เกษียณเปรมปรีดา ตรำดมมุทิตา - ครูกัลยวรรธน์

ถึงสามสิบ กันยา ต้องลาแล้ว
สะอื้นแผ่ว ให้คิดถึง คะนึงหา
ยังไม่อยาก จากจร แต่ต้องลา
ทางการว่า กาลเกษียณ เวียนมารอ
สิบสามปีผ่านไปที่ได้อยู่
ได้เคียงคู่ทำงานประสานต่อ
อยู่ตรำดมเร่งพัฒนาไม่ย่อท้อ
ร่วมกันก่อน้ำเงินแดงให้แรงพลัน
ผ่าน ผอ.สี่ท่านร่วมฟันฝ่า
อุปสรรคนานาไม่หวาดหวั่น
(ผอ.)นุชนาฎ (ผอ.)ชาชีวัฒน์ ประสานกัน
(ผอ.)นิโลบลคนขยัน สานงานต่อ
คิดถึงครู คิดถึงเด็ก คิดถึงห้อง
นั่งเหม่อมอง เก็บภาพไว้ ในใจหนอ
หนึ่งตุลา ไม่ได้มา น้ำตาคลอ
ได้แต่ขอ มองห่างห่าง อย่างอาลัย
ฝากกลอนนี้ ถึงผอ.ณรงค์ และพี่น้อง
ช่วยประคอง ตรำดม ให้สดใส
ช่วยขับเคลื่อน ตรำดม ให้ก้าวไกล
เลื่องลือไป ว่าเยี่ยมยอด ตลอดเวลา
ครูคนเก่า ที่วัยเฒ่า แก่ชรา
ไร้เรี่ยวแรง กายา ก้าวต่อได้
แต่ใจยัง ผูกพัน ไม่เสื่อมคลาย
นานแค่ไหน ใจยังอยู่ คู่ “ตรำดม”