Τι μας θυμισες τώρα!!!! Τις Πέμπτες ήμασταν καθηλωμένοι όλοι οι Έλληνες να δούμε τον Άρη στην Ευρώπη, να δούμε τον Γιαννάκη, τον Φιλλιπου, τον Σούμποτιτς, αλλά κυρίως αυτόν τον Θεό του μπάσκετ, τον Γκάλη!!! Ηγέτης με την απόλυτη έννοια, αλλά κυρίως ένα εξωγήινο στυλ παιξίματος που μπορούσε να οδηγήσει και τον πλέον άσχετο να αγαπήσει το μπάσκετ.. Και να προσπαθούν διάφοροι χθεσινοι να κάνουν συγκρίσεις με Διαμαντίδη και Αντετοκούμπο...
Αυτή η ομάδα ήταν (φαινόμενο) .όλη η Ελλάδα ήταν Άρης στο μπάσκετ και δεν είναι υπερβολή!!!. Ακόμα και οι γιαγιάδες στο χωριά ήξεραν τον Άρη του Γκάλη του Γιαννάκη κλπ.
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι....τι ζήσαμε ρε παιδιά, τι μαγικά χρόνια.... στην εφηβεία τότε.....❤️🏀 Όσο για τον Νίκο Γκάλη ότι και να πεις είναι λίγο... απλά ανεπανάληπτος....
Ο Άρης εκείνα τα χρόνια της δεκαετίας του 80 ήταν η ομάδα πού λάτρεψαν και θαύμασαν ΟΛΟΙ οι Έλληνες φίλαθλοι, ανεξάρτητα από σύλλογο, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Πάτρα, Ηράκλειο, Γιάννενα, παντού. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό ποτέ και σε κανένα σπορ! Τι να πρωτοθυμηθούμε, δεν ξαναγίνεται τέτοια ομάδα, με 80% Έλληνες παίχτες, στον αιώνα τον άπαντα. Ο Θεός ο ένας και μοναδικὀς Γκάλης, ο δράκος ο Γιαννάκης, ο παιχταράς Σούμποτιτς, ο αρχοντικός Γουίλτζερ, ο Φιλίππου, ο Τζόουνς, ο Μπέρυ, ο Βράνκοβιτς, ο Μίσκο, ο Τάρπλεϋ μετά, ο Δοξάκης, ο Ρωμανίδης, ο Χάρης ο Παπαγεωργίου παλιότερα... Μας έκανε Αρειανούς εκείνη η θρυλική ομάδα, γέμιζε τη καρδιά μας και τη ψυχή μας με εκείνο το διαστημικό μπάσκετ πού έπαιζε, με πρώτο και καλύτερο τον γκάγκστερ Νικ! Μια υπέροχη σελίδα από τη ζωή όλων όσων τα ζήσαμε τότε πού δεν πρόκειται να ξαναγυρίσει ποτέ πάλι. Εσείς ρε Αρειανοί Θεσσαλονικείς λεφτάδες κοιτάχτε να τη ξανασηκώσετε αυτή την ομάδα δεν γίνεται με τέτοια ιστορία και τέτοιο ντελίριο πού μας σκόρπιζε να βλέπει πλάτες και πλάτες χρόνια τώρα!
...μεγάλη κουβέντα το "υγιές", με 2 παίκτες να βγάζουν τα τρελά συμβόλαια και λεφτά, και να μην μπορεί να στεριώσει έναν πρωτοκλασσάτο Αμερικάνο πχ η ομάδα, όσα χρόνια άντεξε η "δόξα" της. Με τον Γιαννάκη να "εκβιάζει" κατά καιρούς (καλά έκανε ο άνθρωπος, συμφωνία υπήρχε, και δεν τηρούνταν) για δεδουλευμένα και να μην κατεβαίνει (...ή μάλλον,,,,"ανεβαίνει" ;ρ), με το να γίνονται,,,"έρανοι" (κυρίως στο πορτοφόλι του Μπουτάρη) για να πληρωθούν αυτοί οι δυο, με τον Γκάλη να τον "κυνηγάει" ο Μητρούδης με το που ανέλαβε, με τον Γιαννάκη να φεύγει ως,,,"προδότης" ένα χρόνο μετά, και την όλη φάση να έχει "αντέξει" στην ουσία 2-3 χρόνια και μετά να σκορπίζεται στον άνεμο,,,,,,,,,,,,,τί "υγεία" βλέπεις, δεν μπορώ να καταλάβω...
