Chroniczna SAMOTNOŚĆ - jak jej uniknąć?
HTML-код
- Опубликовано: 13 фев 2021
- 👉 Psychoterapia online z pleso: pleso.com.pl/absurdalny
👉 Na kod "ABSURDALNY" 40% zniżki na pierwszą sesję.
👉 Zapraszam też na Instagram pleso: / pleso.terapia
👉 Po więcej zapraszam na mój Instagram: / czlowiekabsurdalny
👉 Powracam do zjawiska SAMOTNOŚCI i zastanawiam się nad sposobami jej przezwyciężenia.
👉 Podobne odcinki:
Zalety samotności: • Zalety SAMOTNOŚCI - ps...
Dlaczego czujesz się samotnie?: • Dlaczego czujesz się s...
👉 Człowiek Absurdalny to kanał o ważnych życiowych pytaniach, które pewnego dnia zadaje sobie każdy z nas. Analizuję je z perspektywy filozofii, psychologii i literatury 
Наука
Wiele w życiu przeżyłam, ale myślę, że najbardziej traumatycznymi chwilami były te, kiedy nie miałam z kim podzielić się własnymi myślami czy planami (o radościach i smutkach nie wspomnę...) i zaczynałam mówić sama do siebie....
❤
Boze! Ja caly czas gadam sama do siebie.
@@kasiatokarz7230 pisałam o specyficznej formie mówienia do siebie. Każdy z nas nieraz powie coś do siebie, dyskutuje z własnymi myślami, przekonuje siebie lub tłumaczy sobie coś w głowie ale rozmowa z sobą, gdy nie ma z kim jest specyficzna. Szalenie specyficzna...
@@takaja8498 tak wiem bo zaznalam samotnosc w kazdej formie. Jako dziecko, jako dorosla i w zwiazku. Wiem o czym piszesz, zle to wyrazilam.
najgorzej jest kiedy zacząłem utożsamiać się z samotnością, sam odpycham ludzi od siebie i jest to podświadoma reakcja obronna. Jest to silniejsze ode mnie
Ja tez to przechodziłam. Zaczynam wychodzić na zewnątrz bo doszły myśli samobójcze itd. Trzeba coś zrobić
Witam w klubie.To musi być dla nas trudne i nie wiadomo co z tym zrobić.
Też zaczęłam unikać ludzi (na długo przed "lockdownem";),żeby w ten sposób chronić siebie (bo wiem,że i tak mnie nie zrozumieją,a dość już mam złych doświadczeń;).Ta cała pandemia i związana z nią izolacja stała się dla mnie wręcz wybawieniem (a praca w domu to dla mnie idealna opcja...."dream job",hehe;)
@@monia866 Ludzie nigdy nie zrozumieją dopóki sami tego nie doświadczą albo nie trafisz na podobną osobę z problemami.
@@dembalak1 Wysokowrażliwi potrafią zrozumieć drugą osobę,nawet jeśli nie mają tego samego problemu (a nawet jesli do końca jej nie rozumieją,nadal potrafią okazac jej empatię i wsparcie i po prostu być przy niej;)). Zdaję sobie sprawę,że nie wszyscy mają taką wrażliwość,dlatego powinniśmy założyć jakąś "koalicję" albo grupę wsparcia dla osób np. z WWO,depresją,zespołem Aspergera, introwertyków itd.;) Tylko tam moglibyśmy spotkać osoby z podobnymi problemami,które nas nie wyśmieją i gdzie moglibyśmy się wspierać i wymieniać doświadczeniami (bo na resztę społeczeństwa nie ma co liczyć,czasem nawet w najlbliższej rodzinie trudno liczyć na zrozumienie...;(
"I am not lonely... Loneliness is always with me"
Można być samotnym ze swoim partnerem. I taka samotność boli bardziej. Niestety, dużo ludzi tak żyje - razem a osobno.
To prawda
Czy jesteś pewny ze taka samotnosc boli bardziej niż całkowita samotność?
Dokładnie, do tego dzieciaki prawie dorosłe, ale jeszcze niesamodzielne i nawet "podziękować za współpracę" sobie nie można, aby zbudować coś nowego, świeżego
Zalecam rozwiązać węzeł. Uczciwiej.
@@SB-go4kq Wiem, że to nie było do mnie pytanie, ale uważam podobnie. Byłam sama, samotna oraz samotna w związku. Moim zdaniem to są trzy różne rzeczy i najgorsza samotność to ta w związku. Poczucie, że ktoś jest fizycznie, ale mijacie się jak obcy ludzie, patrzycie z niechęcią, nie macie jak od tego uciec, bo żyjecie razem i nawet nie zagrzebiecie się pod kołdrę, żeby od tego odpocząć, bo ta osoba też tam przyjdzie, straszne. Jesteś kompletnie sam, a nie masz azylu, w którym czujesz się bezpiecznie, mimo że ten drugi człowiek fizycznie nie krzywdzi. Może inni myślą inaczej, dla mnie to jest najgorsze. A raczej było.
Zakończyłam przed laty zwiazek,bo czułam się w nim samotna i tak,że niby byłam w nim i nie byłam jednocześnie. Samotność kolejnych lat była z wyboru,a następne lecą z przyzwyczajenia chyba🤔
bardzo dziękuje za ten temat, człowiek zapomina, że sam też ma udział w tworzeniu swojej samotności, zrozumienie tego daje ulgę i wyzwala
Dziękuje za ten materiał ♥️
Samotność jest tym trudniejsza kiedy ogranicza choroba i nawet trudno pójść na spacer...
Mam to samo :(
No,wtedy to już wogóle sytuacja jest nie do "pozazdroszczenia";( Już sama choroba jest trudnym doświadczeniem (w sensie fizycznym i psychicznym),a jak do tego dochodzi samotność i brak wsparcia ze strony innych,to ...tragedia ;(
Trzymaj się kochanie
@@gosicaniedobrzyca ściskam mocno ♥️
@@kisne5179 trzymam się najlepiej jak potrafię 😘
Serdeczności 🍀
Wszyscy każą samotnym robić coś i w taki sposób byle tylko nie kłopocić tych przebojowych i spełnionych, byle tylko usunąć się jeszcze bardziej w cień, ewentualnie gdzie są inni podobni sobie. Cały system który nas otacza tworzy opresję dla słabszych i ciągle to lepsze perspektywy dla tych, którym niczego nie brakuje.
