Οταν μια εταιρεια που εισαι εργαζομενος δεν σε πληρωσει στο κλεισιμο του μηνα και ζητησει παραταση εναν ακομα. Δηλαδη να παρεις διπλο στον επομενο, σηκωνεσαι και φευγεις επιτοπου και εχεις ζημια 22 αντε 23 μερες με τα ρεπο που ειχες.
Η αχαριστία είναι το έγκλημα. Διότι ο άλλος, να πούμε, σου δώνει την τέχνη του κι εσύ αρωτάς: «Και ποίον, περικαλώ, το ηθικό δίδαγμα του έργου;» Δεν κάνει, ρε μάγκα. Μην τον προσβλίνεις τον καλλιτέχνη. Τι θέλεις να σου πει εν τέλει, πώς φτιάχνεται, να πούμε, το ραγού; Διότι πάσα έργο, να πούμε, δε σιάχνεται για χαβαλέ. Είναι να διδάχνει κιόλας . Δεν είναι, να πούμε : «φάγαμε, ήπιαμε και το λικεράκι μας και άντε, γεια-χαρά και τα δέοντα στην κερία μαμά σας». Άπαξ και έριξε φινάλε, να πούμε, το έργο, πρέπει να σακουλευτείς πού την πάει ο μάγκας τη δουλειά. Ούτω πώς, και αι ταινίαι τέχνης. «Πίστευε και μη ερεύνα. Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει. Να σε δώκω τη Σαχάρα να με δώκεις το Σουέζ;» Διότι τέχνη ίσον νόημα. «Ποιος έριξε το πέναλτι και μού ’κλεισε το σπίτι; Γιατί να κλαίει το μωρό αφού φοράει πάνα;» Πρέπει να τα σακουλεύεσαι τα ψηλά νοήματα. Αλλιώς πώς, κάτσε σπίτι σου, ρίξε πασιέντζα και άσε τα επίλοιπα επάνω μας. Γιατί εμείς την ανθιζόμαστε, ρε μάγκα, τη φιάξη. Γουστάρουμε περί Μεγαλέξαντρο, γουστάρουμε περί καταραμένος όφις, σουβλίστε τους, πλακώστε τους και τα τοιαύτα. Γουστάρουμε περί ταινίαι τέχνης. Καπέλο μας.
Goodness me!! A soul in despair trying to not go low. What a message
Συγχαρητήρια! Kαταπληκτική ταινία!
Ασυνήθιστης λιτότητας και ύψους των τόνων, συγκριτικά με το δράμα που διαχειρίζεται. Εισάγει ύφος με μέλλον. Συγχαρητήρια.
Ανατρίχιασα! Όλοι οι συντελεστές δημιούργησαν μια καταπληκτική ταινία. Συγχαρητήρια!
ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΑΙΝΙΑ ...
Γροθιά στο στομάχι...
Τα μάτια μας ανοιχτά στους γύρω μας!
Πολύ ωραίο.
Μπράβο παιδιά! Φοβερή δουλειά!
Οταν μια εταιρεια που εισαι εργαζομενος δεν σε πληρωσει στο
κλεισιμο του μηνα και ζητησει παραταση εναν ακομα.
Δηλαδη να παρεις διπλο στον επομενο, σηκωνεσαι και φευγεις
επιτοπου και εχεις ζημια 22 αντε 23 μερες με τα ρεπο που ειχες.
Λουκαααααά!!!!!
Η αχαριστία είναι το έγκλημα. Διότι ο άλλος, να πούμε, σου δώνει την τέχνη του κι εσύ αρωτάς: «Και ποίον, περικαλώ, το ηθικό δίδαγμα του έργου;» Δεν κάνει, ρε μάγκα. Μην τον προσβλίνεις τον καλλιτέχνη. Τι θέλεις να σου πει εν τέλει, πώς φτιάχνεται, να πούμε, το ραγού; Διότι πάσα έργο, να πούμε, δε σιάχνεται για χαβαλέ. Είναι να διδάχνει κιόλας . Δεν είναι, να πούμε : «φάγαμε, ήπιαμε και το λικεράκι μας και άντε, γεια-χαρά και τα δέοντα στην κερία μαμά σας». Άπαξ και έριξε φινάλε, να πούμε, το έργο, πρέπει να σακουλευτείς πού την πάει ο μάγκας τη δουλειά. Ούτω πώς, και αι ταινίαι τέχνης. «Πίστευε και μη ερεύνα. Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει. Να σε δώκω τη Σαχάρα να με δώκεις το Σουέζ;» Διότι τέχνη ίσον νόημα. «Ποιος έριξε το πέναλτι και μού ’κλεισε το σπίτι; Γιατί να κλαίει το μωρό αφού φοράει πάνα;» Πρέπει να τα σακουλεύεσαι τα ψηλά νοήματα. Αλλιώς πώς, κάτσε σπίτι σου, ρίξε πασιέντζα και άσε τα επίλοιπα επάνω μας. Γιατί εμείς την ανθιζόμαστε, ρε μάγκα, τη φιάξη. Γουστάρουμε περί Μεγαλέξαντρο, γουστάρουμε περί καταραμένος όφις, σουβλίστε τους, πλακώστε τους και τα τοιαύτα. Γουστάρουμε περί ταινίαι τέχνης. Καπέλο μας.
Ρε μπεκρα παλι εδω με τα αισχρα ελληνικα σου
@@vlakakarios7632 ΝΤΟΥ απο παντου, ανορθόγραφε βλαξ!
πολυ Μποστατζογλου ακους (τα παιδια της πιατσας)
αναιτιο τρολ...
Αυτο θελει παιδια να ασχολειστε μαζι του.
Μοναχοπαιδι και μοναχικος μαζι, ασχημος συνδυασμος.