[ENG CC] Reverse Culture Shock: Korea back to Thailand | jaysbabyfood
HTML-код
- Опубликовано: 6 окт 2024
- -----------------------------------------
SNS -
Facebook: / jaysbabyfood
Twitter: / jaysbabyfood
Instagram: / jaysbabyfood
----------------------------------------
Production -
✂️Final Cut Pro
----------------------------------------
Business Inquiries Only -
jaysbabyfood@gmail.com
----------------------------------------
![[Story Time] รูมเมท 6 ชีวิต, วันที่ซวยที่สุดในเกาหลี, SHINee BTS มาโรงเรียน | jaysbabyfood](http://i.ytimg.com/vi/GLa5V8rpHAY/mqdefault.jpg)
![[Story Time] รูมเมท 6 ชีวิต, วันที่ซวยที่สุดในเกาหลี, SHINee BTS มาโรงเรียน | jaysbabyfood](/img/tr.png)
![[ENG CC] Reading Your Assumptions About ME!!! | jaysbabyfood](http://i.ytimg.com/vi/OYnldCcWX_E/mqdefault.jpg)
รออ่านเรื่องราวของทุกท่านเคอะ~
jaysbabyfood ไปเที่ยวที่ใกล้ๆก้ดีนะคะในกรุงเทพแบบเบื่อไปหมดที่ใหม่ๆไม่ค่อยมีเรยยยย แบบสวนใหญ่ก้ไปสยาม เซนทรัล เมกะ คือเหมือนคิดได้แค่นี้จริงๆ แต่ส่วนตัวชอบไปศูนย์หนังสือจุฬาฯพอสมควรยุค่ะพึ่งไปมาช่วงหลังคือแบบแวะไปทำเล็บถ่ายรูปเสร็กินข้าวเสร็จไม่รุ้จะไปไหนก้ชอบเดินเข้าไปแบบแค่เห็นหนังสือมันรู้สึกฉลาดอะ 555 แบบไม่รุ้ไปไหนดีคือเข้าแต่ศูนย์หนังสือแต่เข้าแล้วไปอ่านจอยคือบับ5555
อยากไปเรียน short course fashion ที่เกาหลีต้องเริ่มจากอะไรก่อนอะคับพี่เจ
เรื่องที่หนูอยากจะเล่าคือ เมื่อไหล่พี่เจจะทำQ&A ซ้ากที🤯🤯🤯
ที่ไทยคือสโลว์ไลฟ์จิงๆค่ะ เคยไปแลกเปลี่ยนที่ยุโรป ตอนไปแรกๆ มีแต่คนบอกว่าหนูเดินช้ามากทั้งๆที่เดินเร็วแบบสุดๆแล้ว และก็รู้สึกตลอดว่าคนที่นี่เค้ารีบร้อนมากทำอะไรเร่งไปหมด เวลาเป็นเงินเป็นทองสุด พอกลับไทยไป ไปเดินกับเพื่อนก็เดินสปีดปกติตามชีวิตแลกเปลี่ยน ปรากฏว่า คนอื่นคือเดินอืดมากค่ะ5555 และก็ติดเดินเร็วจนถึงปัจจุบัน
คือหนูอะเป็นลูกครึ่งสกอต แล้วปีที่แล้วคือหนูได้มีโอกาสไปบ้านพ่อที่สกอต แล้วได้ไปกินบุพเพ่พิสซ่า คือพี่แบบ บุพเพ่ทะเลคือหรูแล้วแต่นี้มันบุพเพ่พิสซ่า มันเป็นอะไรที่ชอคมากๆๆๆๆๆๆ มากที่สุดในชีวิตแล้วอะพี่
เคยไปอยู่ไต้หวันมาสองเดือนกว่า สิ่งที่ช็อคก็คือ
1.ให้ข้าวเยอะมากให้เหมือนครึ่งหม้อ กินไม่เคยหมด
2. เช้าบ้านเค้าคือ10โมงเช้า ร้านข้าวบางร้านถ้าไม่10โมงคือไม่เปิด แล้วร้านปิดไวมาก บางทียังไม่เลิกเรียนก็คือปิดแล้ว
3.พูดขอบคุณกับขอโทษเยอะมาก เรากลายเป็นคนหยาบคายทันทีเลยค่ะพี่บัวลอยยย
4.ผู้ชายไต้หวันสุภาพบุรุษมาก สุภาพจนตกใจ เธอไม่ต้องทำฉันทำเอง อมก กุมอก
5.เกือบทุกคนมีแฟนนนนนน มีกันหมดดดด งงมากว่าทำไมแทบทุกคนมีแฟน คนไม่มีแฟนคือน้อยมากๆ
6.กอดจูบกันในสระว่ายน้ำ ไม่เกรงใจคนโสดเลยค้าาาา ดึกๆเคยเจอยืนจุ๊บกันอยู่ใต้ต้นไม้ นึกว่าผี แง้ง น้องตกใจ
PeachDaniel เรื่องร้านเปิดช้าคือเจอมาเลย กว่าจะได้กินข้าววว
@@jaysbabyfood ไม่สามารถหาร้านข้าวเช้าตอนเจ็ดโมงเช้าได้ ตื่นมาหิวมาก แฟมมิลีี่มาร์ทลูกเดียว นี่ตื่นเช้าเพราะหิวล้วนๆ5555555555
อยู่ไต้หวันรอดเพราะ อาหารเซเว่น แฟมมิลี่มาร์ทจริงๆ
5นี่คือใช่เลยครับผมก็เรียนที่ไต้หวันเจอบ่อยครับ
จริงๆแค่เวลาอยู่หอนานๆไม่ได้กลบบ้าน พอกลับไปอยู่บ้านยังไม่ชินเลยค่ะพี่เจย์ ;___;
อยู่หออยากไปไหนก็ไป ชิลๆ พอกลับมาอยู่บ้าน มีคนอยู่กับเรา ไปไหน มาไหน กินข้าว ก็ต้องรอ ต้องบอกเขา แค่นี้ยังไม่ชินเหมือนกันเลยค้าาา 55555
ผมกลายเป็นคนชอบอยู่คนเดียวไปเลยครับ ชอบอยู่คนเดียว อยู่บ้านคนเดียว เวลากลับบ้นเห็นคนอื่นเดินไปเดินมา แล้วรู้สึกอึดอัด รำคาญเสียงคนข้างนอก แค่นิดเดียวก็รู้สึกรำคาญอะ กลายเป็นคนโลกส่วนตัวสูงไปเลย จนตอนนี้อยู่กับคนอื่นก็ยังไม่ชินเลย ชอบอยู่คนเดียวมาก
คือนี่เป็นคนญี่ปุ่นที่มาแลกเปลี่ยนที่ไทย มาครั้งแรกก็งงๆรถที่ไทยมากคือมันเยอะมากจริงๆ แล้วไม่คิดว่าคนไทยจะใช้รถเยอะกัน5555 แล้วนี่ก็มีเพื่อนที่เป็นคนไทยอยู่กลุ่มนึงคือพวกนางชอบเล่าเรื่องผีไทยให้ฟังคือนี่ก็โครตจะกลัวผีอยู่แล้วทำให้หนักกว่าเดิมอีก แล้วตอนนี้คือยอมรับเลยว่ากลัวของไทยมากกว่าญี่ปุ่นอีก😅
เขียนไทยเก่งมากค่ะะ 😊💛
