özgür olmak isteyen şey ruhun. bir hayata sahip olmak çoğu zaman kötüdür ve ruhun istediği şey özgürlüktür, ölümdür. ruhumuzu satabilseydik özgür olma ihtiyacı hissetmezdik bence
Şimdi, ruh var mı ki diye ayrı bir soru kilidi açacağım da beynimi zorlamaya gerek yok, var olduğunu hayal edeyim. Ruhun derinliği ve hassaslığı çok ağır geldiği için ondan vazgeçmeyi dilemek tuhaf, çünkü bence hayata anlam katan şeyler bunlar. Ne bileyim çok düşünmeyi hep eğlenceli ve parlak bir şey olarak görmüşümdür. Ruh hakkında konuşmak kulağa hoş geldiğinden suçu tamamen ruha yüklemeyi seviyorum. Bir insan iyi görününce gözüme "oha ruhu ne güzel" falan diyorum hatta şunu çok sık düşünürdüm, "o kadar kaliteli bir ruhu var ki şeytan olsam onun ruhunu yiyebilmek için elimden geleni yapardım" falan. Mesela Jane Eyre için bulmuştum bu sözü. Güzel, hassas, derin bir ruha sahip olmak dışardan güzel görünüyor, enteresan fikirler, uçukluklar, saçmalık olarak adlandırdığımız hoş şeyler(bence hoş yani) genelde bu tiplerden çıkıyor. Dışarıdan güzel görünmesine rağmen içerden de güzel midir o tartışılır. Benim ruhum hassas mı bilemiyorum(bence ruhsuzum ama neyse) ama bana acı çektirse bunu Anne(with an e) gibi romantikleştirir ve olmayan şeytanlara yem etmek istemezdim(şimdi düşününce onu da romantikleştirebilirim ulan, bir şeytanla anlaşma yapmak.. Ne kadar dramatik, estetik, koket ve romantik! Ah, tanrılar ve tanrıçalar aşkına!!! Falan. ) Neyse. Eğer ruhum derin olmasa özgür mü olurdum? Eğer ruhum olmasa özgür mü olurdum? ( yani özgürüm heha) Hiçbir şey düşünmesem, boş beleş dümbeleğin teki olsam belki mutlu olurdum ama özgür olur muydum? Bence hayır ulan, özgürlük buysa özgür olmak istemiyorum. Aptal olmak güzel de özgürce değil. Bence özgür olmak için derin düşüncelerden değil, hassas ruhtan, derin ruhtan,ruh dedikleri içgüdüden değil, beyinden değil kalpten kurtulmalıyız. Aptallık özgürlük getirmez, duygulardan kurtulmalıyız. Eğer duyguların baskısı olmasa istediğimizi yapardık(ama çok korkunç olurduk) ve özgür olurduk.
Bu şarkı bana kuroshitsuji'yi hatırlatıp duruyor ulan. Circus'ta temizlik görevlisi olarak çalışan umutsuz bir görevli geceleyin sirkte trapezin altını süpürürken bunu söylüyor kendi kendine Then of course something replied, Someones speaks to you in the night . . . Now she's taken The night has she mi demem lazım the night has her mü of
aciklamayi okuyarak dinledim sarkiyi ve o "aptal" halim geldi aklima 4 yil onceki hicbir seyi dusunmeye o "aptal" geldi, mutlu olan bi "aptal"di ama ruh konusunda ayni fikirde degiliz cunku ruh hep ozgurdur bence agirliklarin altinda kalan da ruh degildir o yuzden ruhu satmak sen ruh olmadigin surece pek biseyi degistirmez
@@Nilinil galiba evet çünkü özgürlük de ağır bir şey ve sağlaması da zor ruhumuz doğası gereği özgür ancak bedenlerimizin içinde zihnimizin ve düşüncelerimizin gardiyanlığında hapis edilmiş durumda gibi hem ruhum için hem de zihnim ve düşüncelerim için büyük bir rahatlama olurdu diye düşünüyorum
@@sthwaling belki de ozgurluk ruhu agirlastirdigi icin bedenimiz icinde zihnimizin ve dusuncelerimiz arasinda guvendedir ve bu fazla guven bizi sanki ruhumuz sıkışmış gibi hissettirir yani demek istedigim belkide ruhumuz olmasi gerekn yerderir ruhunu satmak sana ne kazandirir ki bedenin bi sure sonra yok olur ama ruh yok olmaz ruhunu satmak senin her seyini satmandan farksizdir
Ruhmuş, enerjiymiş inanmam da, bildiğim tek şey hayatın zaman zaman insanı yorabileceği. Bizden önce milyarlarca insan yaşadı; aşık oldular, sevindiler, ağladılar, korktular... tüm bu duyguları onlar da yaşadılar. Siz ne acı çeken ilk insansınız, ne de son, unutmayın...
