Ömrüm sorgulamakla geçiyor Nereden nereye geldik Durgun bir yaşam Yorulmuş bedenim Sallanmakla titremekle geçiyor Ağırlaşıyor yaşam Usul usul kapanıyor göz kapaklarım Ürkek ürkek bakışlarım kayboluyor Işıltımı kaybediyorum Parça parça dökülmüşüm Eriyorum Duygularım kalmış geride Hayallerim canlı Ama sönüyorum Gecenin derinliklerine indiğim Paramparça ruhumun diplerinde Saklı kalan çocuksu duygularım Düşledikçe düşüyorum Rüzgarları hissediyorum Ürperiyorum Günyüzüne çıkmayı bekliyor hislerim Seviyorum bunu... Tutunmaya çalışıyor bedenim Asılı kalan ruhuma Üşüyorum Denizi özledim ben Maviliği ve yeşili Kaybolmak istiyorum özgürce Bilmediğim bir şehrin sokaklarında Kayıp şehrimi arıyorum En güzel başkent Kalbimin derinliklerinde saklı Keşfedilmeyi bekliyor Uçsuz bucaksızca bi takım meseleler Perde aralanıyor gözlerimde Canlanıyor mazi Gelecek ve geçmişin esirinde Dolaşmak istiyorum karanlık dar sokaklarda Yalnızken daha iyi sorguluyor İnsan bu hayatı Çünkü aslında kimse Anlamıyor anlayamıyor ya seni Düşünmek mutluluğumu alıyordu Hiç yanılmamışım aslında İcim yanarken, üşüyor dışım Sarılmak istiyorum hepsi bu işte Eskiyi özlüyorum Saf ve masum sevgileri Eski beni İzliyorum dışarıdan hayatı Kayıp gidiyor ellerimden Su gibi berrak zamanım Kendime bile yabancıyım artık Vaktim azalıyor artık Arıyorum kendimi ve bulmak istiyorum Tanıyamıyorum kendimi bile Çıkmak istiyorum zincire vurulmuş çıkılması zor yıllardan... Kavuşmayı bekliyorum Ansızın gelen o insana Ruha dokunan Hisseden, bilen güzel insanlara Ya verin beni geri bana Ya da özgür olsun ruhum Bedenim düşerken Yükseliyor gibiydi ruhum Bu dünya da olmazsa Başka bir evrende Belki Oluruz Tamamlanabiliriz En güzel halimizle Yan yana Ne olur ki Olmazsa o da olurdu ama Benim en çokta bana ihtiyacım var Hem de en çokta bu sıralar En çokta bana Sevgili kendim Herkes gitse de Sen kal yanımda Senin benden başka kimsen yok Eskiriz belki ama eksilmeyelim Geçmişten geleceğe mektubumsun Benden bana armağansın Sen bana emanetsin Yaşamak iyi geliyor insana Önceleri hep ölmüşüm Belki yeniden nefes alırım Durup soluklanırım Seyrederim etrafı Bir cam kenarı Çıkalım mı uzun bir yolculuğa Mesela bir otobüs durağı Yahut bir tren istasyonu Ya da yüksek bir tepeden bakalım Seyredelim dünyayı Yer yerinden oynarken Nasılda çığlıkların içine aktığı Tanıyamıyorum artık Anlamlandıramiyorum dünyayı Göremiyorum Anlatmayı unuttum Zaten anlayamayacaklar ya Bakmakla görmek hep farklı Süsleme kendini Köreldi insan Seslenme kimseye Duyulmayacak kadar sağırlar Canavarlar sarmış gibi dünyayı Sadece hayal dünyası güzel Bir de masallar Dönüyor ama dünya Biraz eski, biraz zifiri Başım gibi aynı Gözlerim kapalı Yüreğim yandı Kayıplarım kazandıklarımla Yarışıyordu Biraz, az biraz da sevgim kaldı Aslında çok var ama Gülüşlerim Saniyelere meydan okurcasınaydı İçimden gelmiyor İçin için yerken İçime kusuyorum bazıları Çektiğim Bir nefes bir tebessüm Sızlattı Acaba hakketmiyor muyuz Yoksa sınavın kendisi mi benim Biraz da dalgalı buğulu bir karartı Seçemiyorum ama hala var bir parıltı Bence kazanmak değil mesele Mesele kaybetmemek O da küçük umut kırıntıları Umut bizi ayakta tutacak İnanmak yol gösterecek Sevgi iyileştirecek Aşkta güzelleştirecek Ayna karşısında Odamın duvarı bana bunları anlattı Hepinize selamı var Belki bir gün birisi yarım kalanı Benim yerime tamamlar Bak bu şiirim de yarım kaldı Yazarım ama yaşayamam Yaşarım ama yazamam Ne ben anlatırım Ne de anlayan var Kırık madalyon Kayıp pusula Akrep küskün yelkovana Geçip gidiyor zaman Erteliyor erteledikçe vermiyor aman Ne giden gülüyor Ne kalan hoş Bir canın var Önünde koca bir hayat Boya demişler de sanki Boyamayı unutturmuşlar Verdikleri tek renk kara Sen olabildiğince renklendir Yaşamanın asıl can suyu sevgi inanmak ve anlamak Hep tekerrürden ibaret Sen sevgiyi tekrar et, ilerlet Nasılsa her şey yalan Tek gerçek sen ve ben Geçmişin derinliklerinden gelecek Ne gelecek ne gidecek Ne geçti ne geçecek Ne geldi ne de kalacak Derine inme pek Orada ben varım Alıştım Vuslata mı hasretim Yoksa İnzivalara mı alışığım Düşle ama düşme demişler Düşün bakalım Uçurumun kenarında gibiyim Atlasam kanatlarım vardır belki günahlarımdan Ağlasam arınır mıyım? Herkese susar da Bir tek kendime kanarım Neyse Siz benim gibi olmayın Yorulmayın Sadece başını yukarı kaldırıp bakın Gökyüzü sonsuz gibi Denizler çok derin Ormanlar canlı İnsanlar yalnız Hem de yüzlercelerin arasındayken Çok düşünmeyin ama Çok düşünmeyin Nereden biliyorsun diye sormayın Kitap yazdım ama Alfabesi sadece bende saklı Onu da bir ağaç dikip dibine Koyarım belki Bulunur Yüzyıllar sonra parmak izlerimiz değsin birbirine Aralara boşluklar da bıraktım Sen de yaz bir şeyler İkimizin olsun Geçmişten geleceğe mektup olsun Ben olsam öyle yapardım Son sözünü sana bırakıyorum Ön sözü "Bedenim düşerken ruhum yükseliyordu" ... ...
This song summs up my emotions quite nicely. The beginning reminds me of the pain that starts everything be it loss, a break up or anything really. The climax of the song is a mixture of rage and sorrow, you curse the world or whatever you believe in for striking you down, for abandoning you. You have so much grief that it boils over to rage but in the end rage is only met with tears afterwards
Tonight, I came to the following conclusion and I definitely did. I am alone, I have a very crowded environment, but I am alone, I never understood when I was alone, but I am, so I am really sad.
@@semih2411 brother we are all truly alone in this universe so find joy in small things or anything that truly brings you joy, it’s not about how many times you get knocked down it’s about how many times you get back up and keep trying, keep your head held high
@@arzubingol4613Türk evladı deyip geçmemek gerekir. Şöyle bir yorumlara baktım da herkesin kendine göre bir sorunu var. Lakin Türk evladının yaşadığı sorunu kimse yaşamadı. Yorumunuz 7 ay önce yazılmış. Ama 7 aydan bu yana anlatılacak, yazılacak çok fazla şey oldu. İyi günler dilerim.
Ben yaralıyım bitanem 🦋 gücüm seni korumaya yetmiyor ... Hani bana delibal diyorsun ya” -delibalın fazlası zehir efsunum Delibal zehir Dün seni mutlu etmek için çıktım yola....🥀 🪐
i just feel like i'm free, when i listen to this music... especially the slowed version. it's the first time i listen to the slowed version... normally i always take a look at the slowed versions but this song isn't a random song. it's just special and that's why i never listened to the slowed version. i'm thankful for the day i realised that this song is just different and i'm also thankful for the day i realised that this song is the song what actually describes my whole life. i will always listen to this song. i will always love to this song. i won't forget this song... never.
"Have you ever wiped, and your finger breaks through the tissue a bit, so you bring your finger up to your nose to check if there is shit on your finger but you fail to realize there is shit tissue still stuck to your finger which then ends up getting stuck in your beard. You feel the tissue in your beard and try to brush it out but instead you smear the feces all around your face. You end up spending the whole day smelling shit and not knowing where it is coming from?" -Sun Tzu the art of war
"There are a million ways we should've died before today, and a million ways we can die before tomorrow. But we fight, for every second we get to spend with each other. Whether it's two minutes or two days, we don't give that up. I don't want to give that up." -The Last of Us Left Behind
-"Her şey düzelir." -Bazı şeyler düzelmez dostum düzelmez.Bazı acılar geçmez hiç bir zaman... -"Zamanla acı diner." -Dinmez,bazı acılar zamanla derinleşir daha çok... -"Her duygu ifade edilebilir." -Edilemez.Her duygunun bir ifadesi yoktur.Yaşanan her şey anlatılamaz.Her duyguyu açıklaymazsın... -"Her sorunun bir çözümü vardır." -Her sorunun bir çözümü yoktur.Bazı yaraların merhemi yoktur.Ve bu tüm acıların daha da acısıdır...
