Размер видео: 1280 X 720853 X 480640 X 360
Показать панель управления
Автовоспроизведение
Автоповтор
ตัวละครจางเป็นพระเอกที่มีมิติมาก มีมุมสุดเกรียน และมีมุมที่อ่อนแอ ผมชอบมากกว่ายอดกุ๊กแดนมังกรอีก เสียดายไม่เคยทำเป็นอนิเมะ สงสัยเพราะตัวเอกเถื่อนเกิ๊นนนนน
ใช้ ถ้าเป็น อนิเมะ คงสนุก😢
สิ่งที่พระเอกเรื่องนี้ทำ คือสิ่งที่ตัวร้ายยอดกุ๊กแดนมังกรทำ😂
ไม่เกี่ยวกับความเถื่อนหรอก น่าจะความนิยมไม่ถึงเกณฑ์ การ์ตูนเถื่อนๆอย่าง Goblin slayer ยังทำได้
เพราะเมนูมันเถื่อนสุดๆละมั้ง เห็นเอาสัตว์ลงไปทำอาหารทั้งตัวเลยเช่นฉลาม ทำอนิเมะออกมาน่าจะโดนดราม่าเยอะ 😅
สาวๆในเรื่อง โตใหญ่เกิน 18+
รักภาคแรกเกลียดภาคต่อ ไม่เกินจริง เขียนได้ทำลายความรู้สึกมาก สำหรับผมไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง แต่เป็นความชุ่ยและมักง่ายในการวางเรื่องที่เสียใจจริงๆ เปิดเข้าเล่มแรกมาก็ดึงยืดแล้ว
ภาค 2nd ฉากเซอร์วิสเยอะเกินไป และมีฉากเซอร์วิสของตัวละครผู้ชาย มุกอาหารก็มาจากภาคแรกแรก แต่มันไม่รู้สึกคิดถึงภาคแรกเลย จนเปลี่ยนใจไม่ตามดูเลยครับ
ภาคแรก ดีเยี่ยมภาค R ดีแต่สั้นและตัดจบเร็วไปภาคลูกแย่คือแม่งตัดบทตัวละครแบบง่ายๆ ตัวละครรุ่นลูกหลายตัวโผล่แต่ไม่โชว์ทำอาหารแค่รู้ว่าแข่งแล้วแพ้ไป แถมปูบทลูกบุญธรรมโอทานิตั้งนานแต่แพ้ในรอบรองชนะเลิศสะงั้น
สอบถามครับมีกี่ภาคหรอครับผมเคยอ่านเเค่ภาคเเรกภาคเดียว่าจะไปตามอ่าน
@@zeroname5179 มี ภาคแรก28เล่มมั๊ง ภาคRมี10เล่ม แล้วก็ ภาคลูกอีก7เล่มหรือไงเนี่ย แล้วหายไปเลย
ภาคลูกจบแบบปูทางไว้ชัดเจนว่าจะทำภาคต่อ แต่ก็หายไปเลย มีการจะไปตามหาพ่อแม่ที่แท้จริง (ของใครจำไม่ได้แล้ว) แล้วก็นางเอกท้องด้วย
0:45 ไม่รู้จักแต่รักช่องนี้เลยดูครับ กริ้วๆ
ผมด้วย😊
เหมือนกันค่ะ เนื้อหาจะเป็นยังไงก็ได้หมด ถ้าเป็นช่องนี้ดูหมดดดด
ด้วยคนค่ะ
อาหารหลายอย่างในเรื่องมาก่อนกาลในวงการอาหารบ้านเราเลยครับ อย่างเช่น... - ซาโตดะบอสภาคR ที่ทำอาหารแนววิทยาศาสตร์ ก็คืออาหารโมเลกูล่าร์ อย่างที่เชฟดังๆบ้านเราหลายคนก็รังสรรค์อาหารด้วยวิธีนี้ เช่น เชฟเอียนเชฟกระทะเหล็กประเทศไทย - เนื้อออสบีฟแกรสเฟดของออสเตรเลีย ที่เป็นวัตถุดิบในภาคR ก็มาเป็นที่นิยมอย่างมากในปัจจุบัน - ในตอนริวจิ เจ้าแห่งซอสXO ซอสXOก็ใช้กันแพร่หลายในร้านอาหารจีนบ้านเรา- น้ำรา น้ำมันพริกตอนที่จางแอบดวลนอกเวทีกับโค ก็เป็นนิยมกันอย่างกว้างขวางตามร้านอาหารต่างๆ - พริกเครื่องปรุงเกาหลีและโคชูจังที่ เซเรนุ ยัง ใช้ในภาคแรก ก็เป็นที่ชื่นชอบกันในบ้านเราในช่วงเทรนด์เกาหลีมาแรง - หรืออย่าง อาหารคือความไม่สิ้นสุด นูแวลชินอวา และการแต่งจาน ของยัง ก็เป็นอาหารฟิวชั่นที่แพร่หลายในวงการอาหารบ้านเรา และการตกแต่งจานที่เป็นหนึ่งในศาสตร์การเรียนหลักสูตรด้านอาหาร มีวิธีคิดมีกระบวนการเป็นหลักการเลยทีเดียว- การใช้เครื่องสูญญากาศและเครื่องมือทันสมัยในการช่วยทำอาหาร ของคาวาฮาระ ในรอบทำไก่ ซึ่งก็มีใช้ในร้านดังและสถาบันสอนอาหาร- แป้งปอเปี๊ยะเวียดนาม ในตอนร้านโกบังโจแข่งทำปอเปี๊ยะกัน ก็มาประยุกต์ใช้หลากหลายอยู่- การทอดปลาทานทั้งเกล็ดของจาง ก็เป็นที่นิยมทานในร้านอาหารจีนและโอมากาเสะ- การอินฟิวกลิ่นและรสชาติของเกลือของคริโกะอีก ที่มีเกลือมากมายหลายแบบในปัจจุบัน- เทคนิคการทำไส้ในของอาหารให้เป็นน้ำซุปหรือลาวาโดยทำเป็นเจลาตินหรือใส่เจลาตินแผ่นลงไปเป็นส่วนประกอบ ในตอนปอเปี๊ยะซุปขาไก่ของจาง เทคนิคแบบนี้ ก็อย่างเช่น เสี่ยวหลงเปา- ซอสกาแฟของซาซาบี ฮอนโง และ ซอสอะโวคาโดของคิริโกะ ที่มีในเมนูอาหารตะวันตกในปัจจุบัน- พริกทีีทำให้ชาที่จางเอากลับมาจากเมืองจีน ก็พริกหม่าล่าทีนิยมทานกันมากในปัจจุบันนี่เอง- เกี๊ยวซ่ารูปปลาทองของสกูลกับคาวาฮาระ ก็เป็นการสร้างสรรค์รูปร่างหน้าตาอาหารที่พบเห็นได้ในร้านติ๋มซำและร้านขนม - น้ำส้มยุซุที่จางมาใช้ประกอบอาหารตอนดวลกับฮิกิเมะ ก็นำมาประกอบอาหารทั้งคาวและหวาน- ตับปลางัวที่จางเลือกใช้ดวลกับสกูล ก็เป็นเมนูอาหารญี่ปุ่นแสนอร่อย - การทำซอสเป็นไอศครีมกินกับอาหารคาวของริวจิ- อาหารแบบเสิร์ฟช้อนวันไบต์ตอนที่ริวจิ โกเงียว ฮิกิเมะ จาง แข่งกัน ก็นิยมเสิร์ฟกันในร้านเชฟเทเบิล ไฟน์ดรายนิ่ง และโอมากาเสะ- ฯลฯหลายๆเมนูอาหาร วัตถุดิบ และเทคนิคการทำอาหาร ก็สามารถพบเห็นได้ จากรายการเชฟกระทะเหล็ก ท็อปเชฟ มาสเตอร์เชฟ หรือแม้แต่มาสเตอร์จูเนียร์ ก็มีให้ได้เห็นกัน รวมทั้งรายการอาหารตามสื้อช่องทางต่างๆอีกด้วย แต่อาหารโลกในอนาคตอย่างแมลงทอดของจาง มีในบ้านเรามานานกว่าเยอะครับ และเกี๊ยวซ่าห่อด้วยหมึกของทาวารายะ เทคนิคนี้หมึกยัดไส้บ้านเราก็มีนาน ไม่แปลกอะไร 555ปล.- ส่วนเรื่องกินทุเรียนแล้วดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ อันนี้สัมผัสมากับตัวเองเลยครับ ก่อนที่จะมีเรื่องจอมโหดกระทะเหล็กอีก คนรุ่นก่อนๆก็เคยบอกเล่ามา แต่ก็ไม่นึกเชื่่อ ขอบอกเลยว่าทรมานมากๆๆๆๆ อย่าได้ลองเลย ขนาดดื่มไปไม่เยอะนะครับ
ไอ้เรื่องทุเรียนกับเหล้าผมเรียนรู้มาจากเรื่องนี้เหมือนกันครับตอนนั้นเป็นความรู้ที่อ่านแล้วโอ้โหมากส่วนเรื่องปัจจุบัน ที่มีแนวการทำอาหารที่คล้ายกับในเล่มเข้ามาผมดันมีคสามคิดที่ค่อนข้างจะเบียวนิดๆแบบว่า เป๋นไปได้ไหมที่คนในยุคนี้โตมากับเรื่องนี้เหมือนกันเลยเริ่ม Adapt อาหารกันมากขึ้น
มาก่อนกาลจริงๆอาหารแต่ละอันภาคแรก ศึกดวลกับ หมออาหารลับ อู่สิงไหว่(โกเงียว) มันสุดละครับเซเลน หยาง ต้องยกให้เรื่องของหวานโดยเฉพาะ ไอ้ตอนทำ เปาะเปี๊ยะ เนี่ยปลาทอดที่กินได้ทั้งเกล็ดน่ากินครับ (เห็นหน้าตาคนชิมคนแรกนี่หละ)ตอนดวลกับพวกของ หวงหลานชิง (โค รันเซย์) กับ เรื่องตำแหน่งแป๊ะลั้งอ๊วง(ไป่หลานหวาง) หรือ ตอนที่เจอกับ เถาหมิงฮุย(ย่าของจาง) ยังขยายสเกลได้อีกเยอะ
@@tm114paul ตั้งแต่ภาคRมา เหมือนหลงทางอ่ะครับ ภาคแรกนี่ชอบมากๆๆครับ ทำให้ผมชอบเข้าครัวทำอาหารทำกับข้าว จะมีพยายามทำเทคนิคการทำอาหารอย่างในเรื่องด้วย อย่างการผัดข้าวแยกไข่ขาวกับไข่แดง ผัดขาวกับไข่ขาว กลายเป็นข้าวผัดไข่ขาวแบบขอบไข่ดาวไหม้555 หรืออย่างการทอดไฟอ่อนแล้วเร่งไฟแรงตอนจะสุกสำเร็จ (ตอนแขงทำปอเปี้ยะ) แต่มาใช้ทอดตูดไก่ทอด (อันนี้เวิร์คครับ ผิวนอกเกรียมกรอบข้างในยังนุ่มเคี้ยวได้อร่อย) เและเคยซื้อเนื้อฉลามที่แม็คโครมาลองทำอาหาร แต่ไม่ไหวไม่เป็นจริงๆ กลิ่นแอมโมเนียแรงมากๆๆ มักนมอย่างในเรื่องก็ยังไม่ไดีขึ้น จนกินไม่อร่อย 555 ตามเนื้อเรื่องบอกว่าต้องชำแหละแล้วนำมามักและปรุงอาหารทันที น่าจะจริงก็ได้นะครับ เพราะที่ซื้อมาเป็นแบบชำแหละแพ็คกล่องโฟมไว้นาน
@@thunderspirit3828 ภาคR ถ้าไม่โกนหัว กับ เลื่อนเอา ไอ้พวกหูฉลามกับ3หน่อนั้น ออกไปอีกหน่อย น่าจะยืดได้อีกนิดนึง ไหนจะเรื่องของ โอทานิ มิซึกิ กับ บลู อีกคน
@@tm114paul แถมมีเนิร์ฟจางลงอีกด้วยครับ ตัวละครเด่นๆภาคแรกก็ไม่เอามาใช้เลยอีกต่างหาก
