video bitti ve kendim karşıma geçmiş ve konuşuyormuş gibi hissettirdi. hepimizin benzer duyguları hissettiğini görmek biraz canımı yaksa da yalnız olmadığımı bilmek güç veriyor ve bir gün bunun da geçeceğini hepimizin iyi hissedeceğini bir şekilde biliyor olmak umut veriyor. bir gün her birimiz iyileşeceğiz inanıyorum.
Fen lisesinde okumaktaydım bundan 7 hafta öncesine kadar... şehir dışında ailemden uzakta , yatılı okuyordum. Şimdiye kadar hep en sıfatına layık görülmüştüm,hep en sıfatıyla nitelendirilmiştim ki artık bunu bur zorunluluk haline getirmiştim kendimce. Mesela en başarılı ben olmalıydım , bir ortama girdiğimde en güzel ben olmalıydım (şu an farkındayım ne kadar bencilce ve saçma bir düşünce olduğunun) vs daha çoğaltılabilir bu.Tam da her şey çok yolundayken bu sıfatları sonuna kadar yaşarken lgs ye girdim ve başta da belirttiğim gibi ailemden uzak yatılı bi okula başka bir şehire gittim çok büyük bi özgüvenle . Derslerim bir anda düşmeye başladı, farklı şeyler dikkatimi çekmeye başladı ve ben zamanla mutsuz bi kız oldum. Mutsuz oldukça da artık aldığım iltifatlar, başarılarım iyice düşmeye yerle bir olmaya başladı. Öfke sorunlarım başladı çok sinirli ve agrasiftim ama kime ve neye olduğumu bilmiyordum. Küçüklüğümden beri hep diğrusunu yapmaya alışmış , en gözde olan ben yanlışlar yapıyordum ve bunu durduramıyordum. İstenmeyen arkadaşlıklar , düşük ders notları , başarısız aşklar , bu hayattaki tutkum olan gitarı bırakmam, anksiyete başlangıcı... büyük umutlarla gittiğim okulumdan bavulumda bir ton hayal kırıklığıyla pandemi döneminde eve döndüm. Ruhsal olarak büyük bi çöküntü yaşadım ve bunu evdekilere, arkadaşlarıma belli etmeden atlatmaya çalıştım çünkü ben güçlüydüm , güçlü olmak zorundaydım ve güçsüz düştüğümü kimse bilemezdi(!) Bir şekilde atlattım o günleri hayata karşı bakış açım değişti inanılmaz mutlu pozitif bi insan olmaya başlamıştım. Beni benden alan mükemmelliyetçiliğimi büyük ölçüde azaltmıştım. Sonra bir anda pandemi bitti ve okullara tekrar döndük. Arkadaşımı trafik kazasında kaybettim. Onda da kendimi suçladım keşke daha fazla vakit geçirebilseydim diye.( Ama sonra sakinleşip düşününce o da senin benim gibi yks sınavına hazırlanıyordu onun da ajandasında yarın çözeceği sorular yazılıydı ve o da yeteri kadar çalışamadığindan yakınıyordu. O hastane koridorunda beklerken hiçbirinin o kadar önemli olmadığını anladım.) O kapkara bir bulut gibi gelen günlar benim için tekrar başladı ve ben o şehirde mutsuz hissettiğimi farkettim. Bu sefer mükemmel olmaya çalışmadan aldım elime valizimi ve açık liseye kaydoldum. Herkesten bol bol tepki alıyorum. Fen lisesini bırakp açık liseye mi geçtin manyak mısın gibi ama hepsine gülümseyip geçiyorum çünkü bu hayat çok kısa ve brn nasıl mutluysam öyle olması için elimden geleni yapacağım. Bazen kulaklarımı kapatması zor olsa da hemen toparlanmaya çalışıyorum ve diyorum ki boşver bu senin hayatın. En iyisi olmak uğruna kendimi istediğime inandırdığîm tıp bölümünü de istemiyorum artık. Herkesten çekinip söylemediğim, gizli gizli araştırdığım mimarlık bölümünü istediğimi şu an kendimden emin bir şekilde söyleyebiliyorum. İnsanlar ona da bir kulp buluyor. Zaten insanların her şeye söyleyecek bir lafı var diyip geçiyorum. Şimdilik böyle gidiyor nereye kadar gidebilirse ama şunu unutma bu yazıyı yalnız olmadığını bilmen için yazdım. Mükemmel olmana gerek yok belki de mutluluk orda saklı♡ 24.05.2022 DURUM GÜNCELLEMESİİİ Bundan çok az bi zaman önce sosyal fobimin olabileceğini farkettim maalesef. İki gün sonra bir psikiyatristle görüşmem var ama bu da geçeceek:) 29.05.2022 Antidepresan ve terapiye başladım ama üzülmedim. Sorunu bilince ve kabul edince çözüleceğine daha çok inanıyor insan. Her şey güzel olacak. 28.01.2033 Tekrar güncelleme yapmaya geldim. Kocaman bi arkadas grubum oldu eylülün basinda. Hepsi de önceden imrenerem baktığım tiplerden. En önemlisi de grupta herkes kendi kişilik özelliğiyle kabul görüyor. Sosyal fobim açısından baya yardımcı oldu bu durum aştım sayılır. Böyle de kabul görebileceğimi öğrettiler bana
@@aurora3562 umarım bir an önce mükemmel olmamanın verdiği özgürlüğe kendini teslim edersin...bol şans ve en önemlisi sen olduğun halinle yeterlisin bunu unutma:)
Sanki içinde bir yerlerde kendimden gözlediğim beni bulmama yardımcı oldu bu cümleler.Her bir cümlede kendine duyduğun güveni,hayata bakış açını okuyana işlemişsin.Çok güzel bir yazı.Güç ve mutluluk senin yanında olsun,seninle olsun
Şu sıralar kendimizi kendimiz gibi hissedemediğimiz ve kafamızın karışıklık dönemindeyiz sanırım. Dersler, pandemi ve diğer konular maalesef üstümüze geliyor, belki de zaman geçtikçe bunun üstesinden geleceğiz ama gelene kadar kendimize iyi bakmalıyız. Kendinize iyi bakın..
O kadar haklısın ki yıllarımızı, derslerimize vermemiz isteniyor bizden. Hatta yks, lgs gibi sınavlarda resmen 1 senemiz ztn tamamen gidiyor. Ve o çaresizlik hissi yapmak istediğimiz şeyleri, yapmak isteyip de bir çok nedenden yapamamamızdan kaynaklanıyor. Ve işin kötüsü, o kadar kötü bir eğitim sistemimiz var ki onca çabamıza rağmen mükemmele ulaşmadıkça bütün bu emek ve çabamızın boşa gidecek olması. Mesela lgs de aşırı iyi bir puan almadıkça (en azından kendi şehrim için söylüyorum) mecburen obp puanıyla bir okula gidiyorsunuz. Ya da yks de aşırı iyi bir üni ye gitmedikçe sonunda bir işiniz de olmuyor. Evet bu çaresizliğin bir gün biteceğini bilmek ümit verse de bir yandan da çabalarımızın ,senelerimizin bizden çalınması, hiçe sayılması canımızı yakıyor. Ama biz bu kapkaranlık yerde bir gün ışığı bulup ona doğru gitmeliyiz. Umarım hepimiz bir gün istediği yerde, hayallerinin tam ortasında olur. Ümidinizi kaybetmeyin.Elbet gün, bir gün bize de doğacak. 💙🌌❄️✨
Gerçekten çok haklısın içimdeki çoğu şeyi yazmışsın zaten hayatimizi bu eğitim sisteminin belirlemesi cidden çok kötü bütün psikolojimiz altüst oluyo yarın lgs sınavım var cidden çok çalıştım ve başarılı bi öğrenciyim herkes başarırsın diyo güveniyorum sana diyo ama ben cidden kaygılıyım emeklerimin boşa gitmesinden çok korkuyorum az bi zaman da değil 1 1 bucuk yıldır hazirlaniyorum ve korkuyorum herşeyin boşa gitmesinden okumaktan başka carem olmadığını da biliyorum yani başka insanlar baba parasıyla yaşayabilir zengin olabilir ama benim böyle bi imkanım yok babamdan nefret ediyorum annem çoğu zaman destek oldu bana ben bursluluk sınavına da girdim ilk girişimde kazandım ona da çok çalıştım ve hep annem destek oldu bu yaşıma kadar hep annem destek oldu geleceğim için çok kaygılıyım çok garip hissediyorum ailem,arkadaşlarım,gelecek kaygısı herşey beni çok yoruyo ben normalde çok enerjik bi insandım arkadas grubunda herkesi güldüren en neşeli biriydim ama bu yıl çok değiştim yaşam enerjim kalmadı çok yoruldum yarın lgs ye girecek olmak çok garip bi his ve herkesin benden bişeyler beklediğini biliyorum yapamazsam nolacak die düşünüyorum. Belki biraz boş konustum ama içimi dökmeye ihtiyacim vardi umarım hayalimiz istediğimiz gibi gider zor dönemlerimiz olsa da atlatabiliriz umarım :)
@@zeynepkuzgun6332 Seni çok iyi anlıyorum içini dökmek çok iyi gelecektir yani boş konuşmuş gibi hissetme. Ben de lgs ye girmeden önce aynen senin gibi hissediyordum ve bir kağıda içimi dökmüştüm. Evet şuan her şey çok üstüne geliyor gibi hissediyor olabilirsin ama bir gün her şey düzelicek ve rahat bi nefes alacaksın. Benim de derslerim iyiydi herkes yaparsın diyordu, beklentileri vardı ama sen kimseyi umursama önemli olan senin ne istediğin. Arkadaş konusunda da ben de çok fazla sıkıntı çekmiştim hâlâ sorunlarım var ama bir yerden sonra arkadaş konusunu da çok fazla kafana takmamaya çalış. Yarın için başarılar dilerim umarım her şey istediğin gibi olur 💖✨ Ayrıca yapamazsan da hiçbir şey olmaz kendimden biliyorum düşük bi puan almamıştım ama yine de obp puanıyla bı yere gittim ama şuan burda çok mutluyum hayırlı olan olsun senin için de
ben son günlerde değil epeydir mutsuzum mutsuzluğumun sebebi hayat düzenimin olmaması.. başka hayatlara bakıp özeniyorum yarın ilk adımımı atacağım diyorum bir şekilde manasızca yorulup telefonda takılıyorum telefonun beni mahvettiğini düşünüyorum.. ayrıca bunun düzeleceğine de yeni telefon alabilirsem hayat düzenimin oluşacağını düşünüyorum ailemin her artık kendind gel ,ders çalış , telefonu bırak hayatını karartacak laflarıyla da kalbim çok kırılıyor eskiden kendi kendimi iyilestirebiliyordum ama şuan bu mümkün olmuyor...
Bu o kadar doğruki bir ders çalışma dürtüsü var ama neye çalışacağımı bilmiyorum. Kendimi gaza getirmek için bir hedefim olmasi lazim ama yok. Boşlukta gibi hissediyor insan. Hergün düşünüyorum acaba hangi meslek seçmek benim için en uygunudur. Hayatımı düzene sokmak için bir gelecek plana ihtiyacım var ama gelecek planım o kadar düzensiz ki yapamıyorum:/
o kadar büyük bir boşluktayim ki bir gün çok iyiyim hem psikoloji olarak hem ders konusunda bir gün o kadar kötüyüm ki elime kalem alamıyorum yataktan çıkmiyorum hep ağlıyorum. Nasıl bu durumdan çıkcam onuda bilmiyorum.Bu yaşlarımda gülüp eğlenmem gerekirken geleceğimi düşünüyorum gelecek kaygım fazlasıyla var of öyle işte ya xhdndn
@@hayriyenurgultekin9474 gerçektrn seni anlıyorum. Gençliğimi yaşamıyorsam ergenliğimi çekmemin nedenini ne diye düşünüyorum. Ders calismak için isteksizlik var arti olarak ulkenin sorunlari gelecek kaygisi birde ayriyetten ciddi yeme bozukluğu çekmek gerçekteb çok yorucu insan çıkmak istiyot ama çıkmaya çalışırkende yoruluyor:/
@@yldzlaraclarnyanstr7359 of evet gerçekten yemek yiyemiyorum böyle olunca bünyem zayıflıyor ilaç kullanıyorum sanki o bile fayda etmiyor .kurtulmak istiyorum bu şeyden artık sadece kendime değil arkadaşlarıma aileme de zarar veriyorum.
anlatamıyorum desen bile anlayabiliyorum. Çünkü aynı duyguları bende yaşıyorum hatta bir çok insan bu duyguyu bu zamanlarda çok fazla yaşıyor. Seni seviyoruz ve her zaman yanındayız ne karar verirsen ver her zaman destek çıkacağız ve unutma ne gerçek hayata kapılıp hayallerinden vazgeç nede hayal dünyasına kapılıp gerçek hayattan kop.
yaşadığın hisleri o kadar iyi anlıyorum ki... geleceğe bakınca kocaman bir belirsizlik görmek ve buna rağmen o belirsizlikten kurtulmak için her gün saatlerce ders çalışmak, ders çalışacak motivasyon bulamamak... bazen diyorum ki şu an ingilizce öğreniyor olabilirdim şu an kitap okuyabilirdim ailemle sınav stresi yaşamadan rahatça oturup vakit geçirebilirdim yeni yerlere gidebilirdim ama ben napıyorum ders çalışıyorum ve sanki hayata 1 sene ara vermiş gibiyim, üstelik karantinanın etkilerinden yeni yeni kurtuluyoruz. türkiyede yaşamak o kadar stresli ki insan ne için savaştığını ne için gece gündüz çalıştığını bilemiyor.
sınavın insan üzerindeki yükü gerçekten anlatılmaz yaşanır. başka insanlara bunu söylediğimde bana abarttigimi, bu kadar önemli olmadığını söylüyorlar. biz yarışta en önde olmak için çabalayan atlar olarak büyüdük, lütfen artık birileri bizi anlasın.
Orion u okudum ve bitirdim. Kitabın teşekkür kısmındaki son cümleni hatırlarsın muhtemelen "her zaman gülün minik yıldızlarım" bu cümle beni mücadeleye devam ettirdi şimdi galiba sıra bende. Her zaman,her şeye,her negatif enerjiye ve herkese rağmen her zaman gül minik yıldızım gül ki daha fazla başarabilesin...
@@AlminaTaner her zaman gülün minik yıldızlarım❤🥺bu cümleyi şimdi okudum ve anında ağlamaya başladım belki çok saçma biliyorum ama sanki yıllardır ağlamamışım ve sebepsiz yere ağlıyormuş gibi oldu. Bu cümle gerçekten çok değerli bence 🥺❤seni çok seviyorum Almina sende hep gül bizim minik yıldızımız🌟❤🥺
Düşüncelerimiz,hislerimiz, başarımız o kadar çok kimsenin umrunda değil ki zaten kötü bir zamandan geçerken iyice yok sayılmak , küçük görülmek, önemsenmemek yoruyor ki bizi. Umarım gelecekte istediğimiz, hedeflediğimiz yerlerde oluruz ve bizim çocuklarımız bizim çektiğimiz sıkıntıları çekmez..
LGS'ye çalışıyorum ve anlattıklarını o kadar çok iyi anladım ki tıpatıp aynı şeyler kime anlatsam düzelicek yaparsın geçicek vs. Gecistirici laflar ediliyo ve bende kafayı yiyorum kimseye anlatamıyorum. Sen benim öz ablam gibisin hatta öylesin sana kocaman sarılmak isterdim :)))♡ Umarım çıkışı buluruz
@@karıncalar8 ne ara 3 ay kaldi anlamadim bile olsun hersey degil bu falan diyolar ama insan tabiki stres yapiyo cunku kim istemez iyi bir puan alip istedigi liseye yerlesmek. Umarim hakkimizda hayirlisi olur
@@denizzz_. aynisi aynisi bende var hocalar artik mattan 10 neti gecin diyo ben daha 5 i zor kaptim ki zorlanmiyorum ben o an ne yapicagimi sasiriyorum. Eve gidince hepsini yapmak ama orda yapamamak cok acitiyo birde yapabilenleri gorunce insan kendini sorguluyo ben niye boyle degilim diye
Kalpler ancak Allahı anmakla huzur bulur sen Allaha sığın dostum şu an yaşadığın o boşluk manevi boşluk seni anlıyorum bende sınav süreci böyleyim dua et rabbine yönel rabbin seni dinlicek o hep senin yanında dostum Allah büyük
Bu videoyu 11. sınıftayken izlemistim o zamanlar sınav stresini bu kadar hissetmiyordum ama bu sene bu video tekrar karşıma çıktı şimdi şuanki videolarını da izleyince kendi kendime moral vermeye çalışıyorum hepsi geçecek diye almina başardı sende başarabilirsin diye. O yüzden video için teşekkür etmek istedim❤
yks öğrencisiyim, fen lisesinde okuyorum ve gerek çevrem olsun gerek ailem olsun herkesin bana olan güveni çok fazla ve bu o kadar büyük bir baskı oluşturuyor ki. Gitar çalıyorum ve şarkı söylüyorum, benim hayalim bunlardı ama ben 1 senemi dershane ve ev arasında çürütmek zorunda kaldım. Eşit ağırlık ya da dil seçmek isterdim ama okulum ve ailemden dolayı sayısalcı olmak zorundayım, istemediğim bir meslek için kendimi çürütüyorum netlerim yükselmiyor istediğim yerde değilim insanlarla (arkadaşlarım dışındaki) iletişimim sıfır RUclips ‘a çok az zaman ayırdığımda bile ailemden ve akrabalarımdan tepki görüyorum kanalımda bile istediğimi paylaşamıyorum insanlar her yerden beni gözetliyorlarmış gibi geliyor özgüvensizim topluluk önünde konuşamıyorum ve bu liste çok daha uzar gider yani gerçekten tükendim boşu boşuna senemi çürüttüm ve büyük ihtimalle beklentileri karşılayamayacağım ve bir sene daha mezuna kalmak zorunda olacağım artık gerçekten yoruldum tükendim
Klasik Türk öğrencisi sorunsalı Şunu unutma. Bu günü yarın yaşamayacaksın. Bu hem iyi, hem kötü. İyi yanı kötü günlerin aynısını 2. kez yaşamayacaksın. Kötü yanı. Bu anlar bir daha yeteri gelmeyecek. Tek diueceğim buydu. Kolay gelsin🎇
Ben bir şeyi anlamadım evet belki ailenin düşüncesini değiştiremezsin ama fen lisesinde okuyorsun diye sayısalcı olmak zorunda değilsin ben de fen lisesinde okuyorum evet sayısal dersler görmek zorundayım ama eşit ağırlık öğrencisiyim lütfen kimsenin sana istemediğin bir mesleği yaptırmasına izin verme
@@PelinLyrics Bizde de aynı şekilde o yüzden tarih coğrafya gibi dersleri youtubetaki hocalardan falan bir şekilde halletmeye çalışıyoruz istersen sen de bu şekilde çalışıp sınava eşit ağırlıktan girebilirsin
Son zamanlarda belki inanmazsın ama anlattigin her şeyin tıpatıp aynısını yaşıyorum ve bu video bir şekilde aban güven ve rahatlık verdi. Bu videoyu çektiğin ve bu duyguları bizimle paylaştığın için teşekkür ederim(Z). Bu kötü günlerinde geçeceğine inanarak söylüyorum ki *_Her zaman gül minik yıldızım :)_*
Kendimi teselli etmek için şarkıyı açtığımda bildirim geldi.. “Yalnız kaldıysan kalkıp pencerenden bir bak güneş açmış mı yağmur düşmüş mü? Dön bak dünyaya..” üzülme Almina abla 💜 herşey gelip geçici geçecek zamanla. Sende bir dön bak dünyaya :) 🌱♡
Almina ne kadar anlatamadığını düşünsende ben seni gerçekten çok iyi anladım, bende aynı şeyleri yaşıyorum ne yaşadığım hangi duyguları yaşadığımı anlayamıyorum bu dersler zaten çalışmak istiyorum ama çalışamayınca da suçlu hissediyorum. Almina sıkma canını diyemeyeceğim insanlar kötü dönemler geçirir bu kötü dönemler fazla uzun dönemler olabilir yapabileceğim bişey olmasını isterdim veya sana yardım etmeyi isterdim OF GALİBA BENDE KAFAYI YİCEM senden biraz küçüğüm ve çok azimli ve bazı olumsuz şeylerin üstünden gelebilcek bi kızsın, Ne kadar bitkin durumda olduğunu çok çok iyi anlıyorum inşallah hayatında herşey kısa sürede düzelir :)
Neredeyse youtube'a başladığın ilk günden beri seni takip ediyorum. Seninle öğrenip seninle gülüp seninle düşüp seninle tekrardan ayağa kalktım diyebilirim. Bazen kendimi mutsuz hissettiğimde açıp videolarını tekrar tekrar izliyordum. O kadar iyi geliyordun ki bana... Videoyu gözlerim dola dola bitirdim. Şunu bilmelisin ki hepimiz şu an senin içinde bulunduğun gibi ne hissettiğimizi bilmediğimiz düşünüp buna bir anlam bulmaya çalıştığımız ama bulamadığımız ve bazen sadece kendimizi bir çıkmazın içindeymiş gibi hissettiğimiz zamanlardan geçebiliriz. Bende yaşadım bu videonun altındaki yorumları yazan bütün insanlarda yaşadı. Bunlar gerçekten çok doğal şeylerdir. Evet biliyorum atlatılması çok zordur. İnsanlardan uzaklaşmaya başlarsın eskiden çok severek yaptığın şeyler artık belkide seni mutlu etmiyordur. Yeter artık daha nereye kadar bu durum sürecek diyip sonunda kendini çaresiz hissettiğin garip bir durum içinde bulursun kendini (en azından ben bunları yaşadım). Tam anlayamadım o dolan gözlerine baktığımda ne hissettiğini ama öyle işte... Umarım en kısa zamanda demiycem çünkü kendini zorunda hissetmeni istemiyorum. En doğru zaman geldiğinde umarım yine o sımsıcak gülümsemenle bize tekrardan geri dönersin SENİ ÇOOOOOOOOOOOOOOOK SEVİYORUM -GÜL MİNİK YILDIZIM- ❤❤❤
Almina kendini hayatının en uç noktasında ve en dipte hissediyor olabilirsin ama hayata bir de şu açıdan bak, en diptesin gidebileceğin tek yer yukarısı şuan ne yapıyor olsan da bu seni yukarı çıkarıcak olan şey, o yüzden hayatındaki bu iniş ve çıkışların üstesinden bir şekilde gelebileceğini biliyorum ve sana çok güveniyorum, seviliyorsun...