เขียนไทยเก่งมากอะ
เขียนไทยเก่งกว่าคนไทยแท้อีกค่ะ5555
culture shock reverse ที่เกิดขึ้นหลังจากกลับจาก อเมริกาคือ จามแล้วไม่มีใคร Bless you ให้แล้วเราเหงา เหมือนไม่มีใครเห็นใจ ไม่มีใครแคร์เลยหรออ จากที่ไปแรกๆเวลาคนBless you ให้จะเขิน แต่มันอบอุ่นดี น่ารักดี จะมีใครรู้สึกเหมือนเค้าบ้างไม๊นะ
Natty chobits เคยเบลสยูให้เพื่อน แล้วเพื่อนมองหน้าแบบงงมาก5555
เคยเป็นตอนกลับมาจากเมกาใหม่ๆค่ะพี่เจย์ แบบที่นู้นตรงทางม้าลายคือรถหยุดให้คนเดินจริงๆ พอกลับมาถึงไทยวันแรกข้ามทางม้าลายคือลืมดูรถเกือบโดนรถชนเลย อยากให้ทุกคนแบบหยุดให้คนข้ามตรงทางม้าลายกันแบบจริงๆจังมากๆค่าาาา
สิ่งที่พี่เจพูดทำให้ผมรู้สึกว่าไทยควรทำการคมนาคมให้ดีกว่านี้จริงๆ ญี่ปุ่นกับเกาหลีเรื่องการคมนาคมคือดีมากจริงๆ ไปไหนมาไหนก็สะดวกกว่าไทยเรามากๆ พี่ไม่ได้รู้สึกคนเดียวหรอกครับ55555
ลุงตุ่กำลังทำอยุ่คะ
หน้ารักจังเลยเราชอบเทอนะเทอตลกดี เราตามเทอมาได้2วันแล้วเพืองมาเหันเหันแล้วรู้สืกดีมากๆ ดีใจมากทีได้เจอเทอ เทอหน้ารักมากๆ
จริงค่ะพี่ๆ หนูก็เป็นคนนึงที่ใช้ชีวิตไกลบ้านนะคือเรียนต่างจังหวัด แบบตอนอยู่ที่มอ คือเราใช้ชีวิตแบบฟรีสไตล์ก็ได้ คือเราอยู้หอใน ชีวิตก็เจอแต่เพื่อนๆ และก็เพื่อน ไม่มีใครให้ต้องคอยห่วง แต่พอเรากลับบ้านที จะทำอะไร จะไปไหนก็คือต้องบอก เเล้วอีกอย่างต่างจังหวัด การเดินทางก็ไม่สะดวกเหมือนในเมืองนะคะ แต่เราก็ชื่นชอบ การใช้ชีวิตแบบตัวคนเดียว อาจจะไม่ได้แย่ขนาดนั้น แต่มันก็มีบางมุมที่บังคับให้เราต้องโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น คือแบบเรียนใกลบ้านเราจะ อิสระเกินไปจนลืมความตั้งใจแรกที่เรามาอยู่ที่นี่ไม่ได้ เพราะไม่มีใครให้เตือน ตอนหนูไปอยู่แรกๆ คือหนูให้ความสำคัญชีวิตใหม่จนลืมความรู้สึกของคนทางนี้เลย 555 จนวันนึงการเรียนเรามันแย่ลงก็มาคิดได้ว่า เห้ย เราควรที่จะบาลานซ์ชีวิตให้ดีหรือเปล่า เรียนให้พอดี กินเล่นให้พอดี คือควรโตให้มากกว่านี้ สุดท้ายทุกอย่างก็ค่อยๆลงตัวแล้วก็ค่อยๆดีขึ้น หลังจากมาใช้ชีวิตอยู่ที่มอ และได้มีโอกาสได้กลับไปบ้านบ้างคือ รู้สึกไม่ชินมากๆ เพราะเราอยู่นู่นคือไม่ต้องบอกใครเลย อยากตื่นสาย หยุดเรียน ไปกินนู่นนี่ จะซื้ออะไรคือเราซื้อ เราทำไม่มีใครคอยห้ามเลย แต่พอกลับมา เรามีคนปลูก เรามีคนคอยห่วง คอยห้ามคือเรารู้สึกอึดอัด แต่สุดท้ายพอเราบาลานซ์ชีวิตได้ ทุกอย่างคือลงตัวมากๆ พอกลับมาบ้านก็อยากกลับมอ พออยู่มอก็อยากกลับบ้าน รู้สึกไบโพล่าเบาๆ 5555 ชอบมากๆ หนูเข้าใจชีวิตคนที่ต้องออกไปใช้ชีวิตข้างนอกคนเดียว มีอิสระมันก็ดีแต่รู้สึกเคว้งบ้างบางอย่างเพราะไม่รู้จะหันไปพึ่งใคร แต่พอกลับบ้านบางครั้งก็อึดอัดที่ต้องคอยแคร์ความรู้สึกของทุกสิ่งรอบตัว สุดท้ายเวลาก็จะค่อยๆไกล่เกลี่ยความรู้สึกแย่ๆของเราให้ดีขึ้นเองค่ะ ฮืออออ บ่นยาวเลยแต่ก็ขอบคุณพี่ๆทั้งสองที่มาแชร์ประสบการณ์ดีๆให้พวกเราได้ฟังนะคะ และอีกอย่างชอบพี่กิ๊งมากๆเลยค่ะ ชอบให้พวกพี่ทำคลิปด้วยกัน คุยสนุกมากๆค่ะ เลิ้บบบบ❤️❤️❤️❤️❤️❤️
เคยไปเรียนเเคนาดาประมานปีเดียว เเล้วเค้าเดินสะส่วนมาก เวลาจะไปไหนโฮสก็จะพาเดินไปรร เดินไปซื้อของ เดินไปเที่ยว เป็นกิโลๆเลย คือเดินเยอะเว่อ พอกลับไทยมา เเบ่บชินกะการเดินมากๆ ขอเเม่เดินไปเซเว่นที่มันไม่ได้อยุ่เเถวบ้านเลย เเม่คือช้อกไปเเล้ว555555
เราอยู่ญี่ปุ่นเวลากลับไทยคือจะติดนิสัยคนญี่ปุ่นมาด้วย คือก็งงเหมือนกันว่ามาได้ยังไง
1 จะพูด hai ทุกๆครั้งเวลามีคนพูดอะไร เวลาชนใครก็เผลอพูด sumimasen ตลอดจนแบบอื่นก็ทำหน้างงใส่ เราก็งง
2 การใช้บัตรรถไฟกับทุกอย่างคือ รถไฟ บัส conbini ตู้กดน้ำ ซุปเปอร์ คือเผลอหยิบขึ้นมาบ่อยมาก และงงเวลาใช้บัตรเครดิตหรือเดบิตไม่ได้แบบมียอดขั้นต่ำอะไรแบบนี้ ญี่ปุ่นคือเท่าไหร่ก็ได้ ถ้าใช้ไม่ได้คือเงินสดอย่างเดียว
3 รพ ญี่ปุ่นปิดวัน เสา-อา บางทีก็งงเวลาแม่บอกว่าไป รพ วันหยุด อันนี้ไทยดีกว่าจริง
4 ติดการไม่นั่ง taxi เพราะมันแพงมา ตอนนั้นรถติดมาก ก็เลยเดินจาก BTS ศาลาแดงไปสยาม เพราะไม่ไกล ปกติอยู่ญี่ปุ่นก็เดินประมาณนี้ เพื่อนก็ถามว่าทำไม่ขึ้น BTS เออจริง ก็งงตัวเอง
5 การเปิดเบอร์โทรศัพท์คือง่ายมาก ของญี่ปุ่นคือสับสนไปหมด คือต้องมีบัตรเครดิตถึงเปิดได้ แต่จะเปิดบัตรได้ต้องมีเบอร์ ปวดหัว