เรื่องนี้สนุกมากกกกก สมัยเช่าหนังสือที่ร้านคือตามอ่านจนจบ จำได้ว่าตอนที่คิดว่าอร่อยที่สุดคือตอนเมนูเส้นที่ค่อย ๆ หอมขึ้นจนกรรมการอดใจไม่ไหวต้องขอร้อง ทั้งที่ตัดสิทธิ์จางไปแล้ว กับตอนใช้ปลิงทะเลทำเกี๊ยวซ่าที่ดูแล้วรู้สึกคาวในใจ ทำให้ตอนดูโซมะคือรู้สึกว่าเด็กมากกกก อยากให้เอาจางมาทำอนิเมะถึงจะรู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ ถ้ากองเซ็นเซอร์ผ่อนลงกว่านี้ อาจารย์อาจจะมีไฟเขียนผลงานดี ๆ เหมือนตอนภาคแรกก็ได้
ชอบเรื่องนี้มาก ส่วนตัวชอบมากกว่าโซมะด้วยซ้ำ เพราะความรุนแรงในการทำอาหารที่ดีจัด โซมะจะออกไปแนวเซอร์วิสมากกว่า แต่พออ่านภาคลูกแล้ว โอ้โหอย่างก๊อปภาคพ่อเลย เหมือนภาคพ่อมีอะไร รุ่นลูกก็เอามาทำใหม่ ถ้าไม่เคยอ่านภาคพ่อมาก็อาจจะสนุกแหละ แต่อ่านภาคพ่อเถอะ แต่ละครั้งการทำอาหาร โคตรสนุก โคตรเวอร์ โคตรคลั่ง
ก็อปมา แต่ไม่สุดเท่าที่พ่อเคยทำด้วย เลยเหมือนแค่ของปลอม ฝีมือนี่ยิ่งไม่ต้องเทียบ รุ่นพ่อขนาดตอนเล่มแรกๆที่ไม่ได้เทพเว่อร์อะไรมากมันยังหาสารพัดวิธีมาชนะ (เป็นเรื่องที่ตัวเอกพัฒนาการดีนะ เล่มแรกๆกับหลังๆนี่ชัดเลยว่าฝีมือผิดกันจริงๆ) รุ่นลูกนี่แทบไม่มี กลายเป็นดวลอาหารดาดๆ ไม่ต่างจากเรื่องอื่น
ภาคR จริงๆ ยังไปได้อีกครับ แต่มันจบแบบนั้นก็แอบเสียดาย
เราเป็นคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยค่ะ แต่แค่ชอบดูคริปทุกคริปของคุณมากๆ ถึงเราจะไม่รู้จัก แต่ฟังคุณพูดแล้วเพลิน สนุกมาก เราดีใจมากที่คุณใส่ใจทั้งคนดูที่ยังไม่ดูหรือดูแล้ว ขอบคุณมากๆเลยนะคะ 🙏🏻☺️
ภาคเเรกมีครบเกือบทุกเล่มเลยครับ อ่านเเล้วอ่านอีก ทุกวันนี้ก็ยังอ่านอยู่เลย สนุกมากๆ ส่วนภาคR ก็ไม่ค่อยเท่าไร ลายเส้นไม่เหมือนเดิมเลยไม่ค่อยอิน แต่ก็สนุกดี ถึงตัวจางจะไม่โหดเท่าภาคเเรกก็เถอะแต่ตัดจบไวไปหน่อย ส่วนภาคลูกไม่เคยอ่านเลย😅😅
ภาค R ผมคาใจวัตถุดิบที่ชื่อ ไข่มายา มาก มันทำได้จริงเหรอปอกไข่โดยไม่ให้เยื่อใต้เปลือกไข่ขาด
ภาคแรกจางดิบเถื่อนจริงเรียกว่าเน้นการทำอาหารแบบเพื่อชนะด้วยวิธีไหนก็ได้แม้มันจะดูโหดอย่างการทำให้อาหารของเชฟคนอื่นดูด้อยค่าหรือทำลายอาหารคนอื่นและไม่นึกถึงคนกินแค่ไหนก็ตามอย่างเคสเนื้อนกกระจอกเทศใส่ไข่แมลงวัน แต่กับภาคR การที่จางสุขุมขึ้นก็เป็นเสน่ของมันเพราะมีการพูดถึงว่าจางไปฝึกวิชาทำอาหารที่จีนมา เขากลับมาด้วยการทำอาหารที่มีเสน่กว่าเดิมพิถีพิถันกว่าเดิม และไม่ทำร้ายจิตใจคนกินมากขนาดนั้น จางเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ด้วยฝีมือการทำอาหารจริงๆอาจจะใช้เล่กลในเรื่องวัตถุดิบบ้างแต่ต่างจากเดิมที่ต้องใช้เล่กลทำลายอาหารคนอื่น ผมเลยมองว่ามันมีเสน่คนละแบบ
ผมชอบจางในภาค R ใช้ได้เลยครับ ถ้ายังบ้าบอแบบภาคแรกมันจะรู้สึกเหมือนตัวละครไม่พัฒนาเท่าไหร่เสียดายสั้นไปหน่อย
ไม่รู้จักครับ แต่เขข้ามาดูเพราะคุณพูดเพลินดี แต่ช่วงนี้ยูทุบไม่ค่อยเอาคลิปคุณขึ้นฟีดผมเลอ
ไม่คิดว่าจะมีคนรีวิวการ์ตูนเก่าเรื่องนี้ ชอบมาก ทำอีกนะครับการ์ตูนทำอาหารอีกเรื่องที่ชอบคือ”โซ้ยแหลก“ที่พระเอกชื่อ เทนโด เรียวมะ
โซ้ยแหลกก็สนุก จำได้ว่าพระเอกต้องหิวก่อนถึงจะทำของอร่อยๆได้ เพราะมันจะกินเอง 😂
ผมไม่รู้จักเรื่องนี้ครับแต่ที่ดูเพราะเป็นคลิปของช่องนี้ครับ❤
มันจะมีมังงะเรื่องสั้น 2 เล่มจบ ของผู้เขียนคนนี้เป็นมังงะทำอาหารเหมือนกัน ใครจำได้มั่งว่าชื่อเรื่องอะไร แล้วมาก่อนหรือหลังภาคไหนหว่า เพราะลายเส้นดูทันสมัยกว่าภาคแรก
0:45 ไม่รู้จักเรื่องนี้ค่ะ แต่คลิกมาเพราะชอบฟังคอนเทนต์ช่องพี่
11:50 อายชีลนี่ก็เป็นอีกเรื่องที่คิดถึงมังงะช่วงภาคแรกนี่ดีมากกกก แต่พอหลังจากนั้นอจ.โดนขอให้เขี้ยนต่อเป็นภาคระดับประเทศก็น่าเบื่อมาก
ผมคนนึ่งครับไม่รู้จักการ์ตูนแล้วเข้ามาดู หลักๆ เลยก็ชอบผลงานคลิปคุณล้วนๆ เลย
ทำแนวมังงะอีกนะครับชอบๆ แต่จะดีมาก ความแจกต่างระหว่างมังงะ กับ อนิเมะ ถ้าเจาะเรื่องนี้จะดีมากเลยทำต่อไปนะครับ ชอบๆ
จริงเลย ชอบมากเรื่องนี้ตอนเด็ก อ่านแล้วรู้สึกจางเท่จังวะ แต่พอภาคสองสาม อยู่ๆก็หยุดอ่านเฉย พอมาตอนนี้อยากย้อนกลับไปอ่าน ก็ไม่สนุก นึกว่าเป็นเพราะอายุเริ่มเยอะซะอีก สรุปมันไม่ดีเท่าภาคแรกเนอะ
อยากให้ภาคแรกทำอนิเมะ....แต่ก็นะ...การ์ตูนเก่าคงยาก.....แต่มันสนุกมาก ถ้าเทียบกับการ์ตูนทำอาหารอื่นๆ มันโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์จริงๆ ช็อตดวลแต่ละรายการโคตรสุด
- ภาค R จริงๆเหมือนคนแต่งไม่ได้วางแผนไว้ว่าจะจบเร็วแบบนี้ เพราะมีการเกริ่นถึงชื่อตัวละครที่ยังไม่โผล่มาชื่อ ท่านอากิตะ หลายรอบมาก จนก็รอลุ้นอยู่ว่าคนนี้เป็นใคร แต่สุดท้ายก็ไม่ออกมา แล้วตัดจบไปที่ทุกคนได้เงินเดือนเท่ากันหมด(แบบงงๆ)- ส่วนภาครุ่นลูก ภาคนี้ผมอ่านแค่ 2-3 ตอนก็พอละ มันไม่ได้จริงๆ ทั้งอารมณ์ ทั้งจังหวะ ความสนุก ฝืดมากกกกกก
ตัวละครหญิงคือลือทุกคน ชอบมาก 😂
5555555
ภาคแรก ชอบมาก อ่านซ้ำจนนับรอบไม่ถูก ซาปุกเลียม คืออาหารในเรื่องนี้ที่อยากกินมากที่สุดภาคสอง อ่านแล้วเฉยๆ อ่านจบรอบเดียวก็ไม่ได้อ่านซ้ำอีก ติดใจตรงที่ ไข่มายา มันเป็นของที่ทำได้จริงเหรอ (ปอกไข่ดิบอย่าให้เยื่อบางๆ ใต้เปลือกไข่ขาด แล้วนำไปหมักกับอะไรจำไม่ได้)ภาคสาม ไม่ได้อ่าน ไม่รู้เขาไปอ่านกันที่ไหน ร้านหนังสือแถวบ้านเลิกกิจการไปหมดแล้ว
ไข่มายา เอาไปผสม ผงไข่มุก ผงชาเขียว และ หัวฮี่ สีส้มในตำนาน คือ น้ำลายนกนางแอ่น
@@YanDere-rj8tz ไม่ใช่ ของที่คุณกล่าวมาคือ ไข่เลือด อยู่ในภาค 1 เป็นของหวานที่จางเอาเลือดนกพิราบมานึ่งเป็นรูปไข่แล้วคลุกผงไข่มุก ผงชาเขียว ผงมะพร้าว ผงรังนกนางแอ่นสีส้มแต่ ไข่มายา อยู่ในภาค 2 เป็นไข่เป็ดที่เอามาดองแล้วปอกเปลือกออกอย่าให้เยื่อบางๆ ที่อยู่ใต้เปลือกไข่ขาดแล้วดองซ้ำอีกครั้ง เป็นวัตถุดิบที่จางเอามาใช้ทำอาหารในโจทย์ อาหารที่ทำจากไข่ ซึ่งวัตถุดิบตัวนี้ทำให้จางทึ่งมากที่ผู้จัดการแข่งขันสามารถหามาไว้ในงานแข่งขันได้
@@YanDere-rj8tz ไม่ใช่ ที่คุณว่ามานั่นคือ ไข่เลือด เป็นของหวานที่จางทำแข่งในโจทย์ของหวาน ในภาค 1 แต่ ไข่มายา คือไข่เป็ดที่ดองด้วยเครื่องปรุงหลายชนิด เป็นวัตถุดิบที่จางใช้ทำอาหารแข่งในโจทย์ อาหารที่ทำจากไข่ ในภาค 2
@@panatpong อือ พูดผิด
ลืมไปเลยว่าเคยอ่านขอบคุณครับ🙏
อาหารคือการดวล จิตใจ ไม่สิ้นสุด ชอบความเท่ ของ จาง เสียดาย ที่ได้รับความนิยมน้อย ตอนแรกหวังให้เป็น อนิเมะ เลย แต่คงยาก😢
จำได้เคยซื้อเล่ม1มาอ่านตอนเด็ก อากิยามะ จางถูกปู่สอนทำอาหารแบบโหดมาตลอด เช่น ถูกปู่เฆี่ยนหลังทุบตี ถ้าทำอาหารไม่อร่อย จนทำอาหารเก่ง ถ้าอากิยามะจางถอดเสื้อ จะเห็นรอยแผลเป็นเต็มหลังไปหมดจากการถูกปู่เฆี่ยนตีระหว่างสอนทำอาหาร
เราคนนึงแหละที่ไม่เคยรู้จักเรื่องนี้เลยแต่ก็เข้ามาดูเพราะคุณเล่าสนุกมากๆ เลย
นั่งรอวันที่หนังสือจะออกทุกอาทิตย์เลยครับ แต่ถูกตัดจบแบบ❤❤❤❤
ลายเส้นภาคแรกสวยมากครับภาคที่เหลือลายเส้นดร๊อปลงเรื่อยๆ แถมด้วยการออกแบบตัวละครที่ดูขาดเสน่ห์แบดูโรคจิตขึ้นเรื่อยๆ สัดสวนตัวละครภาคหลังๆ เริ่มดูไม่ใช่คนแล้ว ยิ่งตัวละครหญิงเนี่ยนึกว่าโคนม