Μεγαλε ΑΡΗ η δυναμη σου....Νιωθω ευλογημενος που εζησα αυτες τις μοναδικες στιγμες και να εισθε σιγουροι αδερφια οτι ο Αυτοκρατορας συντομα θα επανελθει εκει που του πρεπει,στην κορυφη !Ισοβια ΑΡΗΣ
απιθανο φιλε μου, μακαρι μεσα απο τη καρδια μου αλλα οταν βλεπεις κατι μπασκετικα καφενεια τυπου μπαγερν, ουνικς, κιμκι, νταρουσαφακα μεχρι προσφατως κτλπ κτλπ να σκορπανε εκατομυρια για πλακα με πιανει το κεφαλι μου και λεω που πανε τα λεφτα, βαλτε τα στον Αρη πχ να κερδισετε οι παραγοντες πενταπλασια
Η ομάδα αυτή δεν συνέχισε να πρωταγωνιστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη εξαιτίας του απίστευτου φθόνου προς τον Νικ: "γιατί αυτός και όχι εμείς" είπαν μέσα τους κάποιοι και εγκατέλειψαν το σκάφος... Μεγάλο έπος, μεγάλα χρόνια! Εύγε!
@Trifon Passalis Δεν έχεις άδικο! Όμως ο Άρης είχε τις προϋποθέσεις να πρωταγωνιστήσει και στη δεκαετία του 1990. Είχε τους καλύτερους παίκτες, είχε γήπεδο και εξαιρετικό προπονητή (φυσικά αν έμενε ο Ξανθός) και χώλαινε κάπως στη διοίκηση. Αλλά ήταν ένα εξαιρετικό "μαγαζί γωνία". Γιατί κάποια εταιρία, γιατί κάποιος επιχειρηματίας και Αθηναίος ή από το εξωτερικό να μην ήθελε να επενδύσει σε μια τέτοια ομάδα που είχε όλες τις προϋποθέσεις να πρωταγωνιστήσει σε Ελλάδα και Ευρώπη; Όμως ο φθόνος και ο κακός νοούμενος ανταγωνισμός (γιατί εσύ βγάζεις, εγώ μπορώ να βγάλω περισσότερα) τελικά διέλυσε την καλύτερη μπασκετική ομάδα όλων των εποχών...
H ομάδα αυτή ανέβηκε στην κορυφή με τον Ιωαννίδη, πριν έρθει στον Άρη ο Γκάλης, κι επέστρεψε στα κανονικά της μέτρα όταν έφυγε ο Ιωαννίδης, ο οποίος ήταν ο Άλεξ Φέργκιουσον, και κάτι περισσότερο, για τον Άρη.
@@mskidi Ο Ξανθός ήταν υπέρμαχος του δόγματος "το διατηρήσαι χαλεπότερον του αποκτήσαι". Το 1979 εγκατέλειψε τον Άρη διότι δήθεν διαφώνησε με τη διοίκηση. Είναι ντροπή για οποιονδήποτε, μήτε του Ιωαννίδη εξαιρουμένου, να αφαιρεί τις ευεργεσίες του Νίκου Γκάλη στην Ελληνική Καλαθόσφαιρα εν γένει. Όποιος το πράττει αυτό δεν είναι απλά αχάριστος, αλλά ιερόσυλος.
@@trenomanis Δεν θα κάνω Ιερά Εξέταση να διαπιστώσω τα δόγματα του Ιωαννίδη. Δεδομένο είναι, εκ των πραγμάτων αυστηρώς, ότι ο ήταν ο καθοριστικότερος συντελεστής για τις επιτυχίες του Άρη, τις οποίες ξεκίνησε, ως υπερέκπληξη, πριν την άφιξη του Νικ, ο οποίος με τη σειρά του, χρειάστηκε να περιμένει τον Ιωαννίδη για να βρεθεί κι αυτός στην κορυφή. Την επιτυχία ο Ξανθός τη μετέφερε αυτούσια στον επόμενο σταθμό της καριέρας του, στον οποίο κατά πάσα πιθανότητα μετάνιωσε που δεν τον ακολούθησε κι ο Γκάλης. Δεν μειώνεται η προσφορά του Νικ, επειδή σε ένα ομαδικό άθλημα ενίοτε ο προπονητής/μάνατζερ παίζει μεγαλύτερο ρόλο.
