Dziękuję mój Mistrzu za Filary Polskości. W nich siła olbrzymia, co wolnością krzepi, przestrodze hołd składa i z miłością ginie. Ducha nie ugasi... w sercu cierniem krwawi. Jako skała słynie!... Polska nie przeminie... :) Jeśli Pan Profesor pozwoli, zacytuję Marszałka Józefa Piłsudskiego, który tak przemawiał przy składaniu prochów Słowackiego do grobów wawelskich, 28czerwca1927roku: (...) "Pokolenia, które zostawiły ślady, szkieletami i pracą codzienną i codziennym odpoczywaniem, mościły gościńce trwałe i wieczne. Lecz wszędzie, gdzie załomy drogi, gdzie ludzi wahania i gdzie ludzi małych trwoga, stoją na załomach, jak drogowskazy, olbrzymie głazy, świadczące o wielkiej prawdzie bytowania. Stoją olbrzymie głazy samotne, lecz z nazwiskami, gdy ludzie giną bezimiennie. Na naszym gościńcu historycznym, gdzie pokolenia za pokoleniami idące, mościły drogi i życiem, i śmiercią, czasy Słowackiego były załamaniem, były prawdą historyczną ciemności niewoli i bezsiły. Słowackiego wielkość sięga stu lat, gdy na ziemiach polskich przedostatnie powstanie 1830r. , skasowało jedną prawdę życia historycznego, skasowało wojsko. Wojsko, ta prawda siły ramienia, co broni i chroni, co życie dając, życie innym otwiera, co krwią, jak cementem, mości prawdę historii i trwania narodu, znikło w roku 1830. Wtedy zapanowało wahanie na tym skręcie drogi, danym nam przez los. W trosce prawdy siły ramienia, w trosce prawdy nadziei, że ramię się wzmocni, znikły i upadły. I mamy zaraz próby, by miecze, co w podziemiach zasnęły lub tylko echem grają, zastąpić inną siłą, siłą ducha. Gdy miecze się skrzyżują, skry padały także. Starano się wykrzesać prawdy duszy, tak silne i mocne, że w pracy skry padały także. Starano się zastąpić prawdy proste, siłę miecza prawdą siły ducha - tak by wzmocniwszy ducha, móc trwać w niewoli i móc uzyskać siły, gdy tych sił będzie potrzeba. Była to dziwna praca ówczesnego pokolenia, gdy ręce ludziom mdlały, i gdy bojaźń tej prawdy ludzi nikczemniła i ludzi do rozpaczy doprowadzała; starano się zamienić prostą prawdę miecza siłą ducha, który się męczył w trwodze, że sile miecza nie dorówna. Poszły w niebo harfy, gdy miecze pod ziemią się chowały niszczejąc i rdzewiejąc. Gdy przed Słowackim, jedną z harf szczerozłotych, stoję, gdy warstwy mąk jego i pracy jego przeliczę, znajdę prawa dumy i prawa rozkoszy cierpienia dla dumy, dla godności ludzkiej. Szarpany niemocą ciała, szarpany niemocą prawd, które wyznawać rozum mu kazał, szukał w rozpaczy dumy siły, targającej wnętrzności swoje i ojczyzny swojej. Znajdziecie brzęczące struny dumy i struny godności ludzkiej na każdym kroku. Szedł, pracując, szedł, myśląc, że duma stargana i sponiewierana wyda nie jęk rozpaczy, lecz siłę olbrzyma (...)". I dalej by tak do północy można... Dziękuję. /dla zainteresowanych: Bohdan Urbankowski, "Józef Piłsudski do Polaków. Myśli, mowy i rozkazy"/
Po przegranym powstaniu listopadowym Juliusz Słowacki bardzo to przeżywał .Józef Piłsudski po zdobyciu niepodległości widział w Polakach mentalność sarmacką po długich latach niewoli.Dlatego wierzył w pokolenie młodych Polaków .Piłsudski nie lubił w Polakach znamionach niewolnictwa dlatego tak zapalał Polaków do walki z własnymi słabościami .Gdy Słowacki pisał Grób Agamemnona widział słabość ludzką, pychę w szlachcie: cytat Polsko! lecz ciebie błyskotkami łudzą! Pawiem narodów byłaś i papugą; A teraz jesteś służebnicą cudzą - SerceChoć wiem, że słowa te nie zadrżą długo W sercu - gdzie nie trwa myśl nawet godziny: Wyrzuty sumienia Mówię - bom smutny - i sam pełen winy!
![Tee Grizzley - Detroit (Feat. 42 Dugg) [Official Video]](http://i.ytimg.com/vi/aeKfTtt0x14/mqdefault.jpg)
Wspaniały i inspirujący wykład! Dziękuję!!
