O kadar ben ki… Doğduğumdan beri hep çok hırslı ve başarılı bir çocuktum. Fakat ailem yaptığım hiçbir şeyi takdir etmezdi. Daha ilkokulda bana saldıran bir çocuğa kendimi savunmak için karşılık verdiğimde kim bilir ne yaptın da sana vurdu diye suçlandığım, bir konuda inat edip, dağ gezisinde söz dinlemediğim için, anne baba sözü dinlemezsen sonuçlarına katlanırsın mantığıyla arabadan indirilip 1 saat boyunca dağda yalnız bırakıldığım gibi yüzlerce örneği olan bir çocukluk geçirdim. Annemle babam çok iyi anlaşırlar. Ama o kadar kendilerine odaklılar ki, beni hiç görmediler, babama da anneme de hiç sarılmadım mesela. Şimdi ayrı evde yaşıyorum, onları ziyaret ettiğimde babamı hiç öpemem, tokalaşamam, annemle de tokalaştığımda çok garip hissediyorum hala. Öpmek tokalaşmak istemiyorum ama mecburen yapıyorum. Hal böyle olunca beni hiç sevmeyen, hiç çaba göstermeyen bir ilişkinin içinde tam 5 yıl kaldım. En son kendimi sıyırmak istedim ama ondan sıyrılmam da bir 5 yılımı daha aldı. Ondan sonraki ilişkilerimde de fiziksel temas ve fedakarlık bana çok saçma geldiği için bir türlüsü ilişkilerime adapte olamadım. Sürekli “nasılsa gidecek, nasılsa bitecek, bana iyilik yapması saçma, ona emek sarf etmem saçma” bakış açısıyla ilişkilerimi bir şekilde bahaneler bularak bitirdim. En yakın arkadaşım bile bana “sana sarılmak istiyorum ama senden çekiniyorum, sanki sana sarılmak istediğimde bu karşılığı senden bulamayacak gibi hissediyorum” demişti, aklımdan hiç çıkmaz. Şu an 30 yaşındayım. Sevginin ne olduğunu bilmediğim için yaklaşık 1 yıl düzenli terapi aldım. Bu terapinin yaklaşık 6 ayı hemen hemen her seansta ağladım. Öfke problemlerim vardı çok şükür çözdüm. Birçok sorunun kaynağını bulduk psikoloğumla. Şu an beni seven ve bana dokunduğunda çok mutlu olduğum bir ilişkim var. Sözün özü, Sezil hanımın da dediği gibi hayatımıza giren herkes farklı biri. Yaşadıklarımızı başkasına mal etmemeliyiz. Ve benim naçizane yorumum, eğer bu tarz bir sorunu kendinizde görüyorsanız, düzenli terapi alıp kendimizce doğru yolu bulduktan sonra, hayatımıza gerçekten de tam istediğimiz gibi arkadaşlıklar ve ilişkiler girebilir. Dışarıda bizim kafa yapımıza uyan bir sürü insan varmış, sadece biz göremiyormuşuz. Şuan geleceğe umutla baktığım, iyi niyetimi görmeyenden kimseyi suçlamadan uzaklaştığım, görebilenle karşılıklı emekler harcadığımız ilişkiler sürdürüyorum ve kafam hiç olmadığı kadar rahat, içim hiç olmadığı kadar huzurlu, ve erkek arkadaşımla ilk kez kendimi güvende hissettiğim bir ilişki içindeyim. İyi ki bu video var olmuş, kendimizi anlamamız için harika bir çalışma, Sezil hanıma çok teşekkür ederim 💜
Kaleminize sağlık. O kadar net ifade etmişsiniz ki yazdıklarınızın duygusu buraya kadar geldi. Gerçekten çok zorlayıcı bir aile ilişkisinin içinden çıkmışsınız, özellikle dağda ödemeniz gerektiği düşünülmüş olan bedel… Ama kendinize sahip çıkmışsınız, üzerinizde çalışıp hayatınızı sizin yönettiğiniz, bilinçli seçimler yaparak sağlıklı ilişkiler ve sağlıklı bir yaşam inşa ettiğiniz bir yerdesiniz, bunu duymak çook mutluluk verici! ♥️ paylaşımınız için teşekkür ederim 🙏🏾
hayatımda kendim hariç kimseyle derin ilişkiler kuramadım. ailem, arkadaşlarım veya duygusal bir ilişkide. hiçkimse gerçek beni tam anlamıyla tanımıyor, bilmiyor. kendimi açamıyorum. ilişkinin derinleşme ihtimalini hissettiğim an kaçıyorum. korkuyorum. derininde neler yatıyor hiçbir fikrim yok fakat çok fazla yoruldum
Bir ötekiyle daha önce derin ilişki kurmadıysanız, bu demek oluyor ki bir ötekiyle derin ilişki eşittir belirsizlik. O belirsizliğe rağmen o ilişkide durmaya çalışmaktansa kaçmak daha konforlu duyuluyor.
