برا دران و خواهران افغانی در واقع هموطنان عزیز ما هستند افغانستان تا زمان قاجاریه جزو خراسان بود زبان فارسی و ایران محدود به این نقشه فعلی نیست شامل افغانستان تاجیکستان و ماورا نحر و یا حتی هند و ...می شود. استاد مهوش و مرحوم احمد طاهر هم مال همه ایرانی ها و در واقع همه فارسی زبانان است من از نغمه های استاد مهوش واقعا حض میبرم
ازساخته های موسیقیدان بزرگ افغانستان شادروان جلیل زلاند که استاد مهوش به نحو عالی باصدای گرم وجذاب اجرا نموده اند درضمن اولین اجرای بانو مهوش درتلویزیون ایران همراه شادروان احمدظاهر درسال ۱۳۵۳ بود که بسیار مورد توجه قرارگرفت ومردم ایران بیشتر با موسیقی افغانستان آشنا شدند
دقیقا ! همانگونه هنگامی که به پاکستان میرویم باید بگوییم پیسه و نباید بگوییم پول زیرا باید به دستور زبان آن شهری که پای می گذاریم احترام گذاشت در نتیجه هنگامیکه به شهر زیبا و تاریخی هرات باستان پا می گذاریم باید یه قدامت تاریخی این شهر که در دل تابناک خود تاریخ زبان فارسی را جای داده است احترام گذاشت زیرا طبق زبان این شهر نباید به اعضای خانواده خود گفت ینگه زیرا ینگه در زبان فارسی افغانستان زیبای ما که در برگیرنده هرات تا کابلستان است ینگه به شخص فضولی از خانواده داماد می گویند که در شب زفاف و دور از چشم دیگران پشت درب اتاق عروس و داماد می نشید و یا بهتر بگویم فال گوش می ایستد تا باکره گی عروس را خبر چینی کند همناطور واژهای دیگری مانند یازنه و ایور و یا هم سونو به جای واژه زیبای عروس و نه نو به جای واژه زیبای خواهر شوهر زیرا در زبان فارسی هری نشینان هیچ کاربرد و جایگاهی در فرهنگ واژگان این شهر تاریخی که خاستگاه زبان فارسی در تاریخ منطقه است ندارد ازنجاییکه این واژه ها ریشه درست و دقیقی ندارند پس نمی توان گفت از کجا و از کدام زبان وارد زبان پشتو زبان های افغانستان شده اند شاید هم مثل واژه های بیگانه کیله به جای موز میله به جای گردش و تفریح و ماته به جای میوه خوشمزه پرتغال و یا تربوز به جای هندوانه و سبزی پالک به جای اسفناج که مانند پرتغال که کشور کریستین رونالدو است اسفناج هم واژه ای جهانی است بآنهم در کنار این واژه های بیگانه اکنون بخشی از پشتو زبان های ما به جای کاربد واژه ترشی که از عرب تا عجم تا ترک و لر ان را بکار میگیرند می گویند آچار و به بخاری هم می گویند چاری که هیچ ریشه و تاریخچه ای در زبان فارسی ما مردم افغانستان ندارد پس بیاییم بجای تعصب بر زبان دیگران دست از لجبازی برداریم و از کسی که به شما می گوید در شهر تارخی و باستانی هرات به پول نگویید پیسه دوباره از او نپرسیم چرا ؟ چون همانگونه که اشاره شد در پاکستان و هندوستان هم نباید به پیسه بگوییم پول
استاد گرامی در حفظ خداوند باشی 🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲
افتخار افغانستان خانم مهوش
برا دران و خواهران افغانی در واقع هموطنان عزیز ما هستند افغانستان تا زمان قاجاریه جزو خراسان بود
زبان فارسی و ایران محدود به این نقشه فعلی نیست شامل افغانستان تاجیکستان و ماورا نحر و یا حتی هند و ...می شود. استاد مهوش و مرحوم احمد طاهر هم مال همه ایرانی ها و در واقع همه فارسی زبانان است
من از نغمه های استاد مهوش واقعا حض میبرم
