@@mits0trelos αδερφέ το έχω νιώσει απίστευτα τα τελευταία 4-5 χρόνια με διάφορα περιστατικά που συνέβησαν.και σκέφτομαι όταν είσαι πιτσιρικάς πως να καταλάβεις τι λέει αυτό το τραγούδι,μετά το καταλαβαίνεις,που το έχεις ζήσει!
Για όσους δεν το γνωρίζουν οι στίχοι του τραγουδιού είναι από το ποίημα του Μήτσου Παπανικολάου (Μέσα στη βουή του δρόμου) ο οποίος γεννήθηκε το 1900 και πέθανε το 1943 ενός καταραμένου ποιητή όπως τον χαρακτήριζαν. Ο ποιητής Μήτσος Παπανικολάου, θα πεθάνει σε ηλικία 43 ετών, έρμαιο των ναρκωτικών και των κακουχιών στο Δημόσιο Ψυχιατρείο Αθηνών όπου τερμάτισε την ζωή του με μια θανατηφόρα δόση ναρκωτικών. Ο Μήτσος Παπανικολάου θα δουλέψει πολλά χρόνια στο περιοδικό Μπουκέτο. Επίσης δημοσιεύει πολλές μεταφράσεις του Γάλλων αγαπημένων του ποιητών στη Νέα Εστία. Ήταν τόσο ερωτική η σχέση του με όλους αυτούς τους poetes maudis, απολύτως συνειδητά αφομοιώνει την Γαλλική γλώσσα σαν μητρική του και προς το τέλος της ζωής του μπορεί και εκφράζεται καλύτερα σ’ αυτήν. Έπαιρνε πολλά λεφτά απ’ το Μπουκέτο και τα επένδυε όλα στο αγοραίο έρωτα της Ομόνοιας πριν αρχίσει αυτή η τοπική σειρήνα να τον αιχμαλωτίζει μέσα στην τοξική της δίνη. Όταν η ζωή του άρχισε να φυλλοροεί και να χάνει τη ζωντάνια της, ο Μήτσος Παπανικολάου πούλησε πολλά απ’ τα υπάρχοντα του και κυρίως βιβλία με τα πρωτότυπα στην Γαλλική ποιήματα όσων τον ενδιέφεραν και εργαζόταν να τους μάθει στο ελληνικό κοινό. Έπειτα απ’ τον ξεπεσμό του μετακόμισε σ’ ένα φτηνό δωμάτιο κάπου στην Κοκκινιά. Η απελπισία του, η βαριάς μορφής εξάρτηση του απ’ την ηρωίνη τον οδηγεί καρικατούρα του άλλοτε κραταιού εαυτού του να περιφέρεται πιο πολύ στην Ομόνοια. Αυτή η πολύπαθη πλατεία απ’ την οποία ακόμη περνάνε καλλιτέχνες του περιθωρίου για να ζήσουν μικρά πάθη της μεγάλης ερωτικής και αγαπημένης τους γειτονιάς. Οι φίλοι του που τον οδήγησαν στο ψυχιατρείο το έκαναν πιο πολύ για να μπορέσει να έχει ένα πιάτο φαΐ. Ζητιάνευε για πολύ καιρό στα στενοσόκακα της κεντρικής Αθήνας, θλιβερό απομεινάρι ελπιδοφόρων παλιότερα εποχών και τελικά μιας ζωής βουτηγμένης στις παρενέργειες του περιθωρίου. Φίλοι και γνωστοί θα τον κλείσουν στο Δημόσιο Ψυχιατρείο, όπου και θα τερματίσει τη σύντομη και ταλαιπωρημένη ζωή του, από μια θανατηφόρα δόση ναρκωτικών. Αισθητικά ήταν επηρεασμένος απ’ τον Καρυωτάκη και τον πραγματικό του φίλο Ναπολέων Λαπαθιώτη, απ’ τους Γάλλους καταραμένους, τους οποίους μετέφραζε με αξόδευτη δίψα, μας δίνει μερικά δοξαστικά για την αστική αλλοπρόσαλλη ομορφιά της Αθήνας, για τα ελκυστικά σκοτάδια του ασυνειδήτου και για την οδύνη ως σκίρτημα για δημιουργικό πειραματισμό. Αγαπούσε τον Ελύτη, τον Σεφέρη, τον Καβάφη και τον Σαραντάρη πολύ καιρό πριν γνωστοί μεσάζοντες κριτικοί επενδύσουν στο έργο αυτών των ποιητών. Σίγουρα η Γαλλία θα μπορούσε να είχε λατρέψει αυτόν τον Έλληνα του οποίου εξίσου με το έργο είναι και η ζωή του ένα πένθιμο ποίημα βαρύ.
Το διαβάζω αυτό πιο πάνω και μένω έκπληκτος! Συγκλονιστικό, τραγικό αλλά παράλληλα πολύ ενδιαφέρον! Το μόνο που έχω να πω είναι ότι η ζωή είναι άδικη...
Τον Ιούνιο του 2000 είχα πιάσει την πρώτη μου δουλειά ως μαθητής λυκείου σε μια εταιρία στο κέντρο της Αθήνας. Έπλενα αυτοκίνητα και καθάριζα ένα πάρκιγκ. Με είχαν για τον τελευταίο των τελευταίων, αφού πήγαινα σε νυχτερινό σχολείο και όλη τη μέρα δούλευα σαν σκύλος για να μπορέσω να τα βγάλω πέρα. Το καλοκαίρι περνούσε με εμένα να πλατσουρίζω στα νερά, και το βράδυ να πηγαίνω με την παρέα μου και τα παπάκια μας βόλτες σε όλη την Αττική. Άκουσα αυτό το τραγούδι μια νύχτα εκείνου του καλοκαιριού καθώς καθόμουν στον περιφερειακό του Γαλατσίου και χαζευα ολη την Αθήνα από ψηλά... Ακόμα θυμάμαι αυτή τη νύχτα και τη στιγμή που άκουσα αυτό το τόσο όμορφο τραγούδι. Άλλες εποχές... Πλέον μακρινές αν και πάντα θα είναι σαν να ήταν χτες...
Είδες τι είναι η ζωή....; ένα αερικό ένα φύσημα του ανέμου μια ανάσα ένα γιατί.... Τι αξίζει; τι πονάει; τι αγγίζει τις ψυχές; τι πιστέψαμε; σε τι ελπίζαμε; και κλείνει το βιβλίο αυτής της ζωής.....
Εμένα η δασκάλα μου είχε πάρει την έκθεσή μου στα χέρια της, τη διάβασε μπροστά σε όλη την τάξη, τσαλακωσε έπειτα το χαρτί, είπε "Αυτό δεν ειναι έκθεση" και το πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων. Συγχαρητήρια που είστε εκπαιδευτικός που ενδιαφέρεται. Μακάρι τα τότε απαίσια σχολικά μου χρόνια να είχαν ανθρώπους σαν κα σας.
Θα πρέπει να πούμε και ένα μπράβο στους domenica που πήραν ένα ποίημα 100 ετών περίπου και του έδωσαν ξανά ζωή !!!! Ο Μήτσος Παπανικολάου που έγραψε τους στίχους, ήταν ένας υπέροχος αλλά εξαιρετικά άτυχος ποιητής του μεσοπολέμου.
Ελληνας δεν είμαι, αλλά λατρεύω την Ελληνική ποίση. Εδώ είναι το γνήσιο ποίημα, στο οποίο βασίζεται το τραγούδι. Μήτσος Παπανικολάου Μέσα στη βουή του δρόμου Μέσα στη βουή του δρόμουήταν νά ’βρω τ’ όνειρό μου. Να το βρω και να το χάσω κι ούτε πια που θα το φτάσω. Μια στιγμή πέρασε μπρος μου 5κι ήταν η χαρά του κόσμου… Η χαρά που μας ματώνει σαν οι πιο μεγάλοι πόνοι. Πέρασαν όπως περνούνεόσα δε θα ξαναρθούνε: 10 πουλιά που 'χουν φτερουγίσει σύννεφα μέσα στη δύση. Κι άφησε στο πέρασμά του,πέρασμα ζωής, θανάτου, στην καρδιά μου σα σφραγίδα, 15 ω, την πεθαμένη ελπίδα. Μια ελπίδα πεθαμένη, που μας ζει και μας πεθαίνει κι όλο μάς τραβάει δω κάτου ως την πόρτα του θανάτου. 20 Όνειρο γλυκό και ξένο και παντοτινά χαμένο, σε κρατώ στο νου μου ακόμα σαν τριαντάφυλλο στο στόμα. Όταν πέρασες με πήρες 25κι όλες μου άνοιξες τις θύρες με το μαγικό κλειδί σου του χαμένου παραδείσου.