"ห้ามกินทุเรียนกับแอลกอฮอล์" 😂 เพิ่งรู้จากเรื่องนี้เหมือนกัน สมัยนั้นไม่เคยเห็นสื่อไหนมาเตือนเรื่องนี้เลย มีแต่บอกกันเองปากต่อปาก
ยุคผม อ่านเจอจากเจ้าสาวซาตาน 😅 เป็นแผนฆ า ต กำ ตัวละครนึงในเรื่อง
ความรู้ส่วนมากผมก็จากเรื่องนี้ละ ผมชอบเรื่องนี้จนได้ทำงานในครัวจีนโรงแรม5ดาวสมใจ
กะทะเหล็ก กับอีกเรื่องที่มีพระเอกชื่อเหมา ที่เวลากินซีฟู๊ด จะมีทะเลขึ้นมาแบบนี้ สนุกมากครับ
ภาคแรกสนุกจริง ถึงจะรำคาญนิสัยพระเอกกับนางเอกก็เถอะ ภาค R ก็พออ่านได้ ส่วนรุ่นลูกนี่ไม่เคยอ่าน เพราะมังงะแพง 😅แต่อาจารย์เขียนเรื่องไหนก็แปลกทุกเรื่องเลย แล้วแต่ละเรื่องก็น่าจะโดนตัดจบด้วย (ประมาณ 2-4 เล่มทุกเรื่อง) ทั้งหมากรุก ช่างไม้ ตัวละครก็คล้ายๆกัน คือออกแนวชั่วร้าย ชอบโวยวาย มีจอมโหดนี่แหละที่มาได้ 20 กว่าเล่ม
น่าจะเป็นการ์ตูนทำอาหารเรื่องเดียว ที่ได้เห็นพ่อครัว กรรมการ และคนดู ต่อยกันให้เห็นแบบจะๆไปเลย หลายๆครั้งไม่ได้จบด้วยอาหารหรอก แมร่งต่อยกันนี่แหล่ะ 555
ไม่รู้จักครับ คลิกเข้ามาเพราะผมติดตามคุณฮ่ะ คุณลงไรมาก็ดูเกือบตลอดฮ่ะ
แนะนำไห้อ่านสนุกมาก สนุกกว่า โซมะอีก
เพราะภาคแรกมีคนแต่งเนื้อเรื่องให้มันถึงสนุก ภาคต่อมา คนเขียนคิดเรื่องเองมันเลยเละอย่างที่เห็น อันที่จริงภาคต่อคนแต่งคนก่อนก็มาช่วยน่ะแต่นิตยสารมันปิดตัวเลยตัดจบ ส่วนภาคอื่นๆก็คือหมดมุขวาดออกมาเละตุ้มเป๊ะคนแต่งเรื่องไม่มาช่วยแล้ว
ลูกพี่ ฮิกิเมะ ดัน นี่ผมนึกถึง โรเบิร์ต ใน อาท ออฟ ไฟตติ้ง เลยครับ
8.00 คนที่อ่านเท่านั้นที่รู้ว่าน้องหมาหมายถึงอะไร😂😂😂
ตัวอร่อยเลย 55
แซบหลายๆ 😂
เคยเห็นเพื่อนเช่ามาอ่านก็เลยพอรู้จักอยู่บ้างอย่างประโยค "อาหารคือการดวล" กับเมนูที่มันเอาสมองกุ้งมาทำไข่เจียวใช่มั้ยนะ กับอีกฉากที่แบบเนื้อปลามันไม่สด แล้วโดดลงไปเตะฉลามขึ้นมาแล่ เห็นแล้วนึกว่า นี่มันการ์ตูนทำอาหารแบบขายแก๊กรึไง แต่แม่มจริงจังชิบ(มันเช่ามาอ่านตอนที่โซมะกำลังดังเลย มีตัวเปรียบเทียบชั้นดี)แต่ส่วนตัวจะผูกพันธ์กับเรื่อง Mr.Ajiko พ่อครัวรุ่นจิ๋ว ดูตอนเด็กๆแล้ว ตัวเอกก็เป็นเด็ก มันเลยแบบมีกำลังใจอยากลองทำอาหารขึ้นมาเลย แบบข้าวหน้าหมูทอดชิ้นหนาๆ ใช้เทคนิคทอด2ที แกงกระหรี่ที่ใส่ในสัปปะรด และที่ตราตรึง พิซซ่าพับครึ่งโยนลงไปทอด
ภาคแรกยกให้เป็นการ์ตูนในตำนานภาค R ส่วนตัวผมยังชอบอยู่ แต่ก็เหมือนถูกตัดจบภาค 2nd น่าเบื่อมาาาาากกก ผมอ่านไม่จบ(บ้านเราขายแพงด้วย) ถถถถที่จริงหลังจากจบภาคแรก อ.คนวาดเองไม่ว่าจะวาดเรื่องอะไรก็จะโดนตัดจบตลอด เซียนหมากรุก ช่างไม้ โดนตัดจบเรียบ
ส่วนตัวมีมังงะเรื่องนี้ด้วยมีเเค่สามเล่ม555 ชอบมากเวลามันของ นึกถึงการทายวัตถดิบกับนักชิม เฉลยคือสทองหมู เราก็้ว้าว
ไม่รู้จักเรื่องนี้นะ เเต่ชอบเเนวการเล่าของช่องนี้มากก❤
ไข่เลือด น่าสนใจสุด มั้ง ถ้าจำไม่ผิด กับอยากลอง ตอเซี๊ยะหมี่
โคตรอยากกินไข่ของหวานในเล่ม 5โคตรอยากกิน ซาปุกเหลี่ยม ที่ฮิกิเมะ ทำในเล่ม 6ไหนจะข้าวผัดน้ำมันราของอากิยามะอีกแต่ละเมนูคือรังสรรค์มากๆเป็นการ์ตูนอีก 1 เรื่องที่ผมชอบมากในวัยเด็กเลยครับ
ไม่รู้จักเรื่องนี้ค่ะ เเต่กดเข้ามาเพราะช่องนี้เล่าสนุกมากกก
บอกตัวละครหญิงจุดเด่นเรื่องไม่ใด้เดี๋ยวติดเหลืองแต่รูปที่ใช้มันดันเป็นรูปจางแต่งหญิง เหลืองแบบไหน
จากเท่าที่อ่านพวกภาคต่อมามีน้อยมากจริงๆครับที่ภาคลูกจะปัง อย่างโจโจ้นี้ พยายามก็แทบไม่มีพ่อของตัวเอกมาเลย อย่างภาค 6 ที่โจทาโร่มีบทก็ตัดบทให้เร็วที่สุด เพราะงั้นการเสี่ยงที่น้อยที่สุดคือตัวเอกคนเดิมครับ อย่าง กัซเบลภาคสอง นี้ผมรู้สึกมันสนุกกว่าภาคแรกซ่ะอีก
กัชภาคสองเขาย้ายมาเขียนในนิตยสารสำหรับกลุ่มผู้อ่านที่โตขึ้นด้วยเนื้อหาเลยเขียนได้เข้มข้นกว่าเดิมมากเลยครับ
8:00 อันนี้BGถ้าคนเคยอ่านจะรู้ว่าไอ้หมอนี่มันทำอะไรกับน้องหมา5555
จารย์หาการ์ตูนเล่นบาสยุค90ใฟ้หน่อย. ไม่ใช่แสลมป์ดั้งค์นะพระเอกตัวเล็กๆเล่นบาสใส่รองเท้าบาส. แต่คือแบบบาสในเรื่องเขาแอดวานซ์ เป็นล่ำเป็นสัน. หรือเล่นบาสบนตึกที่กำลังถล่มบ้าง. เหมือนพระเอกตัวเล็กตามหา แหวนอะไรซักอย่าง
ผมว่าภาคสุดท้าย ไม่ได้แย่ขนาดนั้นนะ อยากอ่านต่อมากๆ เสียดายที่จบแค่นั้นแต่ก็จริงว่าสตอรี่มันก็จะวนๆ ที่การแข่ง หรือทัวร์นาเมนต์ อยู่ที่จะใส่องค์ประกอบปลีกย่อยมาได้สนุกแค่ไหน Develop ตัวละครอื่นๆ มาตีคู่ทำให้เรื่องราวน่าสนใจมากแค่ไหน
ภาคแรกในดวงใจเลยฮะ อาหารแห่งจิตใจ แบบเบิ้มๆ
แบบเบิ้มเบิ้มเบิ้ม นมแม่งใหญ่กว่าหัวอีก
ภาค R ลายเส้นไม่สวยเหมือนเดิมเนื้อเรื่องสนุกดี พออ่านจบภาคนี้ก็ไม่ได้ตามต่อเลย
เสน่ห์ตัวละครนี่สุดจริงเรื่องนี้ชอบมากโดยเฉพาะตัวร้ายอย่างโอทานิขาดไม่ได้เลย และที่น่าสนใจมากที่สุดคือเทคนิคในการทำอาหารนี่แหล่ะ ที่มันน่าตื่นเต้นที่สุดละเพราะเดาไม่ได้เลยว่าแต่ละคนจะมีวิธีทำออกมาได้อย่างไร
ผมไม่รู้จักผมอายุ 23 แต่ฟังเเล้วน่าหาดูเหมือนกันนะครับ ยิ่งแนวทำอาหารแล้วด้วย
พึ่งรู้ว่ามีภาคต่อจากคลิปนี้เลย😂 อ่านแค่ภาคแรก เมนูไข่แมลงวันคือจำไม่ลืม
ตรูไม่รู้จักแต่ชอบดูคริปพี่เฉยๆ😂
พอรู้ว่าภาคลูก แม่คือคิริโกะ ....ก็ไม่ได้ผิดจากที่คาด เพราะแนวการ์ตูนยุคนั้นจับคู่พระเอกนางเอกง่าย ๆ อยู่แล้ว ชายหญิงคู่ไหนเด่นสุดก็มักลงเอยกันทั้งที่เคมี นิสัย ไม่เข้ากันเลย ไม่ค่อยมีพลิกโผ เพียงแต่ถ้าเป็นโลกความเป็นจริงนี่.... นึกไม่ออกว่าสองคนนี้จะลงเอยกันได้ไง นอกจากจะเมาทั้งคู่แล้วหลุดท้อง ก็เลยเลยตามเลย คิริโกะไม่อยากให้ลูกไม่มีพ่อ ส่วนจาง ก็อยากได้ทายาท แต่จากนิสัยของสองคนนี้ถ้าเป็นคนจริง ๆ ต่อให้แต่งงานกันได้ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ภายหลังก็น่าจะหย่ามากกว่า)
ชอบภาคแรก ภาคหลังๆ หาอ่านไม่ได้เลยครับ
สอบถามค่ะ อันนี้ใครผ่านมาเห็นเม้นช่วยตอบได้นะคะ พอดีเรากำลังตามหามังมะทำอาหารเรื่องหนึ่งที่ตัวละครเป็นเด็กประถม แต่สามารถแปลงร่างที่คล้ายๆกับมาสไรเดอร์ได้นะคะ เราจำไม่ได้ว่าชื่ออะไรแต่จำตอนที่ทำเมนู เราจำได้แค่ว่าตัวครตัวนี้ ทำไอติมมันฝรั่งนะคะ กับน้ำมะเขือเทศแบบใส เราจำได้แค่นี้นะคะ เรานึกมาสักพักใหญ่แล้วแต่จำไม่ได้ว่าชื่อเรื่องอะไรค่ะ😭😭
ฮือออ ชอบเรื่องนี้มากนะคะ
เคยอ่านตอนนึงที่พอ.เอาเลือดนกมาทำของหวานก็เลยติดตามตั้งแต่นั้นเลย😂 คือมันเป็นวัตถุดิบทีโคตรพีคเลยค่ะว่าจะเอามาทำของหวานได้ เคยเจอแต่แกงจืดเลือดหมู😂
จางสุขุมลงไม่แปลก เพราะอายุมากขึ้น จะให้เกรียนและเบียวตลอดกาลคงไม่ใช่ 😅รุ่นลูกมันมีส่วนผสมระหว่างแม่กับลูก มันเลยไปไม่สุดซักอย่าง
นี่อ่านครั้งแรกก็ภาคลูกเลย ซึ่งผมก็รู้สึกว่าสนุกดีนะ แต่โดนตัดจบแหละช่วงท้ายๆก็เลยดูเรียบๆไปหน่อย
อีกเรื่องในตำนานก็เรื่องเจ้าหนูอร่อยเหาะ ภาคแรกตั้งแต่ยังเป็นลายเส้นแบบโบราณยุค80 ที่เนื้อหาในมังงะกับอนิเมะค่อนข้างต่างกันพอควร(แต่ก็สนุกพอๆกัน) พอมาภาครุ่นลูกแล้วมีความรู้สึกว่าไม่สนุกเท่ารุ่นพ่อ
จอมโหดกระทะเหล็ก Original คือ ที่สุด !!