Başlığı okuyunca bazı şeylerin senin istemediğin gibi gittiğini anladım ,bu konu hakkında bizim senin yanında olduğumuzu unutmamanı söylemek isterim Almina abla 💛💜🥰
Ne kadar güzel şey olsada insanın hayatında illaki boşlukta hissettiği veya o güzel şeyin veya güzel olacak şeyin yükünü taşımanın yorgunluğunu hissetmek her insanda olur çünki hiçbir zaman insan her zaman mutlu olamaz ama bilki almina abla biz senin hep yanindayiz . Umarım bu endişen,yorgunluğun geçer gider^^
Ne sürekli ders calisiyorum ne de eski hayatimi yasayabiliyorum her anim pismanlikla sıkıntıyla geçiyor arkadaslarimla konusmak istemiyorum mesajlarına bakmiyorum sonra neden yanlızım diye sorguluyorum ama çöküşumu engelleyemiyorum sene başında cok calisicam iyi yerlere gelicem diyen hedefi olan kız nerde hayalleri nerde bilmiyorum
Sen konuştukça gözlerim doldu gerçekten. Dediklerinin aynısı bende de var ve ne yapacağımı bilemez haldeyim. Umarım bu durumda olan herkes bir çaresini bulur ve bu durumdan kurtuluruz. Yoksa ciddi anlamda kafayı yememe az kaldı...son olarak seni gerçekten çok seviyorum Almina. Seni burada gördüğümden beri bir şekilde hep motive oldun bana. Sana ne kadar motive olabiliyoruz bilmiyorum ama umarım olabiliyoruzdur. Umarım bu çöküşten kurtulur ve bir an önce mutlu olursun bebeğim. Çünkü babanemin buna ihtiyacı var :) 💜
Güvendiğim kişilerin arkamdan konuşması, yenilen kazıklar, çekilen dertler, sınavların stresi, dünya hali her biri ayrı bir depresyon sebebi. Sanırım büyüyorum ve büyüyoruz dostlar. Ruh halimiz hemen hemen hepimizin aynı. Bir şekilde bu günler de geçecek ve dönüp baktığımızda yüzümüzde tatlı bir tebessüm oluşacak. Seviyorum seni peri ablamm💖🌸
@@zukokku215 müslüman olup olmaman umrumuzda değil,başkası hakkında alaycı bir şekilde konulamazsın,ister kuranı bilir ister bilmez bu seni alakadar etmiyor
O ağlamaklı ses tonunda ve o sözlerde resmen kendimi buldum resmen mükemmel bir iç dökül ve anlatım olmuş cidden sanki hep konuşsan sıkılamadan dinlerim gibi.. İnanıyorum başaracağımıza ama ne zaman? Bilmiyorum.
seni anlıyorum ve neredeyse hepimizin aynı olduğunu biliyorum. ben 11. sınıf öğrencisiyim. yaklaşık 4 yıldır yani 8. sınıftan beri psikolog ve psikiyatriste gidiyorum. liseye geçene kadar ders notlarım çok yüksekti ve ders çalışırken ağlama krizlerine girmeme rağmen, son gün olsa bile çalışıp istediğim notu alırdım. lise sınavı benim için kendi kurtuluşumun ilk basamağıydı. okulda da pek iyi bir ortama sahip olmamam üzerimdeki stresi arttırıyordu. ders çalışırken birden sinirlenip panik atak geçirmeye başladığım zamanlar hala devam ediyor ve o kadar kötü ki... her neyse, bir şekilde lgs oldu ve bitti. iyi bir liseye de gidiyordum. evet... dum... lisenin ilk yıl, yani 9. sınıfta o kadar yorulmuştum ki ders çalışmaktan, 9. sınıfta 75 ortalama bana yeter sonra çok çalışmaya devam dedim. ama bu karar benim gibi ders konusunda mükemmelliyetçi olan bir ailenin kızına elbette işlemedi. ilk notum edebiyattan 50 almam ile okulda ağladım, zor sakinleştirildim. annem beni böyle devam edersem okuldan almakla ve mahallede sıradan bir liseye göndermekle tehdit edip duruyordu. yapmazdı yüksek ihtimalle ama bunu duymak bile o kadar etkilemişti ki üzerimdeki baskıya dayanamadım ve çökmeye başladım. pandeminin başlamasına gelelim. 2 hafta bir tatil kendimi toparlamam için iyi gelecekti ama biliyoruz ki o kadar sürmedi. uzayan tatil, okul düzenine fazlasıyla takık olan bana iyi gelmemeye başladı. zaten çok da arkadaşım yoktu. 1 kişi vardı ve onunla da pandemi yüzünden haftalarca görüşemedik. yüz yüze birine derdimi anlatamamak, vakit geçirememek beni daha da kötü yaptı. anksiyete başlangıcı yaşadığımı söyledi psikoloğum ve karamsarlığımı yok etmek için terapileri 4 haftadan 2-3 haftaya çekmeye çalıştı. her neyse, o 1 arkadaş dediğim kişi ile çok sorunlar yaşadık. ayda bir onun ya da benim evimde bir araya geliyorduk zaten sadece ve benim annem benim dışarı çıkmam konusunda çok katı... 2 haftadan önce izin almak imkansız diye sormazdım bile. çoğu arkadaşımı da böyle kaybettim zaten. okul yoktu ve vakit geçirmek için onlarla buluşmaktan başka çarem de yoktu. ama buluşamıyordum işte. daha sonra yaz geldi. ama yaza kadar odamdan neredeyse hiç çıkmadan zaman geçirmiş, sanal arkadaşlar edinmiş, hiç yoksa sanaldan mutlu olayım demiştim. sonra sadece sanal kaldı zaten. ailem benim depresyonumu da anksiyetemi de hiçbir zaman ciddiye almadı. yaza kadar pandemiden dolayı dışarı çıkma sorunu yaşadığımız için ailem bir ev kiralayıp tatilimizi öyle yapacağımızı söyledi. temmuz'un ilk haftası ailecek deniz için terlik, krem gibi şeyler almaya gittik. benim alışverişime geldi sıra. kardeşim avm gibi yerlerde sıkıldığında hepimize orayı zehir eden ve ağlamaya bile başlayan birisidir. ben 15, o 11 yaşında o zaman. başladı ağlamaya tabii. annemle babam sinir küpüne dönüştü ve babam bana sarmaya başladı. erkesin içinde bana hızlı olsana, neyi seçemiyprsun diye bağırmaya başladı. gitmiyoru tatile falan, eve gidiyorux dedi. arabay bindik. annemle yol boyu kavga ettiler. bir ara babam ani frenle arabayı durdurdu ve indi. annem de peşinden indi ve yolun ortasında kavgaya devam ettiler. kardeşim elbette yine ağlıyor. neyse bindiler arabaya bana ve kardeşime hakaret etmeye başladılar. küfürler, tehditler, eve gidince ne yapacağım bekleler havada uçuyor. eve geldik, çok fazla öfkeli, kırılmış hissediyordum. biz daha içeri yeni girerken dayımlar aradı, eve davet etti ve bizimkiler kardeşimi alıp gitti. gitmek istemedim. elim ayağım titriyor, bana neden sürekli böyle yaptıklarını ve sevmediklerini, psikolojik şiddetlerine artık katlanmak istemediğimi ağlayarak ve odamdaki her şeye vurarak düşündüm. düşünmek değil, haykırdım... o sıralar sanaldan konuştuğum ve bana ailem gibi psikolojik baskı gösteren ama o zamnalar nedenini anlayamadığım şekilde bırakamayıp bağlandığım kişiye ağlayarak yazdım. beni aradı, onun da ailesinin böyle hatta nasıl daha kötü olduğunu anlattı. ona göre ben fazla drama queenlik yapıyordum. daha da sinirlendim işte ve midem bulanmaya başım dönmeye başladı bir süre sonra. neden mi? içtiğim haplar yüzünden :) onu aramadan önce 13 tane hap içmiştim. yetmeyeceğini düşünerek birkaç tane de ağrı kesici atmıştım ağzıma hatta panikle. 15 yaşındaydım, etrafımdaki her sevgi baskı ve çeşitli şiddet yollarıyla, yargılarla geliyordu bana. bunun doğru olmadığını lisede daha net anlamış ve düzelmesi için birçok şey yapmama rağmen tınlanmamıştım. yorulmuş ve herkesten, özellikle de annemden kurtulmak istiyordum. midemdeki garip hisler bana hem iyi gelmişti hem de ne olacağını bekliyordum. uyumayı ve uykumda ölmeyi istediğime karar verdim. ama yatakta 15 dakika kıvrandım sadece. banyoya koşup kusmaya çalıştım çünkü dayanamıyordum ve önümü bile net göremiyordum. uyuşmaya başladım. kusamadım. işte dedim, ölüyorsun. aileme haber mi verseydim acaba diye dşündüm ama sonra google a ilaç içtiğimi yazdım. çıkan sonuçlara göre midem yıkanmalıydı. ama aileme ben bunu da söyleyemezdim ki. gittim ve bol bol su içtim. karnım daha da şişmişti bu sayede ve ağrım artmıştı. birkaç kez tuvalete çıktım işte ama ağrı ve baş dönmemde azalma yoktu. saat akşam 0a geliyordu ve dayım arayıp kavga etmişsiniz, baban özür dileyecek bize gel dedi. kabul etmedim ve ben bunları yapmadan önce nerede olduğunu ağlayarak sorguladım odamda. sonra uyudum. sabah kalkamama ihitmalim ile. ama kalkmıştım fhwhjsdujfagy 10 gün boyunca her gün kustum ve gözlerim, ellerim, midem şişikti. yemek yemem çok zorluyordu beni. anlamasınlar diye yiyor ve sabah karşı kusuyordum istemsizce. 11.gün psikolog günümdü, bedenim hala çok yorgundu ilaçlar yüzünden. psikolog ailemi istedi özetle. kabul etmedim vde bıraktım. evde kend,mle geçen 7 ayın sonunda her şey daha da kötüleşti. kendime çizikler atmaya, vurmaya başladım ve kendimi ikna ederek bir psikiyatrsite gittim. artık neyi ne kadar anlatmam gerektiğini biliyordum. ama anlattıklarım bile yetmişti. zaten derslerle de aramda olan bağlantı fazlasıyla düşmüştü. 10. sınıfa geçerken dehb hapı kullanmaya başladım. arada fazla alıp kendime işkence ediyprdum, bu zevk veriyordu. neyse, 11in başında kullandığım haplar arttı. anksiyete için de başladım. bundan 2 ay önce de deprsyon için... artık 3 tane hap kullanıyorum. böbreklerim beni arada mahvediyor sanırım. ama alışınca da nadir oluyor. ama başka çarem yok ki. annemi öldüremem. yani bunu yapmamalıyım. alan seçimim konusunda yaşadığım karasızlıkla yüzünden 1 yıldır evde hala her hafta kavga ederiz. 3 kere alan ve onlarca kere meslek değiştirdim. iyi de ben 16 yaşındaydım ve zaten zor bir dönemden geçir size belli etmemeye çalışırken nasıl sağlıklı bir seçim yapabilirdim ki? neyse son karar dildeyim ancak sayısaldan dile geçilmediği için bu dönem açığa geçtim. açık lise... yapmamam gereken, beni çok zorlayacak bir şeydi. biliyordum ama sayısal çalışmak istemiyordum. 1 aydan fazla oldu sanırım işte saymayı da bıraktım. 24 saat evde ve sadece sanal arkadaşım olduğu için kafayı yemek üzereyim. o zamanlara dönmeye başladım. durduramıyorum kendimi. düzeliyordum... düzen yapmıştım ama okul hayatımdan çıkınca yanında birçok şeyi de götürdü. en başta da düzelmeye başlayan psikolojimi. yalnızım, çok yalnız. beni hala anlayan birisi yok. ailem hala beni ciddiye almıyor. basit şeyler, abartı şeyler, kimseyi görmedim bir sınav için senin gibi deliren diyorlar... her neyse, sanaldan da 3 arkadaşım kaldı. gerçektekiler ise ben yazarsam varlar... ben yazarsam :) buluşacak kadar samimi de kimsem yok zaten. evde, yalnız, dersi bırakın en sevdiğim aktivite olan kitaplara bile odaklanamayan, şarkılardan uzaklaşan birisi oldum. düzelmeye hala çalışıyorum. bazen tamamen bırakmak istiyorum her şeyi. sonsuzluğa karışmak, yok olmak. her neyse, neden yazdım bilmiyorum. anlatacak birileri varsa bile anlamayacaklar diye kısa keserdim hep. bu bile kısa ama yazınca neleri atlattığımı, bir şekkide yaptığımı gördüm. ben 1 haftaya. ya da bir aya. 3 aya düzeleceğim. düzelmek ve üniveriste sınavına hazırlanmak zprundayım. 11. sınıf aol öğrencisi olmak da zorundayım. hayatıma sadece kendimi ailemden uzaklaştırana kadar daha da asılmalı ve istediğim tek yaşama gitmeliyim. bunun sadece sınavla olabilecek olması da bir üzüntü zaten. ailem bunu okuyor olsaydı eğer, belki de bir yere gidemem ve kalırım sizinle ama şunu bilin. kalırsam ölürüm. (yazım yanlışlarını düzeltmeye halim yok)
Çok ayrı yerlerdeyiz belki bilmiyorum kendi adıma büyük bir çöküş döneminden geçiyorum benim hikayem çok farklı senden aynı yaştayız ama belkide aynı şeyleri hissediyoruz sanal diye alma bu mesajı yüz yüze görüştüğün biriymiş gibi kendinde al derdim sıradan bir şey söylemek değil ya da moral vermek sadece şunu bil dünyada seni anlayan birisi var uzakta olsa da yüzünün daima gülmesi dileği ile :)
@eth raphael yazdıkların içime o kadar dokundu ki.. Bende kendikilerimi dert sanıyorum gerçekten çok üzüldüm. Şuan nerdesin ne yapıyorsun nasıl birisin umrumda değil. Sana seni anlıyorum demek isterim ama bunu okusan anlayamazsın diyeceğini de biliyorum. Ama gerçekten yanında olabilirim. İstersen yani. Benim de öyle yakın çevrem yok. Sanal arkadaşım bile yok...
Yoruldugun an devam etmek zorunda degilsin, sadece dur ve dinlenmeye calis zor olsa da ve kaldigin yerden hem hayallerine hem hedeflerine devam et yaninda koskocaman bi ailen var Almina. Seni seviyoruz, gercekten
Allah'a bol dua edip anın içinizin ferahladigini hissedeceksiniz. Allah hepimize sabır versin. Bütün gençlik mi umutsuz olur ya Allah yardımcımız olsun 😟😰
Dibe vurmanın en iyi yani yukarıdan başka gidecek bir yön kalmamasıdır. Bu durumdanda olabilecek en iyi şekilde ve her zaman olduğu gibi bir şeyler öğrenerek çıkacağına eminim. Ayrıca yalnız değilsin. Söylediklerine göre bunu zaten biliyorsun ama yine de belirtmek istedim. Hepimiz şuan benzer şeyler yaşıyor ve hissediyoruz. Başaracaksın, başaracağız... İnanıyorum...
Tabi ki sen güçlü ol dememizi bekliyorsun ama güçlü olma her zaman güçlü olmak zorunda değilsin üzül. Üzül çünkü sonra yine aynı şeyleri yaşayacaksın içinde kalmaması ve bize anlatman bizi çok değerli hissettiriyor. Video paylaşma seni sınavdan sonra bekliyoruz KARDEŞİM 😇😘
Merhaba ben de senin gibi YKS'ye gireceğim bu sene. Ben de eskiden bu yarışta önde olmak için çalışan ve başaran biriydim ama lise sınavından sonra bunların hiçbirini sanki hayallerime ulaşmak için yapmıyormuşum gibi hissetmeye başladım. Özellikle bu yılın da vermiş olduğu bir ağırlıkla batıyormuş gibi hissediyorum. Öğrenmek istiyorum ve öğrenmeyi çok seviyorum ama bize körü körüne anlatılan yüzeysel konuları bir yarış uğruna öğrenmek ve bir yıl boyunca bu baskıyla yaşamak artık çok zor geliyor. Çevremdekilere mutsuz olduğumu söylüyorum ama nasıl ifade edeceğimi bilmediğimden nedenini söyleyemiyorum. Belki ben bile tamamen bilmiyorumdur. Bunu senin söylediklerinden sonra 'Evet , işte hissettiklerim bunlar, bunlara çok yakın hissediyorum.' demenin verdiği rahatlıkla tam olarak birine değil de bir günlüğe yazar gibi yazıyorum. Söyleyebileceğim pek yararlı bir şey yok yani... Umarım her şey yakında çok daha güzel olur.
Ben daha 7. sınıf olmama rağmen yaklaşık 2 yıldır seni izliyorum Almina Abla. Daha bu kadar büyümemiş olsam da gelecek seneki sınav kaygısı ve herkeste olan sorunlar bende de var. Her ne kadar seni sen gibi anlayamasam da bir noktaya kadar gerçekten anlayabiliyorum. Evet, çok zor bir hayatım var, evet mutsuzum, hayal kırıklığındayım, umutsuzum ama herşey gibi bunlarda geçecek. Hayatımızın belli dönemleri oluyor ki hayal bile edemeyeceğimiz kadar umutsuz, artık tükenmiş oluyoruz. Ama ben başaracağım herşeye rağmen ,sevdiğim şeylerden uzaklaşmak zorunda kalsam bile, başaracağım bu tükenmişlikten kurtulacağım. Şu anda bunları yazarken bile ellerim titriyor. Gerçekten hayallerimizin peşinden gitmeliyiz. Burada sana ihtiyacı olan ve sana güvenen bir sürü insan var. Biz sana güveniyoruz...
Bu seneye LGS'ye giricem ben de. Her gün aynı. Gece geç saatlere kadar ders çalışıyorum, vücudum inanılmaz reaksiyon gösteriyor sürekli bedenim artık dur diyor ama hırsım ve sonunda ulaşacağım gayelerim buna engel oluyor. Sürekli bir baskı var üzerimde, bu gayet normal herkes başarılı olmamı istiyor ama bunu kaldırmak o kadar zor ki. Başarılı olduğum zamanlarda herkes beni takdir ederken her inişin bir çıkışı olduğu gibi çıkış dönemlerimde kimse olsun geçer veya çok takma daha önünde uzun yol var demiyor, diyemiyor belki de. Şuan bunu yazarken bile başım ağrıyor, 6 saat okul üstüne 2 saat kurs ve evde 4-5 saate yakın çalışıyorum. Yani neredeyse bir günün yarısı tamamen akademik kariyerim hakkında oluyor. Bu beni üzmüyor ama gerçekten çok yoruldum. Ve aslında benim gibi birçok insanın olduğunu görünce de sevindim, bu ülkenin böyle insanlara ihtiyacı olduğunu düşünüyorum. Gerçi, biz bu emeğe karşı bu kadar kendimizi yıpratmayı seviyor muyuz, inanın bilmiyorum.
Lgs önemsiz. Çalışma boşuna çünkü kuzenim özel dersler aldı 6 dan beri calisiyodu ve 200 puan aldi. kötü liseye gitsen bile Üniversite de başarabilirsin. Yanı çalışıp abartmaya gerek yok Lgs abartılacak bir konu degil
@@sude-ld2ht açıkçası lgsyi önemsiyorum, kuzeninin o kadar özel ders almasına rağmen yapamamasını açıkçası hırsa bağlıyorum. Herkesi görüyorum 700 soru çözen mi dersin, 10 saatte çalışan mı. Belki o olamadı ama bende olur, kim bilir.
