kadar düz olduğumu görüyorlardı ve benden gittikçe uzaklaşıyorlardı, içimdeki derinlik dışarıya sığlık olarak açığa çıkıyordu. Bunun farkındaydım ama yapacak bir şeyim var mıydı bunu bilmiyordum. Duygularım da körelmişti artık insanlara Sevgi besleyemiyordum, sevsem de sevgim azdı. Kimseye nefret dahi etmiyordum. Hayal denen şey beni bırakalı mevsimler olmuştu. Sadece zamanın geçmesini bekliyordum . Belki en faydalı olduğum zaman toprak olup o topraktan çıkan ağacın meyvesinin bi çocuk tarafindan yenilmesiydi.."
kuş uçmaz kervan geçmez bi yerdesin su olsan kimse içmez yol olsan kimse geçmez her gün yüreğimin kökünde ötüyor şu dünyanın ıssızlığı tanrı kimseye vermesin böyle bi yanlızlığı
Ailem ve sevdiğim birkaç yakınım dışında kimsem yok. Arkadaşım yok. Kendi halinde takılan biriyim. Hedeflerime ve hayallerime ulaşmak için kendi kendime saatlerimi harcıyorum. Sosyal ortamlarda hani o görünmez, sessiz olan kişi benim. Çoğunlukla bu benim "kişi" kavramımı zedeliyor. Kalabalıklar içerisinde yalnız olunca sorun ben miyim diye düşünmeye başlıyorum hatta bazen göğsümde baskı ve daralma hissediyorum. Bu kadar insan, karşısında onu dinleyebilecek insan bulabilmesine rağmen benim gün içerisinde halini hatrını sorabileceğim kimse olmuyor. Çoğu kafasına kurduğu seni kabul ediyorlar ve ön yargılı davranmayı seçip bunu bakışlarından ve tavırlarından sana hissettirebiliyorlar. Sanki istenmiyormuş gibi hissediyorsun ve insanlar bunu sana hissettirdiği için belki de mutlu. Onlar eve gidince eğlenecek ve gülecekler. Sen ise biraz da kafana taktığından dolayı üzüleceksin belki sonraki gün gözlerin şiş aynı ortamda bulunman gerekecek ardından göreceksin ki sen üzülürken onlar mutlular, gülüyorlar. Eskiye nazaran artık daha az bazı şeyler üzerine kafa yormaya başladım. İnsanların empatisiz tavırları onların sorunu ve ben dahil buradaki yalnız insanlar, lütfen üzülmeyin hepimiz değerliyiz ve elbet bir gün bir şeyler değişecek.
Duygularıma tercüman oldun dostum senin yaşadıklarını ben de yaşıyorum sanki kalabalık ortamlarda kendimin var olmadığını bile hisettiğim oluyor bazı zamanlar
Ne yazık ki insanların empatisiz davranmaları onların değil senin sorunun. Başkalarının seninle empati kurabilmesi için senin onlar gözünde görünür olman lazım. Yani diğer insanlar senin farkında olmalı. Bunu şöylede düşünebilirsin. Yolda yürüyorsun ve biranda hiç tanımadığın birisi önünü kesiyor ve sana "Çok düşüncesizsin, beni hiç dikkate almıyorsun" diyor. Bu davranışından dolayı o insana hak mı verirdin, yoksa anormal mi karşılardın? Cevabı biliyorsun. Ara ara yalnız kalmak iyidir. Ancak uzun süreli yalnızlık hiçte güzel bir şey değil. Bütün insanlar değerlidir. Fakat bir şeylerin değişeceği gün sadece sen çabalarsan gelecek. Yoksa bunca yıl değişmemiş şey, bundan sonrada değişmeyecek.
*_"Kötü kader diye bir şey yoktur; 21. yüzyıl vardır ve bu yüzyıl yavrucuğum; bir kelebeği bile intihar ettirebilir."_* *- Filin Yolculuğu /José Saramago*
Cemre hocam seni överek rahatsız etmek istemiyorum. Övmenin felsefesini bilirsin insanı mahcup ve dar bir duruma sokar, ama bu video gerçekten şuan ihtiyacım olan şeydi. Teşekkür ederim gerçekten.
@@xxgamerxx9243 seni çok övmemişler sanırım. Örnek olarak bir yazarın kitabına çok beğeni geldiği zaman aynı üretkenliği bir daha gösterememe korkusundan intihar etmesi veya senin bir yönünü öven bir kişinin yanında o yönünü sürekli ona aynı şekilde göstermek için kendini zorlaman. Bu durumlar senin rahatını engeller.
@@decadent2527 bence ovgu daha iyisini yapmasi icin bir arac olabilir, daha iyisini yapamiyorsan demek ki tesaduf den bahsedilinebilinir yada uzerine koyamamissindir, fakat ovgunun altinda eziliyorsan ya kendine guvenin yoktur yada ne yaptiginin farkinda degilsindir...diye dusunuyorum.
Şu video lise sondan üniversite yl a kadar yılda bir kere öğrencilere izletilmeli. Ülke kalkınması bile bence buradan geçiyor. Biz ne hissettiğimizi neden hissettiğimizi bile bilmiyoruz. En verimli zamanlarımız bu varoluşsal yalnizlikla, eş aramak gibi şeylerle heba oluyor. Teşekkür ederim Cemre.
Yalnız hissetmemin sebebi etrafımdaki kimseyle kafa yapımın uyuşmamasından kaynaklanıyor. İlgi alanları, konuştukları konular o kadar boş geliyor ki kendilerinden tiksiniyorum.
46 dakikayı aralıksız izledim ağzına sağlık Cemre. Beni benden daha iyi anladığın/anlattığın bir video olmuş. Dediğin gibi varoluşsal yalnızlığı kabullenmemiş olsan bu video da olmayacaktı. Hayat her zaman pros and cons.
Uzun süredir yanlızlık, depresyon, intihar gibi konuları düşünüyordum melankonik olduğumdan falan değil ama ben de aynı şekilde yalnızlık hissediyordum ve yanlış yaraya yanlış tedavi uyguladığımı bu videoyla farkettim ve senin de dediğin gibi s/ke s/ke kucakladım abi tam ihtiyacım olan videoydu. Varoluşsal yanlızlığa subjektif yalnızlık tedavisi uyguluyor muşum ne zamandır ve ilaç olamadığı için de yanlış insanlar seçtiğimi düşünüyordum ne kadar yanımda olsalar da. Bu video ve bu kanal yeni keşfetmeme rağmen bana çok şey kattı gerçekten çok teşekkür ederim cemre abi :)
yalnızlık bu zamana kadar bana hiç güç vermedi. günün sonunda konuşabileceğim kimse olmayacağını bile bile o günü verimli geçirmem imkansız zaten. çok yalnızım ve yalnızlığı güzelleyen kadife arkadaşlara asla katılmıyorum. insan maalesef doğası gereği sosyal bir varlıktır. yalnızlığa uzun süre katlanamaz. katlanamıyorum, dayanamıyorum artık.
söylediklerine katılıyorum. o arkadaşlarda pozitif yaklaşıyor gibi 'yalnızlık güzellemesi' konusuna.. sosyalleşmek önemli bir detay diye düşünüyorum. kendine yetebilmekte var öncelikle bunu başarmak gerek. kendine yetip, kendini geliştirip, yakınmak yerine yapıcı bir duruma geçmek gerekiyor. sevilmek değer görmek fark edilmekte bu yalnızlık durumunu azaltıyor. yalnızlığa katlanamadığın duruma kadar gelmişsin, bende de sürekli olan bir durum. yapabiliyorsan sosyalleşmeyi denemelisin ama kendini zorlamadan. zorlayınca bu seferde hayatına seni üzecek kişiler giriyor ve sonucu hüsran oluyor. bir dost, arkadaş edinmek ya da birisini sevmek isterken daha çok yalnız kalmayı özletiyor ve tekrar yalnızlığa dönünce tam anlamıyla bir karmaşa yaratabiliyor :) birkaç örnek verdim ama belki de yaptığın şeylerdir o yüzden yanlış bir şey söylediysem kusura bakma
@@bubblin3512 sorunum da zaten sosyalleşmek. sosyal fobim var. hitabet yeteneğim, muhabbet başlatma veya ilerletme yeteneğim, ilgi çekici konuşmalarım yok. sıkıcı bir insanım. diğer insanların konuşmak istemeyeceği bir insanım. diğer insanlarla konuşmaya çalıştığım zaman onları sıktığımı, benle konuşurken mutlu olmadıklarını çok net anlıyorum. kendimi geliştirmek isterdim ama bu ruh hali ile günlerimi harcamaktan başka bir şey yapamam. herhangi bir dalda yeteneğim yok, hobilerim neredeyse yok denecek kadar azaldı. hayatıma bu dönemde sadece bir kişi girdi. beni dışarıdan saygı değer birisi zannetti. fakat birbirimizi tanıdıkça bana dair bütün umutları söndü, gözlerinin içinde bana karşı yanan ışığın söndüğüne gün gün şahit oldum. sonra da çekip gitti. hem kendini aşık etti, hem de yalnızlığa olan alışkanlığımı bozdu. kısacası tavsiyelerin için çok teşekkür ederim ama dediğim gibi hepsini çok kez denedim. artık tünelin sonunda bir ışık göremiyorum. hiç iyi değilim.
bu bir teşekkür yazısıdır Cemre abi seni geçen ay tanıdım depresyondaydım goy goy videoların bana ilaç gibi geldi 1 ayda tüm videolarını tükettim bu gün her şey güzel giderken bir de bu videonun gelmesi beni aşırı mutlu etti keyfim aşırı yerinde dilerim senin de öyledir inşallah
‘’Yalnızlık, insanın çevresinde insan olmaması demek değildir. İnsan kendisinin önemsediği şeyleri başkalarına ulaştıramadığı ya da başkalarının olanaksız bulduğu görüşlere sahip olduğu zaman kendini yalnız hisseder.’’ Carl Gustav Jung.
İçimde sebebini açıklayamadığım sürekli beni yiyip bitiren bir kötü hissiyat vardı ve sebebini bulmak yıllarımı aldı. Cevap çok basitti aslında; cemre hocamın bahsettiği yalnızlıktı. Çevremde çok insan vardı, onlarla vakit geçirmek iyi geliyordu fakat ağrıkesici etkisinden farkı yoktu. Sebepsiz yere sürekli kötü duygular hissetmemin sebebi ise bu yalnızlığımı insanlarla gidermeye çalışmak ve onları hayatımın merkezine koymaya çalışmamdı. Çünkü bu insanlar bir gün giderse ne yaparım korkusu vardı. Hepsi birer birer belirli sebeplerden hayatımdan çıkınca durumumun farkına varıp cemre hocamın bahsettiği gibi; o insanları hayatımın merkezine koymaya çalıştığım için ne kadar aptal olduğumu hissettim. Herkes görmek istediği insanlarla beraber olmak istiyor, insanlar ise o insanların görmek istediği insana dönüşmeye çalışıyor. Ben asla böyle bir insan olamayacağım için kendi yalnızlığımı kabullendim, ne kadar çok insan olursa olsun çevrende değişen bişey olmayacak. Demek istediğim odur ki ben gibi sebepsiz yere, kendini yiyip bitiren duygulara sahip insanlar varsa bunun cevabını hiçbir insan veya doktorda aramasın, cevap kendi içinizde. sağlıcakla kalın
İnsanoğlu ölüp gittiği için çaresiz Yaşadım atomu buldum parçaladım ışınlandım herkese faydam dokundu vsr vsr öldüm gittim eee Kimi seversen sev eninde sonunda elinden ve kalbinden kayıp gidecek. Bunu keşfeden ve kabullenen insan yalnız. İnsanoğlu çaresizlikten yalnız Bütün insanlar sana odaklansada kilitlense de seni sevse de nefret etse de Bulsan da buluştursan da zeki de olsan zengin hasta her türlü insansı eylem veya doğal bileşen. Milyar kere milyar olasılık hepsin sende olsa olmasa S k ske yalnızıs arkadaş ötesi yok. Ölü ler de yalnız A.Q
varoluşsal yalnızlığın bir çözümü yok hele inançsız isen ve varoluşsal yalnızlığa düşmüşsen hiç bir şeyin anlamı kalmıyor bunun farkında olup ne kdar mantıksız olduğun düşünsen bile anlamsızlık hissine engel olamıyorsun ki bu işin sonu intihara çıkar. Burdan çıkardğım sonuc ise evrimin inanclı insanları hasyatta tuttugu cünkü inancsız ve bilincli varlıklar anlamsızlıga kapılıp yok olmaya tercih ederler
Üçüncü tür yalnızlığımla mutluyum. İnsanların aklımda ne olup bittiğini bilmemesi iyi bile. Sosyal ilişkilerimde insanlara ne kadar alan tanıyorsam o kadar müdahil olmalarını yararlı buluyorum. Üçüncü tür yalnızlık olmasaydı insanlar birbirini tamamiyle anlayabilirdi. Peki anlayınca ne olacak? Ben belki anlaşılmamak istiyorum. Her şeyin kontrol ve dikta eden toplumumuzda, bana ait tamamiyle özgür tek alan bu. İşte üçüncü tür yalnızlık benim bu özgürlüğümü koruyor.
Videolarını kafam dağınıkken, ders çalışırken, yatmadan önce açıp izliyorum. Garip bir şekilde sakinleştirici bir etkin var üzerimde. Umarım daha çok video atarsın.