Bardzo fajny temat. Kwestia wychodzenia z inicjatywą jest kluczowa. Super że to zostało poruszone. Dużo fajnych myśli
Moj "szczególnie ciężki okres w ciągu roku" trwa od 3 lat 😆 śmieszy mnie histeria ludzi, którzy od kilku miesięcy muszą siedzieć w domu, bo pandemia. Ja mam "kwarantanne" od lat i jakoś nie ześwirowałam. Po prostu ludzie, którzy stawali na mojej drodze przyczynili się do ograniczenia kontaktow. Jestem zmęczona ich toksycznością.
Mój trwa od pięciu i co? Nie ma to znaczenia. Każdy podchodzi do tego inaczej. Co innego jak sama sobie nakładasz ta "kwarantanne" bo jesteś "zmęczona ich toksycznością" a co innego jak jest to nakładane na ciebie z góry. Nie rozumiesz ich bólu patrząc na nich przez pryzmat siebie.
Mam od dwóch lat, zaczynam powoli coś z tym robić, ale droga jeszcze daleka. Pozdrawiam
Mam współczucie dla tych, ktorzy w wyniku tego przymusu potracili dochody albo prace czy firmę, ale nie dla tych co płaczą, bo nie mogą iść na piwo czy pojechać na wczasy zagraniczne. Faktycznie istny dramat. Nic tylko narzekacie, uzalacie się nad soba i szukacie problemow gdzie ich nie ma. Nawet mi was nie żal.
@@barbarra z takim podejściem to nie ma co się dziwić że masz "kwarantannę"
@@barbarra zgadzam się w 100 %
Prawdziwa samotność to nie tylko związek, ale ogólnie mieć wogóle do kogo się odezwać.
Masz rację. Niekiedy patrzymy na samotnych omal jak na nieudaczników i smutnych ludzi. Boimy się takich ludzi. Wolimy przebywać wśród ludzi spełnionych, pełnych radości i optymizmu. Ładnie się do nas zwracasz: "Drodzy":)
Spełnionych ? Nie sądzę. W komentarzu wyżej już dobrze napisałeś, dlatego lepiej jest być dzisiaj singlem/singielką niż być w związku i być samotnym/-tną.
@@whiteblossom7958 Tak, to prawda.
zawsze sobie dobrze radziłam z samotnością, bo miałam z tyłu głowy myśl, że w końcu i tak kogoś poznam kiedyś. Niestety już wpadłam właśnie w chroniczną samotność, mam przyjaciół, ale prawdziwego partnera nie miałam na dłuższą metę nigdy i w sumie chyba niezbyt jestem w stanie już ten stan zmienić
Też tak się czuję:(
Same
No i macie zapewne rację :/
Też tak mam już nawet nikogo nie szukam a jak ktoś sam się znajdzie to go odtrącam bo wygodnie mi z tą moją samotnością
@@kolumb813 ruclips.net/video/BPjzww604Jo/видео.html
Na podstawie moich różnych sytuacji życiowych mogę powiedzieć, że czasem pomimo tego, że jesteśmy otwarci na innych, chętni do rozwijania relacji, pewni siebie, poukładani wewnętrznie itd. to samotność też może doskwierać. Poprostu ludzie, grupa w której jesteśmy nie jest na nas otwarta, albo nie chce poprostu relacji. Wtedy taka poukładana osoba dostaje sygnał, że może z nią coś jest źle, bo nie tworzy tych relacji jednak i nadal jest samotna. Oczywiście, rozwiązaniem może być zmienienie grupy, albo nieprzejmowanie się nią, jednak jest to dla niektórych trudne, albo jest się zależnym od grupy. Podsumowując wtedy problem jest chyba w grupie, trochę w podejściu osoby samotnej, co nie zmienia faktu, że jest to trudne i nie zgadzam się, że otwartych ludzi jest łatwo znaleźć.
Ja nigdy nie czuję się samotny, zwłaszcza będąc sam ;)
Wtedy najlepiej mi się relaksuje i odpoczywa.
Witaj w klubie! 👋👋👋👋👋
🙋🏻♀️
najlepsze kreatywne pomysły przychodza wtedy do głowy
@@elahaczkiewicz3105
To samo pomyślałem.
Ale chwilę potem zorientowałem się że przecież kluby nie służą samotności... :)))
@@Mario-xr3jo 😅😅😅😅😅to takie powiedzonko , przenośnia, trzymaj się! pozdrawiam .
Ja jestem samotny z wyboru, ale nie mojego
Ale chyba żyjesz swoim życiem...
Skonczylem 20 lat właśnie, od kilku lat spędzam w domu 95% swojego życia. Nie mogę nikogo poznać nawet jak bardzo się staram. Ludzie mówią że jestem fajny i nie rozumieją dlaczego tak mam po czym sami odchodzą. Czuje jakby cały otaczający mnie świat chciał żebym był samotny, przerażajace
Podpisuję się z tym że mam 8 lat więcej, wiem co czujesz
Nie potrafię Ci powiedzieć co konkretnie ale zrób coś z tym. Za 15 lat nie będzie łatwiej uwierz mi. Tym gorzej bo z wiekiem masz coraz mniej i mniej możliwości do wyboru.
Ja też uważam, że relacja z psychoterapeutą nie jest lekiem na dłużej. Za przyjaźń i zdrowe relacje nie można płacić, to jest destrukcyjne. Zgadzam się, z ludźmi samotnymi mało kto chce nawiązywać relacje, czegoś się obawiają.
Prawda
Dziś walentynki mam męża a czuję się jak człowiek na bezludnej wyspie. Przezroczysta.Pomyślcie więc, że związek nie oznacza braku samotności .Jedyne wyjscie- kochac siebie samego.
Nie-e. Jedynym wyjściem jest lepiej dobierać partnerów ;) Pełen potencjał człowieka, z którym się jest blisko, widać jak na dłoni już po paru miesiącach związku. Nawet jak ktoś jest dobrym aktorem, da się dostrzec, czy to już TO czy jednak nie TO. IT doesn't just happen ;)
@@UndeadAbomination gratuluję dobrych wyborów więc.
@@fredkafanka Czytaj ludzi i miej oczekiwania. To nie jest trudne. Ja żony nie mam, więc nie wiem, czy dobrych wyborów. Ale nienajgorszych w sumie :)
@@UndeadAbomination według ciebie jakie zachowanie partnera powinno dać do myślenia? Przykłady. 😊
@@kasiak343 Zależy od tego, czego się oczekuje od partnera i co uważa za ważne subiektywnie i jakie ma granice tolerancji (podczas gdy moja skromna osoba nie gra roli w tym kontekście, bo nie jestem uczestnikiem danej relacji). Ogólne sygnały toksyczności człowieka natomiast to chyba już każdy tutaj zna, jak jest widzem takich kanałów.