Dziękuję mój Mistrzu za Filary Polskości. W nich siła olbrzymia, co wolnością krzepi, przestrodze hołd składa i z miłością ginie. Ducha nie ugasi... w sercu cierniem krwawi. Jako skała słynie!... Polska nie przeminie... :) Jeśli Pan Profesor pozwoli, zacytuję Marszałka Józefa Piłsudskiego, który tak przemawiał przy składaniu prochów Słowackiego do grobów wawelskich, 28czerwca1927roku: (...) "Pokolenia, które zostawiły ślady, szkieletami i pracą codzienną i codziennym odpoczywaniem, mościły gościńce trwałe i wieczne. Lecz wszędzie, gdzie załomy drogi, gdzie ludzi wahania i gdzie ludzi małych trwoga, stoją na załomach, jak drogowskazy, olbrzymie głazy, świadczące o wielkiej prawdzie bytowania. Stoją olbrzymie głazy samotne, lecz z nazwiskami, gdy ludzie giną bezimiennie. Na naszym gościńcu historycznym, gdzie pokolenia za pokoleniami idące, mościły drogi i życiem, i śmiercią, czasy Słowackiego były załamaniem, były prawdą historyczną ciemności niewoli i bezsiły. Słowackiego wielkość sięga stu lat, gdy na ziemiach polskich przedostatnie powstanie 1830r. , skasowało jedną prawdę życia historycznego, skasowało wojsko. Wojsko, ta prawda siły ramienia, co broni i chroni, co życie dając, życie innym otwiera, co krwią, jak cementem, mości prawdę historii i trwania narodu, znikło w roku 1830. Wtedy zapanowało wahanie na tym skręcie drogi, danym nam przez los. W trosce prawdy siły ramienia, w trosce prawdy nadziei, że ramię się wzmocni, znikły i upadły. I mamy zaraz próby, by miecze, co w podziemiach zasnęły lub tylko echem grają, zastąpić inną siłą, siłą ducha. Gdy miecze się skrzyżują, skry padały także. Starano się wykrzesać prawdy duszy, tak silne i mocne, że w pracy skry padały także. Starano się zastąpić prawdy proste, siłę miecza prawdą siły ducha - tak by wzmocniwszy ducha, móc trwać w niewoli i móc uzyskać siły, gdy tych sił będzie potrzeba. Była to dziwna praca ówczesnego pokolenia, gdy ręce ludziom mdlały, i gdy bojaźń tej prawdy ludzi nikczemniła i ludzi do rozpaczy doprowadzała; starano się zamienić prostą prawdę miecza siłą ducha, który się męczył w trwodze, że sile miecza nie dorówna. Poszły w niebo harfy, gdy miecze pod ziemią się chowały niszczejąc i rdzewiejąc. Gdy przed Słowackim, jedną z harf szczerozłotych, stoję, gdy warstwy mąk jego i pracy jego przeliczę, znajdę prawa dumy i prawa rozkoszy cierpienia dla dumy, dla godności ludzkiej. Szarpany niemocą ciała, szarpany niemocą prawd, które wyznawać rozum mu kazał, szukał w rozpaczy dumy siły, targającej wnętrzności swoje i ojczyzny swojej. Znajdziecie brzęczące struny dumy i struny godności ludzkiej na każdym kroku. Szedł, pracując, szedł, myśląc, że duma stargana i sponiewierana wyda nie jęk rozpaczy, lecz siłę olbrzyma (...)". I dalej by tak do północy można... Dziękuję.
/dla zainteresowanych: Bohdan Urbankowski, "Józef Piłsudski do Polaków. Myśli, mowy i rozkazy"/
Dziękuję!!
Po przegranym powstaniu listopadowym Juliusz Słowacki bardzo to przeżywał .Józef Piłsudski po zdobyciu niepodległości widział w Polakach mentalność sarmacką po długich latach niewoli.Dlatego wierzył w pokolenie młodych Polaków .Piłsudski nie lubił w Polakach znamionach niewolnictwa dlatego tak zapalał Polaków do walki z własnymi słabościami .Gdy Słowacki pisał Grób Agamemnona widział słabość ludzką, pychę w szlachcie: cytat Polsko! lecz ciebie błyskotkami łudzą!
Pawiem narodów byłaś i papugą;
A teraz jesteś służebnicą cudzą -
SerceChoć wiem, że słowa te nie zadrżą długo
W sercu - gdzie nie trwa myśl nawet godziny:
Wyrzuty sumienia Mówię - bom smutny - i sam pełen winy!
Super dzięki za ten świetny program. Zwyciężymy z wrogami Polski 🇵🇱✌️. Nawet Tusk nie zdoła zniszczyć naszego patriotyzmu
Piekne sa Pana ksiazki historyczne
Kochajmy i uczmy się polskości od tych Filarach Polskości.
Cóż za wiedza!
.. i dlatego warto znać historię, Piłsudskiego słowa winni znać i wdrażać nasi politycy współcześni ( ale których na to stać ...
👍👍👍
trochę opowieści historycznych nie zawadzi :))
Czy pytania publiczności zostały nagrane ?
Piekne
A skonczylo sie katastrofa 1939 i 1944
Trzeba wiedziec jak walczyc
Zeby zwyciezyc
0:15 - Dlaczego taka para? Jó-Ju (po imionach) i po-po .... PO zawodach :P
Sorki, nie mogłem się powstrzymać :P
Ucz sie historii,bo czlowiek bez znajomosci swojej historii ja rodzina bez korzeni
roslina bez korzeni
@@irenafabrizio4413 ..piszesz, Ireno, to do mnie?
@@muszkaovocowka3184 ogolnie
@@irenafabrizio4413 Brawo!
Uczmy się!!
JAKIE TO PARSZYWE..TFUU