@@softierose7321 olsa nolcak? Turkiyede yaşıyorsan hiç bir şey olmaz gercekten herkesin yapıp kazanmasını bende çok isterim ama Yapanların eline bir şey geçmedi
@@sude-ld2ht belki sen çalışmıyosundur ama çalışan insanların da şevkini kırma, direkt bu ülkeden olmaz zaten diye sisteme isyan etmektense denemek ve çabalamak istiyor
Videoyu izlerken sanki karşımdaki benmişim, kendime bunları söylüyormuşum gibi hissettim ve seni o kadar iyi anlıyorum ki. Sadece sakın pes etme, biz senin arkandayız ve pes etmeyeceğine eminiz. 💙💜
Daha şu an berbat bir ruh halindeyken senin bu videoyu attığını görünce dedim ki, işte beni anlayacak biri. Her şeyden önemlisi, biz insanız Almina. O kadar sıkışmış hissediyorum ki bende ama her zaman karanlığın içinde aydınlığa ulaşabiliriz. İnancimizi yitirmemek için cabalayacagiz. Bu zorlukların hepsinin sonunda en azından biraz daha iyi olacağız. Yeterli kendine inan, kendini sev. Ve bizim bedenen senin yanında olamasak da ruhen senin yanında olduğumuzu ve elimizden geldiğince de olacağımızı unutma. Seni seviyoruz💖
seni o kadar iyi anlıyorum ki bende bu sene sınava gireceğim ve ben de gerçekten başarılı olmaya takıntılı biriyim birileri beni geçince aşırı moralim bozuluyor ve huzursuz oluyorum gerçekten çok zor bu sene olabildiğince her türlü eğlenceden kısmaya çalıştım ama bazen gerçekten olmuyor çalışıyorum ama o verimi aldığımı hissetmiyorum aldığım puanlar netler bana yeterli gelmiyor fakat en iyisini de yapmak istiyorum bazen o kadar çok yoruluyorum ki sadece kendimi sorguluyorum mutluluğu bu bir sene hissedememek yaşamamakla birebir aynı her zaman kendime diyorum ki daha iyisini yapabilirsin çalışırsan başarırsın ama bu sözler bana o kadar yabancı ki aslında bazen kim olduğumu neleri sevdiğimi neleri yapmak istediğimi bile unutuyorum vazgeçmek isteyen arkadaşlarıma her türlü morali veriyorum ama onlara verdiğim morali kendimde bulamıyorum bu sene rakiplerim var ve benden daha başarılıları da var kendimdeki eksiği sorguluyorum ama bulamıyorum bende çalışıyorum onlarda çalışıyor onlarda insan bende insanım yeni hep eşitiz fakat niye ben kendimi sürekli yetersiz hissediyorum aslında elimden geleni yapıyorum fakat sonradan sanki daha iyisini yapabilirmişim gibi geliyor başkalarının hayatı bazen o kadar güzel gözüküyor ki ama herşeyin gözüktüğü gibi olmadığını da biliyorum şuan sınıfımdaki arkadaşlarıma göre ben çalışkan başarılı bir öğrenciyim ve ben sanki bunu doğuştan elde etmişim gibi davranıyorlar içimde neler yaşadığımı bilmiyorlar onlar için benim hayatım yeterince mükemmel fakat ben niye kendimi hala yetersiz hissediyorum?
İnşallah bu zor zamanları herkes atlatır kısa bir sürede. Her zmn takipçilerin yanında buna inan. Seni gerçekten çok izliyorum zaten kitabını okudum anlatılamaz güzeldi ❣️ Ve seni çok iyi anlıyorum insan kendini boşlukta hissediyor ve hoşnut olduğun şeyleri sınav vs gibi şeyler yüzünden erteliyoruz bu malesef başarılı olmak isteyen öğrenciler için ama en sonda başarıya ulaşıcazz 🌸
En güzel anlarımızı yaşamamız gereken yaşlarda bir sınav yüzünden böyle hissetmemiz adil değil gibi.Türkiyede genç olmak gerçekten zor bir şeyleri başarsan bile sonucunu kestiremediğin için başarmak bile yetmiyor.Evet,kazandım peki iş bulabilicek miyim?İnsanlar bu düşünceyle sevdiği alanlardan seçim yapamıyor bile iş yok diye.Hobi bile edinmedinin lüks olduğu bir dönem maalesef.Bunlar yetmezmiş gibi gelip sana "Senin ne derdin olabilir,yediğin önünde yemediğin arkanda" konuşması yapılması insanı daha da dibe çeken bir durum.
seni o kadar iyi anlıyorum ki şu an seninle aynı duyguları paylaşıyorum. bende senin gibi başarı odaklı bi insanım başarılı olmak beni çok iyi hissettiriyor fakat bu bir ay içerisinde ne yaptığımı ne konuştuğumu anlayamaz oldum kafayı yemek üzereyim. sınavlarım yaklaşık bir ay sonra başlıyo ama ben asla derslerime eskisi gibi odaklanıp çalışamıyorum ve en çok bu beni rahatsız ediyor. çözümünün farkındayım ama çözümü uygularsam bir şeyler kaybedicem ama asla kaybetmek istemiyorum. çıkmaza girimş durumdayım. umarım çözümünü bulup eski haline eski neşene dönersin alminam biz seni böyle üzgün görmek istemiyoruz sen çok güçlü bi insansın bunu sakın unutma :)
Seni tanımıyordum fakat tesadüfen RUclips'da karşıma çıktın ve videona tıkladım. Şuan mezundayım ve sınava hazırlanıyorum, en çok istediğim şeylerden biri kendi kitabımı yazmak ve iyi bir kariyer elde edebilmek, kendi paramı kazanıp kendi ayaklarımın üzerinde durabilmek... Yani bir nevi hayallerinizin kesiştiği ortak noktalar var. Fakat kendime dönüp baktığımda gecemi gündüzüme katmama rağmen bir çok faktör yüzünden bu hayallerim gittikçe uzaklaşıyor benden. Hayatımda değişen hiç bir şey olmuyor, hatta bazen daha da kötüye gidebiliyor. Bunu izlemek nedense bende ters etki yaptı ve kendimi daha da işe yaramaz ve daha bitkin hissetmeme neden oldu. Hayat zor, herkes için zor. Ve büyüdükçe daha da zor oluyor. Bir noktadan düşündüğünde başkalarının hayallerini de yaşıyorsun, bazen şikayet edebildiğin hayatına ulaşmak için nice emek verenler var ama şans onların yüzüne gülmediği için hep kaybediyorlar. Doğduğumuz evden, doğduğumuz coğrafyadan başlıyor zaten kaderimiz. Önce kişiliğimizi belirliyor ve sonra da bir kırmızı ip gibi takip ediyor bizi. Belki bir yerlerde benim de hayatımı yaşayabilmek için nice şeyler verecek insanlar vardır. Yani demek istediğim bunu unutmamak gerek, bazen şikayet ettiğiniz şeyler başka insanların en büyük hayali olabiliyor. Ben hiç hayatımda, hayatından memnun ve çok mutlu kimse görmedim, içinde bende dahil olmak üzere hepimiz bir şeylerden şikayetciyiz ama yine de bence hangi seviyeye gelirsek gelelim, neler elde edersek elde edelim yine daha fazlasını isteyerek şikayet edeceğiz. Boşluk hissinin insanın doğasına olduğuna inanıyorum artık. Hep elimizde olan güzellikleri düşünüp mutlu olmaya çalışmalıyız, yoksa ülkemizde işleyen bu acımasız çarkın dişleri arasında bir kurban gibi mutsuzca ezilip gideceğiz
Öncelikle biraz uzun yazacağımı baştan belirtmek istiyorum, seni gerçekten çok iyi anlıyorum bunu söylemek isterim ve kendini insanlara açman en önemlisi dürüst olabilmen çok hoş bir şey. Ben de bir şeyler konusunda başarılı olmayı çok seviyorum ve bu konuda takıntılıyım. Üniversite zamanı bu yüzden tükenmişlik sendromu yaşamıştım. Evet bir şeyleri başarmak çok güzel ama mental sağlığımızdan önemli mi? sanmıyorum. Şuan kendimi kısıtlamıyorum yormuyorum bir şeyleri elimden geldiğince yapmaya çalışıyorum. Mükemmel değiliz hiçbirimiz ve olamayız da. Mükemmel olmak zorundaymışız gibi kendimize yükler bindirmek bizi psikolojik olarak çok yoruyor. İnsanlar bence gözlerinde üniversiteyi çok büyütüyorlar. Bir üniversite mezunu olarak söylüyorum bunu. Çoğu insan mezun olduğu alanda bile iş yapmıyor. Ama önemsiz vs. demiyorum asla. Üniversite zamanı sosyal olmaya önem verin şimdiden kariyeriniz için bir şeylere başlayın ufak ufak hayat derslerden ibaret değil bunu gönül rahatlığıyla söyleyebilirim. En güzel notları almak vs. tatmin eder insanı ama kötü hissediyorsan ne işe yarar bu? Psikolojik sağlığınızı her şeyin üstüne koyun ve kendinizle barışık olun elinizden geleni yapabildiğiniz kadarını yapın lütfen. Yazarlık ve youtube çok seviyorsan ve anladığım kadarıyla bu alanda başarılısın bunu çöpe atma bir sınav için bence. Bilir kişi değilim ama tavsiye vermek istedim. Hepimizin dipte hissettiği zamanlar mutlaka oluyor ama bu zamanlar da geçecek emin olabilirsin. Her şey bir şekilde yolunu bulacak. Bir insan sürekli mutsuz ya da sürekli mutlu olamaz. Bak seni tanımıyorum ilk kez videona denk geldim ama bu kadar şey yazdım🥺 hepimiz değerliyiz mutlu ve iyi olmayı hak ediyoruz. Dediğin gibi sistem bizi at yarışına sürüklüyor. Ama kimseyle yarışmayıp sadece hedeflerimize odaklanabiliriz. Bir de youtube'dan uzak kalmak psikolojine zarar veriyor anladığım kadarıyla. Güzel bir program yaparak bunu idare edebileceğini düşünüyorum. Hayat sadece sınavdan ibaret değil. Haftada bir video atabilirsin. Böylece kendini çok daha iyi hissedeceğine inanıyorum. Umarım iyi olacaksın ve iyi olduğunda da böyle bir evre atlattım diyeceksin kendine çok iyi bak💖💖💖
Ben de hiç bir zmn kendimi sıkmadım hep rahattım o yzdn biraz mükemmeliyetçi olmaya çalışıyorum çünkü cidden hiç bir şey basaramiyorum ve çoğu zmn umrumda olmuyo,10.sinifim ve bir kaç gün önce rutinime yeni şeyler ekledim şu an sınav haftası ve bazı derslerim daha da iyi geçti önerin var mı acaba ne yapmalıyım geçen dönem düz geçtim bu dönem takdir almaliyim
LGS ye çalışıyorum. Aynı duyguları yaşadığım birini görmek çok güzel. LGS hayatıma girmeden önce her gün, aralıksız her gün seni izlerdim. Ne zaman bu kadar büyüdün? Zaman ne kadar hızlı geçiyor anlamıyorum. O keloğlan müziği hep güldürürdü beni. Aylar sonra ilk açtığım videonda üzgün olmana gerçekten çok üzüldüm. Sen benim ilham perimsin güzellik. :)
Seni çok seviyoruz her zaman yanındayız lütfen bunu unutma ve böyle devam et sen video paylaşsan da paylaşmasan da yanındayız lütfen kendini yorma ve zorlama
Gerçekten kendimi o kadar yakın hissettim ki zor bir dönemden geçiyoruz.Bir yurt dışında olan gençlere bakıyorum nasıl hayatları var biz resmen yaşamıyoruz umarım bu günleri atlatırız ilerde o istediğimiz hayatı yaşarız
ne hissettiğini çok iyi anlıyorum. Kaç gündür kendimi boşlukta gibi hissediyorum ve nedenini bilmiyorum. Ne olursa olsun ne karar alırsan al ne yaparsan yap yanında olacağımızı bilmemi istiyorum. Sen bütün bunların üstesinden gelebilecek kadar güçlü bir kızsın biz sana inanıyoruz. Seni çok seviyorum 💗
alminam…guzelligim seni nasil motive ederim bilmiyorum ama seni gercekten cok cok seviyorum bu yasinda cok guzel seyler basariyorsun ve daha fazlasini basaracaksin.Seninle cok gurur duyuyorum ,yanindayim unutma olur mu?her zaman gul minik yildizim🤍🖇
Tiktok’a attığın videolarda çok mutsuz gözüküyordun, anlamıştım. Türkiyede genç olmak kesinlikle kolay değil ve eminim ki şu an kimse tamamen mutlu değil. Bugünler de geçecek, birlikte atlatacağız.
günlerden 28 Ocak Cumartesi sınava çok az kaldı ve şuan videoda bulunduğun durumda bulunduğum için bu videoyu ve daha bi çok videonu 2 ya da 3. kez izleyişim seninle motive olduğumu bilmeni istiyorum ve şuan bulunduğun konumu gördükçe kendimi iyi hissediyorum bazı şeyleri tam bırakmak üzere iken bırakmamam gerektiğini hatırlıyorum teşekkür ederim Almina:)
Bende şu an üniversite sınavına hazırlanıyorum neredeyse seninle aynı duyguları yaşıyorum sadece benim derslerim pek iyi değil ve mezuna bırakma ihtimalim yaşanan çoğu şey vb. okadar zorluyorki bazen herşeyden kaçmak istiyorum senin videonu izledikten sonra biraz daha farkettim ki yalnız değilim aynı seninde bizim gibi yalnız olmadığnı bilmeni isterim elbet bu günlerde geçicek ve biz şuanki konumumuzdan daha iyi yerlerde olucaz 💜
kendimi kendime karsı bile ifade edemezken senin suanki sınav donemimde basından sonuna kadar yasadıgım duyguyu eksiksiz ifade etmen cok duygulandırdı ve iyi geldi tesekkurler almina
Umarım cidden umarım senin için birşeyler iyi gitmeye başlar. Seni çok seviyorum seninle olan duygularımız benzer hayat gerçekten iyiye gidemiyor çoğumuz için yaşam şartlarımız sebebiyle LGS ye hazırlanırken tanımıştım seni ve şu an 10. Sınıftayım seni izleyip motive olan bir insandım ve şimdi sanki seni motive etmem gerekiyormuş gibi hissediyorum çabalamaya mecbur bırakılmak acı ama zorundayız umarım bir yerden sonra düzlüğe çıkar hayat ve artık kendimize gelip kendimiz olabiliriz
Her zaman olacağı gibi biz senin yanındayız almina. Her zaman yanında destekçin, arkadaşın, ailen olarak var olacağız. Seni seviyorum umarım bu durumu atlatırsın ve umarım her şey senin için yoluna girer. Kendine iyi bak lütfen... 🥺💜
Geçen sene 8. Sınıftım ve hislerini çok iyi anlıyorum. Tam bir sene hatta dahada öncesinden herşeyini kısıtlayarak bir sınava çalışıyorsun tüm zevklerini sevdiğin şeyleri bırakıyorsun. Sonucun ne geleceği bile belli değil ve gençliğini,en güzel yıllarını kaybediyorsun. Az zaman kaldı birazcık daha dişini sıksan 4 ay su gibi geçecek sen psikolojini iyi tutmaya odaklan ve elinden geleni yap. Unutma hiçbirşey senden değerli değil Almina 🖤💙
Kendi yakınlarıma bunu anlatamazken-ki anlatsam da beni anlamayacaklarını biliyorum- benden kilometrelerce uzak ve beni bir kez bile görmemiş bir insanın beni bu denli anlaması gerçekten tarif edilemez bir duygu. Beni anladığın için teşekkür ederim Almina. Umarım yakında bu dönemden çıkarsın ve mutlu olursun.
Seni o kadar çok iyi anlıyorum ki. Ben de sınav döneminde bitik bir haldeydim, kendime hiç güvenmediğim ve dershaneye gittiğimde bile ayaklarımın geri geri gitmesine neden olacak. Bir baskı vardı üzerimde. Biliyordum ki eğer kazanamazsam çevrem ve ailem tarafından dışlanacaktım, babam tarafından inanılmaz bir psikolojik şiddet vardı. Bana durmadan her dershane çıkışı ve her sınav sonucu konuşmasında “Bu sınavı kazanmazsan, ben ölürüm. Senin için çabalıyorum o kadar para veriyorum durumumuz iyi değil geleceğini kendin seçeceksin ben ölürsem dilenirsiniz.” vesaire gibi cümleler kuruyordu ve ben gerçekten özel hocalara rağmen asla matematik dersinden anlamıyordum. Dershanede bir rehberlik hocam vardı kadının bana yardımcı olması gerekirken bana daha çok kötülük yapıyordu, sürekli bana ters düşüyor sınıfa gelince beni azarlıyordu. Notlarım kötü geldiği an babamı arıyor onu çağırıyor onun gözünde azarlanmamı izliyordu, ve bundan aşırı derece zevk alıyordu. Psikologa gittim sınav döneminde ki ailem çok düzgün insanlar değillerdir, hep kavga ederler sınav dönemimde de pek çok kavga ettiler ben artık fiziksel ve mental olarak bitmiştim nereye yetişeceğimi bilmiyordum, en son kavgada sınavdan 1 ay önce kriz geçirdim. Psikolojik bir rahatsızlığım oldu sayelerinde psikolog veya başka insanlar çocuğunuzun sınav döneminde kavga etmeyin ona zaman tanıyın demelerine rağmen bunu yapmadılar. Sınava girdim ve çıktım o an aşırı berbattı çünkü sınav zamanıda dışarıdaki sesler araba sesleri insanların sesleri beni ayrı stres yaptı. Sınavdan geçemedim tabi ki 310 puan aldım ve babamın istediği bölüm olmadığı için mezuna bırakmamı istedi, babam tabi ki bana şaşırtıcı derece kızmadı ve ben o an o kadar nefret ettim ki çünkü sınav dönemimde bu kadar sakin olmayan bir insan şimdi çok sakin bir tavır sergiliyordu, sinir krizleri geçirdim ağladım zırladım ama sonunda ben başardım. Arkadaşımın tavsiyesi ile yurtdışında okumaya karar verdim, kendisi lise diploması ile korede okuyordu bir sınava da tabi tutmuyorlardı ve babam çok sıkı biridir “asla dışarıda okuyamazsın derdi.” Ben 8 aylık bir iş dönemim oldu oradan para biriktirdim başvuruyu yaptım üniversiteye, her gece kabul edilmem için dua ediyordum 3 hafta sonra kabul edildim, ve o an ki mutluluğumu gerçekten anlatamam ama babama ve aileme nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum çünkü onlardan gizli yapmıştım. Kardeşim babamın izin vermeyeceğini söyledi ama ben dinlemedim tabi ki babama bu konuyu açtım, sinirlendi ve bana hakaretler etmeye başladı, ondan habersiz bir yere gidemeyeceğimi eğer gidersem beş parasız bırakacağını söyledi ilişkilerini keseceğini söyledi, annem bu konuda bir şey söylememeyi tercih etti. Bende o gece bavullarımı hazırladım anneme kardeşime veda ettim, babam suratıma bile bakmıyordu. Kapıdan çıkarken sadece “Senden bir bok olmaz, oralarda sürünüp geleceksin tekrardan ben malımı biliyorum dedi.” Kendi kızına bir mal gözüyle bakan, bir babanın evladı olmak beni gerçekten daha da hırslandırdı anladım ki babam benim iyi bir geleceğimin olmasını istemiyordu. Bavullarımı aldım ve evden çıktım taksiye bindim ağlayarak havalimanına gittim. Oturdum yaşadıklarımı sorguladım neden insanların bu kadar başarı için delirdiğini, dershanedeki boş zamanlarımı hiçbir şekilde türkiyede üniversite okunmayacağını ve gerçekten ailende dahil kimsenin senin iyiliğini istemeyeceğini sadece kendini düşüneceğini anladım o gece. Uçağa binerken çok korkmuştum çünkü ailemden ayrı kaldığım bir zaman bile olmadı çok acil şehir dışına gitsem bile onları özler ağlardım. Şu an neredeyim Kyunbok University 2.Sınıf Öğrencisiyim 2 yıldır buradayım ve aşırı rahatım ilk aylarım çok zorlayıcı oldu para kazanmak konusunda aşırı zorlandım ilk 6 ay çalışamadım. Türk parasıyla da yetmiyordu zaten en azından kalacak bir yerim var diye avutuyordum kendimi, şu an zaten başka yabancı bir arkadaşımla eve çıktım kendi paramı kazanabiliyorum markette çalışıyorum, hem okuyup hem çalışmak zor olmuyor benim için, Ben lisedeyken derslerim çok kötüydü herkes bana gülerdi sen mi yurtdışında okuyacaksın diye? ama şu an onlar türkiyede üniversite için çırpınırken ben şu an olmak istediğim yerdeyim. Ne kadar zeki veya tembel olduğunuz değil ne kadar hırslı olduğunuz önemli gerçekten ve yani demek istediğim asla hayallerinizden vazgeçmeyin kendi babanız anneniz bile size gelip “Senden bir bok olmaz.” Dese bile onu dinlemeyin. İmkansız diye bir şey yoktur o imkansızlıkları sizin aşmanız gerekir, kendiniz olun yeter. Hırslı olun azimli olun kendinizi tüketmeyin. Ve sadece demek istediğim türkiyedeki eğitim durumu gerçekten içler acısı kendinizi yeniliklere atın, atmaktan korkmayın, o ateşe kendinizi atmazsanız insanlar sizi atmaktan çekinmez. Hayatta sadece bir kez yanarsınız o yangından ders çıkarın ve hedeflerinizin izinden gidin. Hep mutlu olun hiç üzülmeyin. Size zarar veren insanlardan uzak durun, çünkü o insanlar sizi çekemeyen insanlardan. Videonu izledim ve lütfen sevdiğin yoldan git. Üniversite sınav vesaire için kendini harap etme eğer yazar olmak youtube ile ilgilenmek istiyorsan o yoldan git. Seni seviyorum tanımasam da umarım her şey gönlünce olur. Kocaman sarılıyorum sana kendine çok çok iyi bak videolarını takip ediyor olacağım. Sen çok iyi bir yazarsın kitabını okumadım ama sende ki yazar tutkusunu gördüm bu tutkundan vazgeçme. Biraz uzun oldu kusura bakmayın.