Moimi faworytami, żeby nie być gołosłownym, będą spośród niektórych sygnałów, na które zwracam uwagę: fanatyzm (religijny/polityczny/inny - w dowolną stronę) i nadmierny perfekcjonizm/kompulsywność, nieumiejętność wysłowienia własnych potrzeb, brak empatii względem innych (nawet jeśli jej dobre pozory objawiane są względem partnera), zmienianie na siłę drugiej osoby przy lekkich szantażach emocjonalnych (zdarza się nawet najlepszym, więc to nie jest cecha stricte toksyczna, bo każdy coś chce ugrać w każdej relacji), uciekanie od trudnych tematów, krytyka zachowania będącego w jakimś sensie głównym "atrybutem" drugiej strony związku (nawet niekoniecznie poprzez przygadywanie tej osobie, celem może być ktokolwiek w otoczeniu), brak kontaktu wzrokowego, szukanie winy w otoczeniu lub zrzucanie winy (choć to relatywne, kto jest czemu "winien"), niezgodność zachowania z wyrażanymi poglądami a nawet tak mała rzecz, że ktoś BARDZO opieszale odpisuje, tłumacząc później, że był/a zajęty/a, podczas gdy w codziennym kontakcie widzimy, że nie rozstaje się z telefonem i odpisuje innym na najbardziej błahe wiadomości czy reaguje na posty/snapy. Mam nadzieję, że wystarczy tyle. Czy ktoś kłamie albo ma problemy psychiczne też na żywo da się po wymianie paru celnych zdań ustalić nawet z dokładnością koło 90%.
Wielki ogień we mnie płonie, ale nikt nie zatrzymuje się, by się w nim ogrzać, a przechodnie widzą tylko smużkę dymu.
Samoność z wyboru..Znak naszych szasów.
czuje się ostatnio przez Pana dopieszczona. dziękuję za tyle ciekawych filmów!
A bardzo się cieszę, że taki efekt ma moja twórczość :)
Moim zdaniem wyszedł taki trochę film o niczym. Omawiasz różne aspekty i przyczyny samotności, ale pytanie z tytułu pozostaje realnie bez odpowiedzi. Oczywistym jest, że nie ma uniwersalnej, ale tutaj nie ma żadnej. Jedynie - wyjdź do ludzi, na pewno też jest ktoś samotny i nie będziecie razem samotni. Normalnie Pando Koalo ;)
Moim zdaniem, długotrwała samotność prowadzi do problemów psychicznych, popadnięcia w uzależnienia. Praca, pasja itd. może na jakiś czas zgasić uczucie samotności, ale nie sprawi, że ono zniknie. Wręcz przeciwnie, będzie rosło. Nawiązywanie prostych relacji też tego nie rozwiązuje, pozostaje wtedy uczucie pustki, poczucie, że mimo to nic się nie zmieniło i człowiek popada w rezygnację.
Moim zdaniem, rozwiązanie jest dość trywialne, lecz trudne do osiągnięcia. Nie zbudujesz dobrej relacji z kimkolwiek, jeśli nie będziesz potrafił żyć sam ze sobą. Niby proste, ale mnóstwo ludzi woli często toksyczne relacje, czy to miłosne czy towarzyskie mimo iż są destrukcyjne niż zmierzyć się z własnymi problemami. Odwlekanie tego w czasie, stosowanie substytutów w dłuższej perspektywie sprawi, że problem będzie jeszcze trudniejszy do pokonania. Stąd mój apel do czytelników tego komentarza. Jeśli czujesz się samotny, zawalcz o to, żeby czuć się dobrze z samym sobą, a wtedy uda Ci się nawiązać dobre relacje, które uczynią Twoje życie lepszym. Tyle i aż tyle.
trochę na pewno w tym racji a trochę nie do końca, potrzebujesz też relacji zwrotnej od innych, aby poczuć się dobrze. Wiadomo, że nie można na tym opierać całkowicie swojego poczucia wartości, ale nie mogąc stworzyć z nikim związku przez lata ciężko też mieć pewność czy serio jest się na tyle wartościową osobą, aby kogoś zainteresować
może to jest tak że trochę chcę a może trochę nie chcę?
Nie do konca tak jest. Zbudujesz jakas tam relacje, nawet jak nie masz poukladanych swoich problemow, nie masz jakies wielkiej refleksji na temat swojego zachowania itp. Jest wiele osob w zwiazkach, ktore nie wykonuja zadnej pracy nad soba, wiec moim zdaniem to taki mit dla osob, ktore maja troche wieksze trudnosci ze znalezieniem partnera. Czasami po prostu decyduje szczescie, czasami to, ze nie pasujemy do innych osob w naszym otoczeniu, wyrozniamy sie czyms albo po prostu wzbudzamy lek u plci przeciwnej.
Odpowiedzi nie było, bo jej nie ma. Ty, Łukasz W, i
margeritka prousta sumą swoich komentarzy dotykacie sedna problemu i obu stron medalu, ale właśnie przykłady ludzi, którym randomowo związki wypalają bez żadnego wysiłku zarówno w szukaniu, jak i w ich pielęgnacji, potwierdzają, że nie ma reguły. Ja z doświadczenia wiem, że najlepsze są te związki, które klikają od razu i nie wymagają pokładów wysiłku, które się odczuwa. Owszem, można się starać i starać, ale czasem czuje się, że idzie jak po gruzie, a czasem jak po maśle, więc oczywiście lepsza opcja druga i lepsze z niej związki wychodzą. Jakoś tak jest. I nie ma powodów czy zasad, jak to osiągnąć. Jest i tyle. Coś jak dojmująca samotność u niektórych, podczas gdy inni w takim samym kontekście nie czują się z nią źle.
@@UndeadAbomination zgoda, ale Proust zajadał się magdalenkami,uśmiechu dużo życzę.
Jesteś bardzo przystojny. Czasami nie mogę się skupić na tym, co mówisz :)
To biorąc pod uwagę, że autor ma taki z samej urody dość przeciętny typ, że ni to brzydki, ni to ładny, trochę współczuję gustu, bo może utrudniać skupianie się w wielu codziennych sytuacjach. Charyzma tego człowieka nie polega bynajmniej na wyglądzie, choć jest oczywiście ogromna i jako taka może pewnie przyciągać.
