Στάθης Δρογώσης - Φολέγανδρος

Поделиться
HTML-код
  • Опубликовано: 17 янв 2016
  • Φολέγανδρος - Στάθης Δρογώσης
    Μουσική-Στίχοι: Στάθης Δρογώσης
    © 2015 Minos - EMI SA
    Βρείτε το τραγούδι σε όλα τα ψηφιακά καταστήματα και σε όλες τις streaming υπηρεσίες:
    iTunes: bit.ly/KokkinoTetradioItunes
    Apple Music: bit.ly/KokkinoTetradioAppleMusic
    Spotify: bit.ly/KokkinoTetradioSpotify
    Google Play: bit.ly/KokkinoTetradioGplay
    Napster: bit.ly/KokkinoTetradioNapster
    Deezer: bit.ly/KokkinoTetradioDeezer
    Rdio: bit.ly/KokkinoTetradioRdio
    MINOS EMI - A Universal Music Company
    Facebook: bit.ly/MinosEmiFacebook
    Twitter: bit.ly/MinosEMITwitter
    Instagram: bit.ly/MinosEmiInstagram
    Google+: bit.ly/MinosEmiGooglePlus
    RUclips Channel: bit.ly/MinosEmiRUclips
    Pinterest: bit.ly/MinosEmiPinterest
    Ακολουθήστε τον Στάθη Δρογώση στα Social Media:
    Facebook: bit.ly/StathisDrogosisFacebook
    Website : www.stathisdrogosis.gr
    vevo.ly/AYhwiq
  • ВидеоклипыВидеоклипы

Комментарии • 7

  • @morfiliadoumaria933
    @morfiliadoumaria933 Год назад

    ❤️💜

  • @georgedarken298
    @georgedarken298 5 лет назад +2

    Απ'τα ομορφότερα τραγούδια του Στάθη..

  • @spiroskatsas6888
    @spiroskatsas6888 Год назад +1

    Ωραίο!

  • @user-xk4fc6lp9i
    @user-xk4fc6lp9i 8 лет назад +1

    Μπράβο παιδιά.Πολύ καλό!

  • @greg--
    @greg-- 8 лет назад +3

    μασ πως να ξεχάσω τον βράχο στην Φολέγανδρο εκεί

  • @matchfishingeuoikos2910
    @matchfishingeuoikos2910 5 лет назад

    ❤️

  • @costasavg
    @costasavg 3 года назад

    Εκείνη τη νύχτα στο βράχο ψηλά πέφταν αστέρια και τα 'χες χαμένα.
    Κι όλο ρωτούσες αν μου φαινόταν μελό ή κλισέ .
    Κι εγώ έχω τύψεις γιατί δε σου είπα ποτέ αυτά που νιώθω ποτέ.
    Δως μου τα χέρια να φύγουμε πέρα απ΄ τις πόλεις της θλιμμένης νιότης.
    Αγκαλιασμένοι να βουτήξουμε μέσα στη δίνη της ορμής της πρώτης.
    Δεν κάνει να κλαίμε για αυτά τα παιδιά που ήμασταν τότε χαμένα , τυφλά.
    Μα πως να ξεχάσω το βράχο στη Φολέγανδρο εκεί .
    Πέρασαν δεκαεπτά καλοκαίρια εσύ να χορεύεις γυμνή στων άστρων τη μουσική.
    Δως μου τα χέρια να φύγουμε πέρα απ΄ τις πόλεις της θλιμμένης νιότης.
    Αγκαλιασμένοι να βουτήξουμε μέσα στη δίνη της ορμής της πρώτης.
    Εγώ κι εσύ σφιχτά πιασμένοι.
    Η ανατολή κι η οικουμένη να φλέγεται μπροστά.
    Δως μου τα χέρια να φύγουμε πέρα απ΄ τις πόλεις της θλιμμένης νιότης.
    Αγκαλιασμένοι να βουτήξουμε μέσα στη δίνη της ορμής της πρώτης.