6 คิดว่าทุกอย่างในไทยถูกไปหมด เพราะเผลอเอาไปคิดกับค่าเงินญี่ปุ่น คือไม่ได้ตั้งใจ แต่เผลอคิดไปเอง เช่น ปกติราเมนกดตู้ราคา 700-1000¥ คือเกือบ 300 กว่าบาท อาหารในห้างเลยเป็นปกติไปเลย
ประมาณนี้ค่ะ แต่คิดว่าตอนกลับไปอยู่ถาวรน่าจะมีอะไรมากกว่านี้เช่นกัน
Summerที่UKช็อคมากคือการพูดsorry แบบไทยเรายังปล่อยผ่านแต่แบบที่นู่นsorryเป็นกิจวัตร แบบeverything จ้า
ตอนนั้นไปไต้หวันค่ะ แล้วเป็นคนชอบเข้าห้องน้ำสาธารณะมาก คือที่ไต้หวันห้องน้ำเค้าจะแบบผนังจะสุดถึงพื้นเลยคือมิดชิดมาก พอกลับไทยมาผนังมันลอยจากพื้นอ่ะ รุ้สึกไม่ปลอดภัยเลยไม่กล้าเข้าห้องน้ำห้างที่ไทยเลย
อู้ยยยย เพิ่งมาดู ของน้องคือเรื่องการพกกระเป๋าตังคือเป็นอะไรที่เบสิคมากของคนปกติแต่น้องอยู่จีนคือพกแค่โทรศัพท์เครื่องเดียวกับบัตรนักศึกษาคือไปได้ทุกที่ยกเว้นจะออกต่างจังหวัด พอปิดเทอมกลับมาไทยแล้วชอบลืมพกกระเป๋าตังอ่ะมันเป็นปัญหามากๆ แบบอ้าวกำลังคิดเงินเพิ่งนึกได้ว่าต้องใช้เงินสดจ่ายคือเงิบไปเลย บางทีพกบัตรatmไว้ในเคสโทรศัพท์จะเอามารูดก็ต้องมีขั้นต่ำอีก ช่วงอาทิตย์แรกๆที่กลับบ้านจะไปไหนก็คือต้องมีคนไปด้วยอ่ะไม่งั้นเด๋อมาก
เพิ่งไปเกาหลีมาสัปดาห์นึงค่ะ ปกติก็เป็นคนเดินเร็วอยู่แล้วแล้วพอไปเกาหลีก็ยิ่งเดินเร็วตามเขาไปอีก พอกลับมาไทยก็เลยหงุดหงิดมาก เวลาเจอคนเดินอืดๆเต็มไปหมดแถมเดินแผ่กันจนแทรกไปไม่ได้😂😂😂
อันนี้ก็เจอค่ะ แต่ไม่ได้เกิดที่ ตปท. นะคะ ที่บ้านเราเนี่ยแหละ คืออยู่ กทม. ต้องใช้ชีวิตเร็วๆ เดินเร็วๆ แต่พอมาทำงานที่ภาคเหนือคือ เดินช้ามากๆๆๆๆๆๆ จนรู้สึกว่าทำไมมันช้าขนาดเน้ๆๆๆ เดินไปคือหงุดหงิด
ยิ่งคนเดินไปกดมือถือไปแล้วจู่ๆหยุดเดินคือ แทบทุบหลังเลยค่ะ ถ้าตอนนั้นรีบมากๆด้วย หงุดหงิดมาก555
ไม่ต้องคิดไรมากเลยค่ะ ตอนเลิกเรียนเราเป็นคนรีบกลับมากๆแล้วแบบด้านหน้าเดินเหมือนมีกันสองคนบนทางเดินอ่ะ
@@thanakansriwong5864 อันนั้นคือน่าโดดถีบจริงๆค่ะ โว้ยๆๆๆๆๆๆๆๆ เดินทางเท้าเด้อ ไม่ใช่สวนหย่อมแภวบ้านนะ เดินทอดน่องแบบนี้เนี่ย
@@kingkarnonkruxsanawet6057 ใช่ม่ะน่าถีบออกไปอ่ะ เหมือนบ้านมึงสร้างถนนเองอ่ะวุ้ย-3-
คิดถุงคลิปพิเจกับพิกริ๊งมว๊ากกกกก
เค้าก็เป็นเหมือนกันค่ะ ถึงจะไม่ได้ไปอยู่ต่างประเทศอะไรงี้แต่แบบอยู่หอคนเดียวมาประมาณ 6 ปีพอเป็นช่วงที่เราสอบติดแล้วพักเบรกก่อนเข้ามหาลัยรู้สึกมากว่าแบบบ้านคนเยอะ ไม่ชินกับการอยู่บ้านกับพ่อแม่ ชินกับการอยู่คนเดียวไปไหนมาไหนคนเดียวตลอดมากกว่า
เคยไปช่วยฝรั่งไปที่พักตอนอยู่ไทย จังหวะข้ามถนนคือฟุตบาทมันสูงจังหวะก้าวลงเขายื่นมือมาจับเราไว้ ใจกูปลิวเเล้วค่ะ cultureshockสุด
จริงๆ ตอนอยู่เมืองนอกสายเดินค่ะ ไปไหนมาไหนเดินรัวๆๆๆๆๆ เดิน 1 กิโลเพื่อไปรถใต้ดิน เดิน 1 กิโลครึ่งเพื่อไปเซเว่น กลับมาอยู่ที่นี่ แรกๆเดินเก่งมากๆ คนที่บ้านคิดว่าเป็นคนแปลกค่ะ งงมาก เค้าถามว่ามอไซด์ก็มีทำไมเดินไป จริงๆ เราว่าแค่ไม่กี่ร้อยเมตร เดินสบายมาก แต่เหตุผลก็คือ อาจจะเป็นเพราะที่นี่อากาศร้อน มีร้านคาราโกเอะ มีร้านปะยางข้างทาง จนมันไม่น่าเดินชิลจนสามารถเดินชมนก ชมไม้ไปเรื่อยๆตามถนนมั่งค่ะ 55555
อยากดูอีกคะพี่เจ
หลังจากที่ได้ไปเมกา2เดือนพอกลับมาได้รับreverse culture shockแบบตอนอยู่ที่นั่นก็เป็นตัวของตัวเองมากๆจนพอกลับหลายครั้งความเกรงใจบางอย่างมันหายไป รู้สึกตัวเองพยายามเกรงใจให้เท่าเดิมแต่ก็รู้สึกได้ว่ามันยังไม่เท่าเดิมอยู่ดีค่ะ//ดูนู่นก็ยังดูคลิปพี่ตลอด555555
เคยไปแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่น 1 ปีค่ะ
ก่อนหน้านั้นก็ไปค่อนข้างบ่อยและเรียนเอกนี้อยู่แล้วเลยรู้วัฒนธรรมของเค้า เลยไม่มีอะไรที่ช็อค แต่ตอนกลับมาช็อคหลายอย่างค่ะ ส่วนใหญ่คล้ายครูเจกับพี่กิ๊งหมดเลย โดยเฉพาะเรื่องภาระสังคมคือจริงมาก 555555555
อีกเรื่องที่ช็อคคืออาหารค่ะ รู้สึกว่าที่ญี่ปุ่นกับเกาหลีร้านอาหารมันจะซ้ำกันเยอะ ไม่ปิ้งย่างก็ไก่ทอด ถ้าญี่ปุ่นไม่ราเมน ข้าวหน้าเนื้อ ก็ทงคัตสึ แต่ที่ไทยคือมีทุกอย่างงงงง รวมไปถึงร้านข้างทางด้วยค่ะ ญี่ปุ่นไม่มีเลย (ที่เห็นตามหนังคือในงานวัดค่ะ) เลยมีโหยหาอะไรจุบจิบข้างทางแบบที่ไทยมาก แต่กลับมาก็ช็อคว่าเกะกะถนนจัง..
