Ahhh hocammm…. Nasıl yarama tuz bastınız….Anneler daha mı cok hissediyor yokluklarını…Bu kadar iletişim araclarının varlıgı ile yoklugunu cekmek… Diger yandan da kuşların ucmayı ogrenip kanat cırpmalarını da izlemek bir o kadar degerli…
Sizi dinlemekten büyük keyif alıyorum, ele aldığınız hemen her konuyu çok güzel özetliyorsunuz. Ne eksik ne fazla tam da bu işte diyorum her seferinde. Müthiş bir doygunluk hissi yaratıyor sizden dinlediklerim, okuduklarım. Teşekkürler.
Kısa ve öz olarak konuyu ele alıp kendinizden de örnek vererek konuşmanız gerçekten çok hoş. Verdiğiniz örnekler bence daha samimi, daha somut kılmış. 19 yaşındayım ve birkaç ay sonrasında evden ayrılmam gerekecek. Lakin ailemde şu an evde olan tek çocuk ben olduğumdan ebeveynlerimin benim daha da üzerime düşme eğiliminde olduğunu görüyorum. bahsettiğiniz fedakarlık açısından hiç bakmamıştım. Sürekli değindikleri bu yuva kavramını çok güzel açıklamışsınız teşekkürler:). Videoyu onlarla paylaşacağım!
Abim 12 yaşinda, ben 17 yaşında ayrıldim evden. Baska sehire gittik okumaya. Kizim 17 yasinda. Okudugu lise 5 yil diye seviniyorum. Bir yandan da "hem ağlarim, gem gönderirim " duygusu . Annem ve babamın buz gittigimizdeki yaslarini hesapliyorum. Onların o halini hayal ediyorum ve nihayet anliyorum ❤.
Yıllar önceydi iki oğlumda gitmişlerdi ve o yıllar hiç iyi değildim devamlı bir üşüme içimde, karnımda bir soğukluk la yaşadım. Zordu eşim çok değişmişti, yalnızlık hissi. Ah yarama tuz bastınız.
Calisiyorum,gercekten artık yirdugumu hissediyorum ama tam bu dusunceker icinde emekli olamıyorum. Evde sakin bir hayatın icinde,bu dusuncelerle bogulmak istemiyorum. Sadece ben hissediyorum bunu zannediyordum.
Ben baktigim yavru kediler evden gitti diye bile bunalima girmis bir insanim. Cocuk yapmamam bayagi isabetli olmus...Anne degilken bu videoyu neden izledigimi ben de bilmiyorum...
Kendimi gördüm yorumunuzda, benim de bizimle birlikte yaşayan 5 aylık bir 🐱 var, aşırı üstüne düşüyorum, çocukluğumda olmasını istediğim ilgiyi ona aktarıyorum gibime geliyor, onun dinlendiği odadan bişi almam gerektiğinde odaya girdiğimde onu görmezden gelip çıkmak istemiyorum, "Annicim sen burda mıydın" vs diyorum😆 ya da ben Gülcan Hn.in ifadesiyle "anne kadın"imisim zaten, belki. Özetle, bir çocuğum olsa yine her halde böyle anksiyete dolu olurum, başına bişey gelir diye vs. Bu sebeple hiç isteğim yok annelik resmen kaygi ile eslesiyor zihnimde. Herkesin yaptığı, verdiği kararı ona hayır getirsin diliyorum, size de☺️
Yok ya çocuklar evden gidince insan yaşlanıyor dinlenme ihtiyaç gerekiyor oh ne isdediğim gibi yatar kalkarım yoruluyor bence dinlenme ihtiyaç temizle pişir iyi görün 😱😇
Ahhh hocammm…. Nasıl yarama tuz bastınız….Anneler daha mı cok hissediyor yokluklarını…Bu kadar iletişim araclarının varlıgı ile yoklugunu cekmek… Diger yandan da kuşların ucmayı ogrenip kanat cırpmalarını da izlemek bir o kadar degerli…
Sizi dinlemekten büyük keyif alıyorum, ele aldığınız hemen her konuyu çok güzel özetliyorsunuz. Ne eksik ne fazla tam da bu işte diyorum her seferinde. Müthiş bir doygunluk hissi yaratıyor sizden dinlediklerim, okuduklarım. Teşekkürler.
Kısa ve öz olarak konuyu ele alıp kendinizden de örnek vererek konuşmanız gerçekten çok hoş. Verdiğiniz örnekler bence daha samimi, daha somut kılmış.
19 yaşındayım ve birkaç ay sonrasında evden ayrılmam gerekecek. Lakin ailemde şu an evde olan tek çocuk ben olduğumdan ebeveynlerimin benim daha da üzerime düşme eğiliminde olduğunu görüyorum. bahsettiğiniz fedakarlık açısından hiç bakmamıştım. Sürekli değindikleri bu yuva kavramını çok güzel açıklamışsınız teşekkürler:). Videoyu onlarla paylaşacağım!
Qqh
Abim 12 yaşinda, ben 17 yaşında ayrıldim evden. Baska sehire gittik okumaya. Kizim 17 yasinda. Okudugu lise 5 yil diye seviniyorum. Bir yandan da "hem ağlarim, gem gönderirim " duygusu . Annem ve babamın buz gittigimizdeki yaslarini hesapliyorum. Onların o halini hayal ediyorum ve nihayet anliyorum ❤.
Yıllar önceydi iki oğlumda gitmişlerdi ve o yıllar hiç iyi değildim devamlı bir üşüme içimde, karnımda bir soğukluk la yaşadım. Zordu eşim çok değişmişti, yalnızlık hissi. Ah yarama tuz bastınız.
Calisiyorum,gercekten artık yirdugumu hissediyorum ama tam bu dusunceker icinde emekli olamıyorum. Evde sakin bir hayatın icinde,bu dusuncelerle bogulmak istemiyorum. Sadece ben hissediyorum bunu zannediyordum.
Ben baktigim yavru kediler evden gitti diye bile bunalima girmis bir insanim. Cocuk yapmamam bayagi isabetli olmus...Anne degilken bu videoyu neden izledigimi ben de bilmiyorum...
Anne olmayabilirsiniz, fakat duyarlı bir hanımefendi olabilirsiniz
Kendimi gördüm yorumunuzda, benim de bizimle birlikte yaşayan 5 aylık bir 🐱 var, aşırı üstüne düşüyorum, çocukluğumda olmasını istediğim ilgiyi ona aktarıyorum gibime geliyor, onun dinlendiği odadan bişi almam gerektiğinde odaya girdiğimde onu görmezden gelip çıkmak istemiyorum, "Annicim sen burda mıydın" vs diyorum😆 ya da ben Gülcan Hn.in ifadesiyle "anne kadın"imisim zaten, belki. Özetle, bir çocuğum olsa yine her halde böyle anksiyete dolu olurum, başına bişey gelir diye vs. Bu sebeple hiç isteğim yok annelik resmen kaygi ile eslesiyor zihnimde. Herkesin yaptığı, verdiği kararı ona hayır getirsin diliyorum, size de☺️
Yok ya çocuklar evden gidince insan yaşlanıyor dinlenme ihtiyaç gerekiyor oh ne isdediğim gibi yatar kalkarım yoruluyor bence dinlenme ihtiyaç temizle pişir iyi görün 😱😇
Kızım alt katima taşındı, o bile üzdü beni