واقعآ صدای قشنگ ناب از استاد مهوش یاد از گذشته های از زندگی خود افتادم موفق کامگار باشید
خداوند همیشه در هر جایی کی باشید خوش آرام باشید 🙏🙏🙏 جنت فردوس جایت بی بی حاجی (خانم مهوش)
خیلی خیلی عالی بود دمت گرم واغن خیلی خوب هست آهنگ های. استاد مهوش ❤❤❤❤❤❤❤
چیقدر سخته خدایا
چیقدر سخته خدایا
عالی عالی عالی
Как прекрасно поет, мое сердце улетело на седьмое небо. Хочется слушать и слушать. 💕❤️💖💕❤️💖🌹🙏🌹💖❤️💕💖❤️💕
محبوب دلها خانم مهوش گرامی هزاران درود ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🏳️🌈🏳️🌈🏳️🌈🏳️🌈🏳️🌈🏳️🌈🏳️🌈🏳️🌈🏳️🌈🏳️🌈🏳️🌈🏳️🌈
حیدر سلیم اسما
خانم بزرگ، الگو براى زنان رنج ديده افغانستان محترم استاد محوش ❤️
❤❤❤❤❤❤❤❤
😅😅😅😅
ندارددراین.شهرهیچ.گوهرشناسی
مطاع.خویش.جای.دگرمی.فرستم....شیداحبیبی
ازساخته های موسیقیدان بزرگ افغانستان شادروان جلیل زلاند که استاد مهوش به نحو عالی باصدای گرم وجذاب اجرا نموده اند درضمن اولین اجرای بانو مهوش درتلویزیون ایران همراه شادروان احمدظاهر درسال ۱۳۵۳ بود که بسیار مورد توجه قرارگرفت ومردم ایران بیشتر با موسیقی افغانستان آشنا شدند
💐💐💐💐💐💐💐🌷🌷🌷🌷🌷🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🌻🌻🌻🌻🌻🌻🎄🎄🌲🌲🌲🌳🌳🌳🌴🌴🌴🌱🌱🌱🌿🌿🌿☘️☘️🍀🍀🌾🌾🌾💐💐💐🌸🌸🌸🌺🌺🌺🌼🌼🌼🌼
دقیقا ! همانگونه هنگامی که به پاکستان میرویم باید بگوییم پیسه و نباید بگوییم پول زیرا باید به دستور زبان آن شهری که پای می گذاریم احترام گذاشت در نتیجه هنگامیکه به شهر زیبا و تاریخی هرات باستان پا می گذاریم باید یه قدامت تاریخی این شهر که در دل تابناک خود تاریخ زبان فارسی را جای داده است احترام گذاشت زیرا طبق زبان این شهر نباید به اعضای خانواده خود گفت ینگه زیرا ینگه در زبان فارسی افغانستان زیبای ما که در برگیرنده هرات تا کابلستان است ینگه به شخص فضولی از خانواده داماد می گویند که در شب زفاف و دور از چشم دیگران پشت درب اتاق عروس و داماد می نشید و یا بهتر بگویم فال گوش می ایستد تا باکره گی عروس را خبر چینی کند همناطور واژهای دیگری مانند یازنه و ایور و یا هم سونو به جای واژه زیبای عروس و نه نو به جای واژه زیبای خواهر شوهر زیرا در زبان فارسی هری نشینان هیچ کاربرد و جایگاهی در فرهنگ واژگان این شهر تاریخی که خاستگاه زبان فارسی در تاریخ منطقه است ندارد ازنجاییکه این واژه ها ریشه درست و دقیقی ندارند پس نمی توان گفت از کجا و از کدام زبان وارد زبان پشتو زبان های افغانستان شده اند شاید هم مثل واژه های بیگانه کیله به جای موز میله به جای گردش و تفریح و ماته به جای میوه خوشمزه پرتغال و یا تربوز به جای هندوانه و سبزی پالک به جای اسفناج که مانند پرتغال که کشور کریستین رونالدو است اسفناج هم واژه ای جهانی است بآنهم در کنار این واژه های بیگانه اکنون بخشی از پشتو زبان های ما به جای کاربد واژه ترشی که از عرب تا عجم تا ترک و لر ان را بکار میگیرند می گویند آچار و به بخاری هم می گویند چاری که هیچ ریشه و تاریخچه ای در زبان فارسی ما مردم افغانستان ندارد
پس بیاییم بجای تعصب بر زبان دیگران دست از لجبازی برداریم و از کسی که به شما می گوید در شهر تارخی و باستانی هرات به پول نگویید پیسه دوباره از او نپرسیم چرا ؟ چون همانگونه که اشاره شد در پاکستان و هندوستان هم نباید به پیسه بگوییم پول
افتخار افغانستان خانم مهوش