Henüz 17yaşımdayım. düşüncelerimin ve yaşadıklarımın yaşıtlarımdan farklı olması biraz garip geliyor bana. Mesela onlar gibi enerjili değilim,etrafımda yaşanılan büyük ya da küçük olayları kafama takacak kadar ya da onları sorgulayıpta bir şeyin sebebini arayacak kadar sevemiyorum hayatı. hayatı boş vermiş durumdayım. Ne bileyim işte en son ne zaman gülerken gözümden yaş geldi hatırlamıyorum. Ama en son hangi saatte ne için ağladığımı çok iyi hatırlıyorum. Kendim için ağlamıştım. Bu muzikle kendim için hıçkıra hıçkıra ağlamıştım. Hani düşünmüştüm neden ben? Neden en sevdiklerim uzakta? Neden bu yaşımda yorgunum? Neden insanlar böyle? Neden ruhum incinmiş durumda? Daha ne kadar içime atacağım? Aile sorunlarımı yanlız oluşumu ve daha niceleri. Ne yapacağım hiç bilmiyorum. Çökmüş durumdayım hatta o kadar kötü durumdayım ki yüzüme yansıdı üzüntüm. Eski neşem yok artık gözlerimde. Ve ben o gözleri çok özledim.:)
Ben de 17 yaşındayım aynı durum hiçbir şeyin eski tadı yok insanların hayat için eğlenceleri için koşuşturmalarını anlamsız şekilde izliyorum içimden hiçbir şey gelmiyor
Sen bensinn hayattan zerre zevk almıyorum boşluğa düşmüş gibi hissediyorum durduk yere bir hüzün üzüntü skntı geliyor ve bunu hiçbirzaman içimden atamadım Allah hepimize yardımcı olsun🥺🥺
Hayat niye bu kadar zor anlamıyorum. Hani bazı zamanlar olur, sıkıntılarını aynaya bile anlatamazsın sonra içinde kaldıkça seni mahveder ama anlatmaya da bir türlü cesaret edemezsin... Gerçekten çok sıkıldım artık. Gelecek kaygısı, stres, uykusuzluk,depresyon,anksiyete... Bir de bunlar yetmezmiş gibi anne ve babamla aramda geçen sorunlar, anlayışsız olmaları vs. Gerçekten yeter artık. Benim ne hissettiğimi bile düşünmüyorlar. "Daha bu yaşta ne derdin olacakmış?" Diyorlar hep. Aynen ya. Hayat hep size zor zaten değil mi?! Umarım anne ve babalar çocuklarının da birer insan olduklarını hatırlar bir gün. Kendinize iyi bakın 06/10/2021- 21.30 UMARIM BİR GÜN BURAYA BU YORUMU YAPTIĞIMI HATIRLAR VE " VAY BEE, BEN MEĞER NE KADAR DA GÜÇLÜ BİRİYMİŞİM. BU KADAR ŞEYE DAYANABİLMİŞİM!" DERİM. 06/11/2021 Bir kere daha farkına vardım ki biz insanlar çok güçlü varlıklarız. Yaşadığımız her şeye dayanabilecek şekilde yaratılmışız. Bir ay önce buraya yorum yapmışım, onu hatırlayınca hemen geldim. Bir ay önceki ben ile şuanki ben arasındaki fark; Şimdi daha güçlü hissediyorum. Bizi öldürmeyen her acının bizi güçlendirdiğini fark ettiğimden beri artık üzülmüyorum kötü bir şey olunca. Ve sen güzel insan, eğer buraya kadar üşenmeden okuduysan tebrik ederim. Yukarıda da dediğim gibi Allah kimseye taşıyamayacağı yük vermiyor, bir kapıyı kapatırsa daha güzelini açıyor, bizim gücümüzü ve sabrımızı ölçüyor. Bu yüzden ASLA HİÇBİR ŞEY İÇİN, HİÇ KİMSE İÇİN KENDİNİ ÜZME OLUR MU? VARSIN YANINDA KİMSE OLMASIN; GÜNLÜK TUTMAYA BAŞLA, KİTAPLARA SIĞIN... EMİN OL ONLARDAN DAHA İYİ DOST YOK BU DÜNYADA. EĞER İSTERSEN BANA DA YAZABİLİRSİN NE ZAMAN OLURSA OLSUN DERTLERİNİ, SIKINTILARINI BENİMLE PAYLAŞABİLİRSİN. EĞER KONUŞACAK BİRİNE İHTİYAÇ DUYARSAN BURADA SENİ HEP DESTEKLEYECEK BİRİ VAR. SENİ -TANIMASAM DA- ÇOK SEVİYORUM. KENDİNE ÇOK DİKKAT ET :) 03/01/2022 Biraz zaman geçmiş buraya en son yazdığımdan beri. Yarın önemli bir sınavım var ve ben henüz hiç çalışmadım. Çünkü şu an ne olduğunu anlamlandıramadığım duygular içindeyim. Eminim bu sadece bana olmuyor. "Acaba delirmeye mi başlıyorum?" diye sorduran bir durum. Bir yandan ölmek, kurtulmak isteyip bir yandan da deli gibi yaşamayı,hayatın bana neleri getireceğini görmek istiyorum. İşler karışık. Özellikle Türkiye Cumhuriyeti sınırları içerisinde yaşıyorsanız. Evet, bir önceki yazışımda "Polyanna" gibi konuşmuşum. Çünkü o gün her şeyin yolunda olduğu bir gündü ve ben kendimi değerli hissediyordum. Ama şu an öyle değil maalesef. Tek isteğim uyumak. Umarım bu aptal ruh halinden çıkabilirim. Başka çaresi yok. 16/03/2022 Vay be zaman ne kadar hızlı akıp gidiyor, daha dün gibi hatırlıyorum birkaç ay önce ağlayarak bu şarkının altına yorum yazışımı. Şimdi biri sorsa niye ağlıyordun diye asla hatırlayamam sanırım. Kötü bir şey yaşadığımız zaman o an gerçekten çıkmaz bir sokaktaymışız gibi hissediyoruz.Ama biraz zaman geçince aslında o kötü şeylerin o kadar kötü olmadığını,şimdiki sıkıntılarımızla kıyaslanınca hiç kötü olmadığını fark ediyoruz. Bilmiyorum herkes ediyor mudur ama ben bunu sonunda fark ettim. Sanırım bu da büyümenin bir işareti. İşte bu yüzden hep küçük bir çocuk olarak kalmak isterdim. O zaman en azından oyun oynamak için falan ağlardım... Ve bazen ailem dışında hiç kimse beni sevmiyormuş gibi hissediyorum. Ve gerçekten de öyle galiba. Küçüklüğümden beri sırf sessiz sakin utangaç bir kişi olduğum için dışlandım. Hâlâ da dışlanıyorum.Hep arkaplana atıldım. İnsanlar beni dışladıkça ben daha da içime kapandım,kendime olan sevgimi,saygımı, güvenimi hepsini kaybettim. Benim gibi milyonlarca insan var hayatta. Tabii ki böyle olmayan insanlar da çok sıkıntılar yaşıyor,ama bir düşünün,iyi ya da kötü hiçbir şeyi hiç kimseye anlatamıyorsunuz. Sadece içinize atıp geçmesini beklemekle yetiniyorsunuz. Sonra onlar içinizde birikiyor,birikiyor ve en sonunda en ufak şeylere bile ağlar hale geliyorsunuz. Sonra insanlar en ufacık şeylerde bile ağladığınız için size "Zayıf, Sulugöz" gibi lakaplar takıyorlar. Bunları ben yaşadım birçok insan gibi. Sevilmemek gerçekten zor. Ama alışınca gerçekten bir umursamazlık geliyor. Keşke herkes mutlu olsa,barışın ve huzurun eksik olmadığı bir dünyada yaşasak diyorum hep. Ama hayat herkesin omzuna birbirinden ağır yükler koyup duruyor.Bu düzene karşı koyup güçlü kalabilen ve bundan bir şeyler çıkarabilen ise hayatı anlamış oluyor bir nevi. Bilmiyorum bu galiba. Çok tuhaf ve birazcık boş konuştum gibi hissediyorum. Eğer öyleyse kusura bakmayın. Ama bir yere duygularımı yazınca hafifliyorum gibi oluyor. O yüzden siz de yapabilirsiniz. Özellikle günlük tutmak harika bir şey. Neyse,bir susamadım gitti :D 14/03/2023 Vay be, en son neredeyse tam bir yıl önce yazmışım bu yorumun altına. Şimdi hepsini tekrar okudum da, ben biraz hissizleşmiş gibiyim. O zamandan bu zamana kadar her şey değişmiş gibi hissediyorum. Bundan bir yıl önce;neredeyse her gününü ağlayarak,ailesi tarafından baskıya uğrayarak,aşağılanarak,ölümü merak ederek geçiren bir öğrenciydim... Çok düşünüyordum her şeyi en ince ayrıntısına kadar. Kafamda saçma sapan senaryolar kurarak kendime acı çektiriyordum. "Acaba şimdi ölsem, kim benim arkamdan ne kadar üzülür, ne düşünür, şu şu kişiler benim mezarıma gelir mi..." Geçen yıl antidepresan kullanıyordum, ve doktoruma danışmadan kendi kendime kullanmayı bıraktım. Beni mahvetti bunu yapmam. Her şey anlamını yitirdi resmen. Durmadan uyumak istiyordum. Uyuyunca hiçbir şeyi düşünmüyordum çünkü. Kaygılanmam gerekmiyordu. Ama çok uyuyunca da ailemden deli gibi azar işitiyordum. "Sen niye bu kadar tembelsin,sorumsuzsun...vs." Bi insanın içine doğduğu ev onun tüm hayatını etkiliyor bence. Onun kişiliğini,fikirlerini,mental gücünü... Galiba Türkiye'de büyük bir sorun bu. Aileler... Kimisi ağlıyor diye çocuğunu döver, kimi çocuklarını ayırır, kimi doğru düzgün sevdiğini bile belli etmez. İnsan doğduğu evi seçemiyor, ama ne olursa olsun o evden vaz da geçemiyor. Neyse, alışıyor zaten. Bir yıl önceki halim şuanki halimi görse çok mutlu olurdu... Bu yüzden kendimle gurur duyuyorum :) Bu Nida güçlü,hayata pozitif taraftan bakabiliyor, istediğinden çok başka olsa da iyi bir üniversitede iyi bir bölüm okuyor, hâlâ bazen insanların onun iyi yanını suistimal etmesine izin veriyor ama olsun... Kendine fiziksel olarak zarar vermek de istemiyor artık-zihinsel olarak istese de istemese de kendini bitiriyor hâlâ- Ama en azından artık çok daha iyi :) Eğer zor zamanlardayken savaşmak yerine intihar etseydim bugünleri göremeyecektim belki de. İşte hayatı bu yüzden seviyorum artık. Bir sürü sürprizlerle dolu. Ne zaman ne yaşayacağımız asla belli değil. Ne yaşarsak yaşayalım hep güçlü olmalıyız bu yüzden. Ben bir şekilde dayandım,direndim ve artık çok daha güçlüyüm. Artık kendime değer veriyorum. Şu an benim geçen yıl yaşadığım duruma benzer şeyleri yaşayan,hatta belki çok çok daha kötüsünü yaşayan insanlar var. Umarım kolaylıkla atlatabilirler hepsini. İnsan güçlü bir varlık aslında. Bir şey ne kadar zor olursa olsun ona adapte olabiliyor. Bu yorumu uyumadan önce, biraz müzik dinlemek üzereyken gördüğüm yanıt bildirimiyle hatırladım. Bi an durup o günleri hatırladım. Sonra bu müziği açtım ve yavaş yavaş anılarım kafamda canlandı :) önce yorumumu okumaktan çekindim, "Bunu yapmaya cesaretim var mı, o anılarla yüzleşmeye?" diye sordum kendime. Okudukça "Ne günlerdi ama" diye düşündüm. Bazıları bu yorumumu görünce acıdı belki de bana, ya da belki herkes acıdı... Umrumda değil,en kötü dönemimde bunu yapmak bana iyi gelmişti, iyi ki de yapmışım. Şimdi okumak güzel geldi. Bu arada yanıt verenlere çok teşekkür ederim,hepiniz çok incesiniz :) Güçlü kalın,her şey illa ki güzel bir hale geliyor:')
İyi misin diye soruyorlar dalga geçer gibi iyiyim deyip geçiyorum. Ama kimseye nasıl olduğumu anlatamıyorum size anlatayım bak içimde kelimelere sığdıramadığım vedaların konuşmasıı boğazımda düğüm halimde sustuklarım var hüzün var acı var keder var her bok var anlayacağın birine bir şeye ihtiyacım var ama hiç bir şeye tahammülüm yok artık katlanabilecek gücüm yok tükendim bu halim senin eserim diyeceğim beni bu hale sen getirdin siz getirdiniz diyeceğim boğazım sıkışıyor düğümleniyor sesim çıkmıyor. Gücüm yok söyleyemediğim yuttuğum kelimeler sanki geceleri boğazımı sıkıyormuş gibi hissettiriyor. Sadece rüyamda bağıra biliyorumm gücüm yok artık yoruldum ben sevilmek istemiyorum herşeyden önce ben artık anlaşılmak istiyorum anlaşılmak.
من و تو چقدر شبیه هم هستیم .فقط وانمود کن که خوب هستی همین کافیه .این که دیگران بدانند حالت بد است هیچ فایده و کمکی برای تو ندارد فقط دشمنانت را شاد میکند
Şimdi biraz sakin ol, dur Ne oluyorsa olsun zihninde. Hissediyor musun müziğin ruhunda oluşturduğu dalgalanmayı? Düşünme, hissin farkına var. Ne hissettiriyor? Geçmiş mi, hayaller mi? Neyse ne, düşünme. Sen bu dalgalanmanın tadını çıkar. Ne kadar huzur verici ve hem de hüzünlü değil mi? Evet, diyor gibisin. Sen, güzel bir şeysin ve güzel şeyler çoğu zaman düşüncelerden oluşmuyor. Bu müziği dinler gibi, yaşa hayatını. Dokunaklı, farkında, ruhlu ve hoş.
imagine sitting there the last two hours of ur life with the person u think about all the time… just imagine. i would give everything i owe to make it happen!
Tossing and turning in the bed at 3 am, When life feels like a cage. Someone gets up, looks out the window, Steps out to the balcony, breathes out into the cold To watch the city lights flicker. While reliving moments of yesterday that blends in with the present, Like an unwelcomed rain with eyes wide open; The continuity of fear, that erodes & eats away at the heart. Subduing every attempt at rescue to ever start. To believe in hope, to believe in kind. There are voices that whisper...whisper: 'Afraid of losing, afraid of loving, afraid of being alone, afraid of my mind' Piecing yourself back together each time. Slowly but, gradually unravelling from the abyss.. The dawn burns away the tears but, never forgets to *reminisce* -anb
Soo.do you feel depressed ? Do you feel sad? Do you want to cry? If yes than you are one of us.cause this comments are so sad,lonely,depressed -just like me ..clise your eyes and cry while listening to it
While listening this music i think how this generation changes.when i was kid, i played Legos and playmobils and going outside was fun.Now i saw 8 years old kids with phones and I am greatful for living this legendary years before is too late.
