دمتون گرم بینهایت زیبا، دلنشین، روحنواز، زیرخاکی، تکرار نشدنی و خاطره انگیز بود، یاد عزیزانیکه خالق این شاهکار های ارزشمند بوده اند و آنها را به یادگار گذاشته اند همیشه بخیر و گرامی و جاویدان باد تا جهان پابرجاست و در خاطر عاشقان و شیدایانشان همیشه جاویدان خواهند ماند و هرگز فراموش نخواهد شد تا جهان باقیست، با سپاس فراوان از کارهای قشنگتون که مرهم و تسلا و صفای دل هاست که بسیار قابل تقدیر و تحسین است، پایدار و پاینده و برقرار و سلامت و عاقبت بخیر باشید همچنین با عزیزانتون، مهرورزیتان مانا
تا اون جایی که من اطلاع دارم، استاد شهناز تصنیفی نساختند .... اصولا سبک ایشون تکنوازی و بداهه نوازی بود. هر چیزی هم که از این استاد منتشر شده، همه کارهایی است که در برنامه ها و محفل ها به طور بداهه نواخته شده ... ایشون در هیج دوره ای به قصد کاری نساختند .... چه تصنیف و حتی پیش درآمد و چهارمضراب.
سپاسگزارم. واژه تصنیف در این مورد درست نیست. نوازندگان و خوانندگان ایرانی بر پایه شعرهای عروضی به فراخور حال خود در هر دستگاه مینواختند و میخواندند . این شکل موسیقی در ذات شعر عروضی ما است، سازنده ای ندارد. در تصنیف اول آهنگ ساخته میشود بعد شاعر یا ترانه سرا روی آن آهنگ کلمات را ردیف میکند تا خواننده ای بخواند. ازین روی بیشتر تصنیف ها سبک و بی معنی اند. در موسیقی موزون کلاسیک ما شعر و آهنگ عجین بوده ، اول شعر ساخته شده بعد آهنگ ، تا همین دویست سال پیش، فرمی به نام تصنیف وجود نداشته . به تقلید غربی ها چنین شد و چه بد!!؟ .بهر روی زیباست.
در واقع از نظر تاریخی ما دو نوع موسیقی آوازی داشته ایم. ۱- آزاد و بی وزن خواندن .بدون (tempo) و ریتم . ۲- ضربی خوانی. با تمپو و ریتم منظم ، 2/4، 3/4، 4/4 ، 6/8.... هردوی آنها بر پایه وزنهای عروضی شعر اند. یکی بدیهه خوانی (یا نوازی) آزاد و دیگری ضربی . جالب اینکه موسیقی آوازی فلات بزرگ ایران ، در تاریخ دراز خود هرگز لزومی در ساختن تصنیف ندیده. تصنیف سازی فرزند حرامزاده دوران استعمار است.
@@alikaazemi تصنیف با معنی امروزی آن ، "آهنگ برای بستر کلمات " برای آواز خوانی ، باید متفاوت باشد از آهنگ و تصنیف برای انواع دیگر موسیقی ، رنگ ، پیش درآمد و رقص و سرود جنگی .... در یک کلام موسیقی سازی . من اینطور میبینم.
