Ο αοίδιμος Δάσκαλος Λυκούργος Αγγελόπουλος είχε συλλάβει στην ολότητα της θα έλεγα την μεγάλη Τέχνη αλλά και την μέθοδο συγκρότησης ενός πετυχημένου χορού,με όλες εκείνες τις αρετές που τον καθιστούν ενιαίο και αδιαίρετο ερμηνευτικά και φωνητικά σώμα. Κατάφερνε με περισσή δεξιοτεχνία να τον συγκρατεί στα χέρια του με κινήσεις οι οποίες διέγραφαν στον ορίζοντα όλα εκείνα τα μικροποικίλματα τα οποία μπορούσαν να αναδείξουν την περιγραφική γραφή των τριών Δασκάλων, διότι ο Αγγελόπουλος με την ΕΛ.ΒΥ.Χ. έψαλλε μόνο κλασικά μέλη Βυζαντινών και μεταβυζαντινών μελουργών (σπανιότατα νεώτερα, έως ποτέ). Η θαυμαστή ομοιογένεια του σώματος των χορωδών ήταν αποτέλεσμα της Διδασκαλίας του Αγγελόπουλου ακόμα και σε εξόχως δύσκολα μαθήματα. Κατέρριψε μύθους και δογματισμούς που έλεγαν οτι ένας Ψαλτικός χορός ψάλλει απλά μέλη ή δεν κάνει άνοιγμα φράσης με γοργό κ.α. Είχε πετύχει ο χορός του να ψάλλει γραμμές ολόκληρες με τις λεγόμενες κρυφές αναπνοές σαν να ήταν μια, να τονίζουν τις φράσεις σύμφωνα με την αρχαία μετρική, όπου υπήρχε μουσικός τονισμός σεβόμενος τα μακρά και βραχέα της αρχαίας προσωδίας και όχι σε κάθε συλλαβή δημιουργώντας το αίσθημα επέλασης βαρβάρων και κατακρεουργώντας την ρυθμοτονική νομοτέλεια του ποιητικού και του μουσικού κειμένου. Οι αναλύσεις που έκρυβε ο βασικός σκελετός του μέλους.συχνά δύσκολες και απαιτητικές, στα χέρια του Δασκάλου Λυκούργου ξεκαθάριζαν μελωδικά και ηχητικά και σε ένα σύνολο 25 προσώπων κατάφερνε να τις κάνει μια φωνή.Αυτά και πολλά άλλα.
Θερμές ευχαριστίες για την βιντεοσκόπηση και για την ανάρτηση!
Εις πολλά έτη Δάσκαλε!!!
μπράβο!
Ο αοίδιμος Δάσκαλος Λυκούργος Αγγελόπουλος είχε συλλάβει στην ολότητα της θα έλεγα την μεγάλη Τέχνη αλλά και την μέθοδο συγκρότησης ενός πετυχημένου χορού,με όλες εκείνες τις αρετές που τον καθιστούν ενιαίο και αδιαίρετο ερμηνευτικά και φωνητικά σώμα. Κατάφερνε με περισσή δεξιοτεχνία να τον συγκρατεί στα χέρια του με κινήσεις οι οποίες διέγραφαν στον ορίζοντα όλα εκείνα τα μικροποικίλματα τα οποία μπορούσαν να αναδείξουν την περιγραφική γραφή των τριών Δασκάλων, διότι ο Αγγελόπουλος με την ΕΛ.ΒΥ.Χ. έψαλλε μόνο κλασικά μέλη Βυζαντινών και μεταβυζαντινών μελουργών (σπανιότατα νεώτερα, έως ποτέ). Η θαυμαστή ομοιογένεια του σώματος των χορωδών ήταν αποτέλεσμα της Διδασκαλίας του Αγγελόπουλου ακόμα και σε εξόχως δύσκολα μαθήματα. Κατέρριψε μύθους και δογματισμούς που έλεγαν οτι ένας Ψαλτικός χορός ψάλλει απλά μέλη ή δεν κάνει άνοιγμα φράσης με γοργό κ.α. Είχε πετύχει ο χορός του να ψάλλει γραμμές ολόκληρες με τις λεγόμενες κρυφές αναπνοές σαν να ήταν μια, να τονίζουν τις φράσεις σύμφωνα με την αρχαία μετρική, όπου υπήρχε μουσικός τονισμός σεβόμενος τα μακρά και βραχέα της αρχαίας προσωδίας και όχι σε κάθε συλλαβή δημιουργώντας το αίσθημα επέλασης βαρβάρων και κατακρεουργώντας την ρυθμοτονική νομοτέλεια του ποιητικού και του μουσικού κειμένου. Οι αναλύσεις που έκρυβε ο βασικός σκελετός του μέλους.συχνά δύσκολες και απαιτητικές, στα χέρια του Δασκάλου Λυκούργου ξεκαθάριζαν μελωδικά και ηχητικά και σε ένα σύνολο 25 προσώπων κατάφερνε να τις κάνει μια φωνή.Αυτά και πολλά άλλα.