Ξενιτιά και άδειες σχέσεις, μια τάση να πέσεις κι ένας νους με υποσχέσεις ότι θα ξεμπλέξω σύντομα Ένα σήμερα θολό, ένα όραμα ποταπό κι ένα κοινό τόσο μικρό που δε μπορείς να το διαιρέσεις Οι εκκρεμότητες σαν γάντζοι, στο περβάζι ο δαίμονας μου να τρομάζει όποιον πλησιάζει να με μάθει ειλικρινά Μα δε πειράζει, εγώ να συμφωνώ σιωπηλά γιατί πραγματικά από εδώ δε βρίσκω νόημα σε κάτι Στη καλύτερη ηλικία, κουρασμένος, μαγκωμένος στο κρεβάτι, η κοινωνία δε με νοιάζει “Εγώ θα γίνω επαναστάτης” είπα κι ήπια το χάπι της αγάπης να νιώσω μέρος της μάχης όσο χάνετε το μάτι μου “Αγάπη μου, που να 'σαι;” όλους τους ρώτησα, πέντε χρόνια ζόρισα τη πλάτη μου με βάρη Που δε διορθώσανε τίποτα, με νίκησε η βαρύτητα και δεν βημάτιζα όσο γρήγορα όσο εσύ, με μισώ τόσο πολύ Που αν έτυχε κάποια στιγμή κάποια να πέρναγε τα τείχη μου ένιωθα μόνο θλίψη που είναι τόσο χαζή Κι όλο ακούγανε οι φίλοι μου “πως προσπαθεί για κάποιον τόσο ηλίθιο” κι έφευγε όπως ήρθε Ο καιρός όμως αλλάζει, ο ήλιος επιφυλάσσει φως για όλους κι ήρθε να πάρει τους φόβους μου έτσι εύκολα Έπιασε το δαίμονα από τα κέρατα, έφτιαξε το δούρειο ίππο της και έκαψε ότι τοίχος έχτιζα, σαν έρωτα ταινίας Το προσωπικό μου πόλεμο γλιτώνω από το overdose κι εμφανίζεται πάνω στην άκρη της λεπίδας Ο κόσμος γίνεται όμορφος σε λίγα χαμόγελα και βρήκα πως θα πέσει ο Μινώταυρος, λαμπόγυαλο τα κόμπλεξ Αν δε το δες, δε σε πείθω, μες σε τόσες που τη βρίσκω τέτοια ύπαρξη, από που κι ως που αξίζω τέτοια λύτρωση Και συλλογίζομαι από που κι ως που εμένα η μοίρα με προσέχει και μου φέρνει τέτοιο άνθρωπο Από εκείνες που ο διάλογος περισσεύει, από εκείνες που θα γίνεις ότι θέλει, είναι άρρωστο Μα ξέρει ότι είσαι μάρμαρο και σε σμιλεύει στοργικά κι αργά όπως εκείνη επιθυμεί Το μέλλον σου παίρνει μορφή όταν σε χαϊδεύει, ενώ αυτή δεν έχει ανάγκη να της γράψεις Τα μάτια σου είναι τέχνη από εκείνες που θα μείνουν όσο πρέπει, από εκείνες που δεν εκτιμάς όταν θα εμφανιστεί Γι' αυτό και σήμερα, ένα χρόνο από το σμίλευμα, δε πίνω τίποτα και νιώθω τόσο δυνατός Γιάτρεψε το σκοτάδι μου με φως και χαμογελαστός βλέπω τον κόσμο, βρήκα λόγο να μη μείνω καθιστός Η μουσική πάει καλά, τα βρήκα με τους δικούς μου κι ότι φίμωνε το νου μου δραστικά εκείνη το 'κοψε μαχαίρι Μου θύμισε πως όλα είναι στο χέρι μου και μ' έπιασε απ' το χέρι να πάμε όπου μας πηγαίνει Η μάνα μου τη λάτρεψε, ο πατέρας μου ζηλεύει, οι δικοί της δείχνουν ενθουσιασμένοι με τη πάρτη μου Και κάτι μου λέει ότι όλο είναι αληθινό γιατί μου καίει το δέρμα όταν με πιάνει απ' το καρπό “Μη ταράζεσαι” μου γνέφει κι ηρεμώ, πήγα στην έρημο γυμνός και μου έδωσε το πανωφόρι της Μέσα από τις κόρες της βρήκα το πως θα βγω, με κατεβάζει απ' το σταυρό κι ανεβαίνει πάνω μόνη της Πάνω στη δοκό, τρέμουν οι ώμοι της, μα μένει, δεν την νοιάζει για τ' αγόρι της, θα το κάνει κι αυτό Μου ξεραίνει το λαιμό γιατί η ζεστασιά που φέρνει είναι πρωτόγνωρη και ξένη γι' αυτό πάω να τρελαθώ Αφού δεν ξέρω αν στ' αλήθεια υπήρχε εν τέλη, είναι κουρέλι το μυαλό μου, μα πιστεύει ότι όντως φιληθήκαμε Κι ότι αγαπηθήκαμε, μα πιάσανε τα κρύα και λογικά θα αποδήμησε, άρα αν είσαι αληθινή, κανείς δε ξέρει…
"κι ένα κοινό τόσο μικρό που δεν μπορείς να το διαιρέσεις" "μες σε τόσες, που τη βρίσκω τέτοια ύπαρξη" Νομίζω πως λέει αυτά σε εκείνα τα σημεία. Ευχαριστούμε για τους στίχους!
