Ciekawa jestem jak dzisiaj, po latach mają się dziewczyny. Co u nich słychać. Wspaniałe kobiety, a także osoby wspierające jak mama, mężowie czy ten synek, który wzruszył mnie najbardziej. Świetny, bardzo ważny dokument. Dziękuję ❤
Faustyna Borowicz dziękuję bardzo za te pochwały, pozdrawiam całą ekipę i osoby które się wypowiadały w dokumencie. Ps. miałem wtedy tylko 12 lat i nagrywane to było 2 lata temu
@@bombel8624 jesteś świetny! wiem, jak to jest mieć cierpiącą mamę, czasem to wykańcza psychicznie, bo o wszystko się czepia i nie można się do niej przytulić, a nawet zbliżyć, ale równocześnie widzisz, jak o ciebie dba, jak cię kocha mimo swoich problemów i kochasz ją tak samo
Wielkie podziękowania dla Asi, że sama to wszystko tak pięknie poskładała :) I dla wszystkich, którzy się z nami spotkali, by porozmawiać, którzy zdecydowali się uzewnętrznić w imię dobra nas wszystkich, by przybliżyć ludziom chad. Dziękuję też BiPolarnej za to, że wpadła na pomysł nakręcenia takiego filmu... I... cieszę się, że projekt ten ujrzał szczęśliwy koniec :)
Gosiu Niesamowicie wzruszajacy i pełen Ciepla film. WIELKI POKŁON W TWOJA STRONE , dlamnie jestes niesamowitym Człowiekiem i Wyjatkowa Kobieta... i zawsze będę TOBIE to pisał 😊
Gosiu super że ten film powstał i fajnie że wzięłaś w nim udział. Bardzo lubię twój kanał (szczególnie ten ezoteryczny) nawet jeśli nie zawsze zgadzam się z tym co mówisz ;)
Ktoś, kto tego nie przeżył, nie jest w stanie sobie wyobrazić ani ChAD ani depresji. Depresja to nie jest smutek. Depresja to nie jest przygnębienie. W depresji nie czuje się nic. Jest się świadkiem wszystkiego, co wokół się dzieje, ale nie powoduje to żadnych emocji. Nieco podobne uczucie, jak w kinie, kiedy ogląda się film i mimo, że czasami wywołuje on w nas strach, lęk, zaciekawienie, śmiech to wiemy, że to co widzimy, nie jest światem realnym, i że de facto nas nie dotyczy, nie pozostawia żadnych konsekwencji w naszym prawdziwym życiu. Wyobraźcie sobie, że jesteście na koncercie ulubionego zespołu i ktoś pozbawia was słuchu. To, co przedtem wywoływało w Was szaleńczą ekstazę, nie powoduje nic. Wyobraźcie sobie galerię sztuki, gdzie posadzono was na środku sali pełnej najcenniejszych dzieł sztuki i zgaszono światło. Ale potem nagle przychodzi ożywienie. Człowiek staje się przytomniejszy, bardziej pogodny. Zaczyna załatwiać swoje sprawy. Porządkuje biblioteczkę, idzie do urzędu, do notariusza. Odnawia kontakty z bliskimi, spotyka się z nimi dzień po dniu, nadrabia zaległości towarzyskie, jest podekscytowany, obdarowuje przyjaciół cennymi prezentami. W sobotę wyprawia hucznie swoje urodziny, awansem, "bo za miesiąc wyjeżdża", najlepiej w lokalu, żeby wszyscy się zmieścili i mogli bez przeszkód świętować. Wita się z każdym długo i czule. W poniedziałek nie przychodzi do pracy: "pewnie leczy kaca". We wtorek też nie. W środę policja wchodzi do mieszkania. Na stole kartka: "Tam gdzie teraz jestem, bardzo mi Was brakuje..." Nikt już nie wzywa lekarza. Wszystko było zaplanowane.... ----------------------------------------------------- Tak musi wyglądać piekło.... Pomyślcie o tym, zanim komuś takiemu powiecie "weź się w garść"....
To jeden z najbardziej wzruszających filmów, jakie kiedykolwiek widziałam! Mocny, naprawdę mocny! Podziwiam te panie za to, ile siły mają do walki z chorobą! Przepraszam, że na razie tylko tyle, ale jestem w szoku cały czas...
@@troyanovska przepiękny film pokazujący ze tacy ludzie to nie margines ani zło a ludzie silni w pewnym sensie do walki z nia ,doskonale wiem jak to jest i wiem ze takie osoby też zasługują na rodzinę męża dzieci ale i na zrozumienie ! Czego w większej mierze brak bo to nie zapalenie płuc które jest tak samo choroba ale psychiczna choroba to już inaczej jest odbierana pietnowana, proszę o więcej tak pięknych filmów
Pani Grażyno jest Pani przecudowną mamą. Moja mama nie odwiedziła mnie w szpitalu, nigdy nie zapytała mnie na co choruje. Martynko zazdroszczę Ci tak wspaniałej mamy.
Bardzo dobry dokument, otwiera oczy. Trzymajcie się dziewczyny, życzę każdej z Was dużo szczęścia! Sama poniekąd wiem jakie to ciężkie, choć nie mam ChAD tylko depresję. Okropne choroby. Trzymajcie się wszyscy, którzy to czytacie :) Życzę zdrowia
Wreszcie, sam stąpam po cienkim lodzie..., dziękuję za film. Zabrakło mi... faceta. Całkowicie wiem co czują kobiety, ale ja dodatkowo muszę być głową rodziny, oparciem, wzorem, organizatorem, inicjatorem... pół biedy, gdy to górka... a jak od 2 dni płaczę, to gdzie się ukryć, co wymyślać... tak sobie pomyślałem... pozdrawiam
Mężczyźni mają poczucie, że muszą się sprawdzić i zresztą tego też się społecznie od nich oczekuje, chociaż oczywiście to nie fair. Ale właśnie z powodu tej presji prawdopodobnie mężczyźni nie zgłaszali się do udziału w projekcie.
@@troyanovska mam nadzieję że się jeszcze zgłoszą, że powstanie kolejna odsłona, to by pomogło myślę wielu osobom... jakoś może teraz też się udało, znów moja "automatyczna wyciągarka" powoli wydobywa mnie spod powierzchni tredowatej samotności, znów jestem niesiony na słonej fali, me wargi wygina w sztuczny uśmiech pęd życia. Oby byli szybko, bo ciężko jest się uczyć żyć na nowo, mając 37 lat, żonę i 3ke dzieci, że o reszcie nie wspomnę.
Świetny materiał , który uświadomi społeczeństwo na temat tej choroby , oby trafił do jak największej liczby osób .Teraz wiem co czuję mój znajomy , i dlaczego znika z dnia na dzień.
@@troyanovska w sumie to ja bym mógł wziąć udział w takim projekcie i opowiedzieć o sobie trochę ale ja nie mam chad tylko zaburzenia schizoafektywne/schizofrenię (?) i zaburzenia ze spektrum autyzmu. mam i dołki i górki bardzo często zmienne i objawy psychotyczne niekiedy. więc wiem mniej więcej z czym borykają się bohaterki filmu.
@@jazzman662 Może warto by zrobić drugi film nie tyle o chadzie, co o tym, jak mężczyźni radzą sobie w życiu z chorobą psychiczną. Warto o Tym pomyśleć :)
Gratulacje dla Pani Malgorzaty za wychowanie syna na wspalaniale, madre i o wielkim sercu dziecka. Z pewnoscia wyrosnie na cudowna osobe dorosla Brawo!
Jak dobrze że bohaterki zdecydowały się opowiedzieć o chorobie. Tak niewiele wiemy ! Jak bardzo ten dokument porusza. Trzymajcie się dziewczyny! I wszyscy dwubiegunowi!
Szkoda, że 7 kobiet i 0 mężczyzn. Panowie z ChAD chcieliby też coś dla siebie znaleźć, a jednak z przykładami pań nie będą się tak wiernie utożsamiać. Szkoda. Ciekawi mnie dlaczego tak sfeminizowano tę chorobę w tym dokumencie.
Smutne historie walki z chorobą ale i piękne przez ukazanie obrazu osób,które wspierają i kochają je ponad wszystko. Wzruszyłam się bardzo. Wszystkim bohaterkom filmu i ich bliskim życzę wszystkiego co najpiękniejsze i duuuuxo zdrowia.
Piękny reportaż. Wzruszyłam się bardzo. Dziewczyny życzę Wam siły w tej trudnej i jak nierównej walce. Dacie radę, bo macie wkoło siebie takich cudownych i kochających ludzi
Pani Joanno, dziękuję za wspaniały dokument! Ten film to złoto, powinien być obejrzany przez miliony. Wspaniałe bohaterki i ich rodziny. Może choć trochę otworzy oczy ludziom kompletnie nie mającym pojęcia o tej chorobie. Dziękuję jeszcze raz i pozdrawiam.