@@vecorsventus Çok teşekkür ederim gerçekten, şu mesaj bile ailemin bana vermediği desteği veriyor. Küçüklükten berri hiçbir şekilde tebrik edilmedim bu mesaj o kadar mutlu etti ki, umarım bunu okuyan insanlara da bir nebze olsun hırs aşılayabilmişimdir. Sizin de başarılarınızı diliyorum ve çok teşekkürler güzel kalbiniz adına 🤍🦋
Çok mutlu oldum senin adına. 💕🌼 Ben de üniversite sınavına hazırlanıyorum. Çok yorulduğum bir dönemdeyken yorumunu okumak bana iyi hissettirdi. Umarım çok mutlu olursun. 😊
@@goncaaslan8783 Hiç vazgeçme bebeğim her zaman isteklerinin yolundan git, yorulduğunu hatırlatıldığında seni yıkmak yılmak isteyen insanları düşün ve onlardan dolayı hırs yap umarım çok güzel bir geleceğin olur istediğin üniversiteyi ve bölümü kazanırsın senin için bol bol dua edeceğim. Başaracaksın ❤️🔥🥺🤍
Gerçekten harika bir başarı seni kalpten tebrik ediyorum. Hayatında başarılar hep seninle olsun. İnşallah hayalleri için çabalayan herkes bir gün hayalini gerçekleştirir ve emekleri karşılıksız kalmaz... Bende bir LGS öğrencisiyim yani 8. sınıfım çabalıyorum uğraşıyorum ama bir yerden illaki düşüyor hepsini birlikte toparlayamıyorum... özellikle de matematik... sınava az kaldı ve çok korkuyorum dediğin gibi iyi bir yer kazanamazsam çevrem kötü olacak, aile, arkadaşlar dışlanacağım belki ve bunları düşündükce moralim bozuluyor. Biliyor musun beni şuan çok iyi anlatan bir yazı yazmışssın. umarım ben ve benim gibi diğer öğrenciler bu dönemi atlatır ve hayallerimize ulaşırız...
Benim de en kendim gibi hissetmediğim dönem. Herkes yapmacık gelmeye başladı, sanki beni dışlıyorlar gibi hissediyordum ama aslında herkesten kendini uzaklaştıran kendimmişim bunu farkettim. Sanki üstüme yılların ağırlığı çöktü. Senelerdir alttan aldığım hatalar, içime attığım sıkıntılar, bütün hakaretler, başarısızlıklar vs... Her şey bir anda gün yüzüne çıkmış ve bütün yükü üstüme binmiş gibi sanki. Yorulduğumu düşünüyorum bazen ama onu bile haketmediğime inanıyorum. Yorulmak için çok gencim, fazla şanslıyım, fazla dertsizim. Kendimi anlayamıyorum, ya kendimi ben bile anlayamıyorsam kim anlayabilir ki? İnsanları beni anlayamadıkları için asla suçlayamıyorum artık. Beni ben bile anlayamıyorum. Kimseye güvenememe sebebimi bulmaya çalışıyordum çok uzun süredir çünkü bütün güvenimi yıkacak veya dengemi altüst edecek belli bi' olay yaşamadım. Ve sonuç olarak bir sebebi olmadığını keşfettim. Kimseye güvenemiyorum çünkü kendime her zamanki gibi en kötü ihtimale hazırlıyorum. Kendimi anlayamadığım bir dönem de olsa eğer bir kişiden bile herhangi bir darbe alırsam yıkılacağımın farkındayım ki bazen bu bile tutunmam için nir sebep oluyor, kendim hakkında doğru yaptığım bir şeyleri bulabilmek yeni benliğimi kazanabileceğim veya eskiyi bulabileceğim hakkında bana umut veriyor. Ufacık umutlara bile tutunarak ayakta kalıyorum. İyileşiyorum, iyileşeceğim. Zor zamanlardan geçiyorum ama işin sonunda belki yıllar sonra da olsa mıtlu olabileceğimi hissediyorum, umuyorum... Umut her zaman var ve hayalleriniz olmadan yaşama amacı bulamazsınız. Hayallerinizi kaybetmeyin, kaybetmeyelim. Çünkü bugünün umutları yarının geleceği olacak ben inanıyorum.
Seni senelerdir takip ediyorum. Hatta ben ortaokuldayken senin lise günlüklerini izleyip lisenin hayalini kurduğum günü hatırlıyorum . Şimdi lise 2 ye gidiyorum ve seni ilk takip ettiğimden bu zamana kadar seni ilk defa böyle gördüm. Senin sesin titredikçe benim gözlerim doluyor , boğazım düğümleniyor... sadece ekran başında seni dinleyince sana yeterli yardımı verememiş gibi hissediyorum, sana sarılıp her şey geçicek sen güçlü bir kızsın bunu da atlatırsın sen neler yaptın bunu da yaparsın bir şekilde diyememek o kadar çok acıtıyor ki . Buraya senin hakkında yazmak istediğim o kadar çok şey var ki ... belki bu yazımı hiç görmiyeceksin alttaki yorumların içerisinde kaybolup gidicek belki de ama seni çok seviyorum o kadar çok seviyorum ki seni kimseyle paylaşmıyacak kadar seni küçük bir kutunun içerisine koyup cebimde saklamak istiyorum ki kimse sana zarar vermesin dışardaki kötü şeyleri bırak yaşamanı görmeni bile istemiyorum . çok uzattım yine seni seviyorum Alminam
O kadar haklısın ki bu videon keşfette gördüm ve yakın hissettim ayrıca da seni çok seviyorum her zaman yanındayım ben bu duygulardan dolayı artık bişey yapmak istiyorum ama istediğim şeyi yapmaya ya da yapmak istemeye gücüm kalmadı ya da yetmiyor bilmiyorum hepimiz aynı duyguları paylaşıyoruz ama yanındayım alminaa🥺💜
Ben seni hep ablam olarak gördüm,hep senin söylediklerini örnek aldım ve şu an sen bize motivasyon veremeyecek haldesin biliyorum. Sana sadece şunu söylemek istiyorum hiçbir şey senden önemli değil sen güçlü bir kızsın ve her şeyin üstesinden geliceksin ben buna eminim.Moralini yüksek tut.Ben bunu görebiliyorum uçmaya hazırlanıyorsun ve uçmana çok az zaman kaldı.Sene sonunda inşallah ikimizde hayallerimize ulaşırız.Seni çok seviyorum ❤️❤️❤️❤️
Kendime bile anlatamadığım duygularımı o kadar güzel anlatmışsın ki... İçindekileri anlayamadığım için senden dinlemek Çok iyi geldi. Tamamen aynı durumdayım...🥺
31 yaşındayım, 2 üniversite mezunuyum,. İyi bir üniversiteden mezun oldum ve kurumsal bir yerde çalışıyorum. çalıştığım kurum gereği burada yükselebilmek için hala ders çalışıyorum muhtemelen 36 yaşımda da ders çalışmak zorunda kalacağım. Benden en az 10 yaş küçüksün ve bu telaş geçecek demeyi çok isterdim. Ne yazık ki geçmiyor.. Ama zamanla buna nasıl adapte olacağını ya da üstesinden nasıl geleceğini öğreniyorsun. Öğrendikçe güvenin artıyor, güvenin arttıkça başarmaya daha da yaklaşıyorsun. Aynı çıkmaza hayatının her döneminde girebilirsin ama nasıl başa çıkacağını, hayatın sana kattığı tecrübelerle ilerletiyorsun. Her yaşın bir zorluğu var; tek yapman gereken kendine güvenmek. Herkes isteyince mevcut koşullarına göre mutlaka bir çıkar yol bulur. Seni abla olarak görenler var, sen de beni ablan olarak gör ve tavsiyeme kulak ver. İnan bana her şey çok güzel olacak, kendini tanı; fırsatları değerlendir ve başarmak istediğin şeyden ne olursa olsun vaz geçme. Sen pes edersen bir başkası senin için bunu kolaylaştırmayacak sakın unutma :)
iyiki böyle bir video attın bazen başka insanların da çok kötü zaman geçirdiğini gösterdin ve yalnız olmadığımı hissettim biz her şeyin üstesinden geliriz çünkü biz güçlüyüz seni çok iyi anlıyorum ve her daim yanındayız
ekleyecek bir şeyim yok her şeyden bahsetmişsin düşündüğüm ve hissettiğim. sana ve izleyen diğer herkese kocaman sarılıyorum. hepimiz olabildiğimiz kadar iyi olacağız. bazen mutlu olmak gerekmez iyi olmak için💜
Almina sana şuanki tavsiyem her gun ,her sıkıldığında,her konuşmak ıstedıgınde veya hayatında değişen bir şeyler oldukça kameranın karşısına geç ve anlat karşında seni hiçbir sekilde yargılamayacak ve seni her zaman anlayacak bir şnsanın olduğunu duşunerek . Bu videoları paylaş demiyorum çunku suan hem kendine sansur getırmemen gerek hem de derslere odaklanman /mamız gerek. Bu videoları daha sonra izlediğinde emin ol bazı seylerin farkına varıyorsun. Neyi kafana fazla taktığını neyi önemsediğini ve asıl istediğin, seni mutlu edecek seyi daha rahat fark ediyorsun. Insan o kadar çabuk değişiyor ki 1 dakika önce dusunduğumuz seylere aynı pencereden bakmıyoruz . Bu yuzden bu videolar hem fazlasıyla rahatlamana hem de giderek değişen sana tanık olmanı sağlayacak. Ben bunu bir iki kez yapmama rağmen beni inanılmaz rahatlattı. Kesinlikle işe yarayacaktır🤜🏼🤛🏻 Ayrıca paylaşmak şstediğin videolarda da sanki bu sorunları yaşayan sen değilmişsin ve bunları yaşayan karşındakine çıkış yollarını gösteriyormuşsun gibi videolar çekebilirsin.Karşındakine söylediğin rahatlatıcı sözler eminim hem sana hemde aynı durumda olan bize çok iyi gelecektir. Çünkü başkasından duyduğumuz bir probleme, soruna gayet mantıklı ve soğukkanlı çözümler uretsek de aynı durum bizde olunca iş değişiyor, mantık devreden çıkıyor. Bu yuzden çaresizliğe duşuyoruz Ayyy ne iyi geldi yazdıklarım👍😁 Terzi kendi söküğünü de bir gun diker umarım 🙄🙃
Geçen sene ben 11. Sınıfken bu videoyu izlemiştim ve ağlamıştım. Şuan yks öğrencisiyim ve artık cidden yapamıyorum, olmuyor. Ne yapacağımı, kim olduğumu en önemlisi kim olmak istediğimi bilmiyorum. Ders falan çalışamıyorum. Zaten sene başından beri çok çalışmıyordum. Bir şeyler sürekli beni ders çalışmaktan alükoyuyordu daha doğrusu bir düşünce. Ne olduğunu bilmiyordum iki ay öncesine kadar. Yaklaşık iki ay önce fark ettim ki ben üniversiteye geçmeye korkuyorum. Düpedüz korkuyorum. Normal günlük hayatım da yeni insanlarla tanışabilen, farklı ortamlara girip sohbet edebilen biri değilim. Çok kafamda kurarım, insanlar benim hakkımda ne düşünür diye çok düşünürüm. Kendime güvenim hiç yoktur. Kendi içimde bile kendimi çok gömerim. Böyle bir insan olmam beni çok yoruyor. İşte bu yüzden üniversiteye geçmeye korkuyorum. Yeni insanlarla tanışmam, elimde olan ortamımı, konfor alanimi bırakmam gerekecek. Bu beni ölesiye korkutuyor ve bu yüzden ders çalışamıyorum. Eğer ders çalışmazsam mezuna kalırım ve yeni bir ortama girip yeni insanlarla konuşmam gerekmez diye düşüyorum. Ne kadar bırakmak istesemde bu düşünceyi bırakamıyorum. Çok yoruldum artık Almina gerçekten yapamıyorum. Son bir senedir her şey o kadar üst üste geldi ki hem akademik hem de ailesel olarak. Artık gücüm kalmadı. Durduk yere gözlerim doluyor ağlayacak gibi oluyorum. Ama neden böyle oldugumh hissettiğimi de bilmiyorum. Çok kötü hissediyorum. Mutsuzum galiba. Hiç iyi bir yönde gitmiyorum. Olmuyor artık. Seni ilk lgs sonucunu açıkladığın videoda gördüm. Sonra bir ara takip etmeyi bıraktım ve karantinada yeniden takip etmeye başladım. Bir nevi beraber büyüdük. Olduğun için görünce seninle o kadar gurur duyuyorum ki kelimelerle anlatamam. Seninle gurur duyduğum kadar bir o kadar da imreniyorum sana, örnek alıyorum. Ama kötü bir anlamda imrenme değil bu. Her şeyin iyisi ve güzeli her zaman seninle olsun Almina. Her daim mutlu ol.
Seninle o kadar aynıyız ki bunu yazısal olarak anlatamam. Yılın başından beri düzenli çalışan biri değilim ama çalışmadım da diyemem. Belli bir emeğim var ama sanki daha fazlasını yapmama bir engel var. Zihnim de hep çalışıyorum ama neden? Sorusu dönüp dönüp duruyor. Ne severim? Ben kimim? Hobilerim neler? Hiçbirini bilmiyorum. Hayatım boyunca tek yaptığım şey okula gidip eve gelince telefon oynamak oldu. Böyle bir rutin de neyi sevip neyi sevmediğimi öğrenmek imkansızın yakını. Yapısal olarak utangaç değilim ama ister istemez çekiniyorum. Üniversite bana korkutucu geliyor. Birileri ile odanı paylaşacaksin, senin her şeyini öğrenecekler. Sorunlarım var ve bu sorunları artık sadece ben bilemeyeceğim. Büyük kadınların adamların arasına gireceğim. Otobüse bile binemeyen ben başka yer de yaşayacağım. Korkunç. Evde kalmakta korkunç. Ailemin her gün birbirine yaptığı hakareti dinleyecek ve kafayı yememek için her zamanki gibi telefona sarılacağım. Ne istediğimi bilmiyorum. Her şey çok hızlı ilerliyor.
@@elizapetrova3043 delirecek gibi hissediyorum, durmadan ağlamak istiyorum. Son 7 hafta kaldı ve ben sene başında neredeysem bir miktar ders çalışmama rağmen aynı yerde gibi hissediyorum. Denemelerimde geçen senenin başına göre güzel bir yükselme yok AYT desen kendi kafasında takılıyor. Ne yapacağımı bilmiyorum artık öyle bir çıkmaz sokaktayım ki. Normal bir çıkmaz sokağın sonunda geri dönüş yolu dimi? Yok şuan olduğum çıkmazda bir geri dönüş yolu yok. Kafayı yiyeceğim artık.
videonun besinci dakikasinda aglamaya baslayip izlemeyi biraktim. aynaya bakip ezberlerimi yaptigim zamanlarda bazen kendime odaklanip hayatimin nereye gittigini dusunuyorum. hayat cok karsiliksiz ve bu beni yoruyor. videonun sonunu getirenlerle ayni seyleri paylasmak, iki dakika oncesinde okudugum seyleri anlamak bana cok anlam kazandirdi ve sadece uc dakikada tek batanin ben olmadigimi anladim. tesekkurler.
Seni dinlerken gözlerimin dolması ve içimde yaşadığım karmaşayı biri sesli bir şekilde yüzüme vurmuş gibi hissetmem peki...O kadar iyi anlıyorum ki seni, anlatamam bile. Hep sahip olmak istediğim abla gibisin ciddi ciddi. Üzülme, zor günlerimiz geride kalacak ve belki de bu günleri yüzünde bir tebessümle hatırlayacaksın. Başaracaksın bence :)Üzülme 💜💜
yaşadıklarını yaşıyor olduğum için empati yapmama gerek kalmadan içimden bir ses konuşuyormuş gibi izledim. sırf başka şeyler odağımı bozmasın, derslerime dikkatim tam olsun diye çok fazla şeyden vazgeçmek zorunda kaldım. en kotu hissettiğim zamanda bile vaktim boşa gidecekmiş gibi hissedip arkadaşlarımı arayıp konuşmuyorum. bu en basit şeylerden biri. artık bu psikolojiden çıkmak istiyorum. bu süreçte heba olan yıllarımın, en güzel 17 yaşımın ben sınava hazırlanırken dolmak üzere olduğunu, henüz bu yaşın tadını çıkamadığımı ve bunun bir daha asla geri gelmeyeceğini fark ettiğimden beri berbat hissettiriyor her şey. biliyorum bu süreçte tüm öğrenciler başta sınav hazırlığında olanlar bu psikolojide. hepimizin elinden çalınan gençliği yıkık bir nesil serdi ortaya. seni anlıyorum Almina. yalnız değilsin, senin yanında senin gibi milyonlarca öğrenci var. umarım bir gün kötü olarak baktığımız her şey lehimize olur..
video bitti ve kendim karşıma geçmiş ve konuşuyormuş gibi hissettirdi. hepimizin benzer duyguları hissettiğini görmek biraz canımı yaksa da yalnız olmadığımı bilmek güç veriyor ve bir gün bunun da geçeceğini hepimizin iyi hissedeceğini bir şekilde biliyor olmak umut veriyor. bir gün her birimiz iyileşeceğiz inanıyorum.
Birimiz hepimiz hepimiz birimiz için
ayn kendimle konusuyomusum gibi hissetim bi andan canimi yakti bi andan mutlu etti guc verdi
Birlikteyiz, bu insana güç veriyor :)
@@cherriessandwine ❤️🩹
Ben de mutsuzum kimse anlamıyor beni kilo veremiyorum 139 kgyim
Fen lisesinde okumaktaydım bundan 7 hafta öncesine kadar... şehir dışında ailemden uzakta , yatılı okuyordum. Şimdiye kadar hep en sıfatına layık görülmüştüm,hep en sıfatıyla nitelendirilmiştim ki artık bunu bur zorunluluk haline getirmiştim kendimce. Mesela en başarılı ben olmalıydım , bir ortama girdiğimde en güzel ben olmalıydım (şu an farkındayım ne kadar bencilce ve saçma bir düşünce olduğunun) vs daha çoğaltılabilir bu.Tam da her şey çok yolundayken bu sıfatları sonuna kadar yaşarken lgs ye girdim ve başta da belirttiğim gibi ailemden uzak yatılı bi okula başka bir şehire gittim çok büyük bi özgüvenle . Derslerim bir anda düşmeye başladı, farklı şeyler dikkatimi çekmeye başladı ve ben zamanla mutsuz bi kız oldum. Mutsuz oldukça da artık aldığım iltifatlar, başarılarım iyice düşmeye yerle bir olmaya başladı. Öfke sorunlarım başladı çok sinirli ve agrasiftim ama kime ve neye olduğumu bilmiyordum. Küçüklüğümden beri hep diğrusunu yapmaya alışmış , en gözde olan ben yanlışlar yapıyordum ve bunu durduramıyordum. İstenmeyen arkadaşlıklar , düşük ders notları , başarısız aşklar , bu hayattaki tutkum olan gitarı bırakmam, anksiyete başlangıcı... büyük umutlarla gittiğim okulumdan bavulumda bir ton hayal kırıklığıyla pandemi döneminde eve döndüm. Ruhsal olarak büyük bi çöküntü yaşadım ve bunu evdekilere, arkadaşlarıma belli etmeden atlatmaya çalıştım çünkü ben güçlüydüm , güçlü olmak zorundaydım ve güçsüz düştüğümü kimse bilemezdi(!) Bir şekilde atlattım o günleri hayata karşı bakış açım değişti inanılmaz mutlu pozitif bi insan olmaya başlamıştım. Beni benden alan mükemmelliyetçiliğimi büyük ölçüde azaltmıştım. Sonra bir anda pandemi bitti ve okullara tekrar döndük. Arkadaşımı trafik kazasında kaybettim. Onda da kendimi suçladım keşke daha fazla vakit geçirebilseydim diye.( Ama sonra sakinleşip düşününce o da senin benim gibi yks sınavına hazırlanıyordu onun da ajandasında yarın çözeceği sorular yazılıydı ve o da yeteri kadar çalışamadığindan yakınıyordu. O hastane koridorunda beklerken hiçbirinin o kadar önemli olmadığını anladım.) O kapkara bir bulut gibi gelen günlar benim için tekrar başladı ve ben o şehirde mutsuz hissettiğimi farkettim. Bu sefer mükemmel olmaya çalışmadan aldım elime valizimi ve açık liseye kaydoldum. Herkesten bol bol tepki alıyorum. Fen lisesini bırakp açık liseye mi geçtin manyak mısın gibi ama hepsine gülümseyip geçiyorum çünkü bu hayat çok kısa ve brn nasıl mutluysam öyle olması için elimden geleni yapacağım. Bazen kulaklarımı kapatması zor olsa da hemen toparlanmaya çalışıyorum ve diyorum ki boşver bu senin hayatın. En iyisi olmak uğruna kendimi istediğime inandırdığîm tıp bölümünü de istemiyorum artık. Herkesten çekinip söylemediğim, gizli gizli araştırdığım mimarlık bölümünü istediğimi şu an kendimden emin bir şekilde söyleyebiliyorum. İnsanlar ona da bir kulp buluyor. Zaten insanların her şeye söyleyecek bir lafı var diyip geçiyorum. Şimdilik böyle gidiyor nereye kadar gidebilirse ama şunu unutma bu yazıyı yalnız olmadığını bilmen için yazdım. Mükemmel olmana gerek yok belki de mutluluk orda saklı♡
24.05.2022 DURUM GÜNCELLEMESİİİ
Bundan çok az bi zaman önce sosyal fobimin olabileceğini farkettim maalesef. İki gün sonra bir psikiyatristle görüşmem var ama bu da geçeceek:)
29.05.2022
Antidepresan ve terapiye başladım ama üzülmedim. Sorunu bilince ve kabul edince çözüleceğine daha çok inanıyor insan. Her şey güzel olacak.