Ειναι περιεργο γιατι οταν πρωτοβγηκε το κομματι το ακουγα και απλα το εβρισκα ωραιο. Απο τοτε ομως που ηρθε και για μενα αυτη η λυτρωση για την οποια μιλας yoda, καθε φορα που το ακουω νιωθω καθε στιχο τοσο εντονα και δακρυζω, εχει γινει το αγαπημενο μου τραγουδι σου. Σε ευχαριστω πολυ
Δυστυχώς δεν υπάρχει πραγματική λύτρωση στο κομμάτι όμως. Όλη αυτή η όμορφη κατάσταση που περιγράφει στη μέση, ο "έρωτας ταινίας" , ουσιαστικά δεν υπήρξε ποτέ, είναι οι παρενέργειες από το lsd (το "χάπι της αγάπης" που λέει). Το καταλαβαίνεις και επειδή αναφέρει ότι "μου καίει το δέρμα όταν με πιάνει από τον καρπό" και επειδή "η ζεστασιά που φέρνει είναι πρωτόγνωρη και ξένη", μιας και το να ζεσταίνεσαι είναι γνωστή παρενέργεια του lsd. Και στο τέλος, αφού περνάει η επίδραση του, αναρωτιέται αν είναι όντως αληθινή... Μα δεν είναι. Οπότε επιστρέφει πάλι στην άθλια κατάσταση που περιγράφει στην αρχή. Οταν το συνειδητοποιήσεις αυτό, το κομμάτι γίνεται ένα απο τα πιο στενάχωρα.
"γιατί πραγματικά από δω δεν βρίσκω νόημα σε κάτι,στην καλύτερη ηλικία κουρασμένος,μαγκομένος στο κρεβάτι η κοινωνία δεν με νοιάζει εγώ θα γίνω επαναστάτης." ανατριχίλα μαν συνέχισε!
Ρε παιδιά για όλους που γράφεται ''μην τον κάνετε μόδα'' ή ''Λίγοι να ακούμε Priest'':Ούτε εγώ θέλω να μάθουν όλα τα εντεκάχρονα τον Yoda,αλλά δεν είναι καλύτερο να ακούν τέτοια μουσική(Yoda,Sol,Ραμμένος Άσος,dPans) από Οικονομόπουλο,Καρά,Capital και την πολύ δημοφιλή ξένη Pop,που δεν έχει και τίποτα να προσφέρει;
ο λογος που δεν πρεπει τετοιοι ανθρωποι να γινουν μοδα ειναι για να μην αλλαξουν οι ιδιοι. δυστηχως οταν σε ακουν πολλα ατομα αλλαζεις ! αν μεινει ο ιδιος δεν πα να τον ακουει και η κυρα-Σωμενα απο την ανω ραχουλα; αλλα αν προκειτε να τον ακουσει λιγο παραπανω κοσμος και να την ψωνισει και να χασουμε εμεις το στηριγμα μας (την μουσικη του) καλυτερα να μην τον ακουσει κανενας!
Πολύ σωστές όλες οι απόψεις παιδιά και το φλέγον ζήτημα είναι ότι δεύτερη φορά από το Αν Είσαι Όνειρο πάει τόσο καλά ένα τραγούδι του YODA (Γραμμή Ασφαλείας) και ως τώρα δεν έχει δείξει να κάνει ότι και οι περισσότεροι που πήραν δημοσιότητα απότομα. Παρόλα αυτά όπως δείχνει και το συγκεκριμένο κομμάτι ο άνθρωπος αλλάζει και από την στιγμή που όλα μπορούν να συμβούν, όσο και να μην το θέλω, μπορεί να γίνει αου και ιστορίες και οι καταστάσεις να τον οδηγήσουν να ζήσει από το ραπ επομένως να αλλάξει τον στίχο ή τον ήχο του απλά και μόνο επειδή θέλει και μπορεί. Το θέμα είναι να κάνει την καβλα του στην οποιαδήποτε περίπτωση και να μην κρεμαστει ποτέ από τα θέλω της πλειοψηφίας, αφού δεν το χει κάνει ως τώρα. Υ.Γ. Συγνώμη αν το διάβασες αλλά με προβλημάτισε μες την κωλοχαόδη μουσική τάση που επικρατεί.
Φίλε μου, δεν θα πω, ούτε ότι είσαι ο καλύτερος, ούτε ότι γαμάς, τίποτα τέτοιο, είσαι αυτό που είσαι και δεν πρέπει να σταματήσεις να δίνει το 100% από αυτό, ίσως να μην το έχει δώσει ακόμα, δεν ξέρω. Αν το δώσεις όμως θέλω να είναι σε ένα τετράστοιχο γραμμένο για την πολυπόθητη Κατερίνα από τους καιρούς του Gloriam, χωρίς να πεις όμως κανένα όνομα, απλά να ξέρεις εσύ ότι το έγραψες για εκείνη και εμείς απλά να νιώσουμε ότι εκείνο σου το ραπ πέρασε όλα τα άλλα. Ζητώ συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο, καλή σου συνέχεια
δν ξερω πως να περιγραψω ολα αυτα που νιωθω ακουγοντας αυτο το τραγουδι ειναι τοσο υπεροχο συγχαρητηρια αγορινα μου μην σταματησεις γραφε για εμας που το εχουμε αναγκηηη
Μεσα απο ενα τραγουδι φαινεται για ποιο λογο ο καλλιτεχνης κανει μουσικη, τι θελει να περασει στο κοσμο και τι επιθυμει να εκφρασει! .....Yoda συνεχισε ακαθεκτα.
