Δε βγαίνει πάντα σε καλό Όταν ακόλουθαω τον ειρμό, απ το συννεφιασμένο μου μυαλό Ψυχές που συναντήθηκαν μετά από καιρό κάτω απ το ώριμο πια δέντρο δοκιμάζουν τον καρπό Χάνομαι στο ηλιοβασίλεμα, κ επιστρέφω μ ότι πιο καυτό έχει ζήσει η πλανεμένη Ελλάδα σημερα Η τέχνη σε σκιές από μπετά κ από σίδερα, στα πεζοδρόμια μας όνειρα κ αποτσιγαρα Ο ρατσισμός χτυπάει σ όποιον δεν μιλάει η τσέπη, κι ο μπάτσος σε τραβάει από κέφι Δε ζειπαι ρογά έτσι μιλάν οι αϋπνίες ήταν τα ηρεμιστικά σου εισαγωγή για τις χημείες Παραστρατήματα, εκατομμύρια βήματα λάθη επί λαθών προς το γκρεμό τα προμηνυματα Σπάω τη βιτρίνα δε μπήκα για τα κοσμήματα, μπήκα να τους γαμησω με ανάμεικτα αισθήματα Τα αδέρφια μου είν αυτοκαταστροφικά καταλαβαίνεις για ποιους γράφω Απο τα σωθικά βγάζω φωτιά με λένε δράκο Και το φερα μπαμ, το άκουσαν κι εξωγήινοι κ πατάνε σαζαμ Γράφω απ το λακο με τα φίδια, σκιά του εαυτού μου στο πλάι μου ζουν αγρίμια, κι εγκλωβισμένος από τη συνήθεια, δε με σόκαρε ποτέ του κόσμου η γύμνια Καμιά δεν είναι με τη πρώτη ίδια Αλητευα στη πόλη μου σνιφαροντας σκουπίδια, κ όλοι καταλήγουν νεκροί σ αυτά τα παραμύθια Κι ο κόσμος δεν αντέχει τόση αλήθεια, τον πονάει, το δάχτυλο μπροστά στο πρόσωπο σου πως κουνάει θέλει να σε σκλάβος κ εγκλωβισμένος να σε κρατάει Στο ψέμα που με τόσους πολλούς τρόπους σου πουλάει λένε κάνε υπομονή κάποτε ο τροχός γυρνάει Το μαθα πια τώρα το αφήνω μόνο του με πάει Ο χρόνος τρέχει κ δε σταματάει κι όλα ίσωμα τις ώρες που το μυαλό μου γυρνάει Στη ζούγκλα που αν είσαι ο μικρός θα βρεθεί κάποιος μεγαλύτερος κ θα σε φαει
Δε βγαίνει πάντα σε καλό
Όταν ακόλουθαω τον ειρμό, απ το συννεφιασμένο μου μυαλό
Ψυχές που συναντήθηκαν μετά από καιρό κάτω απ το ώριμο πια δέντρο δοκιμάζουν τον καρπό
Χάνομαι στο ηλιοβασίλεμα, κ επιστρέφω μ ότι πιο καυτό έχει ζήσει η πλανεμένη Ελλάδα σημερα
Η τέχνη σε σκιές από μπετά κ από σίδερα, στα πεζοδρόμια μας όνειρα κ αποτσιγαρα
Ο ρατσισμός χτυπάει σ όποιον δεν μιλάει η τσέπη, κι ο μπάτσος σε τραβάει από κέφι
Δε ζειπαι ρογά έτσι μιλάν οι αϋπνίες ήταν τα ηρεμιστικά σου εισαγωγή για τις χημείες
Παραστρατήματα, εκατομμύρια βήματα λάθη επί λαθών προς το γκρεμό τα προμηνυματα
Σπάω τη βιτρίνα δε μπήκα για τα κοσμήματα, μπήκα να τους γαμησω με ανάμεικτα αισθήματα
Τα αδέρφια μου είν αυτοκαταστροφικά καταλαβαίνεις για ποιους γράφω
Απο τα σωθικά βγάζω φωτιά με λένε δράκο
Και το φερα μπαμ, το άκουσαν κι εξωγήινοι κ πατάνε σαζαμ
Γράφω απ το λακο με τα φίδια, σκιά του εαυτού μου στο πλάι μου ζουν αγρίμια, κι εγκλωβισμένος από τη συνήθεια, δε με σόκαρε ποτέ του κόσμου η γύμνια
Καμιά δεν είναι με τη πρώτη ίδια
Αλητευα στη πόλη μου σνιφαροντας σκουπίδια, κ όλοι καταλήγουν νεκροί σ αυτά τα παραμύθια
Κι ο κόσμος δεν αντέχει τόση αλήθεια, τον πονάει, το δάχτυλο μπροστά στο πρόσωπο σου πως κουνάει θέλει να σε σκλάβος κ εγκλωβισμένος να σε κρατάει
Στο ψέμα που με τόσους πολλούς τρόπους σου πουλάει λένε κάνε υπομονή κάποτε ο τροχός γυρνάει
Το μαθα πια τώρα το αφήνω μόνο του με πάει
Ο χρόνος τρέχει κ δε σταματάει κι όλα ίσωμα τις ώρες που το μυαλό μου γυρνάει
Στη ζούγκλα που αν είσαι ο μικρός θα βρεθεί κάποιος μεγαλύτερος κ θα σε φαει
Φοβερή παραγωγή!🔥🔥🔥
Ευχαριστούμε ! 💗
άρε Mάκο..
🎉🎉🎉🎉
Οι πεθαμένοι δεν μιλάνε γενικά… όχι όλοι ❤
2κγ για πάντα...
Φίλοι καταλήγουν νεκρή σε αυτά τα παραμύθια …
2KΓ
🔥🔥
Δε ζειπαι ρογά έτσι μιλάν οι αϋπνίες ήταν τα ηρεμιστικά σου εισαγωγή για τις χημείες
🔥
Το sample ρε μάγκες από που είναι;