Witam serdecznie WERSJA Specjalna zaopiekuj się mną zawsze jak słyszę ten utwór kojarzy mi się z samotnością Dla mnie samotność często wynika z niezrozumienia inności pozdrawiam wszystkich samotnych
Jak zawsze wysoki poziom materiału
Samotny się rodzisz, samotny umierasz. Da się życ, jesli się z tym poukładadz i pogodzisz. Często bycie z ludźmi, ktorzy są ze mną malo kombatybilni , jest męczące. Sami się nakręcamy uzalając się nad sobą oraz idealizując obraz bycia w relacji.
Lubię SAMOTNOŚĆ dobrze mi jest z nią.
Z obserwacji mojej, widzę że większość osób, które są samotne to jest ich pewnego rodzaju świadomy wybóry.
Konsekwencja ich różnych życiowych doświadczeń. Osoby samotne przybrały tzw. ,,pancerz samotnosci'' '' - przybraly postawę odizolowania się, wycofania.
Sądzę, że ich samotność jest pewnego rodzaju ,, ochona siebie'' przed tym dziwnym swiatem, przed relacjami. Aby ochronić siebie i swoje prawdziwe niedoskonale,, ja''. Dziś wiele ludzi zakłada przeróżne maski, które uniemozliwiaja, utrudniaja budowanie relacji. Wszędzie, sztuczność, zakłamanie, obłuda, fałsz trudno o nauralnosc, prawdziwość, szczerosc...o bycie zwyczajnie sobą.
Będąc samotni w ten sposób manifestują swoje niezadowolenie, niezrozumienie, zamykając się w swoim świecie samotności.
A wiesz, jak ludzie, którzy piszą/mówią, że najbardziej cenią szczerość i otwartość, nagradzają szczerość i otwartość, gdy się nie jest w ich typie? No chyba wiesz ;) A przez maski szalenie łatwo przejrzeć. Przynajmniej o tyle, że widzisz fakt, że ktoś nosi, jeśli nie faktyczne powody tego muru.
super że zrobiłeś temat na przekór ! :D
Witam, bardzo ciekawy odcinek, ja z jednej strony jestem samotny, momentami mi to przeszkadza, aczkolwiek tylko momentami, na dłuższą metę jakoś niezbyt, uważam że lepiej być samemu, nawet samotny, niż trafiać na osoby, do których trzeba się dopasowywać, lub na osoby narcystyczne, swego czasu ja na takie osoby trafiałem, z dwojga złego wole być sam, z drugiej strony osobiście mam tak, że lepiej czuje się z samym sobą, niż z innymi osobami w moim otoczeniu ;)
Nie wiem kogo będzie obchodził czy interesował mój komentarz. Nie dbam o to.
Nie miałem przyjemności spotkać kogoś kto chciałby utrzymać znajomość ze mną na innej stopie niż "biznesowej". Po prostu to się nie trzyma.
"Nie mam szczęścia" do ludzi i nie mają dla mnie czasu i nie będzie z tym lepiej (wiek i tego następstwa).
Nie wiem czy warto poświęcać swoją energię na nowe znajomości które mają być kolejnymi krótkimi epizodami.
Może jedną szansę spaprałem, ale co do tego nie jestem przekonany.
Żal tylko że nie mogę się całkowicie wyzbyć tego uczucia.
Jeden z lepszych odcinków na kanale, dzięki 💙
Problem z nawiązaniem kontaku z kimś o gorszej sytuacji często jest taki, że tacy ludzie nie odwzajemniają prób nawiązania znajomości :(
To też wynika ze strachu A przynajmniej tak mi się wydaje. Sam jestem teraz w takiej sytuacji gdzie zostało mi 2 znajomych którym też średnio ufam A to dlatego że dużo ludzi wokół mnie wykorzystywało mnie w jakiś sposób lub czuli się lepsi ode mnie we wszystkim lub też miało na mnie wyjebane gdy potrzebowałem pomocy. Może Ci ludzie czują że mogą być zranieni kolejny raz dlatego nie podejmują prób kontaktu lub mają swoje bardzo wąskie zaufane grono...
@@luckybastard5555 przyczyny dobre, tylko trudno w tej sytuacji to rozwiązać.
@@etiocontrol5211 ciekawi mnie jedno, jesteś w podobnej sytuacji co ja czy inaczej to u ciebie wygląda?
@@luckybastard5555 podobnie, tylko że mam jednego znajomego, z którym piszę raz na pół roku xd
to sa schizoidalne typy nie mylic ze schizofrenikami , to co innego,
oni nie potrafia istniec w obecnosci innego czlowieka , zawod ktory sie z tym laczy to dawniej pustelnik , bardzo dobrze zagrana np przez Wojciecha Pokore w tv teatrze pt Igraszki z diablem
Samotność to normalny stan czkowieka
Czytam tu o samotnych osobach z dziećmi i partnerem, osobach z przyjaciółmi ale bez partnera, czy osobach co od kilku miesięcy czy lat nie miały przyjaciół. Na pewno jest wam ciężko. Odczuwacie ból. Ale nie wiem czy da się to wgl powiązać z kimś kto nigdy nie potrafił nawiązać relacji z kimś innym pomimo silnej potrzeby kontaktu z drugim człowiekiem. Z kimś co nie miał przyjaciół. Niedostawał życzeń urodzinowych od nikogo z wyjątkiem mamy , nigdy nie chodził na imprezy czy choćby spotkania towarzyskie a na przerwach nie miał nikogo z kim mógłby choć na sek. Pogadać. Nikt nigdy do niego nie pisze i niedzwoni. O drugiej połówce choćby na tydzień czy dwie nie wspominając. A to wszystko pomimo usilnych prób zmiany tego. Przez wiele lat. Naście? Dziesiąt? Itd itd.
I żeby nie był to opis moich relacji. Ja miałem jakieś delikatne kontakty z innymi ludźmi. Może z 4 razy zostałem zaproszony na jakąś formę imprezy typu sylwek czy urodziny przez 27 lat. Kilkanaście razy na planszówki. Ale i tak nigdy nie byłem z nikim blisko. Myślę że na dobrą sprawę nawet ciężko powiedzieć że miałem kolegów. Raczej znajomych. Os. Z którymi byłem razem w jednym pomieszczeniu....
Ale i tak coś miałem. I byłem szalenie samotny. Co dopiero może powiedzieć o sobie osoba z pierwszego opisu.