เราเป็นคนนึงค่ะที่บ้านอยู่ใกล้สยาม เวลาไปสยามก็เริ่มเบื่อบ้าง เราเลยชอบใช้เวลากับเพื่อนที่ร้านบอร์ดเกมส์ค่ะ มีอยู่ที่ลิโด้สยาม หรือไม่ก็สวนหลวงสแควร์ตรงสามย่านค้าบ แต่สวนถ้าพี่อยากเดินตรง I’m park ก็ดีนะคะ
เอาจริงๆข้อ1ไม่ใช่แค่คนที่เพิ่งกลับมาอยู่ไทยนะ แต่เวลาวันรวมญาติหรือกลับไปหายายที่ต่างจังหวัดเงี้ยหนูเป็น มันแบบอึดอัดอะ คนเยอะไปหมด เหมือนไม่มีพื้นที่ส่วนตัว ข้อ2นี่ก็เป็นแบบพี่เจย์ เหมือนวางแพลนไว้แล้วว่าถึงบ้านตอนนี้นะ ทำอันนี้ได้ตอนนี้ เสร็จตอนเวลานี้ ปรากฏเวลานั้นเพิ่งถึงบ้าน แบบ โอ๊ยยย555555
uangpueng น้ำตาไหล
เพิ่งติดตามอยากชวนคุย คุณเจกลับมาอยู่ไทยกี่ปีแล้วคะ เรากลับมาจากเรียนที่ญี่ปุ่นไม่นาน🛬 ตรงกันหลายข้อเลย โดยเฉพาะข้อ1(การมีโลกส่วนตัว) และ 2 คมนาคมสะดวกแม้จะไม่เท่าเกาหลีและแพงกว่ามากๆๆๆๆ ขึ้นแท็กซี่ไม่ใช่ราคาที่เหมาะกับนักศึกษา กลับมาแรกๆหงุดหงิดกับการเดินทางในกทม.จนไม่อยากออกไปไหน😅, ข้อ3 ที่ไทยทำธุรกรรมง่ายกว่ามากเช่นเดียวกัน, ข้อ5 มีที่เที่ยวที่ไม่ใช่ห้างเยอะมากจริงๆ อันนี้ดีเลย คนกระจายไปใช้เวลาร่วมกันตามสวน มีกิจกรรมแล้วแต่ฤดูกาล, ที่ต่างจากเกาหลีคือข้อ7 เพราะคอนฯที่ญี่ปุ่นแพงเว่อร์ค่ะ สรุป Reverse culture shock ของคนไทยที่กลับจากเกาหลี-ญี่ปุ่นไม่ต่างกันมาก☺️
content ดีค่ะ
เห็นด้วยมากๆๆๆๆค่ะ
ตอนกลับมาจากเรียนที่โอซะกะ แอบคิดเหมือนพี่ๆเลยว่านี่เราโตขึ้นหรอ ทำไมถึงอยากอยู่คนเดียวในบ้านครอบครัวคนจีนที่คนเยอะๆ แล้วก็หงุดหงิดตลอดเวลาที่วางแผนการเดินทางอะไรไม่ได้เลย ทั้งๆที่ตอนอยู่โอซะกะวางแผนได้หมดล่วงหน้านานๆ
ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนกันไหม 55555555555 คือไปแลกเปลี่ยนที่เมกามาปีหนึ่งค่ะ กลับมาคำพูดเหมือนจะเป็นสไตล์เมกัน คือพูดตรงๆเลยว่าชอบไม่ชอบ ละเหมือนติด เวลาคิดก็คิดเป็นภาษาอังกฤษ แล้วค่อยแปลไทย บางครั้งคำพูดมันดูขวานผ่าซากอ่ะค่ะ และติดการแสดงความคิดเห็น ยกมือถาม ทัศนคติค่อนข้างเปลี่ยนไปเยอะ แต่ปรับตัวเขากับเพื่อนคนอื่นไม่ค่อยได้นะ เพราะความคนไทยคือเกรงใจ พูดมีความนัย ซึ่งเราคิดไม่ทัน 555555555555 อันที่สองคือ ผชเมกันทำทุกอย่างให้ผญหมดเลยนะ (ไปรัฐที่เป็น conservativeมั้งคะ) ผชเปิดประตูให้ผญ ถือของให้ผญ ไม่ให้ผญขับรถไรงี้ คือมีความ leader และ controlเยอะมาก และอีกเรื่องคือออ ทำไมมม คนไทยไม่เปิดประตูให้คนข้างหลังคะะะะะะะ อันนี้กลับมาแล้วไม่โอเคอ่ะ คือมองคนด้านหลังมั่ง ประตูจะกระแทกหน้าแล้ว แค่จับไว้อีกแป้บนึงอ่ะ
rung rungratcha ที่ไทยพูดเยอะถามเยอะบางทีก็โดนด่า555
จริงค่ะ อยู่ไทยแล้วการจะพูดอะไรสักอย่างต้องคิดหาทางเลี่ยงเพื่อให้ซอฟท์ที่สุด 55555555
จริงๆไม่เคยไปอเมริกานะคะแต่เพื่อนชาวอเมริกันเยอะเพราะเป็นคริสต์เจอในโบสถ์นี่แหละ55 ก็ติดพูดตรงมาเหมือนกันค่ะ แถมพอคุยกับเพื่อนต่างชาติเยอะก็เลยคิดเป็นภาษาอังกฤษตลอด เหมือนชินไปแล้ว ไม่ชอบความพูดอ้อมไปมาแฝงความนัยของคนไทยบางกลุ่มเลยด้วยเพราะเราไม่ชอบคิดเยอะๆอ่ะไม่อยากคิดมากไป555
เรื่องเปิดประตูให้คนข้างหลังเราเจอบ่อยมากนะจริงๆ
เรานี้อยู่ไทยตลอดนะ แต่เรื่องประตูบางคนนี้แบบพอจับไว้ให้ก็ไม่คิดจะมาจับต่อเลย ทำเหมือนเราเป็นพนักงานเปิดประตูอะ
ตอนนั้นเคยไปเที่ยวคนเดียวครั้งนึงคือติดใจเลยแม่TT ไปคนเดียวคือไม่ต้องแคร์ใครเลย จะหลงทางก็คือชั้นหลงเองไม่ต้องกลัวว่าเขาจะมาว่าเราว่าเออพาหลงนะ จะกินตอนไหนก็กิน จะแวะนู้นนี่ก็ได้ คือสบายใจมากๆเวลาไปไหนมาไหนคนเดียว
เคยไปอยู่ญี่ปุ่นแค่ปีเดียว ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่ได้ใช้ชีวิตคนเดียวจริงๆ
เหมือนตัวเองติดใจการอยู่คนเดียวไปแล้วอะ ตอนนี้คืออยู่กับเพื่อนกับครอบครัวนานๆไม่ได้ จะรู้สึกกระหายเวลาส่วนตัวมากกก
นึกว่าเป็นคนเดียวซะอีก 555
เหมือนกันค่ะนี้มาเรียนอยู่คนเดียวติดการอยู่คนเดียวไปเลย
+1 ครับ อยู่กับคนอื่นแล้วรู้สึกอึดอัดมาก รกหูรกตา จากแต่ก่อนเป็นคนขี้กลัวต้องไห้คนอยู่ใกล้ๆ แต่พอได้อยู่คนเดียว ก็เลิกกลัว และกลายเป็นคนโลกส่วนตัวสูงอัตโนมัติเลย ตอนนี้ไม่สามารถอยู่ร่วมกับใครได้เลย ต้องอยู่คนเดียว (หอ บ้าน ห้องพัก) แต่ที่สาธารณะก็เป็นคนปกติ