@@psikolog.seziltombul çok teşekkürler cevabınız için. daha önce deneyimlemediğim için belirsizlik korkum var sanırım evet. konfor alanından çıkmak şart
yakınlasmak bağ kurma ihtiyacım var evet ilk aylar çok güzel gidiyor her sey ama sonra bir seyler oluyor ben farkına varmadan ve kendimi çekmeye başlıyorum. sabote ediyorum. 1 hafta boyunca stres içinde yasadım uyuyamadım yemek yiyemedim kendimi anlayamadığım için. Onu cok seviyorum evet ama işte o bağın güclendiğini derinlestiğini anladığım an ya da bana bağlandığını cok sevdiğini anladığım an bir uzaklasmaya giriyorum kendi içimde. Derin ikişkiler beni korkutuyor. Bende ayrıldım hiç istemeyerek suan pismanım evet belki ilişki içindeyken çözülebilcek bir seydi bu bağ kurma ama ben konfor alanıma geri dönmeyi tercih ettim. Şimdi tekrar yazsam olsak yine aynı seyler mi olcak ben yine streslencek miyim kacıcak mıyım bilmiyorum. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Hem aile ilişkikerimde hemde gecmis romantik ilişkilerimde üzerimde kalan bir sey var ve bunların yükünden kurtulmak istiyorum . bir insana kendimi tam olarak vermek bağlanmak onu her seyimi ortaya koyarak sevmek istiyorum. Ama işler ciddiye binince kacıyorum bağ güçlencek diye. Eski sevgilimle tekrar bir arada olmak istiyorum evet ama onu ya tekrar üzersem ve iyileşemezsem ona umut veririm diye düşünüyorum ama iyi de olabilirim evet bu da var. bilmiyorum ya cok karısık her sey. cevap verirseniz cok sevinirim💗🌻
@@Uyyyyy-bh3vx merhabalar. Sana şöyle tavsiye verebilirim kaçma dürtüsü geldiğinde kaçma yani yapılacak sey bu bir nevi. ya da olumsuz düsünceler geldiğinde bunu olumluya cevirmeye calıs. Partnerinden kacmak için kusur aradığını farkettiğin an, onun iyi ve seni basta cok etkileyen yanlarına odaklan. Ben yurdumun sağladığı psikolog ile 3 kere görüştüm, İyi geldi bana zaten kendimde psikoloji öğrencisi olduğum için bu konuda farkındalığım yüksek. Onun dısında Kendin okumalar yapabilirsin bağlanmayla ilgili. Bağlanma, Çocuklukta Boşluk Hissi, Hayatı yeniden kesfedin gibi kitapları okumanı öneririm. Onun dısında partnerinle konuşmalısın yani onun desteği olmadan bu pek de kolay çözebileceğin bir sorun değil. Dediğim gibi yardım almak bir uzmandan seni iyileşmeye bir adım daha yaklaştıracak. Sevginden eminsen seviyorum diyebiliyorsan gerisi hallolur bir sekilde. Ve en önemlisi kendine zaman vermen hızlıca oldu bittiye getirilecek bir konu değil bağlanma. 🙏🏻🙏🏻
Selam naptiniz eski sevgilinize dondunuz mu veya terapi aldınız mı.. Ben de yakın zamanda kacingan biri tarafından terk edildim ve biraz anlamak istiyorum
Kaçıngan bir insan konfor alanından çıkıp insana derinden bağlanmak istiyorsa kaygılı bir insana dönüşüyor. Çünkü seçtiği de kaçıngandır. Bu yüzden de kendi silahıyla kendisini öldürüyor. Ne için? Sevgi için. Bir tutam için..