@@mskidi Δεν με ενδιαφέρει τι έκανε ο Γιάννης Ιωαννίδης εκτός Άρη, δηλαδή πέραν από της 21ης Μαΐου 1990. Δεν αναγνωρίζω κανέναν Γιάννη Ιωαννίδη εκτός Άρη, δεν με ενδιαφέρει και κατά την προσωπική μου άποψη εκτός Άρη δεν είχε καμμιά επιτυχία. Ο Γιάννης Ιωαννίδης γαλουχήθηκε στην Αρειανή Ιδέα για αυτό και το 1978 η διοίκηση του Άρεως του εμπιστεύθηκε την ομάδα. Μαζί με την ομάδα του εμπιστεύθηκαν μικρά και μεγάλα μυστικά, εμπειρίες που συγκέντρωνε η μεγάλη Αρειανή Οικογένεια για πολλές δεκαετίες. Όταν έφυγε το 1979 δεν στράφηκε εναντίων του Άρεως και της Αρειανής Οικογένειας της οποίας υπήρξε αδιάσπαστο μέλος της, αν και προσωρινώς εκτός αυτής. Ομοίως και όταν η Εθνική Ομάδα τον τίμησε καλώντας τον να την αναλάβει. Ήταν και παρέμενε πιστό και άξιο μέλος της Αρειανής Οικογένειας και της Μεγάλης Ιδέας του Άρεως και για αυτό είχε μόνον επιτυχίες. Και οι λεγόμενες δήθεν "αποτυχίες" του με την Εθνική στο Eurobasket της Τσεχοσλοβακίας, επιτυχίες ήταν, για όσους γνωρίζουν τί αγώνα είχε δώσει ο Ξανθός και τί ακύρωση "έτρωγε" από το κλαμπ των παικτών του ΠΟΚ. Κατ' ουσίαν ο Ξανθός από το 1979 έως το 1982 που έφυγε από τον Άρη και επέστρεψε σε αυτόν, στον Άρη ήταν! Όχι όμως και πέραν του 1990. Εάν δεν εγκατέλειπε την Οικογένεια του Άρεως και την Αρειανή Ιδέα, αν έμενε πιστός στρατιώτης του Άρεως, όπως υπήρξε μέχρι τότε και ο Άρης θα συνέχιζε να πρωταγωνιστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη και δεν θα υπήρχε η καθίζηση της καλαθόσφαιρας στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα. Προτίμησε όμως να παραδώσει την ψυχή του στο μαμωνά και γρήγορα τον πήρε η κάτω βόλτα παρά τις δήθεν επιτυχίες που είχε με Ολυμπιακό και Άεκ που ήταν κατά την προσωπική μου άποψη, όλες αποτυχίες! Όλα έχουν νόημα υπηρετώντας μόνον την Αρειανή Ιδέα και τίποτα δεν έχει νόημα έξω από αυτήν.
Στα φαιναλ φορ στα τεσσερα που επαιξε συνολικα ο γκαλης με Αρη και Παναθηναικο η αποδοση του δεν ηταν αναλογη της αξιας του. Ενω σε αλλα ματς κυριολεκτικα πετουσε εκει που επρεπε να δωσει το κατι παραπσνω για την ομαδα του δεν το επραττε. Γιαυτο ο Αρης δεν πηρε επι Γκαλη Κυπελλο Πρωταθλητριων.