Bu varoluşsal yalnızlık hissine özgüvensizliğin verdiği insanlardan kaçma hissi eklenince daha kötü oluyor. Video da anlatılanların çoğuna katılıyorum ve bu yalnızlık hissini dibine kadar yaşayan birisi olarak tek çareyi bir sekilde topluma ayak uydurmak olarak görüyorum. Aynı zamanda yalnızlığın insan ömrünü kısalttığına da inanıyorum. 22 yaşımdayım, spor yapmama ve sağlıksız alışkanlıklarımın olmamasına rağmen elimde egzema çıktı ve kalbimde ağrılar hissediyorum. Yalnızlığı kabullenip yaşamak zaten ölücem diye sağlığını hiçe saymak gibi bir şey.
Çok teşekkür ederim. Bu videoya kadar yalnızlığımın neden bir türlü geçmediğini anlayamamıştım hep doğru insanın hayatımda olmamasından dolayı olduğunu sanıyordum şimdi ise doğruyu anladım kendi ruhsal yallnizligimla barışmam gerektiğini ve hayatımı buna göre düzenlemek gerektiğini anladım. Bize bu videoyu armağan eden yalnızlığınıza da ayriyeten teşekkürler.
Yalnızlığın sadece fiziksel olanını bilmek beni sürekli aklımda çelişkiye çekiyordu, sübjektif yalnızlığı duymak kendimi tanımlamak adına öğrendiğim faydalı bir kavram oldu. Kanalı yeni keşfettim ve video benim için gayet güzel ilerliyor. Ağzına sağlık.
Son günlerde okul başlandığından beri yalnızlığı derin bir şekilde hissettim hatta yalnız kalmayayım diye hiç sohbet etmeyeceğim kişilerin yanına gidip onlarla konuşmaya başladım ve en azından arkadaşım olmasını istedim.Ancak bana yansıttıkları davranışlar pek de iç acıcı değildi neyse işte artık yalnız kalmanın çok kötü birşey olmadığını aksine kullanıldığı zaman kişiye iyi geleceğini anladım :) Artık kafama takmıyorum bu durumları.
@@toprak-robotderler ben çoğu zaman tuvalete gidiyorum telefonu cebime sokup müzik dinliyorum anca o şekilde bunları umursamamaya çalışıyorum.Belki bir gün düzelir :)
Yalnızlık gerçekten hiç arkadaşının olmamasıyla olmuyor sadece insan bazen etrafında çok insan olsa da yalnız kalabilir kendi kendine yetinmek gerçekten çok önemli bazen insan yine de üzülüyor sağ kolu olacak birisini istiyor
June 8th My life has taken another turn again. The days can go on with regularity over and over, one day indistinguishable from the next. A long continuous chain. Then suddenly, there is a change...
70 yıl sonra tanıdığın kimse hayatta olmayacak tıpkı hiç varolmamışsın gibi unutulaaksın muhtemelen eğer ki dünya çapında önemli olan bir iş veya mucit yaparsan belki tarih kitaplarında yazı satır aralarında olabilirsin en fazla bu olabilir insan
Ayfer Tunç'un Suzan Defter isimli kitabında beni çok etkileyen bir nokta vardı. karakterlerden bir tanesi yalnızlığını bastırmak için evini satılık ilanına veriyordu. amaç, eve bakmaya gelen insanlarla bir nebze olsun konuşabilmek. yalnızlığını unutmaya çalışmaktı. benim için yalnızlık tamamiyle bu. hem fiziken, hem ruhen hem de varoluşsal olan yalnızlık. seçim olmayan, zorunda bırakılan bir yalnızlık. üzülerek söylüyorum arkadaşlar, çoğumuzun yalnızlığı aslında bir seçimden ibaret.
Zihnimde ki her şeyi kelimelere dökmüşsün,tam çökmek üzere olduğum bir dönemde böyle kılavuz ve on numara tespitler ile yapılmış bir video, ağzına sağlık dostum.
Hocam, videonun yarısında şöyle bir sonuca varmak istedim. İnsanı iyi eden şey değer yaratmaktır. Bu değerin çevresine zararlı olup olmaması da ayri bir değerlendirme konusu olmakla birlikte, insan bir durumu "kendince daha iyiye" dönüştürdüğü anda daha iyi hisseder ve daha iyisini yapma motivasyonu yakalar. Bunu da ne kadar çok kişi için yaparsa o kadar mutlu biri olur diye düşünüyorum. Düşünen ve paylaşan dostlara selam olsun.
Bu , sonu olan veya ölümlü dünyada belki tanışamayacağız ama sonsuzluğun olduğu yerde senin gibi bir kardeşle zaman geçirmeyi, sohbet etmeyi çok isterdim Cemre. Böyle gerçek, böyle samimi ve böyle "benden" olan az sayıdaki insandan birisin. Senin gibi kardeşlerimin olması, şu sıkıntılı dünyada, bana iyi geliyor. Seni seviyorum.
Sorarlarsa, 'Ne iş yaptın bu dünyada?' diye, rahatça verebilirim yanıtını: Yalnız kaldım. Kalabildim! Altı milyar insanın arasında doğdum. Ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından..." - Hakan Günday
Her videoda farklı bir tiple çıkıyor karşımıza, bazen toparlak, bazen eli yüzü düzgün, bazen bakımlı ve bazen de ikinci sınıf komedi filminde mağara adamı tiplemesiyle.. :)
Öyle düşünmemelisin bence bu senin basit düşünce şeklidir Hepimizin bir kapasitesi var eğer bu kapasiteyi aşamıyorsan yalnızlığını bahane ederek sonunu hazırlamak senin kendine yaptığın büyük bir haksızlık olur
Öncelikle yeni video geldiğini görünce çok mutlu oldum. Konunun ''yalnızlık'' olması da ayrı güzel. Ben yalnızlık hissediyorum ama etrafımda insan yok değil aksine gereksiz fazla insan var. Ama bu insanlara dokunduğumu hissetmiyorum. Yani hayatlarında, kalplerinde yer tutmuyorum gibi. Neyse ben bu yalnızlığı içselleştirdim bile artık. Ben yalnızlığımı kabullenmişim bundan sonra bana ne yapar yalnızlık!
Hiç sosyal değilim; yalnızlık çekiyorum, mutsuzum. 5 kişilik arkadaş grubum vardı sınıfta, diğer insanlarla konuşmuyorum (sessizim, kısayım, asosyalim, utangacım diye eğlendiler benimle. Zamanında benimle eğlenenler bir gün acıyorlar iyi davranıyorlar bana, ertesi gün gene eğleniyorlar). İnsanlara güvenim kalmadı hiç, ikiyüzlülüklerini gördüm çünkü. 5 kişilik grupta da biriyle aram bozuldu durduk yere gurur yaptı beni dışlattırmak istiyordu herhalde, diğer üçü de bir süre sonra onun tarafına geçti. Geçen okul gezisi olmuştu İstanbul'a, bunlar beni yalnız bıraktı gittiğime pişman ettiler. Herkes acıdı bana yalnız mutsuz durduğum için (Bir ara milletten uzakta oturuyordum hoca yanıma oturdu niye yalnız oturuyon falan dedi; zor tuttum kendimi, millet de bakıyordu). Neyse işte artık milletle bağlantım 0, sıramda mutsuz mutsuz oturuyorum. Milletle aramda duvar var. Benimle kısa bir iletişim kurmak isteyenler oluyor arada( nasılsın falan diyorlar geçerken iletişim derken), mutlu oluyorum ama geçici bir mutluluk(okulda son senem sonradan düzelmelik durum da yok). İnsanlar şerefsiz ikiyüzlü hayvanlar ama yalnızlık çok çok koyuyor. Neyse alışacaz yapacak bir şey yok...
Senelerdir yalnızım. Artık o kadar sıkıldım ki. Sanki lanetlenmiş hissediyorum kendimi ömrüm boyunca yalnız kalıyormuşum gibime geliyor. Gerçekten artık hayattan keyif almıyorum. Yanında bir sevdiğin bir arkadaşın yoksa olmuyor gerçekten olmuyor. Şimdi burda herkes gelipte yalnızlık güzel demesin. Yaşamayan bilmez.
Aslında her insan yalnızdır sadece bazıları farkında değildir. Ve tek bilinç olduğunu farkedenlerin karamsarlığa düşmesi çok daha muhtemel. Evet arkadaşlar sancıyı dindirir ama bitirmez. Hiçbir şeyin çaresini dışardan bekleyemezsin yoksa hayal kırıklığına uğrarsın. Beklentiler zaten çoğu zaman insana daha kötü hissettirir istediğinin olmadığını farkedince. Elbette her sorunda olduğu gibi ilk aşama kabul etmek olucak. Değiştiremediğin bir şeyi ancak kabul edebilirsin. Ve bununla huzurlu olabilirsin sadece teslim olarak. Çözüm yalnızlığı gidermek değil;kabul etmek,teslim olmak ve allaha/evrene güvenmek. Video da çok güzel anlatmış bunları teşekkürler.
5 senedir yalnız yaşıyorum ve insan sevmiyorum ailemle bile bir kaç ayda bir görüşüyorum yakın yüz yüze görüştüğüm hiçbir arkadaşım yok sevgilim de yok gayet huzurluyum çünkü bütün zarar insanlardan geliyor
22:10 “ İnsan sadece istediği kişi tarafından sevilmek istemez istediği kişi tarafından istediği şekilde sevilmek ister “ Cemre Demirel gerçekten okuldaki tüm derlere girsen tüm derlerinden geçerim
Abi yaklaşık bir buçuk aydır seni takip ediyorum henüz yaşım 17 bazen sıkıldığım zaman veya kafam çok dolu olduğunda seni açıp balkonda dinliyorum bazen bana çok iyi geliyorsun sanki biriyle sohbet edermiş gibi oluyorum ve bazı konularda sorgulamamı sağladığın için teşekkür ederim seviliyorsun. ( :
dünya üzerindeki bütün insanlar aniden yok olsa hatta sadece insanlar değil, tüm canlılar. gözleri görmeyen, kulakları duymayan bir insan olarak gezegenin yeryüzünde bir ben kalsam ancak bu kadar yalnız hissedebilirdim.
Tek başıma odamda ağlarken yalnızlık yazdım ve bu çıktı karşıma,hayatımda her şeyle kimseye söyleyemeden tek başıma mücadele ediyorum, hastalıklara yakalandım,sürecimde beni destekleyen olmuyor,psikolojik olarak anksiyete hastasıyım onda da ilaç kullanıyorum, hiç kimse beni dinlemiyor 20 yaşımdayım hayatımdaki şeylerle tek başıma uğraşmak o kadar yorucu ki..rol yapmak insani çok yoruyor,cilt hastalığına da yakalandım zaten sevmediğim bedenimden nefret eder oldum,kimse beni beğenmeyecek diye komplekslere de girdim,kimse bana destek çıkmıyor, hayatın böyle geçmesi üzücü ve nereye kadar dayanabilirim bilmiyorum,sanırım bu ilaçların beni iyi ettiği yere kadar...
Canım benim geçmiş olsun öncelikle. Hissettiğin duyguları anlıyorum. Ben de lise hayatım boyunca içine kapanık bir insandım. Üniversiteye geçtim arkadaşlarım oldu, bazılarından kazık yedim. İnsanların aslında kafamda abarttığım kadar değere layık olmadığını anladım. Flörtüm oldu, beni başkasıyla flörtleşerek aldattı. Çok canım yandı. Unutmakta zorlandım. Yani kimse beni beğenmeyecek diye strese de girme. Beğenir bu sefer de aldatabilir. Böyle şerefsizler de var, karşına çıkmaması belki de senin için daha hayırlıdır. Söylemesi kolay ama kendini biraz sevmeye çalış. Bunun da en kolay yolu bence bir şeyler yapmak. Bu kitap/makale vs. okumak da olabilir, bir projeye katılmak da olabilir, örgü örmek de olabilir ya da herhangi kafanı rahatlatan bir hobi. Kalitesiz insanlardansa kaliteli bir yalnızlığı yeğlerim. Akışına bırak ve kendine biraz zaman tanı. Doğru insanlar doğru zamanda hayatına girecekler (:
Bu video yayınlanır yayınlanmaz izlemiştim ve üzerinden 1 hafta geçti, düşünmeye devam ettim, anlatılanları hayatımda bir bir görebildim, kendimle ilgili bir aydınlanma yaşadım, aldığım kararlar, yaptığım seçimler, yalnızlığa olan yaklaşımım... Yalnız kalabildiğini düşünen birisiydim ama her zaman bir yoldaşlık arayışım vardı, bu arayış ile kendime iki tarafında iyi niyetli ve araşyışları örtüşen arkadaşlıklar zaman zaman kurabilme şansım oldu, ama yanız kalma korkum, beni kendimden ödün vermeye, istenilen gibi birisi olmaya zorlamaya ve kendimle olan iç huzurumu bozmaya yönelik hareketlere girmeme sebebp oldu, her iki tarafında samimi ve iyi niyetli yaklaşımı malesef dostlukları ve yoldaşlıkları yürütmeye yeterli değil, iç huzur olmadıkça ve talep edilmese bile yalnız kalmaktan korktuğunda kendinden verdiğin ödünler birer yük haline geliyor ve ilişkilerini her iki taraf da samimi olsa bile kimsenin bir hatası olmasa bile bozabiliyor, çünkü en başında bu arkadaşlık bir mesafe gerektiriyor, o insanı hayatının en öneml yerine konumlandırman, taşıyabileceğinden fazla anlam vermen, kötü sonuçlanıyor. Bu işin sonunda deneyimleyerek kendimle barışmayı, ödün vermemeyi ve hayatımda değer verdiğim kişilerle bile arama gereken mesafeyi koymak zorunda olduğumu, ne kadar değer verirsem vereyim ödün vermenin herşeyi bozabileceğini öğrendim. Keşke bu videoyu 20 li yaşlarımın başında izleme şansım olsaydı, ilişkilerimde doğru kararlar alabilirdim, ama işin sonunda aldığım deneyim kendi yalnızlığımla iyi geçinmemi ve kendimden ödün vermeden de arkadaşlıklar kurabileceğimi öğrettiği için top yekün bir zarar içinde ve umutsuzluk batağında değilim. Aksine bu deneyimler ile geleceğime daha iyi bakabiliyorum. Bunu okuyan genç arkadaşlar varsa, keşke dediğim şeyi öneri olarak sizlere bırakayım önce cemre demirelin yalnızlık videosunu arkasından Diamon Tema' nın motivasyon videosunu eğer kanal sahibi de müsade ederse peşpeşe izlemenizi tavsiye ediyorum. bu yorumu her iki kanala da görünürlük olması açısından bırakacağım. İçerik ve herşey için iki kanala da teşekkür ediyorum.
