YOLCU … İnsanoğlu, aslında adı gezgin… Ne arıyor, nereye gidiyor, belki kendi de bilmiyor. Kendi ruhunun derinliklerinde kaybolmuş bir yolcu, belki de en çok kendine uzak. Etrafında bunca dünya, bunca güzellik; fakat bir türlü o asıl yola, kendine varamıyor. O içsel yolculuk, her şeyden daha derin, her şeyden daha karanlık… İçinde sakladığı yaralar, kapanmamış izler ve bastırılmış korkular. “Kendine gitmek” ne kadar zor, ne kadar sancılı bir yolculuk! Kendi ruhunun varlık sebebine yapılan yolculuk ne kadar da zor ! Düşerken yapılan yolculuk, her adımda seni sarsar; geçmişin yankıları, geleceğin belirsizliği peşini bırakmaz. Bazen bir anne gibi şefkatle, bazen bir fırtına gibi acımasızdır bu yol. Kendini keşfetmek, dünyaya gelmek gibi sancılı bir doğumdur; tıpkı bir annenin çocuğunu dünyaya getirirken hissettiği o tatlı acı gibi. Fakat bu acı, aslında yaşamın kendisidir, seni sen yapan, sana hayat veren. Ama eğer bu yolculuktan kaçarsan, kendine yüz çevirecek kadar korkarsan… İşte o zaman, sadece bir gölge olarak yaşarsın. Gerçek bir benlikten uzak, yalnızca taklitlerle dolu bir hayat yaşarsın. Bir başkasının hayatını, bir başkasının izini… Kim olduğunu bilmeden, neden var olduğunu anlamadan, yalnızca gelip geçen bir hayal olarak. Ey yolcu, korkma o yoldan! Sermedi bir Varlık sebebine yöneliş aslında Kendine doğru atacağın her adımdır . Ve , her acı, seni sen yapacak, seni gerçeğe kavuşturacak. Bu dünyada bir gölge gibi yaşamaktansa, sancılı da olsa kendi ruhuna dokunarak var olmak… İşte, gerçek yolculuk budur. Ve ancak o zaman, gerçekten "var olmuş" olursun. Saygılarımla, Ayhan Özel
![5 Pieces by Hans Zimmer \\ Iconic Soundtracks \\ Relaxing Piano [20min]](http://i.ytimg.com/vi/Os47nMrjw_Y/mqdefault.jpg)
![5 Pieces by Hans Zimmer \\ Iconic Soundtracks \\ Relaxing Piano [20min]](/img/tr.png)
👏👏👏
👏🏼👏🏼👏🏼
👏👍
….🌸
YOLCU …
İnsanoğlu, aslında adı gezgin… Ne arıyor, nereye gidiyor, belki kendi de bilmiyor. Kendi ruhunun derinliklerinde kaybolmuş bir yolcu, belki de en çok kendine uzak. Etrafında bunca dünya, bunca güzellik; fakat bir türlü o asıl yola, kendine varamıyor. O içsel yolculuk, her şeyden daha derin, her şeyden daha karanlık… İçinde sakladığı yaralar, kapanmamış izler ve bastırılmış korkular. “Kendine gitmek” ne kadar zor, ne kadar sancılı bir yolculuk!
Kendi ruhunun varlık sebebine yapılan yolculuk ne kadar da zor ! Düşerken yapılan yolculuk, her adımda seni sarsar; geçmişin yankıları, geleceğin belirsizliği peşini bırakmaz. Bazen bir anne gibi şefkatle, bazen bir fırtına gibi acımasızdır bu yol. Kendini keşfetmek, dünyaya gelmek gibi sancılı bir doğumdur; tıpkı bir annenin çocuğunu dünyaya getirirken hissettiği o tatlı acı gibi. Fakat bu acı, aslında yaşamın kendisidir, seni sen yapan, sana hayat veren.
Ama eğer bu yolculuktan kaçarsan, kendine yüz çevirecek kadar korkarsan… İşte o zaman, sadece bir gölge olarak yaşarsın. Gerçek bir benlikten uzak, yalnızca taklitlerle dolu bir hayat yaşarsın. Bir başkasının hayatını, bir başkasının izini… Kim olduğunu bilmeden, neden var olduğunu anlamadan, yalnızca gelip geçen bir hayal olarak.
Ey yolcu, korkma o yoldan! Sermedi bir Varlık sebebine yöneliş aslında Kendine doğru atacağın her adımdır . Ve , her acı, seni sen yapacak, seni gerçeğe kavuşturacak. Bu dünyada bir gölge gibi yaşamaktansa, sancılı da olsa kendi ruhuna dokunarak var olmak… İşte, gerçek yolculuk budur. Ve ancak o zaman, gerçekten "var olmuş" olursun.
Saygılarımla,
Ayhan Özel