28.01.2033
Tekrar güncelleme yapmaya geldim. Kocaman bi arkadas grubum oldu eylülün basinda. Hepsi de önceden imrenerem baktığım tiplerden. En önemlisi de grupta herkes kendi kişilik özelliğiyle kabul görüyor. Sosyal fobim açısından baya yardımcı oldu bu durum aştım sayılır. Böyle de kabul görebileceğimi öğrettiler bana
bu yazıyı çok içtenlikle okudum ve gerçekten çok haklı bir yazıydı, gerçeklerin bu kadar farkında olmak harika birşey.
@@defne-cc5pc farketmek zaman alsa da gerçekten harika bir şey💫💞
O kadar güzel yazmışsın ki aynı sorunlara sahip olan biri olarak bu yazdığın yazı bana gerçekten çok çok iyi geldi. Çok teşekkür ederim 💜
@@aurora3562 umarım bir an önce mükemmel olmamanın verdiği özgürlüğe kendini teslim edersin...bol şans ve en önemlisi sen olduğun halinle yeterlisin bunu unutma:)
Sanki içinde bir yerlerde kendimden gözlediğim beni bulmama yardımcı oldu bu cümleler.Her bir cümlede kendine duyduğun güveni,hayata bakış açını okuyana işlemişsin.Çok güzel bir yazı.Güç ve mutluluk senin yanında olsun,seninle olsun
Şu sıralar kendimizi kendimiz gibi hissedemediğimiz ve kafamızın karışıklık dönemindeyiz sanırım. Dersler, pandemi ve diğer konular maalesef üstümüze geliyor, belki de zaman geçtikçe bunun üstesinden geleceğiz ama gelene kadar kendimize iyi bakmalıyız. Kendinize iyi bakın..
Umarim ustesinden gelebiliriz :/
Ü
Ben üstesinden gelemedim... 2 gün önce hastaneden ciktim;(
O kadar haklısın ki yıllarımızı, derslerimize vermemiz isteniyor bizden. Hatta yks, lgs gibi sınavlarda resmen 1 senemiz ztn tamamen gidiyor. Ve o çaresizlik hissi yapmak istediğimiz şeyleri, yapmak isteyip de bir çok nedenden yapamamamızdan kaynaklanıyor. Ve işin kötüsü, o kadar kötü bir eğitim sistemimiz var ki onca çabamıza rağmen mükemmele ulaşmadıkça bütün bu emek ve çabamızın boşa gidecek olması. Mesela lgs de aşırı iyi bir puan almadıkça (en azından kendi şehrim için söylüyorum) mecburen obp puanıyla bir okula gidiyorsunuz. Ya da yks de aşırı iyi bir üni ye gitmedikçe sonunda bir işiniz de olmuyor. Evet bu çaresizliğin bir gün biteceğini bilmek ümit verse de bir yandan da çabalarımızın ,senelerimizin bizden çalınması, hiçe sayılması canımızı yakıyor. Ama biz bu kapkaranlık yerde bir gün ışığı bulup ona doğru gitmeliyiz. Umarım hepimiz bir gün istediği yerde, hayallerinin tam ortasında olur. Ümidinizi kaybetmeyin.Elbet gün, bir gün bize de doğacak. 💙🌌❄️✨
Gerçekten çok haklısın içimdeki çoğu şeyi yazmışsın zaten hayatimizi bu eğitim sisteminin belirlemesi cidden çok kötü bütün psikolojimiz altüst oluyo yarın lgs sınavım var cidden çok çalıştım ve başarılı bi öğrenciyim herkes başarırsın diyo güveniyorum sana diyo ama ben cidden kaygılıyım emeklerimin boşa gitmesinden çok korkuyorum az bi zaman da değil 1 1 bucuk yıldır hazirlaniyorum ve korkuyorum herşeyin boşa gitmesinden okumaktan başka carem olmadığını da biliyorum yani başka insanlar baba parasıyla yaşayabilir zengin olabilir ama benim böyle bi imkanım yok babamdan nefret ediyorum annem çoğu zaman destek oldu bana ben bursluluk sınavına da girdim ilk girişimde kazandım ona da çok çalıştım ve hep annem destek oldu bu yaşıma kadar hep annem destek oldu geleceğim için çok kaygılıyım çok garip hissediyorum ailem,arkadaşlarım,gelecek kaygısı herşey beni çok yoruyo ben normalde çok enerjik bi insandım arkadas grubunda herkesi güldüren en neşeli biriydim ama bu yıl çok değiştim yaşam enerjim kalmadı çok yoruldum yarın lgs ye girecek olmak çok garip bi his ve herkesin benden bişeyler beklediğini biliyorum yapamazsam nolacak die düşünüyorum. Belki biraz boş konustum ama içimi dökmeye ihtiyacim vardi umarım hayalimiz istediğimiz gibi gider zor dönemlerimiz olsa da atlatabiliriz umarım :)
@@zeynepkuzgun6332 Seni çok iyi anlıyorum içini dökmek çok iyi gelecektir yani boş konuşmuş gibi hissetme. Ben de lgs ye girmeden önce aynen senin gibi hissediyordum ve bir kağıda içimi dökmüştüm. Evet şuan her şey çok üstüne geliyor gibi hissediyor olabilirsin ama bir gün her şey düzelicek ve rahat bi nefes alacaksın. Benim de derslerim iyiydi herkes yaparsın diyordu, beklentileri vardı ama sen kimseyi umursama önemli olan senin ne istediğin. Arkadaş konusunda da ben de çok fazla sıkıntı çekmiştim hâlâ sorunlarım var ama bir yerden sonra arkadaş konusunu da çok fazla kafana takmamaya çalış. Yarın için başarılar dilerim umarım her şey istediğin gibi olur 💖✨ Ayrıca yapamazsan da hiçbir şey olmaz kendimden biliyorum düşük bi puan almamıştım ama yine de obp puanıyla bı yere gittim ama şuan burda çok mutluyum hayırlı olan olsun senin için de
@@haticeakan6111 teşekkür ederim destek olduğun icin
@@zeynepkuzgun6332 Rica ederim ne demek 💖💙
Ayrıca yine herhangi bi konuda içini dökmek istersen yazabilirsin
ben son günlerde değil epeydir mutsuzum mutsuzluğumun sebebi hayat düzenimin olmaması.. başka hayatlara bakıp özeniyorum yarın ilk adımımı atacağım diyorum bir şekilde manasızca yorulup telefonda takılıyorum telefonun beni mahvettiğini düşünüyorum.. ayrıca bunun düzeleceğine de yeni telefon alabilirsem hayat düzenimin oluşacağını düşünüyorum ailemin her artık kendind gel ,ders çalış , telefonu bırak hayatını karartacak laflarıyla da kalbim çok kırılıyor eskiden kendi kendimi iyilestirebiliyordum ama şuan bu mümkün olmuyor...
Harfi harfine ben
Bu o kadar doğruki bir ders çalışma dürtüsü var ama neye çalışacağımı bilmiyorum. Kendimi gaza getirmek için bir hedefim olmasi lazim ama yok. Boşlukta gibi hissediyor insan. Hergün düşünüyorum acaba hangi meslek seçmek benim için en uygunudur. Hayatımı düzene sokmak için bir gelecek plana ihtiyacım var ama gelecek planım o kadar düzensiz ki yapamıyorum:/
o kadar büyük bir boşluktayim ki bir gün çok iyiyim hem psikoloji olarak hem ders konusunda bir gün o kadar kötüyüm ki elime kalem alamıyorum yataktan çıkmiyorum hep ağlıyorum. Nasıl bu durumdan çıkcam onuda bilmiyorum.Bu yaşlarımda gülüp eğlenmem gerekirken geleceğimi düşünüyorum gelecek kaygım fazlasıyla var of öyle işte ya xhdndn
@@hayriyenurgultekin9474 gerçektrn seni anlıyorum. Gençliğimi yaşamıyorsam ergenliğimi çekmemin nedenini ne diye düşünüyorum. Ders calismak için isteksizlik var arti olarak ulkenin sorunlari gelecek kaygisi birde ayriyetten ciddi yeme bozukluğu çekmek gerçekteb çok yorucu insan çıkmak istiyot ama çıkmaya çalışırkende yoruluyor:/
@@yldzlaraclarnyanstr7359 of evet gerçekten yemek yiyemiyorum böyle olunca bünyem zayıflıyor ilaç kullanıyorum sanki o bile fayda etmiyor .kurtulmak istiyorum bu şeyden artık sadece kendime değil arkadaşlarıma aileme de zarar veriyorum.
anlatamıyorum desen bile anlayabiliyorum. Çünkü aynı duyguları bende yaşıyorum hatta bir çok insan bu duyguyu bu zamanlarda çok fazla yaşıyor. Seni seviyoruz ve her zaman yanındayız ne karar verirsen ver her zaman destek çıkacağız ve unutma ne gerçek hayata kapılıp hayallerinden vazgeç nede hayal dünyasına kapılıp gerçek hayattan kop.
yaşadığın hisleri o kadar iyi anlıyorum ki... geleceğe bakınca kocaman bir belirsizlik görmek ve buna rağmen o belirsizlikten kurtulmak için her gün saatlerce ders çalışmak, ders çalışacak motivasyon bulamamak... bazen diyorum ki şu an ingilizce öğreniyor olabilirdim şu an kitap okuyabilirdim ailemle sınav stresi yaşamadan rahatça oturup vakit geçirebilirdim yeni yerlere gidebilirdim ama ben napıyorum ders çalışıyorum ve sanki hayata 1 sene ara vermiş gibiyim, üstelik karantinanın etkilerinden yeni yeni kurtuluyoruz. türkiyede yaşamak o kadar stresli ki insan ne için savaştığını ne için gece gündüz çalıştığını bilemiyor.
sınavın insan üzerindeki yükü gerçekten anlatılmaz yaşanır. başka insanlara bunu söylediğimde bana abarttigimi, bu kadar önemli olmadığını söylüyorlar. biz yarışta en önde olmak için çabalayan atlar olarak büyüdük, lütfen artık birileri bizi anlasın.
Orion u okudum ve bitirdim. Kitabın teşekkür kısmındaki son cümleni hatırlarsın muhtemelen "her zaman gülün minik yıldızlarım" bu cümle beni mücadeleye devam ettirdi şimdi galiba sıra bende. Her zaman,her şeye,her negatif enerjiye ve herkese rağmen her zaman gül minik yıldızım gül ki daha fazla başarabilesin...
bu yorum kalbime çok dokundu🥺
@@AlminaTaner her zaman gülün minik yıldızlarım❤🥺bu cümleyi şimdi okudum ve anında ağlamaya başladım belki çok saçma biliyorum ama sanki yıllardır ağlamamışım ve sebepsiz yere ağlıyormuş gibi oldu. Bu cümle gerçekten çok değerli bence 🥺❤seni çok seviyorum Almina sende hep gül bizim minik yıldızımız🌟❤🥺
Ablaaa gel maç özeti izleyelim bekliyorum 👽
@@AlminaTaner o varmıydı sende
@@semail5659 malmısın ya
her zaman senin yanındayız ve her kararında yanındayız bu zor günlerin hemen bitmesini diliyorum her zaman başaracağına inanıyorum
Düşüncelerimiz,hislerimiz, başarımız o kadar çok kimsenin umrunda değil ki zaten kötü bir zamandan geçerken iyice yok sayılmak , küçük görülmek, önemsenmemek yoruyor ki bizi. Umarım gelecekte istediğimiz, hedeflediğimiz yerlerde oluruz ve bizim çocuklarımız bizim çektiğimiz sıkıntıları çekmez..
Dediklerinde kendimi buldum, her kelimesine katılıyorum. Umarım bizler de bir gün iyileşeceğiz.
@@misstaylor1594 umarım..
LGS'ye çalışıyorum ve anlattıklarını o kadar çok iyi anladım ki tıpatıp aynı şeyler kime anlatsam düzelicek yaparsın geçicek vs. Gecistirici laflar ediliyo ve bende kafayı yiyorum kimseye anlatamıyorum. Sen benim öz ablam gibisin hatta öylesin sana kocaman sarılmak isterdim :)))♡ Umarım çıkışı buluruz
Bende Lgsye çalışıyorum bazen deneme netlerim yüzünden filan çok moralim bozluyo kendimi çıkmazda hissediyorum napicam bilmiyorum:(
@@karıncalar8 ne ara 3 ay kaldi anlamadim bile olsun hersey degil bu falan diyolar ama insan tabiki stres yapiyo cunku kim istemez iyi bir puan alip istedigi liseye yerlesmek. Umarim hakkimizda hayirlisi olur
@@denizzz_. aynisi aynisi bende var hocalar artik mattan 10 neti gecin diyo ben daha 5 i zor kaptim ki zorlanmiyorum ben o an ne yapicagimi sasiriyorum. Eve gidince hepsini yapmak ama orda yapamamak cok acitiyo birde yapabilenleri gorunce insan kendini sorguluyo ben niye boyle degilim diye
Ama cidden lisede anlıyorsun o kadar da önemli olmadığını boşuna çalışmışım fln bile diyosun hatta
Bende calisiyorum ve hic iyi gitmiyo :(
Sonunda yaşam belirtisi verdiğiniz için teşekkürler BABANNEM’in bu videoya çok ihtiyacı vardı Almina hanım
Babaannen ne alaka
@@Hacettepeolsun oldlar anlardı..
@@noneofyourbusiness4998 ben anladimmm☝️☝️☝️
@@Hacettepeolsun biz anladık eski fanlar bilir..
@@cikolata6055 :D
Kalpler ancak Allahı anmakla huzur bulur sen Allaha sığın dostum şu an yaşadığın o boşluk manevi boşluk seni anlıyorum bende sınav süreci böyleyim dua et rabbine yönel rabbin seni dinlicek o hep senin yanında dostum Allah büyük
Bu videoyu 11. sınıftayken izlemistim o zamanlar sınav stresini bu kadar hissetmiyordum ama bu sene bu video tekrar karşıma çıktı şimdi şuanki videolarını da izleyince kendi kendime moral vermeye çalışıyorum hepsi geçecek diye almina başardı sende başarabilirsin diye. O yüzden video için teşekkür etmek istedim❤
Hissettiklerini, bazı şeyleri anlatamamanı çok iyi anlıyorum Alminam. Bu videoya ihtiyacım varmış sanki. İyi ki varsın...
yks öğrencisiyim, fen lisesinde okuyorum ve gerek çevrem olsun gerek ailem olsun herkesin bana olan güveni çok fazla ve bu o kadar büyük bir baskı oluşturuyor ki. Gitar çalıyorum ve şarkı söylüyorum, benim hayalim bunlardı ama ben 1 senemi dershane ve ev arasında çürütmek zorunda kaldım. Eşit ağırlık ya da dil seçmek isterdim ama okulum ve ailemden dolayı sayısalcı olmak zorundayım, istemediğim bir meslek için kendimi çürütüyorum netlerim yükselmiyor istediğim yerde değilim insanlarla (arkadaşlarım dışındaki) iletişimim sıfır RUclips ‘a çok az zaman ayırdığımda bile ailemden ve akrabalarımdan tepki görüyorum kanalımda bile istediğimi paylaşamıyorum insanlar her yerden beni gözetliyorlarmış gibi geliyor özgüvensizim topluluk önünde konuşamıyorum ve bu liste çok daha uzar gider yani gerçekten tükendim boşu boşuna senemi çürüttüm ve büyük ihtimalle beklentileri karşılayamayacağım ve bir sene daha mezuna kalmak zorunda olacağım artık gerçekten yoruldum tükendim
Klasik Türk öğrencisi sorunsalı
Şunu unutma. Bu günü yarın yaşamayacaksın. Bu hem iyi, hem kötü. İyi yanı kötü günlerin aynısını 2. kez yaşamayacaksın. Kötü yanı. Bu anlar bir daha yeteri gelmeyecek. Tek diueceğim buydu. Kolay gelsin🎇
Ben bir şeyi anlamadım evet belki ailenin düşüncesini değiştiremezsin ama fen lisesinde okuyorsun diye sayısalcı olmak zorunda değilsin ben de fen lisesinde okuyorum evet sayısal dersler görmek zorundayım ama eşit ağırlık öğrencisiyim lütfen kimsenin sana istemediğin bir mesleği yaptırmasına izin verme
Her şey değil ama yazdığın çoğu şey beni anlatıyor ağlayacağım şimdi
@@blackswan8605 zorundayım, çünkü okulumuzda sayısaldan başka alan yok. Sınıf açılmadı seçemiyoruz yani
@@PelinLyrics Bizde de aynı şekilde o yüzden tarih coğrafya gibi dersleri youtubetaki hocalardan falan bir şekilde halletmeye çalışıyoruz istersen sen de bu şekilde çalışıp sınava eşit ağırlıktan girebilirsin
Son zamanlarda belki inanmazsın ama anlattigin her şeyin tıpatıp aynısını yaşıyorum ve bu video bir şekilde aban güven ve rahatlık verdi. Bu videoyu çektiğin ve bu duyguları bizimle paylaştığın için teşekkür ederim(Z). Bu kötü günlerinde geçeceğine inanarak söylüyorum ki *_Her zaman gül minik yıldızım :)_*
Kendimi teselli etmek için şarkıyı açtığımda bildirim geldi.. “Yalnız kaldıysan kalkıp pencerenden bir bak güneş açmış mı yağmur düşmüş mü? Dön bak dünyaya..” üzülme Almina abla 💜 herşey gelip geçici geçecek zamanla. Sende bir dön bak dünyaya :) 🌱♡
Almina ne kadar anlatamadığını düşünsende ben seni gerçekten çok iyi anladım, bende aynı şeyleri yaşıyorum ne yaşadığım hangi duyguları yaşadığımı anlayamıyorum bu dersler zaten çalışmak istiyorum ama çalışamayınca da suçlu hissediyorum. Almina sıkma canını diyemeyeceğim insanlar kötü dönemler geçirir bu kötü dönemler fazla uzun dönemler olabilir yapabileceğim bişey olmasını isterdim veya sana yardım etmeyi isterdim OF GALİBA BENDE KAFAYI YİCEM senden biraz küçüğüm ve çok azimli ve bazı olumsuz şeylerin üstünden gelebilcek bi kızsın, Ne kadar bitkin durumda olduğunu çok çok iyi anlıyorum inşallah hayatında herşey kısa sürede düzelir :)
Aynı şeyleri yaşıyoruz ama sadece benimki dışlanmak 3lü kız grubunda ve onları hayatımdan çıkardım
@@semiha6135 benimde 3 lü kız ark grubum var ve bazen bende kendimi dışlanmış hissediyorum :/
Onları hayatından çıkarmalısın bence beni köleleri gibi davranıyorlardı
Neredeyse youtube'a başladığın ilk günden beri seni takip ediyorum. Seninle öğrenip seninle gülüp seninle düşüp seninle tekrardan ayağa kalktım diyebilirim. Bazen kendimi mutsuz hissettiğimde açıp videolarını tekrar tekrar izliyordum. O kadar iyi geliyordun ki bana...
Videoyu gözlerim dola dola bitirdim. Şunu bilmelisin ki hepimiz şu an senin içinde bulunduğun gibi ne hissettiğimizi bilmediğimiz düşünüp buna bir anlam bulmaya çalıştığımız ama bulamadığımız ve bazen sadece kendimizi bir çıkmazın içindeymiş gibi hissettiğimiz zamanlardan geçebiliriz. Bende yaşadım bu videonun altındaki yorumları yazan bütün insanlarda yaşadı. Bunlar gerçekten çok doğal şeylerdir. Evet biliyorum atlatılması çok zordur. İnsanlardan uzaklaşmaya başlarsın eskiden çok severek yaptığın şeyler artık belkide seni mutlu etmiyordur. Yeter artık daha nereye kadar bu durum sürecek diyip sonunda kendini çaresiz hissettiğin garip bir durum içinde bulursun kendini (en azından ben bunları yaşadım). Tam anlayamadım o dolan gözlerine baktığımda ne hissettiğini ama öyle işte...