2000 1η λυκείου, είμαστε η τελευταία γενιά που είδαμε και ζήσαμε πράγματα 80' 90' και είμαστε τυχεροί. Πολλά τέτοια τραγούδια τότε. Απίστευτα χρόνια, ήρεμα και ασφαλή. Υπέροχες αναμνήσεις.
Πόσο συγκινούμε οποτε το ακουω… Τόσες αναμνήσεις ,τόση νοσταλγία . Ήμουν έφηβος όταν βγήκε και από τότε συνοδεύει στη ζωή μου το συγκεκριμένο τραγούδι ! Τραγουδαρα !!
Ναι και επίσης η γενια με τους χειροτερους γονεις εβερ... Γι αυτο τα σημερινα 15 χρονα κυκλοφορουν με ουζι στο δρομο επειδη ειστε μες το ροματζο και την αγαπη. 😜
Αξιολύπητες και ανάπηρες συναισθηματικα οι νέες γενιες. Ένα κινητο ένα μηνυμα και βουρ για σεξ. Εμεις κάναμε χιλιόμετρα για να συναντήσουμε αυτή που αγαπαμε να παμε για φαγητο μια βολτα να γελάσουμε να ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ να φιληθούμε. Αυτο λεγεται ζωη παιδια. Ξυπνήστε απ τα κινητά και ΜΙΛΗΣΤΕ. Ορίστε σας τα λεμε κι ομως καποιος η κάποια θα βγει και θα ειρωνευτει αυτα που ειπα. Σε αυτους ίσως αξιζει ότι μίζερια έχουν αφού ειναι ανεπιδεκτοι. Αν θέλετε ακουστε. Για καλο σας το λεω.
@@ΓιάννηςΧαρικαπολυς Το θεμα ειναι οτι ποιος σας ειπε οτι δε τα κανουμε επειδη υπάρχουν κινητα και ίντερνετ. Και σχεση απο αποσταση εχω κανει και ολα τα σχετικα..26 ετων εδω!
Παιδιά να θυμάστε πάντα Ποιοι είστε να μην ξεχνάτε πως μεγαλώσατε.. τις παρέες την οικογένεια σας και γενικά τον κύκλο σας ...μονο ενωμένοι θα τα καταφέρουμε..
Δεν ξέρω γιατι αλλα κάθε φορά που ακούω αυτο το τραγούδι εκτός του ότι φυσικά το λατρεύω και το απολαμβάνω αλλα με πιάνει και μια μελαγχολία γιατι μου θυμίζει τα παλιά ωραία χρόνια απο μουσική μέχρι και το πως ήταν κάποτε η Ελλαδιτσα μας και πως την καταντήσανε και ξέρω πως δυστυχώς δεν πρόκειται να ξανά γυρίσουν ποτέ. Με αγάπη και νοσταλγία, Ελληνίδα μετανάστρια απο Αμερική.....
Opa re mia xara erxontai kai poli kalitera. Arkei na ksereis apo mousiki. An akous paola demy boys and noise one dierection justin beaver kai tetoies malakies tote einai allo thema.
Αριστούργημα. Θυμάμαι όταν ήμουν αρκετά μικρή όταν βγήκε αλλά κάθε φορά που γυρνούσα από το σχολείο έπαιζε στο ραδιόφωνο που άκουγε η μητέρα όταν ετοίμαζε το φαγητό... ❤
Ένα ποίημα-αφιέρωμα στο παροδικό,χαμένο και άπιαστο του ανεκπλήρωτου έρωτα... "Πέρασες όπως περνούνε, όσα δεν θα ξαναρθούνε..." Μπράβο στους Domenica για την μελοποίηση, αλλά πιο πολλά μπράβο στον αφανή αυτόν ποιητή του Μεσοπολέμου τον Μήτσο Παπανικολάου...
Πέμπτη δημοτικού θυμάμαι μας το έπεζε στη κιθαρα ο κυρ Περικλής αυτό και όλα τα τραγούδια των Domenica...έβαλε στην παιδική μας ηλικία τις πιο όμορφες νότες
μαργαριτα σ αγαπω......κ θα σε αγαπω για παντα.. 23-11-2003 η μερα που σε πρωτοειδα. κ ας εχω να σε δω 11 ολοκληρα χρονια..... απο εκεινο τον μαη του 2005
Θυμάμαι όταν το πρωτοάκουσα ήμουν τέταρτη ή πέμπτη δημοτικού ..πάντα υπήρχε μια διάχυτη μελαγχολία στον τόνο του αλλά είναι ξεκάθαρα συνυφασμένο με την ανεμελιά αθωότητα και χαρά της παιδικής μου ηλικίας ..οι αναμνήσεις ανεξίτηλες !Συγχαρητηρια στους domenica !
Είναι Τρίτη πρωί στην Ζυρίχη της Ελβετίας , βλέπω την ομίχλη από το παράθυρο μου, ακούω αυτή την κομματάρα από το κρεβάτι μου λίγο πριν σηκωθώ για την δουλειά. Να είστε όλοι γέροι και δυνατοί. Να έχετε μια όμορφη μέρα , Gutenmorgen !❤
Πόσο μου λείπουν τα χρόνια εκείνα... πόσα λάθη να προσπαθούμε να διορθώοσυμε τόσα χρόνια μετά... ένα τεράστιο λάθος, μια απερίσκεπτη απόφαση που θα σε κυνηγάει πάντα... κι αυτό το τραγούδι μας θυμίζει αυτά που δε θα ξανάρθουν ποτε...😓
Πιτσιρικας ημουν οταν το ακουσα για πρωτη φορα..επαιζε το κλιπ στην τηλεοραση...μια συγκεκριμενη ωρα και καθε μερα το χαζευα.. με γεμιζε μελαγχολια...χωρις λογο..πλεον ειναι ενα απο τα αγαπημενα μου τραγουδια!
Τη γνωρισα στα 13 μου, αυτη ηταν 21. Δεν την ερωτευτηκα κεραυνοβολα, αλλα μεσα σε λιγες μερες αφου ειχε ερθει διακοπες ενα καλοκαιρι στον τοπο μου και εμενε σπιτι μου... Με τραβηξε το οτι ηταν ομορφη, εξυπνη και με χιουμορ. Λογω της τοτε ηλικιας μου και της διαφορας ηλικιας μας, ντρεπομουν να της το πω τι ενιωθα για εκεινη, αλλα πιστευω το ειχε καταλαβει και η ιδια... Οσες μερες περασα μαζι της, περασα τελεια και δεν ηθελα να τελειωσουν ποτε, αλλα ολα τα καλα καποτε τελειωνουν... Την ερωτευτηκα τοσο δυνατα που απο τοτε δεν εχω ξαναερωτευτει ποτε καμια αλλη. Εχω να την δω αρκετα χρονια, αλλα ακομη και σημερα που ειμαι 20, τη σκεφτομαι καθε μερα της ζωης μου εστω απο λιγο... Μπορει να μην την ξαναδω ποτέ, να της πω ό,τι νιωθω, αλλα τουλαχιστον ειχα την τυχη να τη γνωρισω... Ετσι κι εγω σαν τριανταφυλλο στο στομα, την κρατω στο νου μου ακομα... Να 'ναι καλα οπου και να ειναι, με οποιον και να ειναι❤... #καλοκαίρι2013 #καλοκαίρι2014 Το εγραψα και ξελαφρωσα... Οταν ειστε ερωτευμενοι, να το λετε στον αλλον! Οχι σαν κι εμενα που το εχω παρει στο μαξιλαρι μου εδω και 7 χρονια...
