Aramesh Dustdar , آرامش دوستدار « دين خويي، فرهنگ نينديشيدن »؛
HTML-код
- Опубликовано: 6 сен 2024
- ARAMESH DUSTDAR, NOVEMBER 2010, HOSSEIN MOHRI, RADIO SEDAYE IRAN, WWW.ARAMESH-DUSTDAR.COM, IRAN, PHILOSOPHY, RELIGIOUS CULTURE, RELIGIOUS MIND, RELIGIOUS ANSWERS, NO DOUBTS, NO QUESTIONS, NO BIRTH, EDUCATION,
آرامش دوستدار دیگری در ایرانم آرزوست!
بسیار عالی بود . حداقل تلنگر بزرگی به مردم دیندار بود
البته ایشان تاکید کردند که دینخویی منحصر به دینداران نیست بلکه بیماری فراگیر همه ماست
به اعتباري" دين خو" همان "مكتبي" است.
فكر ميكنم وقتي كه متفكران ما توجه خود را روي اموزش و پرورش و مفاد و روشها ي ان متمركز كرده ، كمك كنند كه مردم از دوران كودكي ، به اموختن و تحقيق و سوال و...عادت درست كرده و رشد عقلي مناسب نياز هاي امروز ، را كسب كنند ، ان زمان ميشود به انجام "تغيير" لازم اميدوار بود ، بجز ان پرداختن به مشكلات ، مثل تجويز قرص مسكن بجاي داروي موثر براي ريشه كن كردن بيماري است !
دوست عزیز مگر آموزش و پرورش در اختیار متفکرانست این حکومت ها می خواهند مردم ابزار دستشان باشد هل به عقب می دهند راهی به جلو برای پیشرفت جامعه باز نمی کنند.
چهره ها و گفته ها با مُهری برنامه ای بود که پنج روز در هفته از رادیو صدای ایران لس آنجلس پخش میشد آقایان عباس میلانی هر دوشنبه و بهرام مشیری چهارشنبه ها میهمانان ثابتش بودند با اجرای حسین مُهری .
WELL SAID MR DUSTAR .
ZENDE BASHI MARD .
@Kareem Zachary ریدم تو گور قاسم سورا خ کانی, توف تو کونش
agar maa mardoom dar iran in padide-yeh shi'a-zadegeeyeh--maan ra dar massajed va khaneha negah be-dareem yeki az bozorg-tareen moshkelate-maan haal khahad shoad.
🌹🌹🌹
🌹🌹🌹
🌹🌹🌹
👌👌👌👌
آيا دكتر پرويز ناتل خانلرى به زبان پارسى خيانت كرده است؟!اگر از هر ايرانى بپرسيم چند نوع جمله در زبان فارسى داريم، يا نمى داند و يا ميگويد چهار نوع:خبرى، پرسشى، امرى و عاطفى!كسى نيست بپرسد، پس جمله هاى "حكمى" چه ميشوند؟ من كتاب دستور زبان فارسىِ دكتر پرويز ناتل خانلرى را گشتم، ولى در كمال ناباورى ايشان هم جمله هاى حكمى را در تعريف انواع جمله و در كتاب مرجع دستور زبان فارسى خود نگنجانده است! (قطع جيبى، چاپ پنجم پائيز ١٣٦٤، انتشارات توس، صفحه ١٠٣) اينجاست كه از خودم پرسيدم، آخر چگونه ممكن است، آيا او كه دكترى زبان فارسى داشته و پروفسور دانشگاه بوده، از وجود چنين جمله هايى واقعاً بى اطلاع بوده است، يا قضيه چيز ديگرى است؟!اما در هنگام خواندن قسمتهاى ديگر كتاب با تعجب ديدم، كه ايشان در جاى ديگرى كه اساساً ارتباطى با انواع جمله نداشته است، به وجود جمله هاى حكمى اشاره ميكند ولى آنرا بسط نمى دهد!!! (همان كتاب صفحه ٢٣٦، سطرهاى ١٢-٢)ايشان در تمام اين كتاب ٣٧٠ صفحه اى، تنها در همين يك صفحه و آنهم بطور ضمنى و غير مستقيم در پى تعريف نهاد و گزاره در تحليل چند جمله خبرى، مى آورد كه:١. نهاد قسمتى از جمله است، شامل يك كلمه يا گروه اسمى، كه بر كسى يا چيزى يا مفهومى دلالت ميكند و دربارهء آن "خبرى" يا "حكمى" بيان مى شود.٢. گزاره قسمت ديگر جمله است، متضمن يك يا چند كلمه، كه "خبرى" يا "حكمى" را دربارهء قسمت اول بيان مى كند، يعنى كارى يا حالتى را به آن نسبت مى دهد.پس او بخوبى از وجود چنين جملاتى به عنوان گروهى مستقل آگاه بوده، ولى چرا از نامبردن آن در جاى اصلى خوددارى كرده است؟ قضيه چيست؟ اين بسيار مشكوك است!