یک مورد استثنائی در دوران قاجار...

ارائه‌ی تصاویر «سیاه و سفید» و «صفر و یکی» از شخصیت‌های تاریخی مطلقاً کمکی به فهم دیروز و امروزمان نمی‌کند.
ما نیازمند این هستیم که سلسله‌های پادشاهی، سیاستمداران، روشنفکران، علما و همه‌ی بازیگران صحنه‌ی فرهنگ و اجتماع و سیاستِ جامعه را، به خوبی و به دقت بشناسیم و همدلانه درک‌شان کنیم و تلاش کنیم که از زاویه‌ی دید آن‌ها، و در فضای فکری-فرهنگی آن ایام به ماجراها نگاه کنیم و سپس، به قضاوت بنشینیم... ناصرالدین شاه و صدراعظم منفورش میرزا آقاخان هم از این قاعده مستثنی نیستند و ما اگرچه به بسیاری از خیانت‌ها و جهالت‌هایشان واقفیم اما، نباید آن‌ها را یک‌سره سیاه و تماماً خسارت‌بار توصیف کنیم؛ و نیاز داریم که معدود موفقیت‌هایشان را هم با همان دقت سابق ببینیم و بگوییم...
#جنگ_کریمه و سر شاخ شدنِ همسایگان شمالی و غربی ایران، و ورود کشورهای اروپایی به این نزاع، خواه‌ناخواه ایران را هم به این مهلکه کشاند اما، مجموعه‌ی اقدامات دولتمردان با محوریت شاه و صدراعظم، یک مورد استثنائی را برای ایران رقم زد، که این برش کوتاه، بدان پرداخته...