Birisini kaybettikten sonra ona sarılma ihtiyacı hissettiğin bir an olur. Bu an belki ertesi sabah belki 3 sene sonra gelir ama muhakkak gelir. İşte ben öyle bir anda sırtımı döndüm duvara herkes ordaydı sen yoktun. Herkesin çokluğu senin yokluğun kadar etmiyordu...
Aslında hiç bir şey o kadar da zor değil bizi yoran sadece insanlar ufakta olsa mutlu olmaya çalıştık ama her mutlu olmaya çalıştığımızda boğazı kurumuş konuşamayacak kadar susamış bir insanın önünden suyunu alır gibi mutluluğumuzu çalıyorlar gerçekten çok zor değil yanlış insanlara takılıp kalıyoruz tek problem çok sevip bu sevgiyle boğulup hiç bir şeyi görememek gördüğün halde bazı şeyleri konduramıyorsun ama en sonunda üzüldüğünde aylarca belki yıllarca üzüntünü yaşadığında bazı şeylerin farkına varıyorsun biliyorum her defasında aynı hatayı yaptığımı ama tek amacım sevilmek mutlu olmak kafamı her yasladığımda rahat bir şekilde içimi döküp gerekirse göz yaşlarımı dökebileceğim bir insan aradım ama her hikayenin sonu gibi mutsuzluk ne masallar ne hikayeler ne de hayatlar pek mutlu olamayacak gibi o şanslı insanlardan değiliz belki ama bu yazıyı buraya bırakıyorum ki bir gün çok mutlu olduğum da tekrardan okuyacağım….
Mutluluk bizim gibiler için zor elde edilen bişi, seni çok anlıyorum, zor olduğu için elde edildiğinde gitmesine izin vermek istemeyip bir seyleri bozup kendi ellerinden kendin aliyosun bazen mutluluğu, o yüzden bir süre sonra mutlu olmaya çalışmıyor, sadece huzur bulmak istiyosun
Aslında kalbim eğlencelidir, ama aklım beni hep yıkıyor. En dipte ne varsa buluyor, iyilikle kötülük arasındaymışım gibi hissediyorum. Seçeneklerim o kadar azalıyor ki çaresizlikle, yalnızlık arasında buluyorum kendi mi…
This song makes me feel like I’m dying and remembering all the sad things in my life and regret but then I remember the good things and decide to fight again. And once the battle is over I receive redemption and remember I actually matter. Now I can rest peacefully.
ben seni unutucam sana olan nefretimi öfkemi bile unutucam ama beni nasil harcadigini hiçbir zaman unutmicam.. ben bana yasattigin o hayal kirkligini hicbir zaman unutmicam…
pekâlâ... 16 Nisan, 2021 06.01 sanırım saat 7ye kadar ağlayabilirim, fakat muhtemelen 7yi görmeden uyuya kalmış olurum. *edit* bunu yazdığım günü dün gibi hatırlıyorum ama üstünden 1 yıldan fazla geçmiş vay be ;) 26 Haziran 03.08 22. *19 Eylül 02.53* çok yorgunum *30 Ocak 2023, 02.52* ben hâlâ çok yorgunum ancak saat ne güzel tesadüf gelmiş ;)
Sen ölmeden bitemez öfkem. Sen ölmeden unutamam gördüklerimi, nasıl yaptığına inanamadıklarımı. Hiç yaşamamış olmanı dilerdim aslında. Karşıma hiç çıkmamış olmanı dilerdim, reenkarnasyon geçirip seninle tanıştığım anı silebilmek geçmişten. Uğrak duraklarını birbir durdurmak uçarı kalbimin. Her durağında başka bir ruha kapılabilmesinden silmek onu. Değiştim Advotsya, hem de çok. Çok güçlendim. Hayal edebildiklerimin fazlasına sahip oldum. Ölmek isteyen zavallı bir kızın, ölülerle dolu geçmişinden kimsenin taniyamacagı biri yarattım. Geçmişimi kimseye anlatmadım. Kadere karşı koydum ve Tanrı'ya dua ettim ellerimi açıp. Onu kucakladım. Varoluşsal sancılarımı yok ettim. Saçlarımı hiç kesmedim bir daha. Mücadeleler kazandım. Sadece ölüme kaybettim Advotsya, sen bile bir kayıp değildin gözümde. Çünkü seni kendi irademle ben bıraktım geleceğe, yaşa diye. Bana yaptığın tüm acımasızlığa rağmen seni bir katilden sakındım. Fakat ölmeni istiyorum şimdi. Yok olmanı, hiç yaşamamış olmanı.
Şimdi gözlerimi kapatacağım, sabah güneş doğmayacak üzerime. Aşağıda erkenden odun kıran dayıya sövmeyeveğim artık. Beni bir yere sığdıramayan ailemi görmeyeceğim. Hayatımda tek sevdiğim olan adamın başkasıyla uyuduğunu ve ondan küçük bir kızı olduğunu düşünmeyeceğim. Gece teyzelerin sokak ortasındaki dedikodularını duymayacağım. Kitap okuyup kendimi mahvetmeyeceğim olmayan hikayelerle. Sigara içtiğim için öksürmeyeceğim gece gündüz. Abim kıyafetlerime karışmayacak artık. Patronum beş kuruş parayla çalıştırmayacak beni. Böyle saçma sapan uzayıp giden bir sürü şey artık var olmayacak. Ama annem artık daha çok ağlayacak çünkü onun hiç evladı ölmedi. Özür dilerim annecim, bu harabe artık dayanamıyor
Ben önceden bu değildim mutluydum gerçekten gülerdim şimdi gülmek nedir mutlu olmak nedir bilmiyorum her gün bana ayrı bir acı katıyor her gün dünyam biraz daha cehenneme dönüyor ben bu değildim inanın ben bu değildim hayat doluydum hayallerim vardı her gün gezip eğlenmel isterdim şimdi tek isteğim zorbalığa uğramamak yalnız kalmak herkes bana düşman tek bir dostum bile yok kalbim temiz kötü biri değilim ama sevmiyorlar beni herkes birer birer çıkıyor hayatımdan arkadaşım diyebileceğim güveneceğim biri yok herkes gitti , hayat çok zor sadece uyumak istiyorum dersler çok zor sadece uyumak istiyorum mutlu olmak çok zor sadece uyumak istiyorum beni bu hale getiren hayallerimden mutluluktan vazgeçiren herkes sağolsun sadece derin bir uykuya dalmak istiyorum...
Aslına bakarsan buradaki herkes biraz yorgun biraz bitkin biraz da acılı sana bunu yapanlar kimler bilmem seni de tanımam aslında ama sadece şunu söyleyebilirim değmiyor hiçbirşey için değmiyor hiçkimse için değmiyor bunları biliyorum çünkü bende yaşıyorum eskiden deli dolu hayatı olan biriydim ama artık hiçbirşey yapasım gelmiyor ve hatta kendimden de nefret ediyorum bana bunları yapan kişi için değmez bunu biliyorum ama canımı yakıyo bunu bile bile hala o kişi için üzülmek canımı yakıyo madem ben yanıyorum kimse benim gibi yansın istemem o yüzden toparlan. kendine gel çünkü değmiyor..
من هم خسته ام !۵ سال است که خسته ام .این زندگی هیچ لذتی برایم ندارد .اطرافم سیاه و تیره و تار است .دید چشمانم تیره و تار است .زندگی ام به یک روال پوچ بی هدف تبدیل شده .انگیزه ای ندارم .لعنت به کسی که این بلا را سرم اورد هر گز فراموشش نمیکنم .ای کاش شهامت داشتیم که خودمان را راحت کنیم .دیگر چه از این زندگی میخواهیم ؟!
I don't kinda how to explain it,but it help to sleep like a baby 😴. And take out my all thoughts. Like someone i listen to this ad go to somewhere in mumy mind and cry and sometimes i smile with sadness and sometimes i take all this of amd think of sitting in a lonely mountain by myself in the top. And whenever made this amazing music they deserve! All the happiness cuz u made us feel nothing for at least for the duration this song plays and be into ourselves.😇😣 I used to hate my life but now i don't care cuz it's not gonna change😂😂🤷♀️ so lets Balmorhea.
şu şarkıda o kadar anımız var ki... yorumlarına girip okumayı sevdiğini biliyorum, buraya ayırdığın vakitten kendime pay çıkarmam ne kadar doğru onu bilmiyorum ama gözünün değdiği her yerde seni sevdiğimi görmen bir nebze kalbime teselli olacak. yine kokuna bulanarak sarmalandığım o geceleri istiyorum, karanlıkta kendine korkmamak için çiçeklerden dolu ütopya yaratan o küçük kız çocuğunun elini tekrardan tut sevgilim.
What does it mean to love? Does it mean following the flow of normality? Does it mean lying to avoid confrontation? Is it forgiveness, when all you want to do is forget? Love is a tired fickle feeling, a feeling of familiarity, of complacency. True love is the most untrue lie of them all. To love is to accept ones own inadequacy, ones own inability to stand on their own. Everyone deserves love, but not everyone should love, without love we are hopeless, with too much of it we are weak. Without passion we have no drive, but what drives us to pursue are passions? Is it love? Is it feelings? Logic perhaps? Or is it fear, fear of being alone, fear of not mattering to ourselves or others. Fear of not ever truly knowing love.
Anlamıyorum Sadece duyuyorum ve teyit edemiyorum Herşey birbirine girmiş Boş boş bakıyorum Kıskanıyorum Ben dışındaki her şeyi Kafam karman çorman Kelimelerim uyuşmuyor Gencim ama halsiz düştüm Belki de yorgunluk Belki ergenlik Bir yerden sonra her şey anlamsız geliyor Saçmalıyorum Hepsi karmaşa Yönü seçemiyorum Bedenim batarken ruhum yükselir gibi Teyit edemiyorum İyiye mi kötüye mi Yolun sonu uçuruma mı göğe mi bakar? Hissizleşiyorum Soruyorlar İyiyim diyorum Sorun var diyince Her şey daha iyiye gidiyor Saçmalama diyorlar Diğer kesimdense ses yok Ruhları uyuşmuş İki taraflı kutuplaşma Polyanna ve Felâket tellâlları Herkes yönünü seçmiş Bense yolsuz gibi Yaşamak için yaşayan Bir amacı olmayan Oksijen israfı denen Hayallerini bilmeyen Arzu etmeyen Gerektiği için yapan Oradan oraya sürüklenen Hedefsiz Belki de kişiliksiz Koyduğu kabın şeklini alan Belli bir duruşu olmayan Biçimsiz Karmaşık Çorba gibi Biraz ondan Biraz bundan Kenarı olmayan Sınırı bilinmeyen Soyut Amaçsız Boş bir kabuk gibi Ruhsuz bir kukla misali Gereksizce Yetersizce Yönsüz bir biçimde Basa sarıp durarak Tekrar tekrar Acıyıp kanatarak Soyulan yaradan farksızca İçimde demlenen fırtınayla Oturuyorum. İlerlemedim. Gerilemedim. Durduğum yerde baktıkça battım. Yaşamak için yaşayan, varlığının bir anlamı dahi bulunmayan, ölse gelip geçmiş bir mahlukat denecek değersiz ve bir o kadar da silik bir varoluşla. Acizim, muhtacım, kırgınım, kırıcıyım sorunluyum, sorumsuzum, umursamaz, dünya yansa rahat takılacak, bir yerden sonra öylesine acıttı ki acıya karşı ve hatta duygulara karşı duyarsızlaşacak, belki de duygularını yitirecek derecede sınırlandıracak ve sadece mantık denen ezici bir sükunetle içimdeki fırtınayı izleyeceğim. İzliyorum. Içimden parçaların alıp götürmesini, eksilen benliğimi belki de, izliyorum. Hayalsiz, hedefsiz, umutsuz, duruşsuz, önümü göremediğin bir pusla beraber çekingence bir adım atıyorum. Emin değilim. Ya çukur varsa, doğru mu yöndeyim? Korkakca adımımı geri çekiyor ve susuyorum. Sorun yok Çünkü göremiyorum Seçemiyorum İlerlemiyorum Kendi yerimde çürüyüp, kokup gidiyorum. Yitiyorum Ama fark etmeden, ruhumda ince sızılar mevcut ama hissetmeden, bir şeyler olduğunu bilsem bile anlam veremeden ve yönü seçemeden. Pes ediyor ve boş veriyorum. Ama bazen batıyor, canımı sıkıyor ve yakıyor, hissedemiyorum, umudun varlığını ve varlık anlamımı yitirmiş gibi. İyi ya da kötü, saf tutmuyorum sadece, sadece daha da çöküşümüzü ve şahlanışımızı bu duygulara ortak olmadan izliyorum. Ait hissetmiyorum. Yanlışlıkla dünyaya düşmüş bir yabancı gibi. Gökte fırtına koparken Deniz dingin Bense boşluktaki Amaçsız bir zereyim.