Niesamowicie wzruszajacy, pełen wewnetrzego ciepla, milosci, oddania film. Jeden z niewielu filmow dokumentalnych do których bedzie sie zawsze wracać, wracać i wracać, Pani Joasiu z Szacunkiem Chylę czoła przed Pania....😊 Adam
Bardzo wartościowy materiał ze względu na bezpośrednie rozmowy z osobami dotkniętymi tym zaburzeniem. Spojrzenie od środka pozwala lepiej zrozumieć istotę choroby. Dziękuję za głos wszystkim uczestnikom reportażu.
Film jest wspaniały. Wspaniałe są te kobiety i ich bliscy, którzy odważyli się w nim wystąpić. Często mówi się, że "dzisiejsze czasy" są gorsze, niż 30-40 lat temu. Ja uważam, że jest lepiej, gdyż nareszcie zaczyna się uświadamiać ludzi w wielu kwestiach. Chociażby czym są choroby psychiczne, jak wiele muszą przechodzić osoby chore. Piękne jest to, że uczymy się empatii, zrozumienia a nie oceniania czy odrzucania ludzi chorych. Kiedyś, gdy dziecko miało depresję i mówiło o tym, że cierpi, że jest mu źle słyszało "mi jest jeszcze gorzej, nie marudź i bierz się do roboty", dziś można liczyć na pomoc psychologów, psychiatrów i nie ma w tym nic wstydliwego. Bardzo dziękuję za ten materiał, chociaż nie jestem w stanie wyobrazić sobie jak ta choroba musi być ciężka, tym bardziej mam szacunek do osób, które chorują, bo każdy dzień jest dla nich walką i jeśli go przeżyją, wygrywają. Codziennie. Trzymajcie się ChaDowcy
@@troyanovska Kiedyś oglądałam film o zagadkowej śmierci Elisy Lam, która została znaleziona martwa w zbiorniku wodnym na dachu hotelu. Żadne ślady nie wskazywały na udział osób trzecich a nikt nie mógł uwierzyć, że mogła tam wejść sama. Wtedy okazało się, że cierpiała na chorobę dwubiegunową i najprawdopodobniej w chwili śmierci była w stanie manii. Wtedy zaczęłam głębiej interesować się tą chorobą, trafiłam na kanał Gosi DwubieguNova, którą tu pozdrawiam i bardzo cenię. Teraz materiały o tej tematyce same mi wyskakują w propozycjach do obejrzenia na youtubie.
Świetna robota. Mam CHAD z długimi depresjami i kilkudniowymi hipomaniami/stanami mieszanymi wywołanymi lekami. Bardzo doskonale Was dziewczyny rozumiem i mocno przytulam. Jesteście bardzo dzielne i za każdy przeżyty dzień należy Wam się nagroda. Małgosia Twój opis o zobojętnieniu na wszystko bardzo dobrze oddaje mój obecny stan. Zostałam zdiagnozowana po ponad 5 latach leczenia. Mam nadzieję, że jeszcze poczuję pozytywne emocje. Dziękuję za Wasze świadectwa. Brawo dla Waszych bliskich, ja nie mam bliskiej osoby, z którą mieszkam, ale mam przyjaciół i mam siebie i siebie kocham :)
Piękna wypowiedź dziecka, męża i zarazem matki wobec chorych inaczej,którzy to potwornie zmagają się ze swoimi traumami. Zrozumieć drugiego człowieka w jego inności jest uzupełniającym się darem w doli i niedoli.👣😍
mam diagnozę ChAd od dwóch miesięcy, choruje od ponad 10 lat, dla wszystkich dużo ciepła i zrozumienia oraz powodzenia w leczeniu i perspektyw na dobre jutro
Wspaniale, że takie filmy powstają. Wielu ludzi jest zupełnie nieświadomych, że są wśród nas osoby, które przechodzą przez tak trudne emocje. Dziękuje bardzo - dzięki tym informacjom możemy lepiej zrozumieć osoby, które żyją i funkcjonują w naszym otoczeniu.
Cudowny materiał... fajnie, że jest nadzieja😍, ale musi to być trudne dla tego chłopca, który wracając do domu nigdy nie wie co go czeka. Powinien mieć wsparcie psychologa.
Piekny film i do tego jakze mądry i potrzebny Dobra robota! Bohaterkom dziekuje za wystapienie i gratuluje odwagi :) Wspanoiale osoby ktore są głosem wielu chorych osob Jaki ten chłopczyk sympatyczny i inteligentny
Dziękuję za ten film , zaczęłam płakać i nie mogę skończyć..... ,powiem Wam dziewczyny , że jesteście wspaniałe i kocham Was wszystkie całym sercem … pozdrawiam serdecznie
Dziękuję Wam dziewczyny za tak prawdziwe wyznania. Od 5 lat nie rozumiałem samego siebie i wmawiałem sobie, że moja wrażliwość sprawia, że czuję się źle na tym świecie. Teraz już wiem, gdzie szukać przyczyny, bo praktycznie przeżyłem wszystkie te przykłady. Pozdrawiam i ściskam mocno !!
wspaniały dokument. Na koniec się popłakalam. Tak bardzo rozumiem bohaterki tego reportażu, ponieważ sama przechodzę przez to samo. Siedziałam tylko cały film i kiwałam głową ze zrozumieniem. Pomogło mi to na tyle, że wreszcie zdecyduję się na terapię. Kochane dziewczyny, jestescie dla mnie mega wzorem i jestem z was cholernie dumna, że JESTEŚCIE, że się nie poddałyście, mimo, że nie raz życie wydawało się tylko strasznym koszmarem, od którego może ocalić samobójstwo. Wierzę, że odnalazłyście w zyciu swój spokój i wierzę, że ja też go odnajdę. Pozdrawiam serdecznie autorkę. Bardzo dziękuję, że to opublikowałaś.
Dla Mamy Martyny. Dziekuje z całego serca. Dzis przechodzę podobnie. Nikt nie rozumie a dzieciątko choruje. Juz nie mam sił walczyć. Mam dość i nie dziwie się że ludzie kończą z sobą. Nie choroba wykańcza a społeczeństwo. Teksty,oskarżenia, wykańczają mnie mimo że walczę. Walczę dla moich dzieci. Jest mega ciezko bo nikt nie rozumie choroby. Podziwiam Panią. Jest Pani suuuper mamą. Dodała mi Pani sił bo ciągle walczymy że szkołą, że społeczeństwem, mimo że corka nic złego nie robi. Problem polega na tym, że się zamyka i nie rozmawia. Za to jest gnębiona przez nauczycieli, koledzy ją wspierają mega. Przykre to wszystko. Dwie hospitalizacje w wieku 14 lat. Jak żyć skoro ludzie różnie reagują 😭
Nigdy ludźmi nie należy się przejmować,bo oni na chleb pani nie dadzą,a naturę mają wścibską i plotkarską.Kochac córkę ponad wszystko,uczyć się jak najwięcej o tej chorobie,bo psychiatrzy są ale częściej do wyciągania pieniędzy niż do pomocy.Wiem coś o tym,bo wydałam majątek na nich,a i tak mało pomogli mojemu dziecku.Leki są ale największy problem w tym ,że chorzy są królikami doświadczalnymi i czasami lat trzeba,żeby wreszcie udało się dobrać odpowiednie.Ale zanim to nastąpi, leki wyniszczą organizm.Ja za bardzo uwierzyłam lekarzom ,a to nasza matczyna intuicja powinna być drogowskazem w uzdrawianiu dziecka.Wtedy trzeba mieć ponad siłę cierpliwość, spokój i zrozumienie na różne stany dziecka.Często to dziecko pokazuje nam swoje stany ale my tego nie potrafimy albo nie chcemy zrozumieć w tym pędzącym świecie.I kiedy wybucha choroba jest już stan zaawansowany.Nadal pokutuje w naszym społeczeństwie fakt,że chory psychicznie człowiek to wariat i z daleka od niego, bo za mało edukuje się społeczeństwo odnośnie dzisiejszych chorób.Mam wrażenie,że władze naszego kraju robią wszystko aby tylko nie upubliczniać stanu psychicznego swoich obywateli.Najlepiej to widać po stanie szpitali psychiatrycznych, gdzie sam pobyt dla chorego staje się traumą na lata.To ,co tam robiono z moim dzieckiem nadaje się tylko na przekleństwo prawie wszystkich tam pracujących ludzi,bo zapomnieli o empatii i zwykłej trosce.Zapięcie w pasy to jedyna metoda na uspokojenie chorego.Dlatego,jak najdalej od psychiatrykow.Dzis wiem,że troska,cierpliwość ,spokój i miłość daje więcej niż niejedne leki.Ale to mogą zrobić tylko matki,bo miłość matczyna przezwycięży wszystko i jak powiedziała tutaj matka jednej z bohaterek " będę lać po mordach".Pozdrawiam i przesyłam moc pozytywnej energii ❤️
A ja, nieświadoma choroby mojego chłopaka myślałam, że to odrzucenie. A on po prostu nie miał siły na nic - w lepszej fazie naobiecywał, narozpoczynał wiele projektów, by potem wszystko porzucić, również mnie (faktem jest, że moja empatia względem jego zachowań się powoli zmniejszała, i sama stawałam się wykończona, ale nie stawiałam granic, bo bałam się, że doprowadzi go to do załamania.)