Yorumlarda gördüğüm bir yazı sayesinde açıklamayı okudum. Ruhumuzu satma konusunu hakkında herkesin bir düşüncesinin olmasının nedeni belkide "ÖZGÜRLÜK" kavramıdır. Bu kavram herkese göre farklı olabilir bazıları için her şeyi elinde tutabilmektir, bazıları için ise yanlız kalmak yada serbest bırakılmaktır. Benim bu konu hakkındaki düşüncemse irademizin verdiği kararların sorumluluklarının ruhumuza yüklenmesidir. Ruhumuz belki de bundan dolayı ağır bir yüktür ben olsam ruhumu satardım . Özgürlük ruhumdaysa bile ruhumu satardım çünkü ruh hiç bir şeyse bile ağırdır . En küçük düşünce bile ruhumuzu etkiler bazen bozar bazen parçalar atar peki ya ruhumuzu satabilseydik kime satardık? Eski greve meydanındaki bir cellada yada dağda yanlız başına kurtarılmayı bekleyen bir kadına (Ahh , ruhtan başlayıp kime satacağıma kadar geldim.)
Açıklamayı okuyunca şarkı daha anlamlı bir hale geldi. Sanırım ruhum fazlasıyla derin, herşeyi o kadar detaylı düşünüyorum ki bunu durduramıyorum bazen ya da yetişemiyorum mu desem bilemedim. Bazı zamanlar anı yaşayan herşeyi bu kadar düşünmeyen kişiler gibi olmayı o kadar çok istiyorum ki. Çeviri ve edit için teşekkürler.♥
imkanim olsaydi ruhumu satar miydim bilmiyorum. her turlu aci, sorumluluk, pismanlik ve keder ruha yuklenip yavas yavas bitirir insani. tum bunlarin agirligi altinda ezilmeyi herkes kaldiramiyor. kimi bu yuzden ruhunu satmak isteyebilir. ama olumsuz duygularin yani sira guzel seyler de ruhta sakli. kalpteki iyilik, merhamet, sevgi ve daha nicesi. ruhumuzu satarsak guzel duygulardan da mahrum kaliriz diye dusunuyorum. iyi bir ruha sahip olmanin bedeli uzulmek, kirilmaktir belki. (iyi ruhtan kastim; merhametli, baskalarina yardim eden temiz bir ruh.) bu yuzden ben sanirim ruhumu satmak istemezdim. bazen gercekten de cok agir gelebiliyor her sey. ama yasadigimiz her seyin bir sebebi olduguna inaniyorum. her turlu olay bize iyi yahut kotu bir deger katar. bu degerler sayesinde toplumun dusuncesine gore "iyi" yada "kotu" biri olarak nitelendiriliyoruz. (bunu mantikli bulmuyorum cunku "iyi" ve "kotu" kavrami kisiden kisiye degisebilen seyler.) neyse konuyu nereden nereye getirdim ve neden bu kadar uzun yazdim bilmiyorum-
ruhumu satmazdim belki ama bazi ozelliklerimi satmak ister miydim? sanmiyorum. belki acilarim belki gercekler her zaman canimi yakacak ama onlarla var olmadan ozgur olmak istemezdim sanirim. bu arada aciklaman cok hos, yani seni de anlayabiliyorum az da olsa. hassas bir ruha sahip olmak kolay degil cunku bazen insanlarin dusunmedigi seyleri bile dusunuruz. uzun lafin kisasi ben ruhumdan da ozgurlesmek isterdim belki, beni var eden tum dunyadan ozgurlesmek isterdim.
