Mustafa-Ayişe Karacabey'in Hayat Hikayesi - Uzunlu TV Ömür Dediğin 41. Bölüm
HTML-код
- Опубликовано: 10 июл 2024
- Mustafa Karacabey, Yozgat' ın Boğazlıyan ilçesine bağlı Uzunlu Kasabası doğumlu. Ayişe Karacabey, Yozgat'ın Boğazlıyan ilçesine bağlı Müftükışla köyü doğumlu. Yurdumuzun çeşitli yerlerinde başarılı ve büyük bir özveri ile Öğretmenlik görevini yerine getirdiler. Emeklilik zamanlarını yaz aylarında Uzunlu'da, kış aylarında ise Ankara'da mutlulukla geçirmektedirler... Yaşadıkları anlamlı, duygu dolu ve güzel anılarını bizimle paylaşarak; öğretmenlik görevini icra eden bütün öğretmenlerimize de anlam yüklü mesajları ve Selamlarını iletiyorlar... İYİ SEYİRLER.
UZUNLU TV ÖMÜR DEDİĞİN ÖZEL PROGRAMI.
Hocam ne güzel anlamışsınız mesleğimizi kendinizi uzun yıllar diliyorum Mustafa ve Ayşe hocam hem hemşehrim hem meslektaşım hem birlikte çalıştım hemde oğlumla çalıştılar ömür boyu mutluluklar diliyorum iyi ki varsiniz
Ağzınıza yüreğinize sağlık muhteşemsiniz🧿🤲
Hocam sizleri dinlerken o kadar duygulandım ki yirmi yıl önceye gittim .Ne güzel yıllar geçirdik. Ne büyük emekleriniz var çocuklarımızda onlara her baktığımda başarılarında sizin ince ince dokuduğunuz emekleri var.Hayatlarindaki en büyük şans sizler gibi değerli öğretmenlere rast gelmeleri sizleri burada anlatmaya cümlelerim yetmez sevgi ve saygıyla kalın
Huzurlu Mutlu Saglikli uzun ömürler dilerim.
Ne güzelsiniz öğretmenlerim. Dokunduğunuz yüzlerce çocuk çok şanslı. Maaşallah size. Çok etkilendim bu kadar mütavazi bu kadar donanımlı, sevgi dolu iki güzel insan bir arada. Sağlık huzur dolu nice güzel yıllarınız olsun öğretmenlerim.
Coğrafya gibi Öğretmende kaderdir.Ne mutlu sizin gibi çok değerli Öğretmenlerde eğitim görenlere.Emeklilik hayatınız gönlünüzce geçsin sağlık ve mutluluklar
Aziz dostlarımız Mustafa hocam ve Ayişe hocam!... Sadece çocukların ruhlarına ve kalplerine dokunmadılar, kendileriyle tanıştığımız ilk günlerde (30 yıl önce) bizlerin de ruhumuza ve kalbimize dokundular, hem öyle dokundular ki canımız ve vazgeçemeyeceğimiz ebedi dostumuz oldular..hayata ışık olan bu kanaat önderlerine selam olsun.. Nevzat Hoca
Gerçekten bam teline dokunan bir program olmuş. 2 öğretmenimize de emeklerinden dolayı teşekkür ederiz
Emeğinize sağlık Ayşe ve Mustafa Ogretmenim..Ogretmenligi ve omrunuzu ne güzel yorumlamiş güzel ozetlemişsiniz.. Güzel anılar biriktirip halen o duygulari yaşattiniz ve yaşadiniz..Harikaydiniz kalan omrunuzde de mutluluklar ve sağlıklı ömürler diliyorum.❤
Hocam sizler gibi değerli insanlar ck az çok az görevine âşık olan ilk okuldaki öğretmenini aklıma geldikçe cehennemde yansın diyorum kırk üç yaşındayım hocam saçlarımızı öyle bir tutarını saç dinimiz cayır cayır yabardi
Maşallah gerçekten çok kaliteli insanlarmış. Eğitime verdikleri önem beni çok etkiledi. Ben de bir eğitimci olarak bu hayat hikayesinin bütün okullarda öğretmen ve öğrencilere izlettirilmesi anlamlı olur
Can arkadaşlarım, Ayşe ve Mustafa öğretmenlerim,
Sizi çoook seviyoruz...
Gözlerim dolu dolu🥺🥺 izledim iki hocamızın da ellerinden öpüyorum sağlık sıhhat diliyorum🤗🤗😌♥️ öğretmenlik çok büyük sabır işi ama çokta onurlu bir meslek masum kalplere minik yüreklere dokunmak ve yıllar geçsede hiç unutulmamak♥️💐
yaşım 53 bende yozgat sorgunluyum lise mezunuyum.köyümüzde 1979-1982 yıllarındaki ilkokul öğretmenimi bir vesile ile buldum görüştük.onun vasıtasıyla başka bir öğretmenimize ulaştım onu gördüm o okulda çektiği 1977-1982 yılları arasındaki öğrencilerin fotoğraflarını gurup halinde toplu fotoğrafları bir buluşmamıza getirdi.fotoğrafları cep telefonumla çektim.ben yoktum bu fotoğraflarda bu öğretmene benim birinci sınıftaki öğretmenimin adının ramazan olduğunu ama soyadını hatırlamadığımı söyledim oda söyledi.facebok dan buldum .tesadüf istanbulda aynı mahallede oturuyormuşuz.buluştuk bana fotoğraf getirdi .tabiki 1977 yılı benim birinci sınıf fotoğrafım toplu sınıfça vardı.topladığım bu fotoğrafları köylülerime watsaptan attım.kardeşlerinize abinize verin dedim inanın 5-6 ay bu fotoğrafları sahiplerine ulaştırmakla uğraştım.teşekkür edenler ağlayanlar şok olan oldu ama umursamayanlar oldu.o yıllarda fotoğraf olmadığı için 1985 yılında vefaat eden bir kız arkadaşımızın fotoğrafını abisine gönderdim.tek fotoğrafı bu başka yoktu dedi.fotoğraf sahiplerinin çoğu yozgat tabiriyle ebe dede olmuş.bu üç öğretmenimizle görüşüyoruz.işte hayat böyle güzel.selamlar yozgatıma