@Athan asios Ακυρο... Πριν απο λιγες μερες παντρευτηκε με πολιτικο γαμο, και μενει σε αλλη πολη (εκτος Κρητης)... Δεν γινεται... Δεν ειναι η καταλληλη χρονικη στιγμη, και αν θελω να της το πω, αυτα δεν λεγονται, απ' το Messenger
@Athan asios Θα περιμενα μεχρι και ολη μου τη ζωη μεχρι να τη συναντησω και να της πω οτι ειμαι ερωτευμενος μαζι της, ωστε αυτο να βγει απο μεσα μου... Μακαρι να τυχει να τη συναντησω καποια στιγμη στο μελλον, να της το πω, οποια κι αν ειναι η καταληξη, ακομα κι αν δεν θελει να με ξαναδει ποτε φερ' ειπην
Πόσο σε νιώθω ! Ήμουν 18 χρονών , πρωτοετής φοιτήτρια σε Τμήμα του ΑΠΘ . Ένα πρωί , ενώ προσπαθούσα να βγάλω άκρη μπροστά από τον πίνακα ανακοινώσεων νιώθω ένα διαπεραστικό βλέμμα να με σαρώνει . Ήταν η πρώτη φορά που αντίκρισα τα ευγενικά γαλάζια μάτια του Γ να με κοιτάζουν επίμονα ! Προσπαθούσε να με προσεγγίσει , να βρει τρόπο να μου μιλήσει . Εγώ τον ερωτεύτηκα εκείνη ακριβώς τη στιγμή , κι ας ήμουν σε σχέση ! Ήταν κι εκείνος σε σχέση ! Μεταξύ μας υπήρξε ένα ρομαντικό και τρυφερό love story που κράτησε μόνο δύο μήνες . Φοβηθήκαμε να χαλάσουμε τις σχέσεις που είχαμε ! Τελικά , με τις σχέσεις μας εκείνες παντευτηκαμε και κάναμε ο καθένας μας την οικογένειά του ! Εμένα όμως η αγάπη μου για τον Γ με στιγμάτισε ! Από το 1990 δεν έχει περάσει ούτε μία μέρα που να μην τον σκεφτώ ! Για εκείνον, δεν ξέρω . Νομίζω ότι είναι πραγματικά ευτυχισμένος με την οικογένειά του και μέσω κοινών φίλων από τη Σχολή μαθαίνω ότι εξελίσσεται και προοδεύει... Είμαι 52 χρονών τώρα και εξακολουθώ να τον αγαπώ . Θα τον αγαπώ πάντα , θα είναι πάντα για μένα ένα "όνειρο γλυκό και ξένο και παντοτινά χαμένο" που "κρατώ στο νου μου ακόμα σαν τριαντάφυλλο στο στόμα " "Πέρασε όπως περνούνε , όσα δεν θα ξαναρθούνε" , τον "κρατώ στο νου μου ακόμα σαν τριαντάφυλλο στο στόμα" Θα σ' αγαπώ πάντα Γ ! Φιλιά , Μ
Πρώτη φορά είδα Live την μπάντα το 2009 στην παραλία καλάμια στην Κόρινθο μαζί με τους C:Real το καλοκαίρι. Θεούλη μου, πέρασαν τόσα χρόνια. Είναι σκέτη νοσταλγία.
Πάνω στο καράβι για τη Χίο, διακοπές με τους γονείς. Έφηβη τότε, ξυνίλα στα μούτρα και αυτό το τραγούδι να παίζει στο repeat, στα walkman. Πω ρε, πόσο κλισέ αλλά πόσο αλήθεια...πως περνάν τα χρόνια έτσι.
"Περασες οπως περνουνε οσα δεν θα ξαναρθουνε"....... Τι παραξενη η ζωη. Καποτε σημαινες τα παντα. Ησουν ενα ονειρο γεματο πιθανοτητες. Σημερα εισαι μια ξενη.....ενα τραγουδι που δεν μελοποιηθηκε ποτε και εχει μεινει γραμμενο, να βαραινει ενα λεπτο, φθαρμενο κομματι χαρτι, ξεχασμενο σε ενα συρταρι που δεν τολμω πια να ανοιξω. Δεν ειναι ο πονος του χωρισμου. Ειναι ο πονος της αδικιας, οταν καταφερνεις να παρεις μια γευση μοναχα απο κατι, αλλα δεν το ζεις πραγματικα ποτε. Αυτο σε κατατρωει. Αλλα αλλαξες.....σταματησες να εισαι "εκει" πολυ πριν σε αφησω....Σημερα σε βλεπω και η μισοπεθαμενη καρδια, ανοητη ακομα, σκεφτεται κλεφτα "πώς θα ημουν με αυτο το κοριτσι, αν ειχαν ερθει λιγο διαφορετικα". Ειναι αστειο....ή θλιβερο...πως ενα τοσο μικρο "εγω" σταθηκε ικανο να σκοτωσει ενα τοσο γλυκο "εμεις". Εισαι μια πεθαμενη ελπιδα.........ενα ονειρο παντοτινα χαμενο........αλλα δεν θα σε κρατω στο νου μου ακομα..... Αυτο το τριανταφυλλο μαραθηκε...................
Ένα πολύ διαχρονικό κομμάτι, από τα καλύτερα τραγούδια που άκουγα στα χρόνια που πήγαινα Γυμνάσιο, από ένα εκπληκτικό συγκρότημα μαζί με Δυτικές Συνοικίες, Εκείνος κι εκείνος και πολλά ακόμα υπέροχα συγκροτήματα. Τότε υπήρχε πολύ ποιοτική μουσική αλλά και πληθώρα σπουδαίων τραγουδιών!!!!!!
Διάβασα για τον συγκεκριμένο ποιητή ένα άρθρο στο πρώτο θέμα. Δεν τον ήξερα. Και ήρθα να ξανακουσω ένα τραγούδι που λάτρεψα στα νιάτα μου! Εξαιρετική η μελοποίηση, μοναδικοί οι στίχοι! Ευχαριστούμε Μητσο! Ευχαριστούμε Domenica!❤
Πώς πρέπει να περιμένουμε αύριο μεθαύριο τα παιδιά μας να μεγαλώσουν με παιδεία όταν εμείς φλερταραμε σκεφτήκαμε και αγαπήσαμε με τέτοια κομμάτια ενώ τα παιδιά μας το κάνανε με καλλιτέχνες όπως ο snik.Kαμια ελπίδα όσο και αισιόδοξος να είσαι.
""Όνειρο γλυκό και ξένο και παντοτινά χαμένο Σε κρατώ στο νου μου ακόμα σαν τριαντάφυλλο στο στόμα Πέρασες όπως περνούμε όσα δεν θα ξαναρθουνε"" ki as egine oti egine 😔😔
Όντως ένα τραγούδι που αποπνέει αισιοδοξία ,παρόλο που τα λόγια κάπως παραπέμπουν στο αντίθετο .Είναι όμως ευχάριστο να το ακούς … κινητοποιεί και ενεργοποιεί εσώτερες συχνότητες της ψυχής …! Μπράβο στους Domenica!!!
αυτο το τραγουδι το πρωτοακουσα το 2002 οταν δηλαδη πρωτοβγηκε.... η διαχρονικοτητα του αλλα και η ποιοτητα φαινεται και μεχρι σημερα που το ακουω ασταματητα χωρις να εχω βαρεθει... ειναι ακομα το αγαπημενο μου και το ΛΑΤΡΕΥΩ!!
Ομορφο τραγουδι ... καταπληκτική ενορχήστρωση ... πανεμορφο το ποίημα που χρησιμοποιήθηκε ως αρχη για να ξεκινήσουν ολα !!! Νομιζω πως ο ποιητης εαν και κυρίαρχος εκπρόσωπος του Μεσοπολέμου γραφει για έναν γλυκό ερωτα γεματο με ειλικρίνεια και ένταση , για ενα συναισθημα που διαρκεί μες στον Χρονο !!! Αξίζει να αναφέρω οτι η ειλικρινή ευαισθησία του ειναι διάχυτη οχι μονο σε αυτο το ποίημα αλλα σε ολα του. Δυστυχως το τελος του ηταν αρκετα άδοξο καθως εφυγε στο τοτε δημόσιο ψυχιατρείο απο υπερβολικη δόση ναρκωτικών ουσιών. Συγχαρητήρια στο συγκρότημα που μελοποίησαν το «Μεσα στην Βουή του δρόμου» , το «Καραβάκι (βραδινοί θάνατοι )» , το «Χειμωνας» και το «Ωρες» . Καθε φορα π ακουω αυτο το τραγουδι σκέφτομαι κτ το συγκεκριμένο και την ιδια στιγμη κατι το ακαθόριστο ... η μουσικη οταν συνταιριάζει με την ποιηση μαγεύει ακομη περισσοτερο
Domenica Νέο Άλμπουμ Στοργή #domenicaστοργή
ti lete re!!!!
