W manii straciłam pamięć na 3 miesiące
HTML-код
- Опубликовано: 21 окт 2024
- Straciła pamięć jadąc taksówką we Francji. Pytała kierowcy jak jej na imię i skąd pochodzi. Mężczyzna zorientował się, że dzieje się coś niepokojącego i wezwał policję i pogotowie. Trafiła do szpitala psychiatrycznego, gdzie po 3 miesiącach i kilkunastu seriach elektrowstrząsów zaczęła odzyskiwać pamięć. Justyna w bardzo szczerej rozmowie opowiedziała Małgorzacie Serafin o swoim życiu z ChAD.
/ sekielski_brothers_studio
Program powstał dzięki zbiórce przeprowadzonej na patronite.pl/sekielski
Zostań naszym Patronem
wpłaty bezpośrednie:
Kombinat Medialny Sp. z o.o.
nr konta: PL 16 1950 0001 2006 0339 0016 0002
tytuł przelewu: Darowizna na film dokumentalny
Kod SWIFT Pekao SA: PKOPPLPW
EUR
PL91 1950 0001 2033 9004 5000 0003
Kod SWIFT Pekao SA: PKOPPLPW
paypal: m.sekielski@gmail.com
USD: www.paypal.com...
AUD: www.paypal.com...
CAD: www.paypal.com...
EUR: www.paypal.com...
GBP: www.paypal.com...
Dziękujemy firmie Notto za dostarczenie mebli do studia i Sony Polska za wsparcie sprzętowe.
Fajnie ze poruszacie temat zdrowia psychicznego. Myślę ze mówienie o tym w naszym kraju jest bardzo, bardzo ważne. Dziękuję
Świetna rozmowa. Pani Małgosia tworzy cudowną atmosferę, słucha, nie przerywa.
Pani Justyno jesteś cudowną osobą, dziękuję za podzielenie się swoją historią 🌹
Dziękuję za ten wywiad. Ja dostałam diagnozę dopiero niedawno, nie potrafię się z nią pogodzić. Bardzo cenne dla mnie jest to, co powiedziałaś o filmie, co wywołał silne emocje, tak silne że zaczęły przekształcać się w hipomanię - u mnie było podobnie, po obejrzeniu filmu płakałam tak mocno, tak silnie na mnie wpłynął że w ciągu kilku godzin z hipomanii wskoczyłam na manię z objawami psychotycznymi - straciłam kontakt z rzeczywistością, pamięć odzyskałam dopiero po 2 tygodniach będąc już w szpitalu. Straszna trauma dla mnie, nie mówiąc już o rodzinie, która przeżyła piekło, nie wiedząc co się ze mną dzieje i czy w ogóle wyjdę z tego stanu. Życzę wszystkim czadowym ludziom jak najdłuższych remisji ❤
Ja tez choruje od wielu lat I dalej nie moge sie pogodzic
A jak po roku po diagnozie?
U mnie 3 miesiące od diagnozy
@@ritan.5820jest we mnie pełno złości, że akurat mnie musiało to spotkać, że jest tylu zdrowych, a ja muszę mierzyć się z tym dziadostwem. Wydaje mi się, że weszłam już na inny etap, nie zaprzeczam chorobie, czuję tylko złość.
Bardzo potrzebne są te rozmowy, bardzo! Dziękuję Wam, że jesteście i robicie te spotkania! Dziękuję prowadzącej, za sposób prowadzenia tych rozmów, nie przeszkadza, dopytuje, naprowadza, jest obok, pozwala się wypowiedzieć gościowi na spokojnie. To jest profesjonalizm! A gościni dziękuję za podzielenie się z innymi swoimi przeżyciami, bardzo dziękuję! 💞
Bardzo dobry materiał,sam mam Chad od ponad 20 lat i wiem,jak ciężkie jest codzienne życie z osobą chorą na Chad, życzę Pani dużo zdrowia
To jest okropna choroba.Moja mama była chora i pamiętam te męczące stany. Życzę sił i cierpliwości do siebie i choroby. Dzięki za wywiad. Jak zwykle oswaja z tym ogromem cierpienia które niesie dwubiegunówka.
Fantastyczna i kształcąca rozmowa. Dziękuję Paniom za audycję 🙂
Z tej rozmowy nic nie wynika - opisuje się skutki które nie są istotne, a nie porusza się w ogóle przyczyn. Przyczyną wszystkiego jest depresja - dysonans między tym jak się żyje, a tym jak mózg uważa że powinniśmy żyć. Rozwiązaniem jest tylko i wyłącznie pozbycie się tego dysonansu. Zastanowienie się czego naprawdę chcemy i jak to osiągnąć.