Αδερφούλη. Κάποτε το τραγούδι αυτό το άκουγα με την κοπέλα μου λέγοντας το ποσό πολύ η ζωή μας ήταν... Αλλά τώρα το ακούω μόνος νοσταλγοβτας την εποχή που ήμουν χαρούμενος...
Και εγώ μία από τα ίδια, το άκουγα και την εκτιμούσα και λάτρευα αυτό που είχαμε, δυστυχώς οι δρόμοι μας χώρισαν και τώρα που το ξανακουω, ταυτίζομαι και με τον τελευταίο στίχο. "Κι ότι αγαπηθηκαμε, μα πιάσανε τα κρυα και λογικά θα αποδήμησε άρα αν εισαι αληθινή κανεις δεν ξέρει"
το μεσο ναμακουσε η κατερινα οταν δεν ημουνα αθηνη μαγκες δεν με νοιαζει τι λεει και πως αλλα τον νιωθω απο την στιγμη που λεει οτι νιωθει καιτον νιωθουμε εχει μια στρατια απο μας πισω του keep it real πρωτη γραμμη στα live
credits: @Παναγιώτης Κάστας Ξενιτιά και άδειες σχέσεις, μια τάση να πέσεις κι ένας νους με υποσχέσεις ότι θα ξεμπλέξω σύντομα Ένα σήμερα θολό, ένα όραμα ποταπό κι ένα κοινό τόσο μικρό που δε μπορείς να το διαιρέσεις Οι εκκρεμότητες σαν γάντζοι, στο περβάζι ο δαίμονας μου να τρομάζει όποιον πλησιάζει να με μάθει ειλικρινά Μα δε πειράζει, εγώ να συμφωνώ σιωπηλά γιατί πραγματικά από εδώ δε βρίσκω νόημα σε κάτι Στη καλύτερη ηλικία, κουρασμένος, μαγκωμένος στο κρεβάτι, η κοινωνία δε με νοιάζει “Εγώ θα γίνω επαναστάτης” είπα κι ήπια το χάπι της αγάπης να νιώσω μέρος της μάχης όσο χάνετε το μάτι μου “Αγάπη μου, που να 'σαι;” όλους τους ρώτησα, πέντε χρόνια ζόρισα τη πλάτη μου με βάρη Που δε διορθώσανε τίποτα, με νίκησε η βαρύτητα και δεν βημάτιζα όσο γρήγορα όσο εσύ, με μισώ τόσο πολύ Που αν έτυχε κάποια στιγμή κάποια να πέρναγε τα τείχη μου ένιωθα μόνο θλίψη που είναι τόσο χαζή Κι όλο ακούγανε οι φίλοι μου “πως προσπαθεί για κάποιον τόσο ηλίθιο” κι έφευγε όπως ήρθε Ο καιρός όμως αλλάζει, ο ήλιος επιφυλάσσει φως για όλους κι ήρθε να πάρει τους φόβους μου έτσι εύκολα Έπιασε το δαίμονα από τα κέρατα, έφτιαξε το δούρειο ίππο της και έκαψε ότι τοίχος έχτιζα, σαν έρωτα ταινίας Το προσωπικό μου πόλεμο γλιτώνω από το overdose κι εμφανίζεται πάνω στην άκρη της λεπίδας Ο κόσμος γίνεται όμορφος σε λίγα χαμόγελα και βρήκα πως θα πέσει ο Μινώταυρος, λαμπόγυαλο τα κόμπλεξ Αν δε το δες, δε σε πείθω, μες σε τόσες που τη βρίσκω τέτοια ύπαρξη, από που κι ως που αξίζω τέτοια λύτρωση Και συλλογίζομαι από που κι ως που εμένα η μοίρα με προσέχει και μου φέρνει τέτοιο άνθρωπο Από εκείνες που ο διάλογος περισσεύει, από εκείνες που θα γίνεις ότι θέλει, είναι άρρωστο Μα ξέρει ότι είσαι μάρμαρο και σε σμιλεύει στοργικά κι αργά όπως εκείνη επιθυμεί Το μέλλον σου παίρνει μορφή όταν σε χαϊδεύει, ενώ αυτή δεν έχει ανάγκη να της γράψεις Τα μάτια σου είναι τέχνη από εκείνες που θα μείνουν όσο πρέπει, από εκείνες που δεν εκτιμάς όταν θα εμφανιστεί Γι' αυτό και σήμερα, ένα χρόνο από το σμίλευμα, δε πίνω τίποτα και νιώθω τόσο δυνατός Γιάτρεψε το σκοτάδι μου με φως και χαμογελαστός βλέπω τον κόσμο, βρήκα λόγο να μη μείνω καθιστός Η μουσική πάει καλά, τα βρήκα με τους δικούς μου κι ότι φίμωνε το νου μου δραστικά εκείνη το 'κοψε μαχαίρι Μου θύμισε πως όλα είναι στο χέρι μου και μ' έπιασε απ' το χέρι να πάμε όπου μας πηγαίνει Η μάνα μου τη λάτρεψε, ο πατέρας μου ζηλεύει, οι δικοί της δείχνουν ενθουσιασμένοι με τη πάρτη μου Και κάτι μου λέει ότι όλο είναι αληθινό γιατί μου καίει το δέρμα όταν με πιάνει απ' το καρπό “Μη ταράζεσαι” μου γνέφει κι ηρεμώ, πήγα στην έρημο γυμνός και μου έδωσε το πανωφόρι της Μέσα από τις κόρες της βρήκα το πως θα βγω, με κατεβάζει απ' το σταυρό κι ανεβαίνει πάνω μόνη της Πάνω στη δοκό, τρέμουν οι ώμοι της, μα μένει, δεν την νοιάζει για τ' αγόρι της, θα το κάνει κι αυτό Μου ξεραίνει το λαιμό γιατί η ζεστασιά που φέρνει είναι πρωτόγνωρη και ξένη γι' αυτό πάω να τρελαθώ Αφού δεν ξέρω αν στ' αλήθεια υπήρχε εν τέλη, είναι κουρέλι το μυαλό μου, μα πιστεύει ότι όντως φιληθήκαμε Κι ότι αγαπηθήκαμε, μα πιάσανε τα κρύα και λογικά θα αποδήμησε, άρα αν είσαι αληθινή, κανείς δε ξέρει… άρα αν είσαι αληθινή, κανείς δε ξέρει… άρα αν είσαι αληθινή, κανείς δε ξέρει…
τέτοια τραγούδια θα πρέπει να έχουν εκατομμύρια views και όχι η μουσική της Capital της νέας εποχής και καλά τα παιδιά..Για φτύσιμο στην μάπα είναι..εμείς οι λίγοι πάντα θα στηρίζουμε την old school φάση το αληθινό ραπ δλδ..Γερά ρε τρελέ μας Yoda !!!
