A ja zawsze kiedy adoptowała psa kierowałam się sercem ,miałam psa poważnie chorego z fundacji, procedury były podobne ,do końca jej dni byłam w kontakcie z Panią Justyną z fundacji(Do dzisiaj mamy kontakt).Mam psa że schroniska ,kiedy podpisywałam umowę powiedzieli że napewno ją oddam bo broni zasobów w domu nigdy nie było żadnych problemów i do dzisiaj jest z nami.Mam tez adopcję zagraniczną i to było dla mnie wyzwanie ,ale na szczęście cierpliwość, spokój i czas przyniosły efekty .Należy pamiętać że adopcją dla psa jak i dla nas to stres i wyzwanie ale miłość czyni cuda 🥰🐕🐕🐕
Ja adoptowałam 8-letnią suczkę. Jest ciężko,bo to energiczna sunia husky, a ja jestem spokojna z potrzebą dużej samotności...czyli jest między nami przepaść...pozornie. Bardzo kocham moją sunię i mam nadzieję,że i ona mnie. Nie żałuję tej decyzji. U nas jest super,choć i ciężko. Dlatego też uważam,że powinno się mocno weryfikować adopcje. Nie każdy pies jest do każdego domu. Ja nigdy nie wzięłabym husky sama od siebie. W mojej sytuacji to było ratowanie psa po śmierci właściciela. Nie chcieliśmy żeby szła do schroniska. Nie mam zamiaru jej oddawać, trzeba tu konsekwencji w decyzji. Ale ludziska- adopcja z pełną świadomością!
Poruszony bardzo wazny temat ! Ja mialam wiele rozmow, spotkan i wizji lokalnych oraz dluga ankiete przed adopcja, ale nie odczulam tych procedur jako uciazliwych. Mysle, ze jest to potrzebne, tym bardziej, ze niektore zachowania psa zmieniaja sie wlasnie w domu stalym. Pozdrawiam!
Bardzo cenny odcinek :) swojego mam już 5 lat (ma 11) znudził się poprzednim opiekunom i nastąpiła "zwrotka". To była bardzo dobra decyzja, że jest z nami.
Myślałyśmy, że jestesmy swiadome adpocji, ale to z czym musiałysmy się zmierzyć wychowując naszego psiaka, przerosło nasze wszystkie mysli. Czekało na nas wiele pracy, czekały na nas porady behawioralne jak jedna i druga musi sie zachowywac wobec naszego psa. Wszystko co przeslismy w trójkę to były małe " potkniecia". Nasz pies odkad czekał na nas w adopcji w naszym sercu był nasz.Cokolwiek ma w genach, cokolwiek musimy dopracowac, jest nasz. Jestesmy jedna wielka szczesliwa rodzina (2 ludki+ pies +2 koty)
My od roku mamy swojego adopciaka :) To była bardzo przemyślana decyzja, więc jak tylko pojawiły się jakieś problemy, skorzystaliśmy z terapii u behawiorysty. Dużo czytamy na ten temat i coraz lepiej nam wychodzi współpraca z naszym ukochanym psem :)
Spadłaś mi z nieba Kasiu 😍! Od ostatnich dni rozważam adopcję czarnej owczarki po przejściach. (Jak narazie w domu mam już jednego psa sukę Goldena no ale... miłości nigdy dość!) Jak zawsze filmik na poziomie profesionalnym, szybko, prosto i przyjemnie. Pozdrawiam Ciebie i psiaki 🐕❤
Cieszę się, ze jednak podjęłaś ten temat. Kilka lat temu miałyśmy średnio przyjemną konwersacje w tej kwestii. A temat jest turbo ważny. Wiec bardzo ale to bardzo Ci dziękuje. Przyczynisz się w dużym stopniu do edukacji Polaków odnośnie świadomej opieki nad psem. 💛
Taki sposób adopcji z ankietą i spotkaniami z psem w celu sprawdzenia, czy się wzajemnie akceptujecie, są normą w Anglii. Cały, ten proces trwa bardzo długo i jest zniechęcający. Niestety uważam, że jest niezbędny. Większość ludzi, chętnych przyjąć pieska, pod swój dach kompletnie nie ma pojęcia z jakimi obowiązkami się to wiąże, bądź chcą go z niewłaściwych pobudek. Szczególnie, właśnie w wyżej wymienionym kraju. Dziękuję za film. Poruszył, bardzo ważne kwestie 😚
Ja adoptowalam psiaka (szczeniaka) ze schroniska oddalonego 100km od mojego miejsca zamieszkania i wypelnialam tylko ankietę adopcyjna. Oczywiście w umowie było napisane, aby wysyłać im zdjęcia psiaka. Ja to robię i do tej pory nie miałam wizyty poadopcyjnej. ;)
Ja zawsze mialam psy w dziecinstwie. Od 12 lat mieszkalam z mezem w Emiratach Arabskich gdzie nie zdecydowalismy sie na psa ze wzgledu na temperatury tam panujace. W Listopadzie zmienilosmy kraj zamieszkania I w Grudniu adoptowalismy cudownego goldena. Poczatki byly ciezkie bo uczylismy sie siebie ale z czasem jest coraz lepiej. Pokochalismy go a on nas ( moj maz to faworyt naszego psa) . Nie wyobrazam sobie naszej rodziny bez niego.