คิดว่าเป็นคนเดียว
พิเจสวยจุง พิกริ๊งก็น่ารัก
เวลายืนแถวรอจ่ายเงินที่เมกาคือเขาจะเว้นที่ว่างระหว่างคนข้างหน้าและข้างหลังแบบเยอะมาก พอกลับไทยคืออึดอัดมากเวลาคนต่อคิวข้างหลังมายืนชิดๆ คือที่เมกาเขาให้ personal space แต่ของไทยคือกลัวโดนแซงเงี้ย
เกี่ยวกะเรื่องแต่งตัวด้วยอะพี่เจย์ คือนี่เคยไปซัมเมอร์อังกฤษแล้วอยากแต่งอะไรก็แต่ง รู้ว่าจะกลับไทยก็กระโปรงสั้นเสื้อแขนกุดงี้ พอที่บ้านมารับคือโดนมองหัวจรดเท้าเลย แง
คัลเจอร์ช็อคเรื่องวัยรุ่นอ่ะค่ะ555
วัยรุ่นญี่ปุ่นกับเกาหลีนี่โตเร็วจริงๆนะ เรายังกะโปโลอยู่เลย555 ทำให้ตอนแรกสนิทยากแต่พอเริ่มมีคนคุยด้วยก็โอเคอ่ะค่ะ
ในรร.เราเด็กม.5ไทย คือยังเด็กอยู่ มีคนที่ดูโตแล้วบ้าง แต่ก็ยังเล่นกันสนุกๆ หลายๆคนก็ยังดูเป็นเด็กน้อยอยู่ แต่พอไปญี่ปุ่น เพื่อนๆคนญี่ปุ่นม.5 คือเค้าดูโตมากอ่ะ ดูเป็นวัยรุ่นที่โตแล้ว คือหลายๆคนอายุน้อยกว่าเราแต่เรารู้สึกเหมือนเค้าเป็นรุ่นพี่5555 เกร็งมาก
ไปสนิทกับรุ่นน้องๆแทน
//
พี่เจย์น่าจะทำ podcast นี่ชอบฟังพี่เจย์พูดกับเพื่อนๆมากเลย 5555 เปิดไว้แล้วไปทำการบ้าน ทำงานบ้าน ต่างๆ
ไปเรียนที่จีนมาเทอม1ค่ะ ที่นู่นคนแทยไม่ออกจากหอกันเลยค่ะหิวคือสั่งให้คนมาส่งอย่างเดียวร้านอาหารตามสั่งก็ส่งให้ อยากกินชานมรอ10นาทีก็ได้กินแล้ว กลับไทยมาวันแรกนอนๆอยู่หิว นิ้วดันไปจิ้มเปิดแอพนี้ไล่หาร้านข้าว มานึกได้ว่ามันไม่ใช่ภาษาไทยนี่หว่า😂
เข้าใจพี่เจเลยค่ะ แค่ต้องการ Hangang
ขนาดเราอยู่กับที่บ้านตลอดเวลาตั้งแต่จบทำงานที่บ้าน เราชอบอยู่คนเดียวเวลาเลิกงานเลย หรือขอแค่อยู่น้อยคน ไม่ชอบวุ่นวาย
คุยเกือบ 14 นาที แต่ ... เห้ยเพลิน ดูจนจบเลยครับ ☺️
เราอยู่ไต้หวันสามเดือน พอกลับมาไทยก็ไม่ชินกับการเดินทางเหมือนกันค่ะ เวลาจะออกไปไหนเรากำหนดเวลาล่วงหน้าไม่ได้เลย รถมาไม่ตรง รถหมดเร็วอีก คิดถึงการเดินทางที่นู้นมากเลยค่ะ
แค่ไปอยู่หอช่วงสอบอยู่ยาวๆเกือบเดินพอกลับบ้านได้สักอาทิตย์นึงก็แบบอึดอัดแล้วอ่ะ คือเหมือนนี่ไม่ใช่ที่ของเราอ่ะ อยากออกไปข้างนอก แต่ใช้เวลาสัก2อาทิตย์ก็เริ่มปรับตัวได้นั่นแหละ แต่ช่วงอึดอัดนี่คืออยากจะบ้าจริงๆนะ นี่อยู่บ้านยังรู้สึกไม่ใช่เลย อยากกลับหออ่ะ อยู่กะเพื่อนไรงี้
จริงค่ะ หนูเคยไปอังกฤษกลับมา ก็อยากอยู่คนเดียว ทำไรไม่ต้องแคร์คนอื่น
อยู่ต่างประเทศเราชนทุกคนนะ พอกลับไทยเราก็ชนทุกคน ที่อื่นเขาไม่ค่อยแคร์กัน เวลาเดินชนไหล่กัน คือปกติมาก เหมือนแค่ผ่านไป นอกจากชนแรงจริงๆ ถึงจะขอโทษ
พี่กุ๋งกิ๋งอ้วนขึ้นนนน
เรื่องแรกคือแบบไม่ต้องไปเรียนตปท.หรอกแค่ไปเรียนที่ไกลๆบ้านพอกลับมาก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน
ตอนอยู่ไทย ก็อยู่บ้าน เฉยๆ
ที่นี้แม่น่าจะทนไม่ไหว"มัมไม่ไหว ยูจะอยู่แต่อยู่ในห้องไม่ได้ ไปหาแด๊ด เดี๋ยวนี้!" (คือชอบอยู่คนเดียว ละไม่ค่อยออกจากห้อง) พอไปอยู่สวีเดน แบบพ่อผมพูดไม่เก่ง เย็นชามากๆ และชอบยึดโทรศัพท์ ผมเลยเบื่อ หนังสือแม่ก็ไม่ให้เอามาเพราะให้ผมมาดัดนิสัย ก็โอเคเดินเก็บสตรอเบอร์รี่ป่าเล่นๆ เก็บพวก บลูเบอร์รี่กิน เช้าก็ไปเรียนไถสเก็ตบอร์ดไป มันก็เป็นแบบนี้มา2ปี จนอายุ16 แม่ก็โทรมาบอกว่า"มัมจะไปจีน ยูมาอยู่กับมัมก่อน" ก็เอ้อ ไปจีน คือระหว่างทางลำบากมากตอนไป พอไปถึงจีน เดินเร็วกันมากกก ส่วนผมกระเป๋าใหญ่มาก ชนเขาไปทั่ว ละโอ้ยย ไม่ไหว อยู่ได้อีก3ปี ก็จบโรงเรียนม.ปลายจีน ก็กลับไทย ละติดนิสัยคนจีน คือเดินชนละแบบเฉยๆ ผมก็ไม่ขอโทษ แล้วเจอกับรุ่นพี่ เขาก็แบบ"เฮ้ยมึงชนก็ละชิ่งหรอ มองหน้าหาเตี่ยมึงรึไง" ละแบบ (อ๊ากก) จนสุดท้ายมาอยู่ไทย ก็ยังติดนิสัยเดินเร็ว ไม่พกเงินออกจากบ้าน เดินดูข้างบ้านหา สตรอเบอร์รี่ ป่า แต่ที่ผมภูมิใจที่สุดคือ ได้กลับมาอ่านหนังสือ เงียบๆ สบายใจ😅(พ่อกับแม่ไม่ได้หย่ากันนะ แค่ยังไงอะ ต้องทำงานไรงี้)
นี่เคยเป็นแบบพี่เจย์นะแบบใช้ชีวิตคนเดียวที่หออ่ะรู้สึกว่าจะทำอะไรก็ได้ไม่ต้องแคร์ใครเลยไปไหนก็ได้กลับตอนไหนก็ได้แต่พอกลับมาอยู่ที่บ้านตัวเองอ่ะมันรู้สึกกดดันมากเวลาจะทำอะไรสักอย่างนึงหรือเวลาจะออกไปไหนอ่ะฮื่ออคือมันต้องนึกถึงคนอื่นเพิ่มขึ้นมากๆแต่ชอบที่เวลาอยู่บ้านแล้วตัวช่วยเยอะเวลามีปัญหาคือหันไปหาคนช่วยได้แบบสุดมาก555555555