Auto to tragoudi otan to akouw mou thumizei mia epoxh,toso konta kai toso makrina tautoxrona.... Otan edina panellhnies kai hmoun olh mera me ena vivlio,to akousa,molis vghke,thumamai den uphrje mera pu na mhn to akusw,me suntrofeue ta lepta phgainwntas pros to frontisthrio,pros to sxoleio,katalhgwntas na koimamai akougontas to..
![Yoda Priest - Γραμμή Ασφαλείας [OFFICIAL VIDEO]](http://i.ytimg.com/vi/Ch1A50Tkjgc/mqdefault.jpg)
![Yoda Priest - Γραμμή Ασφαλείας [OFFICIAL VIDEO]](/img/tr.png)
![FendiDa Rappa - Clock Dat ft. Shamar Marco [Official Music Video]](http://i.ytimg.com/vi/3NBU8KHdxYY/mqdefault.jpg)
Ξενιτιά και άδειες σχέσεις, μια τάση να πέσεις κι ένας νους με υποσχέσεις ότι θα ξεμπλέξω σύντομα
Ένα σήμερα θολό, ένα όραμα ποταπό κι ένα κοινό τόσο μικρό που δε μπορείς να το διαιρέσεις
Οι εκκρεμότητες σαν γάντζοι, στο περβάζι ο δαίμονας μου να τρομάζει όποιον πλησιάζει να με μάθει ειλικρινά
Μα δε πειράζει, εγώ να συμφωνώ σιωπηλά γιατί πραγματικά από εδώ δε βρίσκω νόημα σε κάτι
Στη καλύτερη ηλικία, κουρασμένος, μαγκωμένος στο κρεβάτι, η κοινωνία δε με νοιάζει
“Εγώ θα γίνω επαναστάτης” είπα κι ήπια το χάπι της αγάπης να νιώσω μέρος της μάχης όσο χάνετε το μάτι μου
“Αγάπη μου, που να 'σαι;” όλους τους ρώτησα, πέντε χρόνια ζόρισα τη πλάτη μου με βάρη
Που δε διορθώσανε τίποτα, με νίκησε η βαρύτητα και δεν βημάτιζα όσο γρήγορα όσο εσύ, με μισώ τόσο πολύ
Που αν έτυχε κάποια στιγμή κάποια να πέρναγε τα τείχη μου ένιωθα μόνο θλίψη που είναι τόσο χαζή
Κι όλο ακούγανε οι φίλοι μου “πως προσπαθεί για κάποιον τόσο ηλίθιο” κι έφευγε όπως ήρθε
Ο καιρός όμως αλλάζει, ο ήλιος επιφυλάσσει φως για όλους κι ήρθε να πάρει τους φόβους μου έτσι εύκολα
Έπιασε το δαίμονα από τα κέρατα, έφτιαξε το δούρειο ίππο της και έκαψε ότι τοίχος έχτιζα, σαν έρωτα ταινίας
Το προσωπικό μου πόλεμο γλιτώνω από το overdose κι εμφανίζεται πάνω στην άκρη της λεπίδας
Ο κόσμος γίνεται όμορφος σε λίγα χαμόγελα και βρήκα πως θα πέσει ο Μινώταυρος, λαμπόγυαλο τα κόμπλεξ
Αν δε το δες, δε σε πείθω, μες σε τόσες που τη βρίσκω τέτοια ύπαρξη, από που κι ως που αξίζω τέτοια λύτρωση
Και συλλογίζομαι από που κι ως που εμένα η μοίρα με προσέχει και μου φέρνει τέτοιο άνθρωπο
Από εκείνες που ο διάλογος περισσεύει, από εκείνες που θα γίνεις ότι θέλει, είναι άρρωστο
Μα ξέρει ότι είσαι μάρμαρο και σε σμιλεύει στοργικά κι αργά όπως εκείνη επιθυμεί
Το μέλλον σου παίρνει μορφή όταν σε χαϊδεύει, ενώ αυτή δεν έχει ανάγκη να της γράψεις
Τα μάτια σου είναι τέχνη από εκείνες που θα μείνουν όσο πρέπει, από εκείνες που δεν εκτιμάς όταν θα εμφανιστεί
Γι' αυτό και σήμερα, ένα χρόνο από το σμίλευμα, δε πίνω τίποτα και νιώθω τόσο δυνατός
Γιάτρεψε το σκοτάδι μου με φως και χαμογελαστός βλέπω τον κόσμο, βρήκα λόγο να μη μείνω καθιστός
Η μουσική πάει καλά, τα βρήκα με τους δικούς μου κι ότι φίμωνε το νου μου δραστικά εκείνη το 'κοψε μαχαίρι