Myślę, że w czasach szalejącej pandemii wyjście do ludzi jest szczególnie utrudnione i trudno teraz zmienić stan samotności. Ja przez kilka ostatnich lat poświęciłam swoje życie na pisanie doktoratu i łączenia go z pracą, co nie było łatwym zadaniem. Jednak zawsze z tyłu głowy miałam myśl, że jak już będzie po obronie rozprawy doktorskiej to w końcu będę mogła zacząć żyć jak normalny człowiek. Otóż niekoniecznie... Miałam obronę niecały miesiąc przed pierwszym lockdownem, potem przyszedł okres, kiedy mieliśmy zamknąć się w domach. Różnica między mną, a znajomymi polegała na tym, że oni pozamykali się ze swoimi rodzinami, a ja musiałam zamknąć się sama w czerech ścianach. Efekt był taki, że zarówno święta wielkanocne jak i Bożego Narodzenia (włącznie z Wigilią) musiałam spędzić w samotności, a na codzień też nie mam okazji do kontaktów, bo przecież koronawirus nadal szaleje, przez co jakiekolwiek spotkanie towarzyskie niemalże graniczy z cudem. Oczywiście, że w przeciwieństwie do moich znajomych, którzy są młodymi rodzicami mam o wiele więcej czasu dla siebie i rozwijanie swoich pasji, ale w pewnym momencie samotność wysysa z nas tyle energii, że przestajemy widzieć sens życia i w pewnym momencie szalenie trudno jest zastąpić kontakt z drugim człowiekiem poprzez rozwijanie kolejnego ze swoich zainteresowań...
Jestem 'samotny wśród ludzi' od 28 lat, dokładnie od 10 roku życia. Tym co mnie trzyma do tej pory, jest obietnica jaką sobie złożyłem już dawno, że pod koniec życia stanę dumnie i pewnie przed nim aby spojrzeć mu w twarz. Jeżeli pomógłbym sobie w przedwczesnym zakończeniu swego biegu tutaj, nie byłoby to możliwe.
Czasem trzeba zdradzić samego siebie tak dalece..., ze jest to jednak zbyt wysoka cena za złudną uwagę innych ludzi.
Tego właśnie potrzebowałem
Piękny temat & piękny materiał
Dzięki za ten film i za te rady. Jutro przysiądę i zapiszę sobie, jakie fajne rzeczy odkryłam w samotności. Singielką jestem od 3 lat. Znajomych mam, ale chciałabym więcej 🙌
Cieszę się jeśli się na coś przydadzą 😉
Samotność = święty spokój, który nie ma ceny. Samotność nie jest chorobą a do tego chroniczną. To jest wybór na własne życzenie ludzi z ogromnym bagażem doświadczeń, ludzi inteligentnych, czerpiących z życia garściami. Polecam rozważania ilu psychologów, psychoterapeutów jest w długoletnim wartościowym, spełnionym związku a przez to wiarygodnych w swoich przekazach doradczych...pozdrawiam.
Bardzo lubię jak Pan płynie!
Kurczę.. Potrzebowałam dziś takiego filmu :)
Mam nadzieję, że mój partner będzie takim, przy którym rzeczywiście nie będę się czuła samotna 🌟
Nie tracmy pasji do zycia! Dziekuje i pozdrawiam!
Ciekawy może być problem szukania towarzystwa czy związku dla samego faktu bycia w nim. Ludzie czasami na siłę próbują się wpasować do jakiejś grupy nawet jeśli wiąże się to z dużym dyskomfortem. Szukają też partnera/partnerki dlatego, że media i ich otoczenie (szczególnie w okresie walentynkowym) aż kipią od czułych relacji. Starają się oni więc znaleźć kogoś patrząc tylko na to jak odstają od reszty ludzi. Działa to na zasadzie: „inni coś robią (to mogą być randki, drogie kolacje, kupowanie sobie drogich prezentów, czy odbywanie stosunku płciowego) - to my też musimy”. Ostatecznie jednak dalej są samotni bo nie ma w tych relacjach zrozumienia czy jakiegoś wzajemnego poświęcenia, to takie poszukiwanie iluzorycznych wartości. Jeżeli się mylę to proszę o wyrozumiałość (jestem jeszcze młody i stosunkowo niewiele wiem o życiu) ale ta teoria to wynik moich obserwacji i przemyśleń z nimi związanych.
Niestety mam tak, jak napisałeś tu w komentarzu... Nienawidzę tego. Jestem sama, ale już byłam w związku na siłę i pomimo, że wiem jak to się kończy, to i tak znowu coś mi mówi żeby się użalać i szukać znowu na siłę, bo odstaję od reszty
Powiem tak, to bardzo dobre obserwacje i nie gadaj, że nic nie wiesz o życiu. Każdy coś tam wie. Jeden mniej, drugi więcej. Pozdrawiam ☮️
@@Jabol_punk Swego czasu odkryłem, że krzywdzenie się zamartwianiem nad tym co mają inni a ja nie, nie ma sensu. Życie jest nie fair, nikt nie dostaje po równo - można z tym walczyć i nic nie osiągnąć. Dlatego lepiej spędzić ten czas na rozwijaniu siebie i pracy nad własnym życiem. Staram się z każdym dniem być lepszy i wierzę w to, że dzięki temu zamiast gonić za innymi, zacznę odnajdować wartościowych ludzi. Można dopasować do tego cytat z filmu "Ostatni Samuraj": "Doskonały kwiat to rzadkość. Można go szukać całe życie i nie będzie to życie zmarnowane"
@@Gintoki881 Nie wiem, ja się tego jeszcze nie nauczyłam
No ja właśnie próbuje unikac porównywania do innych. Staram się bardziej porównywać do siebie samego z przeszłości
Dzięki stary za ten materiał.
Mam wrażenie, że dużo osób myli samotność (subiektywne odczucie) z byciem samym(singlem). Samotnym można być również będąc w związku z drugą osobą. A bycie samotnym daje szansę na wgląd w siebie, rozwój własnych zainteresowań,potrzeb.
Fajny materiał, proste spojrzenie. Czym więcej słyszę o samotności to tym bardziej się jej boję lecz automatycznie staram się myśleć o rozwiązaniach aby na nią nie trafić.
Bardzo lubie twije informacje,i fajnie przekazujesz te wiadomosci pozdrowienia z BC Kanada..
Dobry odcinek, dzięki!
Mi samej dobrze, na tyle, że nie czuję ciarek żenady albo smutku, gdy myślę sobie o 14 lutym.
11:50 - 13:18 strzał w dziesiątkę
Od wielu lat żyje z pasją i tylko pasją.
Niektórzy pewnie powiedzą wow ale fajnie, że masz pasje ale co z tego, jak tą pasją nie mam z kim się podzielić?
Moje życie straciło wszelki sens.
Co chwilę wpadają mi do głowy rozkminy:
Gdzie jesteś przyjacielu?
Gdzie Ci wszyscy ludzie, którzy obiecywali przyjaźń na lata?