แล้วก็ตอนไปเกาครั้งแรกเคยโดนเดินชนเหมือนกันค่ะตอนนั้นตกใจมากว่าทำไม่เขาไม่หันกลับมาขอโทษเลยทั้งๆที่เค้าเป็นคนชนเราแล้วชนแรงมากแต่เห็นคนอื่นโดนเดินชนแบบนี้บ่อยๆคือเข้าใจเลยมันคือเรื่องปกติของเขา555555555
ผมนึกว่าผมเป็นคนเดียวที่ติดนิสัยกินไว กินคำใหญ่ พออยู่กับผู้ใหญ่ก็รู้สึกปรับตัวไม่ค่อยได้
ข้อ1อยู่หอก็เป็นค่ะ อยากไปไหนคือfreedomมาก แต่พอกลับมาอยู่บ้าน มันก็ไปโยงเข้าข้อการเดินทางอีก บ้านเราต้องเข้าซอยจะไปไหนต้องให้ที่บ้านออกไปส่ง ลำบ๊ากกกกกกกกลำบาก อีกอย่างนึงคือเราเป็นคนเดินเร็วมาก ติดนิสัยทำอะไรเร็วๆมาจากพ่อ แล้วเจอพวกมากันเป็นกลุ่มเดินช้าๆแผ่เต็มทางเดินแบบ อยากกรีดร้อง แต่พอไปกับเพื่อน เพื่อนก้เป็นจ้าาา จะเดินเป็นแผงขวางทางแบบไม่ได้ตั้งใจ ยืนขวางหน้าประตูไรงี้ เราหงุดหงิดมาก ไม่เห็นหรือไงว่ามันทางเดินอ่ะ แต่ก้ต้องค่อยๆพูดแบบซอฟๆเดี๋ยวไม่มีเพื่อนคบ 5555555
Fern N. เรื่องเต็มทางเดินคือเก็ทเว่อออ
ข้อ1เราเป็น แต่เราไม่เคยไปอยู่ไหนเลยนะอยู่บ้านตลอด บางวันรู้สึกไม่อยากพูดขี้เกียดพูดกับคนก็ไม่พูดเลย ทำงานกลับบ้านขึ้นห้องล๊อคเลยค่ะ ขี้เกียดตอบคำถามไม่ชอบคนเยอะวุ่นวาย เราแปลกมั้ย 😂
เพิ่งดูคลิปนี้ ไม่ต้องไปถึงเมืองนอกเลยค่ะ เราเปนเดกต่างจังหวัด ไปเรียนที่กทม ตั้งแต่ม.ต้น ยาวไปมหาลัย แบบยุ่หอมาตลอด กะเพื่อนวัยเดียวกัน เฮไหนเฮนั่น บางทีก้ยุ่คนเดียว สบายๆ พอวัยทำงาน ยุ่บ้าน กลับมายุ่ที่บ้าน ก้คือตีกะแม่ทุกวันค่ะ555555 ละตจว ก้มีแค่สองแถว ไปไหนลำบากมากๆ ไม่ค่อยมีที่ศิวิไลซ์ให้ไปเที่ยวค่ะ ฮืออออออ
ไปหอศิลป์ค่า
เรื่องข้ามถนนที่ทางม้าลายเกาหลีค่ะพี่เจย์
ที่เกาหลีพอรถเห็นว่าเราจะข้ามถนน เค้าจะหยุดให้เราเลยแบบไม่ได้สนว่าจะไฟเขียวไฟแดงหรือไม่
แต่พอกลับมาที่ไทยก็คือยังไม่ชิน จนเกือบโดนรถชนแล้วช่วงนั้นมีความรู้สึกกลัวการข้ามถนนที่ไทยไปสักพักนึงเลย 5555555
คิดถึงพี่เจย์พี่กริ๊งอ่าาา มาอัพแล้วววว เย้ รอคลิปQ&Aน้ะคะะ
เราก็เคยเป็นนะ แต่ไม่ใช่เรื่องการอยู่คนเดียว เพราะเราเรียนเมกา 3 ปีเราแทบไม่ได้กลับไทยเลย กลับแค่ครั้งเดียว แต่เรามีรูมเมทตลอด เรื่องคนเยอะไม่มีปัญหาเพราะเพื่อนมาหาที่ห้องตลอด ห้องเราเลยจะมีคนเยอะมากเกือบตลอด แต่ พอกลับมาไทย เวลาของเรามันจะไม่ใช่ของเราอีกต่อไป คือรู้สึกว่าพอกลับมาเวลาเสาร์อาทิตย์ ที่มันควรเป็นเวลาของเรา แต่มันก็ไม่เชิงเป็นของเราอีกต่อไปเพราะเราต้องกลับบ้าน ไปอยู่กับพ่อแม่ คือไม่ใช่ว่าไม่อยากอยู่กับพ่อแม่นะแต่แค่รู้สึกว่าเวลาชั้นหายไป แล้วเวลาอยู่บ้านจะออกไปไหนก็ต้องบอก ออกไปกลางคืนก็จะโทรตามตลอด เราก็เข้าใจแหละว่าเขาห่วง เราเลยจะรู้สึกว่า ตัวเองไม่มีเวลาว่างตลอดเลย แต่ตอนที่เรียน คือเวลาทั้งหมดที่มีคือเวลาของเรา เราจะทำอะไรที่ไหนเมื่อไหร่ก็ได้ จัดสรรเอาเอง ก็ต้องปรับตัวกันไป
แนะนำที่ชิวๆ-สวนรถไฟ อารมณ์เหมือนสวนสาธารณะใหญ่ๆ มีให้ปั่นจักรยานเล่นด้วย พิกัด📌ลงBTSหมอชิตแล้วต่อแท็กซี่ไปค่ะค่าแท็กซี่ไม่น่าเกิน50บาท(มั้ง5555)
-คุ้งบางกระเจ้า ที่นี่ก็มีที่ให้ปั่นจักรยานชิวๆเหมือนกัน ถ้าไปเช่าจักรยานบางร้านจะมีแผนที่ให้ปั่นเลยค่ะแต่ทางปั่นบางที่ก็ค่อนข้างแคบแต่สนุกดีค่ะระหว่างทางก็จะมีคาเฟ่หรือสถานที่อื่นๆให้แวะอีกในแผนที่บางร้านจะมีบอกไว้ค่ะแล้วใกล้ๆกันก็มีตลาดน้ำบางน้ำผึ้งด้วยนะคะ
-วังหลัง ร้อนหน่อยคนเยอะนิดแต่ของกินเพียบค่ะ!! ปล.อยากให้พี่เจลองนั่งเรือข้ามฟากดูได้บรรยากาศอยู่นะคะ
-ตลาดน้ำคลองลัดมะยม ของกินเยอะมากกกแต่ราคาบางอย่างก็แอบแรงนิดนึง มีให้นั่งเรือเล่นด้วย ปล.ถ้าไปวันหยุดคือคนจะเยอะมากๆๆ
#มาลงคลิปบ่อยๆนะค่าา🙏
อยากให้พี่เจ ไปฟิลิปปินส์ดูนะคะ หรือมีเพื่อนเป็นฟิลิปปินส์ก็ได้ค่ะ เราเคยทำกิจกรรมที่รวมนศ.จากอาเซียนมาไว้ด้วยกัน แล้วเพื่อนที่มาจาก PH ถามเราว่าทำไมเรากินข้าวเร็วจัง เดินก็เร็ว และมีวัฒนธรรมในการเก็บจานในโรงอาหารม. เราไม่รู้จะอธิบายยังไงเลยค่ะ เขาบอกเราว่าถ้านัด 8 โมง บ้านเค้าไม่ได้หมายความว่า 8 โมงมันจะเรทไป 30 นาที และก็ไม่เห็นจะต้องทำอะไรเร่งรีบ ค่อยๆทำไปซิ แต่อาจจะแค่บ้างคนนะคะ 555555555