...ότι σίγουρα δεν ήταν τόσο ΕΥΣΤΟΧΟΣ στα 4 ΦΦ, δεν ήταν. Τί "παραπάνω" όμως να έδινε...; Όπως το έθεσες, ήταν σαν να βαριόταν να πάρει τα πόδια του...Δεν πάει έτσι. Με τον Άρη (με τον ΠΑΟ ήταν γενικώς άλλη ιστορία το πράμμα, από διάφορες απόψεις : ηλικιακά, πχ και όχι μόνο) ειδικά, που (ειδικά στην Γάνδη) ήταν μια ομάδα υποδεέστερη των άλλων φιναλίστ, δύσκολα θα γινόταν κάτι. Ακόμη κι αν έβαζε 40άρες, ο Νικ δεν κέρδιζε μόνος του τους αντιπάλους. Στην Εθνική πχ πλαισιωνόταν ΚΑΙ από έναν Χριστοδούλου, έναν Φασούλα. Στον Άρη ούτε καν αντάξιος του,,,Καμπούρη και του Ανδρίτσου δεν υπήρχε. Μην ξεχνάς ότι πέραν δυο εντός νικών επί της Τρέισερ σε 2 χρόνια και μίας επί της Μπαρτσελόνα εκτός, ο Άρης δεν έχει να επιδείξει άλλα "μεγαλειώδη" αποτελέσματα. Είχε από τα καλύτερα δίδυμα γκαρντ στην Ευρώπη, αλλά από εκεί και πέρα το χάος (και ειδικά στους σέντερ που ανέκαθεν χώλαινε, και ειδικά στους ξένους). Ούτε κι ο Σούμπο έκανε καμμιά τεράστια καριέρα με τον Άρη. Πιο πλύ για το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν τα,,,δόντια του. Συνεπώς, ΜΗΝ τα ρίχνουμε όλα στον Νικόλα, διότι ακόμη κι αν γκάζωνε κι έχωνε 40άρες, δεν σημαίνει ότι ο Άρης θα μπορούσε να είχε πάρει πρωταθλητριών. Θα έπρεπε και άλλοι να είχαν ξεπεράσει αυτόν ώστε να γίνει το θαύμα, όχι ΜΟΝΑΧΑ ο Νικ : από τον Γιαννάκη μέχρι και την διοίκηση... Χωρίς τα παραπάνω να σημαίνουν ότι έκανε το καλύτερο που χρειαζόταν η περίσταση. Αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να πει ελαφρά τη καρδία έστω, ότι δεν προσπάθησε (όχι βέβαια ότι ξεσκίστηκε και σε καμμιά,,,άμυνα, ή ότι άφησε στ' αποδυτήρια φανέλα ματωμένη κι όχι απλά ιδρωμένη, αλλά καταλαβαίνεις τί λέω). Κατά τ' άλλα, θεός δεν ήταν ποτέ κανείς. Ούτε καν ο Τζόρνταν. Κι εφ' όσον είναι ομαδικό το πράμμα, έχουν όλοι δικαίωμα να έχουν όχι σούπερ στιγμές - ακόμη κι αν ήταν στα πιο κρίσιμα παιχνίδια.. Αντίστοιχα βέβαια, ακόμη και με την 40άρα και την 45άρα στους Σοβιετικούς τα '87 κι '89, ο Νικ δεν πήρε τα ματς,,,μόνος του. Απλά αν και στα ΦΦ έχωνε παρόμοια νούμερα, σήμερα δεν θα είχε κανείς να του πει τίποτα. Το αποτέλεσμα όμως, θα μπορούσε να ήταν το ίδιο (γιοκ κούπες).
Αυτό το ΑΡΗ ΟΛΕ,ΑΡΗ ΟΛΕ, ΑΡΗ ΟΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ, όλο ψυχή και καρδιά μιας τεράστιας ομάδας. Δεν υπάρχει καλύτερο σύνθημα σ όλο τον κόσμο....
Τι μας θυμισες τώρα!!!! Τις Πέμπτες ήμασταν καθηλωμένοι όλοι οι Έλληνες να δούμε τον Άρη στην Ευρώπη, να δούμε τον Γιαννάκη, τον Φιλλιπου, τον Σούμποτιτς, αλλά κυρίως αυτόν τον Θεό του μπάσκετ, τον Γκάλη!!! Ηγέτης με την απόλυτη έννοια, αλλά κυρίως ένα εξωγήινο στυλ παιξίματος που μπορούσε να οδηγήσει και τον πλέον άσχετο να αγαπήσει το μπάσκετ.. Και να προσπαθούν διάφοροι χθεσινοι να κάνουν συγκρίσεις με Διαμαντίδη και Αντετοκούμπο...
