"Prezydenci Czechosłowacji" barwna opowieść, wieczór autorski Andrzeja Krawczyka i promocja książki

Przedstawiamy fragmenty spotkania autorskiego Andrzeja Krawczyka, historyka i dyplomaty, byłego ambasadora w Czechach, Słowacji oraz w Bośni i Hercegowinie, który opowiedział o historii Czechosłowacji, prezentując sylwetki prezydentów tego kraju.
Wydarzenie, zorganizowane przez Dział Nauki i Literatury Muzeum Okręgowego w Bydgoszczy, odbyło się 31 stycznia 2024 r. w sali audiowizualnej (ul. Gdańska 4).
Adam Michnik napisał o książce "Prezydenci Czechosłowacji" Andrzeja Krawczyka:
"To jest poczet królów Czechosłowacji, czyli prezydentów tego państwa w dwudziestym wieku. Zarazem to ciekawa opowieść o losach naszych południowych sąsiadów; opowieść kompetentna i zajmująca. Autor stara się być obiektywny i sprawiedliwy, gdy kreśli tę panoramę dziejową od Masaryka, mędrca i skandalisty, do Havla mędrca i ironisty. A przecież to oni stanowią najlepszą tradycję Czechosłowacji. Łatwo dostrzec stanowisko ideowe Krawczyka, który jest zafascynowany Czechosłowacją, całym swym sercem liberalnego konserwatysty. Bardzo zajmująca lektura".
Andrzej S. Jagodziński pisał, że "jest w tych opowieściach nie tylko wiedza i rzetelny warsztat historyczny autora, ale także wiele pysznych anegdotek. Jest dramat trudnych wyborów Edvarda Beneša i Emila Háchy, są gangsterskie porachunki komunistycznych prezydentów - niczym z dobrego kryminału i jest też niezamierzona groteska ich politycznych poczynań, a na koniec barwny portret zmarłego przed dziesięciu laty Václava Havla, ostatniego prezydenta Czechosłowacji i pierwszego - Republiki Czeskiej".
Książka Andrzeja Krawczyka o prezydentach Czechosłowacji oferuje atrakcyjne spojrzenie, bo polega na rzadkiej kombinacji: z jednej strony erudycji zawodowego historyka, specjalisty od historii Czech i Słowacji, oraz osobistym, głębokim doświadczeniu czeskiego środowiska, w którym Autor spędził wiele lat, jako ambasador Polski. Akapit o ostatnim z bohaterów jest napisany też na podstawie autopsji i jest niezwykle ciekawym spojrzeniem w kontekście zbliżającej się rocznicy śmierci Václava Havla. Książka przekonująco pokazuje, że mając odpowiednią i przemyślaną koncepcję, można jednak pisać historię całych krajów i narodów w zwięzłej formie biografii czołowych polityków. Andrzejowi Krawczykowi udało się to dzięki wrażliwemu połączeniu fragmentów poświęconych osobowościom prezydentów oraz fragmentów wyjaśniających kontekst ich życia i działalności.
Andrzej Krawczyk - specjalista w dziedzinie historii Europy Środkowej i Bałkanów XIX/XX wieku. Wykładowca historii Europy Środkowej i Historii Prasy Polskiej na UW i KUL oraz historii Polski na Uniwersytecie Karola w Pradze i Komenskiego w Bratysławie. Autor ośmiu książek i ponad 150 artykułów, w tym przetłumaczonej na język czeski biografii Jozefa Tiso. Po 1989 r. urzędnik państwowy - dyrektor gabinetu ministra Aleksandra Halla w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, dyrektor generalny w Kancelarii Sejmu, doradca premier Hanny Suchockiej, minister w Kancelarii Prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Dyplomata - Ambasador w Czechach, Słowacji oraz w Bośni i Hercegowinie. Był współredaktorem „Biuletynu Solidarności Uniwersytetu Warszawskiego” w latach 1980-1982. Zasiadał w zespole „Biblioteki Historycznej i Literackiej” w drugim obiegu, wraz z Bronisławem Komorowskim, należał do wydawców pisma „ABC”, poświęconego problemom Europy Środkowej i Wschodniej (od 1985 do 1989). W latach 1993-1996 zajmował stanowisko sekretarza generalnego „Central European Forum”. 30 grudnia 2005 został podsekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego odpowiedzialnym za sprawy międzynarodowe. Dymisję z tej funkcji złożył 7 lutego 2007. Jego odwołanie poprzedziło przekazanie prezydentowi informacji, że w okresie stanu wojennego minister miał rzekomo być tajnym współpracownikiem służb specjalnych PRL. Postępowanie lustracyjne wszczęte na wniosek Andrzeja Krawczyka doprowadziło w tym samym roku do oczyszczenia go z tego zarzutu. Według ustaleń, Andrzej Krawczyk, szantażowany przez funkcjonariuszy SB, podpisał zobowiązanie do współpracy, której następnego dnia odmówił, informując innych działaczy opozycji o tym zdarzeniu.
Przewodniczący rady nadzorczej Polskiej Agencji Informacyjnej, prezes zarządu Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie” (od 1993 do 1996), dyrektor generalny w Urzędzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, prezes zarządu Polskiej Fundacji Transformacji Rynkowej „Wiedzieć Jak” (1999-2001). W 1996 został honorowym członkiem Związku Polaków na Białorusi. W latach 1998-2000 zasiadał w zarządzie Polish-American-Ukrainian Cooperation Initiative.