Μου θύμισε πως όλα είναι στο χέρι μου και μ' έπιασε απ' το χέρι να πάμε όπου μας πηγαίνει
Η μάνα μου τη λάτρεψε, ο πατέρας μου ζηλεύει, οι δικοί της δείχνουν ενθουσιασμένοι με τη πάρτη μου
Και κάτι μου λέει ότι όλο είναι αληθινό γιατί μου καίει το δέρμα όταν με πιάνει απ' το καρπό
“Μη ταράζεσαι” μου γνέφει κι ηρεμώ, πήγα στην έρημο γυμνός και μου έδωσε το πανωφόρι της
Μέσα από τις κόρες της βρήκα το πως θα βγω, με κατεβάζει απ' το σταυρό κι ανεβαίνει πάνω μόνη της
Πάνω στη δοκό, τρέμουν οι ώμοι της, μα μένει, δεν την νοιάζει για τ' αγόρι της, θα το κάνει κι αυτό
Μου ξεραίνει το λαιμό γιατί η ζεστασιά που φέρνει είναι πρωτόγνωρη και ξένη γι' αυτό πάω να τρελαθώ
Αφού δεν ξέρω αν στ' αλήθεια υπήρχε εν τέλη, είναι κουρέλι το μυαλό μου, μα πιστεύει ότι όντως φιληθήκαμε
Κι ότι αγαπηθήκαμε, μα πιάσανε τα κρύα και λογικά θα αποδήμησε, άρα αν είσαι αληθινή, κανείς δε ξέρει…
"κι ένα κοινό τόσο μικρό που δεν μπορείς να το διαιρέσεις"
"μες σε τόσες, που τη βρίσκω τέτοια ύπαρξη"
Νομίζω πως λέει αυτά σε εκείνα τα σημεία. Ευχαριστούμε για τους στίχους!
Μάριος Ανθόπουλος μόλις τα διόρθωσα!
kaulomenos
ευγενική χορηγία Παναγιώτη Κάστα
Παναγιώτης Κάστας h
Αυτό το τρέμουλο στη φωνή... Σπαρακτικό...
SNIK ΟΡΜΑ ΤΟΥΣ
Solmeister CKND 😂😂😂😂😂
Ti na klasei o snik..
Στάθης Πετράκης είναι τρόλ το κατάλαβες έτσι ; είναι το κανάλι του σολ 😂😂😂
αφήστε το...μη το πείτε σε όσους δε το νιώθουν! να το ακούμε όσοι με κάθε στίχο πονάμε... Γαμημενη κατάθεση ψυχής κάθε κομμάτι του...
Στην καλύτερη ηλικία κουρασμένος...
Νεκρά Συναισθήματα PMC magkomenos sto krevati aderfe
Αυτοί οι δύο στίχοι είναι η προσωποποίηση μου το 2020..
Ειναι περιεργο γιατι οταν πρωτοβγηκε το κομματι το ακουγα και απλα το εβρισκα ωραιο. Απο τοτε ομως που ηρθε και για μενα αυτη η λυτρωση για την οποια μιλας yoda, καθε φορα που το ακουω νιωθω καθε στιχο τοσο εντονα και δακρυζω, εχει γινει το αγαπημενο μου τραγουδι σου. Σε ευχαριστω πολυ
Δυστυχώς δεν υπάρχει πραγματική λύτρωση στο κομμάτι όμως. Όλη αυτή η όμορφη κατάσταση που περιγράφει στη μέση, ο "έρωτας ταινίας" , ουσιαστικά δεν υπήρξε ποτέ, είναι οι παρενέργειες από το lsd (το "χάπι της αγάπης" που λέει). Το καταλαβαίνεις και επειδή αναφέρει ότι "μου καίει το δέρμα όταν με πιάνει από τον καρπό" και επειδή "η ζεστασιά που φέρνει είναι πρωτόγνωρη και ξένη", μιας και το να ζεσταίνεσαι είναι γνωστή παρενέργεια του lsd. Και στο τέλος, αφού περνάει η επίδραση του, αναρωτιέται αν είναι όντως αληθινή... Μα δεν είναι. Οπότε επιστρέφει πάλι στην άθλια κατάσταση που περιγράφει στην αρχή. Οταν το συνειδητοποιήσεις αυτό, το κομμάτι γίνεται ένα απο τα πιο στενάχωρα.
"γιατί πραγματικά από δω δεν βρίσκω νόημα σε κάτι,στην καλύτερη ηλικία κουρασμένος,μαγκομένος στο κρεβάτι η κοινωνία δεν με νοιάζει εγώ θα γίνω επαναστάτης."
ανατριχίλα μαν συνέχισε!