ไปอยู่อเมริกามาค่ะ ที่นู่นเขาคุยกับคนแปลกหน้าเหมือนรู้จักกันมานานเป็นเรื่องปกติ พอกลับมาไทย ด้วความเคยชิน ชวนคนแปลกหน้าคุย เขามองเราแบบ เป็นอะไรมากปะ พอนึกได้ เขินเลยค่ะ 5555
มาแล้ววว คิดถึงพี่เจย์พี่กริ๊ง❤️🥰
เรื่องการเดินชน และคนไม่ค่อยมีน้ำใจในเกาหลี อันนี้เจอกับตัวเลย คือ การเดินชน แล้วไม่หันมาขอโทษ เดินไปแบบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่ มันเป็นเรื่องปกติในเกาหลีไปแล้ว ไปเกาหลีแรกๆ แอบมีด่าในใจว่า แมร่งชนแล้วไม่ขอโทษหน่อยฟะ พอไปหลายๆครั้งเริ่มจะเข้าใจว่า เออ มันคงเป็น culture ของคนประเทศนี้ละมั้ง ซึ่งมันเป็น culture อย่างหนึ่งในเกาหลีที่เราไม่ชอบเลย
มาแล้ววววว❤️❤️❤️รักพี่เจย์❤️❤️❤️
มาทำคลิปแบบนี้บ่อยๆนะคะ ชอบฟังมากเลยค่ะ
น้องเห็นด้วยเรื่องรถติด คิดแบบพี่เจย์เลย คือระหว่างที่รอรถติดเราสามารถใช้เวลาส่วนนี้ไปทำอย่างอื่นได้เยอะมากกก
และที่ช็อคในวันนี้คือรถประจำทางไม่ตรงต่อเวลา บางวันเร็วบางวันรอ1-2 ชั่วโมงก็มี
ได้แต่หวังว่าจะมีการพัฒนาคมนาคมในภายภาคหน้า TTT
เพราะที่นี่คือบ้านค่ะ 😀
ดีใจมากกกกกที่เจอพี่เจย์แบบงงๆ แบบตกใจมากๆไมคิดว่าจะได้เจอพี่ได้แต่ติดตามคลิปพี่ พอได้เจอช็อคมาก555 ที่ร้านafter youสาขาสีลม ที่พี่ไปกับเพื่อน2คน อยากจะถ่ายรูปด้วยแต่หนูเขินพี่เลยไม่กล้าขอไปถ่ายรูปด้วย
มันจริงมากค่ะพี่เจ หนูอยู่หอเราจะไปไหนมาไหนเราไม่ต้องบอกคนอื่นอยากไปก็ไปเองเลย เดินออกไปนิดเดียวมีวิน มีรถโดยสาร แต่พอกลับบ้านแค่จะออกไปห้างยังลำบากเลยค่ะเพราะบ้านไม่ได้อยู่ในเมือง รถโดยสารก็ต้องไปยืนรอหน้าปากซอยซึ่งไกลและร้อนมาก ต้องบอกแม่อีกว่าจะไปนะต้องรอให้แม่อนุญาตอีก เลยรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่กลับบ้านเลยค่ะ ทำอะไรมันไม่สะดวกเท่าอยู่หอเลยค่ะ
เรื่องเดินเร็วนี่จริงมากก ครูรร.หนูที่เป็นทั้งครูคนเกาหลีทั้งครูไทยที่เคยอยู่เกาหลีคือเดินเร็วมากกกก สับขากันรัวๆอีกนิดคือวิ่ง5555
คิดถึงคลิปทอล์คมากก สนุกไม่เบื่อชอบฟังเพลิน
ชอบมากกเลยยยยย ตามดูทุกอัน อารมณ์เหมือนเราเมาท์มอยกับเพื่อน สนุกกกดี :)
ชอบบบบ ลงคลิปบ่อยๆนะคะพี่เจทำคลิปดีมาก สู้ๆค่า รัก ปล.ทำคลิปรีแอค seventeen ให้นุ้งหน่อย5555
พี่เจย์มาเเล้วววว💓💓💓
เย้ๆมาแล้ว คถ💗💗💗
ชอบไปนั่งแม่น้ำฮันนะคะ ชิลดี ที่ไทยไม่ค่อยมีที่ให้หย่อนใจเท่าไหร่ค่ะ ส่วนมากอยู่บ้านเลย 😂😂😂 รออ่านที่เที่ยวในไทยด้วยคนค่ะ ถถถ
รอคลิปใหม่ ๆ อยู่นะคะ เห็นเงียบหายไป ใจมันหวั่น ๆ เลยมาให้กำลังใจ
งานของพี่ดีมาก ๆ เป็นกำลังใจให้นะก้ะ
คิดถึงค้าา รอคลิปvlogน๊า
ของหน่องก็คือ ความช้า ช้าทุกอย่าง กินข้าวช้า เดินช้า ทำงานช้า พอบอกเพื่อน เพื่อนก็จะบอกมึงรีบไปไหน แอบหงุดหงิดแต่ตอนนี้หน่องปรับตัวได้บ้างละมั้ง 55555
ของเราไปแลกเปลี่ยนจีน 1 ปีค้า ตอนพึ่งกลับมาชีวิตนี้วุ่นวายไปหมด 5555 1 เลย คนจีนพูดเสียงดัง (มว๊ากกกกกก!!) ทีนี้พอกลับมาบ้านวันแรกกลายเป็นว่าเราพูดเหมือนแหกปากเลยทั้งที่พูดเสียงปกติ 5555 อย่างที่ 2 เลย คนจีนเค้าปิดประตูแรงมากและดังมากกก นี้ก็เลยติดมาด้วย กลับมาบ้านปิดปุ้งปั้ง แม่ด่าแทบตาย ;-; อย่างที่ 3 คนจีนกินเยอะะ 1 จานข้าวบ้านเขา เท่ากับ 2 จานกว่าๆที่ไทย ทีนี้แรกๆไปอยู่เราก็กินไม่หมด แต่พอนานไปมันเริ่มชินดินเยอะขึ้น พอกลับมา 1 จานเลยไม่อิ่ม (อ้วนแล้วจ้าตอนนี้) อย่างที่ 4 คนจีนไม่ชอบอาบน้ำ 5555555 เราไปอยู่ที่นั้นก็อาบวันละครั้ง พอกลับมาที่ไทย นิสัยคนไทยคืออาบน้ำเช้าเย็น (หรือกลางวันด้วยแล้วแต่คน) เราที่ชินแบบอาบรอบเดียวเลยชอบถามคนในบ้านว่าอาบทำไมเยอะแยะ เปลืองน้ำ 5555 อย่างที่ 5 ที่จีนอากาศมันมี 4 ฤดู แล้วเมืองที่เราไปอยู่มันหนาวตลอดเกือบทั้งปี (หน้าร้อนมีแค่ 3 อาทิตย์) มันเลยต้องใส่แขนยาวตลอด พอกลับมาไทยมันร้อน เราก็ต้องใส่แขนสั้น มันทำให้เรารู้สึกโล่งๆแปลกๆ จนต้องใส่แขนยาวเดินอยู่ช่วงนีง 555555 ของเราก็จะประมาณนี้แหละค่ะ 555555 (จริงๆมีเยอะมว๊ากกกกกกกกกกกก ไว้มีโอกาสจะมาเล่าอีกค้าา 555)
오훈니 ตอนไปเมกา มีเพื่อนคนจีนที่ 1 ปี ยาสีฟันไม่เคยลดลงเลย...