Çok iyi birisinin yalnızlığına anlayışla yaklaşmadım, şimdi ömür boyu sevilme şansımı kaçırmış ve yalnızlaşmış bulunmaktayım. Belki de kendime dönmem için bir şanstı. Artık yalnızlığımda bağımlılıklarımla mücadele edip kendime ait olacağım.
Bir yalnızlığı diğerinden ayıramazsınız, hepsi içiçe geçmiş vaziyette. Gece kafayı yastığa koyunca insan varoluşsal yalnızlığı yerine sosyal yalnızlığı düşünüyor genellikle, varoluşsal yalnızlık, insanın diğer özellikleri gibi toplum tarafından inşa edilen bir şey. Toplum olmasa varoluşsal yalnızlığın farkına varamazdık. Varoluşsal yalnızlığı hissetmek için sosyal ilişkiler kurmamız gerekli. Varoluşsal yalnızlık, toplumun bize armağanı.
Değindiğiniz çok güzel noktalar var, özellikle "sevme ihtiyacı", yalnızlığın getirdiği çoğu şeyden ağır basıyor. Çünkü bir şekilde rol yaparak, onlar gibi olarak insanların arasına kolayca karışabiliyorsun. Takındığın ve büründüğün kişilik ne kadar sahte olsa da bir şekilde seni seviyorlar. Yalnızlığım tam olarak hangi kategoride bilmiyorum. Kimi zaman o kadar yalnız, boktan ve komik günler geçirdim ki hangisi nasıldı, ne şekilde iç içe geçmiştir tahmin edemiyorum. Artık yüzeysel ve sığ ilişkilerin getirdiği aptal arkadaşlarımla fiziki olarak hiç de yalnız kalmıyorum, galiba beni de seviyorlar. Muhtemelen birkaç yıl önce yapayalnızken daha mutlu ve doymuş hissediyordum. Nasıl ifade edebilirim bilmem, çok yakın bağlarım da oldu fakat ne olursa olsun, tek başına kalıyorsun. Saatlerin sonunda, günün sonunda, yaşamının sonunda... Sırf bu yüzden bir yaratıcıya inanmayı çok istiyorum. Çünkü anlam arayışı, anlam yüklemeye çalışmak birilerine, bana sadece ıstırap veriyor. Belki bir yaratıcıya inanmak, ona tutunmak bu acılarımı dindirebilir gibi geliyor. Yorumları okumak da iyi geldi:D Umarım bu beni, kötü bir insan yapmıyordur. Sadece sahip olunan acının başkaları tarafından paylaşıldığını görünce tekrar kendimin değersiz ve herkes gibi olduğunu hatırlıyorum. Sıradanlığımız garip bir şekilde acılarımı dindiriyor. Bir videoda, bir yorumda, bir şiirde, bir satırda... Aynı ve tanıdık yalnızlıklar okudukça ve dinledikçe kendime kızmamaya başlıyorum. Herkes, herkes kadar yalnız. Komik ve boktan olan yanı bu, kimse kimseden daha fazla yalnız değil. Kimileri bu yalnızlığını daha iyi örtüyor. Şimdi bu videoyu kapattığımda oluşacak his ve bu videoyu izlememişim gibi arkadaşlarımın yanında sırf sevilmek için büründüğüm kişilik için rol yaparken yalnızlığım tekrar su yüzüne çıkacak, tam olarak o an hissettiğim duygu ne zaman önemli olacak, bilmiyorum. Ne zaman "Artık bunu ciddiye almalıyım." derim, bilmiyorum. Belki de bunlara hiç kafa yormamak gerekiyordur.
Cemre, bence sosyal medyadaki takipçilerin sayesinde yalnızlığın azalıyordur ve seçilmiş yalnızlığının ağırlığından kurtuluyorsundur. Sonuçta günlük hayatta karşına çıkmayacak konuşamayacağın insanlara ulaşabiliyorsun ve seninle aynı fikirdeler. Senin yalnızlıkla mücadele yöntemin bu bence ama gayet sağlıklı bir yöntem diğer saçmalıklara bakılınca.
Başka kültürler de sosyal etkileşim nasıl gerçekleşiyor bilmiyorum ama bizim kültürümüz de sosyal olmak için bir savaş vermen gerekiyor. En çok ben konuşmalıyım, en alfa ben olmalıyım, benim dediklerim olmalı vs... Herkes birbirini ezmek için yer arıyormuş gibi. Bunları geçtim bu video ile farkettim ki beni asıl yalnızlığa iten şey varoluşsal yalnızlıkmış. Çünkü sosyalleşmek adına attığım adımlar beni daha da kötü hale soktu.
Tespitin doğru. Ben de öyle düşünüyorum. Sebebi ise sanki şu: Avrupa ve benzeri kültürlerde insanlar doğarken hayata en kötü 0-0 başlarlar. Sırf varolmaları bile onların bir değere sahip olmalarını sağlar. Hiçbir şey yapmasa da en azından bir değere sahiplerdir. Bunun verdiği güvenle hayatı yaşarlar ve işin iyi kısmı iyi de yaşarlar. En kötü ihtimalleri bile çoğu kültüre nazaran iyidir. Ama bizde öyle mi? Doğar doğmaz ekside başlıyorsun. Maçı beraberliği getirmek için bile üstün bir çaba sarf etmen gerekiyor. Diyelim ki getirdin? Bir değerinin olup olmayacağı da meçhul. Yani işler belirsiz. Bu belirsizlik de insanları dediğin tavırlara sürüklüyor. Sürekli bir mücadele, kazanma-kaybetme, ezme vs. gibi durumlar oluyor. Daha birçok sebebi var da uzatmak istemiyorum. Belki de yanlış düşünüyorumdur, bilmiyorum.
RUclips önerilerinde belki şuana kadar karşıma gelen en iyi videoydu, cidden videoların çok kaliteli be, samimi mütevazı birisin, buda böyle konularla birleşince harika oluyor ;D
Benim için yalnızlık açıkçası 7 milyar diye bahsettiğin insan sayısından kaynaklanan bi yalnızlık. Tüm düşüncelerim, bahsedeceğim her şey daha önceden düşünülmüş ya da söylenmiş. Yaşadığım her fiziksel veya ruhsal olay daha önceden başkası tarafından yaşanılmış. O yüzden ne ağzımdan çıkan söze ya da yaşadığım bir duruma anlam yükleyemiyorum. Benden sonra da başka biri aynı olayları yaşayacaksa neden bu kadar özel olsun ki yaşadıklarım? Yapacağım hiç bir şeyin anlamı olmayacak nasıl olsa başkası da bunları yaşayacağından. Belki de özsaygı eksikliğimden dolayı böyle düşünüyorum ya da böyle düşündüğüm için özsaygım eksik. Ama bunu düşündükçe asla anlam yükleyemiyorum yaşadıklarıma veya yaşayacağıma. Yalnız olmak veya başkalarıyla yaşamak fark etmiyor o yüzden.
@@enesmalikkismir9127 istenebilecek her şey istenmiş sanki artık. Biz geride kalanın imitasyonu gibiyiz. Yeni duygular var içimizde adı konulmamış sanki.
bu "imitasyon olması hissi" neden yaşadıklarını değersiz kılsın ki? yaşanmış veya yaşanacak olması senin perspektifinden neyi değiştirecek ki, o deneyimi biricik şekilde yaşayacak olan kişi yine sensin nihayetinde
Doğru düşünmüşsün ve yazmışsın. Bu konuda yine içten içe bilip farkına varmamak için her insanın debelenip durduğu bir durum. Hepimiz aşağı yukarı benzer hayatları sürdürüyoruz fakat bence bu sadece yaşanılan deneyim. Durumu görebilenin kendine anlam katabilmesi için yapması gerekense, bu tür insanın kendi kendine köstek olduğu örtbas edilen durumu elinin tersiyle itmeden bunun farkına varması dolayısıyla hem bir nebze olsun bu belirsizlikten sıyrılması hem de deneyiminden tecrübe elde etmesi lazım. Tabii eğer daha fazla belirsizliği kaldırabilme adına benliğini geliştirmeye hazırsa. İnsanın hayatını anlamladıran şeyinde yine aynı kapıya çıktığını yani benliğe olan saygı olduğunu düşünüyorum.
Her şeyi kabullendikten sonra bu videoyu 3.izleyişimde bile balkonda birileriyle gözgöze gelmeye çalışıyorum. Videoda ağrı kesici olarak tabir ettiğin şeye bağımlıyım ve çok ihtiyacım var
Depresif bir zamandan geçiyorum. Varoluşsal yalnızlık hakkında iyi konuşmuşsun abim. İhtiyacım olan videoydu. Teşekkür ederim kral abim. Sıkıntılı dönemlerinde baştan sona izlenebilecek bir video olmuş.
Yalnızlığı yaşasak da sadece hissetsek de istediğimiz gibi ifade edemiyoruz çünkü ya ergen oluyoruz ya karamsar ya da derbeder hemen bi damga yapıştırıyorlar kendi sessizliğimize gömüldüğümüzde çok daha zor oluyor her şey bizim için
Sahteliğe katlanamıyorum,3-5 arkadaşım var gayet yeterli,arada sırada konuşurum.Kendi sessizliğime gömüldüğümü fark ettiğim zaman birşeylere kafa yormaya çalışırım.Yani artık yanlızlık benim işletim sistemim gibi birşey oldu.
@@retrogalaksi Gençliğimin en güzel yılları tarikat yurtlarında geçti,yurt bitince de parasızlıkla boğuştum.Üniversiteye giderken bile bu böyleydi.Benden nasıl normal insanlar gibi eğlenmemi istiyorsun,ben eğlenmek nedir doğru düzgün bilmiyorum.
32:57/34:54 "Duygusal mısın lan sen al şu oku git babanı vur bakayım " sjshsgfjs acının tatlı tebessümü ile izledim yine ya, senin videoları dinlerken zoruma gidiyor bazı şeyler sonra böylesin işte kabul et adam yüzüne gerçeği söylüyor diye nefret edemezsin diyorum :D Allah senden razı olsun.
Yalnızlık hissi frekansların tutmamasından ibaret bence. Ve insan ne kadar giriftse, o kadar farklı ve özel frekansa sahip, dolayısıyla bunların tutma olasılığı karşıdakilerinkiyle o kadar zor. Temel ihtiyaçlar için temel frekanslarda uyuşup kişinin kendi dünyasına çekilip üretmesinden başka yol yok gibi
Video altına videoyu çeken kişinin o videoda söylediği bir sözü yazmak düpedüz o kişiyi yüceltmek, idolleştirmek ve hatta tanrılaştırmaktır; "Benim kendime ait düşüncelerim yok, sadece tabi olmak için yaşıyorum." demenin bir başka yolu da olabilir.
Cemre bu videoda ki yorumlara şöyle bir baktım da seni takip eden insanların sana çok ihtiyacı var be dostum, bana farklı bakış açıları kattığın için seni takip ediyorum ben, benim için o kadar da vazgeçilmez değilsin, yanlış anlaşılmasın her videonu bir kaç kere izledim yazılarını okudum çok da seviyorum seni ancak sana gerçekten ihtiyacı olan insanlar var eğer kendinde enerji buluyorsan vaktin varsa ve insanların hayatına katkın olsun istiyorsan haftada bir video çekmeni rica ediyorum, biliyorum ki hayatta bir misyonun var ne zaman öleceğimiz belli değil birikimini kalıcı hale getir dostum... Aslında bu yorumu kendim için yazıyorum, kendimi gaza getirmek için sadece plan yapma başla artık iz bırakmaya fırsatın olmayabilir, bu hayata iz bırakmadan gidersem tek ve en büyük pişmanlık bu olur benim için.