Ve 3 ay sonra... Yine buradayım aynı duygularla. İstemiyorum. İstemiyorum. İstemiyorum. Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Ölmek istiyorum çünkü hiçbir şey yapmama gerek kalmayacak. Bunaldım. Bıktım artık. Işın tuhaf yanı dengesiz ruh hallerindeyim. Bunu yazdıktan bir saat sonra ölesiye gülebilirim ve bir saat daha sonra intiharı düşleyebilirim. Git-gel yapan dengesiz ruh halim, sebepsiz yere depresyona girmem. Ne saçmalık bu ? Ah. Hiç-bir şey yapmak istemiyorum.
Have been listening this for 6 years. Have been suicidal and struggling with bipolar disorder for 5 years. Having a treatment for bipolar disorder for almost 2 years. And I'm still listening this every single day. I'm sure about 2 things. First one is,I'll commit suicide before I die naturally. The second one is,in my last video,this is going to be the last song that I'll listen. This song will be the last thing that I'm gonna hear before I leave this fucking world and this fucking head that never stops thinking. At that moment,I'll smile for the one last time. That's gonna be the biggest smile of my last 6 years.
Yaş kaç olmuş bu melodinin verdiği atmosfer hala aynı. Bununla ilk tanıştığım vakit bağımlısı olmuştum. Ne yazikki bir türlü bırakamadım. Bununla tanıştığımdan beri yalnızım. Hiç bir şey başaramadım hayatımda. Benim için hayatımı mahveden illetten öteye geçemedi maalesef. Bir insan bile hayatımı bu kadar mahvetmemişti. İnanır mısınız bir melodinin bir insana yapabildiklerini. Hatta bu melodiyi bir başkasını unutmak İçin dinleme yanlışını yaparsanız. O kişiyi unutturur unutturmasına da, Kendini asla silemeyeceğiniz bir yere hapseder zihninizde. Benim neredeyse 7 yıl oldu. Bunu tanıyalı. Bomboş geçen 7 yıl zehir oldu senelerim. Herkesten önce olgunlaşmamı sağladı adeta. Hiç kimseye uyum sağlayamadım. Keşke seni hiç dinlemeseydim
2 sene daha çöp. Tecrübeyle sabit olarak diyeceğim şey şu. Bu melodi iyi hoş güzel, ama her şeyin gelip geçici olduğunu unutmayın. Üzülmekle harcadığınız her dakika asla geri gelmeyecek. Üzülün , üzülmeyin diyemem. Ama asla bir şeyin bağımlısı olmayın. Vazgeçemediğiniz her şey, sizi ömrünüzden alıkoyar. İyi günler melodidaşlarım
sana artık aşık değilim ama çok özlüyorum, okul çıkışında çantanı taşımam için ısrar etmemi ama senin vermemeni, teneffüslerde camın önünde buluşmayı... bi cuma günüydü evinin önünde ki kaldırımda konuşuyorduk, iki gün seni göremeyeceğim diye oturup ağlamıştım sonra öyle güzel sıkıca sarılmıştın ki o his kokun hala üzerimde. bizim buluştuğumuz parka bir daha gitme cesareti bulamadım kendimde. o parkta bizi gömdüğünden beri o bank benim mezarım. sıranın üstüne notlar bırakmayı özledim, eve gidince fotoğrafına bakmayı. o fotoğrafı yok etmek çok istedim ama yaksam içim giderdi yırtsam geri yapıştırırdım bilmez miyim kendimi, hala kitabımın arasında durur. zamanla bizim aşkımız gibi eskimiş ama hala yüzündeki gülümseme o güzelliğin dün gibi sevgili'. sana artık sevgilim diyemem çünkü başkasının sevgilisisin. birilerinden hoşlanmayı denedim senden sonra kimseyi sevemedim sen gibi, hatta kimseyi de sevemedim. en çok seninle güldüm hala anılarımızı hatırlar gülerim. sen hep hayatımın bi köşesinde en güzel yere sahipsin sevgili'. umarım hatırladığında yüzünde buruk bi gülümseme dahi olsa öyle hatırlarsın beni çünkü sen benim en büyük gülümsememdin. hayatımda en çok seni sevdim, her anlamda. ailem arkadaşım sevgilim her şeyimdin. senden sonra kimsesiz sokakta kalmış gibi hissettim, hala öyle hissediyorum bişeyler yarım ve sen gelsen her şey tamamlanacak gibi. eskisi kadar ağlamıyorum hatta nadir ağlıyorum, çünkü her şeyi içime atıyorum hala ve bi gün dayanamayıp oturup bi köşede gözyaşlarımı çok sevdiğin gözlerimden bırakıyorum... elini tuttuğum köşeler, sarıldığımız merdiven önü hala benim evim ama o evde tek başıma yaşlanıyorum. sensiz hiç bir şeyin tadı tuzu yok, bazen bir rüzgar esiyor ve kokun burnuma geliyor nasıl soğuk ve güzel bir koku anlatamam sana. ellerimi ısıtmak için tuttuğundan eldiven takmazdım hiç, hayatımda ilk defa eldiven aldım. kabullendim gittiğini, beni sevmediğini, bir daha asla buluşmayacağımızı. saatlerce baktığım yüzüne şimdi bir saniye denk gelmemek için yolumu uzatıyorum, gözlerin hep tutsak. kendimi avutuyorum unuttuğumu sanıyorum her sabah ama gecenin bi köründe öyle bir yüzüme vuruyor ki sana olan duygularımın gerçekliği. sanki hiç unutamayacak gibi hissediyorum, yıllar geçse de üstünden bu kalp seni unutur mu? adın hala en sevdiğim isim, anlamı parlaklığı ilk sorduğumda ki gibi. çok değişmişsin ne seni tanıyabiliyorum artık ne de kendimi. zaman hiç bir şeyin ilacı değil, sesini unutmaya başladım ne kadar zor biliyor musun. yıllar sonra görsem yine ilk gördüğümde ki gibi güzelliğine takılır mıyım acaba, kesin takılırım çünkü senin yüzünde gördüğüm tutulmayı hiç bir yüzde görmedim. kimseyi karda kışta iki minibüs yapıp gelecek kadar sevmedim, kitaplarda ki güzel cümlelerin altını başkasını düşünerek çizmedim.
Otobüsteyim, son ses dinliyorum. Yorumları okuyorum bir yandan da . Yazdığın her şey bana geçmişimi geri getirdi . Sadece şunu demek istedim . Bazı şeyler kaderdir . Biz her zaman küçük düşünürüz ve her şeyin bir sebebi vardır. Sadece bunu kabullenmeyiz . Var olma sebebini ara seni var ettiğin sandığın şeyi değil. Huzurlu bir hayat dilerim dostum .
Bu şarkı beni düşüncelerimle başbaşa bırakıyor bu şarkı çalarken beynim aklım susmuyor en sonunda da iki gözyaşı dökülüyor gözlerimden geçen sene hüngür hüngür ağlardım bu şarkıyla ağır depresyon geçirdim hala da izleri üzerimde bu şarkıyı bu sene dinliyorum ki unutmayayım o günleri öyle de oluyor unutamıyorum hala kalbimi sıkıyor içim de boşluk acıtan bir boşluk sıkıyor bedenimi kaskatıyım nefes alamıyorum. İyileşmek için yedi ayımı verdim. Hoş tamamen iyileşmedim bile sadece öyle sanmışım.
![the irrepressibles - in this shirt (slowed & reverb) [with lyrics]](/img/1.gif)
Ömrüm sorgulamakla geçiyor
Nereden nereye geldik
Durgun bir yaşam
Yorulmuş bedenim
Sallanmakla titremekle geçiyor
Ağırlaşıyor yaşam
Usul usul kapanıyor göz kapaklarım
Ürkek ürkek bakışlarım kayboluyor
Işıltımı kaybediyorum
Parça parça dökülmüşüm
Eriyorum
Duygularım kalmış geride
Hayallerim canlı
Ama sönüyorum
Gecenin derinliklerine indiğim
Paramparça ruhumun diplerinde
Saklı kalan çocuksu duygularım
Düşledikçe düşüyorum
Rüzgarları hissediyorum
Ürperiyorum
Günyüzüne çıkmayı bekliyor hislerim
Seviyorum bunu...
Tutunmaya çalışıyor bedenim
Asılı kalan ruhuma
Üşüyorum
Denizi özledim ben
Maviliği ve yeşili
Kaybolmak istiyorum özgürce
Bilmediğim bir şehrin sokaklarında
Kayıp şehrimi arıyorum
En güzel başkent
Kalbimin derinliklerinde saklı
Keşfedilmeyi bekliyor
Uçsuz bucaksızca bi takım meseleler
Perde aralanıyor gözlerimde
Canlanıyor mazi
Gelecek ve geçmişin esirinde
Dolaşmak istiyorum karanlık dar sokaklarda
Yalnızken daha iyi sorguluyor
İnsan bu hayatı
Çünkü aslında kimse
Anlamıyor anlayamıyor ya seni
Düşünmek mutluluğumu alıyordu
Hiç yanılmamışım aslında
İcim yanarken, üşüyor dışım
Sarılmak istiyorum hepsi bu işte
Eskiyi özlüyorum
Saf ve masum sevgileri
Eski beni
İzliyorum dışarıdan hayatı
Kayıp gidiyor ellerimden
Su gibi berrak zamanım
Kendime bile yabancıyım artık
Vaktim azalıyor artık
Arıyorum kendimi ve bulmak istiyorum
Tanıyamıyorum kendimi bile
Çıkmak istiyorum zincire vurulmuş çıkılması zor yıllardan...
Kavuşmayı bekliyorum
Ansızın gelen o insana
Ruha dokunan
Hisseden, bilen güzel insanlara
Ya verin beni geri bana
Ya da özgür olsun ruhum
Bedenim düşerken
Yükseliyor gibiydi ruhum
Bu dünya da olmazsa
Başka bir evrende
Belki
Oluruz
Tamamlanabiliriz
En güzel halimizle
Yan yana
Ne olur ki
Olmazsa o da olurdu ama
Benim en çokta bana ihtiyacım var
Hem de en çokta bu sıralar
En çokta bana
Sevgili kendim
Herkes gitse de
Sen kal yanımda
Senin benden başka kimsen yok
Eskiriz belki ama eksilmeyelim
Geçmişten geleceğe mektubumsun
Benden bana armağansın
Sen bana emanetsin
Yaşamak iyi geliyor insana
Önceleri hep ölmüşüm
Belki yeniden nefes alırım
Durup soluklanırım
Seyrederim etrafı
Bir cam kenarı
Çıkalım mı uzun bir yolculuğa
Mesela bir otobüs durağı
Yahut bir tren istasyonu
Ya da yüksek bir tepeden bakalım
Seyredelim dünyayı
Yer yerinden oynarken
Nasılda çığlıkların içine aktığı
Tanıyamıyorum artık
Anlamlandıramiyorum dünyayı
Göremiyorum
Anlatmayı unuttum
Zaten anlayamayacaklar ya
Bakmakla görmek hep farklı
Süsleme kendini
Köreldi insan
Seslenme kimseye
Duyulmayacak kadar sağırlar
Canavarlar sarmış gibi dünyayı
Sadece hayal dünyası güzel
Bir de masallar
Dönüyor ama dünya
Biraz eski, biraz zifiri
Başım gibi aynı
Gözlerim kapalı
Yüreğim yandı
Kayıplarım kazandıklarımla
Yarışıyordu
Biraz, az biraz da sevgim kaldı
Aslında çok var ama
Gülüşlerim
Saniyelere meydan okurcasınaydı
İçimden gelmiyor
İçin için yerken
İçime kusuyorum bazıları
Çektiğim
Bir nefes bir tebessüm
Sızlattı
Acaba hakketmiyor muyuz
Yoksa sınavın kendisi mi benim
Biraz da dalgalı buğulu bir karartı
Seçemiyorum ama hala var bir parıltı
Bence kazanmak değil mesele
Mesele kaybetmemek
O da küçük umut kırıntıları
Umut bizi ayakta tutacak
İnanmak yol gösterecek
Sevgi iyileştirecek
Aşkta güzelleştirecek
Ayna karşısında
Odamın duvarı bana bunları anlattı
Hepinize selamı var
Belki bir gün birisi yarım kalanı
Benim yerime tamamlar
Bak bu şiirim de yarım kaldı
Yazarım ama yaşayamam
Yaşarım ama yazamam
Ne ben anlatırım
Ne de anlayan var
Kırık madalyon
Kayıp pusula
Akrep küskün yelkovana
Geçip gidiyor zaman
Erteliyor erteledikçe vermiyor aman
Ne giden gülüyor
Ne kalan hoş
Bir canın var
Önünde koca bir hayat
Boya demişler de sanki
Boyamayı unutturmuşlar
Verdikleri tek renk kara
Sen olabildiğince renklendir
Yaşamanın asıl can suyu sevgi inanmak ve anlamak
Hep tekerrürden ibaret
Sen sevgiyi tekrar et, ilerlet
Nasılsa her şey yalan
Tek gerçek sen ve ben
Geçmişin derinliklerinden gelecek
Ne gelecek ne gidecek
Ne geçti ne geçecek
Ne geldi ne de kalacak
Derine inme pek
Orada ben varım
Alıştım
Vuslata mı hasretim
Yoksa
İnzivalara mı alışığım
Düşle ama düşme demişler
Düşün bakalım
Uçurumun kenarında gibiyim
Atlasam kanatlarım vardır belki günahlarımdan
Ağlasam arınır mıyım?