Tymczasem wciąż pojawiają się filmiki w rodzaju Nie znaleźliśmy domu dla Reksia,zmarł w schronisku. Sformalizowane ankiety nie odpowiedzą na pytanie,czy ktoś nie zwróci psa. Trzeba postawić na wzajemne poznanie,nawiązanie relacji itp. Uczulić na podstawowe problemy,takie jak:sikanie,niszczenie rzeczy, gryzienie,warczenie... I tak nigdy nie wiadomo,jak to się skończy. Jeden z naszych psów został oddany przez miła, młoda parę po dwóch tygodniach,bo stwierdzili,że zbyt lękliwy. A może naprawdę uznali,że to jednak nie dla nich. Odechciało im się,ale ankieta tego nie wychwyci.
W schronisku w którym ja adoptowałam adopcja wyglądała mniej świadomie bo tak właściwie umówiłam się z razem z moją mamą na spacer zapoznawczy i po spacerze pani dała nam papiery adopcyjne i tyle. :\ Szczerze mówiąc nie było z nim najłatwiej ponieważ oprucz przemocy jakiej doświadczył został wyrzucony z samochodu i doświadczył również walki o przetrwanie i bójki z psem. Niekture skutki tego ciągną się za nami wciąż niektóre mniej. Wiele razy miałam sytuację że mój pies dorwał się do jedzenia i wyjeżdżał z zębami do mnie a mimo to musiałam sobie sama radzić. Oprucz tego szczekanie na samochody i inne psy. Obecnie pies jest z nami pół roku i wiele się zmieniło. Nie szuka już jedzenia na siłę i nie wykazuje tak częstej agresji. (da się nawet zjeść i on nie podchodzi bo wie że mu nie wolno) z autami też sobie radzimy i nawet polubił jeżdżenie samochodem. 🙂 Jedyne z czym sobie nie radzimy to szczekanie na inne psy, ale potrafi się z nimi już lepiej dogadać i wierzymy że kiedyś i z tym damy radę. Pozdrawiamy. 🙂
My adoptowaliśmy szczeniaka po odebraniu. Mieliśmy szczegółowa ankietę adopcyjną, przed wzięciem jechaliśmy do domy tymczasowego ponad półtorej godziny tylko po to żeby zobaczyć go na 15 minut zakochać się do reszty i wrócić :) Kodi jest już z nami 7 miesięcy, nie wyobrażamy sobie teraz jak mogliśmy tyle żyć bez niego :D jest kochanym i mądrym kundlem. Też ludzie przed adopcją kundelka muszą brać pod uwagę, że nigdy nie wiadomo jak finalnie będzie wyglądać. "Specjaliści" mówili nam że będzie do połowy łydki, teraz grzbietem sięga do połowy uda :D na szczęście my nie nastawialiśmy się na małego pieska wręcz przeciwnie mieliśmy nadzieję że będzie duży. Jest podobny do gończego węgierskiego. Codziennie wychodzimy z nim co najmniej 2 razy na długie spacery gdzie biegamy z nim, rzucamy mu piłkę :) jak zostaje sam w domu jest mega grzeczny, szybko się uczy. Z całego serca polecam adopcję, a nie branie psa z hodowli zwłaszcza, że w Polsce jest dużo nieuczciwych hodowców!
Chciałam adoptować psa, szukałam w fundacjach podobnych do tej, ale o ile bardzo doceniam pracę ludzi w fundacji i rozumiem ich punkt widzenia, tak od mojej strony taka procedura to jest katorga i troszeczkę zbyt zinstytucjonalizowana formalnie. Jeśli ktoś chce adoptować konkretnego psa powinien móc go spotkać, fundacja powinna pierwsze co to zobaczyć się osobiście z adoptującym, porozmawiać i wyczuć jak dana isoba reaguje, jaka jest chemia między zwierzakiem a człowiekiem. Sama ankieta to nie wszystko. Mój adopciak został mi powierzony, oczywiście na podstawie spotkań, trzy razy jeździliśmy na spacery, rozmów i wirtualnej wizyty przedadopcyjnej, z umową, ale miał trafić do doświadczonego domu, a ja nigdy wcześniej nie miałam psa. Zaufano mi, dostrzeżono to co najważniejsze. Psiak okazał się lękliwy i niezsocjalizowany z wielkim problemem stresowym, ale ja akurat jestem taką osobą, że walczyłam o naszego psiaka i udało mi się wykonać z nim dużo pracy, która dała mu poczucie bezpieczeństwa i radość z życia. Nie wiedziałam jakie będzie to wyzwanie, ale pewnie taka fundacja nie dałaby mi szansy przez tak szczegółowe procedury i wymagania.
