Ghazal 46 - Persian Poetry Hafiz Shirazi | از حافظ شیرازی | گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

46th Ghazal (poem from Persian) on Love & Life & Friendship, by the medieval mystic Sufi poet, Hafiz Shirazi (Hafez-e Shirazi) in English, in Turkish, in Urdu, in Arabic & more languages subtitles. (Translation)
Ghazal 46 - Persian Love Poetry Hafiz Shirazi | غزلی از حافظ شیرازی | گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
سلطانِ جهانم به چنین روز غلام است
گو شمع میارید در این جمع که امشب
در مجلس ما ماهِ رخِ دوست تمام است
در مذهبِ ما باده حلال است ولیکن
بی روی تو ای سرو گل اندام حرام است
گوشم همه بر قولِ نی و نغمه چنگ است
چشمم همه بر لعلِ لب و گردش جام است
در مجلسِ ما عطر میامیز که ما را
هر لحظه ز گیسوی تو خوش بوی مشام است
از چاشنی قند مگو هیچ و ز شِکَّر
زان رو که مرا از لبِ شیرینِ تو کام است
تا گنجِ غمت در دلِ ویرانه مقیم است
همواره مرا کوی خرابات مقام است
از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است
وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است
میخواره و سرگشته و رندیم و نظرباز
وان کس که چو ما نیست در این شهر کدام است؟
با محتسبم عیب مگویید که او نیز
پیوسته چو ما در طلبِ عیشِ مدام است
حافظ منشین بی می و معشوق زمانی
کایام گل و یاسمن و عید صیام است
خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین حافظ شیرازی
__________
خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین حافظ شیرازی (حدود ۷۲۷ - ۷۹۲ هجری قمری برابر با ۷۰۶ - ۷۶۹ هجری شمسی)، شاعر بزرگ سدهٔ هشتم ایران (برابر قرن چهاردهم میلادی) و یکی از سخنوران نامی جهان است. بیش‌تر شعرهای او غزل هستند که به‌غزلیات حافظ شهرت دارند. گرایش حافظ به شیوهٔ سخن‌پردازی خواجوی کرمانی و شباهت شیوهٔ سخنش با او مشهور است او از مهمترین تأثیرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته می‌شود. در قرون هجدهم و نوزدهم اشعار او به زبان‌های اروپایی ترجمه شد و نام او بگونه‌ای به‌محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت. هرساله در تاریخ ۲۰ مهرماه مراسم بزرگداشت حافظ در محل آرامگاه او در شیراز با حضور پژوهشگران ایرانی و خارجی برگزار می‌شود. در ایران این روز را روز بزرگداشت حافظ نامیده‌اند
__________
Ḥāfeẓ, also spelled Ḥāfiẓ, in full Shams al-Dīn Muḥammad Ḥāfiẓ, (born 1325/26, Shīrāz, Iran-died 1389/90, Shīrāz), one of the finest lyric poets of Persia.
Ḥāfeẓ received a classical religious education, lectured on Qurʾānic and other theological subjects (“Ḥāfeẓ” designates one who has learned the Qurʾān by heart), and wrote commentaries on religious classics. As a court poet, he enjoyed the patronage of several rulers of Shīrāz.
About 1368-69 Ḥāfeẓ fell out of favour at the court and did not regain his position until 20 years later, just before his death. In his poetry there are many echoes of historical events as well as biographical descriptions and details of life in Shīrāz. One of the guiding principles of his life was Sufism, the Islamic mystical movement that demanded of its adherents complete devotion to the pursuit of union with the ultimate reality.
Ḥāfeẓ’s principal verse form, one that he brought to a perfection never achieved before or since, was the ghazal, a lyric poem of 6 to 15 couplets linked by unity of subject and symbolism rather than by a logical sequence of ideas. Traditionally, the ghazal had dealt with love and wine, motifs that, in their association with ecstasy and freedom from restraint, lent themselves naturally to the expression of Sufi ideas. Ḥāfeẓ’s achievement was to give these conventional subjects a freshness and subtlety that completely relieves his poetry of tedious formalism. An important innovation credited to Ḥāfeẓ was the use of the ghazal instead of the qaṣīdah (ode) in panegyrics. Ḥāfeẓ also reduced the panegyric element of his poems to a mere one or two lines, leaving the remainder of the poem for his ideas. The extraordinary popularity of Ḥāfeẓ’s poetry in all Persian-speaking lands stems from his simple and often colloquial though musical language, free from artificial virtuosity, and his unaffected use of homely images and proverbial expressions. Above all, his poetry is characterized by love of humanity, contempt for hypocrisy and mediocrity, and an ability to universalize everyday experience and to relate it to the mystic’s unending search for union with God. His appeal in the West is indicated by the numerous translations of his poems. Ḥāfeẓ is most famous for his Dīvān; among the many partial English translations of this work are those by Gertrude Bell and H. Wilberforce Clarke.
__________
Ortaçağ mistik Sufi şairi Hafız Şirazi'nin (Hafız-ı Şirazi) Aşk & Yaşam ve Dostluk üzerine 46. Gazeli (Farsça şiir) İngilizce, Türkçe, Urduca, Arapça ve daha fazla dilde altyazılı. (Farsça'dan Türkçe ve diğer dillere Tercüme/Çeviri)
چهل و ششمین غزل (شعر از فارسی) در مورد عشق و زندگی و دوستی، اثر شاعر صوفی عارف قرون وسطی، حافظ شیرازی (حافظ شیرازی) به زیرنویس انگلیسی، ترکی، اردو، عربی و سایر زبان‌ها. (ترجمه)
TARIK ILERI (Târık İleri - tarikileri - Tariq Ileri)

[@user-yv3ju6ot9q]

🟥🟧🟪

[@baron1438]

🟣🟤🟠

[@sozedel]

🔵🟠

[@bendergah]

🟢⚫🟠

[@avenuedegaulle]

🟪⬜