Ρε παιδιά για όλους που γράφεται ''μην τον κάνετε μόδα'' ή ''Λίγοι να ακούμε Priest'':Ούτε εγώ θέλω να μάθουν όλα τα εντεκάχρονα τον Yoda,αλλά δεν είναι καλύτερο να ακούν τέτοια μουσική(Yoda,Sol,Ραμμένος Άσος,dPans) από Οικονομόπουλο,Καρά,Capital και την πολύ δημοφιλή ξένη Pop,που δεν έχει και τίποτα να προσφέρει;
Νίκος Μαλικούτης file apo to ena tha bei kai apo to allo tha vgei .. ligoi boroun na niosoun pragmatika tetoious stixous..
Σίγουρα φίλε μου,αλλά αν το ακούνε συνέχεια,κάτι θα τους μείνει,με τον Snik τι τους μένει;Το πόσο cool είναι να παίρνεις κοκα?
Νίκος Μαλικούτης swsto k auto :)
ο λογος που δεν πρεπει τετοιοι ανθρωποι να γινουν μοδα ειναι για να μην αλλαξουν οι ιδιοι. δυστηχως οταν σε ακουν πολλα ατομα αλλαζεις ! αν μεινει ο ιδιος δεν πα να τον ακουει και η κυρα-Σωμενα απο την ανω ραχουλα; αλλα αν προκειτε να τον ακουσει λιγο παραπανω κοσμος και να την ψωνισει και να χασουμε εμεις το στηριγμα μας (την μουσικη του) καλυτερα να μην τον ακουσει κανενας!
Πολύ σωστές όλες οι απόψεις παιδιά και το φλέγον ζήτημα είναι ότι δεύτερη φορά από το Αν Είσαι Όνειρο πάει τόσο καλά ένα τραγούδι του YODA (Γραμμή Ασφαλείας) και ως τώρα δεν έχει δείξει να κάνει ότι και οι περισσότεροι που πήραν δημοσιότητα απότομα. Παρόλα αυτά όπως δείχνει και το συγκεκριμένο κομμάτι ο άνθρωπος αλλάζει και από την στιγμή που όλα μπορούν να συμβούν, όσο και να μην το θέλω, μπορεί να γίνει αου και ιστορίες και οι καταστάσεις να τον οδηγήσουν να ζήσει από το ραπ επομένως να αλλάξει τον στίχο ή τον ήχο του απλά και μόνο επειδή θέλει και μπορεί. Το θέμα είναι να κάνει την καβλα του στην οποιαδήποτε περίπτωση και να μην κρεμαστει ποτέ από τα θέλω της πλειοψηφίας, αφού δεν το χει κάνει ως τώρα. Υ.Γ. Συγνώμη αν το διάβασες αλλά με προβλημάτισε μες την κωλοχαόδη μουσική τάση που επικρατεί.
Είσαι ο καλύτερος φίλε
Yoda το ποσό λείπεις εδώ και χρόνια δεν περιγράφεται...
Φίλε μου, δεν θα πω, ούτε ότι είσαι ο καλύτερος, ούτε ότι γαμάς, τίποτα τέτοιο, είσαι αυτό που είσαι και δεν πρέπει να σταματήσεις να δίνει το 100% από αυτό, ίσως να μην το έχει δώσει ακόμα, δεν ξέρω. Αν το δώσεις όμως θέλω να είναι σε ένα τετράστοιχο γραμμένο για την πολυπόθητη Κατερίνα από τους καιρούς του Gloriam, χωρίς να πεις όμως κανένα όνομα, απλά να ξέρεις εσύ ότι το έγραψες για εκείνη και εμείς απλά να νιώσουμε ότι εκείνο σου το ραπ πέρασε όλα τα άλλα. Ζητώ συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο, καλή σου συνέχεια
"Να σου δωσω εκει αλλη μορφη και σχημα,
δεν εχω πολλα μα μια καρδια που πανω γραφει Κατερινα..."
AmnesiacPony ακου το γραμμή ασφαλείας
δν ξερω πως να περιγραψω ολα αυτα που νιωθω ακουγοντας αυτο το τραγουδι ειναι τοσο υπεροχο συγχαρητηρια αγορινα μου μην σταματησεις γραφε για εμας που το εχουμε αναγκηηη
Μεσα απο ενα τραγουδι φαινεται για ποιο λογο ο καλλιτεχνης κανει μουσικη, τι θελει να περασει στο κοσμο και τι επιθυμει να εκφρασει! .....Yoda συνεχισε ακαθεκτα.
Αδερφούλη. Κάποτε το τραγούδι αυτό το άκουγα με την κοπέλα μου λέγοντας το ποσό πολύ η ζωή μας ήταν... Αλλά τώρα το ακούω μόνος νοσταλγοβτας την εποχή που ήμουν χαρούμενος...
9 μηνες μετα απο το σχολιο το ιδιο ατομο ψαχνω καποια μερα ελπιζω να βλεπουμε αυτα τα σχολια και να γελαμε
@@Siwphlhths θα το βρεις αδερφουλη.. καλη δυναμη..
Και εγώ μία από τα ίδια, το άκουγα και την εκτιμούσα και λάτρευα αυτό που είχαμε, δυστυχώς οι δρόμοι μας χώρισαν και τώρα που το ξανακουω, ταυτίζομαι και με τον τελευταίο στίχο. "Κι ότι αγαπηθηκαμε, μα πιάσανε τα κρυα και λογικά θα αποδήμησε άρα αν εισαι αληθινή κανεις δεν ξέρει"
και ειμαστε και εμεις που βρηκαμε αυτον τον ανθρωπο και εφυγε οσο ξαφνικα ηρθε
:(
Γιοντα που χάθηκες ρε φίλε
Τεράστεια ψυχή από τις μοναδικές και πολύτιμες!