Umarım en kısa zamanda demiycem çünkü kendini zorunda hissetmeni istemiyorum. En doğru zaman geldiğinde umarım yine o sımsıcak gülümsemenle bize tekrardan geri dönersin
SENİ ÇOOOOOOOOOOOOOOOK SEVİYORUM -GÜL MİNİK YILDIZIM-
❤❤❤
Almina kendini hayatının en uç noktasında ve en dipte hissediyor olabilirsin ama hayata bir de şu açıdan bak, en diptesin gidebileceğin tek yer yukarısı şuan ne yapıyor olsan da bu seni yukarı çıkarıcak olan şey, o yüzden hayatındaki bu iniş ve çıkışların üstesinden bir şekilde gelebileceğini biliyorum ve sana çok güveniyorum, seviliyorsun...
Başlığı okuyunca bazı şeylerin senin istemediğin gibi gittiğini anladım ,bu konu hakkında bizim senin yanında olduğumuzu unutmamanı söylemek isterim Almina abla 💛💜🥰
Ne kadar güzel şey olsada insanın hayatında illaki boşlukta hissettiği veya o güzel şeyin veya güzel olacak şeyin yükünü taşımanın yorgunluğunu hissetmek her insanda olur çünki hiçbir zaman insan her zaman mutlu olamaz ama bilki almina abla biz senin hep yanindayiz . Umarım bu endişen,yorgunluğun geçer gider^^
Yaratıcını öğrenip onu razı etmek için yaşamadıkça bu yalnızlık ve yarım kalmışlık hissin geçmeyecek.
Ne sürekli ders calisiyorum ne de eski hayatimi yasayabiliyorum her anim pismanlikla sıkıntıyla geçiyor arkadaslarimla konusmak istemiyorum mesajlarına bakmiyorum sonra neden yanlızım diye sorguluyorum ama çöküşumu engelleyemiyorum sene başında cok calisicam iyi yerlere gelicem diyen hedefi olan kız nerde hayalleri nerde bilmiyorum
Bende aynı durumdayım sanki beni özetlemissin
Babaannemin de konuşup, içini döküp, rahatlamaya ihtiyacı var...
Artık videonun sonlarında dayanamadım, ağladım. Hem sana, hem senin gibi hisseden kendime,hem de bizim gibi hisseden herkese...🖤
Sen konuştukça gözlerim doldu gerçekten. Dediklerinin aynısı bende de var ve ne yapacağımı bilemez haldeyim. Umarım bu durumda olan herkes bir çaresini bulur ve bu durumdan kurtuluruz. Yoksa ciddi anlamda kafayı yememe az kaldı...son olarak seni gerçekten çok seviyorum Almina. Seni burada gördüğümden beri bir şekilde hep motive oldun bana. Sana ne kadar motive olabiliyoruz bilmiyorum ama umarım olabiliyoruzdur. Umarım bu çöküşten kurtulur ve bir an önce mutlu olursun bebeğim. Çünkü babanemin buna ihtiyacı var :) 💜
Güvendiğim kişilerin arkamdan konuşması, yenilen kazıklar, çekilen dertler, sınavların stresi, dünya hali her biri ayrı bir depresyon sebebi. Sanırım büyüyorum ve büyüyoruz dostlar. Ruh halimiz hemen hemen hepimizin aynı. Bir şekilde bu günler de geçecek ve dönüp baktığımızda yüzümüzde tatlı bir tebessüm oluşacak. Seviyorum seni peri ablamm💖🌸
Ben de böyle dönemdeydim ve Allaha sığındım o kadar iyi geldi ki ruhumu rahatlattı mesela kuran okumak çok çok iyi geldi. 🙃
Kendi fikrim🤗
@@zukokku215 bilmeden insanları yargılaman komik
@@zukokku215 Bunu söylerken doğru düzgün hiçbir nedene dayanmadan boş laf yapmış olmanın acınasılığı
@@zukokku215 SANANE??
@@zukokku215 İnsanları bilip bilmeden yargılaman çok iyi bir müslüman olduğunu gösteriyor. Böyle devam.
@@zukokku215 müslüman olup olmaman umrumuzda değil,başkası hakkında alaycı bir şekilde konulamazsın,ister kuranı bilir ister bilmez bu seni alakadar etmiyor
Mutsuz günleri en yakın zamanda aşacaksın papatya kızım💜💜bizler her zaman yanındayız, seni çokk seviyoruz 🐥🐥
O ağlamaklı ses tonunda ve o sözlerde resmen kendimi buldum resmen mükemmel bir iç dökül ve anlatım olmuş cidden sanki hep konuşsan sıkılamadan dinlerim gibi.. İnanıyorum başaracağımıza ama ne zaman? Bilmiyorum.
6 aydir depresyondayim umarim bidaha bu yorumu gordugumee mutlu olurum.ne diyim artik ne yapacagimi bilmiyorum
Mutlumusun?
Her şey güzel olacak inşallah 🖤🥺
seni anlıyorum ve neredeyse hepimizin aynı olduğunu biliyorum. ben 11. sınıf öğrencisiyim. yaklaşık 4 yıldır yani 8. sınıftan beri psikolog ve psikiyatriste gidiyorum. liseye geçene kadar ders notlarım çok yüksekti ve ders çalışırken ağlama krizlerine girmeme rağmen, son gün olsa bile çalışıp istediğim notu alırdım. lise sınavı benim için kendi kurtuluşumun ilk basamağıydı. okulda da pek iyi bir ortama sahip olmamam üzerimdeki stresi arttırıyordu. ders çalışırken birden sinirlenip panik atak geçirmeye başladığım zamanlar hala devam ediyor ve o kadar kötü ki... her neyse, bir şekilde lgs oldu ve bitti. iyi bir liseye de gidiyordum. evet... dum... lisenin ilk yıl, yani 9. sınıfta o kadar yorulmuştum ki ders çalışmaktan, 9. sınıfta 75 ortalama bana yeter sonra çok çalışmaya devam dedim. ama bu karar benim gibi ders konusunda mükemmelliyetçi olan bir ailenin kızına elbette işlemedi. ilk notum edebiyattan 50 almam ile okulda ağladım, zor sakinleştirildim. annem beni böyle devam edersem okuldan almakla ve mahallede sıradan bir liseye göndermekle tehdit edip duruyordu. yapmazdı yüksek ihtimalle ama bunu duymak bile o kadar etkilemişti ki üzerimdeki baskıya dayanamadım ve çökmeye başladım. pandeminin başlamasına gelelim. 2 hafta bir tatil kendimi toparlamam için iyi gelecekti ama biliyoruz ki o kadar sürmedi. uzayan tatil, okul düzenine fazlasıyla takık olan bana iyi gelmemeye başladı. zaten çok da arkadaşım yoktu. 1 kişi vardı ve onunla da pandemi yüzünden haftalarca görüşemedik. yüz yüze birine derdimi anlatamamak, vakit geçirememek beni daha da kötü yaptı. anksiyete başlangıcı yaşadığımı söyledi psikoloğum ve karamsarlığımı yok etmek için terapileri 4 haftadan 2-3 haftaya çekmeye çalıştı. her neyse, o 1 arkadaş dediğim kişi ile çok sorunlar yaşadık. ayda bir onun ya da benim evimde bir araya geliyorduk zaten sadece ve benim annem benim dışarı çıkmam konusunda çok katı... 2 haftadan önce izin almak imkansız diye sormazdım bile. çoğu arkadaşımı da böyle kaybettim zaten. okul yoktu ve vakit geçirmek için onlarla buluşmaktan başka çarem de yoktu. ama buluşamıyordum işte. daha sonra yaz geldi. ama yaza kadar odamdan neredeyse hiç çıkmadan zaman geçirmiş, sanal arkadaşlar edinmiş, hiç yoksa sanaldan mutlu olayım demiştim. sonra sadece sanal kaldı zaten. ailem benim depresyonumu da anksiyetemi de hiçbir zaman ciddiye almadı. yaza kadar pandemiden dolayı dışarı çıkma sorunu yaşadığımız için ailem bir ev kiralayıp tatilimizi öyle yapacağımızı söyledi. temmuz'un ilk haftası ailecek deniz için terlik, krem gibi şeyler almaya gittik. benim alışverişime geldi sıra. kardeşim avm gibi yerlerde sıkıldığında hepimize orayı zehir eden ve ağlamaya bile başlayan birisidir. ben 15, o 11 yaşında o zaman. başladı ağlamaya tabii. annemle babam sinir küpüne dönüştü ve babam bana sarmaya başladı. erkesin içinde bana hızlı olsana, neyi seçemiyprsun diye bağırmaya başladı. gitmiyoru tatile falan, eve gidiyorux dedi. arabay bindik. annemle yol boyu kavga ettiler. bir ara babam ani frenle arabayı durdurdu ve indi. annem de peşinden indi ve yolun ortasında kavgaya devam ettiler. kardeşim elbette yine ağlıyor. neyse bindiler arabaya bana ve kardeşime hakaret etmeye başladılar. küfürler, tehditler, eve gidince ne yapacağım bekleler havada uçuyor. eve geldik, çok fazla öfkeli, kırılmış hissediyordum. biz daha içeri yeni girerken dayımlar aradı, eve davet etti ve bizimkiler kardeşimi alıp gitti. gitmek istemedim. elim ayağım titriyor, bana neden sürekli böyle yaptıklarını ve sevmediklerini, psikolojik şiddetlerine artık katlanmak istemediğimi ağlayarak ve odamdaki her şeye vurarak düşündüm. düşünmek değil, haykırdım... o sıralar sanaldan konuştuğum ve bana ailem gibi psikolojik baskı gösteren ama o zamnalar nedenini anlayamadığım şekilde bırakamayıp bağlandığım kişiye ağlayarak yazdım. beni aradı, onun da ailesinin böyle hatta nasıl daha kötü olduğunu anlattı. ona göre ben fazla drama queenlik yapıyordum. daha da sinirlendim işte ve midem bulanmaya başım dönmeye başladı bir süre sonra. neden mi? içtiğim haplar yüzünden :) onu aramadan önce 13 tane hap içmiştim. yetmeyeceğini düşünerek birkaç tane de ağrı kesici atmıştım ağzıma hatta panikle. 15 yaşındaydım, etrafımdaki her sevgi baskı ve çeşitli şiddet yollarıyla, yargılarla geliyordu bana. bunun doğru olmadığını lisede daha net anlamış ve düzelmesi için birçok şey yapmama rağmen tınlanmamıştım. yorulmuş ve herkesten, özellikle de annemden kurtulmak istiyordum. midemdeki garip hisler bana hem iyi gelmişti hem de ne olacağını bekliyordum. uyumayı ve uykumda ölmeyi istediğime karar verdim. ama yatakta 15 dakika kıvrandım sadece. banyoya koşup kusmaya çalıştım çünkü dayanamıyordum ve önümü bile net göremiyordum. uyuşmaya başladım. kusamadım. işte dedim, ölüyorsun. aileme haber mi verseydim acaba diye dşündüm ama sonra google a ilaç içtiğimi yazdım. çıkan sonuçlara göre midem yıkanmalıydı. ama aileme ben bunu da söyleyemezdim ki. gittim ve bol bol su içtim. karnım daha da şişmişti bu sayede ve ağrım artmıştı. birkaç kez tuvalete çıktım işte ama ağrı ve baş dönmemde azalma yoktu. saat akşam 0a geliyordu ve dayım arayıp kavga etmişsiniz, baban özür dileyecek bize gel dedi. kabul etmedim ve ben bunları yapmadan önce nerede olduğunu ağlayarak sorguladım odamda. sonra uyudum. sabah kalkamama ihitmalim ile. ama kalkmıştım fhwhjsdujfagy 10 gün boyunca her gün kustum ve gözlerim, ellerim, midem şişikti. yemek yemem çok zorluyordu beni. anlamasınlar diye yiyor ve sabah karşı kusuyordum istemsizce. 11.gün psikolog günümdü, bedenim hala çok yorgundu ilaçlar yüzünden. psikolog ailemi istedi özetle. kabul etmedim vde bıraktım. evde kend,mle geçen 7 ayın sonunda her şey daha da kötüleşti. kendime çizikler atmaya, vurmaya başladım ve kendimi ikna ederek bir psikiyatrsite gittim. artık neyi ne kadar anlatmam gerektiğini biliyordum. ama anlattıklarım bile yetmişti. zaten derslerle de aramda olan bağlantı fazlasıyla düşmüştü. 10. sınıfa geçerken dehb hapı kullanmaya başladım. arada fazla alıp kendime işkence ediyprdum, bu zevk veriyordu. neyse, 11in başında kullandığım haplar arttı. anksiyete için de başladım. bundan 2 ay önce de deprsyon için... artık 3 tane hap kullanıyorum. böbreklerim beni arada mahvediyor sanırım. ama alışınca da nadir oluyor. ama başka çarem yok ki. annemi öldüremem. yani bunu yapmamalıyım. alan seçimim konusunda yaşadığım karasızlıkla yüzünden 1 yıldır evde hala her hafta kavga ederiz. 3 kere alan ve onlarca kere meslek değiştirdim. iyi de ben 16 yaşındaydım ve zaten zor bir dönemden geçir size belli etmemeye çalışırken nasıl sağlıklı bir seçim yapabilirdim ki? neyse son karar dildeyim ancak sayısaldan dile geçilmediği için bu dönem açığa geçtim. açık lise... yapmamam gereken, beni çok zorlayacak bir şeydi. biliyordum ama sayısal çalışmak istemiyordum. 1 aydan fazla oldu sanırım işte saymayı da bıraktım. 24 saat evde ve sadece sanal arkadaşım olduğu için kafayı yemek üzereyim. o zamanlara dönmeye başladım. durduramıyorum kendimi. düzeliyordum... düzen yapmıştım ama okul hayatımdan çıkınca yanında birçok şeyi de götürdü. en başta da düzelmeye başlayan psikolojimi. yalnızım, çok yalnız. beni hala anlayan birisi yok. ailem hala beni ciddiye almıyor. basit şeyler, abartı şeyler, kimseyi görmedim bir sınav için senin gibi deliren diyorlar... her neyse, sanaldan da 3 arkadaşım kaldı. gerçektekiler ise ben yazarsam varlar... ben yazarsam :) buluşacak kadar samimi de kimsem yok zaten. evde, yalnız, dersi bırakın en sevdiğim aktivite olan kitaplara bile odaklanamayan, şarkılardan uzaklaşan birisi oldum. düzelmeye hala çalışıyorum. bazen tamamen bırakmak istiyorum her şeyi. sonsuzluğa karışmak, yok olmak. her neyse, neden yazdım bilmiyorum. anlatacak birileri varsa bile anlamayacaklar diye kısa keserdim hep. bu bile kısa ama yazınca neleri atlattığımı, bir şekkide yaptığımı gördüm. ben 1 haftaya. ya da bir aya. 3 aya düzeleceğim. düzelmek ve üniveriste sınavına hazırlanmak zprundayım. 11. sınıf aol öğrencisi olmak da zorundayım. hayatıma sadece kendimi ailemden uzaklaştırana kadar daha da asılmalı ve istediğim tek yaşama gitmeliyim. bunun sadece sınavla olabilecek olması da bir üzüntü zaten. ailem bunu okuyor olsaydı eğer, belki de bir yere gidemem ve kalırım sizinle ama şunu bilin. kalırsam ölürüm. (yazım yanlışlarını düzeltmeye halim yok)
Çok ayrı yerlerdeyiz belki bilmiyorum kendi adıma büyük bir çöküş döneminden geçiyorum benim hikayem çok farklı senden aynı yaştayız ama belkide aynı şeyleri hissediyoruz sanal diye alma bu mesajı yüz yüze görüştüğün biriymiş gibi kendinde al derdim sıradan bir şey söylemek değil ya da moral vermek sadece şunu bil dünyada seni anlayan birisi var uzakta olsa da yüzünün daima gülmesi dileği ile :)
Arkadaş olalım mı :) (hiç sanal arkadaşım olmamıştı)
@@NUR-hy2lw instan varsa seni sanal ortamima alirim
@eth raphael yazdıkların içime o kadar dokundu ki.. Bende kendikilerimi dert sanıyorum gerçekten çok üzüldüm. Şuan nerdesin ne yapıyorsun nasıl birisin umrumda değil. Sana seni anlıyorum demek isterim ama bunu okusan anlayamazsın diyeceğini de biliyorum. Ama gerçekten yanında olabilirim. İstersen yani. Benim de öyle yakın çevrem yok. Sanal arkadaşım bile yok...
suraya herkes instasini yazsin ortam kuralim
Yoruldugun an devam etmek zorunda degilsin, sadece dur ve dinlenmeye calis zor olsa da ve kaldigin yerden hem hayallerine hem hedeflerine devam et yaninda koskocaman bi ailen var Almina. Seni seviyoruz, gercekten
Biz yanındayız ve her zaman burada olacağız ne zaman kendini iyi veya rahat hisseder geri gelebilirsin. Seni seviyoruzz 💜💜💜
Allah'a bol dua edip anın içinizin ferahladigini hissedeceksiniz. Allah hepimize sabır versin. Bütün gençlik mi umutsuz olur ya Allah yardımcımız olsun 😟😰
Herkes mental bir cokuste ve kimse mutlu degil bı an mutlu olup sonra aglamaya başlıyorum asiri kotu duygular ya
Ah almina...23 şubat. Hayatımın en dipte noktasındayım. 2 sene önce bu videoyu attığın günü hatırlıyorum. Şu an düpedüz mutsuzum 🥲
Dibe vurmanın en iyi yani yukarıdan başka gidecek bir yön kalmamasıdır. Bu durumdanda olabilecek en iyi şekilde ve her zaman olduğu gibi bir şeyler öğrenerek çıkacağına eminim. Ayrıca yalnız değilsin. Söylediklerine göre bunu zaten biliyorsun ama yine de belirtmek istedim. Hepimiz şuan benzer şeyler yaşıyor ve hissediyoruz. Başaracaksın, başaracağız... İnanıyorum...
Şuan o kadar çok beni anlattın ki Almina 😢
Seni çok iyi anlıyorum..
Tabi ki sen güçlü ol dememizi bekliyorsun ama güçlü olma her zaman güçlü olmak zorunda değilsin üzül. Üzül çünkü sonra yine aynı şeyleri yaşayacaksın içinde kalmaması ve bize anlatman bizi çok değerli hissettiriyor. Video paylaşma seni sınavdan sonra bekliyoruz KARDEŞİM 😇😘
Merhaba ben de senin gibi YKS'ye gireceğim bu sene. Ben de eskiden bu yarışta önde olmak için çalışan ve başaran biriydim ama lise sınavından sonra bunların hiçbirini sanki hayallerime ulaşmak için yapmıyormuşum gibi hissetmeye başladım. Özellikle bu yılın da vermiş olduğu bir ağırlıkla batıyormuş gibi hissediyorum. Öğrenmek istiyorum ve öğrenmeyi çok seviyorum ama bize körü körüne anlatılan yüzeysel konuları bir yarış uğruna öğrenmek ve bir yıl boyunca bu baskıyla yaşamak artık çok zor geliyor. Çevremdekilere mutsuz olduğumu söylüyorum ama nasıl ifade edeceğimi bilmediğimden nedenini söyleyemiyorum. Belki ben bile tamamen bilmiyorumdur. Bunu senin söylediklerinden sonra 'Evet , işte hissettiklerim bunlar, bunlara çok yakın hissediyorum.' demenin verdiği rahatlıkla tam olarak birine değil de bir günlüğe yazar gibi yazıyorum. Söyleyebileceğim pek yararlı bir şey yok yani... Umarım her şey yakında çok daha güzel olur.
Umarım 🥺
Sonuç nedir?
Ben daha 7. sınıf olmama rağmen yaklaşık 2 yıldır seni izliyorum Almina Abla. Daha bu kadar büyümemiş olsam da gelecek seneki sınav kaygısı ve herkeste olan sorunlar bende de var. Her ne kadar seni sen gibi anlayamasam da bir noktaya kadar gerçekten anlayabiliyorum. Evet, çok zor bir hayatım var, evet mutsuzum, hayal kırıklığındayım, umutsuzum ama herşey gibi bunlarda geçecek. Hayatımızın belli dönemleri oluyor ki hayal bile edemeyeceğimiz kadar umutsuz, artık tükenmiş oluyoruz. Ama ben başaracağım herşeye rağmen ,sevdiğim şeylerden uzaklaşmak zorunda kalsam bile, başaracağım bu tükenmişlikten kurtulacağım. Şu anda bunları yazarken bile ellerim titriyor. Gerçekten hayallerimizin peşinden gitmeliyiz. Burada sana ihtiyacı olan ve sana güvenen bir sürü insan var. Biz sana güveniyoruz...
Bu seneye LGS'ye giricem ben de. Her gün aynı. Gece geç saatlere kadar ders çalışıyorum, vücudum inanılmaz reaksiyon gösteriyor sürekli bedenim artık dur diyor ama hırsım ve sonunda ulaşacağım gayelerim buna engel oluyor. Sürekli bir baskı var üzerimde, bu gayet normal herkes başarılı olmamı istiyor ama bunu kaldırmak o kadar zor ki. Başarılı olduğum zamanlarda herkes beni takdir ederken her inişin bir çıkışı olduğu gibi çıkış dönemlerimde kimse olsun geçer veya çok takma daha önünde uzun yol var demiyor, diyemiyor belki de. Şuan bunu yazarken bile başım ağrıyor, 6 saat okul üstüne 2 saat kurs ve evde 4-5 saate yakın çalışıyorum. Yani neredeyse bir günün yarısı tamamen akademik kariyerim hakkında oluyor. Bu beni üzmüyor ama gerçekten çok yoruldum. Ve aslında benim gibi birçok insanın olduğunu görünce de sevindim, bu ülkenin böyle insanlara ihtiyacı olduğunu düşünüyorum. Gerçi, biz bu emeğe karşı bu kadar kendimizi yıpratmayı seviyor muyuz, inanın bilmiyorum.