ΚΑΝΤΕ ΚΑΝΑ ΛΑΙΒ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ, ΛΕΙΠΕΤΕ
@@konstantinazfa ξεκινησαν και παλι επιτελους !
🎶🎶🎶
2024 και θα συνεχίσουμε να το ακούμε για άλλο ποσό❤
❤️
Νοσταλγία, πραγματικά γι' αυτά τα χρόνια, ακούς ένα τέτοιο κομμάτι κλείνεις τα μάτια και αγκαλιάζει τη ψυχή σου!!!
Μόνο συγκίνηση τίποτα άλλο....κ μνήμες.....κομματαρες
οσο περνανε τα χρονια το νιωθεις ολο και πιο πολυ
@@mits0trelos αδερφέ το έχω νιώσει απίστευτα τα τελευταία 4-5 χρόνια με διάφορα περιστατικά που συνέβησαν.και σκέφτομαι όταν είσαι πιτσιρικάς πως να καταλάβεις τι λέει αυτό το τραγούδι,μετά το καταλαβαίνεις,που το έχεις ζήσει!
Για όσους δεν το γνωρίζουν οι στίχοι του τραγουδιού είναι από το ποίημα του Μήτσου Παπανικολάου (Μέσα στη βουή του δρόμου) ο οποίος γεννήθηκε το 1900 και πέθανε το 1943 ενός καταραμένου ποιητή όπως τον χαρακτήριζαν. Ο ποιητής Μήτσος Παπανικολάου, θα πεθάνει σε ηλικία 43 ετών, έρμαιο των ναρκωτικών και των κακουχιών στο Δημόσιο Ψυχιατρείο Αθηνών όπου τερμάτισε την ζωή του με μια θανατηφόρα δόση ναρκωτικών.
Ο Μήτσος Παπανικολάου θα δουλέψει πολλά χρόνια στο περιοδικό Μπουκέτο. Επίσης δημοσιεύει πολλές μεταφράσεις του Γάλλων αγαπημένων του ποιητών στη Νέα Εστία. Ήταν τόσο ερωτική η σχέση του με όλους αυτούς τους poetes maudis, απολύτως συνειδητά αφομοιώνει την Γαλλική γλώσσα σαν μητρική του και προς το τέλος της ζωής του μπορεί και εκφράζεται καλύτερα σ’ αυτήν. Έπαιρνε πολλά λεφτά απ’ το Μπουκέτο και τα επένδυε όλα στο αγοραίο έρωτα της Ομόνοιας πριν αρχίσει αυτή η τοπική σειρήνα να τον αιχμαλωτίζει μέσα στην τοξική της δίνη.
Όταν η ζωή του άρχισε να φυλλοροεί και να χάνει τη ζωντάνια της, ο Μήτσος Παπανικολάου πούλησε πολλά απ’ τα υπάρχοντα του και κυρίως βιβλία με τα πρωτότυπα στην Γαλλική ποιήματα όσων τον ενδιέφεραν και εργαζόταν να τους μάθει στο ελληνικό κοινό. Έπειτα απ’ τον ξεπεσμό του μετακόμισε σ’ ένα φτηνό δωμάτιο κάπου στην Κοκκινιά.
Η απελπισία του, η βαριάς μορφής εξάρτηση του απ’ την ηρωίνη τον οδηγεί καρικατούρα του άλλοτε κραταιού εαυτού του να περιφέρεται πιο πολύ στην Ομόνοια. Αυτή η πολύπαθη πλατεία απ’ την οποία ακόμη περνάνε καλλιτέχνες του περιθωρίου για να ζήσουν μικρά πάθη της μεγάλης ερωτικής και αγαπημένης τους γειτονιάς. Οι φίλοι του που τον οδήγησαν στο ψυχιατρείο το έκαναν πιο πολύ για να μπορέσει να έχει ένα πιάτο φαΐ.
Ζητιάνευε για πολύ καιρό στα στενοσόκακα της κεντρικής Αθήνας, θλιβερό απομεινάρι ελπιδοφόρων παλιότερα εποχών και τελικά μιας ζωής βουτηγμένης στις παρενέργειες του περιθωρίου. Φίλοι και γνωστοί θα τον κλείσουν στο Δημόσιο Ψυχιατρείο, όπου και θα τερματίσει τη σύντομη και ταλαιπωρημένη ζωή του, από μια θανατηφόρα δόση ναρκωτικών.
Αισθητικά ήταν επηρεασμένος απ’ τον Καρυωτάκη και τον πραγματικό του φίλο Ναπολέων Λαπαθιώτη, απ’ τους Γάλλους καταραμένους, τους οποίους μετέφραζε με αξόδευτη δίψα, μας δίνει μερικά δοξαστικά για την αστική αλλοπρόσαλλη ομορφιά της Αθήνας, για τα ελκυστικά σκοτάδια του ασυνειδήτου και για την οδύνη ως σκίρτημα για δημιουργικό πειραματισμό. Αγαπούσε τον Ελύτη, τον Σεφέρη, τον Καβάφη και τον Σαραντάρη πολύ καιρό πριν γνωστοί μεσάζοντες κριτικοί επενδύσουν στο έργο αυτών των ποιητών.
Σίγουρα η Γαλλία θα μπορούσε να είχε λατρέψει αυτόν τον Έλληνα του οποίου εξίσου με το έργο είναι και η ζωή του ένα πένθιμο ποίημα βαρύ.
Το διαβάζω αυτό πιο πάνω και μένω έκπληκτος! Συγκλονιστικό, τραγικό αλλά παράλληλα πολύ ενδιαφέρον! Το μόνο που έχω να πω είναι ότι η ζωή είναι άδικη...
Σε ευχαριστούμε για αυτό το σχόλιο! Δεν είχα ιδέα και είναι όντως φοβερό! Και η ιστορία του και το ότι βρίσκεται πίσω από τους στίχους του τραγουδιού.
Ευχαριστώ!
❤
ευχαριστώ πολύ για την πληροφορία, αξίζει να μνημονεύονται οι άνθρωποι που βασανιζόμενοι αφήνουν ένα όμορφο ζωτικό στίγμα
Milles mercies
Η Ελλάδα των 90' και 00' ειχε αλλο χρωμα, μοναδικο....
❤️
@SCpath καλύτερη ήταν η Ελλάδα της δραχμής
Έτσι ακριβώς !!! Η πιο ωραία εποχή !
τωρα εγινε σκουπιδοτοπος.....
Τον Ιούνιο του 2000 είχα πιάσει την πρώτη μου δουλειά ως μαθητής λυκείου σε μια εταιρία στο κέντρο της Αθήνας. Έπλενα αυτοκίνητα και καθάριζα ένα πάρκιγκ. Με είχαν για τον τελευταίο των τελευταίων, αφού πήγαινα σε νυχτερινό σχολείο και όλη τη μέρα δούλευα σαν σκύλος για να μπορέσω να τα βγάλω πέρα. Το καλοκαίρι περνούσε με εμένα να πλατσουρίζω στα νερά, και το βράδυ να πηγαίνω με την παρέα μου και τα παπάκια μας βόλτες σε όλη την Αττική. Άκουσα αυτό το τραγούδι μια νύχτα εκείνου του καλοκαιριού καθώς καθόμουν στον περιφερειακό του Γαλατσίου και χαζευα ολη την Αθήνα από ψηλά... Ακόμα θυμάμαι αυτή τη νύχτα και τη στιγμή που άκουσα αυτό το τόσο όμορφο τραγούδι. Άλλες εποχές... Πλέον μακρινές αν και πάντα θα είναι σαν να ήταν χτες...
Αρε αλκιμαχε μαζι υποφερουμε ....ωραιες εποχες ολα αλλαζουν φιλε ολα
Είδες τι είναι η ζωή....; ένα αερικό ένα φύσημα του ανέμου μια ανάσα ένα γιατί.... Τι αξίζει; τι πονάει; τι αγγίζει τις ψυχές; τι πιστέψαμε; σε τι ελπίζαμε; και κλείνει το βιβλίο αυτής της ζωής.....