Γκάλης:Ο μεγαλυτερος Ευρωπαίος καλαθοσφαιριστής.
Άρης μπάσκετ 1980-1990:Ολη η σωστή φιλαθλη Ελλάδα ήταν με τον Άρη.
Π.Α.Ο. ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΥΡΑ 13.
Αυτή η ομάδα ήταν (φαινόμενο) .όλη η Ελλάδα ήταν Άρης στο μπάσκετ και δεν είναι υπερβολή!!!. Ακόμα και οι γιαγιάδες στο χωριά ήξεραν τον Άρη του Γκάλη του Γιαννάκη κλπ.
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι....τι ζήσαμε ρε παιδιά, τι μαγικά χρόνια.... στην εφηβεία τότε.....❤️🏀 Όσο για τον Νίκο Γκάλη ότι και να πεις είναι λίγο... απλά ανεπανάληπτος....
Ο Άρης εκείνα τα χρόνια της δεκαετίας του 80 ήταν η ομάδα πού λάτρεψαν και θαύμασαν ΟΛΟΙ οι Έλληνες φίλαθλοι, ανεξάρτητα από σύλλογο, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Πάτρα, Ηράκλειο, Γιάννενα, παντού. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό ποτέ και σε κανένα σπορ! Τι να πρωτοθυμηθούμε, δεν ξαναγίνεται τέτοια ομάδα, με 80% Έλληνες παίχτες, στον αιώνα τον άπαντα. Ο Θεός ο ένας και μοναδικὀς Γκάλης, ο δράκος ο Γιαννάκης, ο παιχταράς Σούμποτιτς, ο αρχοντικός Γουίλτζερ, ο Φιλίππου, ο Τζόουνς, ο Μπέρυ, ο Βράνκοβιτς, ο Μίσκο, ο Τάρπλεϋ μετά, ο Δοξάκης, ο Ρωμανίδης, ο Χάρης ο Παπαγεωργίου παλιότερα...
Μας έκανε Αρειανούς εκείνη η θρυλική ομάδα, γέμιζε τη καρδιά μας και τη ψυχή μας με εκείνο το διαστημικό μπάσκετ πού έπαιζε, με πρώτο και καλύτερο τον γκάγκστερ Νικ! Μια υπέροχη σελίδα από τη ζωή όλων όσων τα ζήσαμε τότε πού δεν πρόκειται να ξαναγυρίσει ποτέ πάλι.
Εσείς ρε Αρειανοί Θεσσαλονικείς λεφτάδες κοιτάχτε να τη ξανασηκώσετε αυτή την ομάδα δεν γίνεται με τέτοια ιστορία και τέτοιο ντελίριο πού μας σκόρπιζε να βλέπει πλάτες και πλάτες χρόνια τώρα!
Ότι καλύτερο και υγιές έζησε η Ελλάδα τα τελευταία 50 χρόνια.
...μεγάλη κουβέντα το "υγιές", με 2 παίκτες να βγάζουν τα τρελά συμβόλαια και λεφτά, και να μην μπορεί να στεριώσει έναν πρωτοκλασσάτο Αμερικάνο πχ η ομάδα, όσα χρόνια άντεξε η "δόξα" της. Με τον Γιαννάκη να "εκβιάζει" κατά καιρούς (καλά έκανε ο άνθρωπος, συμφωνία υπήρχε, και δεν τηρούνταν) για δεδουλευμένα και να μην κατεβαίνει (...ή μάλλον,,,,"ανεβαίνει" ;ρ), με το να γίνονται,,,"έρανοι" (κυρίως στο πορτοφόλι του Μπουτάρη) για να πληρωθούν αυτοί οι δυο, με τον Γκάλη να τον "κυνηγάει" ο Μητρούδης με το που ανέλαβε, με τον Γιαννάκη να φεύγει ως,,,"προδότης" ένα χρόνο μετά, και την όλη φάση να έχει "αντέξει" στην ουσία 2-3 χρόνια και μετά να σκορπίζεται στον άνεμο,,,,,,,,,,,,,τί "υγεία" βλέπεις, δεν μπορώ να καταλάβω...
