Uzdrowienie głuchoniemego (Mk 7,31-37). XXIII Niedziela zwykła w ciągu roku B

Chrystus uzdrawiając głuchoniemego nad jeziorem Galilejskim nie musi analizować złożonych procesów zachodzących we wnętrzu ucha. Co więc robi? „On wziął go na bok, osobno od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka, a spojrzawszy w niebo westchnął i rzekł do niego: Effatha!” (Mk 7,33-34).
I niemożność wypowiadania słów, głuchota uszu -znikają, chory doświadcza cudu uzdrowienia. Jednak tam, nad błękitną taflą jeziora dokonuje się o wiele więcej. Bóg, znając człowieka, wskazuje na głuchotę głębsza, poważniejszą, niż tylko głuchota uszu. Głuchoty na słowo Boga nie da się wyleczyć wszczepieniem implantu. Jest tylko jedna droga. Trzeba pozwolić, by Jezus - jak głuchoniemego - wziął nas „na bok”. Bo w naszych świątyniach na boku stoją konfesjonały.