Rozpatrujesz wszystko ze swojej perspektywy. Ludzie chcący adoptować psa, są różni, możliwości fundacji (zasoby ludzkie, finansowe) również różne. Ty nie oddasz trudnego psa, a 20 takich niedoświadczonych jak Ty, już tak. Efekt dla dzialania fundacji: paraliż. Nie żyjemy w świecie idealnym. Kompromisy i procedury są niezbędne. Często same chęci nie wystarczą.
@@alamakota5886 No i właśnie przez takie myślenie wielu ludzi nie dostaje psów, a i tak sam proces adopcyjny nie eliminuje tych, którzy potem psy oddają. Wydaje mi się, że procedury adoocyjne w fundacjach powinny być inne, ukierunkowane na dobre zapoznanie z psem, uczulać na problemy, które mają psy adopcyjne, skupiać się na pomocy w wytworzeniu na tyle silnej więzi, żeby psiaki nie wracały, ale ankiety tego nie zrobią. W dobrej wierze fundacja uprzedmiatawia zarówno psy jak i potencjalnych opiekunów.
@@alamakota5886 no i te pytania,w rodzaju,co zrobisz,kiedy twój pies zachoruje,której leczenie będzie kosztowalo kilkadziesiąt tysięcy ,jaka karmę wybierzesz itp.
Cudowne filmy! Duzo się uczę oglądając je, jestem mega Ci wdzięczna :) niedługo przyjeżdżają do mnie moje 2 adoptowane maluszki. Jeden z nich jest bardzo lękliwy, boi się wszystkiego i jest na tabletkach antydepresyjnych. Niestety nie chodzi na smyczy, boi się jej, bede mieć bardzo dużo pracy zeby go przekonać.. w końcu kiedyś trzeba wyjsc na spacer, iść do weterynarza itp. Czy masz jakieś porady dla dorosłych psow ze schronisk które mają problemy z socjalizacja? Dziekuje Ci bardzo. X
Nie zawsze chodzenie za właścicielem będzie oznaczało kłopoty z lękiem separacyjnym, są takie rasy, które będą chodziły za opiekunem krok w krok- tak ma duża grupa owczarków. U nich mimo braku problemów z separacją czesto występuje chodzenie za opiekunem nawet do toalety 🤣🤣
Na to nie ma reguły. U nas np. Kundelek (adoptowany kiedy miał pół roku, teraz ma 13lat) z chorobą sierocą i problemami z zostawaniem samemu, nigdy za nami nie dreptał (lubi nas widzieć, ale wystarczy mu, że słyszy leżąc na kanapie, że np. tuptam sobie w sypialni czy ogródku. Problem pojawiał się kiedy zostawał sam po np. wyjściu domowników do pracy/szkoły). Za to owczarek szkocki (zaraz 2 letni) drepcze za domownikami krok w krok a problemów z zostawaniem nie ma i nigdy nie miał.
@@Piesologia dziękuję , napisałam do Fundacji. U mnie największa obawa przy adopcji psa jest co w nim jest ukryte z charakteru rasy....ale tylko to....i tu wiem, że jest tylu wspaniałych treserów i behawiorystów, którzy pomogą.
Ja chcąc adoptować Psa niestety spotkałam się z moim zdaniem niewłaściwym traktowaniem ze strony Fundacji - również wspomnianej w filmie. Rozumiem sens procedur, rozumiem, że Fundacje mają ograniczone zasoby czasowe i prowadzą je "tylko" ludzie, ale uważam, że brak szacunku do czyjegoś czasu jest nie na miejscu w takiej działalności...
To zależy jak tę klatkę wprowadzisz. Pisałam o tym więcej na blogu. piesologia.pl/jaka-klatke-wybrac-dla-psa/ piesologia.pl/jak-przyzwyczaic-psa-do-klatki/
@@Piesologia Dziękuję bardzo za odpowiedź i mam jeszcze jedno pytanie najprawdopodobniej będę brała 2 psy tej samej wielkości w tym samym czasie (na razie mamy wspólne spacery) i zastanawiam się czy też jest jakaś kolejność, który ma wejść pierwszy do domu jeśli oba będą brane w tym samym czasie?
Bardzo ważny temat Mój psiak-adopciak znalazł kiedyś właścicieli przede mną. Po miesiącu oddali go z powrotem do schroniska, nie przygotowali się, że będzie miał ogromny lęk separacyjny i będzie trzeba z nim pracować. Najważniejsze jest kierowanie się rozumem, nie sercem Powinniśmy odchodzić od wybierania psów, w których "zakochujemy się od pierwszego wejrzenia"
Wydaje mi się, że mało kto może być całkiem pewny, że na 100% może być z psem do końca jego życia. Myślę nawet, że to jest brak świadomości jak życie może się potoczyć. Szczególnie jeśli chodzi o finanse. Jeśli zwierzę poważnie zachoruje to leczenie to są takie niesamowite kwoty, że nawet gdyby się cała rodzina złożyła to może być za mało. Jakieś oszczędności trzeba mieć, ale nikt nie trzyma na koncie milionów. Oczywiście nie chodzi mi o to, że wtedy należy zwierzę porzucić. Choroby właściciela, fizyczne, psychiczne, bankructwa, narodziny poważnie chorego dziecka... Jeśli sytuacja jest naprawdę poważną to chyba jednak lepiej przekazać psa do innego dobrego domu. Wiem, że tutaj jakąś druga osobą się deklaruje, że zajmie się psem, ale podejrzewam, że to często jest bliska rodzina, rodzice? W takich sytuacjach ta rodzina też dzieli problem właścicieli. Tak mi się wydaje. Może ktoś ma inną perspektywę?