Herkese susar da
Bir tek kendime kanarım
Neyse
Siz benim gibi olmayın
Yorulmayın
Sadece başını yukarı kaldırıp bakın
Gökyüzü sonsuz gibi
Denizler çok derin
Ormanlar canlı
İnsanlar yalnız
Hem de yüzlercelerin arasındayken
Çok düşünmeyin ama
Çok düşünmeyin
Nereden biliyorsun diye sormayın
Kitap yazdım ama
Alfabesi sadece bende saklı
Onu da bir ağaç dikip dibine
Koyarım belki
Bulunur
Yüzyıllar sonra parmak izlerimiz değsin birbirine
Aralara boşluklar da bıraktım
Sen de yaz bir şeyler
İkimizin olsun
Geçmişten geleceğe mektup olsun
Ben olsam öyle yapardım
Son sözünü sana bırakıyorum
Ön sözü
"Bedenim düşerken ruhum yükseliyordu"
...
...
Vay be
Siz yazdıysanız elinize sağlık, çok güzel bir şiir.
harika
aradigin cevapların hepsini islam da bulursun biraz araştır istersen
Vay be kanki
"Isn't it funny how day by day nothing changes but when you look back everything is different?"
C.S. Lewis
Time flies...
This song summs up my emotions quite nicely. The beginning reminds me of the pain that starts everything be it loss, a break up or anything really. The climax of the song is a mixture of rage and sorrow, you curse the world or whatever you believe in for striking you down, for abandoning you. You have so much grief that it boils over to rage but in the end rage is only met with tears afterwards
Couldn’t have said it better 🖤
Rage often turns into tears, because we realize we simply have no power...or that there is no place where this rage could be used with any benefits
The calms before and after the storm.
Beautifully written
How beautifully depicted
normal version : depression
slow version : extra depression
:')
Tonight, I came to the following conclusion and I definitely did. I am alone, I have a very crowded environment, but I am alone, I never understood when I was alone, but I am, so I am really sad.
@@semih2411 brother we are all truly alone in this universe so find joy in small things or anything that truly brings you joy, it’s not about how many times you get knocked down it’s about how many times you get back up and keep trying, keep your head held high
Slowed version: dead inside
@@semih2411 bende
this song is tearing me apart I'm missing a piece every day.
🥺
normalıne dayanamayan ben buna nasıl dayanayım :/
Hey bro, one year has passed to this comment, how are you now?
bu yasta bu sarkiyi bulacak kadar aci cekecegim aklima gelmezdi :)
Doğru knk doğru bendede aynısı türk evladıyız biz ama gelecek öyle değil!😭
@@arzubingol4613Türk evladı deyip geçmemek gerekir. Şöyle bir yorumlara baktım da herkesin kendine göre bir sorunu var. Lakin Türk evladının yaşadığı sorunu kimse yaşamadı. Yorumunuz 7 ay önce yazılmış. Ama 7 aydan bu yana anlatılacak, yazılacak çok fazla şey oldu.
İyi günler dilerim.
Ben yaralıyım bitanem 🦋 gücüm seni korumaya yetmiyor ...
Hani bana delibal diyorsun ya”
-delibalın fazlası zehir efsunum
Delibal zehir
Dün seni mutlu etmek için çıktım yola....🥀
🪐
i just feel like i'm free, when i listen to this music... especially the slowed version. it's the first time i listen to the slowed version... normally i always take a look at the slowed versions but this song isn't a random song. it's just special and that's why i never listened to the slowed version. i'm thankful for the day i realised that this song is just different and i'm also thankful for the day i realised that this song is the song what actually describes my whole life. i will always listen to this song. i will always love to this song. i won't forget this song... never.
I love the passion with which you express yourself about music, it is beautiful to read it ♥️
"We can't change what's done, we can only move on"
-Arthur Morgan
Isn’t it great a game character has a personality and effect on people so that he will be remembered forever? RIP Arthur Morgan.
"Have you ever wiped, and your finger breaks through the tissue a bit, so you bring your finger up to your nose to check if there is shit on your finger but you fail to realize there is shit tissue still stuck to your finger which then ends up getting stuck in your beard. You feel the tissue in your beard and try to brush it out but instead you smear the feces all around your face. You end up spending the whole day smelling shit and not knowing where it is coming from?"
-Sun Tzu the art of war
"There are a million ways we should've died before today, and a million ways we can die before tomorrow. But we fight, for every second we get to spend with each other. Whether it's two minutes or two days, we don't give that up. I don't want to give that up."
-The Last of Us Left Behind
Respect…
-"Her şey düzelir."
-Bazı şeyler düzelmez dostum düzelmez.Bazı acılar geçmez hiç bir zaman...
-"Zamanla acı diner."
-Dinmez,bazı acılar zamanla derinleşir daha çok...
-"Her duygu ifade edilebilir."
-Edilemez.Her duygunun bir ifadesi yoktur.Yaşanan her şey anlatılamaz.Her duyguyu açıklaymazsın...
-"Her sorunun bir çözümü vardır."
-Her sorunun bir çözümü yoktur.Bazı yaraların merhemi yoktur.Ve bu tüm acıların daha da acısıdır...
Buraya kadar gelip şu şarkıyı dinleyerek ağlayan kardeşim hoşgeldin aramıza...
Sen de hoşgeldin
@@tugcesenoglu4441 ikinizde hoşgeldiniz
@@berra4095 hoş bulduk
Hos buldum
hb reis
I get chills at 0:42 every time I listen to this.
Henüz 17yaşımdayım. düşüncelerimin ve yaşadıklarımın yaşıtlarımdan farklı olması biraz garip geliyor bana. Mesela onlar gibi enerjili değilim,etrafımda yaşanılan büyük ya da küçük olayları kafama takacak kadar ya da onları sorgulayıpta bir şeyin sebebini arayacak kadar sevemiyorum hayatı. hayatı boş vermiş durumdayım. Ne bileyim işte en son ne zaman gülerken gözümden yaş geldi hatırlamıyorum. Ama en son hangi saatte ne için ağladığımı çok iyi hatırlıyorum. Kendim için ağlamıştım. Bu muzikle kendim için hıçkıra hıçkıra ağlamıştım. Hani düşünmüştüm neden ben? Neden en sevdiklerim uzakta? Neden bu yaşımda yorgunum? Neden insanlar böyle? Neden ruhum incinmiş durumda? Daha ne kadar içime atacağım? Aile sorunlarımı yanlız oluşumu ve daha niceleri. Ne yapacağım hiç bilmiyorum. Çökmüş durumdayım hatta o kadar kötü durumdayım ki yüzüme yansıdı üzüntüm. Eski neşem yok artık gözlerimde. Ve ben o gözleri çok özledim.:)
Ben de 17 yaşındayım aynı durum hiçbir şeyin eski tadı yok insanların hayat için eğlenceleri için koşuşturmalarını anlamsız şekilde izliyorum içimden hiçbir şey gelmiyor
16 Ekim 2014
Mehmet Pişkin 🌹
Sen bensinn hayattan zerre zevk almıyorum boşluğa düşmüş gibi hissediyorum durduk yere bir hüzün üzüntü skntı geliyor ve bunu hiçbirzaman içimden atamadım Allah hepimize yardımcı olsun🥺🥺
@@Buket-z7uŞuan nasılsın hocam?
@@tugcesenoglu4441Peki şuan nasılsın hocam?
Thank you unknown man
You’re welcome unknown man
Hayat niye bu kadar zor anlamıyorum. Hani bazı zamanlar olur, sıkıntılarını aynaya bile anlatamazsın sonra içinde kaldıkça seni mahveder ama anlatmaya da bir türlü cesaret edemezsin... Gerçekten çok sıkıldım artık. Gelecek kaygısı, stres, uykusuzluk,depresyon,anksiyete... Bir de bunlar yetmezmiş gibi anne ve babamla aramda geçen sorunlar, anlayışsız olmaları vs. Gerçekten yeter artık. Benim ne hissettiğimi bile düşünmüyorlar. "Daha bu yaşta ne derdin olacakmış?" Diyorlar hep. Aynen ya. Hayat hep size zor zaten değil mi?! Umarım anne ve babalar çocuklarının da birer insan olduklarını hatırlar bir gün. Kendinize iyi bakın
06/10/2021- 21.30
UMARIM BİR GÜN BURAYA BU YORUMU YAPTIĞIMI HATIRLAR VE " VAY BEE, BEN MEĞER NE KADAR DA GÜÇLÜ BİRİYMİŞİM. BU KADAR ŞEYE DAYANABİLMİŞİM!" DERİM.
06/11/2021
Bir kere daha farkına vardım ki biz insanlar çok güçlü varlıklarız. Yaşadığımız her şeye dayanabilecek şekilde yaratılmışız. Bir ay önce buraya yorum yapmışım, onu hatırlayınca hemen geldim. Bir ay önceki ben ile şuanki ben arasındaki fark; Şimdi daha güçlü hissediyorum. Bizi öldürmeyen her acının bizi güçlendirdiğini fark ettiğimden beri artık üzülmüyorum kötü bir şey olunca.
Ve sen güzel insan, eğer buraya kadar üşenmeden okuduysan tebrik ederim. Yukarıda da dediğim gibi Allah kimseye taşıyamayacağı yük vermiyor, bir kapıyı kapatırsa daha güzelini açıyor, bizim gücümüzü ve sabrımızı ölçüyor.
Bu yüzden ASLA HİÇBİR ŞEY İÇİN, HİÇ KİMSE İÇİN KENDİNİ ÜZME OLUR MU? VARSIN YANINDA KİMSE OLMASIN; GÜNLÜK TUTMAYA BAŞLA, KİTAPLARA SIĞIN... EMİN OL ONLARDAN DAHA İYİ DOST YOK BU DÜNYADA. EĞER İSTERSEN BANA DA YAZABİLİRSİN NE ZAMAN OLURSA OLSUN DERTLERİNİ, SIKINTILARINI BENİMLE PAYLAŞABİLİRSİN. EĞER KONUŞACAK BİRİNE İHTİYAÇ DUYARSAN BURADA SENİ HEP DESTEKLEYECEK BİRİ VAR. SENİ -TANIMASAM DA- ÇOK SEVİYORUM. KENDİNE ÇOK DİKKAT ET :)
03/01/2022
Biraz zaman geçmiş buraya en son yazdığımdan beri. Yarın önemli bir sınavım var ve ben henüz hiç çalışmadım. Çünkü şu an ne olduğunu anlamlandıramadığım duygular içindeyim. Eminim bu sadece bana olmuyor. "Acaba delirmeye mi başlıyorum?" diye sorduran bir durum. Bir yandan ölmek, kurtulmak isteyip bir yandan da deli gibi yaşamayı,hayatın bana neleri getireceğini görmek istiyorum. İşler karışık. Özellikle Türkiye Cumhuriyeti sınırları içerisinde yaşıyorsanız. Evet, bir önceki yazışımda "Polyanna" gibi konuşmuşum. Çünkü o gün her şeyin yolunda olduğu bir gündü ve ben kendimi değerli hissediyordum. Ama şu an öyle değil maalesef. Tek isteğim uyumak. Umarım bu aptal ruh halinden çıkabilirim. Başka çaresi yok.