MILOSC -NAJLEPSZE LEKARSTWO NA KAZDA CHOROBE!WSZYSCY JESTESCIE CUDOWNYMI I FANTASTYCZNYMI LUDZMI ZYCZE WAM WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO -oby takich pieknych filmow bylo jaknajwiecej
Od kilku lat zdaje sobie sprawe ze jestem chora ten program dal mi do myslenia jeszcze bardziej . Teraz wiem ze wiekszosc zycia bylo T O ze mna bylysmy nierozlaczne JA i DEPRESJA JA i TOTALNA NIEMOC JA i TOTALNA RADOSC SZCZESCIE TOTALNY SZAL ☘️ciesze sie ze znalazlam ten reportaz bo to tak trudno nazwac zrozumiec co dzieje sie z czlowiekiem i nigdy nie wiesz kiedy naprawde TY to jestes Ty ☘️ serdecznie pozdrawiam Wszystkich Chorujacych z nadzieja w sercu ze bedzie lepiej ☘️ze przyjda piekne dni ☘️
Dziękuję Asi, Małgosi i jej mężowi oraz wszystkim tym, którzy przyczynili się do realizacji tego filmu, wpadli na pomysł jego powstania oraz wsparli finansowo projekt non-profit. Asia przemierzyła Polskę, aby z nami się spotkać. Gosia i jej mąż tak samo. Asiu dziękuję Tobie w imieniu nas wszystkich Czadowych Dziewczyn za cały Twój wysiłek, za serce, które w to włożyłaś,za poświęcony czas 😊 Dziękuję 😊
Irmino, wraz z Witkiem tworzycie świetną parę. Oby więcej takich osób! Pozdrawiam serdecznie, trzymajcie się i walczcie dzielnie o siebie i o swoje szczęście :-)
Wizyta u psychiatry to jedno... ale znalezienie dobrego psychiatry, ktory trafie zdiagnozuje i dobierze leki, tak zeby pozniej latami nie tkwic w toksykomanii ... to cud.
Dziękuję za ten film, właśnie dowiedziałam się z niego, że.... najprawdopodobniej też mi to dolega. Wszystko się zgadza, mam dokładnie ten sam stan, emocje, doły takie, że momentami nie byłam w stanie wstać z łóżka, bo i po co... dokładnie tak samo bym ujęła, że ....w moim życiu brak życia..bo je przesypiam...DZIEKI WAM wiem jak sobie pomóc i gdzie szukać pomocy. Dzięki Wam nie jestem z tym sama. SYN P. MAŁGOSI....PODZIWIAM JEGO MADROSC I WYROZUMIAŁOŚĆ. Być może właśnie w tym momencie, iż przypadkowo trafiłam na ten film... URATOWALYSCIE moje życie...
Ten kanał ma potencjał! Bardzo dobry materiał, na pewno wymagał dużo pracy i wysiłku. W dodatku wykazałaś się dużą dozą empatii i zrozumienia dla osób biorących udział, żadnych pytań nie na miejscu ani wpadek. Naprawdę duży szacunek również za niezwykle ważną tematykę. Czekam na więcej wartościowych materiałów i trzymam kciuki :D
Wspaniałe i odważne kobiety! Jesteście wielkie! Nawet nie wiecie ilu osobom może pomóc Wasze świadectwo chociaz na pewno nie było to latwe. Szacunek dla twórcy filmy. Mega ważny i trudny temat ale wspaniale i wyczerpujacy opowiedziany.
Ta choroba to piętno.... dramat którego nie sposób wytłumaczyć innym. Przez to mówią do NAS rzeczy które ściskają jak imadło a myślą że dobrze radzą.. Polecę ten film znajomym. Ja po 9 latach mogę powiedzieć że mam dobrane leki .Pomagają funkcjonować w miarę.. biorę 8 tabletek dziennie Obecnie mam stan prostej linii,co prawda zero emocji jakichkolwiek ale to wolę od powodującej mdłości deprechy po nieokiełznaną euforię którą wkurzam na około ludzi.... Dzięki za ten dokument.
Gratulacje. Film bardzo, ale to bardzo dobry. Poruszający niezwykle istotny temat. Szacunek i uznanie dla wszystkich osób, które zdecydowały się wystąpić w filmie. To również trzeba docenić. Wszyscy jesteście wielcy, że potrafiliście w otwarty i szczery sposób opowiedzieć o ciemnej stronie tego z czym się zmagamy. Sił życzę wszystkim...i sobie również. pozdrawiam
Dziękuje za ten materiał! Potrzeba więcej o tym mówić i uświadamiać. Ludzie jak nie widzą to nie wierzą nawet jak są badania naukowe. A to sprawia że ludzie z depresją są stygmatyzowani a o chadzie nawet sie nie mówi. Strach sie przyznać. Odrzucenie, samotność i bycie osądzanym jest przerażające. I bardzo bolesne stwierdzenia - ja też tak mam, każdy tak ma - Nie prawda. Każdy przechodzi przez różne stany emocjonalne, Każdy doświadcza stanu depresyjnego ale nie każdy choruje na depresje czy na chad. Z tym żyje sie inaczej, inaczej postrzega siebie, innych i rzeczywistość. Nie wspominając nawet o tym co dzieje sie w głowie, sercu i duszy 24h/7 przez lata. I to nigdy nie minie. Nie da sie tego wyleczyć. Można sie wspomagać tym wszystkim co było wspomniane w materiale ale walka z chorobą bedzie trwać do końca życia. Człowirk nie walczy z samym życiem ale z chorobą, która odbiera ogromny kawał tego życia i robi wielkie spustoszenie. Jak w każdej chorobie. Każda choroba robi to na swój sposób. Choroba afektywno dwubieginowa również i pacjent nie ma na to wpływu. Czasem chad dostaje kopa i zwala z nóg czy to w depresji, w manii czy hipomanii. Mimo tego wszystkiego można funkcjonować i być kreatywnym, produktywnym, inteligentnym i kochającym człowiekiem. Człowiek z chadem nie jest gorszym człowiekiem od innych, nie jest zgniłym jabłkiem, nie jest kimś kogo należy sie obawiać, bać czy brzydzić. Człowiek z chadem nie jest słabym ogniwem. Ludzie chorujący na chad to często ludzie wysoko postawieni, mający za sobą udaną karierę, ludzie którzy są kochani na całym świecie za talent i osobowość np. Ben Stiller, Vivien Leight, Frank Sinatra, Catherine Zeta Jones, Rowan Atkinson, czy Winston Churchill (wybitny polityk choć w stosunkach politycznych z Polską ciężko jest mi docenić jego geniusz ale nie o tym...) i wielu innych sławnych ludzi. Potrzeba więcej świadomości w społeczeństwie i więcej empatii. Jeszcze raz dziękuje 🙏🏻
Bardzo profesionalnie zrobiony film. Dziekuje realizatorce za film oraz wszystkim wystepujacym za otwartosc i podzielenie sie z nami swoim zyciem. Pomagacie innym was i wam podobnym zrozumiec.
Dziękuję tym wszystkim co odważyli się opowiedzieć o objawach jakie przeżywają w tej chorobie bowiem dzięki temu filmowi bardziej będę rozumiała co pdzdżywa mój syn bowiem on mi za dużo o sobie nie mówi ja bardzo się o niego martwię.
Do psychiatry chodze co miesiąc lub co drugi a nawet co trzeci. Zalezy od samopoczucia. Ale ogólnie to psychiatra mi pomogł. Biore zastrzyk raz na miesiac z Abilify i mam odrobine lepiej. Pozdrawiam. Wszystkim Dwubiegunowym zycze szybiego powrotu do zdrowia.
Moj tata zachorował na Chad jak byłam nastolatka to był koszmar. W manii mowil ze jest krolem i rozdawal pieniadze, mama przez to wpala w depresje i przerażenie, na poczatku myslałysmy ze to schizofrenia . Moja siostra chodziła jeszcze do podstawóki, gdzie cała wies wiedział ze tata w ich odczuciu zwariował a jej dokuczali. Choroby psychiczne sa straszne, jak sie choruje a nowotwór czy cos innego to kazdy wspołczuje a w tj chorobie jej inaczej. Ja z siostra tez mozemy zachorowac obiecałysmy sobie pomagac jak któros z nas to spotka.
@@SzymonM713 teraz Tata jest w remisji ale i tak jest trudny do życia. Naszczescie nie mieszkamy już z rodzicami. Teraz już mnie to nie przeraża i nie zawstydza. Tylko mamy szkoda ale nie jest źle.