Tylko powody zwrotów nie są tak dramatyczne jak opisujesz. Serio - nie chce podawać przykładów ze względu na prywatność, ale przyczyną ogromnej większości zwrotów są po prostu problemy behawioralne psów (które da się rozwiązać! - potrzeba czasu i zaangażowania). Mowię z perspektywy osoby, która jest domem tymczasowym.
@@shosanna888 Zdaję sobie z tego sprawę, ale mój komentarz odnosił się do tego, że jako odpowiedzialni adoptujący powinniśmy mieć pewność, że będziemy mogli zająć się psem, aż do jego śmierci.
I taka ewentualnosc tez da sie i trzeba zorganizowac. Sa sytuacje skrajne - racja, ale wlasnie dla takich sytuacji trzeba miec kogos w zanadrzu. Jesli nie masz to przemysl jeszcze kilka razy adopcje psa albo poczekaj az ktos taki pojawi sie w Twoim zyciu. To rownie wazny aspekt jak wiedza o psach, milosc czy aspekt finansowy. Po prostu
Mam FATALANE zdanie o ośrodkach adopcji psa. Jesteśmy młodym małżeństwem, mieszkanie własnościowe, stabilna i naprawdę dobra sytuacja finansowa. Świadoma, decyzja o psie - chcieliśmy przygarnąć psiaka, zamiast wspierać hodowle. Obok nas psi park, lasek. Wśród przyjaciół posiadacze psów, dwóch weterynarzy...Wychowywani w rodzinach z psami. Nie otrzymaliśmy odpowiedzi akceptującej od ŻADNEGO schroniska/fundacji z Lublina. Wobec czego przygarnęliśmy psa, z miotu ze wsi, który normalnie byłby zmuszony biegać po polu, jeść karmę z biedronki i hasać aż nie zabije go ktoś/coś lub wirus. I w tej naszej, jak mniemam w oczach fundacji, strasznej rodzinie piesek rozwija się pięknie. Jest przebadany wszerz i wzdłuż, zadbany, karmiony BARF, ma stałą opiekę behawiorysty. Zostawiany max 4h w klatce kennel ( po odpowiednim treningu klatki), zabawy węchowe, maty do lizania, najzdrowsze smakołyki psie (żwacze), na długich spacerach przekochane przez naszego kundelka treningi. Cała półka książek o wychowaniu psa w domu. To jednak nie były warunki dla jakiegokolwiek psa do adopcji w Lublinie!!! Zaczynam podejrzewać, że tym ludziom chodzi tylko o słodkie mordki do robienia zbiórek!!! Jestem ciekawa czy ktoś miał podobne doświadczenia! Oczywiście nie zgłaszaliśmy się po same puchate szczeniaczki.
Poprzez rygoryzm o którym słyszę pozbawiacie wielu piesków szansy.Jak miałbym wybierać wolałbym po prostu kupić rasowego szczeniaczka i nie mieć do czynienia z ludźmi pokroju tej wielce przemądrzałej paniusi.Przepraszam,ale odniosłem takie a nie inne wrażenie i myślę,że jest ono trafne... Truizmy które tu słyszę powodują złość; myślę,że gdyby wysłuchały tego psy(i zrozumiały...) mogłyby was,"miłe" panie... pogryźć.Jako człowiek "życiowy" wolałbym mieć do czynienia z z ludźmi "normalnymi"a nie z ludźmi z różnej maści (!) ...fundacji.Bez poważania...
A ja zawsze kiedy adoptowała psa kierowałam się sercem ,miałam psa poważnie chorego z fundacji, procedury były podobne ,do końca jej dni byłam w kontakcie z Panią Justyną z fundacji(Do dzisiaj mamy kontakt).Mam psa że schroniska ,kiedy podpisywałam umowę powiedzieli że napewno ją oddam bo broni zasobów w domu nigdy nie było żadnych problemów i do dzisiaj jest z nami.Mam tez adopcję zagraniczną i to było dla mnie wyzwanie ,ale na szczęście cierpliwość, spokój i czas przyniosły efekty .Należy pamiętać że adopcją dla psa jak i dla nas to stres i wyzwanie ale miłość czyni cuda 🥰🐕🐕🐕
Super, że podjęłyście ten temat! Robię hałas dla Skipa i Gucia! 📣📣📣
Bardzo dziękuję :D
i know it is pretty randomly asking but does anyone know of a good site to stream new movies online?