Merhabalar Arzu ben. Geçen psikoloğa gittiğimde bana kaçıngan bağlanma var sende demişti çok samimi olduğumuzdan ötürü elbette.. Bende araştırmaya başladım. Ve sizin videonuza denk geldim. Evet gerçekten de öyle. Ama bu hep böyle sürmemeli. Ben bu durumdan çok çok rahatsız oluyorum. 20 yaşıma giricem ve erkek biriyle buluşup konuşmuslugum yoktur. Ağladığım zamanlarda birine sarılmaktan çok çekiniyorum. ( Anneme ) . Bunun eksikliğini nasıl kapatabilirim inanın ki bilmiyorum. Teşekkür ederimm 💗
Merhaba Arzu Hanım, ilişkiyle bozulan ilişkiyle düzelir. Yani zamanında kimlerle olan ilişkilerinizde duygusal yara almaktan korktunuz da karşı cinsten biriyle iletişime geçmek, anne ile sarılmak çekinme hissettirecek bir yer oldu… Güvenebildiğiniz, size terapi odasında tanı koyan değil de oda içerisinde tamamen sizi, duygunuzu anlamaya odaklanan, tanıyı sadece yol haritası için kendi cebinde tutan bir terapist ile çalışma fırsatı yakalarsanız, eksik hissettiğiniz alanlar terapistinizle olan sağlıklı ilişkiyle şifa bulabilir.
İlişkiyle bozulan ilişkiyle düzelir. Güvenebileceğiniz bir terapist ile güvenli ilişki kurabilirseniz, dış dünyada da rahat hissedebileceğiniz güvenli ilişkiler için kapı aralanabilir.
O kadar ben ki…
Doğduğumdan beri hep çok hırslı ve başarılı bir çocuktum. Fakat ailem yaptığım hiçbir şeyi takdir etmezdi. Daha ilkokulda bana saldıran bir çocuğa kendimi savunmak için karşılık verdiğimde kim bilir ne yaptın da sana vurdu diye suçlandığım, bir konuda inat edip, dağ gezisinde söz dinlemediğim için, anne baba sözü dinlemezsen sonuçlarına katlanırsın mantığıyla arabadan indirilip 1 saat boyunca dağda yalnız bırakıldığım gibi yüzlerce örneği olan bir çocukluk geçirdim. Annemle babam çok iyi anlaşırlar. Ama o kadar kendilerine odaklılar ki, beni hiç görmediler, babama da anneme de hiç sarılmadım mesela. Şimdi ayrı evde yaşıyorum, onları ziyaret ettiğimde babamı hiç öpemem, tokalaşamam, annemle de tokalaştığımda çok garip hissediyorum hala. Öpmek tokalaşmak istemiyorum ama mecburen yapıyorum. Hal böyle olunca beni hiç sevmeyen, hiç çaba göstermeyen bir ilişkinin içinde tam 5 yıl kaldım. En son kendimi sıyırmak istedim ama ondan sıyrılmam da bir 5 yılımı daha aldı. Ondan sonraki ilişkilerimde de fiziksel temas ve fedakarlık bana çok saçma geldiği için bir türlüsü ilişkilerime adapte olamadım. Sürekli “nasılsa gidecek, nasılsa bitecek, bana iyilik yapması saçma, ona emek sarf etmem saçma” bakış açısıyla ilişkilerimi bir şekilde bahaneler bularak bitirdim. En yakın arkadaşım bile bana “sana sarılmak istiyorum ama senden çekiniyorum, sanki sana sarılmak istediğimde bu karşılığı senden bulamayacak gibi hissediyorum” demişti, aklımdan hiç çıkmaz. Şu an 30 yaşındayım. Sevginin ne olduğunu bilmediğim için yaklaşık 1 yıl düzenli terapi aldım. Bu terapinin yaklaşık 6 ayı hemen hemen her seansta ağladım. Öfke problemlerim vardı çok şükür çözdüm. Birçok sorunun kaynağını bulduk psikoloğumla. Şu an beni seven ve bana dokunduğunda çok mutlu olduğum bir ilişkim var.
Sözün özü, Sezil hanımın da dediği gibi hayatımıza giren herkes farklı biri. Yaşadıklarımızı başkasına mal etmemeliyiz.
Ve benim naçizane yorumum, eğer bu tarz bir sorunu kendinizde görüyorsanız, düzenli terapi alıp kendimizce doğru yolu bulduktan sonra, hayatımıza gerçekten de tam istediğimiz gibi arkadaşlıklar ve ilişkiler girebilir. Dışarıda bizim kafa yapımıza uyan bir sürü insan varmış, sadece biz göremiyormuşuz.