❤ dziękuję Justyna
Dziękuję bardzo za to spotkanie. Bohaterka podpowiedziała mi rozwiązanie w jednej sprawie. Poza tym trzymam kciuki! P.s. Czystki relacyjne to moja specjalność ;)Za to potem jest tyle przestrzeni na nowe :)
bardzo trudna rozmowa, bardzo profesjonalnie. Gratuluję.
Bardzo dziekuję za tę rozmowę. Pomogła mi poukładać sobie w głowie wiele rzeczy na temat CHAD. Życzę dużo spokoju i równowagi!
Fenomenalne wręcz spotkanie! Przywiązanie do danego języka po wielu latach emigracji i ciągła chęć chłonięcia i rozwijania go po powrocie do polskiej, smutnej rzeczywistości... Jak ja to znam! A w Pl? - depresja tubylców i wszechobecny, permanentny smutek na ich twarzach... Książkę można by napisać, ale kto by to czytał. Innymi słowy polska w pigułce - czyt. uciekaj jak najdalej.
Ja bym czytała.
Nie ograniczaj się w pisaniu. 😀
Świetna rozmowa. Justyna bardzo ciepła i prawdziwa. Gosia - jak zawsze z wyczuciem i smakiem. Uwielbiam ten kanał.
Bardzo wartościowy wywiad. Podziwiam za odwagę, za chęć podzielenia się trudna historia swojego życia. Powodzenia ✊
Świetny wywiad, trzymam za Panią kciuki. Dziękuję za ten cykl rozmów.
Ciężko mi tego było słuchać kiedy odnajdywałem tak wiele dla siebie z historii ojca i tak dużo z historii mojej córki... To jest cholernie trudne żyć w przekonaniu że jest się w jakiś sposób przyczyną tego, co teraz czuje przykrego moje dorosłe dziecko.
Jest ciężko. Mam wrażenie, że jestem traktowana jak wariatka, która wymyśliła sobie chorobę dziecka. Nieważna jest opinia lekarza, przecież dziecko wygląda normalnie, przecież wystarczy, żeby się postarało... Żenada. Pozdrawiam Panią serdecznie.
@@martakowalczyk1764 Przepraszam, ale trochę się pogubiłem. Do czego odnosi się wymienione w komentarzu słowo "żenada". Jeśli odnosi się do tego co napisałem, to chyba nie zostałem dobrze zrozumiany.
@@adrianw4139 Żenada odnosi się do stanu wiedzy o tej chorobie
A na bardziej boli, kiedy tak zwani pedagodzy nie mają pojęcia na czym polega. Kiedy martwisz się, bo twoje dziecka jest wesołe, pełne życia, bo wiesz, że to znak, że następne dni spędzi w ciemnym pokoju nie wychodząc z łóżka. A wtedy słyszysz: no przecież wystarczy, żeby się postarała. W pełni zgadzam się z Pana wypowiedzią. Bezradność, poczucie winy - te uczucia towarzyszącą mi cały czas
Super 👍 Justynko wspaniały wywiad. Pięknie wyglądasz.❤️ Pani redaktor klasa. Dziękuję 💞
Dziękuję bardzo trafiłam na ten post jest bardzo pomocna 😊Sama zmagam się depresję która powróciła 😕
Dziękuję! Weryfikacja jest niezbędna. Początkowo niedowierzanie, szok. A teraz to ogromna radość. Też mam kilka perełek i diamentów. Pozdrawiam!
Robicie dużo dobrego tymi wywiadami ☺️
Bardzo dobra rozmowa, miło się Was słuchało 🥰 Dużo zdrówka dla wszystkich zmagających się z zaburzeniami i chorobami psychicznymi 🥰
Jesteście CUDOWNI i bardzo mi pomagacie.Dziekuje🥰
dziekuję, bardzo inspirujacy wywiad
Dziękuję za rozmowę bardzo pomocna i rzeczowa. Pozdrawiam z Poznania
Dziękujemy.
Dziękujemy :)
Dziękuję
💗💗💗💗💖😘👍🙋pozdrawiam
Wiedzą o tej chorobie jest żadna, zwłaszcza wśród t. zw. "ciała pedagogicznego". Niestety.