16/03/2022
Vay be zaman ne kadar hızlı akıp gidiyor, daha dün gibi hatırlıyorum birkaç ay önce ağlayarak bu şarkının altına yorum yazışımı. Şimdi biri sorsa niye ağlıyordun diye asla hatırlayamam sanırım. Kötü bir şey yaşadığımız zaman o an gerçekten çıkmaz bir sokaktaymışız gibi hissediyoruz.Ama biraz zaman geçince aslında o kötü şeylerin o kadar kötü olmadığını,şimdiki sıkıntılarımızla kıyaslanınca hiç kötü olmadığını fark ediyoruz. Bilmiyorum herkes ediyor mudur ama ben bunu sonunda fark ettim. Sanırım bu da büyümenin bir işareti. İşte bu yüzden hep küçük bir çocuk olarak kalmak isterdim. O zaman en azından oyun oynamak için falan ağlardım...
Ve bazen ailem dışında hiç kimse beni sevmiyormuş gibi hissediyorum. Ve gerçekten de öyle galiba. Küçüklüğümden beri sırf sessiz sakin utangaç bir kişi olduğum için dışlandım. Hâlâ da dışlanıyorum.Hep arkaplana atıldım. İnsanlar beni dışladıkça ben daha da içime kapandım,kendime olan sevgimi,saygımı, güvenimi hepsini kaybettim. Benim gibi milyonlarca insan var hayatta. Tabii ki böyle olmayan insanlar da çok sıkıntılar yaşıyor,ama bir düşünün,iyi ya da kötü hiçbir şeyi hiç kimseye anlatamıyorsunuz. Sadece içinize atıp geçmesini beklemekle yetiniyorsunuz. Sonra onlar içinizde birikiyor,birikiyor ve en sonunda en ufak şeylere bile ağlar hale geliyorsunuz. Sonra insanlar en ufacık şeylerde bile ağladığınız için size "Zayıf, Sulugöz" gibi lakaplar takıyorlar. Bunları ben yaşadım birçok insan gibi. Sevilmemek gerçekten zor. Ama alışınca gerçekten bir umursamazlık geliyor. Keşke herkes mutlu olsa,barışın ve huzurun eksik olmadığı bir dünyada yaşasak diyorum hep. Ama hayat herkesin omzuna birbirinden ağır yükler koyup duruyor.Bu düzene karşı koyup güçlü kalabilen ve bundan bir şeyler çıkarabilen ise hayatı anlamış oluyor bir nevi. Bilmiyorum bu galiba.
Çok tuhaf ve birazcık boş konuştum gibi hissediyorum. Eğer öyleyse kusura bakmayın. Ama bir yere duygularımı yazınca hafifliyorum gibi oluyor. O yüzden siz de yapabilirsiniz. Özellikle günlük tutmak harika bir şey.
Neyse,bir susamadım gitti :D
14/03/2023
Vay be, en son neredeyse tam bir yıl önce yazmışım bu yorumun altına. Şimdi hepsini tekrar okudum da, ben biraz hissizleşmiş gibiyim. O zamandan bu zamana kadar her şey değişmiş gibi hissediyorum. Bundan bir yıl önce;neredeyse her gününü ağlayarak,ailesi tarafından baskıya uğrayarak,aşağılanarak,ölümü merak ederek geçiren bir öğrenciydim... Çok düşünüyordum her şeyi en ince ayrıntısına kadar. Kafamda saçma sapan senaryolar kurarak kendime acı çektiriyordum. "Acaba şimdi ölsem, kim benim arkamdan ne kadar üzülür, ne düşünür, şu şu kişiler benim mezarıma gelir mi..."
Geçen yıl antidepresan kullanıyordum, ve doktoruma danışmadan kendi kendime kullanmayı bıraktım. Beni mahvetti bunu yapmam. Her şey anlamını yitirdi resmen. Durmadan uyumak istiyordum. Uyuyunca hiçbir şeyi düşünmüyordum çünkü. Kaygılanmam gerekmiyordu. Ama çok uyuyunca da ailemden deli gibi azar işitiyordum. "Sen niye bu kadar tembelsin,sorumsuzsun...vs."
Bi insanın içine doğduğu ev onun tüm hayatını etkiliyor bence. Onun kişiliğini,fikirlerini,mental gücünü... Galiba Türkiye'de büyük bir sorun bu. Aileler... Kimisi ağlıyor diye çocuğunu döver, kimi çocuklarını ayırır, kimi doğru düzgün sevdiğini bile belli etmez. İnsan doğduğu evi seçemiyor, ama ne olursa olsun o evden vaz da geçemiyor.
Neyse, alışıyor zaten.
Bir yıl önceki halim şuanki halimi görse çok mutlu olurdu... Bu yüzden kendimle gurur duyuyorum :) Bu Nida güçlü,hayata pozitif taraftan bakabiliyor, istediğinden çok başka olsa da iyi bir üniversitede iyi bir bölüm okuyor, hâlâ bazen insanların onun iyi yanını suistimal etmesine izin veriyor ama olsun... Kendine fiziksel olarak zarar vermek de istemiyor artık-zihinsel olarak istese de istemese de kendini bitiriyor hâlâ- Ama en azından artık çok daha iyi :) Eğer zor zamanlardayken savaşmak yerine intihar etseydim bugünleri göremeyecektim belki de. İşte hayatı bu yüzden seviyorum artık. Bir sürü sürprizlerle dolu. Ne zaman ne yaşayacağımız asla belli değil. Ne yaşarsak yaşayalım hep güçlü olmalıyız bu yüzden.
Ben bir şekilde dayandım,direndim ve artık çok daha güçlüyüm. Artık kendime değer veriyorum.
Şu an benim geçen yıl yaşadığım duruma benzer şeyleri yaşayan,hatta belki çok çok daha kötüsünü yaşayan insanlar var. Umarım kolaylıkla atlatabilirler hepsini. İnsan güçlü bir varlık aslında. Bir şey ne kadar zor olursa olsun ona adapte olabiliyor.
Bu yorumu uyumadan önce, biraz müzik dinlemek üzereyken gördüğüm yanıt bildirimiyle hatırladım. Bi an durup o günleri hatırladım. Sonra bu müziği açtım ve yavaş yavaş anılarım kafamda canlandı :) önce yorumumu okumaktan çekindim, "Bunu yapmaya cesaretim var mı, o anılarla yüzleşmeye?" diye sordum kendime. Okudukça "Ne günlerdi ama" diye düşündüm. Bazıları bu yorumumu görünce acıdı belki de bana, ya da belki herkes acıdı... Umrumda değil,en kötü dönemimde bunu yapmak bana iyi gelmişti, iyi ki de yapmışım. Şimdi okumak güzel geldi. Bu arada yanıt verenlere çok teşekkür ederim,hepiniz çok incesiniz :)
Güçlü kalın,her şey illa ki güzel bir hale geliyor:')
Kelimelerine hayran kalıp, Ağlamakdan bitkin halde olan gözlerımle baka kaldım
@@r1ko137 yaa teşekkür ederim. Neden ağlıyorsun, anlatabilirsin🥺🥺
İşte hayat hep acı anlatacaklarımı anlatmışsın ben galiba tükendim bilmiyorum
@@nida8546 yaa reis sen var yaa bu sozlerinle beni hep aglatdin(
beni bul
masterpiece
only 3000 people know,this is feeling special :D
Yeah this is underrated but we like it like this :))
Make that 16,000
20.000 🥺
30.000
32.000
Thank you!
10 times sadder slowed
This is so beautiful
İyi misin diye soruyorlar dalga geçer gibi iyiyim deyip geçiyorum. Ama kimseye nasıl olduğumu anlatamıyorum size anlatayım bak içimde kelimelere sığdıramadığım vedaların konuşmasıı boğazımda düğüm halimde sustuklarım var hüzün var acı var keder var her bok var anlayacağın birine bir şeye ihtiyacım var ama hiç bir şeye tahammülüm yok artık katlanabilecek gücüm yok tükendim bu halim senin eserim diyeceğim beni bu hale sen getirdin siz getirdiniz diyeceğim boğazım sıkışıyor düğümleniyor sesim çıkmıyor. Gücüm yok söyleyemediğim yuttuğum kelimeler sanki geceleri boğazımı sıkıyormuş gibi hissettiriyor. Sadece rüyamda bağıra biliyorumm gücüm yok artık yoruldum ben sevilmek istemiyorum herşeyden önce ben artık anlaşılmak istiyorum anlaşılmak.
Olmuyo ama
من و تو چقدر شبیه هم هستیم .فقط وانمود کن که خوب هستی همین کافیه .این که دیگران بدانند حالت بد است هیچ فایده و کمکی برای تو ندارد فقط دشمنانت را شاد میکند
This song will be played in my funeral. The original while I'm on the box and this while I'm being burried...
...:')
I hope I live a great life that give meaning to this song be played
I listened this song more then 1000 times it give me motivations and i think about my past good and bad things and i am say try it you also will cry 😭
biri beyense de yeniden dinlesem
"Lack of something to feel important about is almost the greatest tragedy a man may have."
-Arthur Morgan.
O yüzden erkekelere değer verilmemesi lazım
Not bad. It give you a new feeling above the original song.
Şimdi biraz sakin ol, dur
Ne oluyorsa olsun zihninde.
Hissediyor musun müziğin ruhunda oluşturduğu dalgalanmayı?
Düşünme, hissin farkına var.
Ne hissettiriyor? Geçmiş mi, hayaller mi?
Neyse ne, düşünme. Sen bu dalgalanmanın tadını çıkar.
Ne kadar huzur verici ve hem de hüzünlü değil mi?
Evet, diyor gibisin.
Sen, güzel bir şeysin ve güzel şeyler çoğu zaman düşüncelerden oluşmuyor.
Bu müziği dinler gibi, yaşa hayatını.
Dokunaklı, farkında, ruhlu ve hoş.
duygulandim
Bu huzur vermiyor bana, herkese farklı şeyler yüklediği kesin. Uyuşturucudan farksız benim için
I feel this moment so broken....😔
Artık güneşin doğuşunu bekleyecek gücüm kalmadı, ama siz mutlaka doğacak olan güneşin bekleyin.
Stefan zweig-intihar mektubu
imagine sitting there the last two hours of ur life with the person u think about all the time… just imagine.
i would give everything i owe to make it happen!
This is great! Good job bro
Tossing and turning in the bed at 3 am,
When life feels like a cage.
Someone gets up,
looks out the window,
Steps out to the balcony,
breathes out into the cold
To watch the city lights flicker.
While reliving moments of yesterday
that blends in with the present,
Like an unwelcomed rain with eyes wide open;
The continuity of fear, that erodes & eats away at the heart.
Subduing every attempt at rescue to ever start.
To believe in hope, to believe in kind.
There are voices that whisper...whisper:
'Afraid of losing, afraid of loving, afraid of being alone, afraid of my mind'
Piecing yourself back together each time.
Slowly but, gradually unravelling from the abyss..
The dawn burns away the tears but, never forgets to *reminisce*
-anb
This was amazing thank you
This song is tearing me because
it's real like life and the facts shatter.
Garden of Words 🥹
thank you for this
i keep coming back here. back to this song cuz lately, its exactly how i feel.
Soo.do you feel depressed ? Do you feel sad? Do you want to cry?
If yes than you are one of us.cause this comments are so sad,lonely,depressed -just like me ..clise your eyes and cry while listening to it
While listening this music i think how this generation changes.when i was kid, i played Legos and playmobils and going outside was fun.Now i saw 8 years old kids with phones and I am greatful for living this legendary years before is too late.