@Bentlee Fox I use flixzone. You can find it on google :)
Ja adoptowałam 8-letnią suczkę. Jest ciężko,bo to energiczna sunia husky, a ja jestem spokojna z potrzebą dużej samotności...czyli jest między nami przepaść...pozornie. Bardzo kocham moją sunię i mam nadzieję,że i ona mnie. Nie żałuję tej decyzji. U nas jest super,choć i ciężko. Dlatego też uważam,że powinno się mocno weryfikować adopcje. Nie każdy pies jest do każdego domu. Ja nigdy nie wzięłabym husky sama od siebie. W mojej sytuacji to było ratowanie psa po śmierci właściciela. Nie chcieliśmy żeby szła do schroniska. Nie mam zamiaru jej oddawać, trzeba tu konsekwencji w decyzji. Ale ludziska- adopcja z pełną świadomością!
Poruszony bardzo wazny temat !
Ja mialam wiele rozmow, spotkan i wizji lokalnych oraz dluga ankiete przed adopcja, ale nie odczulam tych procedur jako uciazliwych. Mysle, ze jest to potrzebne, tym bardziej, ze niektore zachowania psa zmieniaja sie wlasnie w domu stalym.
Pozdrawiam!
Bardzo cenny odcinek :) swojego mam już 5 lat (ma 11) znudził się poprzednim opiekunom i nastąpiła "zwrotka". To była bardzo dobra decyzja, że jest z nami.
Myślałyśmy, że jestesmy swiadome adpocji, ale to z czym musiałysmy się zmierzyć wychowując naszego psiaka, przerosło nasze wszystkie mysli. Czekało na nas wiele pracy, czekały na nas porady behawioralne jak jedna i druga musi sie zachowywac wobec naszego psa. Wszystko co przeslismy w trójkę to były małe " potkniecia". Nasz pies odkad czekał na nas w adopcji w naszym sercu był nasz.Cokolwiek ma w genach, cokolwiek musimy dopracowac, jest nasz.
Jestesmy jedna wielka szczesliwa rodzina (2 ludki+ pies +2 koty)
My od roku mamy swojego adopciaka :) To była bardzo przemyślana decyzja, więc jak tylko pojawiły się jakieś problemy, skorzystaliśmy z terapii u behawiorysty. Dużo czytamy na ten temat i coraz lepiej nam wychodzi współpraca z naszym ukochanym psem :)
Spadłaś mi z nieba Kasiu 😍! Od ostatnich dni rozważam adopcję czarnej owczarki po przejściach. (Jak narazie w domu mam już jednego psa sukę Goldena no ale... miłości nigdy dość!) Jak zawsze filmik na poziomie profesionalnym, szybko, prosto i przyjemnie. Pozdrawiam Ciebie i psiaki 🐕❤
Cieszę się, ze jednak podjęłaś ten temat. Kilka lat temu miałyśmy średnio przyjemną konwersacje w tej kwestii. A temat jest turbo ważny. Wiec bardzo ale to bardzo Ci dziękuje. Przyczynisz się w dużym stopniu do edukacji Polaków odnośnie świadomej opieki nad psem. 💛
Taki sposób adopcji z ankietą i spotkaniami z psem w celu sprawdzenia, czy się wzajemnie akceptujecie, są normą w Anglii. Cały, ten proces trwa bardzo długo i jest zniechęcający. Niestety uważam, że jest niezbędny. Większość ludzi, chętnych przyjąć pieska, pod swój dach kompletnie nie ma pojęcia z jakimi obowiązkami się to wiąże, bądź chcą go z niewłaściwych pobudek. Szczególnie, właśnie w wyżej wymienionym kraju.
Dziękuję za film. Poruszył, bardzo ważne kwestie 😚
Masz bardzo fajne i pożyteczne filmiki! 😊❤
Ja adoptowalam psiaka (szczeniaka) ze schroniska oddalonego 100km od mojego miejsca zamieszkania i wypelnialam tylko ankietę adopcyjna. Oczywiście w umowie było napisane, aby wysyłać im zdjęcia psiaka. Ja to robię i do tej pory nie miałam wizyty poadopcyjnej. ;)
Wspaniały materiał, chętnie posłuchałabym o tym więcej. Dużo, dużo więcej 😍
Bardzo mądry materiał, dzięki niemu spojrzałem na tą sprawę z innej strony :)
Skipper jest bardzo pięknym pieskiem😍 i szkoda że jeszcze nie trafił na dobry dom🥺❤️
Ja zawsze mialam psy w dziecinstwie. Od 12 lat mieszkalam z mezem w Emiratach Arabskich gdzie nie zdecydowalismy sie na psa ze wzgledu na temperatury tam panujace. W Listopadzie zmienilosmy kraj zamieszkania I w Grudniu adoptowalismy cudownego goldena. Poczatki byly ciezkie bo uczylismy sie siebie ale z czasem jest coraz lepiej. Pokochalismy go a on nas ( moj maz to faworyt naszego psa) . Nie wyobrazam sobie naszej rodziny bez niego.