สุดยอดการ์ตูนทำอาหารจีน โดยคนญี่ปุ่น สนุกสุดๆ
เห็นว่าอาจารย์แกทะเลาะกับที่ปรึกษาคุณเคโกะ จนเปลี่ยนคน ที่ภาค r รีบจบเพราะสาเหตุนี้ด้วย มีแอบๆใส่มาท้ายเล่มด้วย
ไม่รู้จักครับ พึ่งมารู้จักเพราะพี่นี่แหละ รู้จักแต่ยอดกุ๊กแดนมังกร
แหม่! ถ้าจับคู่กับไอ้หนุ่มเจปังนี่ล่ะก้อนะ....คู่หูนรกแห่งวงการอาหาร 🔥
ภาคแรกสนุกมาก ภาค 2 ถึงจะแปลกๆไปบ้างแต่ก็ยังสนุก ภาค 3 อ่านแล้วต้องกลับมาดูหน้าปกอีกรอบนึกว่าหยิบหนังสือผิดเล่ม
มันน่าเบื่อตรงที่ภาคแรกช่วงหลังจากที่โกเงียวออกมากับภาคต่อ ตัวละครมันคล้ายกันไปหมด ทุกคนตั้งหน้าตั้งตาเอาของประหลาดๆ มาทำอาหารแบบให้กรรมการตกใจไปเสียเกือบทั้งหมด ก็เลยน่าจะเป็นเหตุให้หมดความนิยมไป
รอบหน้า ขอเรื่อง ข้าชื่อโคทาโร่ ครับ
การ์ตูนในตำนานของผมเลย ภาคนินจากำลังสนุกอยู่ดีๆก็หายไปเลย
ขึ้นหิ้งในดวงใจเลยค่ะ เสียดายหายไปเลย จำได้ว่าเพราะสุขภาพคนเขียนรึไงเนี่ย
@@DarkAngel-ul6wl คนเขียนป่วย หายดีก็มาเขียนต่อ แต่ขายไม่ออก เลยโดนตัดจบ
@@DarkAngel-ul6wl สมัยนั้นไม่ค่อยมีข่าวสารเหมือนทุกวันนี้ โตมาถึงรู้ว่าคนเขียนมีปัญหาสุขภาพ บางคนก็บอกว่าให้มันจบที่ภาคยูโด คิดแล้วเศร้าการ์ตูนที่ชอบไม่ได้มีตอนจบหลายเรื่องเลยทั้ง berserk (คนอื่นเขียนต่อไม่นับนะครับ🙂) hunter นี้อีกอันจะได้อ่านตอนจบไหม
@@phuphanbusabong4617 ใช่ครับ เสียดายไม่จบ
รู้จักเรื่องนี้ แต่ไม่เคยอ่านเลยครับ ตอนนั้นรู้จักการ์ตูนทำอาหารแค่โยอิจิ พ่อครัวรุ่นจิ๋ว แล้วต่อมาก็เรื่องโซมะยอดนักปรุง แล้วก็แนวการ์ตูนต่อสู้แฟนตาซีอย่างโทริโกะ
อ่านซ้ำไปประมาน7-8รอบได้ในเว็ปเพราะผมหามังงะเล่มไม่เจอ😢
พี่บอกไม่มีใครกดเข้ามาหรอกถ้าไม่รู้จัก มีครับผม14 แค่เห็นปกว่ามันดูน่าสนใจดี
เมนูตอนเอาหมากรรมการตัดสินมาทำอาหารคือเป็นตอนที่ตราตึงมาก เคยอ่านตอนเด็ก😂😂😂😂
สนุกมากครับ
7:13 YUSUKE MURATA ART mentioned 🗣️🔥🔥🔥🔥💯💯
จำได้ว่าเคยเจอตอนที่ให้ปอกไข่เหลือเยื่อไว้มันจะอร่อยขึ้น พอทำตามแล้วฝืดคอจัดเลย5555
ชอบมากครับมังงะเรื่องนี้ทีไม่ใช่เล่มR เรื่องนี้รู้ครั้งแรกที่ห้องสมุดรร.แล้วขโมยมาดูอ่านไม่ออก555+ตอนเด็กครับเล่มขโมยยังอยู่555+จะ19ปีแล้วมั่งที่ขโมยมา😅
โอเค ✌🏻
ไม่เคยอ่านแต่ก็ดู เพราะปกติตอนเด็กเลือกอ่านจากลายเส้น มีคนมาเล่าให้ฟังก็ดีเหมือนกัน😂
ไอ้เกร็ดปลาซีบีมทอดนี่ก็มาจากเรื่องนี้ซึ่งตอนหลังรายการเชฟไทยปะทะเกาหลีก็เอาเมนูนี้มาออกรายการ เรื่องทั้งเรื่องคือหากจะมีตัวละครที่น่าสนใจๆในจอมโหดกระทะเหล็กก็มี จาง โกเงียว โอทานิและนางเอกที่ดีพอจะสร้างเส้นเรื่องได้ โกเงียวกับจางอาจดูคล้ายกันแต่โกเงียวดูบ้าคลั่งกว่าและน่ากลัวกว่าอย่างชัดเจน ถ้าจางเป็นโจคเกอที่ดูฉูดฉาดโกเงียวก็คงเป็นฮานิบาลที่เผินๆเหมือนคนปกติต่อซ่อนความบ้าคลั่งและร้ายกาจอย่างที่ไม่อาจคาดได้
เรื่องนี้สนุกจริงๆครับ เชฟดิบๆเถื่อนๆ จำได้ตอนประถมอ่าน มีตอนนึงที่พระเอกต้องเชือดคอนกกระจอกเทศมาทำอาหาร ตราตรึงใจเลยในวัยเด็ก555555
เคยอ่านแต่ภาค R ก็ชอบแล้วพอมาดูคลิปนี้อยากไปดูภาคแรกเลยครับ😊
20 ปลายๆน่าจะรู้จัก ใช่คับ 30 กลางๆอย่างผมก็รู้จักสมัยเช่าอ่าน ม.ต้น
ทำเรื่องโจรสลัด coco หน่อยค้าบ
ผมไม่รู้จักเเต่อยากให้เอามังงะอนิเมะ ที่มีสตอรี่น่าสนใจมานำเสนออีกคร้าบบบ
ภาค2 ผมให้จบแย่เท่ากับปาหมอนชาแมนคิงเลยลูกสาวโกเงียว10/10
เคยอ่านตอนประถมลืมชื่อเรื่องไปแล้ว แต่จำฉากที่พระเอกทำอาหารเยอะไปแล้วไม่รู้ว่าต้องใส่น้ำเปล่า จนโดนหัวหน้าเซฟหรืออะไรนี่ละด่า/ตี จนแอบไปเสียใจคนเดียว แล้วนางเองต้องมาปลอบและบอกว่าต้องใส่น้ำเปล่าด้วยเวลาทำอาหารจำนวเยอะๆ กับอีก2-3ฉาก แปลกที่ไม่เคยลืมจนถึงทุกวันนี้ ขอบคุณช่องที่เอามาทำให้คิดถึงนะครับ ❤
ลืมกระทั้งชื่อพระเอกไปแล้ว แต่จำฉากได้ 😅
@@syxng4156 จาง มันไม่รู้วิธี ทำอาหารชุด เพราะปกติ ทำไห้ปู่คนเดียว เลย สตันท์ 😅
พอ ๆ กับเรื่องนูเบ ยิ่งวาดภาคต่อยิ่งลงเหว ยิ่งภาคแรกจบได้ดีมากไปแล้วด้วย
ปมใหญ่ช่วงตัดจบของภาค 2nd รุ่นพ่อแม่ของ จาง และ คิริโกะ (สำหรับรุ่นสองต้องเรียกรุ่นปู่ย่า) หวังว่าจะได้เล่าในซีรี่ย์โกเงียวนะ ว่าเกิดอะไรขึ้น ค้างคาสุดๆ
13:54 อ๋อ คนเขียนแกเป็นเชฟที่เขียนการ์ตูนได้นิดหน่อยสินะครับ
จาวภาคแรกดูชอบทั้งเรื่องยกเว้นตอนท้ายๆจบแบบงงๆ โซมะหลังพ่อเอริโผล่มาเนื้อหาดรอปลง รอตอนจบ นี่ยังไม่พูดถึงปีสองที่จืดสนิท
เคยอ่านนานมากๆแล้วแค่ตอนทำข้าวผัดกับทำเห็ดที่กรรมการกินแล้วอยากกินไม่หยุดนั่นน่ะ นอกนั้นไม่ได้อ่านอีกเลย- -
เป็นการ์ตูนที่ชอบอ่านตอนกินข้าว ทำให้การกินข้าวอร่อยขึ้น
พิชิโอ หน้าไข่ แมงวัน อร่อย🤣
ไข่เลือดนกพิราบนี่คือที่สุดแล้ว เป็นอะไรที่อยากกินที่สุดจากมังงะแล้ว
อินี้ไม่รู้จักอ่าพี่ อายุ25ขึั้นแล้วค่ะ เป็นเด็กที่ไม่ค่อยมีความสุขในตอนเด็กเท่าไร T-T
ชอบภาคแรกมา มีแต่อะไรที่คิดไม่ถึงตลอด อย่างตอนโกเงียวเอาหมามาทำอาหาร ผมนี่ข้อคเลยครับ 5555
อยากอ่านอีกครั้งเลย
ทำเรื่องเกียวกับโจโจ้หน่อยครับ
ตัวละครจางเป็นพระเอกที่มีมิติมาก มีมุมสุดเกรียน และมีมุมที่อ่อนแอ ผมชอบมากกว่ายอดกุ๊กแดนมังกรอีก เสียดายไม่เคยทำเป็นอนิเมะ สงสัยเพราะตัวเอกเถื่อนเกิ๊นนนนน
ใช้ ถ้าเป็น อนิเมะ คงสนุก😢
สิ่งที่พระเอกเรื่องนี้ทำ คือสิ่งที่ตัวร้ายยอดกุ๊กแดนมังกรทำ😂
ไม่เกี่ยวกับความเถื่อนหรอก น่าจะความนิยมไม่ถึงเกณฑ์ การ์ตูนเถื่อนๆอย่าง Goblin slayer ยังทำได้
เพราะเมนูมันเถื่อนสุดๆละมั้ง เห็นเอาสัตว์ลงไปทำอาหารทั้งตัวเลยเช่นฉลาม ทำอนิเมะออกมาน่าจะโดนดราม่าเยอะ 😅
สาวๆในเรื่อง โตใหญ่เกิน 18+
รักภาคแรกเกลียดภาคต่อ ไม่เกินจริง เขียนได้ทำลายความรู้สึกมาก สำหรับผมไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง แต่เป็นความชุ่ยและมักง่ายในการวางเรื่องที่เสียใจจริงๆ เปิดเข้าเล่มแรกมาก็ดึงยืดแล้ว
ภาค 2nd ฉากเซอร์วิสเยอะเกินไป และมีฉากเซอร์วิสของตัวละครผู้ชาย มุกอาหารก็มาจากภาคแรกแรก แต่มันไม่รู้สึกคิดถึงภาคแรกเลย จนเปลี่ยนใจไม่ตามดูเลยครับ
ภาคแรก ดีเยี่ยม
ภาค R ดีแต่สั้นและตัดจบเร็วไป
ภาคลูกแย่คือแม่งตัดบทตัวละครแบบง่ายๆ ตัวละครรุ่นลูกหลายตัวโผล่แต่ไม่โชว์ทำอาหารแค่รู้ว่าแข่งแล้วแพ้ไป
แถมปูบทลูกบุญธรรมโอทานิตั้งนานแต่แพ้ในรอบรองชนะเลิศสะงั้น
สอบถามครับมีกี่ภาคหรอครับผมเคยอ่านเเค่ภาคเเรกภาคเดียว่าจะไปตามอ่าน
@@zeroname5179 มี ภาคแรก28เล่มมั๊ง ภาคRมี10เล่ม แล้วก็ ภาคลูกอีก7เล่มหรือไงเนี่ย แล้วหายไปเลย
ภาคลูกจบแบบปูทางไว้ชัดเจนว่าจะทำภาคต่อ แต่ก็หายไปเลย มีการจะไปตามหาพ่อแม่ที่แท้จริง (ของใครจำไม่ได้แล้ว) แล้วก็นางเอกท้องด้วย
0:45 ไม่รู้จักแต่รักช่องนี้เลยดูครับ กริ้วๆ
ผมด้วย😊
เหมือนกันค่ะ เนื้อหาจะเป็นยังไงก็ได้หมด ถ้าเป็นช่องนี้ดูหมดดดด
ด้วยคนค่ะ
อาหารหลายอย่างในเรื่องมาก่อนกาลในวงการอาหารบ้านเราเลยครับ อย่างเช่น...
