Видео

🌺🌺🌺🌺🌺

🎶👏🏼😊

❤

🎶👏🏼

Hocam size Aboneyim Hocam çok iyisiniz ❤❤❤❤❤

Bangladeş’te gördüklerimiz yaşadıklarımız bu eserde ki ortak noktamız sanırım

👏🏼👏🏼👏🏼

👍👏🏼

Şahane👏✨

🙏🧚🌱💯💯

Hocamm

Harikalar dinlemeye devam ediyoruz

👏🏼 👏🏼 👏🏼

Harika Oscar ödüllü filmden bir sahne izliyorum sanki

Çok beğendiğim eserlerden bir tanesi emeğinize sağlık

HABERCİ , Ey Yüce Dinleyici, Bu dünya dediğin, türlü keşmekeş ve kaos içinde kaybolmuş bir yeryüzü mücadelesi sunar bizlere. Ve işte, tam da bu çorak ruh diyarında, “Haberci” dediğim o ses yankılanır. O ses ki, kaybolmuş yüreklerin rehberi, kararmış gözlerin feridir. O, görme yetisini kaybetmemiş bir vicdan, akıl ve kalpten süzülüp gelen bir sesleniştir. "Haberci"nin dilinden akan her bir melodi, yeryüzünün tüm karanlıklarına, zulme, adaletsizliğe karşı bir isyan, bir ağıttır. Ey dinleyen kulaklar, bu beste sadece notalardan değil, bir hakikat çağrısından örülmüştür. O "Haberci", başkasının derdini kendi derdi bilen, insanın içini yaralayan adaletsizlikleri gören, hisseden ve buna karşı suskun kalamayan bir ruhtur. Onun varlığı, yalnızca kendisi için değil, tüm insanlığın derdiyle dertlenmek içindir. Bu dertleniş onun varoluşunun özüdür; kendi benliğinin en derin katmanlarında hissettiği, dünyanın ortak yarasını dindirme arzusudur. Ve sizler, ey bu nağmelerin yankısını yüreğinde taşıyanlar, bilin ki "Haberci"nin sesi, her birinizin vicdanında çınlayan o saklı bilincin yansımasıdır. Belki de çoktan unutulmuş, bastırılmış ya da susturulmuş seslerdir onlar. Ama her bir nota, yeryüzünün tüm dertlerine, tüm karanlıklarına karşı yanan bir meşale gibi kalbinizi aydınlatmaya gelir. Vicdanınızda filizlenen o dürtü, o başkasının acısını kendi acısı gibi gören bilinç, "Haberci"nin sesiyle anlam bulur. Bu beste, sadece bir müzik parçası değil, varoluşsal bir haykırıştır. Her bir titreşiminde dünyanın acısını hisseden, gözlerinde kalbin gözüyle gören, adaletin ve hakikatin peşinde koşan bir habercinin hikayesidir. Kendi lisanı, kendi melodisiyle dünya denen bu sahnede yankılanan bir çağrıdır. Bu çağrı, o kutsal haberciden bana, melodilerin ilhamıyla benden de dünyaya, dünyadan ise geleceğe köprü olur. İşte bu yüzden, dinleyin! Bu sadece müzik değil, bir hayat felsefesi, bir varoluş sebebidir. İnsan, bu dünyada sadece kendi varlığı için değil, başkalarının dertlerini de yüreğinde taşıdığı müddetçe insandır. Ve "Haberci"nin sesi, bu yüksek ideali bizlere hatırlatan bir vicdanın yankısıdır. Saygılarımla, Ayhan Özel