Şuan geleceğe umutla baktığım, iyi niyetimi görmeyenden kimseyi suçlamadan uzaklaştığım, görebilenle karşılıklı emekler harcadığımız ilişkiler sürdürüyorum ve kafam hiç olmadığı kadar rahat, içim hiç olmadığı kadar huzurlu, ve erkek arkadaşımla ilk kez kendimi güvende hissettiğim bir ilişki içindeyim.
İyi ki bu video var olmuş, kendimizi anlamamız için harika bir çalışma, Sezil hanıma çok teşekkür ederim 💜
Kaleminize sağlık. O kadar net ifade etmişsiniz ki yazdıklarınızın duygusu buraya kadar geldi. Gerçekten çok zorlayıcı bir aile ilişkisinin içinden çıkmışsınız, özellikle dağda ödemeniz gerektiği düşünülmüş olan bedel… Ama kendinize sahip çıkmışsınız, üzerinizde çalışıp hayatınızı sizin yönettiğiniz, bilinçli seçimler yaparak sağlıklı ilişkiler ve sağlıklı bir yaşam inşa ettiğiniz bir yerdesiniz, bunu duymak çook mutluluk verici! ♥️ paylaşımınız için teşekkür ederim 🙏🏾
Herkes çocuk doğurabilir/ çocuk yapabilir. Ama herkes iyi bir ebeveyn olamıyor maalesef.
Cidden çok kötü bir şey,özellikle seni geceleri korkudan uyutmuyor.Tüm günün bunu düşünerek geçiyor,yine de ne yapsan o his geçmiyor
hayatımda kendim hariç kimseyle derin ilişkiler kuramadım. ailem, arkadaşlarım veya duygusal bir ilişkide. hiçkimse gerçek beni tam anlamıyla tanımıyor, bilmiyor. kendimi açamıyorum. ilişkinin derinleşme ihtimalini hissettiğim an kaçıyorum. korkuyorum. derininde neler yatıyor hiçbir fikrim yok fakat çok fazla yoruldum
Bir ötekiyle daha önce derin ilişki kurmadıysanız, bu demek oluyor ki bir ötekiyle derin ilişki eşittir belirsizlik. O belirsizliğe rağmen o ilişkide durmaya çalışmaktansa kaçmak daha konforlu duyuluyor.
@@psikolog.seziltombul çok teşekkürler cevabınız için. daha önce deneyimlemediğim için belirsizlik korkum var sanırım evet. konfor alanından çıkmak şart
yakınlasmak bağ kurma ihtiyacım var evet ilk aylar çok güzel gidiyor her sey ama sonra bir seyler oluyor ben farkına varmadan ve kendimi çekmeye başlıyorum. sabote ediyorum. 1 hafta boyunca stres içinde yasadım uyuyamadım yemek yiyemedim kendimi anlayamadığım için. Onu cok seviyorum evet ama işte o bağın güclendiğini derinlestiğini anladığım an ya da bana bağlandığını cok sevdiğini anladığım an bir uzaklasmaya giriyorum kendi içimde. Derin ikişkiler beni korkutuyor. Bende ayrıldım hiç istemeyerek suan pismanım evet belki ilişki içindeyken çözülebilcek bir seydi bu bağ kurma ama ben konfor alanıma geri dönmeyi tercih ettim. Şimdi tekrar yazsam olsak yine aynı seyler mi olcak ben yine streslencek miyim kacıcak mıyım bilmiyorum. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Hem aile ilişkikerimde hemde gecmis romantik ilişkilerimde üzerimde kalan bir sey var ve bunların yükünden kurtulmak istiyorum . bir insana kendimi tam olarak vermek bağlanmak onu her seyimi ortaya koyarak sevmek istiyorum. Ama işler ciddiye binince kacıyorum bağ güçlencek diye. Eski sevgilimle tekrar bir arada olmak istiyorum evet ama onu ya tekrar üzersem ve iyileşemezsem ona umut veririm diye düşünüyorum ama iyi de olabilirim evet bu da var. bilmiyorum ya cok karısık her sey. cevap verirseniz cok sevinirim💗🌻
O kadar ben ki .. aynılarını yaşıyorum :(
@@missyyyyyu terapi iyi geliyor tavsiye ederim🙏🏻
@@ayesozmn merhaba, yorumun kendi hislerime tercüman olmuş gibi… Terapiyi nereden aldın? Nasıl bir süreç oldu? Biraz bahsedebilirsen çok sevinirim🙏🏻