Μεγαλε ΑΡΗ η δυναμη σου....Νιωθω ευλογημενος που εζησα αυτες τις μοναδικες στιγμες και να εισθε σιγουροι αδερφια οτι ο Αυτοκρατορας συντομα θα επανελθει εκει που του πρεπει,στην κορυφη !Ισοβια ΑΡΗΣ
απιθανο φιλε μου, μακαρι μεσα απο τη καρδια μου αλλα οταν βλεπεις κατι μπασκετικα καφενεια τυπου μπαγερν, ουνικς, κιμκι, νταρουσαφακα μεχρι προσφατως κτλπ κτλπ να σκορπανε εκατομυρια για πλακα με πιανει το κεφαλι μου και λεω που πανε τα λεφτα, βαλτε τα στον Αρη πχ να κερδισετε οι παραγοντες πενταπλασια
ΤΟΝ ΆΡΗ ΤΟΝ ΤΡΈΜΟΥΝ. ΓΙ ΑΥΤΌ ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΈΛΟΥΝ ΔΥΝΑΤΌ.
Εκεινη την περίοδο μεχρι και η συγχωρεμενη η γιαγιά μου καθότανε και έβλεπε μπάσκετ ,αλήθεια σας το λέω παιδιά...
Ομάδα μεγαλείο.... ΑΡΗΣ
Παιδιά την μπάλα από τον αγώνα με την τρέισερ την πήρα εγώ
Ο ΑΡΗΣ έφερε το μπάσκετ στην Ελλάδα!
Λάθος φίλε ο ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ έμαθε μπάσκετ τους Έλληνες!!
Η ομάδα αυτή δεν συνέχισε να πρωταγωνιστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη εξαιτίας του απίστευτου φθόνου προς τον Νικ: "γιατί αυτός και όχι εμείς" είπαν μέσα τους κάποιοι και εγκατέλειψαν το σκάφος... Μεγάλο έπος, μεγάλα χρόνια! Εύγε!
@Trifon Passalis Δεν έχεις άδικο! Όμως ο Άρης είχε τις προϋποθέσεις να πρωταγωνιστήσει και στη δεκαετία του 1990. Είχε τους καλύτερους παίκτες, είχε γήπεδο και εξαιρετικό προπονητή (φυσικά αν έμενε ο Ξανθός) και χώλαινε κάπως στη διοίκηση. Αλλά ήταν ένα εξαιρετικό "μαγαζί γωνία". Γιατί κάποια εταιρία, γιατί κάποιος επιχειρηματίας και Αθηναίος ή από το εξωτερικό να μην ήθελε να επενδύσει σε μια τέτοια ομάδα που είχε όλες τις προϋποθέσεις να πρωταγωνιστήσει σε Ελλάδα και Ευρώπη; Όμως ο φθόνος και ο κακός νοούμενος ανταγωνισμός (γιατί εσύ βγάζεις, εγώ μπορώ να βγάλω περισσότερα) τελικά διέλυσε την καλύτερη μπασκετική ομάδα όλων των εποχών...
H ομάδα αυτή ανέβηκε στην κορυφή με τον Ιωαννίδη, πριν έρθει στον Άρη ο Γκάλης, κι επέστρεψε στα κανονικά της μέτρα όταν έφυγε ο Ιωαννίδης, ο οποίος ήταν ο Άλεξ Φέργκιουσον, και κάτι περισσότερο, για τον Άρη.
@@mskidi Ο Ξανθός ήταν υπέρμαχος του δόγματος "το διατηρήσαι χαλεπότερον του αποκτήσαι". Το 1979 εγκατέλειψε τον Άρη διότι δήθεν διαφώνησε με τη διοίκηση. Είναι ντροπή για οποιονδήποτε, μήτε του Ιωαννίδη εξαιρουμένου, να αφαιρεί τις ευεργεσίες του Νίκου Γκάλη στην Ελληνική Καλαθόσφαιρα εν γένει. Όποιος το πράττει αυτό δεν είναι απλά αχάριστος, αλλά ιερόσυλος.