κατάθεση ψυχής πάλι ο κάθε σου στίχος, τι να πει κανείς για σένα. τα λέμε το Μάρτιο.
το μεσο ναμακουσε η κατερινα οταν δεν ημουνα αθηνη
μαγκες δεν με νοιαζει τι λεει και πως αλλα τον νιωθω απο την στιγμη που λεει οτι νιωθει καιτον νιωθουμε εχει μια στρατια απο μας πισω του keep it real πρωτη γραμμη στα live
Τα μάτια σου είναι τέχνη από εκείνες που θα μείνουν όσο πρέπει, από εκείνες που δεν εκτιμάς όταν θα εμφανιστεί...!!
2020 akoma gamaei
τέτοια θέλουμε να ακούμε... ``τα μάτια σου είναι τέχνη ``
α ρε Yoda! Keep on writing! ❤
POST MALONE ESY??
Sti pragmatikotita o post malone einai o yoda
οτι καλυτερο που εχω ακουσει εδω και καιρο..
18 μαρτιου θα καουμε
The force is strong with this one
Γιατί να μην υπάρχει στο Spotify αυτό το αριστούργημα 😢
Συγχαρητηρια ρε φιλε!
εισαι μεγαλο μυαλο αδερφε
σεβασμος στον Αλεξη. 🙏💜
Yoda δυναμη....
o kaliteros
3 χρόνια εδώ και συνεχίζουμε..🤞🏻❤
Στην καλύτερη ηλικία κουρασμένος...
μου εδωσες εναν λογο να συνεχισω, ελπιζω να με καταλαβες, δεν χρειαζεται να καταλαβουν πολλοι!
Yoda σαγαπάμε φίλε να ξέρεις!!!
profitiko to sti xwra ton kaliterwn mcs tou taki
aneta stous top 5 ellines mcs
Αρε γιοντα ευτυχως θα σαι στο δισκο του σολ🥰
2022 και ειμαστε εδω!
Πεπρωμενο σαγαπαω😕❤
Panos Giannakopoulos σαγαπάω😞
Ιωάννα Γεωργικοπούλου το ξερω❤
Yoda μόνο από το πρώτο τραγούδι μαζί του
2 χρόνια μετά και ακόμα νιώθω τον ίδιο κόμπο στο στομάχι κάθε φορά
kseniktia kai adies sxeseis
ο καλύτερος..
Δώσε μαν..
Τελειο...
credits: @Παναγιώτης Κάστας
Ξενιτιά και άδειες σχέσεις,
μια τάση να πέσεις
κι ένας νους με υποσχέσεις ότι θα ξεμπλέξω σύντομα
Ένα σήμερα θολό,
ένα όραμα ποταπό
κι ένα κοινό τόσο μικρό
που δε μπορείς να το διαιρέσεις
Οι εκκρεμότητες σαν γάντζοι,
στο περβάζι ο δαίμονας μου να τρομάζει
όποιον πλησιάζει να με μάθει ειλικρινά
Μα δε πειράζει,
εγώ να συμφωνώ σιωπηλά
γιατί πραγματικά από εδώ δε βρίσκω νόημα σε κάτι
Στη καλύτερη ηλικία,
κουρασμένος, μαγκωμένος στο κρεβάτι,
η κοινωνία δε με νοιάζει
“Εγώ θα γίνω επαναστάτης”
είπα κι ήπια το χάπι της αγάπης
να νιώσω μέρος της μάχης
όσο χάνετε το μάτι μου
“Αγάπη μου, που να 'σαι;” όλους τους ρώτησα,
πέντε χρόνια ζόρισα τη πλάτη μου με βάρη
Που δε διορθώσανε τίποτα,
με νίκησε η βαρύτητα
και δεν βημάτιζα όσο γρήγορα όσο εσύ,
με μισώ τόσο πολύ
Που αν έτυχε κάποια στιγμή
κάποια να πέρναγε τα τείχη μου
ένιωθα μόνο θλίψη που είναι τόσο χαζή
Κι όλο ακούγανε οι φίλοι μου “πως προσπαθεί για κάποιον τόσο ηλίθιο”
κι έφευγε όπως ήρθε
Ο καιρός όμως αλλάζει,
ο ήλιος επιφυλάσσει
φως για όλους κι ήρθε να πάρει τους φόβους μου έτσι εύκολα
Έπιασε το δαίμονα από τα κέρατα,
έφτιαξε το δούρειο ίππο της
και έκαψε ότι τοίχος έχτιζα,
σαν έρωτα ταινίας
Το προσωπικό μου πόλεμο γλιτώνω από το overdose
κι εμφανίζεται πάνω στην άκρη της λεπίδας
Ο κόσμος γίνεται όμορφος
σε λίγα χαμόγελα και βρήκα πως θα πέσει ο Μινώταυρος,
λαμπόγυαλο τα κόμπλεξ
Αν δε το δες,
δε σε πείθω,
μες σε τόσες που τη βρίσκω
τέτοια ύπαρξη,
από που κι ως που αξίζω τέτοια λύτρωση
Και συλλογίζομαι από που κι ως που εμένα η μοίρα με προσέχει
και μου φέρνει τέτοιο άνθρωπο
Από εκείνες που ο διάλογος περισσεύει,
από εκείνες που θα γίνεις ότι θέλει,
είναι άρρωστο
Μα ξέρει ότι είσαι μάρμαρο
και σε σμιλεύει στοργικά κι αργά