@@Uyyyyy-bh3vx merhabalar. Sana şöyle tavsiye verebilirim kaçma dürtüsü geldiğinde kaçma yani yapılacak sey bu bir nevi. ya da olumsuz düsünceler geldiğinde bunu olumluya cevirmeye calıs. Partnerinden kacmak için kusur aradığını farkettiğin an, onun iyi ve seni basta cok etkileyen yanlarına odaklan. Ben yurdumun sağladığı psikolog ile 3 kere görüştüm, İyi geldi bana zaten kendimde psikoloji öğrencisi olduğum için bu konuda farkındalığım yüksek. Onun dısında Kendin okumalar yapabilirsin bağlanmayla ilgili. Bağlanma, Çocuklukta Boşluk Hissi, Hayatı yeniden kesfedin gibi kitapları okumanı öneririm. Onun dısında partnerinle konuşmalısın yani onun desteği olmadan bu pek de kolay çözebileceğin bir sorun değil. Dediğim gibi yardım almak bir uzmandan seni iyileşmeye bir adım daha yaklaştıracak. Sevginden eminsen seviyorum diyebiliyorsan gerisi hallolur bir sekilde. Ve en önemlisi kendine zaman vermen hızlıca oldu bittiye getirilecek bir konu değil bağlanma. 🙏🏻🙏🏻
Selam naptiniz eski sevgilinize dondunuz mu veya terapi aldınız mı.. Ben de yakın zamanda kacingan biri tarafından terk edildim ve biraz anlamak istiyorum
Bu benim problemim inanamıyorum teşekkür ederim ❤
İzlediğin için ben teşekkür ederim 🫶
çok teşekkür ederim hersey daha anlamli suan
Ben teşekkür ederim🙏🏾
Kaçıngan bir insan konfor alanından çıkıp insana derinden bağlanmak istiyorsa kaygılı bir insana dönüşüyor. Çünkü seçtiği de kaçıngandır. Bu yüzden de kendi silahıyla kendisini öldürüyor. Ne için? Sevgi için. Bir tutam için..
O kadar haklı bir yorum ki bu.Çünkü bir türlü hangisi olduğumu çözemedim.Ama kendi silahımla kendimi vurmak düşüncesi beni yaraladı😢
Merhabalar Arzu ben. Geçen psikoloğa gittiğimde bana kaçıngan bağlanma var sende demişti çok samimi olduğumuzdan ötürü elbette.. Bende araştırmaya başladım. Ve sizin videonuza denk geldim. Evet gerçekten de öyle. Ama bu hep böyle sürmemeli. Ben bu durumdan çok çok rahatsız oluyorum. 20 yaşıma giricem ve erkek biriyle buluşup konuşmuslugum yoktur. Ağladığım zamanlarda birine sarılmaktan çok çekiniyorum. ( Anneme ) . Bunun eksikliğini nasıl kapatabilirim inanın ki bilmiyorum. Teşekkür ederimm 💗
Merhaba Arzu Hanım, ilişkiyle bozulan ilişkiyle düzelir. Yani zamanında kimlerle olan ilişkilerinizde duygusal yara almaktan korktunuz da karşı cinsten biriyle iletişime geçmek, anne ile sarılmak çekinme hissettirecek bir yer oldu… Güvenebildiğiniz, size terapi odasında tanı koyan değil de oda içerisinde tamamen sizi, duygunuzu anlamaya odaklanan, tanıyı sadece yol haritası için kendi cebinde tutan bir terapist ile çalışma fırsatı yakalarsanız, eksik hissettiğiniz alanlar terapistinizle olan sağlıklı ilişkiyle şifa bulabilir.
@@psikolog.seziltombul Çok Çok haklısınız 🥺 Teşekkür ederimm
22yasindayim doğru sağlıklı ilişkiler kuramıyorum evet galiba bende kacingan baglanan bir bireyim peki bunu nasıl alabilirim
İlişkiyle bozulan ilişkiyle düzelir. Güvenebileceğiniz bir terapist ile güvenli ilişki kurabilirseniz, dış dünyada da rahat hissedebileceğiniz güvenli ilişkiler için kapı aralanabilir.
27 yaşım var, birine (erkek birisine) güvenip kendimi ilişkiye bırakmışlığım yoktur. Kaçmak en güvenlisi gibi geliyor.
En güvenli dediğinize göre, güven duyma problemi sende var ya da karşıdakinden güven duymuyorsundur
O kadar ben ki anlattıklarınız😔😔
👍✋👋👋❤️🌼🍀💙😊🤗
Eee bu ben