"onlarla var olmadan özgür olmak istemezdim sanırım" kısmı gerçekten çok hoşuma gitti. haklısın aslında ama aynı zamanda da sanki bizi zaten esir alıp özgür etmeyen onlar gibi geliyor. özgürlük biraz da boş vermişlik ve aptallıktır zaten. ne kadar farkında olursan o kadar tutsak oluyor ve uzaklaşıyorsun özgürlükten. bazen bu farkındalık sonuçlarına değse de bazenleri sadece keşke o kuş benim karşıma çıksa da benden alsa bu ruhu demene de sebep olabiliyor maalesef:")
özgür olmak isteyen şey ruhun. bir hayata sahip olmak çoğu zaman kötüdür ve ruhun istediği şey özgürlüktür, ölümdür. ruhumuzu satabilseydik özgür olma ihtiyacı hissetmezdik bence
Ruhunuzu satsak kac para verirler
Ruh var mı ki?
mitskinin tum albumleri harika ama bu bana gore en iyi albumuydu cok farkli hiss ettiriyor
Şimdi, ruh var mı ki diye ayrı bir soru kilidi açacağım da beynimi zorlamaya gerek yok, var olduğunu hayal edeyim.
Ruhun derinliği ve hassaslığı çok ağır geldiği için ondan vazgeçmeyi dilemek tuhaf, çünkü bence hayata anlam katan şeyler bunlar. Ne bileyim çok düşünmeyi hep eğlenceli ve parlak bir şey olarak görmüşümdür. Ruh hakkında konuşmak kulağa hoş geldiğinden suçu tamamen ruha yüklemeyi seviyorum. Bir insan iyi görününce gözüme "oha ruhu ne güzel" falan diyorum hatta şunu çok sık düşünürdüm, "o kadar kaliteli bir ruhu var ki şeytan olsam onun ruhunu yiyebilmek için elimden geleni yapardım" falan. Mesela Jane Eyre için bulmuştum bu sözü. Güzel, hassas, derin bir ruha sahip olmak dışardan güzel görünüyor, enteresan fikirler, uçukluklar, saçmalık olarak adlandırdığımız hoş şeyler(bence hoş yani) genelde bu tiplerden çıkıyor. Dışarıdan güzel görünmesine rağmen içerden de güzel midir o tartışılır. Benim ruhum hassas mı bilemiyorum(bence ruhsuzum ama neyse) ama bana acı çektirse bunu Anne(with an e) gibi romantikleştirir ve olmayan şeytanlara yem etmek istemezdim(şimdi düşününce onu da romantikleştirebilirim ulan, bir şeytanla anlaşma yapmak.. Ne kadar dramatik, estetik, koket ve romantik! Ah, tanrılar ve tanrıçalar aşkına!!! Falan. ) Neyse. Eğer ruhum derin olmasa özgür mü olurdum? Eğer ruhum olmasa özgür mü olurdum? ( yani özgürüm heha) Hiçbir şey düşünmesem, boş beleş dümbeleğin teki olsam belki mutlu olurdum ama özgür olur muydum? Bence hayır ulan, özgürlük buysa özgür olmak istemiyorum. Aptal olmak güzel de özgürce değil. Bence özgür olmak için derin düşüncelerden değil, hassas ruhtan, derin ruhtan,ruh dedikleri içgüdüden değil, beyinden değil kalpten kurtulmalıyız. Aptallık özgürlük getirmez, duygulardan kurtulmalıyız. Eğer duyguların baskısı olmasa istediğimizi yapardık(ama çok korkunç olurduk) ve özgür olurduk.