Lgs önemsiz. Çalışma boşuna çünkü kuzenim özel dersler aldı 6 dan beri calisiyodu ve 200 puan aldi. kötü liseye gitsen bile Üniversite de başarabilirsin. Yanı çalışıp abartmaya gerek yok Lgs abartılacak bir konu degil
@@sude-ld2ht açıkçası lgsyi önemsiyorum, kuzeninin o kadar özel ders almasına rağmen yapamamasını açıkçası hırsa bağlıyorum. Herkesi görüyorum 700 soru çözen mi dersin, 10 saatte çalışan mı. Belki o olamadı ama bende olur, kim bilir.
@@softierose7321 olsa nolcak? Turkiyede yaşıyorsan hiç bir şey olmaz gercekten herkesin yapıp kazanmasını bende çok isterim ama Yapanların eline bir şey geçmedi
@@sude-ld2ht belki sen çalışmıyosundur ama çalışan insanların da şevkini kırma, direkt bu ülkeden olmaz zaten diye sisteme isyan etmektense denemek ve çabalamak istiyor
@@nxairy kimsenin sevkini kırmıyorum Gerçekleri söylüyorum ki sonradan pes pembe hayaller yok olunca hayal kırıklığına uğramadan Anlasınlar.
Videoyu izlerken sanki karşımdaki benmişim, kendime bunları söylüyormuşum gibi hissettim ve seni o kadar iyi anlıyorum ki. Sadece sakın pes etme, biz senin arkandayız ve pes etmeyeceğine eminiz. 💙💜
Daha şu an berbat bir ruh halindeyken senin bu videoyu attığını görünce dedim ki, işte beni anlayacak biri. Her şeyden önemlisi, biz insanız Almina. O kadar sıkışmış hissediyorum ki bende ama her zaman karanlığın içinde aydınlığa ulaşabiliriz. İnancimizi yitirmemek için cabalayacagiz. Bu zorlukların hepsinin sonunda en azından biraz daha iyi olacağız. Yeterli kendine inan, kendini sev. Ve bizim bedenen senin yanında olamasak da ruhen senin yanında olduğumuzu ve elimizden geldiğince de olacağımızı unutma. Seni seviyoruz💖
Sınav için ağlıyorsanız malsınız
seni o kadar iyi anlıyorum ki bende bu sene sınava gireceğim ve ben de gerçekten başarılı olmaya takıntılı biriyim birileri beni geçince aşırı moralim bozuluyor ve huzursuz oluyorum gerçekten çok zor bu sene olabildiğince her türlü eğlenceden kısmaya çalıştım ama bazen gerçekten olmuyor çalışıyorum ama o verimi aldığımı hissetmiyorum aldığım puanlar netler bana yeterli gelmiyor fakat en iyisini de yapmak istiyorum bazen o kadar çok yoruluyorum ki sadece kendimi sorguluyorum mutluluğu bu bir sene hissedememek yaşamamakla birebir aynı her zaman kendime diyorum ki daha iyisini yapabilirsin çalışırsan başarırsın ama bu sözler bana o kadar yabancı ki aslında bazen kim olduğumu neleri sevdiğimi neleri yapmak istediğimi bile unutuyorum vazgeçmek isteyen arkadaşlarıma her türlü morali veriyorum ama onlara verdiğim morali kendimde bulamıyorum bu sene rakiplerim var ve benden daha başarılıları da var kendimdeki eksiği sorguluyorum ama bulamıyorum bende çalışıyorum onlarda çalışıyor onlarda insan bende insanım yeni hep eşitiz fakat niye ben kendimi sürekli yetersiz hissediyorum aslında elimden geleni yapıyorum fakat sonradan sanki daha iyisini yapabilirmişim gibi geliyor başkalarının hayatı bazen o kadar güzel gözüküyor ki ama herşeyin gözüktüğü gibi olmadığını da biliyorum şuan sınıfımdaki arkadaşlarıma göre ben çalışkan başarılı bir öğrenciyim ve ben sanki bunu doğuştan elde etmişim gibi davranıyorlar içimde neler yaşadığımı bilmiyorlar onlar için benim hayatım yeterince mükemmel fakat ben niye kendimi hala yetersiz hissediyorum?
"gül minik yıldızım" 💖⭐
İnşallah bu zor zamanları herkes atlatır kısa bir sürede. Her zmn takipçilerin yanında buna inan. Seni gerçekten çok izliyorum zaten kitabını okudum anlatılamaz güzeldi ❣️ Ve seni çok iyi anlıyorum insan kendini boşlukta hissediyor ve hoşnut olduğun şeyleri sınav vs gibi şeyler yüzünden erteliyoruz bu malesef başarılı olmak isteyen öğrenciler için ama en sonda başarıya ulaşıcazz 🌸
En güzel anlarımızı yaşamamız gereken yaşlarda bir sınav yüzünden böyle hissetmemiz adil değil gibi.Türkiyede genç olmak gerçekten zor bir şeyleri başarsan bile sonucunu kestiremediğin için başarmak bile yetmiyor.Evet,kazandım peki iş bulabilicek miyim?İnsanlar bu düşünceyle sevdiği alanlardan seçim yapamıyor bile iş yok diye.Hobi bile edinmedinin lüks olduğu bir dönem maalesef.Bunlar yetmezmiş gibi gelip sana "Senin ne derdin olabilir,yediğin önünde yemediğin arkanda" konuşması yapılması insanı daha da dibe çeken bir durum.
seni o kadar iyi anlıyorum ki şu an seninle aynı duyguları paylaşıyorum. bende senin gibi başarı odaklı bi insanım başarılı olmak beni çok iyi hissettiriyor fakat bu bir ay içerisinde ne yaptığımı ne konuştuğumu anlayamaz oldum kafayı yemek üzereyim. sınavlarım yaklaşık bir ay sonra başlıyo ama ben asla derslerime eskisi gibi odaklanıp çalışamıyorum ve en çok bu beni rahatsız ediyor. çözümünün farkındayım ama çözümü uygularsam bir şeyler kaybedicem ama asla kaybetmek istemiyorum. çıkmaza girimş durumdayım. umarım çözümünü bulup eski haline eski neşene dönersin alminam biz seni böyle üzgün görmek istemiyoruz sen çok güçlü bi insansın bunu sakın unutma :)
Seni tanımıyordum fakat tesadüfen RUclips'da karşıma çıktın ve videona tıkladım. Şuan mezundayım ve sınava hazırlanıyorum, en çok istediğim şeylerden biri kendi kitabımı yazmak ve iyi bir kariyer elde edebilmek, kendi paramı kazanıp kendi ayaklarımın üzerinde durabilmek... Yani bir nevi hayallerinizin kesiştiği ortak noktalar var. Fakat kendime dönüp baktığımda gecemi gündüzüme katmama rağmen bir çok faktör yüzünden bu hayallerim gittikçe uzaklaşıyor benden. Hayatımda değişen hiç bir şey olmuyor, hatta bazen daha da kötüye gidebiliyor.
Bunu izlemek nedense bende ters etki yaptı ve kendimi daha da işe yaramaz ve daha bitkin hissetmeme neden oldu.
Hayat zor, herkes için zor. Ve büyüdükçe daha da zor oluyor. Bir noktadan düşündüğünde başkalarının hayallerini de yaşıyorsun, bazen şikayet edebildiğin hayatına ulaşmak için nice emek verenler var ama şans onların yüzüne gülmediği için hep kaybediyorlar. Doğduğumuz evden, doğduğumuz coğrafyadan başlıyor zaten kaderimiz. Önce kişiliğimizi belirliyor ve sonra da bir kırmızı ip gibi takip ediyor bizi. Belki bir yerlerde benim de hayatımı yaşayabilmek için nice şeyler verecek insanlar vardır. Yani demek istediğim bunu unutmamak gerek, bazen şikayet ettiğiniz şeyler başka insanların en büyük hayali olabiliyor. Ben hiç hayatımda, hayatından memnun ve çok mutlu kimse görmedim, içinde bende dahil olmak üzere hepimiz bir şeylerden şikayetciyiz ama yine de bence hangi seviyeye gelirsek gelelim, neler elde edersek elde edelim yine daha fazlasını isteyerek şikayet edeceğiz. Boşluk hissinin insanın doğasına olduğuna inanıyorum artık. Hep elimizde olan güzellikleri düşünüp mutlu olmaya çalışmalıyız, yoksa ülkemizde işleyen bu acımasız çarkın dişleri arasında bir kurban gibi mutsuzca ezilip gideceğiz
Her şey iyi olcak üzme kendini seni seviyoruz:)
Söz
Ege sözü❤️🌼💓
Öncelikle biraz uzun yazacağımı baştan belirtmek istiyorum, seni gerçekten çok iyi anlıyorum bunu söylemek isterim ve kendini insanlara açman en önemlisi dürüst olabilmen çok hoş bir şey. Ben de bir şeyler konusunda başarılı olmayı çok seviyorum ve bu konuda takıntılıyım. Üniversite zamanı bu yüzden tükenmişlik sendromu yaşamıştım. Evet bir şeyleri başarmak çok güzel ama mental sağlığımızdan önemli mi? sanmıyorum. Şuan kendimi kısıtlamıyorum yormuyorum bir şeyleri elimden geldiğince yapmaya çalışıyorum. Mükemmel değiliz hiçbirimiz ve olamayız da. Mükemmel olmak zorundaymışız gibi kendimize yükler bindirmek bizi psikolojik olarak çok yoruyor. İnsanlar bence gözlerinde üniversiteyi çok büyütüyorlar. Bir üniversite mezunu olarak söylüyorum bunu. Çoğu insan mezun olduğu alanda bile iş yapmıyor. Ama önemsiz vs. demiyorum asla. Üniversite zamanı sosyal olmaya önem verin şimdiden kariyeriniz için bir şeylere başlayın ufak ufak hayat derslerden ibaret değil bunu gönül rahatlığıyla söyleyebilirim. En güzel notları almak vs. tatmin eder insanı ama kötü hissediyorsan ne işe yarar bu? Psikolojik sağlığınızı her şeyin üstüne koyun ve kendinizle barışık olun elinizden geleni yapabildiğiniz kadarını yapın lütfen. Yazarlık ve youtube çok seviyorsan ve anladığım kadarıyla bu alanda başarılısın bunu çöpe atma bir sınav için bence. Bilir kişi değilim ama tavsiye vermek istedim. Hepimizin dipte hissettiği zamanlar mutlaka oluyor ama bu zamanlar da geçecek emin olabilirsin. Her şey bir şekilde yolunu bulacak. Bir insan sürekli mutsuz ya da sürekli mutlu olamaz. Bak seni tanımıyorum ilk kez videona denk geldim ama bu kadar şey yazdım🥺 hepimiz değerliyiz mutlu ve iyi olmayı hak ediyoruz. Dediğin gibi sistem bizi at yarışına sürüklüyor. Ama kimseyle yarışmayıp sadece hedeflerimize odaklanabiliriz. Bir de youtube'dan uzak kalmak psikolojine zarar veriyor anladığım kadarıyla. Güzel bir program yaparak bunu idare edebileceğini düşünüyorum. Hayat sadece sınavdan ibaret değil. Haftada bir video atabilirsin. Böylece kendini çok daha iyi hissedeceğine inanıyorum. Umarım iyi olacaksın ve iyi olduğunda da böyle bir evre atlattım diyeceksin kendine çok iyi bak💖💖💖
Ben de hiç bir zmn kendimi sıkmadım hep rahattım o yzdn biraz mükemmeliyetçi olmaya çalışıyorum çünkü cidden hiç bir şey basaramiyorum ve çoğu zmn umrumda olmuyo,10.sinifim ve bir kaç gün önce rutinime yeni şeyler ekledim şu an sınav haftası ve bazı derslerim daha da iyi geçti önerin var mı acaba ne yapmalıyım geçen dönem düz geçtim bu dönem takdir almaliyim
LGS ye çalışıyorum. Aynı duyguları yaşadığım birini görmek çok güzel. LGS hayatıma girmeden önce her gün, aralıksız her gün seni izlerdim. Ne zaman bu kadar büyüdün? Zaman ne kadar hızlı geçiyor anlamıyorum. O keloğlan müziği hep güldürürdü beni. Aylar sonra ilk açtığım videonda üzgün olmana gerçekten çok üzüldüm. Sen benim ilham perimsin güzellik. :)
Seni çok seviyoruz her zaman yanındayız lütfen bunu unutma ve böyle devam et sen video paylaşsan da paylaşmasan da yanındayız lütfen kendini yorma ve zorlama
Almina seni o kadar iyi anlıyorum ki (bak cidden samimiyetle ve içtenlikle söylüyorum bunu🥺🥺)bende çaresiz ve bitmiş hissediyorum bir dönemdir...
Gerçekten kendimi o kadar yakın hissettim ki zor bir dönemden geçiyoruz.Bir yurt dışında olan gençlere bakıyorum nasıl hayatları var biz resmen yaşamıyoruz umarım bu günleri atlatırız ilerde o istediğimiz hayatı yaşarız
ne hissettiğini çok iyi anlıyorum. Kaç gündür kendimi boşlukta gibi hissediyorum ve nedenini bilmiyorum. Ne olursa olsun ne karar alırsan al ne yaparsan yap yanında olacağımızı bilmemi istiyorum. Sen bütün bunların üstesinden gelebilecek kadar güçlü bir kızsın biz sana inanıyoruz. Seni çok seviyorum 💗
Seni cok seviyorum alminoşş kitabini 3 kez okudum ve her seferdede bayiliyorummm
alminam…guzelligim
seni nasil motive ederim bilmiyorum ama seni gercekten cok cok seviyorum bu yasinda cok guzel seyler basariyorsun ve daha fazlasini basaracaksin.Seninle cok gurur duyuyorum ,yanindayim unutma olur mu?her zaman gul minik yildizim🤍🖇
Her şeyin geçtiğini gösteren bı video. Şuan üniversiteyi kazandı. Belki hala kendini kotu hissettiriyor ama geçmiş.
Mutsuz günler gelip geçicidir almina 💜
Dert defteri gibi olmuş yorumlar kısmı...
Tiktok’a attığın videolarda çok mutsuz gözüküyordun, anlamıştım. Türkiyede genç olmak kesinlikle kolay değil ve eminim ki şu an kimse tamamen mutlu değil. Bugünler de geçecek, birlikte atlatacağız.
günlerden 28 Ocak Cumartesi sınava çok az kaldı ve şuan videoda bulunduğun durumda bulunduğum için bu videoyu ve daha bi çok videonu 2 ya da 3. kez izleyişim seninle motive olduğumu bilmeni istiyorum ve şuan bulunduğun konumu gördükçe kendimi iyi hissediyorum bazı şeyleri tam bırakmak üzere iken bırakmamam gerektiğini hatırlıyorum teşekkür ederim Almina:)
Bende şu an üniversite sınavına hazırlanıyorum neredeyse seninle aynı duyguları yaşıyorum sadece benim derslerim pek iyi değil ve mezuna bırakma ihtimalim yaşanan çoğu şey vb. okadar zorluyorki bazen herşeyden kaçmak istiyorum senin videonu izledikten sonra biraz daha farkettim ki yalnız değilim aynı seninde bizim gibi yalnız olmadığnı bilmeni isterim elbet bu günlerde geçicek ve biz şuanki konumumuzdan daha iyi yerlerde olucaz 💜
kendimi kendime karsı bile ifade edemezken senin suanki sınav donemimde basından sonuna kadar yasadıgım duyguyu eksiksiz ifade etmen cok duygulandırdı ve iyi geldi tesekkurler almina
seni bayadir takip ediyorum cok iyi birisin cok samimisin derdini gercekten anliyorum umarim bunun da ustesinden gelirsinn 🥺💖
Umarım cidden umarım senin için birşeyler iyi gitmeye başlar. Seni çok seviyorum seninle olan duygularımız benzer hayat gerçekten iyiye gidemiyor çoğumuz için yaşam şartlarımız sebebiyle LGS ye hazırlanırken tanımıştım seni ve şu an 10. Sınıftayım seni izleyip motive olan bir insandım ve şimdi sanki seni motive etmem gerekiyormuş gibi hissediyorum çabalamaya mecbur bırakılmak acı ama zorundayız umarım bir yerden sonra düzlüğe çıkar hayat ve artık kendimize gelip kendimiz olabiliriz
Her zaman olacağı gibi biz senin yanındayız almina. Her zaman yanında destekçin, arkadaşın, ailen olarak var olacağız. Seni seviyorum umarım bu durumu atlatırsın ve umarım her şey senin için yoluna girer. Kendine iyi bak lütfen... 🥺💜
Geçen sene 8. Sınıftım ve hislerini çok iyi anlıyorum. Tam bir sene hatta dahada öncesinden herşeyini kısıtlayarak bir sınava çalışıyorsun tüm zevklerini sevdiğin şeyleri bırakıyorsun. Sonucun ne geleceği bile belli değil ve gençliğini,en güzel yıllarını kaybediyorsun. Az zaman kaldı birazcık daha dişini sıksan 4 ay su gibi geçecek sen psikolojini iyi tutmaya odaklan ve elinden geleni yap. Unutma hiçbirşey senden değerli değil Almina 🖤💙
Merak etme hepimiz aynı duyguları yaşıyoruz
Kendi yakınlarıma bunu anlatamazken-ki anlatsam da beni anlamayacaklarını biliyorum- benden kilometrelerce uzak ve beni bir kez bile görmemiş bir insanın beni bu denli anlaması gerçekten tarif edilemez bir duygu. Beni anladığın için teşekkür ederim Almina. Umarım yakında bu dönemden çıkarsın ve mutlu olursun.
Seni o kadar çok iyi anlıyorum ki. Ben de sınav döneminde bitik bir haldeydim, kendime hiç güvenmediğim ve dershaneye gittiğimde bile ayaklarımın geri geri gitmesine neden olacak. Bir baskı vardı üzerimde. Biliyordum ki eğer kazanamazsam çevrem ve ailem tarafından dışlanacaktım, babam tarafından inanılmaz bir psikolojik şiddet vardı. Bana durmadan her dershane çıkışı ve her sınav sonucu konuşmasında “Bu sınavı kazanmazsan, ben ölürüm. Senin için çabalıyorum o kadar para veriyorum durumumuz iyi değil geleceğini kendin seçeceksin ben ölürsem dilenirsiniz.” vesaire gibi cümleler kuruyordu ve ben gerçekten özel hocalara rağmen asla matematik dersinden anlamıyordum. Dershanede bir rehberlik hocam vardı kadının bana yardımcı olması gerekirken bana daha çok kötülük yapıyordu, sürekli bana ters düşüyor sınıfa gelince beni azarlıyordu. Notlarım kötü geldiği an babamı arıyor onu çağırıyor onun gözünde azarlanmamı izliyordu, ve bundan aşırı derece zevk alıyordu. Psikologa gittim sınav döneminde ki ailem çok düzgün insanlar değillerdir, hep kavga ederler sınav dönemimde de pek çok kavga ettiler ben artık fiziksel ve mental olarak bitmiştim nereye yetişeceğimi bilmiyordum, en son kavgada sınavdan 1 ay önce kriz geçirdim. Psikolojik bir rahatsızlığım oldu sayelerinde psikolog veya başka insanlar çocuğunuzun sınav döneminde kavga etmeyin ona zaman tanıyın demelerine rağmen bunu yapmadılar. Sınava girdim ve çıktım o an aşırı berbattı çünkü sınav zamanıda dışarıdaki sesler araba sesleri insanların sesleri beni ayrı stres yaptı. Sınavdan geçemedim tabi ki 310 puan aldım ve babamın istediği bölüm olmadığı için mezuna bırakmamı istedi, babam tabi ki bana şaşırtıcı derece kızmadı ve ben o an o kadar nefret ettim ki çünkü sınav dönemimde bu kadar sakin olmayan bir insan şimdi çok sakin bir tavır sergiliyordu, sinir krizleri geçirdim ağladım zırladım ama sonunda ben başardım. Arkadaşımın tavsiyesi ile yurtdışında okumaya karar verdim, kendisi lise diploması ile korede okuyordu bir sınava da tabi tutmuyorlardı ve babam çok sıkı biridir “asla dışarıda okuyamazsın derdi.” Ben 8 aylık bir iş dönemim oldu oradan para biriktirdim başvuruyu yaptım üniversiteye, her gece kabul edilmem için dua ediyordum 3 hafta sonra kabul edildim, ve o an ki mutluluğumu gerçekten anlatamam ama babama ve aileme nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum çünkü onlardan gizli yapmıştım. Kardeşim babamın izin vermeyeceğini söyledi ama ben dinlemedim tabi ki babama bu konuyu açtım, sinirlendi ve bana hakaretler etmeye başladı, ondan habersiz bir yere gidemeyeceğimi eğer gidersem beş parasız bırakacağını söyledi ilişkilerini keseceğini söyledi, annem bu konuda bir şey söylememeyi tercih etti. Bende o gece bavullarımı hazırladım anneme kardeşime veda ettim, babam suratıma bile bakmıyordu. Kapıdan çıkarken sadece “Senden bir bok olmaz, oralarda sürünüp geleceksin tekrardan ben malımı biliyorum dedi.” Kendi kızına bir mal gözüyle bakan, bir babanın evladı olmak beni gerçekten daha da hırslandırdı anladım ki babam benim iyi bir geleceğimin olmasını istemiyordu. Bavullarımı aldım ve evden çıktım taksiye bindim ağlayarak havalimanına gittim. Oturdum yaşadıklarımı sorguladım neden insanların bu kadar başarı için delirdiğini, dershanedeki boş zamanlarımı hiçbir şekilde türkiyede üniversite okunmayacağını ve gerçekten ailende dahil kimsenin senin iyiliğini istemeyeceğini sadece kendini düşüneceğini anladım o gece. Uçağa binerken çok korkmuştum çünkü ailemden ayrı kaldığım bir zaman bile olmadı çok acil şehir dışına gitsem bile onları özler ağlardım. Şu an neredeyim Kyunbok University 2.Sınıf Öğrencisiyim 2 yıldır buradayım ve aşırı rahatım ilk aylarım çok zorlayıcı oldu para kazanmak konusunda aşırı zorlandım ilk 6 ay çalışamadım. Türk parasıyla da yetmiyordu zaten en azından kalacak bir yerim var diye avutuyordum kendimi, şu an zaten başka yabancı bir arkadaşımla eve çıktım kendi paramı kazanabiliyorum markette çalışıyorum, hem okuyup hem çalışmak zor olmuyor benim için, Ben lisedeyken derslerim çok kötüydü herkes bana gülerdi sen mi yurtdışında okuyacaksın diye? ama şu an onlar türkiyede üniversite için çırpınırken ben şu an olmak istediğim yerdeyim. Ne kadar zeki veya tembel olduğunuz değil ne kadar hırslı olduğunuz önemli gerçekten ve yani demek istediğim asla hayallerinizden vazgeçmeyin kendi babanız anneniz bile size gelip “Senden bir bok olmaz.” Dese bile onu dinlemeyin. İmkansız diye bir şey yoktur o imkansızlıkları sizin aşmanız gerekir, kendiniz olun yeter. Hırslı olun azimli olun kendinizi tüketmeyin. Ve sadece demek istediğim türkiyedeki eğitim durumu gerçekten içler acısı kendinizi yeniliklere atın, atmaktan korkmayın, o ateşe kendinizi atmazsanız insanlar sizi atmaktan çekinmez. Hayatta sadece bir kez yanarsınız o yangından ders çıkarın ve hedeflerinizin izinden gidin. Hep mutlu olun hiç üzülmeyin. Size zarar veren insanlardan uzak durun, çünkü o insanlar sizi çekemeyen insanlardan. Videonu izledim ve lütfen sevdiğin yoldan git. Üniversite sınav vesaire için kendini harap etme eğer yazar olmak youtube ile ilgilenmek istiyorsan o yoldan git. Seni seviyorum tanımasam da umarım her şey gönlünce olur. Kocaman sarılıyorum sana kendine çok çok iyi bak videolarını takip ediyor olacağım. Sen çok iyi bir yazarsın kitabını okumadım ama sende ki yazar tutkusunu gördüm bu tutkundan vazgeçme. Biraz uzun oldu kusura bakmayın.
