Van oude mensen

Wanneer komt nou dat moment? Met de handen gevouwen op het bruin-geruite plaid. Dat echt niets hoeft. Je bent er gewoon, in je rolstoel, en je laat het maar gebeuren. Anderen doen immers het werk. Wie wil het niet? Aanschouwen terwijl er voor je wordt gezorgd. Met liefde, dat wel. Een permanente staat van een heerlijk niets. Wie wil het niet?