این هنرمندان عزیز برای همیشه زنده اند
🌹
عالیست ! گنج بینظیر !❤❤❤
🌹
دمتون گرم بینهایت زیبا، دلنشین، روحنواز، زیرخاکی، تکرار نشدنی و خاطره انگیز بود، یاد عزیزانیکه خالق این شاهکار های ارزشمند بوده اند و آنها را به یادگار گذاشته اند همیشه بخیر و گرامی و جاویدان باد تا جهان پابرجاست و در خاطر عاشقان و شیدایانشان همیشه جاویدان خواهند ماند و هرگز فراموش نخواهد شد تا جهان باقیست، با سپاس فراوان از کارهای قشنگتون که مرهم و تسلا و صفای دل هاست که بسیار قابل تقدیر و تحسین است، پایدار و پاینده و برقرار و سلامت و عاقبت بخیر باشید همچنین با عزیزانتون، مهرورزیتان مانا
سپاس از لطف شما، همچنین آرزوهای خوبتان
پیروز باشید 🌹
با تشکر 🌱
🌹
درودبرشما استاد دست مریزاد عالی عالی
سلامت باشید 🙏
روحشان شاد
و سپاس از شما برای نشر این آثار ❤
🌹
چقدر زیبا میخوانند یادشان بخیر
🌹
متشکر از دست اندرکاران محترم
🌹
🌹
بسیار عالی است با تشکرازشما
🌹
بسیار دل انگیزه
🌹
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
🌹
درود
سپاس از تلاش شما در جهت شناساندن بخش دیگری از موسیقی ملی ایرانی
درود به شما 🌹
تا اون جایی که من اطلاع دارم، استاد شهناز تصنیفی نساختند .... اصولا سبک ایشون تکنوازی و بداهه نوازی بود. هر چیزی هم که از این استاد منتشر شده، همه کارهایی است که در برنامه ها و محفل ها به طور بداهه نواخته شده ... ایشون در هیج دوره ای به قصد کاری نساختند .... چه تصنیف و حتی پیش درآمد و چهارمضراب.
درود به شما،
ruclips.net/video/YW9NLnRgm0o/видео.html
سپاسگزارم.
واژه تصنیف در این مورد درست نیست. نوازندگان و خوانندگان ایرانی بر پایه شعرهای عروضی به فراخور حال خود در هر دستگاه مینواختند و میخواندند . این شکل موسیقی در ذات شعر عروضی ما است، سازنده ای ندارد. در تصنیف اول آهنگ ساخته میشود بعد شاعر یا ترانه سرا روی آن آهنگ کلمات را ردیف میکند تا خواننده ای بخواند. ازین روی بیشتر تصنیف ها سبک و بی معنی اند. در موسیقی موزون کلاسیک ما شعر و آهنگ عجین بوده ، اول شعر ساخته شده بعد آهنگ ، تا همین دویست سال پیش، فرمی به نام تصنیف وجود نداشته . به تقلید غربی ها چنین شد و چه بد!!؟ .بهر روی زیباست.
🌹
در واقع از نظر تاریخی
ما دو نوع موسیقی آوازی داشته ایم. ۱- آزاد و بی وزن خواندن .بدون (tempo) و ریتم .
۲- ضربی خوانی. با تمپو و ریتم منظم ، 2/4، 3/4، 4/4 ، 6/8....
هردوی آنها بر پایه وزنهای عروضی شعر اند.
یکی بدیهه خوانی (یا نوازی) آزاد و دیگری ضربی .
جالب اینکه موسیقی آوازی فلات بزرگ ایران ، در تاریخ دراز خود هرگز لزومی در ساختن تصنیف ندیده.
تصنیف سازی فرزند حرامزاده دوران استعمار است.
درود به شما،
دراین‌صورت نظرتان در مورد «اصناف تصانیف» مندرج در رسالات موسیقی قدیم ایران، مثل آثار اُرموی، مراغی، بنایی و دیگران، چیست؟
@@alikaazemi
تصنیف با معنی امروزی آن
، "آهنگ برای بستر کلمات " برای آواز خوانی ، باید متفاوت باشد از آهنگ و تصنیف برای انواع دیگر موسیقی ، رنگ ، پیش درآمد و رقص و سرود جنگی .... در یک کلام موسیقی سازی . من اینطور میبینم.
اغلب این «اصناف تصانیف» قدیم فرم‌ها و گونه‌های باکلام بوده‌اند، با شباهت زیاد به «تصنیف» در معنای امروزی آن. یعنی موسیقیِ باکلامِ موزونِ آهنگسازی‌شده.