Πολλή ωραια ανάμνηση :)
1ς
Το τραγουδι κυκλοφορησε το 2002...
2023 και ακόμα ένα από τα καλύτερα τραγούδια..!
Το βάζω στο μάθημα Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου,ως μελοποιημένη ποίηση και τα παιδιά το λατρεύουν!
Ώστε υπάρχουν ακόμα εκπαιδευτικοί που ενδιαφέρονται.Εύγε
Είστε φανταστική...πολύ μπροστά..
Εμένα η δασκάλα μου είχε πάρει την έκθεσή μου στα χέρια της, τη διάβασε μπροστά σε όλη την τάξη, τσαλακωσε έπειτα το χαρτί, είπε "Αυτό δεν ειναι έκθεση" και το πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων. Συγχαρητήρια που είστε εκπαιδευτικός που ενδιαφέρεται. Μακάρι τα τότε απαίσια σχολικά μου χρόνια να είχαν ανθρώπους σαν κα σας.
@@Nikolaos-Koemtzis λυπάμαι πολύ για την εμπειρία σας αυτή.Η "δασκάλα" το λιγότερο τραγική.
@@Nikolaos-KoemtzisΜη χειρότερα!!! Άκου συμπεριφορά δασκάλας!!!😢😢😢😢
παρών 2023 ,43 χρονων πλέον το ακούω και αναπολώ την εφηβεία και τους πρώτους ερωτες..
Μια από τα ίδια
2024 43 και αναπολώ την εφηβεία!!!!!!
2024;❤ λατρεμένοοοοο!
❤️
❤
Πως άλλαξε ετσι ο κοσμος;
Κάποια στιγμή ελπίζω να ξυπνησω και να είναι όλα όπως παλια!
Παλιά ο αέρας ήταν αλλιώς, η ζωή πιο μαγική, ξέρω ένα συναίσθημα πολύ δυνατό και πολύ μελαγχολικό.
Τότε ψήφισε ΠΑΣΟΚ φίλε. Μόνο ΠΑΣΟΚ.
Δεν θα είναι γιατί είμαστε σκλάβοι της εργατιάς και του κάθε μανατζαρέου. Τέλος η ξεγνοιασιά
Με την ελπίδα και τον ύπνο δεν αλλάζει τίποτα.
Για να είναι όλα όπως ήταν, θα τα δούμε μόνο στα όνειρα μας αδερφέ μου, αυτό όμως δεν πρέπει να μας αφήσει να "αποκυμιθουμαι",Χρόνια Καλά.
Θα πρέπει να πούμε και ένα μπράβο στους domenica που πήραν ένα ποίημα 100 ετών περίπου και του έδωσαν ξανά ζωή !!!! Ο Μήτσος Παπανικολάου που έγραψε τους στίχους, ήταν ένας υπέροχος αλλά εξαιρετικά άτυχος ποιητής του μεσοπολέμου.
❤❤❤❤2024 και πριν λίγη ώρα μου το έστειλε ο πρώτος μου έρωτας που το ακούγαμε μαζί το 2004.❤❤❤❤❤
❤️
Ελληνας δεν είμαι, αλλά λατρεύω την Ελληνική ποίση. Εδώ είναι το γνήσιο ποίημα, στο οποίο βασίζεται το τραγούδι.
Μήτσος Παπανικολάου
Μέσα στη βουή του δρόμου
Μέσα στη βουή του δρόμουήταν νά ’βρω τ’ όνειρό μου.
Να το βρω και να το χάσω
κι ούτε πια που θα το φτάσω.
Μια στιγμή πέρασε μπρος μου 5κι ήταν η χαρά του κόσμου…
Η χαρά που μας ματώνει
σαν οι πιο μεγάλοι πόνοι.
Πέρασαν όπως περνούνεόσα δε θα ξαναρθούνε: 10
πουλιά που 'χουν φτερουγίσει
σύννεφα μέσα στη δύση.
Κι άφησε στο πέρασμά του,πέρασμα ζωής, θανάτου,
στην καρδιά μου σα σφραγίδα, 15
ω,
την πεθαμένη ελπίδα.
Μια ελπίδα πεθαμένη,
που μας ζει και μας πεθαίνει
κι όλο μάς τραβάει δω κάτου
ως την πόρτα του θανάτου. 20
Όνειρο γλυκό και ξένο
και παντοτινά χαμένο,
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα.
Όταν πέρασες με πήρες 25κι όλες μου άνοιξες τις θύρες
με το μαγικό κλειδί σου
του χαμένου παραδείσου.
Και μην ξεχνάτε μάγκες ότι στο τέλος της ημέρας όλοι άνθρωποι είμαστε...αγάπη μέσα στις ψυχές σας
Εκτός απ τα ρατσιστομουτρα από πάνω π κράζουν τον τύπο επειδή είναι αγραμματα ΔΙΠΟΔΑ.
@@kostasmk3417 ☺ Σωστος!!!
"Μεσα στη βουη του δρομου.."...στιχος 100 χρονια μπροστα. Εκπληκτικο!
Ακούστε τραπ εσείς.
Κομματάρες με αυτές μεγαλώσαμε και αγαπήσαμε
Από τα καλύτερα ελληνικά τραγούδια όλων των ειδών μουσικής και σε μελωδία και σε στίχο.
❤️
Μεγαλο ταξιδι στο παρελθόν ειναι αυτο το τραγούδι. 😊
❤️
Και συνεχίζουμε να το
ακούμε και το 2019/2020/2021/2022/2023/....
(έτσι ειναι οι κομματάρες)
Για πάντα
Ναι 😃😎
γιατι; εχουν τα τραγουδια ημερομηνια ληξης και δεν το ηξερα; :P
@@reVieced χαχα ε κάποια έχουν
Το συγκεκριμένο όχι πάντως.
@@IloElis επισης κανω επιστημονικα βιντεο μπορει να σε ενδιαφερει
2000 1η λυκείου, είμαστε η τελευταία γενιά που είδαμε και ζήσαμε πράγματα 80' 90' και είμαστε τυχεροί. Πολλά τέτοια τραγούδια τότε. Απίστευτα χρόνια, ήρεμα και ασφαλή. Υπέροχες αναμνήσεις.
80-90 η καλύτερη μουσική, ελληνική και ξένη. Άντε και λίγο αρχές 2000
Πόσο συγκινούμε οποτε το ακουω…
Τόσες αναμνήσεις ,τόση νοσταλγία .
Ήμουν έφηβος όταν βγήκε και από τότε συνοδεύει στη ζωή μου το συγκεκριμένο τραγούδι ! Τραγουδαρα !!
❤️
Η γενιά των σημερινών 40ριδων ..η τελευταία ρομαντική γενιά που πίστευε στην Αγάπη...💘💕💘 Μοναδικό, Διαχρονικό συκγρότημα με αισθαντικά ταραγούδια!
Τα διαζύγια της γενιάς σας έχουν παει ακοπα απ το πολύ ρομάντζο
@@keepdreaminlife hahahaaahahaaha klew🤣
Ναι και επίσης η γενια με τους χειροτερους γονεις εβερ... Γι αυτο τα σημερινα 15 χρονα κυκλοφορουν με ουζι στο δρομο επειδη ειστε μες το ροματζο και την αγαπη. 😜
Αξιολύπητες και ανάπηρες συναισθηματικα οι νέες γενιες. Ένα κινητο ένα μηνυμα και βουρ για σεξ. Εμεις κάναμε χιλιόμετρα για να συναντήσουμε αυτή που αγαπαμε να παμε για φαγητο μια βολτα να γελάσουμε να ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ να φιληθούμε. Αυτο λεγεται ζωη παιδια. Ξυπνήστε απ τα κινητά και ΜΙΛΗΣΤΕ. Ορίστε σας τα λεμε κι ομως καποιος η κάποια θα βγει και θα ειρωνευτει αυτα που ειπα. Σε αυτους ίσως αξιζει ότι μίζερια έχουν αφού ειναι ανεπιδεκτοι. Αν θέλετε ακουστε. Για καλο σας το λεω.
