Loopatic: Σκιά που περνά στη αντίληψη μου, Ανάσα απο φωτιά πνοή απτο κέντρο της ερήμου, Περπατώντας βαθιά στη συνείδηση μου, Να λιώσω κάτω απο τη βροχή του ήλιου πριν χαράξει το σκοτάδι μια για πάντα στη αυλή μου, Τρελός στη φυλακή μου, πατώντας σα τη γόπα απτο τσιγάρο τη πιο μαγική στιγμή μου, Σα φάρος στη σκοτεινή διαδρομή μου, Κρυμμένος απ'τη λάμψη μη χάσω τη όραση μου, Μιλάω απο καρδιάς και είναι τιμή μου που κολυμπάω απ'τον πιο βαθύ πυθμένα της αβύσσου, Αναδύομαι,δανείζομαι φτερά απ'τη μουσική μου, Κάθε επιλογή μου γέφυρα για ό,τι έρχεται μετά, Περνώντας από κύμματα βουνά,μοναχός σε πεινασμένα νερά, Ένα ζευγάρι χέρια μόνο για κουπιά, Πηδάλιο τα πόδια μου να με οδηγήσουν στη στεριά. Ακόμα στα ανοιχτά,ακόμα θήραμα έρμαιο για τ' αρπαχτικά. (Ακομα στα ανοιχτά,ακόμα στα ανοιχτά ακόμα θήραμα έρμαιο για τ' αρπαχτικά χ2) Ότι θυμάμαι απο μένα είναι βροχή. Είναι το κύμα που σκέπασε την ακτή. Είναι εκρήξεις, μες την νεκρική σιγή. Είναι βουτιά απο ψηλά μες του μπλε το πιο βαθύ. (χ2) Λακωνικός: Αναμνήσεις,πάθος,αγάπη και εκρήξεις διαμορφώνουν τον κόσμο που ανήκεις, Περιμένεις τη στιγμή που εύκολο θα 'ναι να φύγεις, Μια κλωστή λογική και πως μέσα σε αυτή να μείνεις κλείνοντας το φως, Τα μάτια επισκέπτονται τον ορίζοντα όπου ουτοπίες κτίζεις βάζοντας ότι πιο αγνό μπορείς να βρεις, Δε θέλει σκέψη δεύτερη,μονάχα να ελπίζεις και ας απομακρύνεται κάθε που το ακολουθάς, Δε θα φτάσει η ώρα ποτέ για να τα παρατήσεις, Μάθε και να θυμάσαι πως κρατάει απόσταση να μη σε βλέπει οταν λυγίζεις, Θα 'ναι εκεί για ό,τι χρειαστείς Μα είναι φορές που όσο κι αν το θέλησες πολύ δε ξέρεις καν τι να ζητήσεις, Μέσα σου φωτιές με σπηλιές για να ανακαλύψεις,σπίθες που χορεύουν πλάι σε εύφλεκτες τύψεις, Μυρίζομαι πως πάει όταν ακολουθάς κάτι ώστε κάπου ν' ανήκεις, Μη τυχόν και ανοίξει το κενό που με τον καιρο ύπουλα απέφευγες μα μπροστά σου το βρίσκεις, Έμμεσα να ζεις διπλά απ'του φεγγαριού τις εκλείψεις, Δύσκολα μου πανε πως είναι,μα θα το συνηθίσεις αν θέλεις τις ισορροπίες να κρατήσεις, Τα πάθη της ψυχής σου δημιούργησε όσο ψάχνεις τις απαντήσεις. (Όσο ψάχνεις,όσο ψάχνεις,όσο ψάχνεις δημιούργησε,οσο ψάχνεις δημιούργησε εσύ τις απαντήσεις.) Ότι θυμάμαι απο μένα ειναι βροχή. Είναι το κύμα που σκέπασε την ακτή. Είναι εκρήξεις, μες την νεκρική σιγή . Είναι βουτιά απο ψηλά μες του μπλε το πιο βαθύ. (χ4)
Loopatic:
Σκιά που περνά στη αντίληψη μου,
Ανάσα απο φωτιά πνοή απτο κέντρο της ερήμου,
Περπατώντας βαθιά στη συνείδηση μου,
Να λιώσω κάτω απο τη βροχή του ήλιου πριν χαράξει το σκοτάδι μια για πάντα στη αυλή μου,
Τρελός στη φυλακή μου, πατώντας σα τη γόπα απτο τσιγάρο τη πιο μαγική στιγμή μου,
Σα φάρος στη σκοτεινή διαδρομή
μου,
Κρυμμένος απ'τη λάμψη μη χάσω τη όραση μου,
Μιλάω απο καρδιάς και είναι τιμή μου που κολυμπάω απ'τον πιο βαθύ πυθμένα της αβύσσου,
Αναδύομαι,δανείζομαι φτερά απ'τη μουσική μου,
Κάθε επιλογή μου γέφυρα για ό,τι έρχεται μετά,
Περνώντας από κύμματα βουνά,μοναχός σε πεινασμένα νερά,
Ένα ζευγάρι χέρια μόνο για κουπιά,
Πηδάλιο τα πόδια μου να με οδηγήσουν στη στεριά.