Orda bir adam var, adamın içi dapdar, beyni başı patlar, kendinden geçer. Yalnız mı kaldın? Bitek sen mi varsın? Belki alışman lazım. Uzak dur yakınıma, bu mesafe bizi bozar. Yalnızlık paylaşılmaz. Hiç durmadan ararlar. Hiç yalnız olmasınlar mutsuzlar. Kendi kendilerine kalmak ne zor gelir ki. Neden yalnızlık mı yoksa nedensizlik mi bilmem. Sorun bende mi yoksa çevremde mi kimim ben? Ayrıca sen de varsın. Uzun ince bir yoldayım. Bir gece vakti ansızın fark ediverdim yalnızım. Üryan geldim yine üryan giderim. Elimden gelen bişey yok, büyük değil vaatlerim. Kendini rahat bırak biraz daha. Bazen insana huzur gerek. Yes, it's a good day for singing a song.
Konuşmaların ,değindiğin konular tamamen benim sorunlarımı anlatıyosun abi. Genelde çevremde konuşucak beni anlayabilicek zeki kimsecikler yoktur sen konuşunca ben rahatlıyorum.
Sorun bende mi diye o kadar uykusuz kaldığım gece hatırlıyorum ki sonra kendimi iyi hissetmek için en azından en yakın arkadaşım var diyordum, sözde tek arkadaşım bile aslında ne kadar kötü bir durumda olduğumu, gün geçtikçe gözlerimin altında beliren göz altı torbalarını, insan içindeyken bambaşka yerlerde kendimi hayal ederken uzaklara dalışımı, artık onunla bile konuşmadığımı, ağlayamadığımı daha sonra bulduğum bir kağıda daha sonra yırtmak üzere elim ağrıyana kadar içimi boşaltışımı, ya da stresten bileklerim kaşınmaya başladığında kaşımaktan açılan yaraları bile umursamadığında, ve yine stresten verdiğim kiloları sanki kendi tercihimmiş gibi sandığında kendimi hiç olmadığım kadar yalnız hissetmiştim. Ailem ise çizdiğim iyi öğrenci ve evlat imajı beni artık o kadar boğuyor ki. Fiziksel yalnızlıkla ruhsal yalnızlığı çok daha net anlıyorum artık. Hele elinize kalemi kağıdı alıp saatlerce bir şeyler yazmaya başladıysanız ve evren sanki sizinle dalga geçiyormuş Yt'ye girdiğinizde anasayfanıza direkt "yalnızlık" diye bir video düşüyorsa yalnızlık gerçekten çok koyuyor
Kendimi bu hayata uyum sağlamaya çalışırken genelde Tom Hanks'in " The Terminal " filmindeki Viktor Navorski gibi hissediyorum. Hani ilk sahnelerde uçaktan indikten sonra kendini ifade etmeye çalışıyor ya, kendi dilinde, ama kimse anlamıyor ve anlamaya da çalışmıyor. O büyük bir çaresizlik içindeyken kamera yavaş yavaş uzaklaşıyor ve o kalabalığın içinde yalnızlığını gösteriyor… İşte ben hep o haldeyim. Ayak uyduramıyorum yaşama. Her şey o kadar saçma geliyor ki. Yaşama gayretinden çok uzak her şey. Navorski, kendini anlatabilmek ve onları anlayabilmek için dillerini öğrenmeye çalışıyor ya, ben o çabayı cidden bırakmayı düşünüyorum. Neden uğraşayım ki beni anlayamayacak insanlara kendimi anlatmakla? Ya da neden onları anlamaya çalışayım? Boş anlam bağları oluşturmak istemiyorum artık. Sıkılıyorum. Beni bana bırakmadıklarında kaçmak istiyorum sadece. Genelde de insanlar arasında yalnızlaştırıyorum kendimi. Çünkü bir topluluk içinde, bir konu konuşulurken yorum yaptığımda kimsenin beni anlamadığını fark ediyorum. Zaten ben de onların sohbetlerinden sıkılıyorum. Biraz farklı diye gördüğün biriyle yakınlaşınca bile hemen yüzeyselliğini fark ediyorsun. Ve ben orada boğuluyorum. O yüzden kaçıyorum. O yüzden dillerini öğrenmiyorum. Ve o yüzden hâlâ Navorski’nin Terminal'deki ilk halindeyim. Daha zor böyle olmak, elbet. Çünkü sen kendine yaşamak için alanlar oluşturdukça önüne engeller çıkıyor. Onlardan olmadığın için, onlara benzemeye çalışırken buluyorsun kendini. Neden anlamıyorum, bilmiyorum… Ama böyle. Bazen seni sana bırakmıyorlar. Öyle işte, Terminal’deki o ilk saatler beni acayip etkiliyor. Dün bir şarkı sözüne çok takıldım: “Herkesin koltuğu ayrılmış Bana gidecek tek bir yer kalmamış.” Şanssız mücadeleci. Öyleyiz. Bize yer yok. Herkesin koltuğu ayrılmış, biz ayakta kalanlarız. Durmadan yollarda yürüyenlerdeniz. Benim gibi insanlar var işte. Bir şekilde rastlaşmıyoruz belki ama biz de varız bu hayatta. Kendi hâlimizde, varoluşsal sancılarımızla yaşama gayreti içindeyiz. Konu uzun ama sözlerim sadece içimde kendimle çarpıştığından bir yere varmıyor. O yüzden düşünmeye devam…
Yıllar yıllar önce ilk gençliğimde kitabını okumuştum. Şimdi bu videona denk geldim. O zamandan bu zamana zaman zaman içine sigamadigim yalnızlık hayatımı mahvediyor. Öyle böyle yaşamaya devam. Saygılar sevgiler.
22:10
"İnsan sadece istediği kişi tarafından sevilmek istemez, istediği kişi tarafından istediği şekilde sevilmek ister."
Cemre Demirel
Anlamlı bir tespit.
@ayselfahrihdr9501buna bile gülemedim
İnsan da çok şey istiyor aq
hayır aslında eger boyle olsaydı hıcbır ılıskı yurumezdı bazen sadece sevdıgın tarafından onun sevdıgı sekılde sevılmek ıstersın
@@Kaholensyok
"Bir adam tanıdım, kafasız bir kadına yaşamının 20 yılını verdi. Her şeyi feda etti ona; dostlarını, emeğini, dürüstlüğünü bile... Ama bir akşam, kadını hiç sevmemiş olduğunu anladı. Canı sıkılıyordu, hepsi bu. İnsanların çoğu gibi canı sıkılıyordu."
Albert Camus - Düşüş
hayatının merkezine kadını koyması hatası işte. Bir erkeğin hayatının en anlamlı amacı bir kadın olmamalı. Olursa hüsran sonu.
@@fey1377 Bir insanın hayatının merkezi olmalı mı ki?
@@lethe4398 bir "en büyük hedef" kafası çok iyidir.
@@fey1377 Katılıyorum, kadınlar-veya hayatının merkezine koyduğun kişi/nesne- geçici zevkler verebilir ama büyük hedeften(bahsettiğimiz kişinin hedefi varsa tabi) seni saptırır.
@@lemisanthrope8153 O yüzden "kadınsız nefes alamam" kafasında olmayıp "hayatımda bir kadının olması hayatımı güzelleştirir" (hayatın güzelden daha güzele geçer anlamında) mantalitesiyle yaklaşmak lazım.
''Çevremde kimse olmadığından değildir benim yalnızlığım, yalnızlığımı anlatacak kimsem olmadığı için yalnızım ben.''
Yorumda beni anlatmışsın .
aglıyodum şimdi daha çok agliyorum
@@lzzsl ben de ağlamam için sebep arıyordum sağ ol ama kendime gelmem için birinin bana sağlam sövmesi gerek sanırım
Söz nereden
@@itsvenus5472 benim dövülmem gerek
''Sevmeye değer insanı bulmak sevilmekten çok daha zor.''
dk kaç bu söz
@@tourkos1kitaptan galiba adı "piyon"
@@tourkos1 28:33 kitaptanmı bilmiyorum
Kendini beğenmiş seni
Yalnızlık hayatım boyunca nereye gitsem peşimi bırakmadı. Barlarda, arabalarda, kaldırımda, dükkanlarda, her yerde...
Bundan kaçış yok. Ben tanrının yalnız adamıyım.
Arkadaş olalım mı
@@r3ack6 in*ta*ram nickimi yazdım
taxi driverdandı sanırım
Tanışabiliriz istersen
grup kurak beyler
"En büyük mutsuzluk sevilmemiş olmak değil, sevmemektir." -Albert Camus.
Sevilmeye değicek birini bulamamaktır.
"Beni tanıdıkça benim ne kadar bayağı ne kadar düz olduğumu görüyorlardı ve benden gittikçe uzaklaşıyorlardı, içimdeki derinlik dışarıya sığlık olarak açığa çıkıyordu. Bunun farkındaydım ama yapacak bir şeyim var mıydı bunu bilmiyordum. Duygularım da körelmişti artık insanlara Sevgi besleyemiyordum, sevsem de sevgim azdı. Kimseye nefret dahi etmiyordum. Hayal denen şey beni bırakalı mevsimler olmuştu. Sadece zamanın geçmesini bekliyordum . Belki en faydalı olduğum zaman toprak olup o topraktan çıkan ağacın meyvesinin bi çocuk tarafindan yenilmesiydi.."
-Sevilmemektir
suç sevilmeyende değil de sevmeyende mi yani
Bullshit
Samimi arkadaşımı dinliyor gibi hissediyorum video boyunca.Bize iyi geliyorsun kendine dikkat et Cemre:)
agaaaaaa sen de mi bu durumlara düştün be
kalk git samimi arkadasinla birebir sohbet et sanaldan bi halt olmaz neymis bu diye baktim kapatip gidiyorum
@@lapsekilibiggie arkadaşım var sanki
Git ben ten çek
Aga favorim sensin kod kahve
"Yalnızlığının reçetesi, başka insanlar değildir. Senin, yalnız olduğunu kabullenmenle başlar..." O kadar doğru ki...
S
Kabullendim değişmiyor
ben kabullenmişim
Yalnızlığını kabul etmezsen kabullenmezsen hiç olmayacak insanlara aşırı anlamlar yüklüyorsun ne kadar güzel ve her şeyi özetleyen bir cümle..
kuş uçmaz kervan geçmez bi yerdesin su olsan kimse içmez yol olsan kimse geçmez her gün yüreğimin kökünde ötüyor şu dünyanın ıssızlığı tanrı kimseye vermesin böyle bi yanlızlığı
Ailem ve sevdiğim birkaç yakınım dışında kimsem yok. Arkadaşım yok. Kendi halinde takılan biriyim. Hedeflerime ve hayallerime ulaşmak için kendi kendime saatlerimi harcıyorum. Sosyal ortamlarda hani o görünmez, sessiz olan kişi benim. Çoğunlukla bu benim "kişi" kavramımı zedeliyor. Kalabalıklar içerisinde yalnız olunca sorun ben miyim diye düşünmeye başlıyorum hatta bazen göğsümde baskı ve daralma hissediyorum. Bu kadar insan, karşısında onu dinleyebilecek insan bulabilmesine rağmen benim gün içerisinde halini hatrını sorabileceğim kimse olmuyor. Çoğu kafasına kurduğu seni kabul ediyorlar ve ön yargılı davranmayı seçip bunu bakışlarından ve tavırlarından sana hissettirebiliyorlar. Sanki istenmiyormuş gibi hissediyorsun ve insanlar bunu sana hissettirdiği için belki de mutlu. Onlar eve gidince eğlenecek ve gülecekler. Sen ise biraz da kafana taktığından dolayı üzüleceksin belki sonraki gün gözlerin şiş aynı ortamda bulunman gerekecek ardından göreceksin ki sen üzülürken onlar mutlular, gülüyorlar. Eskiye nazaran artık daha az bazı şeyler üzerine kafa yormaya başladım. İnsanların empatisiz tavırları onların sorunu ve ben dahil buradaki yalnız insanlar, lütfen üzülmeyin hepimiz değerliyiz ve elbet bir gün bir şeyler değişecek.
Duygularıma tercüman oldun dostum senin yaşadıklarını ben de yaşıyorum sanki kalabalık ortamlarda kendimin var olmadığını bile hisettiğim oluyor bazı zamanlar
Ne yazık ki insanların empatisiz davranmaları onların değil senin sorunun. Başkalarının seninle empati kurabilmesi için senin onlar gözünde görünür olman lazım. Yani diğer insanlar senin farkında olmalı. Bunu şöylede düşünebilirsin. Yolda yürüyorsun ve biranda hiç tanımadığın birisi önünü kesiyor ve sana "Çok düşüncesizsin, beni hiç dikkate almıyorsun" diyor. Bu davranışından dolayı o insana hak mı verirdin, yoksa anormal mi karşılardın? Cevabı biliyorsun.
Ara ara yalnız kalmak iyidir. Ancak uzun süreli yalnızlık hiçte güzel bir şey değil. Bütün insanlar değerlidir. Fakat bir şeylerin değişeceği gün sadece sen çabalarsan gelecek. Yoksa bunca yıl değişmemiş şey, bundan sonrada değişmeyecek.
Kanka sen nerelisin merak ettim
allah kahretsin bu ben
beni daha iyi anlatamazdın.. ha bi de burda mert hocanın kırmızı gözlüklerini görmeyi beklemiyordum :D
*_"Kötü kader diye bir şey yoktur; 21. yüzyıl vardır ve bu yüzyıl yavrucuğum; bir kelebeği bile intihar ettirebilir."_*
*- Filin Yolculuğu /José Saramago*
Rumeysa buraya bile gelmiş
ne alaka dayı
Sen neden yayın falan açmıyorsun,baya populeriten var
Cemre hocam seni överek rahatsız etmek istemiyorum. Övmenin felsefesini bilirsin insanı mahcup ve dar bir duruma sokar, ama bu video gerçekten şuan ihtiyacım olan şeydi. Teşekkür ederim gerçekten.