- ซาโตดะบอสภาคR ที่ทำอาหารแนววิทยาศาสตร์ ก็คืออาหารโมเลกูล่าร์ อย่างที่เชฟดังๆบ้านเราหลายคนก็รังสรรค์อาหารด้วยวิธีนี้ เช่น เชฟเอียนเชฟกระทะเหล็กประเทศไทย
- เนื้อออสบีฟแกรสเฟดของออสเตรเลีย ที่เป็นวัตถุดิบในภาคR ก็มาเป็นที่นิยมอย่างมากในปัจจุบัน
- ในตอนริวจิ เจ้าแห่งซอสXO ซอสXOก็ใช้กันแพร่หลายในร้านอาหารจีนบ้านเรา
- น้ำรา น้ำมันพริกตอนที่จางแอบดวลนอกเวทีกับโค ก็เป็นนิยมกันอย่างกว้างขวางตามร้านอาหารต่างๆ
- พริกเครื่องปรุงเกาหลีและโคชูจังที่ เซเรนุ ยัง ใช้ในภาคแรก ก็เป็นที่ชื่นชอบกันในบ้านเราในช่วงเทรนด์เกาหลีมาแรง
- หรืออย่าง อาหารคือความไม่สิ้นสุด นูแวลชินอวา และการแต่งจาน ของยัง ก็เป็นอาหารฟิวชั่นที่แพร่หลายในวงการอาหารบ้านเรา และการตกแต่งจานที่เป็นหนึ่งในศาสตร์การเรียนหลักสูตรด้านอาหาร มีวิธีคิดมีกระบวนการเป็นหลักการเลยทีเดียว
- การใช้เครื่องสูญญากาศและเครื่องมือทันสมัยในการช่วยทำอาหาร ของคาวาฮาระ ในรอบทำไก่ ซึ่งก็มีใช้ในร้านดังและสถาบันสอนอาหาร
- แป้งปอเปี๊ยะเวียดนาม ในตอนร้านโกบังโจแข่งทำปอเปี๊ยะกัน ก็มาประยุกต์ใช้หลากหลายอยู่
- การทอดปลาทานทั้งเกล็ดของจาง ก็เป็นที่นิยมทานในร้านอาหารจีนและโอมากาเสะ
- การอินฟิวกลิ่นและรสชาติของเกลือของคริโกะอีก ที่มีเกลือมากมายหลายแบบในปัจจุบัน
- เทคนิคการทำไส้ในของอาหารให้เป็นน้ำซุปหรือลาวาโดยทำเป็นเจลาตินหรือใส่เจลาตินแผ่นลงไปเป็นส่วนประกอบ ในตอนปอเปี๊ยะซุปขาไก่ของจาง เทคนิคแบบนี้ ก็อย่างเช่น เสี่ยวหลงเปา
- ซอสกาแฟของซาซาบี ฮอนโง และ ซอสอะโวคาโดของคิริโกะ ที่มีในเมนูอาหารตะวันตกในปัจจุบัน
- พริกทีีทำให้ชาที่จางเอากลับมาจากเมืองจีน ก็พริกหม่าล่าทีนิยมทานกันมากในปัจจุบันนี่เอง
- เกี๊ยวซ่ารูปปลาทองของสกูลกับคาวาฮาระ ก็เป็นการสร้างสรรค์รูปร่างหน้าตาอาหารที่พบเห็นได้ในร้านติ๋มซำและร้านขนม
- น้ำส้มยุซุที่จางมาใช้ประกอบอาหารตอนดวลกับฮิกิเมะ ก็นำมาประกอบอาหารทั้งคาวและหวาน
- ตับปลางัวที่จางเลือกใช้ดวลกับสกูล ก็เป็นเมนูอาหารญี่ปุ่นแสนอร่อย
- การทำซอสเป็นไอศครีมกินกับอาหารคาวของริวจิ
- อาหารแบบเสิร์ฟช้อนวันไบต์ตอนที่ริวจิ โกเงียว ฮิกิเมะ จาง แข่งกัน ก็นิยมเสิร์ฟกันในร้านเชฟเทเบิล ไฟน์ดรายนิ่ง และโอมากาเสะ
- ฯลฯ
หลายๆเมนูอาหาร วัตถุดิบ และเทคนิคการทำอาหาร ก็สามารถพบเห็นได้ จากรายการเชฟกระทะเหล็ก ท็อปเชฟ มาสเตอร์เชฟ หรือแม้แต่มาสเตอร์จูเนียร์ ก็มีให้ได้เห็นกัน รวมทั้งรายการอาหารตามสื้อช่องทางต่างๆอีกด้วย
แต่อาหารโลกในอนาคตอย่างแมลงทอดของจาง มีในบ้านเรามานานกว่าเยอะครับ และเกี๊ยวซ่าห่อด้วยหมึกของทาวารายะ เทคนิคนี้หมึกยัดไส้บ้านเราก็มีนาน ไม่แปลกอะไร 555
ปล.- ส่วนเรื่องกินทุเรียนแล้วดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ อันนี้สัมผัสมากับตัวเองเลยครับ ก่อนที่จะมีเรื่องจอมโหดกระทะเหล็กอีก คนรุ่นก่อนๆก็เคยบอกเล่ามา แต่ก็ไม่นึกเชื่่อ ขอบอกเลยว่าทรมานมากๆๆๆๆ อย่าได้ลองเลย ขนาดดื่มไปไม่เยอะนะครับ
ไอ้เรื่องทุเรียนกับเหล้า
ผมเรียนรู้มาจากเรื่องนี้เหมือนกันครับ
ตอนนั้นเป็นความรู้ที่อ่านแล้วโอ้โหมาก
ส่วนเรื่องปัจจุบัน ที่มีแนวการทำอาหารที่คล้ายกับในเล่มเข้ามา
ผมดันมีคสามคิดที่ค่อนข้างจะเบียวนิดๆ
แบบว่า เป๋นไปได้ไหมที่คนในยุคนี้
โตมากับเรื่องนี้เหมือนกัน
เลยเริ่ม Adapt อาหารกันมากขึ้น
มาก่อนกาลจริงๆอาหารแต่ละอัน
ภาคแรก ศึกดวลกับ หมออาหารลับ อู่สิงไหว่(โกเงียว) มันสุดละครับ
เซเลน หยาง ต้องยกให้เรื่องของหวานโดยเฉพาะ ไอ้ตอนทำ เปาะเปี๊ยะ เนี่ย
ปลาทอดที่กินได้ทั้งเกล็ดน่ากินครับ (เห็นหน้าตาคนชิมคนแรกนี่หละ)
ตอนดวลกับพวกของ หวงหลานชิง (โค รันเซย์) กับ เรื่องตำแหน่งแป๊ะลั้งอ๊วง(ไป่หลานหวาง) หรือ ตอนที่เจอกับ เถาหมิงฮุย(ย่าของจาง) ยังขยายสเกลได้อีกเยอะ
@@tm114paul ตั้งแต่ภาคRมา เหมือนหลงทางอ่ะครับ ภาคแรกนี่ชอบมากๆๆครับ ทำให้ผมชอบเข้าครัวทำอาหารทำกับข้าว จะมีพยายามทำเทคนิคการทำอาหารอย่างในเรื่องด้วย อย่างการผัดข้าวแยกไข่ขาวกับไข่แดง ผัดขาวกับไข่ขาว กลายเป็นข้าวผัดไข่ขาวแบบขอบไข่ดาวไหม้555 หรืออย่างการทอดไฟอ่อนแล้วเร่งไฟแรงตอนจะสุกสำเร็จ (ตอนแขงทำปอเปี้ยะ) แต่มาใช้ทอดตูดไก่ทอด (อันนี้เวิร์คครับ ผิวนอกเกรียมกรอบข้างในยังนุ่มเคี้ยวได้อร่อย) เและเคยซื้อเนื้อฉลามที่แม็คโครมาลองทำอาหาร แต่ไม่ไหวไม่เป็นจริงๆ กลิ่นแอมโมเนียแรงมากๆๆ มักนมอย่างในเรื่องก็ยังไม่ไดีขึ้น จนกินไม่อร่อย 555 ตามเนื้อเรื่องบอกว่าต้องชำแหละแล้วนำมามักและปรุงอาหารทันที น่าจะจริงก็ได้นะครับ เพราะที่ซื้อมาเป็นแบบชำแหละแพ็คกล่องโฟมไว้นาน
@@thunderspirit3828 ภาคR ถ้าไม่โกนหัว กับ เลื่อนเอา ไอ้พวกหูฉลามกับ3หน่อนั้น ออกไปอีกหน่อย น่าจะยืดได้อีกนิดนึง ไหนจะเรื่องของ โอทานิ มิซึกิ กับ บลู อีกคน
@@tm114paul แถมมีเนิร์ฟจางลงอีกด้วยครับ ตัวละครเด่นๆภาคแรกก็ไม่เอามาใช้เลยอีกต่างหาก
เรื่องนี้สนุกมากกกกก สมัยเช่าหนังสือที่ร้านคือตามอ่านจนจบ จำได้ว่าตอนที่คิดว่าอร่อยที่สุดคือตอนเมนูเส้นที่ค่อย ๆ หอมขึ้นจนกรรมการอดใจไม่ไหวต้องขอร้อง ทั้งที่ตัดสิทธิ์จางไปแล้ว กับตอนใช้ปลิงทะเลทำเกี๊ยวซ่าที่ดูแล้วรู้สึกคาวในใจ ทำให้ตอนดูโซมะคือรู้สึกว่าเด็กมากกกก อยากให้เอาจางมาทำอนิเมะถึงจะรู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ ถ้ากองเซ็นเซอร์ผ่อนลงกว่านี้ อาจารย์อาจจะมีไฟเขียนผลงานดี ๆ เหมือนตอนภาคแรกก็ได้
ชอบเรื่องนี้มาก ส่วนตัวชอบมากกว่าโซมะด้วยซ้ำ เพราะความรุนแรงในการทำอาหารที่ดีจัด โซมะจะออกไปแนวเซอร์วิสมากกว่า แต่พออ่านภาคลูกแล้ว โอ้โหอย่างก๊อปภาคพ่อเลย เหมือนภาคพ่อมีอะไร รุ่นลูกก็เอามาทำใหม่ ถ้าไม่เคยอ่านภาคพ่อมาก็อาจจะสนุกแหละ แต่อ่านภาคพ่อเถอะ แต่ละครั้งการทำอาหาร โคตรสนุก โคตรเวอร์ โคตรคลั่ง
ก็อปมา แต่ไม่สุดเท่าที่พ่อเคยทำด้วย เลยเหมือนแค่ของปลอม ฝีมือนี่ยิ่งไม่ต้องเทียบ รุ่นพ่อขนาดตอนเล่มแรกๆที่ไม่ได้เทพเว่อร์อะไรมากมันยังหาสารพัดวิธีมาชนะ (เป็นเรื่องที่ตัวเอกพัฒนาการดีนะ เล่มแรกๆกับหลังๆนี่ชัดเลยว่าฝีมือผิดกันจริงๆ) รุ่นลูกนี่แทบไม่มี กลายเป็นดวลอาหารดาดๆ ไม่ต่างจากเรื่องอื่น
ภาคR จริงๆ ยังไปได้อีกครับ แต่มันจบแบบนั้นก็แอบเสียดาย