jaysbabyfood ใช่ค่ะๆ 555555 โฮสเค้าก็เหมือนกันเลย 😂
พี่เจย์กริ๊งมาเเล้วววววว❤️
เป็นข้อ 1-3 ค่ะ แบบอารมอย่ายุ่งกับฉันได้ไหม อะไรเยอะแยะ แล้วแบบเมื่อปรับควบคุมตัวเองไม่ได้จะหงุดหงิด และโมโห. อารมเหมือนถูกแย่งพื้นที่ส่วนตัวไปอะไรประมาณนี้แหรค่ะ
ตอนเรียนอยู่หอตลอด อิสระมาก พอทำงานต้องมาอยู่กับญาติโดนด่าตลอด ไปไหนไม่บอกนู่นนี่นั่น ไม่ชินมากเวอร์ ออกมาอยู่คนเดียวเหมือนเดิม5555
ปล. ฮาความ sky castle หน้าเยซอนี่ลอยมาาาาา555
คิดถึงมากเลยค่ะ อยากให้อัพทุกวันเลย
ข้อ.1 เป๊ะมากๆๆๆๆๆๆ
พี่เจจะมีVlogที่เกาหลีอีกมั้ยครับ?(ผมชอบครับสนุกดี)
อยากให้พี่ทำคลิปเกี่ยวกับการที่Wanna oneค่ะ
อยากให้พี่เจทำQ&Aจัง
สำหรับหนูนะคะ เป็นเด็กต่างจังหวัด แล้วมาเรียน กทม. ในเมืองแบบว่าเมืองมากๆ อยู่ตรงกลางของ กทม. เลยอ่ะ
1.ที่ช็อคมากคือเวลารถติดค่ะ คือมันแค่ 1 กิโลเนี่ย แค่แยกตรงนี้อ่ะ 30นาที ถึง 1 ชม.เลย ถ้าเป็นตจว.30นาทีสามารถเข้าเมืองได้
2.อิสระการอยู่คนเดียวค่ะ อยู่หอเหมือนมีคนหารค่าห้องเฉยๆ ไปไหนมาไหนกี่โมงก็ยังกลับหอได้ ชิวมาก ตจว.แค่จะออกจากบ้านยังต้องดูว่าจะมีคนอยู่ไหมเมื่อมาถึงบ้านงี้
3.การเดินใน กทม. 1-2 กิโลคือชิวมาก เพราะที่นี่รถติด เดินเอาเร็วกว่า แต่พอตจว. เดิน 10โลก็ไม่เจอ 7-11 ล้องห้ายยยยย
3.ค่าครองชีพค่ะ ประเทศสระแก้วค่าครองชีพเท่ากรุงเทพ ตจว.แท้ๆแต่ของแพงชิปหาย
4.เวลาอยู่ กทม. คือถ้าออกไปข้างนอกจะนึกออกอย่างเดียวคือห้าง พอตจว.เวลาออกไปข้างนอกจะนึกถึงตลาด
5.ทุกวันนี้กทม.ไป 7ก็กดเงินได้แล้วจ้าาา พอมาตจว.นี่ต้องกดเงินที่ไหนอ่ะ บางทีหน้า 7ก็ไม่มีนะ
6.อยู่กทม.บัตรสมาชิกเยอะจนแบบ อยากรวมเป็นบัตรเดียว พอไปตจว. ขอแค่มีเงินสดก็อยู่ได้ล้าว
7.อันนี้น่าจะเรื่องสุดท้ายละ เวลา 4ทุ่ม-เที่ยงคืน หิวแค่ไหนปากซอยก็มีของขาย แต่ตจว.นี่คือป่าช้า ทุกอย่างคือเงียบมาก ทุกบ้านนอนไว 2ทุ่มคือดึกสุด
8.ใครเจอเด็กสระแก้วใน กทม. โปรดทราบไว้ว่าไม่รวยจริงก็เป็นลูกข้าราชการ
ขอบคุณค่าาาาาา
คือไม่เคยไปต่างประเทศ แต่ไปแค่ต่างจังหวัดก็เป็นค่ะ
ไปเรียนต่างจังหวัดตั้งแต่จบป.6ถึงจบป.ตรี (กลับมาอยู่ที่บ้านตอนปิดเทอม สูงสุด2เดือน) พอเรียนจบก็ต้องกลับมาอยู่บ้านถาวร มีReverse Culture Shock เหมือนกันหลายข้อ ทั้งไปไหนก็ต้องบอกคนที่บ้าน กลับกี่โมงก็ต้องบอก ห้ามกลับดึก ห้ามไปไหนคนเดียว โทรรายงานที่บ้านตลอด(เข้าใจว่าคนที่บ้านต้องเป็นห่วง) และต้องตื่นเช้ามากๆเพื่อตื่นมาทำอาหารให้คนที่บ้านทานมื้อเช้า กลับมาจากทำงานก็ต้องดูแลจัดการบ้าน(ซึ่งเข้าใจหน้าที่ของลูก อันนี้เต็มใจทำ) คือตอนเรียนทำอะไรเองคนเดียว ไม่ต้องห่วงหน้าห่วงหลัง แค่ตั้งใจเรียน เอาความรู้และปริญญากลับบ้าน แรกๆก็รู้สึกอยากอยู่คนเดียว ไม่ต้องคิดมาก อยากทำอะไรก็ทำเลย แต่นั้นแหละ นี้เป็นการใช้ชีวิตที่แท้จริง ใช้ชีวิตแบบผู้ใหญ่ ต้องมีความรับผิดชอบมากขึ้น #เหมือนเป็นการระบายมากกว่านะ
มาแล้วๆ เย้ๆ
มาแล้วววว พี่เจจจ
สนุกมาก ไม่รู้จะเมนต์อะไรดีขอให้กำลังใจเเล้วกัน
ไปอยุ่มาชาวงสั้นๆ อ๋อเราเปิดประตูให้เค้านี่คือแปลก ไม่รู้ก็ว่าทำไมเค้ามองผมวะครับ 5555555555
กลับมาจากเมกาแล้วมาข้ามถนนที่ไทยเกือบโดนรถชนค่ะพี่เจ คือเค้าก็ไม่ได้ขับมาเร็วด้วย แต่เค้าไม่ชะลอให้ด้วย ตกใจมากๆ ขวัญหายเลยค่ะ
เรื่องเดินชนนี่โดนประจำเลยค่ะ เลยแบบต้องหลบมุมแล้วให้เค้าเดินกันไปก่อน 😭😂
ประสบปันหาคล้ายกับพี่เจเลยค่ะ คือไปเที่ยวเกาหลีสองอาทิต ส่วนตัวคือชอบที่ที่มีร้านอาหารข้างทางแนวเมียงดงแบบมีของให้เราเลือกซื้อเยอะแยะที่นั้นคนก็เยอะพอสมควรคนเกาหลีเค้ารีบจิงแบบรีบเดินไปไหนไม่รู้5555เราก็เผลอไปชนเค้า ก็พูดขอโทษแบบสุภาพมากอ่านมาดี5555เค้าก็ตกใจละก็พูดอะไรไม่รู้ฟังไม่ทัน พี่สาวบอกว่าเขาพูดประมานเด็กคนนี้มารยาทดีจิงๆคนดีนะเนี่ย คลคือมันเรื่องปกติเลยที่ไทยไปนู้นก็ช้อคนิดนึง5555
มาแล้ววววววว ♥️♥️♥️
มาแล้ววว😍😍
พี่เจย์ลองไปสวนวชิรเบญจทัศนะคะ มีจักรยานให้ปั่นเล่นด้วยยย มีที่นั่งให้เม้ากะเพื่อนด้วย
รักเลยพี่เจย์ พี่กริ้ง💓💓💓
นี่แค่ไปอยู่หอมา4ปี พอเรียนจบต้องกลับมาอยู่บ้านต่างจังหวัด ก็รู้สึกไม่ชินแรกๆอึดอัดมากทั้งๆที่ก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนมากเลย มันรู้สึกเหมือนเวลาจะออกไปไหนก็ไปไม่ได้ อยากกินอะไรก็กินไม่ได้ อยากนัดเจอเพื่อนก็ไม่ได้เจอ เหมือนอิสระในชีวิตมันหายไป แต่ก็ต้องค่อยๆปรับตัวไปค่ะ
อย่างนึงที่เวลาไปเกาหลีที่ชอบคือเวลารอข้ามถนนค่ะ ต่อให้ไม่มีคนถ้าตรงทางคนเดินขึ้นเขียวรถก็จะไม่วิ่งเหมือนกันเวลา ไม่มีรถวิ่งแต่ถ้าตรงจอที่คนขึ้นสีแดงคนก็จะไม่เดินกัน เคารพกฎกันดีมากกกชอบค่ะ อยากให้ไทยเป็นแบบนั้นบ้าง 😊
ข้อ 3 นี่จริงมากๆๆๆๆๆ ตอนอยู่ตปทให้ความรู้สึกตัวคนเดียว เคว้งคว้างมากกก เปิดบัญชีนี่ก็จริง คิดแล้วคิดอีกว่าต้องเตรียมอะไรไป ต้องทำยังไง ดูเป็นเรื่องยิ่งใหญ่มากตอนนั้น