@@pewnajola7591 Ja wspieram tate jak tylko moge i całą rodzine poniewaz wydaje mi się, że jestem z nich wszystkich najsilniejszy i jako jedyny nie uroniłem nawet łzy, niestety też za 3 tygodnie wyprwaodzam się z domu rodzinnego mimo ze mam 17 lat, ponieważ źle się tu czuje ale będę ich odwiedzał jak najczęsciej tylko moge
@@SzymonM713 później człowiek się przyzwyczaja. Ja też wspieram ale tata ma ogólnie trudny charakter. Dasz radę, poplakac czasem też można to oczyszcza. Człowiek ma prawo do różnych emocji. Ja przez te problemy jestem samodzielna i potrafię liczyć na siebie.
Dzięki za ten film, bo pokazaliście mi też jaśniejsza stronę chad. To że istnieją ludzie, którzy wiedzą że są chorzy, są swiadomi. U mnie w rodzinie osoba cały czas wypiera i to jest niesamowicie gorsze, bo zrzuca swoje epizody na pogodę i inne rzeczy, nie dociera do niego że to choroba. Wątpię czy kiedykolwiek zrozumie. Zwłaszcza słowa chłopca bardzo mnie wzruszyły, dzieci ludzi z chad są takie dojrzałe i muszą dorastaja emocjonalnie znacznie wczesniej. Wszystkim którzy się otworzyli przed kamerą dziękuję i życzę szczęścia :*
Byłem w nuthouse w 1981/82 w Fromborku na Sanatoryjnej. Moja terapia polegała na arbeit mach frei. Zapierdolka. Rozumiesz...? Żadnej terapii tylko Permazyna, Chlorprotixen, Parkopan, i Amerykański Trilafon. Pamiętam zmianę pościeli o 4tej nad ranem. Robotę przy gównach i sprzątanie 8 pomoeszczeń u doktóra w apatramentach podłóg po malowaniu gdy temperatura była 34°C! Robiliśmy tam we dwóch przez 2 tygodnie. Ciekawe było podejście ordynatora do terapii, gdy zapytał mnie: "Chęć do pracy jest?." To był szpital psychiatryczny, który pamiętam. Matka przynosiła salowym kawę i skarpetki dla doktóra. Ojciec gdy przysłał kasę z Kanady zaznaczył w liście: "100 dolarów jest dla doktóra." Brali to co się dało. Terapia, którą pamiętam z Fromborka.
Bardzo, bardzo dobry materiał. Choruję na chad mniej więcej od trzech lat, ale tak naprawdę stany depresyjne i okaleczanie zaczęły się w gimnazjum. Jestem osobą bardzo młodą, chorobę najprawdopodobniej odziedziczyłem. Jest ciężko. Szczególnie, gdy nie ma się wsparcia od najbliższych osób. Pobyty w szpitalu są na porządku dziennym, nadal nie skończyłem szkoły, szukam pomocy z każdej możliwej strony. Nie zabrzmi to pewnie dobrze, ale cieszę się, że nas, dwubiegunowych jest trochę na tym świecie. Bo kto nas lepiej zrozumie niż my sami? Bardzo dziękuję za ten film. Dobrze jest wiedzieć, że pomimo iż nie znam tych pań, to one gdzieś tam są, a ja nie jestem w tym syfie sam.
Nie wiem od kiedy zaczęłam chorować na ChAD, ale wiem jak wiele krzywdy mi wyrządziła i jak ciężko jest z nią żyć. Dzięki temu, że mam wspaniałego Syna wiem, że każdego dnia muszę walczyć o siebie. Dobrze że powstał ten film i podjęto temat tej choroby a bohaterom tego dokumentu osobiście bardzo dziękuję.
Ciekawa jestem jak dzisiaj, po latach mają się dziewczyny. Co u nich słychać. Wspaniałe kobiety, a także osoby wspierające jak mama, mężowie czy ten synek, który wzruszył mnie najbardziej. Świetny, bardzo ważny dokument. Dziękuję ❤
Najbardziej wzruszyły mnie słowa bliskich tych osób. Szczególnie ten chłopczyk. Jest po prostu the best.
Prawda! Michał jest bomba!
Faustyna Borowicz dziękuję bardzo za te pochwały, pozdrawiam całą ekipę i osoby które się wypowiadały w dokumencie.
Ps. miałem wtedy tylko 12 lat i nagrywane to było 2 lata temu
@@bombel8624 Jestes bardzo inteligentnym i empatycznym chlopakiem. Mama moze byc z Ciebie bardzo dumna. Zycze Ci i Twojej mamie wszystkiego dobrego.
Racja. Świetny chłopaczek. Taki ciepły, normalny i mądry.
@@bombel8624 jesteś świetny! wiem, jak to jest mieć cierpiącą mamę, czasem to wykańcza psychicznie, bo o wszystko się czepia i nie można się do niej przytulić, a nawet zbliżyć, ale równocześnie widzisz, jak o ciebie dba, jak cię kocha mimo swoich problemów i kochasz ją tak samo
Jaki chłopiec wspaniały Pani Mamo Małgorzato!
Wielkie podziękowania dla Asi, że sama to wszystko tak pięknie poskładała :) I dla wszystkich, którzy się z nami spotkali, by porozmawiać, którzy zdecydowali się uzewnętrznić w imię dobra nas wszystkich, by przybliżyć ludziom chad. Dziękuję też BiPolarnej za to, że wpadła na pomysł nakręcenia takiego filmu... I... cieszę się, że projekt ten ujrzał szczęśliwy koniec :)
Gosiu Niesamowicie wzruszajacy i pełen Ciepla film.
WIELKI POKŁON W TWOJA STRONE , dlamnie jestes niesamowitym Człowiekiem i Wyjatkowa Kobieta... i zawsze będę TOBIE to pisał 😊
Kochana jestem dumna
Dziekuje bardzo wam wszystkim za ten informujacy bardzo film💖💖💖
+Emilia Szubryt
Gosiu super że ten film powstał i fajnie że wzięłaś w nim udział. Bardzo lubię twój kanał (szczególnie ten ezoteryczny) nawet jeśli nie zawsze zgadzam się z tym co mówisz ;)
Mama Martyny - jakby każdy rodzic tak kochał swoje dziecko i tak mocno stał za nim murem, to świat byłby jeszcze piękniejszy.
to prawda, żadne zabawki czy gadżety nie dadzą dziecku takiego poczucia miłości i siły, jak bezwarunkowo kochający rodzic, pokazujący tę miłość.
To Samo sobie Pomyslalam... :) Mega kobiety 😀😗😘
Dokladnie ...
Moi rodzice się ode mnie odwrocili i to boli najmocniej;((
To prawda, tylko pozazdrościć mamy
Ktoś, kto tego nie przeżył, nie jest w stanie sobie wyobrazić ani ChAD ani depresji. Depresja to nie jest smutek. Depresja to nie jest przygnębienie. W depresji nie czuje się nic. Jest się świadkiem wszystkiego, co wokół się dzieje, ale nie powoduje to żadnych emocji. Nieco podobne uczucie, jak w kinie, kiedy ogląda się film i mimo, że czasami wywołuje on w nas strach, lęk, zaciekawienie, śmiech to wiemy, że to co widzimy, nie jest światem realnym, i że de facto nas nie dotyczy, nie pozostawia żadnych konsekwencji w naszym prawdziwym życiu.
Wyobraźcie sobie, że jesteście na koncercie ulubionego zespołu i ktoś pozbawia was słuchu. To, co przedtem wywoływało w Was szaleńczą ekstazę, nie powoduje nic.
Wyobraźcie sobie galerię sztuki, gdzie posadzono was na środku sali pełnej najcenniejszych dzieł sztuki i zgaszono światło.
Ale potem nagle przychodzi ożywienie. Człowiek staje się przytomniejszy, bardziej pogodny. Zaczyna załatwiać swoje sprawy. Porządkuje biblioteczkę, idzie do urzędu, do notariusza. Odnawia kontakty z bliskimi, spotyka się z nimi dzień po dniu, nadrabia zaległości towarzyskie, jest podekscytowany, obdarowuje przyjaciół cennymi prezentami. W sobotę wyprawia hucznie swoje urodziny, awansem, "bo za miesiąc wyjeżdża", najlepiej w lokalu, żeby wszyscy się zmieścili i mogli bez przeszkód świętować. Wita się z każdym długo i czule.
W poniedziałek nie przychodzi do pracy: "pewnie leczy kaca".
We wtorek też nie.
W środę policja wchodzi do mieszkania.
Na stole kartka: "Tam gdzie teraz jestem, bardzo mi Was brakuje..."
Nikt już nie wzywa lekarza.
Wszystko było zaplanowane....
-----------------------------------------------------
Tak musi wyglądać piekło....
Pomyślcie o tym, zanim komuś takiemu powiecie "weź się w garść"....