@@ΓιάννηςΧαρικαπολυς Το θεμα ειναι οτι ποιος σας ειπε οτι δε τα κανουμε επειδη υπάρχουν κινητα και ίντερνετ. Και σχεση απο αποσταση εχω κανει και ολα τα σχετικα..26 ετων εδω!
Το ρίγος με αυτά τα τραγούδια είναι ανεξίτηλο!
Παιδιά να θυμάστε πάντα Ποιοι είστε να μην ξεχνάτε πως μεγαλώσατε.. τις παρέες την οικογένεια σας και γενικά τον κύκλο σας
...μονο ενωμένοι θα τα καταφέρουμε..
Είχα να το ακούσω πολλααα χρόνια...τι θυμήθηκα απόψε στην μακρινή Σουηδία..
❤️
90s..Η πιο όμορφη εποχή..και το πιο όμορφο κομμάτι..νσ το ακούς οδηγώντας χειμώνα στο κεντρο τις Αθήνας..οπως στο βίντεο..
❤️
Δεν ξέρω γιατι αλλα κάθε φορά που ακούω αυτο το τραγούδι εκτός του ότι φυσικά το λατρεύω και το απολαμβάνω αλλα με πιάνει και μια μελαγχολία γιατι μου θυμίζει τα παλιά ωραία χρόνια απο μουσική μέχρι και το πως ήταν κάποτε η Ελλαδιτσα μας και πως την καταντήσανε και ξέρω πως δυστυχώς δεν πρόκειται να ξανά γυρίσουν ποτέ.
Με αγάπη και νοσταλγία,
Ελληνίδα μετανάστρια απο Αμερική.....
Τα καλυτερα μας χρονια κοπελια
ετσι ακριβως. η Ελλαδα τοτε ,με ολα τα κουσουρια που ενδεχομενως ειχε, ηταν Ελλαδα. σημερα δεν ειναι απλα Ελλαδα. σε καθε τομεα....
Δεν περιγράφονται αυτά που αισθάνομαι όταν το ακούω! Αναμνήσεις, τρέλες, μαγικές νύχτες, χτυποκαρδια
Ας το παρουμε χαμπαρι τετοια τραγουδια δεν προκειται να ξαναρθουν...
Συμφωνώ μαζί σου!
Δυστυχώς....
Opa re mia xara erxontai kai poli kalitera. Arkei na ksereis apo mousiki. An akous paola demy boys and noise one dierection justin beaver kai tetoies malakies tote einai allo thema.
nikos zagkoulis κρατά τα τα Στον νου σου ακόμα σαν τριαντάφυλλο στο στόμα !
panagiota petropoyloy οπως;
Αριστούργημα.
Θυμάμαι όταν ήμουν αρκετά μικρή όταν βγήκε αλλά κάθε φορά που γυρνούσα από το σχολείο έπαιζε στο ραδιόφωνο που άκουγε η μητέρα όταν ετοίμαζε το φαγητό... ❤
❤️
ΤΟ 2000 ΒΓΗΚΕ ΤΟ ΚΟΜΑΤΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ 2018 ΤΟ ΑΚΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΓΑΠΗ.Η ΑΘΗΝΑ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΓΙΚΗ......
2002
Που να δεις την Σαλονικάρα
μαγκες μην το πάτε μακρυα... γενικα σαν την Ελλάδαρα την νύχτα πουθενα
Καλα το ειπες...
Σαν την Αθήνα πουθενά
Ειδικά 3ης Σεπτεμβρίου, Μάρνης & Σωκράτους .... Το Χόγκουαρτς το ίδιο.......
Ένα ποίημα-αφιέρωμα στο παροδικό,χαμένο και άπιαστο του ανεκπλήρωτου έρωτα...
"Πέρασες όπως περνούνε, όσα δεν θα ξαναρθούνε..."
Μπράβο στους Domenica για την μελοποίηση, αλλά πιο πολλά μπράβο στον αφανή αυτόν ποιητή του Μεσοπολέμου τον Μήτσο Παπανικολάου...
Πέμπτη δημοτικού θυμάμαι μας το έπεζε στη κιθαρα ο κυρ Περικλής αυτό και όλα τα τραγούδια των Domenica...έβαλε στην παιδική μας ηλικία τις πιο όμορφες νότες
Αυτό και το καλοκαιρινές διακοπές όλη η παιδική μου ηλικία.
Και εμένα ..του '92 είμαι !
μαργαριτα σ αγαπω......κ θα σε αγαπω για παντα.. 23-11-2003 η μερα που σε πρωτοειδα. κ ας εχω να σε δω 11 ολοκληρα χρονια..... απο εκεινο τον μαη του 2005
Respect bro
Bilk Nik respect.
της το ειπες ρε συ μπιλ η μονο εδω?πανε βρες την και πες της το ρε
τι 11 χρονια
Bilk Nik respect ρε μεγάλε
φιλεεε 💓💓
Τα φοιτητικά μου χρόνια στην Θεσσαλονίκη....
Απο τα καλυτερα ροκ κομματια μπραβο στους Domenica
Δημήτρης Κανελλόπουλος για όσους δεν γνωρίζουν το όνομά του!!!!! Και 100 χρόνια να περάσουν θα συνεχίσουν να το ακούνε!!!
Θυμάμαι όταν το πρωτοάκουσα ήμουν τέταρτη ή πέμπτη δημοτικού ..πάντα υπήρχε μια διάχυτη μελαγχολία στον τόνο του αλλά είναι ξεκάθαρα συνυφασμένο με την ανεμελιά αθωότητα και χαρά της παιδικής μου ηλικίας ..οι αναμνήσεις ανεξίτηλες !Συγχαρητηρια στους domenica !
❤️
Δεν χορταίνετε αυτό το τραγούδι όσα χρόνια κι αν περάσουν..!!!
❤️
Φοιτητικά χρόνια το άκουγα όταν ήμουν φοιτήτρια τι όμορφα χρόνια ❤😊
Ακούς την πρώτη νότα και έρχονται όλα ξανά.....
Είναι Τρίτη πρωί στην Ζυρίχη της Ελβετίας , βλέπω την ομίχλη από το παράθυρο μου, ακούω αυτή την κομματάρα από το κρεβάτι μου λίγο πριν σηκωθώ για την δουλειά. Να είστε όλοι γέροι και δυνατοί. Να έχετε μια όμορφη μέρα , Gutenmorgen !❤
❤️
Πόσο μου λείπουν τα χρόνια εκείνα... πόσα λάθη να προσπαθούμε να διορθώοσυμε τόσα χρόνια μετά... ένα τεράστιο λάθος, μια απερίσκεπτη απόφαση που θα σε κυνηγάει πάντα... κι αυτό το τραγούδι μας θυμίζει αυτά που δε θα ξανάρθουν ποτε...😓
Πιτσιρικας ημουν οταν το ακουσα για πρωτη φορα..επαιζε το κλιπ στην τηλεοραση...μια συγκεκριμενη ωρα και καθε μερα το χαζευα.. με γεμιζε μελαγχολια...χωρις λογο..πλεον ειναι ενα απο τα αγαπημενα μου τραγουδια!
Υπέροχο τραγούδι.Συγκινούμαι κάθε φορά που το ακούω.
❤️
Τι φωνή...τι άντρας 🥀😍
Εγώ είμαι πιο ωραίος
Ω ναι...
Υπέροχο τραγούδι!!!❤❤2024!
❤️
Τη γνωρισα στα 13 μου, αυτη ηταν 21. Δεν την ερωτευτηκα κεραυνοβολα, αλλα μεσα σε λιγες μερες αφου ειχε ερθει διακοπες ενα καλοκαιρι στον τοπο μου και εμενε σπιτι μου... Με τραβηξε το οτι ηταν ομορφη, εξυπνη και με χιουμορ. Λογω της τοτε ηλικιας μου και της διαφορας ηλικιας μας, ντρεπομουν να της το πω τι ενιωθα για εκεινη, αλλα πιστευω το ειχε καταλαβει και η ιδια... Οσες μερες περασα μαζι της, περασα τελεια και δεν ηθελα να τελειωσουν ποτε, αλλα ολα τα καλα καποτε τελειωνουν... Την ερωτευτηκα τοσο δυνατα που απο τοτε δεν εχω ξαναερωτευτει ποτε καμια αλλη. Εχω να την δω αρκετα χρονια, αλλα ακομη και σημερα που ειμαι 20, τη σκεφτομαι καθε μερα της ζωης μου εστω απο λιγο... Μπορει να μην την ξαναδω ποτέ, να της πω ό,τι νιωθω, αλλα τουλαχιστον ειχα την τυχη να τη γνωρισω... Ετσι κι εγω σαν τριανταφυλλο στο στομα, την κρατω στο νου μου ακομα... Να 'ναι καλα οπου και να ειναι, με οποιον και να ειναι❤... #καλοκαίρι2013 #καλοκαίρι2014
Το εγραψα και ξελαφρωσα...
