Ανάγκη να σε πάρω εγώ που έτσι σε παρατήσανε μονάχο κι έρμο κι ορφανό παιδάκι μου, πως σε πονώ. Το ρούχο το μεταξωτό μες στο ποτάμι το ‘ριξα φτωχά κουρέλια σου φορώ παιδάκι μου, πως σ’ αγαπώ. Δρόμο σε πήγα, δρόμο μακρινό νυχτόμερα βαδίζοντας πείνασα και ματώθηκα μα να σ’ αφήσω δεν μπορώ. Σε μαύρες μέρες και σκληρές πλένω σε και βαφτίζω σε μες στο κατάψυχρο νερό μην κλαις και μου πικραίνεσαι.
... μια μικρή "κτιστή" σκηνή με "πέταλο" για θεατές, φτιαγμένο για "κάποιο φεστιβάλ", με τον Σπύρο Σακκά και έναν κιθαρίστα [? :((( ] και για ΜΟΝΟΝ 10 Θεατές !!!... Πολλά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ @Orionescape και ΕΣΕΝΑ που μου θυμησατε !...
Άλλη μια ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ (/watch?v=H_0mKd4xDEw) !!! Μας ΛΕΙΠΕΙΣ ΜΑΡΙΑ !!!... Αλλά και η Στέλλα Κυπραίου !!! Το τραγούδι πρωτάκουσα στις "δύσκολες 7χρονίες" στην Κέρκυρα, σε χώρο που το μόνο που έμεινε, είναι ...
..Ε, το λοιπόν, ο,τι και να είναι τ' άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω. Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει. είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε
Λάμπουν και θα λάμπουν πλέον για πάντα και οι δύο στο μουσικό στερέωμα.
Ὡραία καὶ ἡ Μαρία Δημητριάδη.
Τὸ τραγοῦδι ἰδιαίτερα εὐαίσθητο.
η αξέχαστη Μαρία Δημητριάδη, σε ένα πραγματικό αριστούργημα!
Ανάγκη να σε πάρω εγώ
που έτσι σε παρατήσανε
μονάχο κι έρμο κι ορφανό
παιδάκι μου, πως σε πονώ.
Το ρούχο το μεταξωτό
μες στο ποτάμι το ‘ριξα
φτωχά κουρέλια σου φορώ
παιδάκι μου, πως σ’ αγαπώ.
Δρόμο σε πήγα, δρόμο μακρινό
νυχτόμερα βαδίζοντας
πείνασα και ματώθηκα
μα να σ’ αφήσω δεν μπορώ.
Σε μαύρες μέρες και σκληρές
πλένω σε και βαφτίζω σε
μες στο κατάψυχρο νερό
μην κλαις και μου πικραίνεσαι.
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΡΙΑ...
Υπέροχο τραγούδι..
Γειά σου Μαρία με τη βελουδένια φωνή...
Μπρέχτ-Ελύτης-Χατζηδάκις-Δημητριάδη......Τί άλλο μπορεί να πεί ή να ζητήσει κανείς......
... μια μικρή "κτιστή" σκηνή με "πέταλο" για θεατές, φτιαγμένο για "κάποιο φεστιβάλ", με τον Σπύρο Σακκά και έναν κιθαρίστα [? :((( ] και για ΜΟΝΟΝ 10 Θεατές !!!...
Πολλά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ @Orionescape και ΕΣΕΝΑ που μου θυμησατε !...
!
Άλλη μια ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ (/watch?v=H_0mKd4xDEw) !!!
Μας ΛΕΙΠΕΙΣ ΜΑΡΙΑ !!!...
Αλλά και η Στέλλα Κυπραίου !!!
Το τραγούδι πρωτάκουσα στις "δύσκολες 7χρονίες" στην Κέρκυρα, σε χώρο που το μόνο που έμεινε, είναι ...
tragouda mas ap eki psila Maria. tha s akoume.
Τοπονύμιον χώρου : Γαστούρι-Κοπάνοι !!!
σ.σ. (πρέπει να τα δέσετε και τα δυο !!!)
..Ε, το λοιπόν, ο,τι και να είναι τ' άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει.
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε
katapliktiki ermineia kai apo tis duo.....