Ey yüce dinleyici, Düşle ki, bir babanın iç dünyasına yolculuk ediyorsun; uzaklarda kalmış, özlemi yüreğinde bir yara gibi büyümüş bir baba. "A Father's Dream" adını verdiğim bu beste , yılların hasretiyle yanıp tutuşan bir ruhun sesidir. Bu baba, kanından canından olan evladını bir kere olsun kucaklamanın, onun gözlerine bakmanın, geçmişin yükünü bir nebze olsun hafifletmenin hayaliyle yaşamaktadır. Ne var ki, aralarındaki bu mesafe, yalnızca zamanın ve mekanın bir ayrılığı değildir; aynı zamanda bir intikamın izidir. Bir annenin kendi yaralı gururu uğruna, evladını babasından esirgemesi, bu babanın yüreğine kazınan en derin izlerden biridir. Bu hikaye, yalnızca bir baba ile oğul arasındaki özlem değil, aynı zamanda varoluşun en sancılı paradokslarından biridir. Bir baba, yaşamın ona bahşettiği en kıymetli varlığa, kendi kanına, kendi canına yabancı kalmak zorunda bırakılmıştır. Oğluna dokunamamak, onun sesini duyamamak, büyüdüğünü görememek… Bu yoksunluk, bir babanın kalbinde yankılanan bir çığlıktır. İçinde taşıdığı bu derin özlem, her geçen gün daha da büyümekte, her an daha derin bir yaraya dönüşmektedir. Bir baba, evladının hayalini kendi düşlerinde yaşatırken, onunla buluşacağı günü özlemle bekler. Bir umutla düşlediği o gün geldiğinde, yılların hüzünle ördüğü duvarların yıkılacağını bilir. Ve düşün, ey dinleyici, böylesi bir özlem, bir babanın dünyasında nasıl bir iz bırakır? O, her gece evladına dair hayaller kurar; ona anlatmak istediği, onunla paylaşmak istediği nice hikaye vardır. Anlatılmayı bekleyen bu hikayeler, bir baba yüreğinin en derinlerine işlenmiş, orada sessizce büyüyen anılardır. Umut eder ki, bir gün oğlu da onun sesini duyar, onun bu derin yarasını anlar ve babasının özlemiyle buluşur. Bu, bir babanın tek tesellisidir; o gün geldiğinde, yılların hüzünle ördüğü duvarların yıkılacağını bilir. Bu müziğin varoluş sebebi ise, bir dostun bu derin yarasına ortak olmak, onun acısını bir nebze olsun hafifletebilmektir. Bu beste, arkadaşına bir teselli vermenin, onun derdine ortak olmanın somut bir ifadesidir. Dostluk bunu gerektirir, vefa bunu gerektirir. Her notası, bir dostun yüreğinde yeşeren şefkatin, sadakatin ve dert ortaklığının yankısıdır. Bu ezgilerde yalnız bir babanın değil, o babaya yoldaş olan, ona kol kanat geren bir dostun izleri de saklıdır. İşte bu besteye dökülen melodiler, bir babanın oğluna olan özleminin, hasretinin ve aynı zamanda ona kol kanat geren bir dostun sadakatinin yansımasıdır. Bu melodilerde, bir çocuğa yaşatılan baba mahrumiyetinin hüznü, yıllara direnen bir dostluğun sıcaklığıyla harmanlanır. Lakin bu hüzün yalnızca bir babanın değil, aynı zamanda bir çocuğun da içsel yarasıdır. Zira her iki kalpte de aynı özlem yankılanır; bir araya gelmeyi bekleyen, kavuşmayı umut eden iki yaralı ruhun çağrısıdır bu. Bir dostun gönlünden dökülen bu ezgiler, belki de o yaralı ruhların bir gün kavuşma ümidiyle yaşayan bir düşüdür. Her notasında bir umut saklıdır, her ezgisinde bir bekleyiş yankılanır. Ve bu hikaye, bir gün babanın kendi sesiyle, oğluna anlatmayı beklediği hikayelerle tamamlanacaktır. Dostlukla yoğrulmuş bu nağmeler, bir babanın hayalinin dostça bir ağızdan dile gelmesidir. Saygılarımla, Ayhan Özel #enstrümantal #classicmusic #violin #music

👏🏼 👏🏼 👏🏼

👏🏼👏🏼👏🏼👏🏼

❤️❤️❤️😔

👏👍

👏🏼👏🏼👏🏼

YOLCU … İnsanoğlu, aslında adı gezgin… Ne arıyor, nereye gidiyor, belki kendi de bilmiyor. Kendi ruhunun derinliklerinde kaybolmuş bir yolcu, belki de en çok kendine uzak. Etrafında bunca dünya, bunca güzellik; fakat bir türlü o asıl yola, kendine varamıyor. O içsel yolculuk, her şeyden daha derin, her şeyden daha karanlık… İçinde sakladığı yaralar, kapanmamış izler ve bastırılmış korkular. “Kendine gitmek” ne kadar zor, ne kadar sancılı bir yolculuk! Kendi ruhunun varlık sebebine yapılan yolculuk ne kadar da zor ! Düşerken yapılan yolculuk, her adımda seni sarsar; geçmişin yankıları, geleceğin belirsizliği peşini bırakmaz. Bazen bir anne gibi şefkatle, bazen bir fırtına gibi acımasızdır bu yol. Kendini keşfetmek, dünyaya gelmek gibi sancılı bir doğumdur; tıpkı bir annenin çocuğunu dünyaya getirirken hissettiği o tatlı acı gibi. Fakat bu acı, aslında yaşamın kendisidir, seni sen yapan, sana hayat veren. Ama eğer bu yolculuktan kaçarsan, kendine yüz çevirecek kadar korkarsan… İşte o zaman, sadece bir gölge olarak yaşarsın. Gerçek bir benlikten uzak, yalnızca taklitlerle dolu bir hayat yaşarsın. Bir başkasının hayatını, bir başkasının izini… Kim olduğunu bilmeden, neden var olduğunu anlamadan, yalnızca gelip geçen bir hayal olarak. Ey yolcu, korkma o yoldan! Sermedi bir Varlık sebebine yöneliş aslında Kendine doğru atacağın her adımdır . Ve , her acı, seni sen yapacak, seni gerçeğe kavuşturacak. Bu dünyada bir gölge gibi yaşamaktansa, sancılı da olsa kendi ruhuna dokunarak var olmak… İşte, gerçek yolculuk budur. Ve ancak o zaman, gerçekten "var olmuş" olursun. Saygılarımla, Ayhan Özel