Bardzo przydatny film❤️🙃
Tymczasem wciąż pojawiają się filmiki w rodzaju Nie znaleźliśmy domu dla Reksia,zmarł w schronisku. Sformalizowane ankiety nie odpowiedzą na pytanie,czy ktoś nie zwróci psa. Trzeba postawić na wzajemne poznanie,nawiązanie relacji itp. Uczulić na podstawowe problemy,takie jak:sikanie,niszczenie rzeczy, gryzienie,warczenie... I tak nigdy nie wiadomo,jak to się skończy. Jeden z naszych psów został oddany przez miła, młoda parę po dwóch tygodniach,bo stwierdzili,że zbyt lękliwy. A może naprawdę uznali,że to jednak nie dla nich. Odechciało im się,ale ankieta tego nie wychwyci.
Dziękuję pani za pomoc bo w piątek adoptuje psa ze schroniska
Cieszę się że poruszyłyście ten temat pozdrawiam was serdecznie i oczywiście wektora i hackera
Pozdrawiam serdecznie❤❤❤
W schronisku w którym ja adoptowałam adopcja wyglądała mniej świadomie bo tak właściwie umówiłam się z razem z moją mamą na spacer zapoznawczy i po spacerze pani dała nam papiery adopcyjne i tyle. :\
Szczerze mówiąc nie było z nim najłatwiej ponieważ oprucz przemocy jakiej doświadczył został wyrzucony z samochodu i doświadczył również walki o przetrwanie i bójki z psem.
Niekture skutki tego ciągną się za nami wciąż niektóre mniej. Wiele razy miałam sytuację że mój pies dorwał się do jedzenia i wyjeżdżał z zębami do mnie a mimo to musiałam sobie sama radzić. Oprucz tego szczekanie na samochody i inne psy.
Obecnie pies jest z nami pół roku i wiele się zmieniło. Nie szuka już jedzenia na siłę i nie wykazuje tak częstej agresji. (da się nawet zjeść i on nie podchodzi bo wie że mu nie wolno) z autami też sobie radzimy i nawet polubił jeżdżenie samochodem. 🙂
Jedyne z czym sobie nie radzimy to szczekanie na inne psy, ale potrafi się z nimi już lepiej dogadać i wierzymy że kiedyś i z tym damy radę.
Pozdrawiamy. 🙂
My adoptowaliśmy szczeniaka po odebraniu. Mieliśmy szczegółowa ankietę adopcyjną, przed wzięciem jechaliśmy do domy tymczasowego ponad półtorej godziny tylko po to żeby zobaczyć go na 15 minut zakochać się do reszty i wrócić :) Kodi jest już z nami 7 miesięcy, nie wyobrażamy sobie teraz jak mogliśmy tyle żyć bez niego :D jest kochanym i mądrym kundlem. Też ludzie przed adopcją kundelka muszą brać pod uwagę, że nigdy nie wiadomo jak finalnie będzie wyglądać. "Specjaliści" mówili nam że będzie do połowy łydki, teraz grzbietem sięga do połowy uda :D na szczęście my nie nastawialiśmy się na małego pieska wręcz przeciwnie mieliśmy nadzieję że będzie duży. Jest podobny do gończego węgierskiego. Codziennie wychodzimy z nim co najmniej 2 razy na długie spacery gdzie biegamy z nim, rzucamy mu piłkę :) jak zostaje sam w domu jest mega grzeczny, szybko się uczy. Z całego serca polecam adopcję, a nie branie psa z hodowli zwłaszcza, że w Polsce jest dużo nieuczciwych hodowców!
Super odcinek !
Chciałam adoptować psa, szukałam w fundacjach podobnych do tej, ale o ile bardzo doceniam pracę ludzi w fundacji i rozumiem ich punkt widzenia, tak od mojej strony taka procedura to jest katorga i troszeczkę zbyt zinstytucjonalizowana formalnie. Jeśli ktoś chce adoptować konkretnego psa powinien móc go spotkać, fundacja powinna pierwsze co to zobaczyć się osobiście z adoptującym, porozmawiać i wyczuć jak dana isoba reaguje, jaka jest chemia między zwierzakiem a człowiekiem. Sama ankieta to nie wszystko. Mój adopciak został mi powierzony, oczywiście na podstawie spotkań, trzy razy jeździliśmy na spacery, rozmów i wirtualnej wizyty przedadopcyjnej, z umową, ale miał trafić do doświadczonego domu, a ja nigdy wcześniej nie miałam psa. Zaufano mi, dostrzeżono to co najważniejsze. Psiak okazał się lękliwy i niezsocjalizowany z wielkim problemem stresowym, ale ja akurat jestem taką osobą, że walczyłam o naszego psiaka i udało mi się wykonać z nim dużo pracy, która dała mu poczucie bezpieczeństwa i radość z życia. Nie wiedziałam jakie będzie to wyzwanie, ale pewnie taka fundacja nie dałaby mi szansy przez tak szczegółowe procedury i wymagania.
Rozpatrujesz wszystko ze swojej perspektywy. Ludzie chcący adoptować psa, są różni, możliwości fundacji (zasoby ludzkie, finansowe) również różne. Ty nie oddasz trudnego psa, a 20 takich niedoświadczonych jak Ty, już tak. Efekt dla dzialania fundacji: paraliż.
Nie żyjemy w świecie idealnym. Kompromisy i procedury są niezbędne. Często same chęci nie wystarczą.