Birisini kaybettikten sonra ona sarılma ihtiyacı hissettiğin bir an olur. Bu an belki ertesi sabah belki 3 sene sonra gelir ama muhakkak gelir. İşte ben öyle bir anda sırtımı döndüm duvara herkes ordaydı sen yoktun. Herkesin çokluğu senin yokluğun kadar etmiyordu...
Delibal
This was absolutely beautiful thank you ☺️ 🙏😊 so much
Aslında hiç bir şey o kadar da zor değil bizi yoran sadece insanlar ufakta olsa mutlu olmaya çalıştık ama her mutlu olmaya çalıştığımızda boğazı kurumuş konuşamayacak kadar susamış bir insanın önünden suyunu alır gibi mutluluğumuzu çalıyorlar gerçekten çok zor değil yanlış insanlara takılıp kalıyoruz tek problem çok sevip bu sevgiyle boğulup hiç bir şeyi görememek gördüğün halde bazı şeyleri konduramıyorsun ama en sonunda üzüldüğünde aylarca belki yıllarca üzüntünü yaşadığında bazı şeylerin farkına varıyorsun biliyorum her defasında aynı hatayı yaptığımı ama tek amacım sevilmek mutlu olmak kafamı her yasladığımda rahat bir şekilde içimi döküp gerekirse göz yaşlarımı dökebileceğim bir insan aradım ama her hikayenin sonu gibi mutsuzluk ne masallar ne hikayeler ne de hayatlar pek mutlu olamayacak gibi o şanslı insanlardan değiliz belki ama bu yazıyı buraya bırakıyorum ki bir gün çok mutlu olduğum da tekrardan okuyacağım….
Ne güzel yazmışsın
Mutluluk bizim gibiler için zor elde edilen bişi, seni çok anlıyorum, zor olduğu için elde edildiğinde gitmesine izin vermek istemeyip bir seyleri bozup kendi ellerinden kendin aliyosun bazen mutluluğu, o yüzden bir süre sonra mutlu olmaya çalışmıyor, sadece huzur bulmak istiyosun
Aslında kalbim eğlencelidir, ama aklım beni hep yıkıyor. En dipte ne varsa buluyor, iyilikle kötülük arasındaymışım gibi hissediyorum. Seçeneklerim o kadar azalıyor ki çaresizlikle, yalnızlık arasında buluyorum kendi mi…
This song makes me feel like I’m dying and remembering all the sad things in my life and regret but then I remember the good things and decide to fight again. And once the battle is over I receive redemption and remember I actually matter. Now I can rest peacefully.
Obrigado por isso ♥️
If I had a chance to choose a music for the background of my life I would choose this one
This is fire
ben seni unutucam sana olan nefretimi öfkemi bile unutucam ama beni nasil harcadigini hiçbir zaman unutmicam..
ben bana yasattigin o hayal kirkligini hicbir zaman unutmicam…
Hi dad... I will take care of my sister and my mom, ok? Don't worry. We are three people in world but I can feel you are here.
Bütün duyguları biliyor hiçbirini hissedemiyordum.
Bu yorum içime dokundu..
kindred misin mübarek
Aglayamadim ama ruhum paramparça olmuştu
~dostoyevski
I couldn't cry but my soul was shattered
This world takes more then it gives
her günüm bir önceki günün enkazlarını toparlamaya çalışmakla geçiyor.
This song both calms me and makes me depressed.
Aynısı bana yapıyor, insan kendi kendini bile bile üzer mi. Bu melodi tam da onu yapmamı sağlıyor
@@bitterspark İkisinin aynı anda olması çok tuhaf ama bir yandan güzel de..
this is literally the pain's itself
This song makes me wanna runaway and just live in nature for the rest of my life lol
pekâlâ... 16 Nisan, 2021 06.01
sanırım saat 7ye kadar ağlayabilirim, fakat muhtemelen 7yi görmeden uyuya kalmış olurum.
*edit* bunu yazdığım günü dün gibi hatırlıyorum ama üstünden 1 yıldan fazla geçmiş vay be ;)
26 Haziran 03.08 22.
*19 Eylül 02.53*
çok yorgunum
*30 Ocak 2023, 02.52*
ben hâlâ çok yorgunum ancak saat ne güzel tesadüf gelmiş ;)
uyan knk
@@Erenale uyandım sağ ol
@@dancinginthemidnight4379 günaydın knk
gunaydin arkadaslar
@@ada5485 SAĞOL😐7
Sen ölmeden bitemez öfkem. Sen ölmeden unutamam gördüklerimi, nasıl yaptığına inanamadıklarımı. Hiç yaşamamış olmanı dilerdim aslında. Karşıma hiç çıkmamış olmanı dilerdim, reenkarnasyon geçirip seninle tanıştığım anı silebilmek geçmişten. Uğrak duraklarını birbir durdurmak uçarı kalbimin. Her durağında başka bir ruha kapılabilmesinden silmek onu.
Değiştim Advotsya, hem de çok. Çok güçlendim. Hayal edebildiklerimin fazlasına sahip oldum. Ölmek isteyen zavallı bir kızın, ölülerle dolu geçmişinden kimsenin taniyamacagı biri yarattım. Geçmişimi kimseye anlatmadım. Kadere karşı koydum ve Tanrı'ya dua ettim ellerimi açıp. Onu kucakladım. Varoluşsal sancılarımı yok ettim. Saçlarımı hiç kesmedim bir daha. Mücadeleler kazandım. Sadece ölüme kaybettim Advotsya, sen bile bir kayıp değildin gözümde. Çünkü seni kendi irademle ben bıraktım geleceğe, yaşa diye. Bana yaptığın tüm acımasızlığa rağmen seni bir katilden sakındım. Fakat ölmeni istiyorum şimdi. Yok olmanı, hiç yaşamamış olmanı.
It's a nice song, it reminds me of my childhood..😌😌😌
i will cry and go
Super. Thanks💕🌼
Amazing ❤️
Definitely the best video on my channel 🥺 I can't stop listening to it...
I feel this so sad🥺
duuude i can't take it anymore i just wanna be happy, i don't wanna cry..... my eyes are bleeding :(
içimde bir yamyam var ruhumu yiyip bitiriyor elimde benden çok az kaldı
Ağlarken tutduğumuz nefeste boğuluyoruz (
1:25 is the best
Huzur veriyor insana...
Şimdi gözlerimi kapatacağım, sabah güneş doğmayacak üzerime. Aşağıda erkenden odun kıran dayıya sövmeyeveğim artık. Beni bir yere sığdıramayan ailemi görmeyeceğim. Hayatımda tek sevdiğim olan adamın başkasıyla uyuduğunu ve ondan küçük bir kızı olduğunu düşünmeyeceğim. Gece teyzelerin sokak ortasındaki dedikodularını duymayacağım. Kitap okuyup kendimi mahvetmeyeceğim olmayan hikayelerle. Sigara içtiğim için öksürmeyeceğim gece gündüz. Abim kıyafetlerime karışmayacak artık. Patronum beş kuruş parayla çalıştırmayacak beni. Böyle saçma sapan uzayıp giden bir sürü şey artık var olmayacak. Ama annem artık daha çok ağlayacak çünkü onun hiç evladı ölmedi. Özür dilerim annecim, bu harabe artık dayanamıyor
This music is like my lost love.
Ben önceden bu değildim mutluydum gerçekten gülerdim şimdi gülmek nedir mutlu olmak nedir bilmiyorum her gün bana ayrı bir acı katıyor her gün dünyam biraz daha cehenneme dönüyor ben bu değildim inanın ben bu değildim hayat doluydum hayallerim vardı her gün gezip eğlenmel isterdim şimdi tek isteğim zorbalığa uğramamak yalnız kalmak herkes bana düşman tek bir dostum bile yok kalbim temiz kötü biri değilim ama sevmiyorlar beni herkes birer birer çıkıyor hayatımdan arkadaşım diyebileceğim güveneceğim biri yok herkes gitti , hayat çok zor sadece uyumak istiyorum dersler çok zor sadece uyumak istiyorum mutlu olmak çok zor sadece uyumak istiyorum beni bu hale getiren hayallerimden mutluluktan vazgeçiren herkes sağolsun sadece derin bir uykuya dalmak istiyorum...
Aslına bakarsan buradaki herkes biraz yorgun biraz bitkin biraz da acılı sana bunu yapanlar kimler bilmem seni de tanımam aslında ama sadece şunu söyleyebilirim değmiyor hiçbirşey için değmiyor hiçkimse için değmiyor bunları biliyorum çünkü bende yaşıyorum eskiden deli dolu hayatı olan biriydim ama artık hiçbirşey yapasım gelmiyor ve hatta kendimden de nefret ediyorum bana bunları yapan kişi için değmez bunu biliyorum ama canımı yakıyo bunu bile bile hala o kişi için üzülmek canımı yakıyo madem ben yanıyorum kimse benim gibi yansın istemem o yüzden toparlan. kendine gel çünkü değmiyor..
acılarımı nefretime kattım... şuan öfkem dindirilemez. onlar kendi canavarlarını elleriyle oluşturdular ve gelecek felakete hazır olmalılar
من هم خسته ام !۵ سال است که خسته ام .این زندگی هیچ لذتی برایم ندارد .اطرافم سیاه و تیره و تار است .دید چشمانم تیره و تار است .زندگی ام به یک روال پوچ بی هدف تبدیل شده .انگیزه ای ندارم .لعنت به کسی که این بلا را سرم اورد هر گز فراموشش نمیکنم .ای کاش شهامت داشتیم که خودمان را راحت کنیم .دیگر چه از این زندگی میخواهیم ؟!
I don't kinda how to explain it,but it help to sleep like a baby 😴. And take out my all thoughts.
Like someone i listen to this ad go to somewhere in mumy mind and cry and sometimes i smile with sadness and sometimes i take all this of amd think of sitting in a lonely mountain by myself in the top.
And whenever made this amazing music they deserve! All the happiness cuz u made us feel nothing for at least for the duration this song plays and be into ourselves.😇😣
I used to hate my life but now i don't care cuz it's not gonna change😂😂🤷♀️ so lets Balmorhea.
Keşke tek derdimiz aşk olsaydı lan dünya..
Keşke be kanka
This song reminds me of the very start of the universe, and as the song keeps getting dramatic towards the end it replicates expansion.
şu şarkıda o kadar anımız var ki... yorumlarına girip okumayı sevdiğini biliyorum, buraya ayırdığın vakitten kendime pay çıkarmam ne kadar doğru onu bilmiyorum ama gözünün değdiği her yerde seni sevdiğimi görmen bir nebze kalbime teselli olacak. yine kokuna bulanarak sarmalandığım o geceleri istiyorum, karanlıkta kendine korkmamak için çiçeklerden dolu ütopya yaratan o küçük kız çocuğunun elini tekrardan tut sevgilim.
Delibal❤😔
Ne istediğimi kendim de bilmiyordum. hayattan korkuyordum, ondan kaçıyordum ama her şeye rağmen yine de bir şeyler ümit ediyordum.
What does it mean to love? Does it mean following the flow of normality? Does it mean lying to avoid confrontation? Is it forgiveness, when all you want to do is forget? Love is a tired fickle feeling, a feeling of familiarity, of complacency. True love is the most untrue lie of them all. To love is to accept ones own inadequacy, ones own inability to stand on their own. Everyone deserves love, but not everyone should love, without love we are hopeless, with too much of it we are weak. Without passion we have no drive, but what drives us to pursue are passions? Is it love? Is it feelings? Logic perhaps? Or is it fear, fear of being alone, fear of not mattering to ourselves or others. Fear of not ever truly knowing love.
i hope everything will be alr tho
yeah
i just hope so
Passing on your cruelty and rage. You will never change.
erayın aldatılma videosundan gelenler gerçek acıyı bilenler... bugün de eray için yakıyoruz 🚬🚬
The picture is from garden of words just for anyone who wants to know
The back ground is a movie called garden of words (as much as I remember)
Anlamıyorum
Sadece duyuyorum ve teyit edemiyorum
Herşey birbirine girmiş
Boş boş bakıyorum
Kıskanıyorum
Ben dışındaki her şeyi
Kafam karman çorman
Kelimelerim uyuşmuyor
Gencim ama halsiz düştüm
Belki de yorgunluk
Belki ergenlik
Bir yerden sonra her şey anlamsız geliyor
Saçmalıyorum
Hepsi karmaşa
Yönü seçemiyorum
Bedenim batarken ruhum yükselir gibi
Teyit edemiyorum
İyiye mi kötüye mi
Yolun sonu uçuruma mı göğe mi bakar?