@ghost neden :D
"Hocam" diyerek zaten ovmussun gibi geldi bana....
@@xxgamerxx9243 seni çok övmemişler sanırım. Örnek olarak bir yazarın kitabına çok beğeni geldiği zaman aynı üretkenliği bir daha gösterememe korkusundan intihar etmesi veya senin bir yönünü öven bir kişinin yanında o yönünü sürekli ona aynı şekilde göstermek için kendini zorlaman. Bu durumlar senin rahatını engeller.
@@decadent2527 katılıyorum övülmek beni de çok rahatsız ediyor
@@decadent2527 bence ovgu daha iyisini yapmasi icin bir arac olabilir, daha iyisini yapamiyorsan demek ki tesaduf den bahsedilinebilinir yada uzerine koyamamissindir, fakat ovgunun altinda eziliyorsan ya kendine guvenin yoktur yada ne yaptiginin farkinda degilsindir...diye dusunuyorum.
"Yalnızlık düşündüklerinizin kafanızın duvarlarına çarpıp tekrar içeride kalmasıdır." Jean Paul Sarthe
Şu video lise sondan üniversite yl a kadar yılda bir kere öğrencilere izletilmeli. Ülke kalkınması bile bence buradan geçiyor. Biz ne hissettiğimizi neden hissettiğimizi bile bilmiyoruz. En verimli zamanlarımız bu varoluşsal yalnizlikla, eş aramak gibi şeylerle heba oluyor. Teşekkür ederim Cemre.
Lise sonum videoya geldim 😊
Yalnız hissetmemin sebebi etrafımdaki kimseyle kafa yapımın uyuşmamasından kaynaklanıyor. İlgi alanları, konuştukları konular o kadar boş geliyor ki kendilerinden tiksiniyorum.
@@bahaaarrrr ağlanacak ne olabilir o kadar xd
@@Freeman881-x9w lütfen işine bak kankam xd bu ne ayrıca? İnsanların dertlerini bilmeden konuşamazsın.
Sorma banada boş geliyor muhabbetler dertleri vb
@@nevarneyok8344 bende öyle dedim diye özgüven eksikliği sandılar..
Asosyal olma..
Daha ilk kelimeden muhabbettin ne kadar saçma yere gideceğini anlamak ;)
Yalnızken hissettiğim bütünlüğü ve huzuru kimselerle birlikteyken hissedemediğimden dolayı, yalnızlığın bir ayrıcalık olduğunu anlamıştım.
46 dakikayı aralıksız izledim ağzına sağlık Cemre. Beni benden daha iyi anladığın/anlattığın bir video olmuş. Dediğin gibi varoluşsal yalnızlığı kabullenmemiş olsan bu video da olmayacaktı. Hayat her zaman pros and cons.
Uzun süredir yanlızlık, depresyon, intihar gibi konuları düşünüyordum melankonik olduğumdan falan değil ama ben de aynı şekilde yalnızlık hissediyordum ve yanlış yaraya yanlış tedavi uyguladığımı bu videoyla farkettim ve senin de dediğin gibi s/ke s/ke kucakladım abi tam ihtiyacım olan videoydu. Varoluşsal yanlızlığa subjektif yalnızlık tedavisi uyguluyor muşum ne zamandır ve ilaç olamadığı için de yanlış insanlar seçtiğimi düşünüyordum ne kadar yanımda olsalar da.
Bu video ve bu kanal yeni keşfetmeme rağmen bana çok şey kattı gerçekten çok teşekkür ederim cemre abi :)
yalnızlık bu zamana kadar bana hiç güç vermedi. günün sonunda konuşabileceğim kimse olmayacağını bile bile o günü verimli geçirmem imkansız zaten. çok yalnızım ve yalnızlığı güzelleyen kadife arkadaşlara asla katılmıyorum. insan maalesef doğası gereği sosyal bir varlıktır. yalnızlığa uzun süre katlanamaz. katlanamıyorum, dayanamıyorum artık.
söylediklerine katılıyorum. o arkadaşlarda pozitif yaklaşıyor gibi 'yalnızlık güzellemesi' konusuna.. sosyalleşmek önemli bir detay diye düşünüyorum. kendine yetebilmekte var öncelikle bunu başarmak gerek. kendine yetip, kendini geliştirip, yakınmak yerine yapıcı bir duruma geçmek gerekiyor. sevilmek değer görmek fark edilmekte bu yalnızlık durumunu azaltıyor. yalnızlığa katlanamadığın duruma kadar gelmişsin, bende de sürekli olan bir durum. yapabiliyorsan sosyalleşmeyi denemelisin ama kendini zorlamadan. zorlayınca bu seferde hayatına seni üzecek kişiler giriyor ve sonucu hüsran oluyor. bir dost, arkadaş edinmek ya da birisini sevmek isterken daha çok yalnız kalmayı özletiyor ve tekrar yalnızlığa dönünce tam anlamıyla bir karmaşa yaratabiliyor :) birkaç örnek verdim ama belki de yaptığın şeylerdir o yüzden yanlış bir şey söylediysem kusura bakma
@@bubblin3512 sorunum da zaten sosyalleşmek. sosyal fobim var. hitabet yeteneğim, muhabbet başlatma veya ilerletme yeteneğim, ilgi çekici konuşmalarım yok. sıkıcı bir insanım. diğer insanların konuşmak istemeyeceği bir insanım. diğer insanlarla konuşmaya çalıştığım zaman onları sıktığımı, benle konuşurken mutlu olmadıklarını çok net anlıyorum. kendimi geliştirmek isterdim ama bu ruh hali ile günlerimi harcamaktan başka bir şey yapamam. herhangi bir dalda yeteneğim yok, hobilerim neredeyse yok denecek kadar azaldı. hayatıma bu dönemde sadece bir kişi girdi. beni dışarıdan saygı değer birisi zannetti. fakat birbirimizi tanıdıkça bana dair bütün umutları söndü, gözlerinin içinde bana karşı yanan ışığın söndüğüne gün gün şahit oldum. sonra da çekip gitti. hem kendini aşık etti, hem de yalnızlığa olan alışkanlığımı bozdu.
kısacası tavsiyelerin için çok teşekkür ederim ama dediğim gibi hepsini çok kez denedim. artık tünelin sonunda bir ışık göremiyorum. hiç iyi değilim.
@@oinotropwick1144 Hiç ev taşıdınız mı ? Büyüdüğün mahalleden koptun mu ?
@@Memento..7 taşımadım fakat mahallemle hiçbir sosyal ilişkim yok. kendi dairem dışında hiçbir bağlantım yok.
@@oinotropwick1144 1 günün nasıl geçiyor ? Benden daha yalnız olamazsın bence.
bu bir teşekkür yazısıdır
Cemre abi seni geçen ay tanıdım depresyondaydım goy goy videoların bana ilaç gibi geldi 1 ayda tüm videolarını tükettim bu gün her şey güzel giderken bir de bu videonun gelmesi beni aşırı mutlu etti keyfim aşırı yerinde dilerim senin de öyledir inşallah
‘’Yalnızlık, insanın çevresinde insan olmaması demek değildir. İnsan kendisinin önemsediği şeyleri başkalarına ulaştıramadığı ya da başkalarının olanaksız bulduğu görüşlere sahip olduğu zaman kendini yalnız hisseder.’’ Carl Gustav Jung.
İçimde sebebini açıklayamadığım sürekli beni yiyip bitiren bir kötü hissiyat vardı ve sebebini bulmak yıllarımı aldı. Cevap çok basitti aslında; cemre hocamın bahsettiği yalnızlıktı. Çevremde çok insan vardı, onlarla vakit geçirmek iyi geliyordu fakat ağrıkesici etkisinden farkı yoktu. Sebepsiz yere sürekli kötü duygular hissetmemin sebebi ise bu yalnızlığımı insanlarla gidermeye çalışmak ve onları hayatımın merkezine koymaya çalışmamdı. Çünkü bu insanlar bir gün giderse ne yaparım korkusu vardı. Hepsi birer birer belirli sebeplerden hayatımdan çıkınca durumumun farkına varıp cemre hocamın bahsettiği gibi; o insanları hayatımın merkezine koymaya çalıştığım için ne kadar aptal olduğumu hissettim. Herkes görmek istediği insanlarla beraber olmak istiyor, insanlar ise o insanların görmek istediği insana dönüşmeye çalışıyor. Ben asla böyle bir insan olamayacağım için kendi yalnızlığımı kabullendim, ne kadar çok insan olursa olsun çevrende değişen bişey olmayacak. Demek istediğim odur ki ben gibi sebepsiz yere, kendini yiyip bitiren duygulara sahip insanlar varsa bunun cevabını hiçbir insan veya doktorda aramasın, cevap kendi içinizde. sağlıcakla kalın
Sevdiğiniz işi hayata sahip değilseniz o uyuşturuculardan kaçamıyorsunuz.
Yalnız değilsin hislerime tercüme oldun 👌
İnsanoğlu ölüp gittiği için çaresiz
Yaşadım atomu buldum parçaladım ışınlandım herkese faydam dokundu vsr vsr öldüm gittim eee
Kimi seversen sev eninde sonunda elinden ve kalbinden kayıp gidecek.
Bunu keşfeden ve kabullenen insan yalnız.
İnsanoğlu çaresizlikten yalnız
Bütün insanlar sana odaklansada kilitlense de seni sevse de nefret etse de
Bulsan da buluştursan da zeki de olsan zengin hasta her türlü insansı eylem veya doğal bileşen.
Milyar kere milyar olasılık hepsin sende olsa olmasa
S k ske yalnızıs arkadaş ötesi yok.
Ölü ler de yalnız A.Q
varoluşsal yalnızlığın bir çözümü yok hele inançsız isen ve varoluşsal yalnızlığa düşmüşsen hiç bir şeyin anlamı kalmıyor bunun farkında olup ne kdar mantıksız olduğun düşünsen bile anlamsızlık hissine engel olamıyorsun ki bu işin sonu intihara çıkar. Burdan çıkardğım sonuc ise evrimin inanclı insanları hasyatta tuttugu cünkü inancsız ve bilincli varlıklar anlamsızlıga kapılıp yok olmaya tercih ederler
Hastaların doktorları hastaların ta kendisi.
"kendi kendinle vakit geçirmeyi öğrenmeden" , bunu ne zaman söyleyeceğini çok merak ediyordum. ağzına sağlık hocam.
Cemre hocam videolarınız çok iyi ve samimi, umarım gençlerimiz tez zamanda sizleri keşfeder.İyiki varsınız.
Belki de bu sonsuz yalnızlık hissi Allah'ın 'benden başka kimsen yok' deme şeklidir.
Bu yoruma bayıldım.
@@ImperatorisAurei ♥️
Güzel bir bakış açısı
Bende öyle düşündüm
Ya tanrıya da inanmayan mantıksız geldiğini düşünen biriysen
Üçüncü tür yalnızlığımla mutluyum. İnsanların aklımda ne olup bittiğini bilmemesi iyi bile. Sosyal ilişkilerimde insanlara ne kadar alan tanıyorsam o kadar müdahil olmalarını yararlı buluyorum.
Üçüncü tür yalnızlık olmasaydı insanlar birbirini tamamiyle anlayabilirdi. Peki anlayınca ne olacak? Ben belki anlaşılmamak istiyorum. Her şeyin kontrol ve dikta eden toplumumuzda, bana ait tamamiyle özgür tek alan bu. İşte üçüncü tür yalnızlık benim bu özgürlüğümü koruyor.
Çok güzel bir düşünce. Sanırım ben de böyle düşünüyorum
Kişisel olarak en beğendiğim videon,resmen yalnızlık çekenlere kullanma kılavuzu niteliğinde.Ne kadar iyi değerlendirirsek o kadar kâr.
Videolarını kafam dağınıkken, ders çalışırken, yatmadan önce açıp izliyorum. Garip bir şekilde sakinleştirici bir etkin var üzerimde. Umarım daha çok video atarsın.
Bu varoluşsal yalnızlık hissine özgüvensizliğin verdiği insanlardan kaçma hissi eklenince daha kötü oluyor. Video da anlatılanların çoğuna katılıyorum ve bu yalnızlık hissini dibine kadar yaşayan birisi olarak tek çareyi bir sekilde topluma ayak uydurmak olarak görüyorum. Aynı zamanda yalnızlığın insan ömrünü kısalttığına da inanıyorum. 22 yaşımdayım, spor yapmama ve sağlıksız alışkanlıklarımın olmamasına rağmen elimde egzema çıktı ve kalbimde ağrılar hissediyorum. Yalnızlığı kabullenip yaşamak zaten ölücem diye sağlığını hiçe saymak gibi bir şey.
Vallahi aynı şeylerden bende muzdaribim ben de aşırı yorgunluk halsizlik gibi fiziksel sorunlar yarattı
Aynısı
@@nisanurkaradag914 Nasılsın şuan?
Çok teşekkür ederim. Bu videoya kadar yalnızlığımın neden bir türlü geçmediğini anlayamamıştım hep doğru insanın hayatımda olmamasından dolayı olduğunu sanıyordum şimdi ise doğruyu anladım kendi ruhsal yallnizligimla barışmam gerektiğini ve hayatımı buna göre düzenlemek gerektiğini anladım. Bize bu videoyu armağan eden yalnızlığınıza da ayriyeten teşekkürler.