Kanki yazar mısın? Kendi çapında veya değil yazılarını okumak isterim
Bu şarkı bana kuroshitsuji'yi hatırlatıp duruyor ulan. Circus'ta temizlik görevlisi olarak çalışan umutsuz bir görevli geceleyin sirkte trapezin altını süpürürken bunu söylüyor kendi kendine
Then of course something replied, Someones speaks to you in the night
. . .
Now she's taken
The night has she mi demem lazım the night has her mü of
aciklamayi okuyarak dinledim sarkiyi ve o "aptal" halim geldi aklima 4 yil onceki hicbir seyi dusunmeye o "aptal" geldi, mutlu olan bi "aptal"di ama ruh konusunda ayni fikirde degiliz cunku ruh hep ozgurdur bence agirliklarin altinda kalan da ruh degildir o yuzden ruhu satmak sen ruh olmadigin surece pek biseyi degistirmez
belki de ağırlık yapan şey ruhun özgür olmasıdır??
@@sthwaling hic boyle dusunmemistim aslinda
peki sen ruhunu ozgur oldugu icin mi satmak isterdin
@@Nilinil galiba evet çünkü özgürlük de ağır bir şey ve sağlaması da zor ruhumuz doğası gereği özgür ancak bedenlerimizin içinde zihnimizin ve düşüncelerimizin gardiyanlığında hapis edilmiş durumda gibi hem ruhum için hem de zihnim ve düşüncelerim için büyük bir rahatlama olurdu diye düşünüyorum
@@sthwaling belki de ozgurluk ruhu agirlastirdigi icin bedenimiz icinde zihnimizin ve dusuncelerimiz arasinda guvendedir ve bu fazla guven bizi sanki ruhumuz sıkışmış gibi hissettirir yani demek istedigim belkide ruhumuz olmasi gerekn yerderir ruhunu satmak sana ne kazandirir ki bedenin bi sure sonra yok olur ama ruh yok olmaz ruhunu satmak senin her seyini satmandan farksizdir
Ruhmuş, enerjiymiş inanmam da, bildiğim tek şey hayatın zaman zaman insanı yorabileceği. Bizden önce milyarlarca insan yaşadı; aşık oldular, sevindiler, ağladılar, korktular... tüm bu duyguları onlar da yaşadılar. Siz ne acı çeken ilk insansınız, ne de son, unutmayın...
Ruhumun altinda resmen eziliyorum. Yuk gibi geliyor artik bedenim
Yorumlarda gördüğüm bir yazı sayesinde açıklamayı okudum. Ruhumuzu satma konusunu hakkında herkesin bir düşüncesinin olmasının nedeni belkide "ÖZGÜRLÜK" kavramıdır. Bu kavram herkese göre farklı olabilir bazıları için her şeyi elinde tutabilmektir, bazıları için ise yanlız kalmak yada serbest bırakılmaktır. Benim bu konu hakkındaki düşüncemse irademizin verdiği kararların sorumluluklarının ruhumuza yüklenmesidir. Ruhumuz belki de bundan dolayı ağır bir yüktür ben olsam ruhumu satardım . Özgürlük ruhumdaysa bile ruhumu satardım çünkü ruh hiç bir şeyse bile ağırdır . En küçük düşünce bile ruhumuzu etkiler bazen bozar bazen parçalar atar peki ya ruhumuzu satabilseydik kime satardık? Eski greve meydanındaki bir cellada yada dağda yanlız başına kurtarılmayı bekleyen bir kadına (Ahh , ruhtan başlayıp kime satacağıma kadar geldim.)