Wow, dobrze powiedziane. Jeżeli ktoś będzie miał problem ze zrozumieniem choć trochę mojej choroby, pokażę mu ten komentarz!:)
Bardzo dobry opis depresji. To jakby blokada która odcina od emocji, zarówno radości jak i smutku. Pozdrawiam
Pieknie opisane... Tak wlasnie sie aktualnie czuje...
Depresja to może być smutek i przygnębienie. Zobojętnienie (anhedonia) to jeden z objawów depresji.
Depresja -okropnosc sama przez to przechodze . Tragedia
Syn Pani Malgosi wspaniały mały człowiek. Świetnie go Pani wychowała ;)
Poruszyła mnie bardzo jego empatia i dojrzałość. Napewno wyrośnie na wspaniałego człowieka! ♥
Wrażliwy chłopczyk, ale „dzięki” mamie tez będzie niósł spory bagaż emocjonalny w swoim dorosłym życiu. Niestety...
@@kk3707 eee tam
Dokładnie, świetny chłopak. Mama wspaniała
@@kk3707 Niestety, to ogromny bagaż, gdy takie dziecko musi wspierać rodzica.
Pani Mamo uwielbiam Panią za "lanie po mordzie" w obronie córki. Szacunek
Wspaniały film. Poruszający. I ważny. Puszczam w świat. Pozdrawiam autorkę i ściskam wszystkie dziewczyny. Zaburzona❤
To jeden z najbardziej wzruszających filmów, jakie kiedykolwiek widziałam! Mocny, naprawdę mocny! Podziwiam te panie za to, ile siły mają do walki z chorobą! Przepraszam, że na razie tylko tyle, ale jestem w szoku cały czas...
Dziękuję za tak ciepłe słowa! ❤
@@troyanovska :)
@@troyanovska czy jest możliwość wzięcia udziału w następnym filmie ?
@@troyanovska przepiękny film pokazujący ze tacy ludzie to nie margines ani zło a ludzie silni w pewnym sensie do walki z nia ,doskonale wiem jak to jest i wiem ze takie osoby też zasługują na rodzinę męża dzieci ale i na zrozumienie ! Czego w większej mierze brak bo to nie zapalenie płuc które jest tak samo choroba ale psychiczna choroba to już inaczej jest odbierana pietnowana, proszę o więcej tak pięknych filmów
Pani Grażyno jest Pani przecudowną mamą. Moja mama nie odwiedziła mnie w szpitalu, nigdy nie zapytała mnie na co choruje. Martynko zazdroszczę Ci tak wspaniałej mamy.
Bardzo dobry dokument, otwiera oczy. Trzymajcie się dziewczyny, życzę każdej z Was dużo szczęścia! Sama poniekąd wiem jakie to ciężkie, choć nie mam ChAD tylko depresję. Okropne choroby. Trzymajcie się wszyscy, którzy to czytacie :) Życzę zdrowia
Wreszcie, sam stąpam po cienkim lodzie..., dziękuję za film. Zabrakło mi... faceta. Całkowicie wiem co czują kobiety, ale ja dodatkowo muszę być głową rodziny, oparciem, wzorem, organizatorem, inicjatorem... pół biedy, gdy to górka... a jak od 2 dni płaczę, to gdzie się ukryć, co wymyślać... tak sobie pomyślałem... pozdrawiam
Mężczyźni mają poczucie, że muszą się sprawdzić i zresztą tego też się społecznie od nich oczekuje, chociaż oczywiście to nie fair. Ale właśnie z powodu tej presji prawdopodobnie mężczyźni nie zgłaszali się do udziału w projekcie.
@@troyanovska mam nadzieję że się jeszcze zgłoszą, że powstanie kolejna odsłona, to by pomogło myślę wielu osobom... jakoś może teraz też się udało, znów moja "automatyczna wyciągarka" powoli wydobywa mnie spod powierzchni tredowatej samotności, znów jestem niesiony na słonej fali, me wargi wygina w sztuczny uśmiech pęd życia.
Oby byli szybko, bo ciężko jest się uczyć żyć na nowo, mając 37 lat, żonę i 3ke dzieci, że o reszcie nie wspomnę.
Świetny materiał , który uświadomi społeczeństwo na temat tej choroby , oby trafił do jak największej liczby osób .Teraz wiem co czuję mój znajomy , i dlaczego znika z dnia na dzień.
@@troyanovska w sumie to ja bym mógł wziąć udział w takim projekcie i opowiedzieć o sobie trochę ale ja nie mam chad tylko zaburzenia schizoafektywne/schizofrenię (?) i zaburzenia ze spektrum autyzmu. mam i dołki i górki bardzo często zmienne i objawy psychotyczne niekiedy. więc wiem mniej więcej z czym borykają się bohaterki filmu.
@@jazzman662 Może warto by zrobić drugi film nie tyle o chadzie, co o tym, jak mężczyźni radzą sobie w życiu z chorobą psychiczną. Warto o Tym pomyśleć :)
Fajny chlopaczek,bardzo dojrzały jak na swoj wiek.Zycze wszystkim dobrego zdrowia i wszystkiego co najlepsze😊
niesamowicie dobry i mądry chłopiec, to wielki sukces, ogromny, wszystko będzie dobrze
Gratulacje dla Pani Malgorzaty za wychowanie syna na wspalaniale, madre i o wielkim sercu dziecka. Z pewnoscia wyrosnie na cudowna osobe dorosla Brawo!
Jak dobrze że bohaterki zdecydowały się opowiedzieć o chorobie. Tak niewiele wiemy ! Jak bardzo ten dokument porusza. Trzymajcie się dziewczyny! I wszyscy dwubiegunowi!
Niesamowicie rzetelny i otwierający oczy materiał. Wykonałyście wspaniałą pracę, przedstawiając chorobę w sposób ludzki. Wyznania bliskich wzruszają!
Dziękuję!
Szkoda, że 7 kobiet i 0 mężczyzn. Panowie z ChAD chcieliby też coś dla siebie znaleźć, a jednak z przykładami pań nie będą się tak wiernie utożsamiać. Szkoda. Ciekawi mnie dlaczego tak sfeminizowano tę chorobę w tym dokumencie.
Smutne historie walki z chorobą ale i piękne przez ukazanie obrazu osób,które wspierają i kochają je ponad wszystko. Wzruszyłam się bardzo. Wszystkim bohaterkom filmu i ich bliskim życzę wszystkiego co najpiękniejsze i duuuuxo zdrowia.
Niesamowicie dojrzały chłopak 🥺 brawo cudne dziecko tak bardzo kochajace współczujące. Wzruszający materiał
Piękny reportaż. Wzruszyłam się bardzo. Dziewczyny życzę Wam siły w tej trudnej i jak nierównej walce. Dacie radę, bo macie wkoło siebie takich cudownych i kochających ludzi
Pani Joanno, dziękuję za wspaniały dokument! Ten film to złoto, powinien być obejrzany przez miliony. Wspaniałe bohaterki i ich rodziny. Może choć trochę otworzy oczy ludziom kompletnie nie mającym pojęcia o tej chorobie. Dziękuję jeszcze raz i pozdrawiam.
Bardzo dziękuję za tak życzliwe słowa! ❤️
Niesamowicie wzruszajacy, pełen wewnetrzego ciepla, milosci, oddania film.
Jeden z niewielu filmow dokumentalnych do których bedzie sie zawsze wracać, wracać i wracać,
Pani Joasiu z Szacunkiem Chylę czoła przed Pania....😊 Adam
Bardzo wartościowy materiał ze względu na bezpośrednie rozmowy z osobami dotkniętymi tym zaburzeniem. Spojrzenie od środka pozwala lepiej zrozumieć istotę choroby. Dziękuję za głos wszystkim uczestnikom reportażu.
Dziękuję za słowa uznania. ❤️
Wow! Trafiłam przypadkiem- super fajny dokument, ani minuty nudy.Extra! Wyższa Szkoła Jazdy! Serio!! DZIĘKI!:)
Film jest wspaniały. Wspaniałe są te kobiety i ich bliscy, którzy odważyli się w nim wystąpić. Często mówi się, że "dzisiejsze czasy" są gorsze, niż 30-40 lat temu. Ja uważam, że jest lepiej, gdyż nareszcie zaczyna się uświadamiać ludzi w wielu kwestiach. Chociażby czym są choroby psychiczne, jak wiele muszą przechodzić osoby chore. Piękne jest to, że uczymy się empatii, zrozumienia a nie oceniania czy odrzucania ludzi chorych. Kiedyś, gdy dziecko miało depresję i mówiło o tym, że cierpi, że jest mu źle słyszało "mi jest jeszcze gorzej, nie marudź i bierz się do roboty", dziś można liczyć na pomoc psychologów, psychiatrów i nie ma w tym nic wstydliwego. Bardzo dziękuję za ten materiał, chociaż nie jestem w stanie wyobrazić sobie jak ta choroba musi być ciężka, tym bardziej mam szacunek do osób, które chorują, bo każdy dzień jest dla nich walką i jeśli go przeżyją, wygrywają. Codziennie. Trzymajcie się ChaDowcy
Dziękuję za ciepłe słowa. Jak trafiłaś na ten film?