όπως εκείνη επιθυμεί
Το μέλλον σου παίρνει μορφή όταν σε χαϊδεύει,
ενώ αυτή δεν έχει ανάγκη να της γράψεις
Τα μάτια σου είναι τέχνη
από εκείνες που θα μείνουν όσο πρέπει,
από εκείνες που δεν εκτιμάς όταν θα εμφανιστεί
Γι' αυτό και σήμερα,
ένα χρόνο από το σμίλευμα,
δε πίνω τίποτα και νιώθω τόσο δυνατός
Γιάτρεψε το σκοτάδι μου με φως
και χαμογελαστός βλέπω τον κόσμο,
βρήκα λόγο να μη μείνω καθιστός
Η μουσική πάει καλά,
τα βρήκα με τους δικούς μου
κι ότι φίμωνε το νου μου δραστικά εκείνη το 'κοψε μαχαίρι
Μου θύμισε πως όλα είναι στο χέρι μου
και μ' έπιασε απ' το χέρι
να πάμε όπου μας πηγαίνει
Η μάνα μου τη λάτρεψε,
ο πατέρας μου ζηλεύει,
οι δικοί της δείχνουν ενθουσιασμένοι με τη πάρτη μου
Και κάτι μου λέει ότι όλο είναι αληθινό
γιατί μου καίει το δέρμα όταν με πιάνει απ' το καρπό
“Μη ταράζεσαι” μου γνέφει κι ηρεμώ,
πήγα στην έρημο γυμνός και μου έδωσε το πανωφόρι της
Μέσα από τις κόρες της
βρήκα το πως θα βγω,
με κατεβάζει απ' το σταυρό κι ανεβαίνει πάνω μόνη της
Πάνω στη δοκό,
τρέμουν οι ώμοι της,
μα μένει,
δεν την νοιάζει για τ' αγόρι της,
θα το κάνει κι αυτό
Μου ξεραίνει το λαιμό
γιατί η ζεστασιά που φέρνει
είναι πρωτόγνωρη και ξένη
γι' αυτό πάω να τρελαθώ
Αφού δεν ξέρω αν στ' αλήθεια υπήρχε εν τέλη,
είναι κουρέλι το μυαλό μου,
μα πιστεύει ότι όντως φιληθήκαμε
Κι ότι αγαπηθήκαμε,
μα πιάσανε τα κρύα και λογικά θα αποδήμησε,
άρα αν είσαι αληθινή, κανείς δε ξέρει…
άρα αν είσαι αληθινή, κανείς δε ξέρει…
άρα αν είσαι αληθινή, κανείς δε ξέρει…
Απλά σ' ευχαριστώ... 🖤
PO YPERVOLIKA KALO, BRAVO
Νατοοοοοος
τέτοια τραγούδια θα πρέπει να έχουν εκατομμύρια views και όχι η μουσική της Capital της νέας εποχής και καλά τα παιδιά..Για φτύσιμο στην μάπα είναι..εμείς οι λίγοι πάντα θα στηρίζουμε την old school φάση το αληθινό ραπ δλδ..Γερά ρε τρελέ μας Yoda !!!
Μην τον κανετε διασημο..αφηστε εμας να τον ακουμε και να τον νιωθουμε...
μπράβο μάγκα
Συνεχισε τρελε μ :D
😘
Αυτή δεν έχει ανάγκη να της γράψεις τα μάτια σου είμαι τέχνη...
Auto to tragoudi otan to akouw mou thumizei mia epoxh,toso konta kai toso makrina tautoxrona....
Otan edina panellhnies kai hmoun olh mera me ena vivlio,to akousa,molis vghke,thumamai den uphrje mera pu na mhn to akusw,me suntrofeue ta lepta phgainwntas pros to frontisthrio,pros to sxoleio,katalhgwntas na koimamai akougontas to..
Συνέχισε τη προσπάθεια μεγάλε, είσαι τόσο δυνατός και η δύναμη σου αρκεί για πολλούς απο μας.Τη χρειαζομαστε.
Το καλύτερό σου κομμάτι ρε φίλε, ανατριχιαστικό όσες φορές κι αν πατήσω replay
Ουαου
Γιατί τον αγαπάω τόσο αυτόν τον άνθρωπο ενώ ούτε καν τον ξερω; Η φωνή του φιλε...💙
Ρε Yoda γυρνά πίσω σε χρειαζόμαστε
Αγόρι είσαι υπέροχος.!! Keep it that way
''Και κάτι μου λέει ότι όλο είναι αληθινό, γιατί μου καίει το δέρμα όταν με πιάνει απ' το καρπό''
Που να 'ξερες..
Άρε γιοντα ακόμα εδώ κομματάρα αδελφέ
anatrixiasa..poli kali douleia yoda exeis kai tha exeis ton sebasmo mas
Καλά ε,το τραγούδι έγραψε!🙉🙈🙊
Euxaristw megale.
prntscr.com/er8fqt ela re yoda trele
Ένα σημερα θολό , ένα όραμα ποταπό...
yoda sydrofiaa
παρα παρα παρα πολυ ομορφο
pes mas yoda
TRELAAAAAAAAA
μονο σε εμενα μοιαζει με τον παιχτη;
moiazei me ton post malone
ΘΕΟΣ και απορω γτ έχει dislike !!!!!! Μαν είσαι μοναδικός 💖💖💖
Snik?