Ο Χρηστάκης υπήρξε πραγματικά ένας υπέρλαμπρος διάττοντας αστέρας στο ελληνικό μουσικό στερέωμα, βάζοντας ανεξίτηλα την ολόχρυση σφραγίδα του, στα μουσικά πεπραγμένα της βραχύχρονης διέλευσής του, από τα πάλκα των πάλε ποτέ μεγάλων μπουζουκομάγαζων της παραλιακής, δίπλα και ισάξιος με τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής, αλλά αξιοσημείωτη υπήρξε και η δισκογραφική του παρουσία, καταγράφοντας ρεκόρ πωλήσεων πανελλαδικά. Ο Χρήστος Σύρπος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, είχε ένα σπάνιο μεγαλείο καρδιάς, που λίγοι κατορθώνουν να αποκτήσουν στο σινάφι του, ζώντας ανέμελα την σύντομη σχετικά ζωή του, ως τζίτζικας, πάντα με το χαμόγελο στο πρόσωπό του και το τραγούδι στα χείλη του, και όχι ως μέρμηγκας αποκτώντας και αποθηκεύοντας με υστεροβουλία πλούτη και αγαθά τα οποία περιφρονούσε. Φτωχός ήρθε στη ζωή αυτή, και πάμφτωχος έφυγε, ξεχασμένος ακόμα κι από φίλους, γιατί ενώ είχε κερδίσει με την τίμια δουλειά του πολλά χρήματα, ο ταπεινός και χαμηλών τόνων χαρακτήρας του, δεν μπορούσε να συνυπάρξει με τον πλούτο. Είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη το 1924 και όταν κατόπιν ήρθαν οικογενειακώς στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκαν στην πόλη της Δράμας, κάνοντας σαν πρώτο επάγγελμα τον υδραυλικό. Η λεπτή χροιά της φωνής του, το μικρόσωμο παρουσιαστικό του και η ανάλαφρη ευκινησία του, ήταν η αφορμή να αποκαλείται από τους φίλους του Χρηστάκης και έτσι καθιερώθηκε. Στο τραγούδι που ήταν το μεράκι του παροτρύνθηκε και στην αρχή βοηθήθηκε από τον παλιό ρεμπέτη Κώστα Καπλάνη. Από το 1950 μέχρι το 1967 τραγουδούσε σεκόντο, (δεύτερη φωνή), και έπαιζε κιθάρα και μπαγλαμαδάκι δίπλα στις μεγάλες φίρμες της εποχής εκείνης, (Πόλη Πάνου, Γιώτα Λύδια, Βαγγέλη Περπινιάδη, Πάνο Γαβαλά), τόσο στη δισκογραφία, όσο και στο πάλκο. Το 1967 ξεκίνησε σόλο καριέρα με ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία, τραγουδώντας και δικές του συνθέσεις, με την χαρακτηριστική ''κοφτή'' ερμηνεία του, και τις ιδιόμορφες φιγούρες του στην πίστα. Το άστρο του άρχισε απότομα να δύει από το 1977 και μετά, καθώς τα μουσικά γούστα των νεοελλήνων είχαν αλλάξει. Πέθανε το 1981 το Ιούνιο στη Θεσσαλονίκη και η κηδεία του έγινε στην Καβάλα, εκεί που εμφανίζονταν τότε, από λίγους φίλους του. Αυτό είναι το πεπρωμένο του κάθε λαϊκού καλλιτέχνη.