I ja codziennie zadaję sobie to pytanie , gdzie jesteś mój przyjacielu 🙂
Dobra, komentowałem już wczoraj, ale obejrzałem dziś, do 9:15. Już dziękuję. Tak jak sądziłem - generalnie: jesteś samotny/a? -> szoruj do psychologa :D Parodia jakaś. Dawno mnie tak film jakiś nie przybił i nie wkurwił jednocześnie. Rozwijaj się, rób swoje i nie czuj się samotny :D W sensie ok, będę samotny, dobra, ale nie jest to problem po mojej stronie, który wymaga przepracowania w gabinetach, bo mam z kim za darmo o tym gadać (w relacjach wzajemnych, czyli na mnie też można liczyć qui pro quo). Leczyć się na to to powinni jacyś bez empatii właśnie ludzie, bez poszanowania dla innych i bawiący się otoczeniem niczym stadem orbiterów. Leczcie w sobie k*rwa bezduszność i nieludzkie wręcz okrucieństwo względem wartościowych osób, które mogłyby się okazać waszą bratnią duszą. Pewnie się ktoś zdrowo pośmieje. Śmiało. Tyle w temacie.
Tu się nie ma z czego śmiać taka jest prawda .Zgadzam się z każdym napisanym zdaniem.
A po co te wulgaryzmy ?
Dzisiaj nie ma co mówić o interakcjach międzyludzkich jak niemalże wszyscy są tresowani odczłowieczania. Pozdrawiam 👋
Hahahahah, zajebisty komentarz 😂❤ i jakże prawdziwy 😁
Żeby móc się otworzyć na innych, na znajomości i związane z nimi relacje trzeba w pierwszej kolejności otworzyć się na siebie. Okazać sobie zrozumienie i akceptację! Odnaleźć i nazwać swoje "demony", przepracować je i zaakceptować, że jest się człowiekiem a nie maszyną.. że ma się emocje przez które czasami trzeba się np. popłakać żeby je z siebie wyrzucić.. samotność daje ku temu przestrzeń ale ciężko jest to samemu ogarnąć, szczególnie jeśli ktoś ma tendencje do "biczowania się" za to, w jakiej sytuacji się znalazł.. w tym jak najbardziej pomoże terapeuta! Sam długo się nad tym zastanawiałem.. (no bo jak to.. do terapeuty?! co jak czubek jestem..?) I cieszę się, że się w końcu zdecydowałem.. Tylko pamiętajcie.. Jeżeli nie "czujecie" terapeuty.. Szukajcie innego..! I szukajcie aż do skutku! Powodzenia! Pozdro
kiedy już zaakceptujesz siebie i swoje demony,kiedy zaczniesz nad sobą pracować,wtedy doświadczysz samotności tej prawdziwej,bo wszyscy których znasz i lubisz/kochasz nie będą już do twojego życia pasować.czasem niestety to będzie rodzina.Nie każdy jest na to gotowy....Relacje międzyludzkie są po to,żeby wypełnić luki w nas samych: zwykle zająć nam czas.kiedy nie masz luk,nie ma wokół Ciebie ludzi no bo po co ci oni ?
Ja wsumie przez ten czas kwarantanny znalazłem "siebie" mam różne zajęcia które dają mi satysfakcję no i ogólnie mówię do siebie "you're the best you have done a lot, I'm proud of you" (od prawie roku ucxe się angielskiego ostanio przeczytałem pierwsza książkę po angielsku 🙂)
@@halemohalemo5741 człowiek jest istotą stadną więc mimo wszystko do funkcjonowania potrzebuję relacji a więc i ludzi😏 Ale w dużej mierze masz rację bo większości z nich "po wszytkim" już się nie potrzebuje 🤷♂️😏
@@maciekwozniak4060 gratuluję podejścia, nie Wszyscy potrafią zaakceptować siebie takimi jakimi są.. Gratuluję również progresu w angielskim! Też się do niego przymierzam ale do przeczytania pierwszej książki po angielsku jeszcze daleko..
A więc keep it Up!
@@Bike_Mike a dzięki wystarczy trochę samodyscypliny i można osiągnąć wiele 🙂
Dziękuję Łukaszu :)
Extra filmik! (student psychologii)
Z samotnością mierzyłem się przez większość swojego życia, uciekając w znajomych karierę i różne aktywności i tu co ważne nawet sobie nie zdawałem z tego sprawy. Z perspektywy terapii najtrudniejsza forma samotności dla mnie jest brak poczucia stałości obiektu, i towarzyszący temu lęk.
Człowiek który stara się ludzi zrozumieć a nie sądzić , jest życzliwy zwykłe nie czuje się samotny.Moja znajoma zgłosiła się do Centrum wolontariatu,inna napisała list do kapelana więziennego że chce z kimś korespondować.
Ja mam swój własny świat i tak jest mi bardzo dobrze.
Samotność to podstępny wróg, łatwo uwierzyć, że jest najlepszą przyjaciółką, który nigdy nie zdradzi nigdy nie zrani
i co oczywiste nigdy nie opuści, w tym jest najlepsza, to niekłamany mistrz, ale w pewnym momencie zdajesz sobie sprawę, że to poszło za daleko, że dałeś się wyprowadzić w pole i samotność to więzienie i uzależnienie, które nie pozwala tak łatwo o sobie zapomnieć, szczególnie kiedy na poważnie doskwiera, niestety w społeczeństwie tego typu słabość nie jest w ogóle traktowana poważnie, więc trudno jest z tego wyjść,
4 miesiąc na kwarantannie.
Sam w domu.
W święta - sam w domu.
Jakoś żyję i nie zamierzam się zabić.
Prawie 2 lata na kwarantannie
30 lat na kwarantannie
Poczułam się bardziej samotna niż jestem :D
Do osób, które czują się samotne a chciałyby z kimś po prostu porozmawiać albo wygadać się - pamiętajcie, że są różne inicjatywy typu Sieć Przyjaciół Zdrowia Psychicznego, możecie zgłosić się przez formularz i zostanie Wam przypisana dana osoba do kontaktu. Zgłosić możecie się zawsze i w każdej sytuacji, jeśli tylko potrzebujecie wsparcia, serio polecam!
jak ktoś jest samotny i chce pogadać to ja się zgłaszam na ochotnika ;) kto wie może komuś pomogę ;) Super materiał tak swoją drogą :)
Dzięki za video, niestety nie pomogło mi bardzo. Moja sytuacja jest taka, że jestem przeciętna kobieta 32letnia, zadbana, wykształcona i mam ponad 1.80 cm wzrostu. Faceci się mnie boją, nie podrywaja mnie. Nigdy nie byłam w związku.