@@troyanovska Kiedyś oglądałam film o zagadkowej śmierci Elisy Lam, która została znaleziona martwa w zbiorniku wodnym na dachu hotelu. Żadne ślady nie wskazywały na udział osób trzecich a nikt nie mógł uwierzyć, że mogła tam wejść sama. Wtedy okazało się, że cierpiała na chorobę dwubiegunową i najprawdopodobniej w chwili śmierci była w stanie manii. Wtedy zaczęłam głębiej interesować się tą chorobą, trafiłam na kanał Gosi DwubieguNova, którą tu pozdrawiam i bardzo cenię. Teraz materiały o tej tematyce same mi wyskakują w propozycjach do obejrzenia na youtubie.
Dziękuję za ten film,szczególnie bohaterka za odwagę i szczerość.
Świetna robota. Mam CHAD z długimi depresjami i kilkudniowymi hipomaniami/stanami mieszanymi wywołanymi lekami. Bardzo doskonale Was dziewczyny rozumiem i mocno przytulam. Jesteście bardzo dzielne i za każdy przeżyty dzień należy Wam się nagroda. Małgosia Twój opis o zobojętnieniu na wszystko bardzo dobrze oddaje mój obecny stan. Zostałam zdiagnozowana po ponad 5 latach leczenia. Mam nadzieję, że jeszcze poczuję pozytywne emocje. Dziękuję za Wasze świadectwa. Brawo dla Waszych bliskich, ja nie mam bliskiej osoby, z którą mieszkam, ale mam przyjaciół i mam siebie i siebie kocham :)
Piękny film, dziękuję wszystkim zaangażowanym w jego powstanie!
excidet leaf, piękny? To chyba zaburzenia są "piękne", bo bez nich nie byłoby tego filmu.
ten chłopczyk
Jak potężna potrafi być miłość.W tym filmie pokazali to Bliscy.Dziękuję...🌹
Epizody zajmują bardzo wiele życia, jakbym faktycznie żyła o kilka lat krócej.
Piękna wypowiedź dziecka, męża i zarazem matki wobec chorych inaczej,którzy to potwornie zmagają się ze swoimi traumami. Zrozumieć drugiego człowieka w jego inności jest uzupełniającym się darem w doli i niedoli.👣😍
Jesteście wszystkie niesamowite bo pomimo tej choroby trzymacie sie silnie mimo wzlotów i upadków. Dzięki za film wiele się dowiedziałam .
Poruszajace. Piekny dokument. Naturalny. Szczery...
Piekne, skrzywdzone, artystyczne duszyczki. Jestem z Wami, calym sercem. Czuję tak ja Wy.
mam diagnozę ChAd od dwóch miesięcy, choruje od ponad 10 lat, dla wszystkich dużo ciepła i zrozumienia oraz powodzenia w leczeniu i perspektyw na dobre jutro
Wspaniale, że takie filmy powstają. Wielu ludzi jest zupełnie nieświadomych, że są wśród nas osoby, które przechodzą przez tak trudne emocje. Dziękuje bardzo - dzięki tym informacjom możemy lepiej zrozumieć osoby, które żyją i funkcjonują w naszym otoczeniu.
Cudowny materiał... fajnie, że jest nadzieja😍, ale musi to być trudne dla tego chłopca, który wracając do domu nigdy nie wie co go czeka. Powinien mieć wsparcie psychologa.
Piekny film i do tego jakze mądry i potrzebny
Dobra robota! Bohaterkom dziekuje za wystapienie i gratuluje odwagi :)
Wspanoiale osoby ktore są głosem wielu chorych osob
Jaki ten chłopczyk sympatyczny i inteligentny
Dziękuję za ten film , zaczęłam płakać i nie mogę skończyć..... ,powiem Wam dziewczyny , że jesteście wspaniałe i kocham Was wszystkie całym sercem … pozdrawiam serdecznie
Dziękuję Wam dziewczyny za tak prawdziwe wyznania. Od 5 lat nie rozumiałem samego siebie i wmawiałem sobie, że moja wrażliwość sprawia, że czuję się źle na tym świecie. Teraz już wiem, gdzie szukać przyczyny, bo praktycznie przeżyłem wszystkie te przykłady. Pozdrawiam i ściskam mocno !!
wspaniały dokument. Na koniec się popłakalam. Tak bardzo rozumiem bohaterki tego reportażu, ponieważ sama przechodzę przez to samo. Siedziałam tylko cały film i kiwałam głową ze zrozumieniem. Pomogło mi to na tyle, że wreszcie zdecyduję się na terapię. Kochane dziewczyny, jestescie dla mnie mega wzorem i jestem z was cholernie dumna, że JESTEŚCIE, że się nie poddałyście, mimo, że nie raz życie wydawało się tylko strasznym koszmarem, od którego może ocalić samobójstwo. Wierzę, że odnalazłyście w zyciu swój spokój i wierzę, że ja też go odnajdę. Pozdrawiam serdecznie autorkę. Bardzo dziękuję, że to opublikowałaś.
I jak tam Twoja terapia-widzisz zmiany na lepsze?
Cudowny film pokazujący oblicze tego problemu. Dziękuje. Gratuluje. Wspieram.
Drugie oblicze
Dla Mamy Martyny. Dziekuje z całego serca. Dzis przechodzę podobnie. Nikt nie rozumie a dzieciątko choruje. Juz nie mam sił walczyć. Mam dość i nie dziwie się że ludzie kończą z sobą. Nie choroba wykańcza a społeczeństwo. Teksty,oskarżenia, wykańczają mnie mimo że walczę. Walczę dla moich dzieci. Jest mega ciezko bo nikt nie rozumie choroby.
Podziwiam Panią. Jest Pani suuuper mamą. Dodała mi Pani sił bo ciągle walczymy że szkołą, że społeczeństwem, mimo że corka nic złego nie robi. Problem polega na tym, że się zamyka i nie rozmawia. Za to jest gnębiona przez nauczycieli, koledzy ją wspierają mega. Przykre to wszystko. Dwie hospitalizacje w wieku 14 lat. Jak żyć skoro ludzie różnie reagują 😭
Otoczyć się bliskimi i kompletnie nie przejmować resztą. Chyba nie ma innego wyjścia... 🙄
Nigdy ludźmi nie należy się przejmować,bo oni na chleb pani nie dadzą,a naturę mają wścibską i plotkarską.Kochac córkę ponad wszystko,uczyć się jak najwięcej o tej chorobie,bo psychiatrzy są ale częściej do wyciągania pieniędzy niż do pomocy.Wiem coś o tym,bo wydałam majątek na nich,a i tak mało pomogli mojemu dziecku.Leki są ale największy problem w tym ,że chorzy są królikami doświadczalnymi i czasami lat trzeba,żeby wreszcie udało się dobrać odpowiednie.Ale zanim to nastąpi, leki wyniszczą organizm.Ja za bardzo uwierzyłam lekarzom ,a to nasza matczyna intuicja powinna być drogowskazem w uzdrawianiu dziecka.Wtedy trzeba mieć ponad siłę cierpliwość, spokój i zrozumienie na różne stany dziecka.Często to dziecko pokazuje nam swoje stany ale my tego nie potrafimy albo nie chcemy zrozumieć w tym pędzącym świecie.I kiedy wybucha choroba jest już stan zaawansowany.Nadal pokutuje w naszym społeczeństwie fakt,że chory psychicznie człowiek to wariat i z daleka od niego, bo za mało edukuje się społeczeństwo odnośnie dzisiejszych chorób.Mam wrażenie,że władze naszego kraju robią wszystko aby tylko nie upubliczniać stanu psychicznego swoich obywateli.Najlepiej to widać po stanie szpitali psychiatrycznych, gdzie sam pobyt dla chorego staje się traumą na lata.To ,co tam robiono z moim dzieckiem nadaje się tylko na przekleństwo prawie wszystkich tam pracujących ludzi,bo zapomnieli o empatii i zwykłej trosce.Zapięcie w pasy to jedyna metoda na uspokojenie chorego.Dlatego,jak najdalej od psychiatrykow.Dzis wiem,że troska,cierpliwość ,spokój i miłość daje więcej niż niejedne leki.Ale to mogą zrobić tylko matki,bo miłość matczyna przezwycięży wszystko i jak powiedziała tutaj matka jednej z bohaterek " będę lać po mordach".Pozdrawiam i przesyłam moc pozytywnej energii ❤️
@@genowefaborkowska6801 Dziekuje
Jestem bogiem albo umieram.... dokładnie tak jest. Zawsze.codziennie. Nigdy nic pomiędzy.