Yalnızlığın sadece fiziksel olanını bilmek beni sürekli aklımda çelişkiye çekiyordu, sübjektif yalnızlığı duymak kendimi tanımlamak adına öğrendiğim faydalı bir kavram oldu. Kanalı yeni keşfettim ve video benim için gayet güzel ilerliyor. Ağzına sağlık.
"Yalnızlığıma yenilip düşkünlüğümü başkalarına anlatacak olduğum ender zamanlardan sonra, hep kendi kendimden nefret etmişimdir."
Son günlerde okul başlandığından beri yalnızlığı derin bir şekilde hissettim hatta yalnız kalmayayım diye hiç sohbet etmeyeceğim kişilerin yanına gidip onlarla konuşmaya başladım ve en azından arkadaşım olmasını istedim.Ancak bana yansıttıkları davranışlar pek de iç acıcı değildi neyse işte artık yalnız kalmanın çok kötü birşey olmadığını aksine kullanıldığı zaman kişiye iyi geleceğini anladım :) Artık kafama takmıyorum bu durumları.
bende aynı şekilde düşünüyorum
Konuşmak istersen instam nickimle aynı
aynı durumun benzerini yaşamıştım. İnan yalnızlığı o çirkin kalabalığa tercih ediyorsun :)
@@toprak-robotderler ben çoğu zaman tuvalete gidiyorum telefonu cebime sokup müzik dinliyorum anca o şekilde bunları umursamamaya çalışıyorum.Belki bir gün düzelir :)
@@toprak-robotderler yorumları biraz inceledim de herkesle bu sohbeti yapmışsın kral :))
Yalnızlık gerçekten hiç arkadaşının olmamasıyla olmuyor sadece insan bazen etrafında çok insan olsa da yalnız kalabilir kendi kendine yetinmek gerçekten çok önemli bazen insan yine de üzülüyor sağ kolu olacak birisini istiyor
"Loneliness has followed my whole life. Everywhere. Bars , cars , restaurants , sidewalks , everywhere.
There is no escape.
I am God's lonely man"
June 8th
My life has taken another turn again.
The days can go on with regularity over and over, one day indistinguishable from the next.
A long continuous chain.
Then suddenly, there is a change...
Taxi driver 🥲
🐐
She appeared like an angel, out of this filthy mess. She's alone. They... can not... touch... her....
buadamben
Teşekkürler, ihtiyacım olan videoydu. Aklımda olanlar rayına oturdu sayende.
Yalnızlıktan daha zor olan bir şey var üstadım. Unutulmak.
O zaman işte yaşamamış gibi olacağız...
Korkarak yaşarsan hayatı sadece seyredersin ~Nietzsche~
@@Cyrus_21 Şebnem Ferahın korkarak yaşıyorsan şarkısını aklıma getirdi bu söz.
@@denizaksoy1937 Ya oda çalmıştır ne olcak sanki. Ksjsjdjgsgahaja
70 yıl sonra tanıdığın kimse hayatta olmayacak tıpkı hiç varolmamışsın gibi unutulaaksın muhtemelen eğer ki dünya çapında önemli olan bir iş veya mucit yaparsan belki tarih kitaplarında yazı satır aralarında olabilirsin en fazla bu olabilir insan
yorumlar günlük hayatımda çevremle kurduğum ilişkilerden dahi daha samimi, daha az yalnız hissettirecek cinsten valla.
Cemrenin kitlesi fena olmadığı için düzgün yorumlar yazıyorlar.
Anonimlikten kaynaklı sanırsam
@@omuzchanoguzhanyani öyle
@@Elkirf_12 gerçekte tanımayı da isterdim :)
Ayfer Tunç'un Suzan Defter isimli kitabında beni çok etkileyen bir nokta vardı. karakterlerden bir tanesi yalnızlığını bastırmak için evini satılık ilanına veriyordu. amaç, eve bakmaya gelen insanlarla bir nebze olsun konuşabilmek. yalnızlığını unutmaya çalışmaktı. benim için yalnızlık tamamiyle bu. hem fiziken, hem ruhen hem de varoluşsal olan yalnızlık. seçim olmayan, zorunda bırakılan bir yalnızlık. üzülerek söylüyorum arkadaşlar, çoğumuzun yalnızlığı aslında bir seçimden ibaret.
Hem zorunda hem de seçim olan bir yalnızlık derken ne demek istiyorsun?
Zihnimde ki her şeyi kelimelere dökmüşsün,tam çökmek üzere olduğum bir dönemde böyle kılavuz ve on numara tespitler ile yapılmış bir video, ağzına sağlık dostum.
Sakın kendini bırakma Mustafa,
Kendi değerini bil her zaman.♡ Mutlu kal
@@Saniyehanimin1dakikasi Savaşıyorum, bırakmayacağım, teşekkür ederim,sen de mutlu kal♡
Hocam, videonun yarısında şöyle bir sonuca varmak istedim. İnsanı iyi eden şey değer yaratmaktır. Bu değerin çevresine zararlı olup olmaması da ayri bir değerlendirme konusu olmakla birlikte, insan bir durumu "kendince daha iyiye" dönüştürdüğü anda daha iyi hisseder ve daha iyisini yapma motivasyonu yakalar. Bunu da ne kadar çok kişi için yaparsa o kadar mutlu biri olur diye düşünüyorum. Düşünen ve paylaşan dostlara selam olsun.
Bu , sonu olan veya ölümlü dünyada belki tanışamayacağız ama sonsuzluğun olduğu yerde senin gibi bir kardeşle zaman geçirmeyi, sohbet etmeyi çok isterdim Cemre. Böyle gerçek, böyle samimi ve böyle "benden" olan az sayıdaki insandan birisin. Senin gibi kardeşlerimin olması, şu sıkıntılı dünyada, bana iyi geliyor. Seni seviyorum.
Sorarlarsa, 'Ne iş yaptın bu dünyada?' diye, rahatça verebilirim yanıtını: Yalnız kaldım. Kalabildim! Altı milyar insanın arasında doğdum. Ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından..." - Hakan Günday
hakan gunday ilk hangi kitabini okumaliyim sence
@@Esra-ri9qf kinyas ve kayra en etkilendiğim kitaptı ondan başlayabilirsin ama kalın bir kitap
@@senanur2517 yalnız mısın?
@@Esra-ri9qf az'la başla bence. en rahat okunanı oydu. kinyas ve kayra ilk okuma için biraz ağır olur.
O zaman nasıl aşık olacağız bunu açıklayın partnerimiz bize benzediginde mi aşık oluyoruz
Teşekkürler abi eski videoları tekrar izliyorum izlerken yanlızdım hala yanlızım
Her videoda farklı bir tiple çıkıyor karşımıza, bazen toparlak, bazen eli yüzü düzgün, bazen bakımlı ve bazen de ikinci sınıf komedi filminde mağara adamı tiplemesiyle.. :)
eyyy siz de mi buradaaa :)
@@Coni.thecat Cemre havaya düşerken bile buradaydık :)
@@FilikaSanat Çok iyi ya ahahhah
sanki dolandırıcı film karakteri ifşa olmamaya çalışıo
Yalnızlık gerçekten sonumun gelmesini tetikleyen en büyük şey.
Öyle düşünmemelisin bence bu senin basit düşünce şeklidir
Hepimizin bir kapasitesi var eğer bu kapasiteyi aşamıyorsan yalnızlığını bahane ederek sonunu hazırlamak senin kendine yaptığın büyük bir haksızlık olur
Öncelikle yeni video geldiğini görünce çok mutlu oldum. Konunun ''yalnızlık'' olması da ayrı güzel. Ben yalnızlık hissediyorum ama etrafımda insan yok değil aksine gereksiz fazla insan var. Ama bu insanlara dokunduğumu hissetmiyorum. Yani hayatlarında, kalplerinde yer tutmuyorum gibi. Neyse ben bu yalnızlığı içselleştirdim bile artık. Ben yalnızlığımı kabullenmişim bundan sonra bana ne yapar yalnızlık!
Sana ozaman 23 u yerlestirim nedersin Yanliz mis
Hiç sosyal değilim; yalnızlık çekiyorum, mutsuzum. 5 kişilik arkadaş grubum vardı sınıfta, diğer insanlarla konuşmuyorum (sessizim, kısayım, asosyalim, utangacım diye eğlendiler benimle. Zamanında benimle eğlenenler bir gün acıyorlar iyi davranıyorlar bana, ertesi gün gene eğleniyorlar). İnsanlara güvenim kalmadı hiç, ikiyüzlülüklerini gördüm çünkü. 5 kişilik grupta da biriyle aram bozuldu durduk yere gurur yaptı beni dışlattırmak istiyordu herhalde, diğer üçü de bir süre sonra onun tarafına geçti. Geçen okul gezisi olmuştu İstanbul'a, bunlar beni yalnız bıraktı gittiğime pişman ettiler. Herkes acıdı bana yalnız mutsuz durduğum için (Bir ara milletten uzakta oturuyordum hoca yanıma oturdu niye yalnız oturuyon falan dedi; zor tuttum kendimi, millet de bakıyordu). Neyse işte artık milletle bağlantım 0, sıramda mutsuz mutsuz oturuyorum. Milletle aramda duvar var. Benimle kısa bir iletişim kurmak isteyenler oluyor arada( nasılsın falan diyorlar geçerken iletişim derken), mutlu oluyorum ama geçici bir mutluluk(okulda son senem sonradan düzelmelik durum da yok). İnsanlar şerefsiz ikiyüzlü hayvanlar ama yalnızlık çok çok koyuyor. Neyse alışacaz yapacak bir şey yok...
Mutlu durmaya çalışıyorum ama olmuyor. Evde o kadar mutsuz değilim ama dışarıda ruh halim değişiyor.
@@lalala123.0 eğer nefretini arttırırsan o kadar da zorlu geçmiyor yalnızlık insanlara sen acı
bu kadar mı aynı olur... yazdığın tüm cümleleri en derinlerden hissettim..🖤💔nasılsın şuan
konuşmak isterseniz burdayım🙂↕️
@happiness_2_ Kral yarın arabamla otobanda giderken tıra çarpicam
Senelerdir yalnızım. Artık o kadar sıkıldım ki. Sanki lanetlenmiş hissediyorum kendimi ömrüm boyunca yalnız kalıyormuşum gibime geliyor. Gerçekten artık hayattan keyif almıyorum. Yanında bir sevdiğin bir arkadaşın yoksa olmuyor gerçekten olmuyor. Şimdi burda herkes gelipte yalnızlık güzel demesin. Yaşamayan bilmez.
Seçilmiş yanlız değil ise tabii ki iyi değil.
Çok ihtiyaç duyduğumuz zamanlara ve yalnızlığimizin çaresizliğine ilişkin evladiyelik yatırım gibi video yapmışsınız ne kadar teşekkür etsek az 🙏
Kaliteli yalnızlık anlamsız kalabalıktan daha iyidir...
Aslında her insan yalnızdır sadece bazıları farkında değildir. Ve tek bilinç olduğunu farkedenlerin karamsarlığa düşmesi çok daha muhtemel. Evet arkadaşlar sancıyı dindirir ama bitirmez. Hiçbir şeyin çaresini dışardan bekleyemezsin yoksa hayal kırıklığına uğrarsın. Beklentiler zaten çoğu zaman insana daha kötü hissettirir istediğinin olmadığını farkedince. Elbette her sorunda olduğu gibi ilk aşama kabul etmek olucak. Değiştiremediğin bir şeyi ancak kabul edebilirsin. Ve bununla huzurlu olabilirsin sadece teslim olarak. Çözüm yalnızlığı gidermek değil;kabul etmek,teslim olmak ve allaha/evrene güvenmek. Video da çok güzel anlatmış bunları teşekkürler.
''nefret sevgiden her yönde daha güzeldir çünkü nefret sahte değildir.'' -Adıgüzel Tekin
Bu adamı her gün oturup saatlerce boş boş konuşmak zorunda kaldığım onlarca insandan daha çok seviyorum daha yakın hissediyorum
5 senedir yalnız yaşıyorum ve insan sevmiyorum ailemle bile bir kaç ayda bir görüşüyorum yakın yüz yüze görüştüğüm hiçbir arkadaşım yok sevgilim de yok gayet huzurluyum çünkü bütün zarar insanlardan geliyor
Ben de boşandım ve mecburi yalnızlık yaşıyorum. Ne yapmalı?
sosyopat
"İnsanların arasında da yalnızdır insan."
Küçük Prens
Yalnızlığın en iyi yanı, seçenekler yoktur. "Yapsam mı?" veya "Yapmasam mı?" gibi şeyler yoktur.
Sosyal yalnızlık ise, "Yalnız olmak bana koyuyor mu? Koymuyorsa takılayım koyuyorsa dışarı çıkayım." gibi iki seçeneğin oluyor yalnız
@@mikatsuno video'nun basligina bak
@@arel4162 eee?