@@trenomanis Δεν θα κάνω Ιερά Εξέταση να διαπιστώσω τα δόγματα του Ιωαννίδη. Δεδομένο είναι, εκ των πραγμάτων αυστηρώς, ότι ο ήταν ο καθοριστικότερος συντελεστής για τις επιτυχίες του Άρη, τις οποίες ξεκίνησε, ως υπερέκπληξη, πριν την άφιξη του Νικ, ο οποίος με τη σειρά του, χρειάστηκε να περιμένει τον Ιωαννίδη για να βρεθεί κι αυτός στην κορυφή. Την επιτυχία ο Ξανθός τη μετέφερε αυτούσια στον επόμενο σταθμό της καριέρας του, στον οποίο κατά πάσα πιθανότητα μετάνιωσε που δεν τον ακολούθησε κι ο Γκάλης. Δεν μειώνεται η προσφορά του Νικ, επειδή σε ένα ομαδικό άθλημα ενίοτε ο προπονητής/μάνατζερ παίζει μεγαλύτερο ρόλο.
@@mskidi Δεν με ενδιαφέρει τι έκανε ο Γιάννης Ιωαννίδης εκτός Άρη, δηλαδή πέραν από της 21ης Μαΐου 1990. Δεν αναγνωρίζω κανέναν Γιάννη Ιωαννίδη εκτός Άρη, δεν με ενδιαφέρει και κατά την προσωπική μου άποψη εκτός Άρη δεν είχε καμμιά επιτυχία. Ο Γιάννης Ιωαννίδης γαλουχήθηκε στην Αρειανή Ιδέα για αυτό και το 1978 η διοίκηση του Άρεως του εμπιστεύθηκε την ομάδα. Μαζί με την ομάδα του εμπιστεύθηκαν μικρά και μεγάλα μυστικά, εμπειρίες που συγκέντρωνε η μεγάλη Αρειανή Οικογένεια για πολλές δεκαετίες. Όταν έφυγε το 1979 δεν στράφηκε εναντίων του Άρεως και της Αρειανής Οικογένειας της οποίας υπήρξε αδιάσπαστο μέλος της, αν και προσωρινώς εκτός αυτής. Ομοίως και όταν η Εθνική Ομάδα τον τίμησε καλώντας τον να την αναλάβει. Ήταν και παρέμενε πιστό και άξιο μέλος της Αρειανής Οικογένειας και της Μεγάλης Ιδέας του Άρεως και για αυτό είχε μόνον επιτυχίες. Και οι λεγόμενες δήθεν "αποτυχίες" του με την Εθνική στο Eurobasket της Τσεχοσλοβακίας, επιτυχίες ήταν, για όσους γνωρίζουν τί αγώνα είχε δώσει ο Ξανθός και τί ακύρωση "έτρωγε" από το κλαμπ των παικτών του ΠΟΚ. Κατ' ουσίαν ο Ξανθός από το 1979 έως το 1982 που έφυγε από τον Άρη και επέστρεψε σε αυτόν, στον Άρη ήταν! Όχι όμως και πέραν του 1990. Εάν δεν εγκατέλειπε την Οικογένεια του Άρεως και την Αρειανή Ιδέα, αν έμενε πιστός στρατιώτης του Άρεως, όπως υπήρξε μέχρι τότε και ο Άρης θα συνέχιζε να πρωταγωνιστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη και δεν θα υπήρχε η καθίζηση της καλαθόσφαιρας στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα. Προτίμησε όμως να παραδώσει την ψυχή του στο μαμωνά και γρήγορα τον πήρε η κάτω βόλτα παρά τις δήθεν επιτυχίες που είχε με Ολυμπιακό και Άεκ που ήταν κατά την προσωπική μου άποψη, όλες αποτυχίες! Όλα έχουν νόημα υπηρετώντας μόνον την Αρειανή Ιδέα και τίποτα δεν έχει νόημα έξω από αυτήν.
