Калі нехта кажа: «Бывай!» - гэта шчэ не значыць - канец. І хаця ў канвульсіях край, рана канстатаваць смерць. І хаця не відаць - куды, і надзея - ні на каго, Ты паслухай: звіняць званы. Гэта з намі гаворыць Бог. Гэта - скрозь цемру прамень. Гэта - вецер, што рве смугу. Гэта - новы сонечны дзень. Гэта - праз забароны рух. Гэта - годна падняты сьцяг. Гэта - шыхт, што гатовы ў бой. Гэта - крыж на тваіх плячах. Гэта - людзі разам з табой. Гэта - тысячы моцных ног, што пячатаюць цьвёрды рытм. Гэта - не яны бачыць Бог: гэта - мы! Гэта - мы! Ты пачуеш: зьвіняць званы. Калі здольна пачуць душа Голас продкаў з далечыні, голас, што не заглушыць час, Голас памяці гэтай зямлі, гэтых рэчак, гэтых лясоў, Тых народаў, што тут жылі… Ты паслухай: мацнее звон. Гэта - скрозь цемру прамень. Гэта - вецер, што рве смугу. Гэта - новы сонечны дзень. Гэта - праз забароны рух. Гэта - годна падняты сьцяг. Гэта - шыхт, што гатовы ў бой. Гэта - крыж на тваіх плячах. Гэта - людзі разам з табой. Гэта - тысячы моцных ног, што пячатаюць цвёрды рытм. Гэта - не яны, бачыць Бог, гэта - мы! Гэта - мы! Калі нехта кажа: «Бывай!» - гэта шчэ не значыць - канец. І хаця ў канвульсіях край, рана канстатаваць сьмерць. І хаця не відаць - куды, і надзея - ні на каго, Ты паслухай: звіняць званы. Гэта з намі гаворыць Бог.
Паказальна, канешне, як цераз цэлае пакаленне, амаль чвэрць стагоддзя, якія прайшлі з 1996 года, песня і альбом застаюцца актуальнымі і сёння. Відаць таму, што было нешта пазачасовае зафіксавана ў словах і настроі, штосьці сутнаснае. І сваё, беларускае.
Загадкавая нацыя існуе на Зямлі, Апошнімі стагоддзямі завуць іх Беларусы, А перад тым яны былі і Ліцвіны, і Дрыгавічы, і Крывічы... Цікавая гісторыя, няпросты лёс, І заняпады розныя і ўздымы народ гэты руплівы перанёс... Знішчалі іх - яны жылі! Традыцыі, культуру, і мову бераглі... Яны ўздымаліся пасля навалы, Бо карані і звычаі зноў прарасталі Ў пакаленьнях новых з глыбіні... З глыбіні духоўнай і натхнення неўміручага да Незалежнасці. Каб вольна гаспадарыць на сваёй зямлі, Каб чыстую ваду з крыніцы піць, Па ягады, грыбы ў лес хадзіць, У блакіт нябёс глядзець з надзеяй, Кахаць, дзяцей узгадаваць, з унукаў цешыцца... І проста вольна жыць. Жыве Беларусь! Жыве Вечна!
@lenivica як былі хатаскрайнікамі так і засталіся. Як былі топ-10 тэмаў для спрэчак у дамавых/дваравых чатах за парковачнае месца для машыны так і засталося. Аб чым вы? Можа "палітыкі" пачалі праўду казаць? Навуковую сухую безпрыстрасную праўду. Не. Палітызавалі і змяшалі ўсё: ад гісторыі да паняццяў этнасу, нацыі, грамадзянства. Жлобства, грызня, тупасць, неадукаванасць, злоба, сытая інфантыльнасць.
Калі нехта кажа: «Бывай!» - гэта шчэ не значыць - канец.
І хаця ў канвульсіях край, рана канстатаваць смерць.
І хаця не відаць - куды, і надзея - ні на каго,
Ты паслухай: звіняць званы. Гэта з намі гаворыць Бог.