A ja, nieświadoma choroby mojego chłopaka myślałam, że to odrzucenie. A on po prostu nie miał siły na nic - w lepszej fazie naobiecywał, narozpoczynał wiele projektów, by potem wszystko porzucić, również mnie (faktem jest, że moja empatia względem jego zachowań się powoli zmniejszała, i sama stawałam się wykończona, ale nie stawiałam granic, bo bałam się, że doprowadzi go to do załamania.)
Nie zawsze, ja nie mam stanów manii szczęścia, wręcz na odwrót, są gniewne.
Bardzo dobry, poruszający dokument. Warto było go obejrzeć.
Bardzo dziękuję ❤❤❤
Proszę o taki materiał o ludziach z osobowością schizotypową, paranoiczną, psychopatyczną, a najlepiej dla osób z osobowością lękliwą
Chłopiec jest niesamowity💝 mądry i dojrzały, wzruszył mnie .
MILOSC -NAJLEPSZE LEKARSTWO NA KAZDA CHOROBE!WSZYSCY JESTESCIE CUDOWNYMI I FANTASTYCZNYMI LUDZMI ZYCZE WAM WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO -oby takich pieknych filmow bylo jaknajwiecej
Jakie to cierpienie niewyobrażalne. Jakie jesteście dzielne. Mam nadzieję, że wszystko u was dobrze.
Dziękuje za ten film. To właśnie moment w moim życiu, w którym będę się ponownie diagnozować, bo okazuje się, że to nie tylko depresja…
Jaka diagnoza?
Od kilku lat zdaje sobie sprawe ze jestem chora ten program dal mi do myslenia jeszcze bardziej . Teraz wiem ze wiekszosc zycia bylo T O ze mna bylysmy nierozlaczne JA i DEPRESJA JA i TOTALNA NIEMOC JA i TOTALNA RADOSC SZCZESCIE TOTALNY SZAL ☘️ciesze sie ze znalazlam ten reportaz bo to tak trudno nazwac zrozumiec co dzieje sie z czlowiekiem i nigdy nie wiesz kiedy naprawde TY to jestes Ty ☘️ serdecznie pozdrawiam Wszystkich Chorujacych z nadzieja w sercu ze bedzie lepiej ☘️ze przyjda piekne dni ☘️
Dziękuję Asi, Małgosi i jej mężowi oraz wszystkim tym, którzy przyczynili się do realizacji tego filmu, wpadli na pomysł jego powstania oraz wsparli finansowo projekt non-profit. Asia przemierzyła Polskę, aby z nami się spotkać. Gosia i jej mąż tak samo. Asiu dziękuję Tobie w imieniu nas wszystkich Czadowych Dziewczyn za cały Twój wysiłek, za serce, które w to włożyłaś,za poświęcony czas 😊 Dziękuję 😊
❤❤❤
Irmino, wraz z Witkiem tworzycie świetną parę. Oby więcej takich osób! Pozdrawiam serdecznie, trzymajcie się i walczcie dzielnie o siebie i o swoje szczęście :-)
@@streamsource21 dziękujemy 😊
Wizyta u psychiatry to jedno... ale znalezienie dobrego psychiatry, ktory trafie zdiagnozuje i dobierze leki, tak zeby pozniej latami nie tkwic w toksykomanii ... to cud.
Dokładnie. Film zresztą pokazuje, jak trudno jest postawić właściwą diagnozę.
Prawda. Przez pół roku chodziłem do psychiatry, który przy dwubiegunówce przepisywał mi antydepresanty. Chyba nie muszę pisać co się potem działo.
jaki mądry ten mały chłopiec
Oswojenie tej choroby i akceptacja jest kluczowa do powrotu do zdrowia bohaterki filmu super daja rade
Dziękuję za ten film, właśnie dowiedziałam się z niego, że.... najprawdopodobniej też mi to dolega. Wszystko się zgadza, mam dokładnie ten sam stan, emocje, doły takie, że momentami nie byłam w stanie wstać z łóżka, bo i po co... dokładnie tak samo bym ujęła, że ....w moim życiu brak życia..bo je przesypiam...DZIEKI WAM wiem jak sobie pomóc i gdzie szukać pomocy. Dzięki Wam nie jestem z tym sama. SYN P. MAŁGOSI....PODZIWIAM JEGO MADROSC I WYROZUMIAŁOŚĆ. Być może właśnie w tym momencie, iż przypadkowo trafiłam na ten film... URATOWALYSCIE moje życie...
Nie poddawaj się, idź po pomoc. Trzymam kciuki. ❤️
Ten kanał ma potencjał! Bardzo dobry materiał, na pewno wymagał dużo pracy i wysiłku. W dodatku wykazałaś się dużą dozą empatii i zrozumienia dla osób biorących udział, żadnych pytań nie na miejscu ani wpadek. Naprawdę duży szacunek również za niezwykle ważną tematykę. Czekam na więcej wartościowych materiałów i trzymam kciuki :D
Wspaniałe i odważne kobiety! Jesteście wielkie! Nawet nie wiecie ilu osobom może pomóc Wasze świadectwo chociaz na pewno nie było to latwe. Szacunek dla twórcy filmy. Mega ważny i trudny temat ale wspaniale i wyczerpujacy opowiedziany.
Piękny film... bardzo wzruszający i realistyczny.
Niesamowite. Zazdroszczę takiego wsparcia. Mam nadzieję, że i ja je znajdę.
Trzymam kciuki! ❤️
Ta choroba to piętno.... dramat którego nie sposób wytłumaczyć innym.
Przez to mówią do NAS rzeczy które ściskają jak imadło a myślą że dobrze radzą..
Polecę ten film znajomym.
Ja po 9 latach mogę powiedzieć że mam dobrane leki .Pomagają funkcjonować w miarę.. biorę 8 tabletek dziennie
Obecnie mam stan prostej linii,co prawda zero emocji jakichkolwiek ale to wolę od powodującej mdłości deprechy po nieokiełznaną euforię którą wkurzam na około ludzi....
Dzięki za ten dokument.
Poplakalam sie.
Super materiał. I zycze wszystkim zdrowia.❤❤❤
Kłaniam się wam do samej ziemi. I dziękuję z serca i duszy całej. Za ten film. Mądry. Szczery. Prawdziwy. Mają z Poznania
Wielkie uznanie dla autorki filmu. Natomiast bohaterkom i ich bliskim wielki ukłon . Pozdrawiam serdecznie życzę jedynie dobrych dni! :)
Genialny film! Wielkie brawa! 👏👏👏👏👏
Gratulacje. Film bardzo, ale to bardzo dobry. Poruszający niezwykle istotny temat. Szacunek i uznanie dla wszystkich osób, które zdecydowały się wystąpić w filmie. To również trzeba docenić. Wszyscy jesteście wielcy, że potrafiliście w otwarty i szczery sposób opowiedzieć o ciemnej stronie tego z czym się zmagamy. Sił życzę wszystkim...i sobie również. pozdrawiam
Wspaniały dokument. Wypowiedzi tego synka przemądre i takie wzruszające... Dziękuję b
Dziękuję bardzo za ten film ... popłakałam się...sama czekam na diagnozę ...trzymajcie się kochane i nigdy nie poddawajcie ❤️❤️❤️❤️
Dziękuje za ten materiał! Potrzeba więcej o tym mówić i uświadamiać. Ludzie jak nie widzą to nie wierzą nawet jak są badania naukowe. A to sprawia że ludzie z depresją są stygmatyzowani a o chadzie nawet sie nie mówi. Strach sie przyznać. Odrzucenie, samotność i bycie osądzanym jest przerażające. I bardzo bolesne stwierdzenia - ja też tak mam, każdy tak ma - Nie prawda. Każdy przechodzi przez różne stany emocjonalne, Każdy doświadcza stanu depresyjnego ale nie każdy choruje na depresje czy na chad. Z tym żyje sie inaczej, inaczej postrzega siebie, innych i rzeczywistość. Nie wspominając nawet o tym co dzieje sie w głowie, sercu i duszy 24h/7 przez lata. I to nigdy nie minie. Nie da sie tego wyleczyć. Można sie wspomagać tym wszystkim co było wspomniane w materiale ale walka z chorobą bedzie trwać do końca życia. Człowirk nie walczy z samym życiem ale z chorobą, która odbiera ogromny kawał tego życia i robi wielkie spustoszenie. Jak w każdej chorobie. Każda choroba robi to na swój sposób. Choroba afektywno dwubieginowa również i pacjent nie ma na to wpływu. Czasem chad dostaje kopa i zwala z nóg czy to w depresji, w manii czy hipomanii. Mimo tego wszystkiego można funkcjonować i być kreatywnym, produktywnym, inteligentnym i kochającym człowiekiem. Człowiek z chadem nie jest gorszym człowiekiem od innych, nie jest zgniłym jabłkiem, nie jest kimś kogo należy sie obawiać, bać czy brzydzić. Człowiek z chadem nie jest słabym ogniwem. Ludzie chorujący na chad to często ludzie wysoko postawieni, mający za sobą udaną karierę, ludzie którzy są kochani na całym świecie za talent i osobowość np. Ben Stiller, Vivien Leight, Frank Sinatra, Catherine Zeta Jones, Rowan Atkinson, czy Winston Churchill (wybitny polityk choć w stosunkach politycznych z Polską ciężko jest mi docenić jego geniusz ale nie o tym...) i wielu innych sławnych ludzi. Potrzeba więcej świadomości w społeczeństwie i więcej empatii.