ΑΡΗΣ ο μπασκετικός μύθος του ευρωπαικου μπασκετ...Μόνο εσύ μπορείς να ξανακάνεις το μπασκετ 1ο άθλημα και πάλι στην ΕΛΛΑΔΑ
Στα φαιναλ φορ στα τεσσερα που επαιξε συνολικα ο γκαλης με Αρη και Παναθηναικο η αποδοση του δεν ηταν αναλογη της αξιας του. Ενω σε αλλα ματς κυριολεκτικα πετουσε εκει που επρεπε να δωσει το κατι παραπσνω για την ομαδα του δεν το επραττε. Γιαυτο ο Αρης δεν πηρε επι Γκαλη Κυπελλο Πρωταθλητριων.
...ότι σίγουρα δεν ήταν τόσο ΕΥΣΤΟΧΟΣ στα 4 ΦΦ, δεν ήταν. Τί "παραπάνω" όμως να έδινε...; Όπως το έθεσες, ήταν σαν να βαριόταν να πάρει τα πόδια του...Δεν πάει έτσι. Με τον Άρη (με τον ΠΑΟ ήταν γενικώς άλλη ιστορία το πράμμα, από διάφορες απόψεις : ηλικιακά, πχ και όχι μόνο) ειδικά, που (ειδικά στην Γάνδη) ήταν μια ομάδα υποδεέστερη των άλλων φιναλίστ, δύσκολα θα γινόταν κάτι. Ακόμη κι αν έβαζε 40άρες, ο Νικ δεν κέρδιζε μόνος του τους αντιπάλους. Στην Εθνική πχ πλαισιωνόταν ΚΑΙ από έναν Χριστοδούλου, έναν Φασούλα. Στον Άρη ούτε καν αντάξιος του,,,Καμπούρη και του Ανδρίτσου δεν υπήρχε. Μην ξεχνάς ότι πέραν δυο εντός νικών επί της Τρέισερ σε 2 χρόνια και μίας επί της Μπαρτσελόνα εκτός, ο Άρης δεν έχει να επιδείξει άλλα "μεγαλειώδη" αποτελέσματα. Είχε από τα καλύτερα δίδυμα γκαρντ στην Ευρώπη, αλλά από εκεί και πέρα το χάος (και ειδικά στους σέντερ που ανέκαθεν χώλαινε, και ειδικά στους ξένους). Ούτε κι ο Σούμπο έκανε καμμιά τεράστια καριέρα με τον Άρη. Πιο πλύ για το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν τα,,,δόντια του. Συνεπώς, ΜΗΝ τα ρίχνουμε όλα στον Νικόλα, διότι ακόμη κι αν γκάζωνε κι έχωνε 40άρες, δεν σημαίνει ότι ο Άρης θα μπορούσε να είχε πάρει πρωταθλητριών. Θα έπρεπε και άλλοι να είχαν ξεπεράσει αυτόν ώστε να γίνει το θαύμα, όχι ΜΟΝΑΧΑ ο Νικ : από τον Γιαννάκη μέχρι και την διοίκηση...
Χωρίς τα παραπάνω να σημαίνουν ότι έκανε το καλύτερο που χρειαζόταν η περίσταση. Αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να πει ελαφρά τη καρδία έστω, ότι δεν προσπάθησε (όχι βέβαια ότι ξεσκίστηκε και σε καμμιά,,,άμυνα, ή ότι άφησε στ' αποδυτήρια φανέλα ματωμένη κι όχι απλά ιδρωμένη, αλλά καταλαβαίνεις τί λέω). Κατά τ' άλλα, θεός δεν ήταν ποτέ κανείς. Ούτε καν ο Τζόρνταν. Κι εφ' όσον είναι ομαδικό το πράμμα, έχουν όλοι δικαίωμα να έχουν όχι σούπερ στιγμές - ακόμη κι αν ήταν στα πιο κρίσιμα παιχνίδια.. Αντίστοιχα βέβαια, ακόμη και με την 40άρα και την 45άρα στους Σοβιετικούς τα '87 κι '89, ο Νικ δεν πήρε τα ματς,,,μόνος του. Απλά αν και στα ΦΦ έχωνε παρόμοια νούμερα, σήμερα δεν θα είχε κανείς να του πει τίποτα. Το αποτέλεσμα όμως, θα μπορούσε να ήταν το ίδιο (γιοκ κούπες).
Άρα λοιπόν και το Ευρωμπάσκετ του 87 το πηρε ο Νικ μόνος του αφου στον τελικό έβαλε 40 ποντους !