Sizin adınıza çok mutlu oldum. Tebrik ediyor ve başarılarınızın devamını diliyorum!❤
@@vecorsventus Çok teşekkür ederim gerçekten, şu mesaj bile ailemin bana vermediği desteği veriyor. Küçüklükten berri hiçbir şekilde tebrik edilmedim bu mesaj o kadar mutlu etti ki, umarım bunu okuyan insanlara da bir nebze olsun hırs aşılayabilmişimdir. Sizin de başarılarınızı diliyorum ve çok teşekkürler güzel kalbiniz adına 🤍🦋
Çok mutlu oldum senin adına. 💕🌼 Ben de üniversite sınavına hazırlanıyorum. Çok yorulduğum bir dönemdeyken yorumunu okumak bana iyi hissettirdi. Umarım çok mutlu olursun. 😊
@@goncaaslan8783 Hiç vazgeçme bebeğim her zaman isteklerinin yolundan git, yorulduğunu hatırlatıldığında seni yıkmak yılmak isteyen insanları düşün ve onlardan dolayı hırs yap umarım çok güzel bir geleceğin olur istediğin üniversiteyi ve bölümü kazanırsın senin için bol bol dua edeceğim. Başaracaksın ❤️🔥🥺🤍
Gerçekten harika bir başarı seni kalpten tebrik ediyorum. Hayatında başarılar hep seninle olsun. İnşallah hayalleri için çabalayan herkes bir gün hayalini gerçekleştirir ve emekleri karşılıksız kalmaz... Bende bir LGS öğrencisiyim yani 8. sınıfım
çabalıyorum uğraşıyorum ama bir yerden illaki düşüyor hepsini birlikte toparlayamıyorum... özellikle de matematik... sınava az kaldı ve çok korkuyorum dediğin gibi iyi bir yer kazanamazsam çevrem kötü olacak, aile, arkadaşlar dışlanacağım belki ve bunları düşündükce moralim bozuluyor. Biliyor musun beni şuan çok iyi anlatan bir yazı yazmışssın. umarım ben ve benim gibi diğer öğrenciler bu dönemi atlatır ve hayallerimize ulaşırız...
Almina asla pes etme gerkcekten cok samimisin seni izledikce kendi arkadsim misin gibi izliyorum bu hayataki her durum gelip gecici
Benim de en kendim gibi hissetmediğim dönem. Herkes yapmacık gelmeye başladı, sanki beni dışlıyorlar gibi hissediyordum ama aslında herkesten kendini uzaklaştıran kendimmişim bunu farkettim.
Sanki üstüme yılların ağırlığı çöktü. Senelerdir alttan aldığım hatalar, içime attığım sıkıntılar, bütün hakaretler, başarısızlıklar vs... Her şey bir anda gün yüzüne çıkmış ve bütün yükü üstüme binmiş gibi sanki.
Yorulduğumu düşünüyorum bazen ama onu bile haketmediğime inanıyorum. Yorulmak için çok gencim, fazla şanslıyım, fazla dertsizim.
Kendimi anlayamıyorum, ya kendimi ben bile anlayamıyorsam kim anlayabilir ki?
İnsanları beni anlayamadıkları için asla suçlayamıyorum artık. Beni ben bile anlayamıyorum.
Kimseye güvenememe sebebimi bulmaya çalışıyordum çok uzun süredir çünkü bütün güvenimi yıkacak veya dengemi altüst edecek belli bi' olay yaşamadım. Ve sonuç olarak bir sebebi olmadığını keşfettim.
Kimseye güvenemiyorum çünkü kendime her zamanki gibi en kötü ihtimale hazırlıyorum. Kendimi anlayamadığım bir dönem de olsa eğer bir kişiden bile herhangi bir darbe alırsam yıkılacağımın farkındayım ki bazen bu bile tutunmam için nir sebep oluyor, kendim hakkında doğru yaptığım bir şeyleri bulabilmek yeni benliğimi kazanabileceğim veya eskiyi bulabileceğim hakkında bana umut veriyor.
Ufacık umutlara bile tutunarak ayakta kalıyorum. İyileşiyorum, iyileşeceğim.
Zor zamanlardan geçiyorum ama işin sonunda belki yıllar sonra da olsa mıtlu olabileceğimi hissediyorum, umuyorum...
Umut her zaman var ve hayalleriniz olmadan yaşama amacı bulamazsınız. Hayallerinizi kaybetmeyin, kaybetmeyelim. Çünkü bugünün umutları yarının geleceği olacak ben inanıyorum.
Seni senelerdir takip ediyorum. Hatta ben ortaokuldayken senin lise günlüklerini izleyip lisenin hayalini kurduğum günü hatırlıyorum . Şimdi lise 2 ye gidiyorum ve seni ilk takip ettiğimden bu zamana kadar seni ilk defa böyle gördüm. Senin sesin titredikçe benim gözlerim doluyor , boğazım düğümleniyor... sadece ekran başında seni dinleyince sana yeterli yardımı verememiş gibi hissediyorum, sana sarılıp her şey geçicek sen güçlü bir kızsın bunu da atlatırsın sen neler yaptın bunu da yaparsın bir şekilde diyememek o kadar çok acıtıyor ki . Buraya senin hakkında yazmak istediğim o kadar çok şey var ki ... belki bu yazımı hiç görmiyeceksin alttaki yorumların içerisinde kaybolup gidicek belki de ama seni çok seviyorum o kadar çok seviyorum ki seni kimseyle paylaşmıyacak kadar seni küçük bir kutunun içerisine koyup cebimde saklamak istiyorum ki kimse sana zarar vermesin dışardaki kötü şeyleri bırak yaşamanı görmeni bile istemiyorum . çok uzattım yine seni seviyorum Alminam
O kadar haklısın ki bu videon keşfette gördüm ve yakın hissettim ayrıca da seni çok seviyorum her zaman yanındayım ben bu duygulardan dolayı artık bişey yapmak istiyorum ama istediğim şeyi yapmaya ya da yapmak istemeye gücüm kalmadı ya da yetmiyor bilmiyorum hepimiz aynı duyguları paylaşıyoruz ama yanındayım alminaa🥺💜
Kesinlikle haklısın. Keşke bu bir yılı rahat ve geleceğe yönelik kaygılarımızın olmadan yaşayabilseydik... 💜💜💜
Ben seni hep ablam olarak gördüm,hep senin söylediklerini örnek aldım ve şu an sen bize motivasyon veremeyecek haldesin biliyorum. Sana sadece şunu söylemek istiyorum hiçbir şey senden önemli değil sen güçlü bir kızsın ve her şeyin üstesinden geliceksin ben buna eminim.Moralini yüksek tut.Ben bunu görebiliyorum uçmaya hazırlanıyorsun ve uçmana çok az zaman kaldı.Sene sonunda inşallah ikimizde hayallerimize ulaşırız.Seni çok seviyorum ❤️❤️❤️❤️
İzlerken aklıma aşamadığım bir sürü şeyi hatırladım ve izlerken resmen ağladım umarım bu dönemini atlatırsın . Sen gerçekten çok iyisin :)
Kendime bile anlatamadığım duygularımı o kadar güzel anlatmışsın ki...
İçindekileri anlayamadığım için senden dinlemek Çok iyi geldi. Tamamen aynı durumdayım...🥺
31 yaşındayım, 2 üniversite mezunuyum,. İyi bir üniversiteden mezun oldum ve kurumsal bir yerde çalışıyorum. çalıştığım kurum gereği burada yükselebilmek için hala ders çalışıyorum muhtemelen 36 yaşımda da ders çalışmak zorunda kalacağım. Benden en az 10 yaş küçüksün ve bu telaş geçecek demeyi çok isterdim. Ne yazık ki geçmiyor.. Ama zamanla buna nasıl adapte olacağını ya da üstesinden nasıl geleceğini öğreniyorsun. Öğrendikçe güvenin artıyor, güvenin arttıkça başarmaya daha da yaklaşıyorsun. Aynı çıkmaza hayatının her döneminde girebilirsin ama nasıl başa çıkacağını, hayatın sana kattığı tecrübelerle ilerletiyorsun. Her yaşın bir zorluğu var; tek yapman gereken kendine güvenmek. Herkes isteyince mevcut koşullarına göre mutlaka bir çıkar yol bulur. Seni abla olarak görenler var, sen de beni ablan olarak gör ve tavsiyeme kulak ver. İnan bana her şey çok güzel olacak, kendini tanı; fırsatları değerlendir ve başarmak istediğin şeyden ne olursa olsun vaz geçme. Sen pes edersen bir başkası senin için bunu kolaylaştırmayacak sakın unutma :)
Umarım her şey yoluna girer Almina seni çook çook iyi anlıyorum bende aynı durumda sayılırım
iyiki böyle bir video attın bazen başka insanların da çok kötü zaman geçirdiğini gösterdin ve yalnız olmadığımı hissettim biz her şeyin üstesinden geliriz çünkü biz güçlüyüz seni çok iyi anlıyorum ve her daim yanındayız
ekleyecek bir şeyim yok her şeyden bahsetmişsin düşündüğüm ve hissettiğim. sana ve izleyen diğer herkese kocaman sarılıyorum. hepimiz olabildiğimiz kadar iyi olacağız. bazen mutlu olmak gerekmez iyi olmak için💜
Almina sana şuanki tavsiyem her gun ,her sıkıldığında,her konuşmak ıstedıgınde veya hayatında değişen bir şeyler oldukça kameranın karşısına geç ve anlat karşında seni hiçbir sekilde yargılamayacak ve seni her zaman anlayacak bir şnsanın olduğunu duşunerek . Bu videoları paylaş demiyorum çunku suan hem kendine sansur getırmemen gerek hem de derslere odaklanman /mamız gerek. Bu videoları daha sonra izlediğinde emin ol bazı seylerin farkına varıyorsun. Neyi kafana fazla taktığını neyi önemsediğini ve asıl istediğin, seni mutlu edecek seyi daha rahat fark ediyorsun. Insan o kadar çabuk değişiyor ki 1 dakika önce dusunduğumuz seylere aynı pencereden bakmıyoruz . Bu yuzden bu videolar hem fazlasıyla rahatlamana hem de giderek değişen sana tanık olmanı sağlayacak. Ben bunu bir iki kez yapmama rağmen beni inanılmaz rahatlattı. Kesinlikle işe yarayacaktır🤜🏼🤛🏻
Ayrıca paylaşmak şstediğin videolarda da sanki bu sorunları yaşayan sen değilmişsin ve bunları yaşayan karşındakine çıkış yollarını gösteriyormuşsun gibi videolar çekebilirsin.Karşındakine söylediğin rahatlatıcı sözler eminim hem sana hemde aynı durumda olan bize çok iyi gelecektir.
Çünkü başkasından duyduğumuz bir probleme, soruna gayet mantıklı ve soğukkanlı çözümler uretsek de aynı durum bizde olunca iş değişiyor, mantık devreden çıkıyor. Bu yuzden çaresizliğe duşuyoruz
Ayyy ne iyi geldi yazdıklarım👍😁
Terzi kendi söküğünü de bir gun diker umarım 🙄🙃
Bitanemm sakın üzülme senin arkanda biz varız seni çoook seviyorum iyi ki varsın alminamm💗
Geçen sene ben 11. Sınıfken bu videoyu izlemiştim ve ağlamıştım. Şuan yks öğrencisiyim ve artık cidden yapamıyorum, olmuyor. Ne yapacağımı, kim olduğumu en önemlisi kim olmak istediğimi bilmiyorum. Ders falan çalışamıyorum. Zaten sene başından beri çok çalışmıyordum. Bir şeyler sürekli beni ders çalışmaktan alükoyuyordu daha doğrusu bir düşünce. Ne olduğunu bilmiyordum iki ay öncesine kadar. Yaklaşık iki ay önce fark ettim ki ben üniversiteye geçmeye korkuyorum. Düpedüz korkuyorum. Normal günlük hayatım da yeni insanlarla tanışabilen, farklı ortamlara girip sohbet edebilen biri değilim. Çok kafamda kurarım, insanlar benim hakkımda ne düşünür diye çok düşünürüm. Kendime güvenim hiç yoktur. Kendi içimde bile kendimi çok gömerim. Böyle bir insan olmam beni çok yoruyor. İşte bu yüzden üniversiteye geçmeye korkuyorum. Yeni insanlarla tanışmam, elimde olan ortamımı, konfor alanimi bırakmam gerekecek. Bu beni ölesiye korkutuyor ve bu yüzden ders çalışamıyorum. Eğer ders çalışmazsam mezuna kalırım ve yeni bir ortama girip yeni insanlarla konuşmam gerekmez diye düşüyorum. Ne kadar bırakmak istesemde bu düşünceyi bırakamıyorum. Çok yoruldum artık Almina gerçekten yapamıyorum. Son bir senedir her şey o kadar üst üste geldi ki hem akademik hem de ailesel olarak. Artık gücüm kalmadı. Durduk yere gözlerim doluyor ağlayacak gibi oluyorum. Ama neden böyle oldugumh hissettiğimi de bilmiyorum. Çok kötü hissediyorum. Mutsuzum galiba. Hiç iyi bir yönde gitmiyorum. Olmuyor artık. Seni ilk lgs sonucunu açıkladığın videoda gördüm. Sonra bir ara takip etmeyi bıraktım ve karantinada yeniden takip etmeye başladım. Bir nevi beraber büyüdük. Olduğun için görünce seninle o kadar gurur duyuyorum ki kelimelerle anlatamam. Seninle gurur duyduğum kadar bir o kadar da imreniyorum sana, örnek alıyorum. Ama kötü bir anlamda imrenme değil bu. Her şeyin iyisi ve güzeli her zaman seninle olsun Almina. Her daim mutlu ol.
Seninle o kadar aynıyız ki bunu yazısal olarak anlatamam. Yılın başından beri düzenli çalışan biri değilim ama çalışmadım da diyemem. Belli bir emeğim var ama sanki daha fazlasını yapmama bir engel var. Zihnim de hep çalışıyorum ama neden? Sorusu dönüp dönüp duruyor. Ne severim? Ben kimim? Hobilerim neler? Hiçbirini bilmiyorum. Hayatım boyunca tek yaptığım şey okula gidip eve gelince telefon oynamak oldu. Böyle bir rutin de neyi sevip neyi sevmediğimi öğrenmek imkansızın yakını. Yapısal olarak utangaç değilim ama ister istemez çekiniyorum. Üniversite bana korkutucu geliyor. Birileri ile odanı paylaşacaksin, senin her şeyini öğrenecekler. Sorunlarım var ve bu sorunları artık sadece ben bilemeyeceğim. Büyük kadınların adamların arasına gireceğim. Otobüse bile binemeyen ben başka yer de yaşayacağım. Korkunç. Evde kalmakta korkunç. Ailemin her gün birbirine yaptığı hakareti dinleyecek ve kafayı yememek için her zamanki gibi telefona sarılacağım. Ne istediğimi bilmiyorum. Her şey çok hızlı ilerliyor.
@@elizapetrova3043 delirecek gibi hissediyorum, durmadan ağlamak istiyorum. Son 7 hafta kaldı ve ben sene başında neredeysem bir miktar ders çalışmama rağmen aynı yerde gibi hissediyorum. Denemelerimde geçen senenin başına göre güzel bir yükselme yok AYT desen kendi kafasında takılıyor. Ne yapacağımı bilmiyorum artık öyle bir çıkmaz sokaktayım ki. Normal bir çıkmaz sokağın sonunda geri dönüş yolu dimi? Yok şuan olduğum çıkmazda bir geri dönüş yolu yok. Kafayı yiyeceğim artık.
Girdin mi sınava?
@@Yks2024-np girdim
@@darlene-xp8nj sonuç nasıl
videonun besinci dakikasinda aglamaya baslayip izlemeyi biraktim. aynaya bakip ezberlerimi yaptigim zamanlarda bazen kendime odaklanip hayatimin nereye gittigini dusunuyorum. hayat cok karsiliksiz ve bu beni yoruyor. videonun sonunu getirenlerle ayni seyleri paylasmak, iki dakika oncesinde okudugum seyleri anlamak bana cok anlam kazandirdi ve sadece uc dakikada tek batanin ben olmadigimi anladim. tesekkurler.
Seninle hayatımız aynı almina abla 🥺 Keşke durumlar böyle olmasaydı yaa
Kendini üzme askim sen çok güçlüsün buda geçecek seni seviyorum takma kafana
Seni o kadar iyi anlıyorum ki anlatamam resmen düşüncelerimi kelimelere döktün şuan
Seni dinlerken gözlerimin dolması ve içimde yaşadığım karmaşayı biri sesli bir şekilde yüzüme vurmuş gibi hissetmem peki...O kadar iyi anlıyorum ki seni, anlatamam bile. Hep sahip olmak istediğim abla gibisin ciddi ciddi. Üzülme, zor günlerimiz geride kalacak ve belki de bu günleri yüzünde bir tebessümle hatırlayacaksın. Başaracaksın bence :)Üzülme 💜💜
Yaaa kıyamam sana ınsallah çok mutlu olursun bundan sonraa💖
yaşadıklarını yaşıyor olduğum için empati yapmama gerek kalmadan içimden bir ses konuşuyormuş gibi izledim. sırf başka şeyler odağımı bozmasın, derslerime dikkatim tam olsun diye çok fazla şeyden vazgeçmek zorunda kaldım. en kotu hissettiğim zamanda bile vaktim boşa gidecekmiş gibi hissedip arkadaşlarımı arayıp konuşmuyorum. bu en basit şeylerden biri. artık bu psikolojiden çıkmak istiyorum. bu süreçte heba olan yıllarımın, en güzel 17 yaşımın ben sınava hazırlanırken dolmak üzere olduğunu, henüz bu yaşın tadını çıkamadığımı ve bunun bir daha asla geri gelmeyeceğini fark ettiğimden beri berbat hissettiriyor her şey. biliyorum bu süreçte tüm öğrenciler başta sınav hazırlığında olanlar bu psikolojide. hepimizin elinden çalınan gençliği yıkık bir nesil serdi ortaya. seni anlıyorum Almina. yalnız değilsin, senin yanında senin gibi milyonlarca öğrenci var. umarım bir gün kötü olarak baktığımız her şey lehimize olur..
O kadar haklısın ki o hissi çok iyi biliyorum Allah hepimizin yardımcısı olsunnn seviliyorsunnn:))