उदार झाड आणि स्वार्थी माणूस | Udar zad ani swarthi manus | Marathi moral stories|

"मुलांसाठी खास गोष्टी आणि नैतिक कथा! आपल्या लहानग्यांच्या कल्पनाशक्तीला उडान देणारे अनुभव, मजेदार कथा आणि जीवनाचे महत्त्व शिकवणारे संदेश. चला, एकत्रितपणे गोष्टींच्या जादुई जगात प्रवेश करूया!"
चिमण्या गोष्टी हा मुलांसाठी खास तयार केलेला RUclips Channel आहे. येथे तुम्हाला गोष्टींतून शिकवणाऱ्या सुंदर बोध कथा , भारतीय सणांचे महत्त्व आणि आपल्या संस्कृतीचा वारसा जपणाऱ्या कथा मिळतील. तसेच, महान व्यक्तिमत्त्वांच्या प्रेरणादायी कथा देखील तुमच्या लहानग्यांसाठी सादर केल्या जातात. आमचा उद्देश आहे मुलांमध्ये नैतिकता, संस्कृतीची जाणीव आणि प्रेरणा निर्माण करणे.
#उदार झाड आणि स्वार्थी माणूस
#bodhkatha
#ytstudio
#trending
#marathimoralstory
*उदार झाड आणि स्वार्थी माणूस*
एका गावात एक लहान मुलगा आणि एक मोठं, जुनं झाड राहत होतं. तो मुलगा झाडावर खूप प्रेम करायचा. रोज तो झाडाच्या फांद्यांवर चढायचा, झोके घ्यायचा, गोड फळं खायचा आणि झाडाच्या सावलीत विश्रांती घ्यायचा. झाडालाही त्या मुलाचा खूप आनंद वाटायचा.
काळ जाऊ लागला, आणि तो मुलगा मोठा झाला. आता तो झाडासोबत खेळत नसे. एके दिवशी तो मुलगा झाडाकडे आला आणि म्हणाला, "मला पैशांची गरज आहे. तू माझी मदत करशील का?"
झाड म्हणालं, "माझ्याकडे पैसे नाहीत, पण माझी फळं घे आणि बाजारात विक."
तो मुलगा खुश झाला. त्यानं झाडाची फळं विकली आणि पैसे मिळवले.
काही वर्षांनी तो माणूस बनून परत आला आणि म्हणाला, "माझ्या कुटुंबासाठी मला घर पाहिजे आहे. तू मला मदत करशील का?"
झाड म्हणालं, "माझ्या फांद्या घे आणि त्याचं घर बांध."
तो माणूस झाडाच्या फांद्या तोडून घेऊन गेला आणि त्याचं घर बांधलं. झाड आनंदी होतं, पण त्याला त्या मुलाची कंपनी खूप मिस व्हायची.
पुन्हा बर्‍याच वर्षांनी तो माणूस परत आला. आता तो थकलेला वाटत होता. तो म्हणाला, "मला जगभर प्रवास करायचा आहे. तू मला मदत करशील का?"
झाड म्हणालं, "माझ्याकडे फारसं उरलेलं नाही, पण तू माझा खोड वापरून बोट बनव."
तो माणूस झाडाचा खोड कापून घेऊन गेला आणि बोट बनवून समुद्रात निघून गेला. झाड आता फक्त एक बुंधा उरलं होतं, पण तरीही ते त्याला मदत करून आनंदी होतं.
आणखी काही वर्षांनी तो माणूस खूप म्हातारा होऊन परत आला, आता तो खूपच थकलेला आणि दुबळा होता. झाड म्हणालं, "मित्रा, मला खूप वाईट वाटतं. आता माझ्याकडे तुला देण्यासाठी काहीच उरलेलं नाही."
तो म्हातारा म्हणाला, "माझं आता काहीच स्वप्न राहिलेलं नाही. मला फक्त बसून आराम करायचाय."
झाड आनंदानं म्हणालं, "माझ्या बुंध्यावर येऊन बस आणि आराम कर."
तो माणूस झाडाच्या बुंध्यावर बसला, आणि झाड पुन्हा एकदा आनंदी झालं.
---
*कथा शिकवण:*
*खरं प्रेम आणि उदारता कधीच परतफेडीची अपेक्षा करत नाहीत.*
---
तुम्हाला ही कथा कशी वाटली? "चिमण्या गोष्टी"साठी योग्य आहे का?