Hissizleşiyorum
Soruyorlar
İyiyim diyorum
Sorun var diyince
Her şey daha iyiye gidiyor
Saçmalama diyorlar
Diğer kesimdense ses yok
Ruhları uyuşmuş
İki taraflı kutuplaşma
Polyanna ve Felâket tellâlları
Herkes yönünü seçmiş
Bense yolsuz gibi
Yaşamak için yaşayan
Bir amacı olmayan
Oksijen israfı denen
Hayallerini bilmeyen
Arzu etmeyen
Gerektiği için yapan
Oradan oraya sürüklenen
Hedefsiz
Belki de kişiliksiz
Koyduğu kabın şeklini alan
Belli bir duruşu olmayan
Biçimsiz
Karmaşık
Çorba gibi
Biraz ondan
Biraz bundan
Kenarı olmayan
Sınırı bilinmeyen
Soyut
Amaçsız
Boş bir kabuk gibi
Ruhsuz bir kukla misali
Gereksizce
Yetersizce
Yönsüz bir biçimde
Basa sarıp durarak
Tekrar tekrar
Acıyıp kanatarak
Soyulan yaradan farksızca
İçimde demlenen fırtınayla
Oturuyorum.
İlerlemedim. Gerilemedim. Durduğum yerde baktıkça battım. Yaşamak için yaşayan, varlığının bir anlamı dahi bulunmayan, ölse gelip geçmiş bir mahlukat denecek değersiz ve bir o kadar da silik bir varoluşla.
Acizim, muhtacım, kırgınım, kırıcıyım sorunluyum, sorumsuzum, umursamaz, dünya yansa rahat takılacak, bir yerden sonra öylesine acıttı ki acıya karşı ve hatta duygulara karşı duyarsızlaşacak, belki de duygularını yitirecek derecede sınırlandıracak ve sadece mantık denen ezici bir sükunetle içimdeki fırtınayı izleyeceğim. İzliyorum. Içimden parçaların alıp götürmesini, eksilen benliğimi belki de, izliyorum. Hayalsiz, hedefsiz, umutsuz, duruşsuz, önümü göremediğin bir pusla beraber çekingence bir adım atıyorum. Emin değilim. Ya çukur varsa, doğru mu yöndeyim? Korkakca adımımı geri çekiyor ve susuyorum.
Sorun yok
Çünkü göremiyorum
Seçemiyorum
İlerlemiyorum
Kendi yerimde çürüyüp, kokup gidiyorum. Yitiyorum Ama fark etmeden, ruhumda ince sızılar mevcut ama hissetmeden, bir şeyler olduğunu bilsem bile anlam veremeden ve yönü seçemeden.
Pes ediyor ve boş veriyorum.
Ama bazen batıyor, canımı sıkıyor ve yakıyor, hissedemiyorum, umudun varlığını ve varlık anlamımı yitirmiş gibi.
İyi ya da kötü, saf tutmuyorum sadece, sadece daha da çöküşümüzü ve şahlanışımızı bu duygulara ortak olmadan izliyorum.
Ait hissetmiyorum.
Yanlışlıkla dünyaya düşmüş bir yabancı gibi.
Gökte fırtına koparken
Deniz dingin
Bense boşluktaki
Amaçsız bir zereyim.
Ve 3 ay sonra... Yine buradayım aynı duygularla. İstemiyorum. İstemiyorum. İstemiyorum. Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Ölmek istiyorum çünkü hiçbir şey yapmama gerek kalmayacak. Bunaldım. Bıktım artık. Işın tuhaf yanı dengesiz ruh hallerindeyim. Bunu yazdıktan bir saat sonra ölesiye gülebilirim ve bir saat daha sonra intiharı düşleyebilirim. Git-gel yapan dengesiz ruh halim, sebepsiz yere depresyona girmem. Ne saçmalık bu ? Ah.
Hiç-bir şey yapmak istemiyorum.
Yaşıyor musun
Neden böyle yapıyorsun
Doktora gitmeni tavsiye ediyorum
@@edittr7373 Nasılsın?
I’m writing a novel that takes place in an apocalyptic future. I’m dedicating this song to it and all of the characters it involves.
Is your Novel completed ?
how is it going?
Üzerime yağıyorsun yağmur aldırmıyorum amacın beni ıslatmaksa ben zaten ağlıyorum
I can't take it anymore
Hope you’re doing okay 😕
Hey, how are you going man? is anything okay? i hope you're good, God bless you
Boşluğu hissedin burda kapatın gözlerinizi karanlıkta ve nasıl karanlıkta yok olduğunuzu seyredin. Bazen kaybetmek de güzeldir...
Have been listening this for 6 years. Have been suicidal and struggling with bipolar disorder for 5 years. Having a treatment for bipolar disorder for almost 2 years. And I'm still listening this every single day. I'm sure about 2 things. First one is,I'll commit suicide before I die naturally. The second one is,in my last video,this is going to be the last song that I'll listen. This song will be the last thing that I'm gonna hear before I leave this fucking world and this fucking head that never stops thinking. At that moment,I'll smile for the one last time. That's gonna be the biggest smile of my last 6 years.
lmfao ok
@• Thx buddy :D
Ahhh dw mate im there too ur not alone still saying to myself its gonna be ok ik its not
Why u think if u commite suicide you’ll be happy? Nah. Dont do it.
Buddy, u will reborn as new rays of sun which touches grass filled with dew . U are soul, can't be dead, u just changing forms . 🙏🙏🙏🙏
Yaş kaç olmuş bu melodinin verdiği atmosfer hala aynı. Bununla ilk tanıştığım vakit bağımlısı olmuştum. Ne yazikki bir türlü bırakamadım. Bununla tanıştığımdan beri yalnızım. Hiç bir şey başaramadım hayatımda. Benim için hayatımı mahveden illetten öteye geçemedi maalesef. Bir insan bile hayatımı bu kadar mahvetmemişti. İnanır mısınız bir melodinin bir insana yapabildiklerini. Hatta bu melodiyi bir başkasını unutmak İçin dinleme yanlışını yaparsanız. O kişiyi unutturur unutturmasına da, Kendini asla silemeyeceğiniz bir yere hapseder zihninizde. Benim neredeyse 7 yıl oldu. Bunu tanıyalı. Bomboş geçen 7 yıl zehir oldu senelerim. Herkesten önce olgunlaşmamı sağladı adeta. Hiç kimseye uyum sağlayamadım. Keşke seni hiç dinlemeseydim
2 sene daha çöp. Tecrübeyle sabit olarak diyeceğim şey şu. Bu melodi iyi hoş güzel, ama her şeyin gelip geçici olduğunu unutmayın. Üzülmekle harcadığınız her dakika asla geri gelmeyecek. Üzülün , üzülmeyin diyemem. Ama asla bir şeyin bağımlısı olmayın. Vazgeçemediğiniz her şey, sizi ömrünüzden alıkoyar. İyi günler melodidaşlarım
Great musical
sana artık aşık değilim ama çok özlüyorum, okul çıkışında çantanı taşımam için ısrar etmemi ama senin vermemeni, teneffüslerde camın önünde buluşmayı... bi cuma günüydü evinin önünde ki kaldırımda konuşuyorduk, iki gün seni göremeyeceğim diye oturup ağlamıştım sonra öyle güzel sıkıca sarılmıştın ki o his kokun hala üzerimde. bizim buluştuğumuz parka bir daha gitme cesareti bulamadım kendimde. o parkta bizi gömdüğünden beri o bank benim mezarım. sıranın üstüne notlar bırakmayı özledim, eve gidince fotoğrafına bakmayı. o fotoğrafı yok etmek çok istedim ama yaksam içim giderdi yırtsam geri yapıştırırdım bilmez miyim kendimi, hala kitabımın arasında durur. zamanla bizim aşkımız gibi eskimiş ama hala yüzündeki gülümseme o güzelliğin dün gibi sevgili'. sana artık sevgilim diyemem çünkü başkasının sevgilisisin. birilerinden hoşlanmayı denedim senden sonra kimseyi sevemedim sen gibi, hatta kimseyi de sevemedim. en çok seninle güldüm hala anılarımızı hatırlar gülerim. sen hep hayatımın bi köşesinde en güzel yere sahipsin sevgili'. umarım hatırladığında yüzünde buruk bi gülümseme dahi olsa öyle hatırlarsın beni çünkü sen benim en büyük gülümsememdin. hayatımda en çok seni sevdim, her anlamda. ailem arkadaşım sevgilim her şeyimdin. senden sonra kimsesiz sokakta kalmış gibi hissettim, hala öyle hissediyorum bişeyler yarım ve sen gelsen her şey tamamlanacak gibi. eskisi kadar ağlamıyorum hatta nadir ağlıyorum, çünkü her şeyi içime atıyorum hala ve bi gün dayanamayıp oturup bi köşede gözyaşlarımı çok sevdiğin gözlerimden bırakıyorum... elini tuttuğum köşeler, sarıldığımız merdiven önü hala benim evim ama o evde tek başıma yaşlanıyorum. sensiz hiç bir şeyin tadı tuzu yok, bazen bir rüzgar esiyor ve kokun burnuma geliyor nasıl soğuk ve güzel bir koku anlatamam sana. ellerimi ısıtmak için tuttuğundan eldiven takmazdım hiç, hayatımda ilk defa eldiven aldım. kabullendim gittiğini, beni sevmediğini, bir daha asla buluşmayacağımızı. saatlerce baktığım yüzüne şimdi bir saniye denk gelmemek için yolumu uzatıyorum, gözlerin hep tutsak. kendimi avutuyorum unuttuğumu sanıyorum her sabah ama gecenin bi köründe öyle bir yüzüme vuruyor ki sana olan duygularımın gerçekliği. sanki hiç unutamayacak gibi hissediyorum, yıllar geçse de üstünden bu kalp seni unutur mu? adın hala en sevdiğim isim, anlamı parlaklığı ilk sorduğumda ki gibi. çok değişmişsin ne seni tanıyabiliyorum artık ne de kendimi. zaman hiç bir şeyin ilacı değil, sesini unutmaya başladım ne kadar zor biliyor musun. yıllar sonra görsem yine ilk gördüğümde ki gibi güzelliğine takılır mıyım acaba, kesin takılırım çünkü senin yüzünde gördüğüm tutulmayı hiç bir yüzde görmedim. kimseyi karda kışta iki minibüs yapıp gelecek kadar sevmedim, kitaplarda ki güzel cümlelerin altını başkasını düşünerek çizmedim.
Otobüsteyim, son ses dinliyorum. Yorumları okuyorum bir yandan da . Yazdığın her şey bana geçmişimi geri getirdi . Sadece şunu demek istedim . Bazı şeyler kaderdir . Biz her zaman küçük düşünürüz ve her şeyin bir sebebi vardır. Sadece bunu kabullenmeyiz . Var olma sebebini ara seni var ettiğin sandığın şeyi değil. Huzurlu bir hayat dilerim dostum .
Artık dayanacak gücüm kalmadı.
Bu şarkı beni düşüncelerimle başbaşa bırakıyor bu şarkı çalarken beynim aklım susmuyor en sonunda da iki gözyaşı dökülüyor gözlerimden geçen sene hüngür hüngür ağlardım bu şarkıyla ağır depresyon geçirdim hala da izleri üzerimde bu şarkıyı bu sene dinliyorum ki unutmayayım o günleri öyle de oluyor unutamıyorum hala kalbimi sıkıyor içim de boşluk acıtan bir boşluk sıkıyor bedenimi kaskatıyım nefes alamıyorum. İyileşmek için yedi ayımı verdim. Hoş tamamen iyileşmedim bile sadece öyle sanmışım.
so beautiful song
"War...war never changes, its still the same massacre as before"
-i honestly just made it up
Zihinsel yorgunluk ve yalnızlık... Beni öldürecek bunlardır.
Yasemin Erbaada ormaniyrnin önünde tombik yiyorduk hatırlasana.ne kadar güzeldi tıpkı böyle görünüyorduk. Hayatımın en güzrl ve en acı günleriymiş.
Pain:)
God bless whoever's reading this and I want you to know that Jesus loves you more than you could imagine so just reach out to him;)♡