Οταν ειστε ερωτευμενοι, να το λετε στον αλλον! Οχι σαν κι εμενα που το εχω παρει στο μαξιλαρι μου εδω και 7 χρονια...
@Athan asios Ακυρο... Πριν απο λιγες μερες παντρευτηκε με πολιτικο γαμο, και μενει σε αλλη πολη (εκτος Κρητης)... Δεν γινεται... Δεν ειναι η καταλληλη χρονικη στιγμη, και αν θελω να της το πω, αυτα δεν λεγονται, απ' το Messenger
@Athan asios Θα περιμενα μεχρι και ολη μου τη ζωη μεχρι να τη συναντησω και να της πω οτι ειμαι ερωτευμενος μαζι της, ωστε αυτο να βγει απο μεσα μου... Μακαρι να τυχει να τη συναντησω καποια στιγμη στο μελλον, να της το πω, οποια κι αν ειναι η καταληξη, ακομα κι αν δεν θελει να με ξαναδει ποτε φερ' ειπην
Πόσο σε νιώθω !
Ήμουν 18 χρονών , πρωτοετής φοιτήτρια σε Τμήμα του ΑΠΘ .
Ένα πρωί , ενώ προσπαθούσα να βγάλω άκρη μπροστά από τον πίνακα ανακοινώσεων νιώθω ένα διαπεραστικό βλέμμα να με σαρώνει .
Ήταν η πρώτη φορά που αντίκρισα τα ευγενικά γαλάζια μάτια του Γ να με κοιτάζουν επίμονα ! Προσπαθούσε να με προσεγγίσει , να βρει τρόπο να μου μιλήσει .
Εγώ τον ερωτεύτηκα εκείνη ακριβώς τη στιγμή , κι ας ήμουν σε σχέση !
Ήταν κι εκείνος σε σχέση !
Μεταξύ μας υπήρξε ένα ρομαντικό και τρυφερό love story που κράτησε μόνο δύο μήνες .
Φοβηθήκαμε να χαλάσουμε τις σχέσεις που είχαμε !
Τελικά , με τις σχέσεις μας εκείνες παντευτηκαμε και κάναμε ο καθένας μας την οικογένειά του !
Εμένα όμως η αγάπη μου για τον Γ με στιγμάτισε !
Από το 1990 δεν έχει περάσει ούτε μία μέρα που να μην τον σκεφτώ !
Για εκείνον, δεν ξέρω .
Νομίζω ότι είναι πραγματικά ευτυχισμένος με την οικογένειά του και μέσω κοινών φίλων από τη Σχολή μαθαίνω ότι εξελίσσεται και προοδεύει...
Είμαι 52 χρονών τώρα και εξακολουθώ να τον αγαπώ .
Θα τον αγαπώ πάντα , θα είναι πάντα για μένα ένα "όνειρο γλυκό και ξένο και παντοτινά χαμένο" που "κρατώ στο νου μου ακόμα σαν τριαντάφυλλο στο στόμα "
"Πέρασε όπως περνούνε , όσα δεν θα ξαναρθούνε" , τον "κρατώ στο νου μου ακόμα σαν τριαντάφυλλο στο στόμα"
Θα σ' αγαπώ πάντα Γ !
Φιλιά , Μ
Πρώτη φορά είδα Live την μπάντα το 2009 στην παραλία καλάμια στην Κόρινθο μαζί με τους C:Real το καλοκαίρι. Θεούλη μου, πέρασαν τόσα χρόνια. Είναι σκέτη νοσταλγία.
Πόσα χρόνια πισω γυρίζω με αυτό το τραγούδι! 😌🙂↔️
Αρχές της εφηβείας.🙂↕️
Το λατρεύω!❣️
❤️
Πάνω στο καράβι για τη Χίο, διακοπές με τους γονείς. Έφηβη τότε, ξυνίλα στα μούτρα και αυτό το τραγούδι να παίζει στο repeat, στα walkman. Πω ρε, πόσο κλισέ αλλά πόσο αλήθεια...πως περνάν τα χρόνια έτσι.
Δεκέμβριος 2020 και ακόμα σε θυμάμαι,τραγουδάρα ❤️
2024 και θα το ακουμε οσο μπορούμε ❤
Ήσασταν υπέροχοι στο Κατάκολο στις 19 Αυγούστου!🙂🙂♥️♥️
❤️
2018 και ακομα στην καρδιά μας είναι γραμμένο
Πόσο όμορφο να περνάς τα παιδικά και εφηβικά σου χρόνια με τέτοια τραγούδια...
❤️
αφιερωμενο σε μια ψυχη,που εμεινε ονειρο γλυκο.......να σε καλα ναταλακι.....
+stayros lan σε καταλαβαινω απολυτα φιλε...
Ειμαστε πολυ τελικα μαγκες!!Τα καλυτερα σας ευχομαι!!!
μεγαλο τανακι το ναταλακι!!!
Ακούγοντας το κομμάτι συνειδητοποιεις πόσο λείπει η ποιοτική ελληνικη μουσική..!
Μεσα στη σαβουρα που ζουμε,ειναι ακομα κανεις εδω?? χαιρετισματα απο λαρισα
❤️
"Περασες οπως περνουνε οσα δεν θα ξαναρθουνε".......
Τι παραξενη η ζωη. Καποτε σημαινες τα παντα. Ησουν ενα ονειρο γεματο πιθανοτητες. Σημερα εισαι μια ξενη.....ενα τραγουδι που δεν μελοποιηθηκε ποτε και εχει μεινει γραμμενο, να βαραινει ενα λεπτο, φθαρμενο κομματι χαρτι, ξεχασμενο σε ενα συρταρι που δεν τολμω πια να ανοιξω. Δεν ειναι ο πονος του χωρισμου. Ειναι ο πονος της αδικιας, οταν καταφερνεις να παρεις μια γευση μοναχα απο κατι, αλλα δεν το ζεις πραγματικα ποτε. Αυτο σε κατατρωει. Αλλα αλλαξες.....σταματησες να εισαι "εκει" πολυ πριν σε αφησω....Σημερα σε βλεπω και η μισοπεθαμενη καρδια, ανοητη ακομα, σκεφτεται κλεφτα "πώς θα ημουν με αυτο το κοριτσι, αν ειχαν ερθει λιγο διαφορετικα".
Ειναι αστειο....ή θλιβερο...πως ενα τοσο μικρο "εγω" σταθηκε ικανο να σκοτωσει ενα τοσο γλυκο "εμεις".
Εισαι μια πεθαμενη ελπιδα.........ενα ονειρο παντοτινα χαμενο........αλλα δεν θα σε κρατω στο νου μου ακομα.....
Αυτο το τριανταφυλλο μαραθηκε...................
Ένα πολύ διαχρονικό κομμάτι, από τα καλύτερα τραγούδια που άκουγα στα χρόνια που πήγαινα Γυμνάσιο, από ένα εκπληκτικό συγκρότημα μαζί με Δυτικές Συνοικίες, Εκείνος κι εκείνος και πολλά ακόμα υπέροχα συγκροτήματα. Τότε υπήρχε πολύ ποιοτική μουσική αλλά και πληθώρα σπουδαίων τραγουδιών!!!!!!
2012 γνώρισα τον αιώνιο έρωτα. Ακόμα κι αν έχουν χωρίσει οι δρόμοι μας εδώ και καιρό αυτό δεν αναιρείται
Πάντοτε αγαπημένο! Σαν να μην περασε ουτε μία μέρα απ'οταν το πρωτοάκουσα!
❤️
ΤΕ'ΛΕΙΟ! ΠΕ'ΡΑΣΕΣ 'ΟΠΩΣ ΠΕΡΝΟΥ'ΝΕ, 'ΟΣΑ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑ'ΡΘΟΥΝΕ ΚΛΠ. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗ'ΡΙΑ!. ΑΝΝΕ'ΤΑ!.
