De spieren: typen, bouw en spiersamentrekking

OVERZICHT van al de lessen op Sciencebystars: docs.google.com/document/d/19...
Genoeg van het overtypen? Nood aan meer vrije tijd? Neem nu het PDF-pakket en krijg toegang tot al onze online lessen in HD PDF's. Bij het nemen van het pakket krijg je 1 jaar toegang tot de PDF’s. Ook van lessen verschenen in je lopende jaar. Optimaliseer zo jouw studie-ervaring!
Graag PDF's ?
docs.google.com/document/d/1-...
Of wil je gewoon steunen? Dan kan je kan altijd een vrijblijvende bijdrage storten op BE53735039553453.
Spieren zijn complexe weefsels die verantwoordelijk zijn voor het genereren van kracht en het mogelijk maken van beweging in het lichaam. Ze bestaan uit gespecialiseerde cellen, genaamd spiervezels, die op hun beurt bestaan uit meerdere myofibrillen. Elke myofibril bevat verschillende functionele eenheden, sarcomeren genoemd, die verantwoordelijk zijn voor de contractiele activiteit van de spier.
De contractiele activiteit van spieren wordt gereguleerd door het zenuwstelsel. Wanneer een signaal vanuit het zenuwstelsel de spier bereikt, wordt acetylcholine vrijgegeven, wat leidt tot de depolarisatie van het membraan van de spiervezel. Dit genereert een actiepotentiaal dat langs de sarcolemma (membraan van de spiervezel) en de t-tubuli (transversale tubuli) wordt geleid en uiteindelijk de sarcoplasmatische reticulum (SR) bereikt.
De depolarisatie van het SR leidt tot de vrijlating van calciumionen in het cytoplasma van de spiervezel. Calciumionen binden zich vervolgens aan troponine, een eiwit dat is gebonden aan het actinefilament in de sarcomeer. Deze binding verandert de conformatie van het troponine-tropomyosinecomplex, waardoor het actieve bindingsplaatsen op het actinefilament blootlegt.
Myosine, een motor-eiwit dat zich bevindt op de dikke filamenten van de sarcomeer, bindt zich vervolgens aan deze actieve bindingsplaatsen op actine, waardoor een kruisbrug wordt gevormd. De hydrolyse van ATP door myosine leidt tot een verandering in de conformatie van het myosinehoofd, waardoor het dikke filament langs het dunne filament wordt geschoven. Dit resulteert in spiersamentrekking, ook wel samentrekking van de spier genoemd.
De spier zal samentrekken zolang calciumionen aanwezig zijn in het cytoplasma en ATP beschikbaar is voor de energiebehoeften van het myosine. Na de samentrekking worden calciumionen teruggebracht naar het SR door actieve transportprocessen en wordt het troponine-tropomyosinecomplex opnieuw geactiveerd, waardoor de actieve bindingsplaatsen op actine worden afgesloten en de spier ontspant.
Kortom, de spierwerking en bouw worden gereguleerd door complexe moleculaire mechanismen die de interactie tussen actine- en myosinefilamenten coördineren om spiersamentrekking te veroorzaken. Deze processen zijn essentieel voor de menselijke beweging en vormen de basis voor een goed begrip van spierfysiologie.
0:00 Inleiding
0:17 types
1:14 kenmerken
2:15 bouw
3:09 samentrekking