เราเป็นคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยค่ะ แต่แค่ชอบดูคริปทุกคริปของคุณมากๆ ถึงเราจะไม่รู้จัก แต่ฟังคุณพูดแล้วเพลิน สนุกมาก เราดีใจมากที่คุณใส่ใจทั้งคนดูที่ยังไม่ดูหรือดูแล้ว ขอบคุณมากๆเลยนะคะ 🙏🏻☺️
ภาคเเรกมีครบเกือบทุกเล่มเลยครับ อ่านเเล้วอ่านอีก ทุกวันนี้ก็ยังอ่านอยู่เลย สนุกมากๆ ส่วนภาคR ก็ไม่ค่อยเท่าไร ลายเส้นไม่เหมือนเดิมเลยไม่ค่อยอิน แต่ก็สนุกดี ถึงตัวจางจะไม่โหดเท่าภาคเเรกก็เถอะแต่ตัดจบไวไปหน่อย ส่วนภาคลูกไม่เคยอ่านเลย😅😅
ภาค R ผมคาใจวัตถุดิบที่ชื่อ ไข่มายา มาก มันทำได้จริงเหรอปอกไข่โดยไม่ให้เยื่อใต้เปลือกไข่ขาด
ภาคแรกจางดิบเถื่อนจริงเรียกว่าเน้นการทำอาหารแบบเพื่อชนะด้วยวิธีไหนก็ได้แม้มันจะดูโหดอย่างการทำให้อาหารของเชฟคนอื่นดูด้อยค่าหรือทำลายอาหารคนอื่นและไม่นึกถึงคนกินแค่ไหนก็ตามอย่างเคสเนื้อนกกระจอกเทศใส่ไข่แมลงวัน
แต่กับภาคR การที่จางสุขุมขึ้นก็เป็นเสน่ของมันเพราะมีการพูดถึงว่าจางไปฝึกวิชาทำอาหารที่จีนมา เขากลับมาด้วยการทำอาหารที่มีเสน่กว่าเดิมพิถีพิถันกว่าเดิม และไม่ทำร้ายจิตใจคนกินมากขนาดนั้น จางเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ด้วยฝีมือการทำอาหารจริงๆอาจจะใช้เล่กลในเรื่องวัตถุดิบบ้างแต่ต่างจากเดิมที่ต้องใช้เล่กลทำลายอาหารคนอื่น
ผมเลยมองว่ามันมีเสน่คนละแบบ
ผมชอบจางในภาค R ใช้ได้เลยครับ ถ้ายังบ้าบอแบบภาคแรกมันจะรู้สึกเหมือนตัวละครไม่พัฒนาเท่าไหร่
เสียดายสั้นไปหน่อย
ไม่รู้จักครับ แต่เขข้ามาดูเพราะคุณพูดเพลินดี แต่ช่วงนี้ยูทุบไม่ค่อยเอาคลิปคุณขึ้นฟีดผมเลอ
ไม่คิดว่าจะมีคนรีวิวการ์ตูนเก่าเรื่องนี้ ชอบมาก ทำอีกนะครับ
การ์ตูนทำอาหารอีกเรื่องที่ชอบคือ”โซ้ยแหลก“ที่พระเอกชื่อ เทนโด เรียวมะ
โซ้ยแหลกก็สนุก จำได้ว่าพระเอกต้องหิวก่อนถึงจะทำของอร่อยๆได้ เพราะมันจะกินเอง 😂
ผมไม่รู้จักเรื่องนี้ครับแต่ที่ดูเพราะเป็นคลิปของช่องนี้ครับ❤
มันจะมีมังงะเรื่องสั้น 2 เล่มจบ ของผู้เขียนคนนี้เป็นมังงะทำอาหารเหมือนกัน ใครจำได้มั่งว่าชื่อเรื่องอะไร แล้วมาก่อนหรือหลังภาคไหนหว่า เพราะลายเส้นดูทันสมัยกว่าภาคแรก
0:45 ไม่รู้จักเรื่องนี้ค่ะ แต่คลิกมาเพราะชอบฟังคอนเทนต์ช่องพี่
11:50 อายชีลนี่ก็เป็นอีกเรื่องที่คิดถึง
มังงะช่วงภาคแรกนี่ดีมากกกก แต่พอหลังจากนั้นอจ.โดนขอให้เขี้ยนต่อเป็นภาคระดับประเทศก็น่าเบื่อมาก
ผมคนนึ่งครับไม่รู้จักการ์ตูนแล้วเข้ามาดู หลักๆ เลยก็ชอบผลงานคลิปคุณล้วนๆ เลย
ทำแนวมังงะอีกนะครับชอบๆ แต่จะดีมาก ความแจกต่างระหว่างมังงะ กับ อนิเมะ ถ้าเจาะเรื่องนี้จะดีมากเลยทำต่อไปนะครับ ชอบๆ
จริงเลย ชอบมากเรื่องนี้ตอนเด็ก อ่านแล้วรู้สึกจางเท่จังวะ แต่พอภาคสองสาม อยู่ๆก็หยุดอ่านเฉย พอมาตอนนี้อยากย้อนกลับไปอ่าน ก็ไม่สนุก นึกว่าเป็นเพราะอายุเริ่มเยอะซะอีก สรุปมันไม่ดีเท่าภาคแรกเนอะ
อยากให้ภาคแรกทำอนิเมะ....แต่ก็นะ...การ์ตูนเก่าคงยาก.....แต่มันสนุกมาก ถ้าเทียบกับการ์ตูนทำอาหารอื่นๆ มันโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์จริงๆ ช็อตดวลแต่ละรายการโคตรสุด
- ภาค R จริงๆเหมือนคนแต่งไม่ได้วางแผนไว้ว่าจะจบเร็วแบบนี้ เพราะมีการเกริ่นถึงชื่อตัวละครที่ยังไม่โผล่มาชื่อ ท่านอากิตะ หลายรอบมาก จนก็รอลุ้นอยู่ว่าคนนี้เป็นใคร แต่สุดท้ายก็ไม่ออกมา แล้วตัดจบไปที่ทุกคนได้เงินเดือนเท่ากันหมด(แบบงงๆ)
- ส่วนภาครุ่นลูก ภาคนี้ผมอ่านแค่ 2-3 ตอนก็พอละ มันไม่ได้จริงๆ ทั้งอารมณ์ ทั้งจังหวะ ความสนุก ฝืดมากกกกกก
ตัวละครหญิงคือลือทุกคน ชอบมาก 😂
5555555
ภาคแรก ชอบมาก อ่านซ้ำจนนับรอบไม่ถูก ซาปุกเลียม คืออาหารในเรื่องนี้ที่อยากกินมากที่สุด
ภาคสอง อ่านแล้วเฉยๆ อ่านจบรอบเดียวก็ไม่ได้อ่านซ้ำอีก ติดใจตรงที่ ไข่มายา มันเป็นของที่ทำได้จริงเหรอ (ปอกไข่ดิบอย่าให้เยื่อบางๆ ใต้เปลือกไข่ขาด แล้วนำไปหมักกับอะไรจำไม่ได้)
ภาคสาม ไม่ได้อ่าน ไม่รู้เขาไปอ่านกันที่ไหน ร้านหนังสือแถวบ้านเลิกกิจการไปหมดแล้ว
ไข่มายา เอาไปผสม ผงไข่มุก ผงชาเขียว และ หัวฮี่ สีส้มในตำนาน คือ น้ำลายนกนางแอ่น
@@YanDere-rj8tz ไม่ใช่ ของที่คุณกล่าวมาคือ ไข่เลือด อยู่ในภาค 1 เป็นของหวานที่จางเอาเลือดนกพิราบมานึ่งเป็นรูปไข่แล้วคลุกผงไข่มุก ผงชาเขียว ผงมะพร้าว ผงรังนกนางแอ่นสีส้ม
แต่ ไข่มายา อยู่ในภาค 2 เป็นไข่เป็ดที่เอามาดองแล้วปอกเปลือกออกอย่าให้เยื่อบางๆ ที่อยู่ใต้เปลือกไข่ขาดแล้วดองซ้ำอีกครั้ง เป็นวัตถุดิบที่จางเอามาใช้ทำอาหารในโจทย์ อาหารที่ทำจากไข่ ซึ่งวัตถุดิบตัวนี้ทำให้จางทึ่งมากที่ผู้จัดการแข่งขันสามารถหามาไว้ในงานแข่งขันได้
@@YanDere-rj8tz ไม่ใช่ ที่คุณว่ามานั่นคือ ไข่เลือด เป็นของหวานที่จางทำแข่งในโจทย์ของหวาน ในภาค 1 แต่ ไข่มายา คือไข่เป็ดที่ดองด้วยเครื่องปรุงหลายชนิด เป็นวัตถุดิบที่จางใช้ทำอาหารแข่งในโจทย์ อาหารที่ทำจากไข่ ในภาค 2
@@panatpong อือ พูดผิด
ลืมไปเลยว่าเคยอ่าน
ขอบคุณครับ🙏
อาหารคือการดวล จิตใจ ไม่สิ้นสุด ชอบความเท่ ของ จาง เสียดาย ที่ได้รับความนิยมน้อย ตอนแรกหวังให้เป็น อนิเมะ เลย แต่คงยาก😢
จำได้เคยซื้อเล่ม1มาอ่านตอนเด็ก อากิยามะ จางถูกปู่สอนทำอาหารแบบโหดมาตลอด เช่น ถูกปู่เฆี่ยนหลังทุบตี ถ้าทำอาหารไม่อร่อย จนทำอาหารเก่ง ถ้าอากิยามะจางถอดเสื้อ จะเห็นรอยแผลเป็นเต็มหลังไปหมดจากการถูกปู่เฆี่ยนตีระหว่างสอนทำอาหาร
เราคนนึงแหละที่ไม่เคยรู้จักเรื่องนี้เลยแต่ก็เข้ามาดูเพราะคุณเล่าสนุกมากๆ เลย
นั่งรอวันที่หนังสือจะออกทุกอาทิตย์เลยครับ แต่ถูกตัดจบแบบ❤❤❤❤
ลายเส้นภาคแรกสวยมากครับ
ภาคที่เหลือลายเส้นดร๊อปลงเรื่อยๆ แถมด้วยการออกแบบตัวละครที่ดูขาดเสน่ห์แบดูโรคจิตขึ้นเรื่อยๆ สัดสวนตัวละครภาคหลังๆ เริ่มดูไม่ใช่คนแล้ว ยิ่งตัวละครหญิงเนี่ยนึกว่าโคนม
"ห้ามกินทุเรียนกับแอลกอฮอล์" 😂 เพิ่งรู้จากเรื่องนี้เหมือนกัน สมัยนั้นไม่เคยเห็นสื่อไหนมาเตือนเรื่องนี้เลย มีแต่บอกกันเองปากต่อปาก
ยุคผม อ่านเจอจากเจ้าสาวซาตาน 😅
เป็นแผนฆ า ต กำ ตัวละครนึงในเรื่อง
ความรู้ส่วนมากผมก็จากเรื่องนี้ละ ผมชอบเรื่องนี้จนได้ทำงานในครัวจีนโรงแรม5ดาวสมใจ
กะทะเหล็ก กับอีกเรื่องที่มีพระเอกชื่อเหมา ที่เวลากินซีฟู๊ด จะมีทะเลขึ้นมาแบบนี้ สนุกมากครับ
ภาคแรกสนุกจริง ถึงจะรำคาญนิสัยพระเอกกับนางเอกก็เถอะ ภาค R ก็พออ่านได้ ส่วนรุ่นลูกนี่ไม่เคยอ่าน เพราะมังงะแพง 😅