@@alamakota5886 No i właśnie przez takie myślenie wielu ludzi nie dostaje psów, a i tak sam proces adopcyjny nie eliminuje tych, którzy potem psy oddają. Wydaje mi się, że procedury adoocyjne w fundacjach powinny być inne, ukierunkowane na dobre zapoznanie z psem, uczulać na problemy, które mają psy adopcyjne, skupiać się na pomocy w wytworzeniu na tyle silnej więzi, żeby psiaki nie wracały, ale ankiety tego nie zrobią. W dobrej wierze fundacja uprzedmiatawia zarówno psy jak i potencjalnych opiekunów.
@@alamakota5886 no i te pytania,w rodzaju,co zrobisz,kiedy twój pies zachoruje,której leczenie będzie kosztowalo kilkadziesiąt tysięcy ,jaka karmę wybierzesz itp.
Cudowne filmy! Duzo się uczę oglądając je, jestem mega Ci wdzięczna :) niedługo przyjeżdżają do mnie moje 2 adoptowane maluszki. Jeden z nich jest bardzo lękliwy, boi się wszystkiego i jest na tabletkach antydepresyjnych. Niestety nie chodzi na smyczy, boi się jej, bede mieć bardzo dużo pracy zeby go przekonać.. w końcu kiedyś trzeba wyjsc na spacer, iść do weterynarza itp. Czy masz jakieś porady dla dorosłych psow ze schronisk które mają problemy z socjalizacja? Dziekuje Ci bardzo. X
Super film ❤👍ile razy w dniu karmisz swoje psy?
Nie zawsze chodzenie za właścicielem będzie oznaczało kłopoty z lękiem separacyjnym, są takie rasy, które będą chodziły za opiekunem krok w krok- tak ma duża grupa owczarków. U nich mimo braku problemów z separacją czesto występuje chodzenie za opiekunem nawet do toalety 🤣🤣
Na to nie ma reguły. U nas np. Kundelek (adoptowany kiedy miał pół roku, teraz ma 13lat) z chorobą sierocą i problemami z zostawaniem samemu, nigdy za nami nie dreptał (lubi nas widzieć, ale wystarczy mu, że słyszy leżąc na kanapie, że np. tuptam sobie w sypialni czy ogródku. Problem pojawiał się kiedy zostawał sam po np. wyjściu domowników do pracy/szkoły). Za to owczarek szkocki (zaraz 2 letni) drepcze za domownikami krok w krok a problemów z zostawaniem nie ma i nigdy nie miał.
Bardzo wartościowy odcinek. Czy jest możliwe przeczytanie takiej ankiety ?
Jak zgłosisz się do fundacji, pewnie będzie taka możliwość.
@@Piesologia super, dziękuję. Z czystej ciekawości chciałabym sprawdzić siebie i rodzinę jaka jest nasza świadomość.
@@Piesologia dziękuję , napisałam do Fundacji. U mnie największa obawa przy adopcji psa jest co w nim jest ukryte z charakteru rasy....ale tylko to....i tu wiem, że jest tylu wspaniałych treserów i behawiorystów, którzy pomogą.
Ja mam kundelka że Srochniska w Radlinie i jest bardzo Kocham psem do jest najciemniejszym skarbem
Ja chcąc adoptować Psa niestety spotkałam się z moim zdaniem niewłaściwym traktowaniem ze strony Fundacji - również wspomnianej w filmie. Rozumiem sens procedur, rozumiem, że Fundacje mają ograniczone zasoby czasowe i prowadzą je "tylko" ludzie, ale uważam, że brak szacunku do czyjegoś czasu jest nie na miejscu w takiej działalności...
Pani Kasiu będę adoptowała psa w typie bernardyna czy klatka kennelowa to dobry pomysł? Jaki rozmiar będzie odpowiedni?
To zależy jak tę klatkę wprowadzisz. Pisałam o tym więcej na blogu.
piesologia.pl/jaka-klatke-wybrac-dla-psa/
piesologia.pl/jak-przyzwyczaic-psa-do-klatki/
@@Piesologia Dziękuję bardzo za odpowiedź i mam jeszcze jedno pytanie najprawdopodobniej będę brała 2 psy tej samej wielkości w tym samym czasie (na razie mamy wspólne spacery) i zastanawiam się czy też jest jakaś kolejność, który ma wejść pierwszy do domu jeśli oba będą brane w tym samym czasie?
@@zwierzakowa1833 Jeśli mieszkają razem, to raczej nie.
mam prośbę czy zrobiłaby pani filmik o tym jakich komed trzeba nauczyć szczeniaka? dziękuje za odpowiedź
Taki filmik już jest na moim kanale ;)
@@Piesologia dziękuje za odpowiedź poszukam :)
Bardzo ważny temat
Mój psiak-adopciak znalazł kiedyś właścicieli przede mną. Po miesiącu oddali go z powrotem do schroniska, nie przygotowali się, że będzie miał ogromny lęk separacyjny i będzie trzeba z nim pracować.