Γειά σου Χρηστάκη με τα ωραία
Ο Χρηστάκης υπήρξε πραγματικά ένας υπέρλαμπρος διάττοντας αστέρας στο ελληνικό μουσικό στερέωμα, βάζοντας ανεξίτηλα την ολόχρυση σφραγίδα του, στα μουσικά πεπραγμένα της βραχύχρονης διέλευσής του, από τα πάλκα των πάλε ποτέ μεγάλων μπουζουκομάγαζων της παραλιακής, δίπλα και ισάξιος με τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής, αλλά αξιοσημείωτη υπήρξε και η δισκογραφική του παρουσία, καταγράφοντας ρεκόρ πωλήσεων πανελλαδικά. Ο Χρήστος Σύρπος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, είχε ένα σπάνιο μεγαλείο καρδιάς, που λίγοι κατορθώνουν να αποκτήσουν στο σινάφι του, ζώντας ανέμελα την σύντομη σχετικά ζωή του, ως τζίτζικας, πάντα με το χαμόγελο στο πρόσωπό του και το τραγούδι στα χείλη του, και όχι ως μέρμηγκας αποκτώντας και αποθηκεύοντας με υστεροβουλία πλούτη και αγαθά τα οποία περιφρονούσε. Φτωχός ήρθε στη ζωή αυτή, και πάμφτωχος έφυγε, ξεχασμένος ακόμα κι από φίλους, γιατί ενώ είχε κερδίσει με την τίμια δουλειά του πολλά χρήματα, ο ταπεινός και χαμηλών τόνων χαρακτήρας του, δεν μπορούσε να συνυπάρξει με τον πλούτο. Είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη το 1924 και όταν κατόπιν ήρθαν οικογενειακώς στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκαν στην πόλη της Δράμας, κάνοντας σαν πρώτο επάγγελμα τον υδραυλικό. Η λεπτή χροιά της φωνής του, το μικρόσωμο παρουσιαστικό του και η ανάλαφρη ευκινησία του, ήταν η αφορμή να αποκαλείται από τους φίλους του Χρηστάκης και έτσι καθιερώθηκε. Στο τραγούδι που ήταν το μεράκι του παροτρύνθηκε και στην αρχή βοηθήθηκε από τον παλιό ρεμπέτη Κώστα Καπλάνη. Από το 1950 μέχρι το 1967 τραγουδούσε σεκόντο, (δεύτερη φωνή), και έπαιζε κιθάρα και μπαγλαμαδάκι δίπλα στις μεγάλες φίρμες της εποχής εκείνης, (Πόλη Πάνου, Γιώτα Λύδια, Βαγγέλη Περπινιάδη, Πάνο Γαβαλά), τόσο στη δισκογραφία, όσο και στο πάλκο. Το 1967 ξεκίνησε σόλο καριέρα με ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία, τραγουδώντας και δικές του συνθέσεις, με την χαρακτηριστική ''κοφτή'' ερμηνεία του, και τις ιδιόμορφες φιγούρες του στην πίστα. Το άστρο του άρχισε απότομα να δύει από το 1977 και μετά, καθώς τα μουσικά γούστα των νεοελλήνων είχαν αλλάξει. Πέθανε το 1981 το Ιούνιο στη Θεσσαλονίκη και η κηδεία του έγινε στην Καβάλα, εκεί που εμφανίζονταν τότε, από λίγους φίλους του. Αυτό είναι το πεπρωμένο του κάθε λαϊκού καλλιτέχνη.
Ή μήπως όχι και τόσο καλά
Φυσικά δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη της Ελληνικής
Αυτός και ο ζαμπετας υπήρξαν σοουμαν πριν ακόμα και από τους σοουμαν στο εξωτερικό
Όταν το ακούω μου έρχεται στο μυαλο μου ο Παπανδρέου......
Love this song and its rythm.
Για ολους τους παραμυθάδες. Για εμένα το μεγαλύτερο παραμυθα
Απίθανο ******τέλειο
amazing! One of my favorite Greek tune.
😢😢😢🎉🎉
ΜΠΡΑΒΟ!!!!!
🌹🌹🌹
2:50 😊😊
❤️
Little did Xristakis know that people would listen to his songs 42 years after his death!
για σενα Αλεξη !!!!!
2:13
Οπός
Οι
Πολιτικοι
επικαιρο λογω εκλογων αντε και καλο βολι
ΒΑΛΕ ΔΥΟ ΚΡΑΣΙΑ ΜΑΣΤΟΡΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΩΡΑΙΟΙ ΘΡΥΛΑΡΑ ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ
very alive
I agree!
για δυο ματια.!!!!!!!
Χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
Αφιερωμένο στον Αλέξη
το ενα dislike ειναι παραμυθας!!
ολο θα και θα και θα σπασε βρε παραμυθα!!ετσιιιιιι
στον φιλο μας τον τσιπρα
1111111111111111111111111111111