22:10
“ İnsan sadece istediği kişi tarafından sevilmek istemez istediği kişi tarafından istediği şekilde sevilmek ister “
Cemre Demirel gerçekten okuldaki tüm derlere girsen tüm derlerinden geçerim
Abi yaklaşık bir buçuk aydır seni takip ediyorum henüz yaşım 17 bazen sıkıldığım zaman veya kafam çok dolu olduğunda seni açıp balkonda dinliyorum bazen bana çok iyi geliyorsun sanki biriyle sohbet edermiş gibi oluyorum ve bazı konularda sorgulamamı sağladığın için teşekkür ederim seviliyorsun. ( :
Gerçekten sohbet etmek istersen burdayım dostum, istersen yaz
@@truclo7411 sağol düşündüğün için bende istersen konuşmak isterim eğer dert paylaşmak istersen böyle iyi insanların kalması güzel
yalnızlık zor kardeşim bende yaşıyorum senin dediğin gibi böyle insanların olması gerçekten güzel
@@manager6446 sen de sağol, açıklama kısmına instamı yazdım ordan konuşabiliriz. Buraya yazınca siliniyor nedense
@@yunusyldz8143 sende yaz istersen kardeşim :)
dünya üzerindeki bütün insanlar aniden yok olsa hatta sadece insanlar değil, tüm canlılar. gözleri görmeyen, kulakları duymayan bir insan olarak gezegenin yeryüzünde bir ben kalsam ancak bu kadar yalnız hissedebilirdim.
Bunu duymak çok üzücü geldi...
Az salla mk
Istersen konuşa biliriz;)Bunu şimdi gormem beni çok üzüyor
Tek başıma odamda ağlarken yalnızlık yazdım ve bu çıktı karşıma,hayatımda her şeyle kimseye söyleyemeden tek başıma mücadele ediyorum, hastalıklara yakalandım,sürecimde beni destekleyen olmuyor,psikolojik olarak anksiyete hastasıyım onda da ilaç kullanıyorum, hiç kimse beni dinlemiyor 20 yaşımdayım hayatımdaki şeylerle tek başıma uğraşmak o kadar yorucu ki..rol yapmak insani çok yoruyor,cilt hastalığına da yakalandım zaten sevmediğim bedenimden nefret eder oldum,kimse beni beğenmeyecek diye komplekslere de girdim,kimse bana destek çıkmıyor, hayatın böyle geçmesi üzücü ve nereye kadar dayanabilirim bilmiyorum,sanırım bu ilaçların beni iyi ettiği yere kadar...
@Pleiades012 umarım en kısa sürede iyileşir ve çok mutlu olursun🙏yaşamayan maalesef anlamıyor,sen anlatırsan da küçük görüyor.Güçlü kalman dileğiyle 🫶
Aynı duyguları paylaşıyoruz dostum umarım hepimiz için iyi şeyler olur🙏
@hknssi 🙏🏻 teşekkür ediyorum
Canım benim geçmiş olsun öncelikle. Hissettiğin duyguları anlıyorum. Ben de lise hayatım boyunca içine kapanık bir insandım. Üniversiteye geçtim arkadaşlarım oldu, bazılarından kazık yedim. İnsanların aslında kafamda abarttığım kadar değere layık olmadığını anladım. Flörtüm oldu, beni başkasıyla flörtleşerek aldattı. Çok canım yandı. Unutmakta zorlandım. Yani kimse beni beğenmeyecek diye strese de girme. Beğenir bu sefer de aldatabilir. Böyle şerefsizler de var, karşına çıkmaması belki de senin için daha hayırlıdır. Söylemesi kolay ama kendini biraz sevmeye çalış. Bunun da en kolay yolu bence bir şeyler yapmak. Bu kitap/makale vs. okumak da olabilir, bir projeye katılmak da olabilir, örgü örmek de olabilir ya da herhangi kafanı rahatlatan bir hobi. Kalitesiz insanlardansa kaliteli bir yalnızlığı yeğlerim. Akışına bırak ve kendine biraz zaman tanı. Doğru insanlar doğru zamanda hayatına girecekler (:
Ne tür bi cilt hastalıgı
Bu video yayınlanır yayınlanmaz izlemiştim ve üzerinden 1 hafta geçti, düşünmeye devam ettim, anlatılanları hayatımda bir bir görebildim, kendimle ilgili bir aydınlanma yaşadım, aldığım kararlar, yaptığım seçimler, yalnızlığa olan yaklaşımım... Yalnız kalabildiğini düşünen birisiydim ama her zaman bir yoldaşlık arayışım vardı, bu arayış ile kendime iki tarafında iyi niyetli ve araşyışları örtüşen arkadaşlıklar zaman zaman kurabilme şansım oldu, ama yanız kalma korkum, beni kendimden ödün vermeye, istenilen gibi birisi olmaya zorlamaya ve kendimle olan iç huzurumu bozmaya yönelik hareketlere girmeme sebebp oldu, her iki tarafında samimi ve iyi niyetli yaklaşımı malesef dostlukları ve yoldaşlıkları yürütmeye yeterli değil, iç huzur olmadıkça ve talep edilmese bile yalnız kalmaktan korktuğunda kendinden verdiğin ödünler birer yük haline geliyor ve ilişkilerini her iki taraf da samimi olsa bile kimsenin bir hatası olmasa bile bozabiliyor, çünkü en başında bu arkadaşlık bir mesafe gerektiriyor, o insanı hayatının en öneml yerine konumlandırman, taşıyabileceğinden fazla anlam vermen, kötü sonuçlanıyor.
Bu işin sonunda deneyimleyerek kendimle barışmayı, ödün vermemeyi ve hayatımda değer verdiğim kişilerle bile arama gereken mesafeyi koymak zorunda olduğumu, ne kadar değer verirsem vereyim ödün vermenin herşeyi bozabileceğini öğrendim. Keşke bu videoyu 20 li yaşlarımın başında izleme şansım olsaydı, ilişkilerimde doğru kararlar alabilirdim, ama işin sonunda aldığım deneyim kendi yalnızlığımla iyi geçinmemi ve kendimden ödün vermeden de arkadaşlıklar kurabileceğimi öğrettiği için top yekün bir zarar içinde ve umutsuzluk batağında değilim. Aksine bu deneyimler ile geleceğime daha iyi bakabiliyorum.
Bunu okuyan genç arkadaşlar varsa, keşke dediğim şeyi öneri olarak sizlere bırakayım önce cemre demirelin yalnızlık videosunu arkasından Diamon Tema' nın motivasyon videosunu eğer kanal sahibi de müsade ederse peşpeşe izlemenizi tavsiye ediyorum.
bu yorumu her iki kanala da görünürlük olması açısından bırakacağım.
İçerik ve herşey için iki kanala da teşekkür ediyorum.
Çok iyi birisinin yalnızlığına anlayışla yaklaşmadım, şimdi ömür boyu sevilme şansımı kaçırmış ve yalnızlaşmış bulunmaktayım. Belki de kendime dönmem için bir şanstı. Artık yalnızlığımda bağımlılıklarımla mücadele edip kendime ait olacağım.
senin gibi olan çok insan var bende dahil duygularına tercüman oluyorsun çok iyi birisin teşekkür ederim❤
Bir yalnızlığı diğerinden ayıramazsınız, hepsi içiçe geçmiş vaziyette. Gece kafayı yastığa koyunca insan varoluşsal yalnızlığı yerine sosyal yalnızlığı düşünüyor genellikle, varoluşsal yalnızlık, insanın diğer özellikleri gibi toplum tarafından inşa edilen bir şey. Toplum olmasa varoluşsal yalnızlığın farkına varamazdık. Varoluşsal yalnızlığı hissetmek için sosyal ilişkiler kurmamız gerekli. Varoluşsal yalnızlık, toplumun bize armağanı.
Değindiğiniz çok güzel noktalar var, özellikle "sevme ihtiyacı", yalnızlığın getirdiği çoğu şeyden ağır basıyor. Çünkü bir şekilde rol yaparak, onlar gibi olarak insanların arasına kolayca karışabiliyorsun. Takındığın ve büründüğün kişilik ne kadar sahte olsa da bir şekilde seni seviyorlar. Yalnızlığım tam olarak hangi kategoride bilmiyorum. Kimi zaman o kadar yalnız, boktan ve komik günler geçirdim ki hangisi nasıldı, ne şekilde iç içe geçmiştir tahmin edemiyorum. Artık yüzeysel ve sığ ilişkilerin getirdiği aptal arkadaşlarımla fiziki olarak hiç de yalnız kalmıyorum, galiba beni de seviyorlar. Muhtemelen birkaç yıl önce yapayalnızken daha mutlu ve doymuş hissediyordum.
Nasıl ifade edebilirim bilmem, çok yakın bağlarım da oldu fakat ne olursa olsun, tek başına kalıyorsun. Saatlerin sonunda, günün sonunda, yaşamının sonunda... Sırf bu yüzden bir yaratıcıya inanmayı çok istiyorum. Çünkü anlam arayışı, anlam yüklemeye çalışmak birilerine, bana sadece ıstırap veriyor. Belki bir yaratıcıya inanmak, ona tutunmak bu acılarımı dindirebilir gibi geliyor.
Yorumları okumak da iyi geldi:D Umarım bu beni, kötü bir insan yapmıyordur. Sadece sahip olunan acının başkaları tarafından paylaşıldığını görünce tekrar kendimin değersiz ve herkes gibi olduğunu hatırlıyorum. Sıradanlığımız garip bir şekilde acılarımı dindiriyor. Bir videoda, bir yorumda, bir şiirde, bir satırda... Aynı ve tanıdık yalnızlıklar okudukça ve dinledikçe kendime kızmamaya başlıyorum. Herkes, herkes kadar yalnız. Komik ve boktan olan yanı bu, kimse kimseden daha fazla yalnız değil. Kimileri bu yalnızlığını daha iyi örtüyor.
Şimdi bu videoyu kapattığımda oluşacak his ve bu videoyu izlememişim gibi arkadaşlarımın yanında sırf sevilmek için büründüğüm kişilik için rol yaparken yalnızlığım tekrar su yüzüne çıkacak, tam olarak o an hissettiğim duygu ne zaman önemli olacak, bilmiyorum. Ne zaman "Artık bunu ciddiye almalıyım." derim, bilmiyorum. Belki de bunlara hiç kafa yormamak gerekiyordur.
Cemre, bence sosyal medyadaki takipçilerin sayesinde yalnızlığın azalıyordur ve seçilmiş yalnızlığının ağırlığından kurtuluyorsundur. Sonuçta günlük hayatta karşına çıkmayacak konuşamayacağın insanlara ulaşabiliyorsun ve seninle aynı fikirdeler. Senin yalnızlıkla mücadele yöntemin bu bence ama gayet sağlıklı bir yöntem diğer saçmalıklara bakılınca.
Yanlızlık hayatım boyunca nereye gitsem peşimi bırakmadı.barlarda,arabalarda, kaldırımda, dükkanlarda,her yerde...Bundan kaçış yok.Ben tanrının yalnız adamıyım
Bıktım hayatın insana biseyler diretmesinden bazı şeylere mecbur hissetmekten zoraki yapmaktan. Uyumak uyumak uyumak..
Başka kültürler de sosyal etkileşim nasıl gerçekleşiyor bilmiyorum ama bizim kültürümüz de sosyal olmak için bir savaş vermen gerekiyor. En çok ben konuşmalıyım, en alfa ben olmalıyım, benim dediklerim olmalı vs... Herkes birbirini ezmek için yer arıyormuş gibi. Bunları geçtim bu video ile farkettim ki beni asıl yalnızlığa iten şey varoluşsal yalnızlıkmış. Çünkü sosyalleşmek adına attığım adımlar beni daha da kötü hale soktu.
Tespitin doğru. Ben de öyle düşünüyorum. Sebebi ise sanki şu:
Avrupa ve benzeri kültürlerde insanlar doğarken hayata en kötü 0-0 başlarlar. Sırf varolmaları bile onların bir değere sahip olmalarını sağlar. Hiçbir şey yapmasa da en azından bir değere sahiplerdir. Bunun verdiği güvenle hayatı yaşarlar ve işin iyi kısmı iyi de yaşarlar. En kötü ihtimalleri bile çoğu kültüre nazaran iyidir. Ama bizde öyle mi? Doğar doğmaz ekside başlıyorsun. Maçı beraberliği getirmek için bile üstün bir çaba sarf etmen gerekiyor. Diyelim ki getirdin? Bir değerinin olup olmayacağı da meçhul. Yani işler belirsiz. Bu belirsizlik de insanları dediğin tavırlara sürüklüyor. Sürekli bir mücadele, kazanma-kaybetme, ezme vs. gibi durumlar oluyor. Daha birçok sebebi var da uzatmak istemiyorum. Belki de yanlış düşünüyorumdur, bilmiyorum.
RUclips önerilerinde belki şuana kadar karşıma gelen en iyi videoydu, cidden videoların çok kaliteli be, samimi mütevazı birisin, buda böyle konularla birleşince harika oluyor ;D
Benim için yalnızlık açıkçası 7 milyar diye bahsettiğin insan sayısından kaynaklanan bi yalnızlık. Tüm düşüncelerim, bahsedeceğim her şey daha önceden düşünülmüş ya da söylenmiş. Yaşadığım her fiziksel veya ruhsal olay daha önceden başkası tarafından yaşanılmış. O yüzden ne ağzımdan çıkan söze ya da yaşadığım bir duruma anlam yükleyemiyorum. Benden sonra da başka biri aynı olayları yaşayacaksa neden bu kadar özel olsun ki yaşadıklarım? Yapacağım hiç bir şeyin anlamı olmayacak nasıl olsa başkası da bunları yaşayacağından. Belki de özsaygı eksikliğimden dolayı böyle düşünüyorum ya da böyle düşündüğüm için özsaygım eksik. Ama bunu düşündükçe asla anlam yükleyemiyorum yaşadıklarıma veya yaşayacağıma. Yalnız olmak veya başkalarıyla yaşamak fark etmiyor o yüzden.