แต่อาจารย์เขียนเรื่องไหนก็แปลกทุกเรื่องเลย แล้วแต่ละเรื่องก็น่าจะโดนตัดจบด้วย (ประมาณ 2-4 เล่มทุกเรื่อง) ทั้งหมากรุก ช่างไม้ ตัวละครก็คล้ายๆกัน คือออกแนวชั่วร้าย ชอบโวยวาย มีจอมโหดนี่แหละที่มาได้ 20 กว่าเล่ม
น่าจะเป็นการ์ตูนทำอาหารเรื่องเดียว ที่ได้เห็นพ่อครัว กรรมการ และคนดู ต่อยกันให้เห็นแบบจะๆไปเลย หลายๆครั้งไม่ได้จบด้วยอาหารหรอก แมร่งต่อยกันนี่แหล่ะ 555
ไม่รู้จักครับ คลิกเข้ามาเพราะผมติดตามคุณฮ่ะ คุณลงไรมาก็ดูเกือบตลอดฮ่ะ
แนะนำไห้อ่านสนุกมาก สนุกกว่า โซมะอีก
เพราะภาคแรกมีคนแต่งเนื้อเรื่องให้มันถึงสนุก ภาคต่อมา คนเขียนคิดเรื่องเองมันเลยเละอย่างที่เห็น อันที่จริงภาคต่อคนแต่งคนก่อนก็มาช่วยน่ะแต่นิตยสารมันปิดตัวเลยตัดจบ ส่วนภาคอื่นๆก็คือหมดมุขวาดออกมาเละตุ้มเป๊ะคนแต่งเรื่องไม่มาช่วยแล้ว
ลูกพี่ ฮิกิเมะ ดัน นี่ผมนึกถึง โรเบิร์ต ใน อาท ออฟ ไฟตติ้ง เลยครับ
8.00 คนที่อ่านเท่านั้นที่รู้ว่าน้องหมาหมายถึงอะไร😂😂😂
ตัวอร่อยเลย 55
แซบหลายๆ 😂
เคยเห็นเพื่อนเช่ามาอ่านก็เลยพอรู้จักอยู่บ้าง
อย่างประโยค "อาหารคือการดวล" กับเมนูที่มันเอาสมองกุ้งมาทำไข่เจียวใช่มั้ยนะ กับอีกฉากที่แบบเนื้อปลามันไม่สด แล้วโดดลงไปเตะฉลามขึ้นมาแล่ เห็นแล้วนึกว่า นี่มันการ์ตูนทำอาหารแบบขายแก๊กรึไง แต่แม่มจริงจังชิบ(มันเช่ามาอ่านตอนที่โซมะกำลังดังเลย มีตัวเปรียบเทียบชั้นดี)
แต่ส่วนตัวจะผูกพันธ์กับเรื่อง Mr.Ajiko พ่อครัวรุ่นจิ๋ว ดูตอนเด็กๆแล้ว ตัวเอกก็เป็นเด็ก มันเลยแบบมีกำลังใจอยากลองทำอาหารขึ้นมาเลย แบบข้าวหน้าหมูทอดชิ้นหนาๆ ใช้เทคนิคทอด2ที แกงกระหรี่ที่ใส่ในสัปปะรด และที่ตราตรึง พิซซ่าพับครึ่งโยนลงไปทอด
ภาคแรกยกให้เป็นการ์ตูนในตำนาน
ภาค R ส่วนตัวผมยังชอบอยู่ แต่ก็เหมือนถูกตัดจบ
ภาค 2nd น่าเบื่อมาาาาากกก ผมอ่านไม่จบ(บ้านเราขายแพงด้วย) ถถถถ
ที่จริงหลังจากจบภาคแรก อ.คนวาดเองไม่ว่าจะวาดเรื่องอะไรก็จะโดนตัดจบตลอด เซียนหมากรุก ช่างไม้ โดนตัดจบเรียบ
ส่วนตัวมีมังงะเรื่องนี้ด้วยมีเเค่สามเล่ม555 ชอบมากเวลามันของ นึกถึงการทายวัตถดิบกับนักชิม เฉลยคือสทองหมู เราก็้ว้าว
ไม่รู้จักเรื่องนี้นะ เเต่ชอบเเนวการเล่าของช่องนี้มากก❤
ไข่เลือด น่าสนใจสุด มั้ง ถ้าจำไม่ผิด กับอยากลอง ตอเซี๊ยะหมี่
โคตรอยากกินไข่ของหวานในเล่ม 5
โคตรอยากกิน ซาปุกเหลี่ยม ที่ฮิกิเมะ ทำในเล่ม 6
ไหนจะข้าวผัดน้ำมันราของอากิยามะอีก
แต่ละเมนูคือรังสรรค์มากๆ
เป็นการ์ตูนอีก 1 เรื่องที่ผมชอบมากในวัยเด็กเลยครับ
ไม่รู้จักเรื่องนี้ค่ะ เเต่กดเข้ามาเพราะช่องนี้เล่าสนุกมากกก
บอกตัวละครหญิงจุดเด่นเรื่องไม่ใด้เดี๋ยวติดเหลืองแต่รูปที่ใช้มันดันเป็นรูปจางแต่งหญิง เหลืองแบบไหน
จากเท่าที่อ่านพวกภาคต่อมามีน้อยมากจริงๆครับที่ภาคลูกจะปัง อย่างโจโจ้นี้ พยายามก็แทบไม่มีพ่อของตัวเอกมาเลย อย่างภาค 6 ที่โจทาโร่มีบทก็ตัดบทให้เร็วที่สุด เพราะงั้นการเสี่ยงที่น้อยที่สุดคือตัวเอกคนเดิมครับ อย่าง กัซเบลภาคสอง นี้ผมรู้สึกมันสนุกกว่าภาคแรกซ่ะอีก
กัชภาคสองเขาย้ายมาเขียนในนิตยสารสำหรับกลุ่มผู้อ่านที่โตขึ้นด้วยเนื้อหาเลยเขียนได้เข้มข้นกว่าเดิมมากเลยครับ
8:00 อันนี้BGถ้าคนเคยอ่านจะรู้ว่าไอ้หมอนี่มันทำอะไรกับน้องหมา5555
จารย์หาการ์ตูนเล่นบาสยุค90ใฟ้หน่อย. ไม่ใช่แสลมป์ดั้งค์นะ
พระเอกตัวเล็กๆเล่นบาสใส่รองเท้าบาส. แต่คือแบบบาสในเรื่องเขาแอดวานซ์ เป็นล่ำเป็นสัน. หรือเล่นบาสบนตึกที่กำลังถล่มบ้าง. เหมือนพระเอกตัวเล็กตามหา แหวนอะไรซักอย่าง
ผมว่าภาคสุดท้าย ไม่ได้แย่ขนาดนั้นนะ อยากอ่านต่อมากๆ เสียดายที่จบแค่นั้น
แต่ก็จริงว่าสตอรี่มันก็จะวนๆ ที่การแข่ง หรือทัวร์นาเมนต์
อยู่ที่จะใส่องค์ประกอบปลีกย่อยมาได้สนุกแค่ไหน
Develop ตัวละครอื่นๆ มาตีคู่ทำให้เรื่องราวน่าสนใจมากแค่ไหน
ภาคแรกในดวงใจเลยฮะ อาหารแห่งจิตใจ แบบเบิ้มๆ
แบบเบิ้มเบิ้มเบิ้ม นมแม่งใหญ่กว่าหัวอีก
ภาค R ลายเส้นไม่สวยเหมือนเดิมเนื้อเรื่องสนุกดี พออ่านจบภาคนี้ก็ไม่ได้ตามต่อเลย
เสน่ห์ตัวละครนี่สุดจริงเรื่องนี้ชอบมากโดยเฉพาะตัวร้ายอย่างโอทานิขาดไม่ได้เลย และที่น่าสนใจมากที่สุดคือเทคนิคในการทำอาหารนี่แหล่ะ ที่มันน่าตื่นเต้นที่สุดละเพราะเดาไม่ได้เลยว่าแต่ละคนจะมีวิธีทำออกมาได้อย่างไร
ผมไม่รู้จักผมอายุ 23 แต่ฟังเเล้วน่าหาดูเหมือนกันนะครับ ยิ่งแนวทำอาหารแล้วด้วย
พึ่งรู้ว่ามีภาคต่อจากคลิปนี้เลย😂 อ่านแค่ภาคแรก เมนูไข่แมลงวันคือจำไม่ลืม
ตรูไม่รู้จักแต่ชอบดูคริปพี่เฉยๆ😂
พอรู้ว่าภาคลูก แม่คือคิริโกะ ....ก็ไม่ได้ผิดจากที่คาด เพราะแนวการ์ตูนยุคนั้นจับคู่พระเอกนางเอกง่าย ๆ อยู่แล้ว ชายหญิงคู่ไหนเด่นสุดก็มักลงเอยกันทั้งที่เคมี นิสัย ไม่เข้ากันเลย ไม่ค่อยมีพลิกโผ เพียงแต่ถ้าเป็นโลกความเป็นจริงนี่.... นึกไม่ออกว่าสองคนนี้จะลงเอยกันได้ไง นอกจากจะเมาทั้งคู่แล้วหลุดท้อง ก็เลยเลยตามเลย คิริโกะไม่อยากให้ลูกไม่มีพ่อ ส่วนจาง ก็อยากได้ทายาท แต่จากนิสัยของสองคนนี้ถ้าเป็นคนจริง ๆ ต่อให้แต่งงานกันได้ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ภายหลังก็น่าจะหย่ามากกว่า)
ชอบภาคแรก ภาคหลังๆ หาอ่านไม่ได้เลยครับ
สอบถามค่ะ อันนี้ใครผ่านมาเห็นเม้นช่วยตอบได้นะคะ พอดีเรากำลังตามหามังมะทำอาหารเรื่องหนึ่งที่ตัวละครเป็นเด็กประถม แต่สามารถแปลงร่างที่คล้ายๆกับมาสไรเดอร์ได้นะคะ เราจำไม่ได้ว่าชื่ออะไรแต่จำตอนที่ทำเมนู เราจำได้แค่ว่าตัวครตัวนี้ ทำไอติมมันฝรั่งนะคะ กับน้ำมะเขือเทศแบบใส เราจำได้แค่นี้นะคะ เรานึกมาสักพักใหญ่แล้วแต่จำไม่ได้ว่าชื่อเรื่องอะไรค่ะ😭😭
ฮือออ ชอบเรื่องนี้มากนะคะ
เคยอ่านตอนนึงที่พอ.เอาเลือดนกมาทำของหวานก็เลยติดตามตั้งแต่นั้นเลย😂 คือมันเป็นวัตถุดิบทีโคตรพีคเลยค่ะว่าจะเอามาทำของหวานได้ เคยเจอแต่แกงจืดเลือดหมู😂
จางสุขุมลงไม่แปลก เพราะอายุมากขึ้น จะให้เกรียนและเบียวตลอดกาลคงไม่ใช่ 😅
รุ่นลูกมันมีส่วนผสมระหว่างแม่กับลูก มันเลยไปไม่สุดซักอย่าง
นี่อ่านครั้งแรกก็ภาคลูกเลย ซึ่งผมก็รู้สึกว่าสนุกดีนะ แต่โดนตัดจบแหละช่วงท้ายๆก็เลยดูเรียบๆไปหน่อย
อีกเรื่องในตำนานก็เรื่องเจ้าหนูอร่อยเหาะ ภาคแรกตั้งแต่ยังเป็นลายเส้นแบบโบราณยุค80 ที่เนื้อหาในมังงะกับอนิเมะค่อนข้างต่างกันพอควร(แต่ก็สนุกพอๆกัน) พอมาภาครุ่นลูกแล้วมีความรู้สึกว่าไม่สนุกเท่ารุ่นพ่อ
จอมโหดกระทะเหล็ก Original คือ ที่สุด !!