👏🏻👏🏻👏🏻
Zyje tez z ta choroba 20 lat , zycie to tortura
Swietne te rozmowy! Jednak chyba juz pptrzeba terapii psychoterapii naglosnienia zeby to wszystko za darmo bylo i nie w pieć minut.
.....
🌷🌼🤗
Poszłaś do lekarza ? Nawet jak pójdziesz do lekarza to co powiesz : smutna jestem ? leniwa ? mało pracowita ? łzy mi lecą ? Znacie jakiegoś lekarza, który nas wtedy nie wyrzuci ze śmiechem ? :-(
W obecnej sytuacji po powiedzieniu tego z początkiem zdania: czuje że jestem...(leniwa itd.) a kiedyś tak nie było i mi to bardzo przeszkadza to lekarz rodzinny powinien już zareagować prawidłowo. Powodzenia ✊
Jeśli trafisz na dobrego psychiatrę, to będzie potrafił zadać odpowiednie pytania i nie będzie oceniał. 🙂
Psychiatra. Też się bałam, że powie że wymyślam i bez przesady, ale nie - dostałam zrozumienie i leki, po których mogłam odżyć
@agamalinowa Jeżeli kiedyś powiedziałaś coś takiego lekarzowi, a on Cię wyśmiał, to nie był to lekarz, tylko konował 👎 Najlepiej pójdź od razu do psychiatry, nie potrzeba skierowania.
Moja doktor rodzinna wcale się nie śmiała tylko kazała iść do psychiatry.
A było to z 15 lat temu.
Niebezpieczy Speed
Z depresją nie można żyć. Depresja to dysonans między tym jak żyjemy, a tym jak mózg uważa że powinniśmy żyć. Trzeba się zastanowić czego naprawdę chce się w życiu i jak żyć w zgodzie z sobą.
Amen to that!
Nie prawda.
Rozmowa bardzo ciekawa, ale kultura języka pani Małgorzaty pozostawia wiele do życzenia. Uważam, że szczególnie w przestrzeni publicznej nie powinno się używać wulgaryzmów.
Wulgaryzmy pomagają zdrowieć.
Nie ma co być tak delikatnym bo z tego się nerwice rodzą.
Też jestem tego zdania.
@@marzrzenka7787 trzeba być grzecznym! a kysz
Niektóre z tych wywiadów są dziwne, bo osoby są znane mniej znane ale chorują krótko i są nie w pełni zdiagnozowane lub późno zdiagnozowane. Pokażcie kogoś chorego 20 lat lub dłużej to im uwierzę. Czemu, bo mam wrażenie że teraz chproby psychiczne i publiczne spowiadanie się z tego to trochę moda . Mam znajomych z dwubiegunówką, schizofrenią, depresją i to ukrywają a nie opowiadają gdzie popadnie bo muszą pracować i nie chcą być piętnowani.
Nie ma absolutnie nic złego w głośnym opowiadaniu o swojej chorobie, i właśnie takie opowiadanie jest potrzebne do normalizacji chorób i zaburzeń psychicznych w społeczeństwie, żeby takie osoby jak np. twoi znajomi nie musieli się „ukrywać”. Nie rozumiem tez w co miałabyś „im uwierzyć”? Bardzo szkodliwy, piętnujący komentarz.
Czy wysłuchała Pani tego wywiadu? Mówi Pani o kimś chorym długo, ta Pani choruje 20 lat. Poza tym czy osoby chore na serce, nadciśnienie, cukrzycę itd. muszą się 20 lat ukrywać, by liczyć na to by być wiarygodnym? Proszę się doedukowac w kwestii schorzeń psychicznych i wtedy się wypowiadać. Taki negatywny wydźwięk Pani komentarza na pewno nikomu nie pomoże. Przepraszam ale jak ma Pani problem ze słuchaniem o problemach psychicznych to to jest YT a nie obowiązkowy wykład. Nie musi Pani tego słuchać a tym bardziej w taki krzywdzący sposób komentować.
Pozdrawiam
Co za bzdury🙄
Mój tata choruje ponad 20 lat. Najgorsze manie, dostawał dosłownie szału i totatne odrealnienie. Dopóki nie dorośliśmy to raz się leczył, raz czuł się, że "wreszcie żyje". Jak wielismy się za jego leczenie to jest w miarę spokój, zato nasze życie totalnie rozwalone przez jego chorobę. mania u niego to były takie stany psychotyczne, że trzeba go było zamykać w psychiatryku pod asysta policji. Takie widoki dla nastoletnich dzieci to trauma na całe życie.
Dziękujemy.
Dziękujemy :)