Najważniejsze jest kierowanie się rozumem, nie sercem
Powinniśmy odchodzić od wybierania psów, w których "zakochujemy się od pierwszego wejrzenia"
Czy tylko u mnie ten filmik odtwarza się w słabej jakości?
Potrzebuje pomocy otóż mój pies na spacerze Kompletnie nie zwraca na mnie uwagi i nie reaguje na komendy
Będzie film jakie umieją sztuczki wektor i haker ?
Większość jest już na kanale ;)
Wydaje mi się, że mało kto może być całkiem pewny, że na 100% może być z psem do końca jego życia. Myślę nawet, że to jest brak świadomości jak życie może się potoczyć. Szczególnie jeśli chodzi o finanse. Jeśli zwierzę poważnie zachoruje to leczenie to są takie niesamowite kwoty, że nawet gdyby się cała rodzina złożyła to może być za mało. Jakieś oszczędności trzeba mieć, ale nikt nie trzyma na koncie milionów. Oczywiście nie chodzi mi o to, że wtedy należy zwierzę porzucić. Choroby właściciela, fizyczne, psychiczne, bankructwa, narodziny poważnie chorego dziecka... Jeśli sytuacja jest naprawdę poważną to chyba jednak lepiej przekazać psa do innego dobrego domu. Wiem, że tutaj jakąś druga osobą się deklaruje, że zajmie się psem, ale podejrzewam, że to często jest bliska rodzina, rodzice? W takich sytuacjach ta rodzina też dzieli problem właścicieli. Tak mi się wydaje. Może ktoś ma inną perspektywę?
Tylko powody zwrotów nie są tak dramatyczne jak opisujesz. Serio - nie chce podawać przykładów ze względu na prywatność, ale przyczyną ogromnej większości zwrotów są po prostu problemy behawioralne psów (które da się rozwiązać! - potrzeba czasu i zaangażowania). Mowię z perspektywy osoby, która jest domem tymczasowym.
@@shosanna888 Zdaję sobie z tego sprawę, ale mój komentarz odnosił się do tego, że jako odpowiedzialni adoptujący powinniśmy mieć pewność, że będziemy mogli zająć się psem, aż do jego śmierci.
I taka ewentualnosc tez da sie i trzeba zorganizowac. Sa sytuacje skrajne - racja, ale wlasnie dla takich sytuacji trzeba miec kogos w zanadrzu. Jesli nie masz to przemysl jeszcze kilka razy adopcje psa albo poczekaj az ktos taki pojawi sie w Twoim zyciu. To rownie wazny aspekt jak wiedza o psach, milosc czy aspekt finansowy. Po prostu
Mam FATALANE zdanie o ośrodkach adopcji psa. Jesteśmy młodym małżeństwem, mieszkanie własnościowe, stabilna i naprawdę dobra sytuacja finansowa. Świadoma, decyzja o psie - chcieliśmy przygarnąć psiaka, zamiast wspierać hodowle. Obok nas psi park, lasek. Wśród przyjaciół posiadacze psów, dwóch weterynarzy...Wychowywani w rodzinach z psami. Nie otrzymaliśmy odpowiedzi akceptującej od ŻADNEGO schroniska/fundacji z Lublina. Wobec czego przygarnęliśmy psa, z miotu ze wsi, który normalnie byłby zmuszony biegać po polu, jeść karmę z biedronki i hasać aż nie zabije go ktoś/coś lub wirus. I w tej naszej, jak mniemam w oczach fundacji, strasznej rodzinie piesek rozwija się pięknie. Jest przebadany wszerz i wzdłuż, zadbany, karmiony BARF, ma stałą opiekę behawiorysty. Zostawiany max 4h w klatce kennel ( po odpowiednim treningu klatki), zabawy węchowe, maty do lizania, najzdrowsze smakołyki psie (żwacze), na długich spacerach przekochane przez naszego kundelka treningi. Cała półka książek o wychowaniu psa w domu. To jednak nie były warunki dla jakiegokolwiek psa do adopcji w Lublinie!!! Zaczynam podejrzewać, że tym ludziom chodzi tylko o słodkie mordki do robienia zbiórek!!! Jestem ciekawa czy ktoś miał podobne doświadczenia! Oczywiście nie zgłaszaliśmy się po same puchate szczeniaczki.
Pierwszy!
Poprzez rygoryzm o którym słyszę pozbawiacie wielu piesków szansy.Jak miałbym wybierać wolałbym po prostu kupić rasowego szczeniaczka i nie mieć do czynienia z ludźmi pokroju tej wielce przemądrzałej paniusi.Przepraszam,ale odniosłem takie a nie inne wrażenie i myślę,że jest ono trafne... Truizmy które tu słyszę powodują złość; myślę,że gdyby wysłuchały tego psy(i zrozumiały...) mogłyby was,"miłe" panie... pogryźć.Jako człowiek "życiowy" wolałbym mieć do czynienia z z ludźmi "normalnymi"a nie z ludźmi z różnej maści (!) ...fundacji.Bez poważania...
Ta pani nie jest szczera .
Troszke słaba jakoś ale i tak fajny i przydatny film;)
pierwszaaa