Τι κομματαρα ρε παιδιά από τότε που ήμουν φαντάρος το 1998 στην Ορεστιάδα το άκουγα....
2002 βγήκε το τραγούδι ΑΕΚαρα 💛 😋
Καλοκαίρι 2024 και ακόμα το ακούμε ❤
❤️
Πολύ όμορφο τραγούδι!Κι εσύ επίσης πολύ πολύ όμορφη!
Χαίρομαι που μεγάλωσα και πέρασα την εφηβεία μου με τέτοια υπέροχα τραγούδια.. ελπίζω κάποια στιγμή να βελτιωθούν τα σημερινά ελληνικά τραγούδια
Διάβασα για τον συγκεκριμένο ποιητή ένα άρθρο στο πρώτο θέμα. Δεν τον ήξερα. Και ήρθα να ξανακουσω ένα τραγούδι που λάτρεψα στα νιάτα μου! Εξαιρετική η μελοποίηση, μοναδικοί οι στίχοι! Ευχαριστούμε Μητσο! Ευχαριστούμε Domenica!❤
Από τα λίγα Ελληνικά που έχουν μείνει στο μυαλό μου. Απίστευτο!
Καλοκαίρι 2024 κ ακόμα εδωωωω.. Τι υπέροχα τραγούδια . ΝΟΣΤΑΛΓΊΑ ερωτεύεσαι ξανά και ξανά ❤❤❤
❤️
Αφιερωμενο στον προδοτη της αγαπης μας
Είσαι τόσο κούκλα που δεν θα αργήσεις να βρεις κάποιο άλλο παιδί!
❤ Έρωτας που δεν φεύγει ποτέ το κομμάτι!
❤️
2021 εδώ,υπάρχουν επιζώντες από το 2020???
Ναι εσυ
ειμαστε ηρωες του 21
Υπάρχουν επιζώντες από τις τρελές αγελάδες εδώ
Κρατάμε γερά ακόμα 👍
@@paraskevasgkogkos1059 yo6oo6
Ένα από τα πιο ερωτικά τραγούδια που έχω ακούσει...το λατρεύω.
Με γυρνάει πολλά χρόνια πίσω...Αναμνήσεις....
Αυτό το κομμάτι τα έχει ολα! Φωνη, μουσική και στίχους!
αυτο το τραγουδι με κανει να κλαιω...δν χωρισαμε απλως γιατι ποτε δν ειχαμε σχεση και αυτο ειναι που με σκοτωνει.
ποιοτητα μουσικης ΤΕΛΟΣ
❤️
Πώς πρέπει να περιμένουμε αύριο μεθαύριο τα παιδιά μας να μεγαλώσουν με παιδεία όταν εμείς φλερταραμε σκεφτήκαμε και αγαπήσαμε με τέτοια κομμάτια ενώ τα παιδιά μας το κάνανε με καλλιτέχνες όπως ο snik.Kαμια ελπίδα όσο και αισιόδοξος να είσαι.
2024 και ακόμη εδώ!Υπέροχο τραγούδι❤️🩹
❤️
Το ωραιότερο ελληνικό τραγούδι που έχω ακούσει ποτε
Domenica 2023 ακόμα εδώ!
❤️
Η απίστευτη λαχτάρα που κρύβει μέσα του ένα "μου λείπεις" !!!
Καλή Εβδομάδα με Υγει'α. Αννε'τα Κοτορτση. Τέλειο.
Ευχαριστώ για την Καρδούλα. Να Στε Πάντα Καλά. Αννε'τα Κοτορτση
25=11=2024
με αυτο το τραγουδι σε γνωρισα.....δε θα το θυμασαι....εχεις μαθει να ξεχνας....κριμα...σε κρατω στο νου μου ΑΚΟΜΑ....ονειρο γλυκο και ΞΕΝΟ....:(
😢😢😢
Δεν ξεπερνιεται ποτε αυτο που εζησα για αυτην.
""Όνειρο γλυκό και ξένο και παντοτινά χαμένο
Σε κρατώ στο νου μου ακόμα σαν τριαντάφυλλο στο στόμα
Πέρασες όπως περνούμε όσα δεν θα ξαναρθουνε"" ki as egine oti egine 😔😔
Όντως ένα τραγούδι που αποπνέει αισιοδοξία ,παρόλο που τα λόγια κάπως παραπέμπουν στο αντίθετο .Είναι όμως ευχάριστο να το ακούς … κινητοποιεί και ενεργοποιεί εσώτερες συχνότητες της ψυχής …!
Μπράβο στους Domenica!!!
❤️
Μουσικη θαυμα. Στιχοι αξεπεραστοι. Φαντασια ατελειωτη. Ισον το τραγούδι αυτο.
Ακόμα υπάρχουμε και είμαστε δύναμη 2024..
Λατρεια!!! Αισθανομαι οτι δεν παταω στη γη...θεικο!! Ποσο ομορφα λογια ποιητικα..ποιοτικα!!!
Και να που αυτο το τραγουδι ήρθε ξανά στην ζωή μου... στα μέσα του 2024...
❤️
Τραγουδάρα!! και με τεράστιο νόημα!!!
Πες τα ρε Άλκηστη bsb!!!
αυτο το τραγουδι το πρωτοακουσα το 2002 οταν δηλαδη πρωτοβγηκε.... η διαχρονικοτητα του αλλα και η ποιοτητα φαινεται και μεχρι σημερα που το ακουω ασταματητα χωρις να εχω βαρεθει... ειναι ακομα το αγαπημενο μου και το ΛΑΤΡΕΥΩ!!
Ooh how long I was looking for this song. Finally I found it after 6 months. It is incredible!
αγαπημενο τραγουδι!!! 💚💚
❤️
Με ταξιδεύει 20 χρόνια πίσω! Το είχα ακούσει για πρώτη φορά λίγους μήνες πριν πάω φαντάρος!
Etsi tragoudia pote dn tha 3exastoun ❤️
❤️
Όταν θες να ακούσεις μουσική, Αθάνατο τραγούδι ❤
❤️
ΛΑΤΡΕΜΕΝΟΟΟΟΟΟ.....ΕΣΑΕΙ.....❤❤❤❤
❤️
Ομορφο τραγουδι ... καταπληκτική ενορχήστρωση ... πανεμορφο το ποίημα που χρησιμοποιήθηκε ως αρχη για να ξεκινήσουν ολα !!! Νομιζω πως ο ποιητης εαν και κυρίαρχος εκπρόσωπος του Μεσοπολέμου γραφει για έναν γλυκό ερωτα γεματο με ειλικρίνεια και ένταση , για ενα συναισθημα που διαρκεί μες στον Χρονο !!! Αξίζει να αναφέρω οτι η ειλικρινή ευαισθησία του ειναι διάχυτη οχι μονο σε αυτο το ποίημα αλλα σε ολα του. Δυστυχως το τελος του ηταν αρκετα άδοξο καθως εφυγε στο τοτε δημόσιο ψυχιατρείο απο υπερβολικη δόση ναρκωτικών ουσιών. Συγχαρητήρια στο συγκρότημα που μελοποίησαν το «Μεσα στην Βουή του δρόμου» , το «Καραβάκι (βραδινοί θάνατοι )» , το «Χειμωνας» και το «Ωρες» . Καθε φορα π ακουω αυτο το τραγουδι σκέφτομαι κτ το συγκεκριμένο και την ιδια στιγμη κατι το ακαθόριστο ... η μουσικη οταν συνταιριάζει με την ποιηση μαγεύει ακομη περισσοτερο
Ναι οντως τα μελοποιημένα τραγούδια ειναι τελεια
Πως τον λενε τον ποιητη ?
@@marinalakioti Μήτσο Παπανικολάου!
Το έχω ακούσει πολύ μικρός και μου άρεσε πάρα πολύ. Φοβερό κομμάτι.
❤️
Το ειχε ανεβασει στο φβ για μενα...
Ελπιζω να με κρατα ακομα στο νου του
Αλέξανδρε περασαν τα χρονια και πια πειστηκα πως δεν θα σε ξεχασω ποτε..
σε κραταει σιγουρα....και ποτε δεν ειναι αργα