Raczej mam wszystko w głowie ok, nie mam problemu z nawiązywaniem przyjaźni
Poukładanie siebie a uniknięcie samotności ma się nijak do siebie. Nie wszyscy są ludźmi stadnymi, ale na starość życie w samotności jest niebezpieczne - mówie o samotności fizycznej.
Delektować się 💗
Człowiek może przeżyć całe życie samotnie,ale i tak musisz mieć kogoś kto cię zakopie…
To moje pierwsze samotne walentynki i pomimo bycia samemu, jest to o wiele szczęśliwszy dzień niż w poprzednich latach ;) Co do innych dni, jestem typem samotnika więc brak kontaktów na dłużej spływa po mnie jak po kaczce woda. Pozdrawiam !
Walentynki to dzień jak każdy. Jak ktoś uczucia manifestuje na siłę wtedy bardziej, bo kontekst kulturowy mu tak każe, to mi żal takiego człowieka. No i tak, ten dzień nie jest szczęśliwy bardzo często i u prawdziwie zakochanych wzajemnie, bo wywołuje presję swoją otoczką na ludziach przesiąkniętych bardziej popkulturą i tradycjonalizmem (czyli w sumie większości young adults w tym kraju).
Eeee tam ja mam swoje podusie:3, no i zawsze mogę porozmawiać ze swoim "Wilsonem" ; D
Eeee nie zabrzmialo to trochę dwuznacznie :O🤔🤔🤔
Nie chciałbym. Się spotykać takim samotnym jak ja. Nie dałbym rady wytrzymać.
Ja wręcz przeciwnie. Przynajmniej miałbym wreszcie bliską osobę
Znowu walentynki znowu sama .Bardzo źle przeżyłam ten dzień i współczuję innym samotnym ludziom którzy potrzebują 2 połówki 😣😯😐.I tylko człowiek płacze gdy jest sam i nic nie pomaga tak jak mi Mam nadzieje ze w kolejne walentynki nie będę sama liczę na to.
Może filmik o samotności w związkach?
Ja mogę się tutaj podzielić swoim aktualnym stanem samotności . Mam aktualnie 17 lat jestem dosyć z natury osobą towarzyską . W szkole mam swoją paczkę przyjaciół , lecz konflikt robi się poza nią . Mieszkam w innej miejscowości niż uczęszczam do szkoły , większość moich znajomych mieszka też w innej miejscowości niż ja . Przez co trudno jest mi się spotykać poza szkołą z tymi znajomymi . Senk w tym że gdzie mieszkam teraz zawsze miałam tutaj jakiś znajomych co najmniej z 3 osoby ale z czasem nawet te 3 osoby się ode mnie odizolowały lub strasznie ukruciły kontakt . Problem w tym że ja jestem osobą która bardzo często wychodzi z inicjatywą poznania się , spotkań itp.. I ja już naprawdę nie mam pojęcia jak się poznaje ludzi w tych czasach jak wychodzisz z inicjatywą to bardzo często niestety ty głównie utrzymujesz tą "znajomość " . Rozumiem że żyjemy w czasach w których ludzie bardzo stawiają na samorozwój itp ... Ale czy naprawdę tak trudno jest poświęcić czas drógiej osobie .Choćby raz się spotkać z tą osobą raz na 2 miesiące . A najbardziej mnie rozwala że te 3 osoby o których wspominałam nie raz narzekają że nie mają znajomych .
Samotność nie jest dobra
@Kuba ADHD
Pozdrawiam
@Kuba ADHD Oboje macie rację.
Podoba mi się też podejście do relacji z terapeutą mówiące o tej miłości do siebie i uniezależnieniu się ☄
Ja jestem samotny nie mam przyjaciół ani kolegów ani dziewczyny jestem samotny
Ale próbowałeś ich znalesc? Czy straciłeś i nie umiesz na nowo znalesc znajomych?
@@maghnib2806 straciłem i nie umiem znaleźć wiem przegryw ze mnie
Chłopie,a gdzie ty chcesz ich znaleźć? Na fejsie insta czy twiterze? Nie pamiętam kiedy poznałem kogoś z kim zacząłem utzymywać regularny kontakt,świat oszalał wszyscy w smartfonach siedzą nawet w towarzystwie,masakra.Głowa do góry nie jesteś sam.
@@axu1000 no przegryw dopóki nie zaczniesz z tym coś robić;d, sam mam problemy ale staram się cokolwiek naprawić;d powodzenia;)
@@maciejprill82 w sumie masz spory wpływ czy z kimś utrzymasz regularny kontakt;d wiadomo, jeśli chęć kontaktu idzie tylko od ciebie to słabo;d
Wypowiedź się na temat jak być szczęśliwy jako ekstrawertyk, gdy czasami spędzamy czas samotnie
Ja jestem sama💙
Mam nadzieję że za nie długi czas po pracy będę gotowa iść do drogiej pracy. 😊💙
Nigdy nie umiałam żyć w grupie.
A wziąć odpowiedzialność za drugiego człowieka mnie PRZERAŻA 😓 czasami sama siebie nie ogarniam.
Pozdrawiam serdecznie 💙💙💙
Muszę zobaczyć ten film 💙
Samotnosc jest uczuciem bycia w izolacji.Kazde usilowanie ucieczki od samotnosci zwieksza samotnosc.To powoduje przywiazanie sie i uzaleznienie sie od innych ludzi ,alkocholu,
narkotykow,i.t.p.co z kolei rodzi wlasne problemy.Problem roznych uzaleznien okupuje umysl ze zapominamy o samotnosci.Czyli my zapominamy o przyczynie i zajmujemy sie
skutkiem.Ale samotnosc jest caly czas znami,poniewaz wewnetrznie(psychologicznie )nie ma roznicy miedzy przyczyna a skutkiem(czy to ktos widzi?)jest tylko to co jest,
uczucie niezadowolenia bez wzgledu jak to nazwiemy.Kazda ucieczka od siebie(samotnosci) jest nami samymi(rozne uzaleznienia)i dlatego to nie ma znaczenia co z tym
zrobimy,skutek jest ten sam.Ucieczka od tego co jest stwarza strach i uniemozliwia pelne spojrzenie na to uczucie bo w aktualnosci nie ma zadnego ruchu wewnatrz nas.
Jezeli przestaniemy uciekac od uczucia(jakiegokolwiek) to ono samo odejdzie.