Açıklamayı okuyunca şarkı daha anlamlı bir hale geldi. Sanırım ruhum fazlasıyla derin, herşeyi o kadar detaylı düşünüyorum ki bunu durduramıyorum bazen ya da yetişemiyorum mu desem bilemedim. Bazı zamanlar anı yaşayan herşeyi bu kadar düşünmeyen kişiler gibi olmayı o kadar çok istiyorum ki. Çeviri ve edit için teşekkürler.♥
artık birinin bu ruhu almasına ihtiyacım var ama onsuz yaşayabilir miyim emin değilim...
imkanim olsaydi ruhumu satar miydim bilmiyorum. her turlu aci, sorumluluk, pismanlik ve keder ruha yuklenip yavas yavas bitirir insani. tum bunlarin agirligi altinda ezilmeyi herkes kaldiramiyor. kimi bu yuzden ruhunu satmak isteyebilir. ama olumsuz duygularin yani sira guzel seyler de ruhta sakli. kalpteki iyilik, merhamet, sevgi ve daha nicesi. ruhumuzu satarsak guzel duygulardan da mahrum kaliriz diye dusunuyorum. iyi bir ruha sahip olmanin bedeli uzulmek, kirilmaktir belki. (iyi ruhtan kastim; merhametli, baskalarina yardim eden temiz bir ruh.) bu yuzden ben sanirim ruhumu satmak istemezdim. bazen gercekten de cok agir gelebiliyor her sey. ama yasadigimiz her seyin bir sebebi olduguna inaniyorum. her turlu olay bize iyi yahut kotu bir deger katar. bu degerler sayesinde toplumun dusuncesine gore "iyi" yada "kotu" biri olarak nitelendiriliyoruz. (bunu mantikli bulmuyorum cunku "iyi" ve "kotu" kavrami kisiden kisiye degisebilen seyler.)
neyse konuyu nereden nereye getirdim ve neden bu kadar uzun yazdim bilmiyorum-
Mükemmel ötesi olmuş.Ellerine sağlık.Mitski dinleyen de dinleten de mükemmell
teşekkür ederim!
mitski harika...
Acın hafifledi ancak asla özgür olamayacaksın.
ruhumu satmazdim belki ama bazi ozelliklerimi satmak ister miydim? sanmiyorum. belki acilarim belki gercekler her zaman canimi yakacak ama onlarla var olmadan ozgur olmak istemezdim sanirim. bu arada aciklaman cok hos, yani seni de anlayabiliyorum az da olsa. hassas bir ruha sahip olmak kolay degil cunku bazen insanlarin dusunmedigi seyleri bile dusunuruz. uzun lafin kisasi ben ruhumdan da ozgurlesmek isterdim belki, beni var eden tum dunyadan ozgurlesmek isterdim.
"onlarla var olmadan özgür olmak istemezdim sanırım" kısmı gerçekten çok hoşuma gitti. haklısın aslında ama aynı zamanda da sanki bizi zaten esir alıp özgür etmeyen onlar gibi geliyor. özgürlük biraz da boş vermişlik ve aptallıktır zaten. ne kadar farkında olursan o kadar tutsak oluyor ve uzaklaşıyorsun özgürlükten. bazen bu farkındalık sonuçlarına değse de bazenleri sadece keşke o kuş benim karşıma çıksa da benden alsa bu ruhu demene de sebep olabiliyor maalesef:")
bininci like!!
tebrikler!!!
thank you for watching
Yılbaşı gecesi hediyemi buldum
mutlu yıllar
@@sthwaling mutlu yıllar
Umarım güzel yerlere gelirsin
teşekkürler umarım
Ruh olmadan insan var olabilir mi ki ...?!... 🤔
Belki de var olmasına sebep olduğu için ruhunu affedemiyor.
ruh ait olmak istiyor
safe
😐
:)
yazı tipi ne?
helvatica neue bold italic