สุดยอดการ์ตูนทำอาหารจีน โดยคนญี่ปุ่น สนุกสุดๆ
เห็นว่าอาจารย์แกทะเลาะกับที่ปรึกษาคุณเคโกะ จนเปลี่ยนคน ที่ภาค r รีบจบเพราะสาเหตุนี้ด้วย มีแอบๆใส่มาท้ายเล่มด้วย
ไม่รู้จักครับ พึ่งมารู้จักเพราะพี่นี่แหละ
รู้จักแต่ยอดกุ๊กแดนมังกร
แหม่! ถ้าจับคู่กับไอ้หนุ่มเจปังนี่ล่ะก้อนะ....คู่หูนรกแห่งวงการอาหาร 🔥
ภาคแรกสนุกมาก ภาค 2 ถึงจะแปลกๆไปบ้างแต่ก็ยังสนุก ภาค 3 อ่านแล้วต้องกลับมาดูหน้าปกอีกรอบนึกว่าหยิบหนังสือผิดเล่ม
มันน่าเบื่อตรงที่ภาคแรกช่วงหลังจากที่โกเงียวออกมากับภาคต่อ ตัวละครมันคล้ายกันไปหมด ทุกคนตั้งหน้าตั้งตาเอาของประหลาดๆ มาทำอาหารแบบให้กรรมการตกใจไปเสียเกือบทั้งหมด ก็เลยน่าจะเป็นเหตุให้หมดความนิยมไป
รอบหน้า ขอเรื่อง ข้าชื่อโคทาโร่ ครับ
การ์ตูนในตำนานของผมเลย ภาคนินจากำลังสนุกอยู่ดีๆก็หายไปเลย
ขึ้นหิ้งในดวงใจเลยค่ะ เสียดายหายไปเลย จำได้ว่าเพราะสุขภาพคนเขียนรึไงเนี่ย
@@DarkAngel-ul6wl คนเขียนป่วย หายดีก็มาเขียนต่อ แต่ขายไม่ออก เลยโดนตัดจบ
@@DarkAngel-ul6wl สมัยนั้นไม่ค่อยมีข่าวสารเหมือนทุกวันนี้ โตมาถึงรู้ว่าคนเขียนมีปัญหาสุขภาพ บางคนก็บอกว่าให้มันจบที่ภาคยูโด คิดแล้วเศร้าการ์ตูนที่ชอบไม่ได้มีตอนจบหลายเรื่องเลยทั้ง berserk (คนอื่นเขียนต่อไม่นับนะครับ🙂) hunter นี้อีกอันจะได้อ่านตอนจบไหม
@@phuphanbusabong4617 ใช่ครับ เสียดายไม่จบ
รู้จักเรื่องนี้ แต่ไม่เคยอ่านเลยครับ ตอนนั้นรู้จักการ์ตูนทำอาหารแค่โยอิจิ พ่อครัวรุ่นจิ๋ว แล้วต่อมาก็เรื่องโซมะยอดนักปรุง แล้วก็แนวการ์ตูนต่อสู้แฟนตาซีอย่างโทริโกะ
อ่านซ้ำไปประมาน7-8รอบได้ในเว็ปเพราะผมหามังงะเล่มไม่เจอ😢
พี่บอกไม่มีใครกดเข้ามาหรอกถ้าไม่รู้จัก มีครับผม14 แค่เห็นปกว่ามันดูน่าสนใจดี
เมนูตอนเอาหมากรรมการตัดสินมาทำอาหารคือเป็นตอนที่ตราตึงมาก เคยอ่านตอนเด็ก😂😂😂😂
สนุกมากครับ
7:13 YUSUKE MURATA ART mentioned 🗣️🔥🔥🔥🔥💯💯
จำได้ว่าเคยเจอตอนที่ให้ปอกไข่เหลือเยื่อไว้มันจะอร่อยขึ้น พอทำตามแล้วฝืดคอจัดเลย5555
ชอบมากครับมังงะเรื่องนี้ทีไม่ใช่เล่มR เรื่องนี้รู้ครั้งแรกที่ห้องสมุดรร.แล้วขโมยมาดูอ่านไม่ออก555+ตอนเด็กครับเล่มขโมยยังอยู่555+จะ19ปีแล้วมั่งที่ขโมยมา😅
โอเค ✌🏻
ไม่เคยอ่านแต่ก็ดู เพราะปกติตอนเด็กเลือกอ่านจากลายเส้น มีคนมาเล่าให้ฟังก็ดีเหมือนกัน😂
ไอ้เกร็ดปลาซีบีมทอดนี่ก็มาจากเรื่องนี้ซึ่งตอนหลังรายการเชฟไทยปะทะเกาหลีก็เอาเมนูนี้มาออกรายการ เรื่องทั้งเรื่องคือหากจะมีตัวละครที่น่าสนใจๆในจอมโหดกระทะเหล็กก็มี จาง โกเงียว โอทานิและนางเอกที่ดีพอจะสร้างเส้นเรื่องได้ โกเงียวกับจางอาจดูคล้ายกันแต่โกเงียวดูบ้าคลั่งกว่าและน่ากลัวกว่าอย่างชัดเจน ถ้าจางเป็นโจคเกอที่ดูฉูดฉาดโกเงียวก็คงเป็นฮานิบาลที่เผินๆเหมือนคนปกติต่อซ่อนความบ้าคลั่งและร้ายกาจอย่างที่ไม่อาจคาดได้
เรื่องนี้สนุกจริงๆครับ เชฟดิบๆเถื่อนๆ จำได้ตอนประถมอ่าน มีตอนนึงที่พระเอกต้องเชือดคอนกกระจอกเทศมาทำอาหาร ตราตรึงใจเลยในวัยเด็ก555555
เคยอ่านแต่ภาค R ก็ชอบแล้วพอมาดูคลิปนี้อยากไปดูภาคแรกเลยครับ😊
20 ปลายๆน่าจะรู้จัก ใช่คับ 30 กลางๆอย่างผมก็รู้จักสมัยเช่าอ่าน ม.ต้น
ทำเรื่องโจรสลัด coco หน่อยค้าบ
ผมไม่รู้จักเเต่อยากให้เอามังงะอนิเมะ ที่มีสตอรี่น่าสนใจมานำเสนออีกคร้าบบบ
ภาค2 ผมให้จบแย่เท่ากับปาหมอนชาแมนคิงเลย
ลูกสาวโกเงียว10/10
เคยอ่านตอนประถมลืมชื่อเรื่องไปแล้ว แต่จำฉากที่พระเอกทำอาหารเยอะไปแล้วไม่รู้ว่าต้องใส่น้ำเปล่า จนโดนหัวหน้าเซฟหรืออะไรนี่ละด่า/ตี จนแอบไปเสียใจคนเดียว แล้วนางเองต้องมาปลอบและบอกว่าต้องใส่น้ำเปล่าด้วยเวลาทำอาหารจำนวเยอะๆ กับอีก2-3ฉาก แปลกที่ไม่เคยลืมจนถึงทุกวันนี้ ขอบคุณช่องที่เอามาทำให้คิดถึงนะครับ ❤
ลืมกระทั้งชื่อพระเอกไปแล้ว แต่จำฉากได้ 😅
@@syxng4156 จาง มันไม่รู้วิธี ทำอาหารชุด เพราะปกติ ทำไห้ปู่คนเดียว เลย สตันท์ 😅
พอ ๆ กับเรื่องนูเบ ยิ่งวาดภาคต่อยิ่งลงเหว ยิ่งภาคแรกจบได้ดีมากไปแล้วด้วย
ปมใหญ่ช่วงตัดจบของภาค 2nd รุ่นพ่อแม่ของ จาง และ คิริโกะ (สำหรับรุ่นสองต้องเรียกรุ่นปู่ย่า) หวังว่าจะได้เล่าในซีรี่ย์โกเงียวนะ ว่าเกิดอะไรขึ้น ค้างคาสุดๆ
13:54 อ๋อ คนเขียนแกเป็นเชฟที่เขียนการ์ตูนได้นิดหน่อยสินะครับ
จาวภาคแรกดูชอบทั้งเรื่องยกเว้นตอนท้ายๆจบแบบงงๆ โซมะหลังพ่อเอริโผล่มาเนื้อหาดรอปลง รอตอนจบ นี่ยังไม่พูดถึงปีสองที่จืดสนิท
เคยอ่านนานมากๆแล้วแค่ตอนทำข้าวผัดกับทำเห็ดที่กรรมการกินแล้วอยากกินไม่หยุดนั่นน่ะ นอกนั้นไม่ได้อ่านอีกเลย- -
เป็นการ์ตูนที่ชอบอ่านตอนกินข้าว ทำให้การกินข้าวอร่อยขึ้น
พิชิโอ หน้าไข่ แมงวัน อร่อย🤣
ไข่เลือดนกพิราบนี่คือที่สุดแล้ว เป็นอะไรที่อยากกินที่สุดจากมังงะแล้ว
อินี้ไม่รู้จักอ่าพี่ อายุ25ขึั้นแล้วค่ะ เป็นเด็กที่ไม่ค่อยมีความสุขในตอนเด็กเท่าไร T-T
ชอบภาคแรกมา มีแต่อะไรที่คิดไม่ถึงตลอด อย่างตอนโกเงียวเอาหมามาทำอาหาร ผมนี่ข้อคเลยครับ 5555
อยากอ่านอีกครั้งเลย
ทำเรื่องเกียวกับโจโจ้หน่อยครับ