Jesteś samotny, mimo że partner u twojego boku. Ale nie odejdziesz od niego, bo macie wspólny kredyt na mieszkanie, ty zbyt mało zarabiasz, by samodzielnie utrzymać się. I tak żyjesz. Dzień za dniem. Z marzeniami schowanymi głęboko w sercu. Z takiej postawy nierzadko rodzą się zgorzknienie, żal do świata i zawiść.
Ja ostatnio stwierdziłem że chyba jestem samotny, gdy w dniu urodzin, niby tych wyjątkowych 40-tych dostałem jedyne życzenia od swojej babci która ma już prawie 90 lat. Często mam takie dni że jedyne słowa które wymawiam na głos to do psa a reszta to mówienie samemu ze sobą. Co do nowych relacji, to jestem tak zablokowany, że nawet gdybym bardzo chciał gdzieś wyjść czy z kimś się spotkać, to nie potrafię nawet zadzwonić czy napisać do kogoś a co dopiero wyjść samemu do baru czy nawet kina.
Myślę, że samotność to nowe palenie.
ciekawa analogia:p
No też naukowo już udowodniono, że zabija, wchodzi w rutynę, a więc uzależnia w sposób nieoczywisty, więc trafne.
Palenie zabija! A nie czekaj...
Owszem w dzisiejszych czasach mamy "epidemię" samotności.Zgadzam sie też co do patrzenia na osoby samotne z góry i traktowanie ich jak jakiś dziwaków (freaków;)i "odszczepieńców". To jeszcze pogarsza ich sytuację i zwiększa poczucie samotności i odrzucenia. Sama tego doświadczam (może jestem trochę "outsiderką",ale związane to jest z moim introwertyzmem i choć trudno nawiązuje nowe kontakty,NIE znaczy,że chce być całkiem sama,nikogo nie nie lubię i np. nie potrzebuję przyjaciół albo swojej "drugiej połówki",lol.)Szkoda,że ludzie nie mogą tego zrozumieć;)
Wybrałem samotność, aby ogarnąć pewne sprawy, m. In. finansowe. Zajęło mi to dobre 15lat. Systematycznie odcinałem się od znajomych i rodziny. Wówczas, chyba przekroczyłem pewien próg, gdzie nie jestem w stanie już utrzymać relacji międzyludzkich,. Dosłownie jakbym ogłupiał, nie wiem już o czym z ludzmi gadać. Siedząc z kobietą przy stole, kontakt wzrokowy, absolutna porażka. Kompletnie zdziczałem, i niewiem jak to odkręcić. 💔
Mam pytanie. Jeśli ograniczyłem kontakt z ludźmi do 2 kolegów bo zauważyłem że wiekszość moich "przyjaciół " ciągnęła mnie w dół lub wykorzystywała to jestem głupcem czy dobrze zrobiłem? Czy jest ktoś z widzów którzy mają podobnie? Chętnie z kimś podyskutuje...
A dlaczego miałbyś być głupcem ze względu na odcięcie się od toksycznych relacji, które Ci nie służyły?
Bo kiedyś zastanawiałem się czy nie warto przyjąć taktykę toksycznych ludzi i zabawić się w ich grę zyskając na tym korzyści
@@luckybastard5555
"Chciałbym iść do raju ze względu na klimat, ale piekło musi być o wiele przyjemniejsze ze względu na towarzystwo. " Tristian Bernard
@@dorotawitkowska840 czyli w skrócie...
Ludzi ciągnie do złego bo jest tak po prostu ciekawiej?
@@luckybastard5555 Wybor zalezy od ciebie! I jak zakonczy sie ta zabawa.
Ja odradzam 👍🏻
Zlo, bohaterstwo jest w kazdy z nas by je wyzwolic potrzeba tylko odpiwiednich warunkow.
Samotność, to nie mój świat, ale się tego świata boleśnie uczę. Czy się nauczę? Wątpię.
Nic dziwnego, że to nie Twój świat. :) Oby był to niczyj świat bo ludzie nie są stworzeni ani tym bardziej powołani do samotności - bynajmniej. Fundamentalnie, z natury pragniemy relacji na rozmaitych płaszczyznach, które dają a wręcz stwarzają w nas życie i przekazują je dalej. Możemy bywać sami fizycznie momentami, czasem dłuższymi, często nawet bolesnymi, ale nie jesteśmy skazani na samotność. Życzę pięknych relacji. :)
Ooo.Dziękuję.Również tego samego życzę.💟
@@magda534 Śliczne dzięki. Polecam także kanał pogłębiarka (co prawda w ujęciu chrześcijańskim, ale wielu niewierzących również się tam odnajduje. Nie mój, żeby nie było, że zbieram suby czy coś ;)) Myśle, że dużo na nim prawdy, spokoju i nadziei. Np. 10min z wczoraj: ruclips.net/video/lWDDcO3KBvk/видео.html
Coś ostatnio temat samotności stał się popularny. Kwestia pandemii? Tutaj też coś w tym temacie ruclips.net/video/2TPbwoCP6ZA/видео.html
Samotność losowa i w pewnym wieku, trudno z niej wyjść szczególnie kobietom, z wiekiem wdów przybywa (( owszem pasje pomagają przetrwać i być. Ogólnie to po prostu nie każdemu w życiu się układa no i zostaje się bez partnera po prostu. Trafiamy na tych nieodpowiednich, zrażamy się i po temacie.
Nienawidzę samotności bez względu na jej zalety
Jestem samotna z wyboru bo sama odpycham ludzi z tym że nie panuje nad tym, więc to nie mój wybór.
Mam trochę wrażenie ( na podstawie swoich doświadczeń), że samotność żyjąc w mieście boli bardziej niż na wsi/ małym miasteczku gdzie życie tak nie pędzi.
W sumie to prawda, też się tak czuję
Na wsi jest gorzej. Wszyscy wytykają palcem. Szkoda gadać
Samotność wśród bliskich , to jest straszne
I znowu tu jestem ^_^
Od 16 lat mieszkam sam , ale nigdy nie byłam samotna . Mam dużo znajomych koleżanek i kolegów mimo że jestem grubo po 60-ce . kocham spotykać się z koleżankami , co nie znaczy że często spaceruję lub jadę na wycieczkę sam .
Ja samotny jestem tylko w tłumie
A mi niedawno w sumie dziewczyna powiedziała NIE oczywiście, więc dalej samotny.
A dzisiejszy dzień tylko i tym bardzo przypomina i rani heh.
Walić moje życie xD
Ja tam nie mam partnera czuję się trochę samotny przez czasy w kturych żyje ale nie uwarzam że mi to przeszkadza i tak wybrałbym to samo.