باتوجه به اينكه ايشان در سرفصل همان پاراگراف آورده است كه [اكنون چند جمله "خبرى" را مورد تحليل قرار ميدهيم:]چنانچه بگوييم شايد ايشان جمله حكمى را نيز نوعى جمله خبرى ميدانسته، از نقطه نظر منطقى درست نيست كه ايشان در تعريف نهاد و گزاره جمله "حكمى" را از "خبرى" تفكيك كند! وقتى ايشان مشخصاً اشاره به بيانِ "حكمى" يا "خبرى" ميكند، پس ضرورت اين تفكيك منطقى را لازم دانسته است، كه متقابلاً اين پرسش منطقى پيش مى آيد، پس چرا اين تفكيك را از همان ابتدا انجام نداده است؟!در هر صورت اين موضوع و اشاره ضمنى و رمزآلود ايشان نشان از آگاهى ايشان از اين نوع جمله هاى حكمى و تفكيك منطقى آنها از جمله هاى خبرى دارد.فراموش نكنيم كه هرجمله حكمى حامل خبرى نيز هست ولى هرجمله خبرى الزاماً حاوى حكمى نيست، زيرا جمله حكمى زيرمجموعه جمله خبرى نيست، لذا با توجه به اينكه:خبر:١. اتفاقى است كه يك بار براى موردى خاص افتاده، جمله خبرى گزارشى از امرى واقعى است. ٢. وابسته و محدود به زمان خاص است.٣. وابسته و محدود به مكان خاص است.٤. جهانشمول نيست.ولى حكم:١. دلالت بر امرى دارد كه ميبايستى آنگونه باشد كه جمله ميگويد.٢. وابسته و محدود به زمان خاصى در گذشته نيست.٣. وابسته و محدود به مكان خاصى در گذشته نيست.٤. داعيه جهانشمولى دارد.بايد پرسيد، كه چرا ايشان، باوجوديكه ميدانسته چنين جملاتى وجود دارند، از نامبردن آنها و پرداختن به اين تفكيك مشخص و ساختارى اجتناب ورزيده است؟!قضيه مانند همان شاگرد كلاس اولى است، كه از گفتن حرف "الف" اجتناب ميكرد و وقتى با اسرار از او اقرار گرفتند، گفت كه اگر "الف" را بگويم بايد تا "ياى" آخرش را هم بگويم، پس از همان ابتدا الف اش را نمى گويم تا بعداً مجبور به گفتن ياى آخرش هم نباشم!زيرا وقتى دانستى كه جمله حكمى هم داريم، آنوقت دنبال انواع و اقسامش هم ميروى و بعد سراغ درستى و نادرستى آنها را ميگيرى! مثلاً به جمله هاى "حكمى علمى" و "حكمى دينى" ميرسى و سراغ چگونگى تشخيص درست از نادرست و آنوقت منطقى و غير منطقى اش را هم ميگيرى و بعد قدرت تحليل و قضاوت و تفكر منطقى پيدا ميكنى و زير بار حرف زور حكومت و خرافات و احكام دينى ملاها نمى روى، كه همه بصورت جمله هاى حكمى دينى و غير منطقى هستند، يعنى دين و خدا و پيغمبر و حكومت ميشود پشم و باد هوا و آنوقت از طرف ملا حكم كافر و ملحد ميخورى و خونت حلال ميشود، آنهم با جمله هاى حكمى دينى!!!براى همين به نظر من ايشان به وظيفه و شرافت علمى خود در برابر حقيقت و منطق عمل نكرده و به قيمت تداوم خرافه و نابودى ايران و جان مردم و نادان نگاه داشتن آنها، به فرهنگ و زبان مردم و بقاى اين كشور خيانت كرده است!
dusstdar zed iran va ba ha eiiii
برو شاشو!!! گه خور داره همین اتهامات شما عمله ها رو به دار میزنه.
اگر به آنچه که زنده یاد آرامش میگوید ایراد و اعتراض مستدلی دارید آنرا صریح و مشخص بیان کنید و بنویسید تا بفهمیم شما از سلامت عقل برخوردارید!!! در غیر اینصورت اینهمه گنده خوری و اظهار فضله ایی را که از همان فرهنگ دینخویی به ارث برده ایید به همان بهشتی ببرید که با وعده آن به خود ریده و درمانده بر سر نکبت حیات خود نشسته ایید. این اظهار فضله ها در کامنتهای همین صفحه عیان است.
يه عده مكتبى مذهبى ى تا عمق در تعصب و مذهب و سنت و ناموس و چاقوى ضامن دار دسته سفيد كار زنجان غرق و مبهوط دست و پايى مى زنند و ناسزايى نثار مي كنند كه دين خو و متعصب و دگم و گنگ نيستند، مقايسه ى انديشه ى دوستدار تفاوت دانش كلاس ابتدايى ست تا دكتراى فلسفه. ايكاش اندكى مى تونستند به غولهاى اين نوع تفكر مثل لاورنس كلاوس و ريچارد داوكينز و كريستوفر هيچنز و سم هريس و استفن فراى… گوش كنند و ياد بگيرند و بحث منطقى و بى تعصب بكنند، با دليل و منطق در حد و اندازه و معيار انسان معاصر