Uzun zamandır beynimin arka planında bu his var.
@@enesmalikkismir9127 istenebilecek her şey istenmiş sanki artık. Biz geride kalanın imitasyonu gibiyiz. Yeni duygular var içimizde adı konulmamış sanki.
bu "imitasyon olması hissi" neden yaşadıklarını değersiz kılsın ki? yaşanmış veya yaşanacak olması senin perspektifinden neyi değiştirecek ki, o deneyimi biricik şekilde yaşayacak olan kişi yine sensin nihayetinde
Doğru düşünmüşsün ve yazmışsın. Bu konuda yine içten içe bilip farkına varmamak için her insanın debelenip durduğu bir durum. Hepimiz aşağı yukarı benzer hayatları sürdürüyoruz fakat bence bu sadece yaşanılan deneyim. Durumu görebilenin kendine anlam katabilmesi için yapması gerekense, bu tür insanın kendi kendine köstek olduğu örtbas edilen durumu elinin tersiyle itmeden bunun farkına varması dolayısıyla hem bir nebze olsun bu belirsizlikten sıyrılması hem de deneyiminden tecrübe elde etmesi lazım. Tabii eğer daha fazla belirsizliği kaldırabilme adına benliğini geliştirmeye hazırsa. İnsanın hayatını anlamladıran şeyinde yine aynı kapıya çıktığını yani benliğe olan saygı olduğunu düşünüyorum.
@@einzelgangerr7438 hassas bir kalpe sahibim ondan olduğunu düşünüyorum hocam yabda daha genç olduğumdan
Her şeyi kabullendikten sonra bu videoyu 3.izleyişimde bile balkonda birileriyle gözgöze gelmeye çalışıyorum. Videoda ağrı kesici olarak tabir ettiğin şeye bağımlıyım ve çok ihtiyacım var
Tanışalım mı
Ben 7 kez izliyorum şu an 😅
Depresif bir zamandan geçiyorum. Varoluşsal yalnızlık hakkında iyi konuşmuşsun abim. İhtiyacım olan videoydu. Teşekkür ederim kral abim. Sıkıntılı dönemlerinde baştan sona izlenebilecek bir video olmuş.
Mulligan brothers diye bir kanal var, monk abimiz anlatıyor orda kendi fikirlerini yaşayış tarzını.Beni iyi hissettiriyor bir bak istersen.
Yalnızlık konusundaki düşüncelerimin yalnızlığını giderdiğin için teşekkür ederim.
dört kez okuyunca anladım :)
Yalnizlik hayatım boyunca peşimi birakmadi
😔👍
Yalnızlığı yaşasak da sadece hissetsek de istediğimiz gibi ifade edemiyoruz çünkü ya ergen oluyoruz ya karamsar ya da derbeder hemen bi damga yapıştırıyorlar kendi sessizliğimize gömüldüğümüzde çok daha zor oluyor her şey bizim için
iyi dedin
Sahteliğe katlanamıyorum,3-5 arkadaşım var gayet yeterli,arada sırada konuşurum.Kendi sessizliğime gömüldüğümü fark ettiğim zaman birşeylere kafa yormaya çalışırım.Yani artık yanlızlık benim işletim sistemim gibi birşey oldu.
bu Tr serverinin kendine has özelliği
Ya bu yorumlardaki elemanlarin hepsi niye ayni
@@retrogalaksi Gençliğimin en güzel yılları tarikat yurtlarında geçti,yurt bitince de parasızlıkla boğuştum.Üniversiteye giderken bile bu böyleydi.Benden nasıl normal insanlar gibi eğlenmemi istiyorsun,ben eğlenmek nedir doğru düzgün bilmiyorum.
-Sevmeye Değer İnsanı Bulmak, Sevilmekten Çok daha zor
dk kaç
Bir kaç yıl sonrasını görebiliyorum. Yine yalnızım fakat bu defa mezar taşı seçiyorum.
Yapma bee aileni düşün özellikle anneni düşün intih@r ettikten sonra nasıl üzülürler kim bilir
@@tale_be pek sanmıyorum. Ailemi anlamak için çok çaba gösterdim. Aynı çabayı onlardan da beklerdim.
Bu yorum beni çok üzdü
Aslında ölmek isteyenler en çok yaşamayı hak edenlerdir
32:57/34:54 "Duygusal mısın lan sen al şu oku git babanı vur bakayım " sjshsgfjs acının tatlı tebessümü ile izledim yine ya, senin videoları dinlerken zoruma gidiyor bazı şeyler sonra böylesin işte kabul et adam yüzüne gerçeği söylüyor diye nefret edemezsin diyorum :D Allah senden razı olsun.
Yurü be aslan kardesim
Yalnızlık hissi frekansların tutmamasından ibaret bence. Ve insan ne kadar giriftse, o kadar farklı ve özel frekansa sahip, dolayısıyla bunların tutma olasılığı karşıdakilerinkiyle o kadar zor.
Temel ihtiyaçlar için temel frekanslarda uyuşup kişinin kendi dünyasına çekilip üretmesinden başka yol yok gibi
Yalnız doğduk yalnız ölucez kabullenmek lazım, acı her zaman var ve normal. Çok güzel video olmuş abi btw eline sağlık :)
O kadar yalnızım ki youtuba yalnızlık yazıp bu videoyuyu buldum
Hahaha 😂benim yansımam gibi
Video altına videoyu çeken kişinin o videoda söylediği bir sözü yazmak düpedüz o kişiyi yüceltmek, idolleştirmek ve hatta tanrılaştırmaktır; "Benim kendime ait düşüncelerim yok, sadece tabi olmak için yaşıyorum." demenin bir başka yolu da olabilir.
Şunu söylemeliyim eğer yalnızlığa alışırsanız sizin peşinizi bırakmayacaktır
Yalnızlık artık benim bir parçam. Onu olduğu gibi kabul ediyorum.
@@greenreed7555 Nasıl yani
@@greenreed7555 Yalnızım
Cemre bu videoda ki yorumlara şöyle bir baktım da seni takip eden insanların sana çok ihtiyacı var be dostum, bana farklı bakış açıları kattığın için seni takip ediyorum ben, benim için o kadar da vazgeçilmez değilsin, yanlış anlaşılmasın her videonu bir kaç kere izledim yazılarını okudum çok da seviyorum seni ancak sana gerçekten ihtiyacı olan insanlar var eğer kendinde enerji buluyorsan vaktin varsa ve insanların hayatına katkın olsun istiyorsan haftada bir video çekmeni rica ediyorum, biliyorum ki hayatta bir misyonun var ne zaman öleceğimiz belli değil birikimini kalıcı hale getir dostum...
Aslında bu yorumu kendim için yazıyorum, kendimi gaza getirmek için sadece plan yapma başla artık iz bırakmaya fırsatın olmayabilir, bu hayata iz bırakmadan gidersem tek ve en büyük pişmanlık bu olur benim için.
Sanki kalbimden geçenleri anlatmışsın gibi ilaç gibi geldin iyi ki seni keşfedebildim ❣️
Orda bir adam var, adamın içi dapdar, beyni başı patlar, kendinden geçer. Yalnız mı kaldın? Bitek sen mi varsın? Belki alışman lazım. Uzak dur yakınıma, bu mesafe bizi bozar. Yalnızlık paylaşılmaz. Hiç durmadan ararlar. Hiç yalnız olmasınlar mutsuzlar. Kendi kendilerine kalmak ne zor gelir ki. Neden yalnızlık mı yoksa nedensizlik mi bilmem. Sorun bende mi yoksa çevremde mi kimim ben? Ayrıca sen de varsın. Uzun ince bir yoldayım. Bir gece vakti ansızın fark ediverdim yalnızım. Üryan geldim yine üryan giderim. Elimden gelen bişey yok, büyük değil vaatlerim. Kendini rahat bırak biraz daha. Bazen insana huzur gerek. Yes, it's a good day for singing a song.
Vay bir sene olmuş hâlâ yalnızım seneye de yalnız olucam ölene kadar yalnızım
Seneye yalnız geçirmemek için ne yapıyorsun veya öyle planın var mı?
Konuşmaların ,değindiğin konular tamamen benim sorunlarımı anlatıyosun abi. Genelde çevremde konuşucak beni anlayabilicek zeki kimsecikler yoktur sen konuşunca ben rahatlıyorum.
Dinlerken çok keyif aldım. Teşekkür ederim.
Hasbünallahü Ve Ni'mel Vekil
Allah bize yeter o ne güzel vekildir..
Ulan şu herifin odasını her gördüğümde yaşamaktan soğuyorum hayatta ki amacım kalmıyor kahroluyorum derin düşüncelere kapılıyorum bu nasıl bir ortam
Sorun bende mi diye o kadar uykusuz kaldığım gece hatırlıyorum ki sonra kendimi iyi hissetmek için en azından en yakın arkadaşım var diyordum, sözde tek arkadaşım bile aslında ne kadar kötü bir durumda olduğumu, gün geçtikçe gözlerimin altında beliren göz altı torbalarını, insan içindeyken bambaşka yerlerde kendimi hayal ederken uzaklara dalışımı, artık onunla bile konuşmadığımı, ağlayamadığımı daha sonra bulduğum bir kağıda daha sonra yırtmak üzere elim ağrıyana kadar içimi boşaltışımı, ya da stresten bileklerim kaşınmaya başladığında kaşımaktan açılan yaraları bile umursamadığında, ve yine stresten verdiğim kiloları sanki kendi tercihimmiş gibi sandığında kendimi hiç olmadığım kadar yalnız hissetmiştim. Ailem ise çizdiğim iyi öğrenci ve evlat imajı beni artık o kadar boğuyor ki. Fiziksel yalnızlıkla ruhsal yalnızlığı çok daha net anlıyorum artık. Hele elinize kalemi kağıdı alıp saatlerce bir şeyler yazmaya başladıysanız ve evren sanki sizinle dalga geçiyormuş Yt'ye girdiğinizde anasayfanıza direkt "yalnızlık" diye bir video düşüyorsa yalnızlık gerçekten çok koyuyor
bir yil olmak uzere umarim bir seyler degismistir
Erkin Koray - Tek Başına
Kendimi bu hayata uyum sağlamaya çalışırken genelde Tom Hanks'in " The Terminal " filmindeki Viktor Navorski gibi hissediyorum. Hani ilk sahnelerde uçaktan indikten sonra kendini ifade etmeye çalışıyor ya, kendi dilinde, ama kimse anlamıyor ve anlamaya da çalışmıyor. O büyük bir çaresizlik içindeyken kamera yavaş yavaş uzaklaşıyor ve o kalabalığın içinde yalnızlığını gösteriyor… İşte ben hep o haldeyim. Ayak uyduramıyorum yaşama. Her şey o kadar saçma geliyor ki. Yaşama gayretinden çok uzak her şey.
Navorski, kendini anlatabilmek ve onları anlayabilmek için dillerini öğrenmeye çalışıyor ya, ben o çabayı cidden bırakmayı düşünüyorum. Neden uğraşayım ki beni anlayamayacak insanlara kendimi anlatmakla? Ya da neden onları anlamaya çalışayım? Boş anlam bağları oluşturmak istemiyorum artık. Sıkılıyorum. Beni bana bırakmadıklarında kaçmak istiyorum sadece. Genelde de insanlar arasında yalnızlaştırıyorum kendimi. Çünkü bir topluluk içinde, bir konu konuşulurken yorum yaptığımda kimsenin beni anlamadığını fark ediyorum.
Zaten ben de onların sohbetlerinden sıkılıyorum. Biraz farklı diye gördüğün biriyle yakınlaşınca bile hemen yüzeyselliğini fark ediyorsun. Ve ben orada boğuluyorum. O yüzden kaçıyorum. O yüzden dillerini öğrenmiyorum. Ve o yüzden hâlâ Navorski’nin Terminal'deki ilk halindeyim.
Daha zor böyle olmak, elbet. Çünkü sen kendine yaşamak için alanlar oluşturdukça önüne engeller çıkıyor. Onlardan olmadığın için, onlara benzemeye çalışırken buluyorsun kendini. Neden anlamıyorum, bilmiyorum… Ama böyle. Bazen seni sana bırakmıyorlar.
Öyle işte, Terminal’deki o ilk saatler beni acayip etkiliyor.
Dün bir şarkı sözüne çok takıldım:
“Herkesin koltuğu ayrılmış
Bana gidecek tek bir yer kalmamış.”
Şanssız mücadeleci.
Öyleyiz. Bize yer yok. Herkesin koltuğu ayrılmış, biz ayakta kalanlarız. Durmadan yollarda yürüyenlerdeniz.
Benim gibi insanlar var işte. Bir şekilde rastlaşmıyoruz belki ama biz de varız bu hayatta. Kendi hâlimizde, varoluşsal sancılarımızla yaşama gayreti içindeyiz.
Konu uzun ama sözlerim sadece içimde kendimle çarpıştığından bir yere varmıyor. O yüzden düşünmeye devam…
Yıllar yıllar önce ilk gençliğimde kitabını okumuştum. Şimdi bu videona denk geldim. O zamandan bu zamana zaman zaman içine sigamadigim yalnızlık hayatımı mahvediyor. Öyle böyle yaşamaya devam. Saygılar sevgiler.
"seçilmiş bir yalnızlık insanın sahip olabileceği en büyük lükstür" -Bukowski