👏👏👏

….🌸

“The Wound of Time | Zamanın yarası | Ah, zaman! O kadar hain ve sessiz bir düşmandır ki, merhametin tatlı sesini hafızalardan siler, insan ruhundaki hassasiyeti usulca çalar. Zaman geçtikçe, kalpler katılaşır; o incelik, o zarafet, giderek daha silik bir gölgeye dönüşür. Öyle ki, bir insan, başka bir insana elini uzatmayı unutur; oysa tam da bu dokunuşla kendi özünü bulur insan. Başkasının yarasına el sürerken, aslında kendi ruhuna dokunur; bir yarayı sararken, kendi kırıklarını da iyileştirir. Düşlerimde, bu unutuşun karanlığında kaybolmuş nice kalbi görürüm. O kalpler ki, bir vakitler merhametle dolup taşardı; başka bir canın acısında kendi acısını bulur, sevgiyle ona kucak açardı. Şimdi ise zamanın acımasız elleri altında o incelik yitip gitmiştir. Ne zaman bir insan bir diğerine sırt çevirse, kendi maneviyatını da terk etmiş olur, çünkü insanın en yüce mirası, kalbindeki merhameti ve zerafetidir . Ah, ne tuhaf bir yazgıdır bu! İnsan, başka bir insana dokunmadan kendini nasıl bulabilir ki? Çünkü, işte, gerçek büyü buradadır: İnsan, başkasının acısını dindirdikçe kendi ruhunu da arındırır; bir başkasının gözyaşını silerken, kendi gözlerindeki perdeyi kaldırır. Bu merhamet, bir kişiden diğerine geçen kutsal bir miras gibidir; nesilden nesile aktarıldıkça insanlığı var eden o gizemli bağı dokur. Ancak zamanın dehşeti , bu bağı koparmak ister; merhameti, sadece bir hatıra gibi uzaklarda bırakır. Ne vakit bir insan, bir başka insanın yarasını sararsa, o an, kendi kalbine döner, kendi özüne ulaşır. Bu eylemde öyle derin bir büyü vardır ki, insan, başkasına uzanan eliyle kendi ruhunu yeniden inşa eder. Merhamet, insan ruhunun yapıcısıdır; öyle ki, bir kalpte yeşerdiğinde tüm varlığı aydınlatır. Bu yüzden, zamanın unutturduğu o merhameti yeniden hatırlamak, kendi maneviyatımızı yeniden bulmak demektir. Ah, ne büyük kayıptır merhamet unutuşa terk edildiğinde! Bu dünyada insan, başka bir cana sarıldıkça kendi ruhunu yüceltir; o dokunuşta saklıdır insanlığın en büyük erdemi, kendi maneviyatını inşa etmenin sırrı . Saygılarımla Ayhan Özel

🍀🌸…

Susturulmuş Çığlık | Silenced Cries | Merhametin Yankısı: Suskun Kalplere Düşen Bir Çığlık | Ey insan! Merhamet, yürekten yüreğe akan kutsal bir su gibi; ne kadar verilir. Ne yazık ki, dünyada her geçen gün bu suyun kaynağı kurur gibi... Merhamet, çoğu zaman unutulan bir lütuf, hırslara kurban edilen bir erdemdir. Oysa merhamet, insanın en derin cevheridir; ruhun bir aynası, kalbin en saf duasıdır. Merhamet, insan olmanın özüdür, unutmamalısın. Merhamet, zalimden değil, mazlumdan doğar. Bir insan, bir başkasının acısını duyduğunda, kalbine dokunan o ince sızı merhametin sesidir. İnsanı insan yapan, bu sesle uyum içinde yürüyebilmektir. Merhametle bakan bir göz, karşısındakinin yarasını görür, iyileştirmek ister. Merhametle konuşan bir dil, başka yüreklerin acısını hafifletir. Ne vakit bir insanın acısına sırtını dönersen, kendi vicdanından uzaklaşırsın. Ey dünyayı hırsla kavrayanlar, gücünüz merhametinizden büyükse, kaybolmuşsunuz demektir! İnsana verilen en büyük güç, başkasına yardım edebilme gücüdür. Bunu unuttuğunda, tüm dünyaya sahip olsan da yüreğin yoksul kalır. Merhametin olmadığı bir kalp, kupkuru bir toprak gibidir; ona ekilmiş bir ağaç ne büyür, ne yeşerir, ne de gölge verir. Merhametin sustuğu yerde, insanlığın sesi de kısılır. Bu yüzden, ne kadar zor olursa olsun, kalbini daima yumuşak tut. Başkasının yaralarına şifa ol ki, kendi yaralarına da merhamet bulasın. Unutma, merhamet bir lütuf değil, insan olmanın gereğidir. Bir gün, yüreğinde susturduğun o ses, sana geri dönecek. O gün geldiğinde, hakikati anlayacaksın; iyilikle yürüdüğün her yol, seni insanlığın aydınlığına çıkaracak. Saygılarımla Ayhan özel