Jeszcze raz dziękuje 🙏🏻
Niesamowity ten synek Pani Gosi . Jest taki świadomy! I mądry. Bardzo dobry dokument świetna i dyskretna dziennikarka .
Bardzo profesionalnie zrobiony film. Dziekuje realizatorce za film oraz wszystkim wystepujacym za otwartosc i podzielenie sie z nami swoim zyciem. Pomagacie innym was i wam podobnym zrozumiec.
Tak bardzo mi WAS żal.Ja jestem silna.Życzę WAM duuuużo siły.Serdecznie pozdrawiam.
One też są silne.
Jeju, ten chłopiec jest cudowny!
Przeryczałam ostatnie 10 minut dokumentu! Świetny reportaż. Miłość jest lekiem na wszystko
Michał gratuluję wspaniałej mamy A mamie wspaniałego syna i wszystkim z was zycze powodzenia I szczescia duzo milosci...
Dziękuję tym wszystkim co odważyli się opowiedzieć o objawach jakie przeżywają w tej chorobie bowiem dzięki temu filmowi bardziej będę rozumiała co pdzdżywa mój syn bowiem on mi za dużo o sobie nie mówi ja bardzo się o niego martwię.
Do psychiatry chodze co miesiąc lub co drugi a nawet co trzeci. Zalezy od samopoczucia. Ale ogólnie to psychiatra mi pomogł. Biore zastrzyk raz na miesiac z Abilify i mam odrobine lepiej. Pozdrawiam. Wszystkim Dwubiegunowym zycze szybiego powrotu do zdrowia.
Bardzo, bardzo dziękuję za ten film!
Tego bez płaczu nie da się obejrzeć. Dziękuję za Wasz dokument.
Wspaniały dokument! Zachęca do refleksji! Syn Pani Małgosi - Michał i mąż pani Irminy- Witek są warci pochwały. Mocno mnie wzruszyli.
Moj tata zachorował na Chad jak byłam nastolatka to był koszmar. W manii mowil ze jest krolem i rozdawal pieniadze, mama przez to wpala w depresje i przerażenie, na poczatku myslałysmy ze to schizofrenia . Moja siostra chodziła jeszcze do podstawóki, gdzie cała wies wiedział ze tata w ich odczuciu zwariował a jej dokuczali. Choroby psychiczne sa straszne, jak sie choruje a nowotwór czy cos innego to kazdy wspołczuje a w tj chorobie jej inaczej. Ja z siostra tez mozemy zachorowac obiecałysmy sobie pomagac jak któros z nas to spotka.
Mam tak samo teraz, tyle ze mama ma CHAD a tata zaczyna popadać w depresje, jak u ciebie się skonczylo ?
@@SzymonM713 teraz Tata jest w remisji ale i tak jest trudny do życia. Naszczescie nie mieszkamy już z rodzicami. Teraz już mnie to nie przeraża i nie zawstydza. Tylko mamy szkoda ale nie jest źle.
@@pewnajola7591 Ja wspieram tate jak tylko moge i całą rodzine poniewaz wydaje mi się, że jestem z nich wszystkich najsilniejszy i jako jedyny nie uroniłem nawet łzy, niestety też za 3 tygodnie wyprwaodzam się z domu rodzinnego mimo ze mam 17 lat, ponieważ źle się tu czuje ale będę ich odwiedzał jak najczęsciej tylko moge
@@SzymonM713 później człowiek się przyzwyczaja. Ja też wspieram ale tata ma ogólnie trudny charakter. Dasz radę, poplakac czasem też można to oczyszcza. Człowiek ma prawo do różnych emocji. Ja przez te problemy jestem samodzielna i potrafię liczyć na siebie.
@@pewnajola7591 Też się usamodzielniam w tym wieku, co jest jak najbardziej na +
Wspaniały film i cudowni Bohaterowie!
Dziękuję za ten film. Wiele zrozumiałam. Dużo leż i wzruszeń. Dziękuję 🙏❤
Dzięki za ten film, bo pokazaliście mi też jaśniejsza stronę chad. To że istnieją ludzie, którzy wiedzą że są chorzy, są swiadomi. U mnie w rodzinie osoba cały czas wypiera i to jest niesamowicie gorsze, bo zrzuca swoje epizody na pogodę i inne rzeczy, nie dociera do niego że to choroba. Wątpię czy kiedykolwiek zrozumie. Zwłaszcza słowa chłopca bardzo mnie wzruszyły, dzieci ludzi z chad są takie dojrzałe i muszą dorastaja emocjonalnie znacznie wczesniej. Wszystkim którzy się otworzyli przed kamerą dziękuję i życzę szczęścia :*
dzięki bardzo za film i za pomocne i potrzebne informacje których brakuje mi i ludziom wokół
Niesamowity film !!! Kawal dobrej i prawdziwej wartosciowej roboty !!! Ciesze sie, ze na niego trafilam
A jak trafiłaś? :)
Byłem w nuthouse w 1981/82 w Fromborku na Sanatoryjnej. Moja terapia polegała na arbeit mach frei. Zapierdolka. Rozumiesz...? Żadnej terapii tylko Permazyna, Chlorprotixen, Parkopan, i Amerykański Trilafon. Pamiętam zmianę pościeli o 4tej nad ranem. Robotę przy gównach i sprzątanie 8 pomoeszczeń u doktóra w apatramentach podłóg po malowaniu gdy temperatura była 34°C! Robiliśmy tam we dwóch przez 2 tygodnie. Ciekawe było podejście ordynatora do terapii, gdy zapytał mnie: "Chęć do pracy jest?."
To był szpital psychiatryczny, który pamiętam. Matka przynosiła salowym kawę i skarpetki dla doktóra. Ojciec gdy przysłał kasę z Kanady zaznaczył w liście: "100 dolarów jest dla doktóra." Brali to co się dało. Terapia, którą pamiętam z Fromborka.
Dziękuję za ten film. Końcówka bardzo mnie wzruszyła, szczególnie ten chłopczyk ... dojrzały ponad swój wiek. 💔
To prawda. Michał jest super :)
Bardzo, bardzo dobry materiał.
Choruję na chad mniej więcej od trzech lat, ale tak naprawdę stany depresyjne i okaleczanie zaczęły się w gimnazjum. Jestem osobą bardzo młodą, chorobę najprawdopodobniej odziedziczyłem. Jest ciężko. Szczególnie, gdy nie ma się wsparcia od najbliższych osób. Pobyty w szpitalu są na porządku dziennym, nadal nie skończyłem szkoły, szukam pomocy z każdej możliwej strony. Nie zabrzmi to pewnie dobrze, ale cieszę się, że nas, dwubiegunowych jest trochę na tym świecie. Bo kto nas lepiej zrozumie niż my sami? Bardzo dziękuję za ten film. Dobrze jest wiedzieć, że pomimo iż nie znam tych pań, to one gdzieś tam są, a ja nie jestem w tym syfie sam.
Jest spora społeczność osób chorych w Internecie. Zacznij od kanału Gosi, Dwubiegunova.
@@troyanovska Przeczytałem opis i już zabrałem się za kanał Gosi, także bardzo dziękuję! :)
Najważniejsze, że nie są sami, że są kochani i mają wsparcie. Piękny, prawdziwy film.
Dziękuję. Bardzo dobry pomysł, że go w ogóle nakręcono
Na końcu gdy wypowiadali się bliscy, to po prostu pękłam i się poryczałam.
Mam chorobe dwubiegunowa, bardzo mi pomaga ten film. Nie jestem Sama.
To nie choroba lecz wasza moc , tylko wykorzystajcie ją, pozdrawiam Slava
Nie wiem od kiedy zaczęłam chorować na ChAD, ale wiem jak wiele krzywdy mi wyrządziła i jak ciężko jest z nią żyć. Dzięki temu, że mam wspaniałego Syna wiem, że każdego dnia muszę walczyć o siebie. Dobrze że powstał ten film i podjęto
temat tej choroby a bohaterom tego dokumentu osobiście bardzo dziękuję.
Łzy z oczu w ostatniej części filmu. Szkoda, że brak męskiego głosu. Dziękuję.
Wspaniały dokument! Cudowni ludzie. Piękne, silne kobiety. Zryczałam się. Jakby rozumiem 😢
Swietny material,poruszajacy i zmuszajacy do refleksji.
Bardzo ważny i potrzebny film!