Ακόμα στα ανοιχτά,ακόμα θήραμα έρμαιο για τ' αρπαχτικά.
(Ακομα στα ανοιχτά,ακόμα στα ανοιχτά ακόμα θήραμα έρμαιο για τ' αρπαχτικά χ2)
Ότι θυμάμαι απο μένα είναι βροχή.
Είναι το κύμα που σκέπασε την ακτή.
Είναι εκρήξεις, μες την νεκρική σιγή.
Είναι βουτιά απο ψηλά μες του μπλε το πιο βαθύ. (χ2)
Λακωνικός:
Αναμνήσεις,πάθος,αγάπη και εκρήξεις διαμορφώνουν τον κόσμο που ανήκεις,
Περιμένεις τη στιγμή που εύκολο θα 'ναι να φύγεις,
Μια κλωστή λογική και πως μέσα σε αυτή να μείνεις κλείνοντας το φως,
Τα μάτια επισκέπτονται τον ορίζοντα όπου ουτοπίες κτίζεις βάζοντας ότι πιο αγνό μπορείς να βρεις,
Δε θέλει σκέψη δεύτερη,μονάχα να ελπίζεις και ας απομακρύνεται κάθε που το ακολουθάς,
Δε θα φτάσει η ώρα ποτέ για να τα παρατήσεις,
Μάθε και να θυμάσαι πως κρατάει απόσταση να μη σε βλέπει οταν λυγίζεις,
Θα 'ναι εκεί για ό,τι χρειαστείς
Μα είναι φορές που όσο κι αν το θέλησες πολύ δε ξέρεις καν τι να ζητήσεις,
Μέσα σου φωτιές με σπηλιές για να ανακαλύψεις,σπίθες που χορεύουν πλάι σε εύφλεκτες τύψεις,
Μυρίζομαι πως πάει όταν ακολουθάς κάτι ώστε κάπου ν' ανήκεις,
Μη τυχόν και ανοίξει το κενό που με τον καιρο ύπουλα απέφευγες μα μπροστά σου το βρίσκεις,
Έμμεσα να ζεις διπλά απ'του φεγγαριού τις εκλείψεις,
Δύσκολα μου πανε πως είναι,μα θα το συνηθίσεις αν θέλεις τις ισορροπίες να κρατήσεις,
Τα πάθη της ψυχής σου δημιούργησε όσο ψάχνεις τις απαντήσεις.
(Όσο ψάχνεις,όσο ψάχνεις,όσο ψάχνεις δημιούργησε,οσο ψάχνεις δημιούργησε εσύ τις απαντήσεις.)
Ότι θυμάμαι απο μένα ειναι βροχή.
Είναι το κύμα που σκέπασε την ακτή.
Είναι εκρήξεις, μες την νεκρική σιγή .
Είναι βουτιά απο ψηλά μες του μπλε το πιο βαθύ. (χ4)
lege evelina tasos edw , me thimase?
O0
ταλέντο είσαι , πλάθεις εικόνες μας ταξιδεύεις μ'έναν τρόπο ,ολοδικό σου . μπράβο και στους δύο
Re aderfe loopatic ti grafeis vgaleeeee diskooooo
ayto einai moysikh...egw proswpika an prospathisw pote na apodeiksw se kapoion dyspisto ti shmainei rap tha toy valw loopatic
Ότι θυμάμαι από μένα είναι βροχή!!!!
τι τελειο κομματι !!!!!!!!!
Σ' ευχαριστούμε Loopa
Respect ;)
Θα θελα πολύ αυτοί οι 4 που πάτησαν dislike να μου πουν τον λόγο