Çok güzel

Çok güzel emeğine sağlık 👏👏👏

Mağaradaki Hıçkırıklar . En yüce dinleyici, Gözlerinizi kapatın ve işitiniz, o derinlerden gelen hıçkırıkları, mağaranın gölgeleri ardında yankılanan acı dolu sesleri. Bu mağara, ne taş ne de toprak ile örülmüş bir yerdir. Hayır, burası küflenmiş ruhlardan kaçan, insanlığın yükünü omuzlarında taşıyan kahramanların sığındığı bir zihin barınağıdır. Ve bil ki, bu barınak yalnızca kederle dolu insanların bir araya geldiği bir yer değildir. Burada yankılanan her hıçkırık, bir ruhun merhametle yoğrulan fedakârlığının yansımasıdır. Tıpkı Ashâb-ı Kehf’in, bir mağaraya çekilip uykuya dalarak zulümden kaçması gibi, bu kahramanlar da dünyaki küflenmiş ruhlardan ve zalimlerden kendi zihin ve kalp barınaklarınına sığınmışlardır. Onlar, insanlığa sevgiyi yeniden getirebilmek adına ruhlarını korumak için bu mağaraya çekilmişlerdir. O derin uykunun ardında bir diriliş, bir umut yatıyordu; işte bu kahramanların da hıçkırıkları, birer acının yankısı olmanın ötesinde, bir diriliş hareketinin ilk sesleridir. Hıçkırıklar, merhametin ve fedakârlığın görünmez zincirleridir, kahramanların kendi huzurlarını bir kenara bırakarak insanlığın yaralarını sarmaya çalıştıkları kutsal bir yankıdır. Bu barınak da tıpkı Kehf’in mağarası gibi, sükûnetin ve yenilenmenin mekânıdır. Fakat bu mağara, sessizlik içinde değildir; burada yankılanan her hıçkırık, bir diğerine güç veren bir ağıt, insanlığa sevgi getirme çabasının yankısıdır. Ashâb-ı Kehf’in mağarada huzur bulduğu gibi, bu kahramanlar da burada insanlığın yaralarını iyileştirmek adına huzuru bulmuşlardır. O mağaradaki hıçkırıklar, Ashâb-ı Kehf’in uyuduğu o derin sükûnetin yankısı gibi, yalnızca bir acının ifadesi değil, aynı zamanda bir umut ve dirilişin habercisidir. Dinlerken bil ki, mağaranın derinliklerinden yükselen o hıçkırıklar, yalnızca birer ağıt değil; sevginin, fedakârlığın ve merhametin yankılandığı bir şarkıdır. Her nota, o hıçkırıkların merhametle birleşip dünyaya sevgi getirme çabasını işaret eder. İşte bu beste, Ashâb-ı Kehf’in uyandığı an gibi, insanlığın en karanlık anlarında dahi bir umut ışığı taşıyan kahramanların öyküsüdür. Hürmetle sunarım, Dr. Ayhan Özel

.

…

Tebrikler

insanı alıp götürüyor, emeğinize yüreğinize sağlık 👏👏

Oldukça güzel 👍🏻

ÇOK GÜZEL, ETKİLEYİCİ OLMUŞ.İyi bir film müziği olur.Heyecan verici.Kendimi sahnede veya bir hayalin içinde hissettim.Emeği geçen herkesi kutlarım.👏👏

Başarılar dilerim...

Çok harika içden içe etkili bi eser olmuş elinize sağlık çok

Çok güzel bir eser olmuş.

“Her çöküş yeni bir doğuşa gebedir”… Ruhu coşturarak dinlendiriyor, tüm karmaşık düğümlerin çözümü gibi ! Harika

Teprikler güzel 10

Kalite

👏👏👏👏👏

👍

.