Гэта - скрозь цемру прамень. Гэта - вецер, што рве смугу.
Гэта - новы сонечны дзень. Гэта - праз забароны рух.
Гэта - годна падняты сьцяг. Гэта - шыхт, што гатовы ў бой.
Гэта - крыж на тваіх плячах. Гэта - людзі разам з табой.
Гэта - тысячы моцных ног, што пячатаюць цьвёрды рытм.
Гэта - не яны бачыць Бог: гэта - мы! Гэта - мы!
Ты пачуеш: зьвіняць званы. Калі здольна пачуць душа
Голас продкаў з далечыні, голас, што не заглушыць час,
Голас памяці гэтай зямлі, гэтых рэчак, гэтых лясоў,
Тых народаў, што тут жылі… Ты паслухай: мацнее звон.
Гэта - скрозь цемру прамень. Гэта - вецер, што рве смугу.
Гэта - новы сонечны дзень. Гэта - праз забароны рух.
Гэта - годна падняты сьцяг. Гэта - шыхт, што гатовы ў бой.
Гэта - крыж на тваіх плячах. Гэта - людзі разам з табой.
Гэта - тысячы моцных ног, што пячатаюць цвёрды рытм.
Гэта - не яны, бачыць Бог, гэта - мы! Гэта - мы!
Калі нехта кажа: «Бывай!» - гэта шчэ не значыць - канец.
І хаця ў канвульсіях край, рана канстатаваць сьмерць.
І хаця не відаць - куды, і надзея - ні на каго,
Ты паслухай: звіняць званы. Гэта з намі гаворыць Бог.
Ця пісня буде жити вічно.
Дуже сильні слова,
Песня за душу бярэ. Жыве Беларусь!
Яскравае выкананне!
Цудоўная песня і цудоўнае выкананне!
Паказальна, канешне, як цераз цэлае пакаленне, амаль чвэрць стагоддзя, якія прайшлі з 1996 года, песня і альбом застаюцца актуальнымі і сёння. Відаць таму, што было нешта пазачасовае зафіксавана ў словах і настроі, штосьці сутнаснае. І сваё, беларускае.
Сапраўдны гімн, які перажыве не адно стагоддзе!
Жыве Беларусь! І будзе жыць вечна! У памяці, у песьнях, у крыві.
Трэба у кожны двор!!
Загадкавая нацыя існуе на Зямлі,
Апошнімі стагоддзямі завуць іх Беларусы,
А перад тым яны былі і Ліцвіны, і Дрыгавічы, і Крывічы...
Цікавая гісторыя, няпросты лёс,
І заняпады розныя і ўздымы народ гэты руплівы перанёс...
Знішчалі іх - яны жылі!
Традыцыі, культуру, і мову бераглі...
Яны ўздымаліся пасля навалы,
Бо карані і звычаі зноў прарасталі
Ў пакаленьнях новых з глыбіні...
З глыбіні духоўнай і натхнення неўміручага да Незалежнасці.
Каб вольна гаспадарыць на сваёй зямлі,
Каб чыстую ваду з крыніцы піць,
Па ягады, грыбы ў лес хадзіць,
У блакіт нябёс глядзець з надзеяй,
Кахаць, дзяцей узгадаваць, з унукаў цешыцца...
І проста вольна жыць.
Жыве Беларусь! Жыве Вечна!
Любімы выканаўца. Любімыя песьні жыцця.
Потрясающий текст!
Вельми патрыятычна👏👏👏👍👍👍
Вельмi прыгожа!!!
Песня настоялась
Świetny tekst tej piosenki
ГЕНІАЛЬНО! Наче про Україну сьогодні, 26.09.24...
Звяняць званы.... Але ж звон быў падманны! Прывітанне з 2020.
@lenivica што-та змянілася? Маааасква мудра-нямудрая?
@lenivica як былі хатаскрайнікамі так і засталіся. Як былі топ-10 тэмаў для спрэчак у дамавых/дваравых чатах за парковачнае месца для машыны так і засталося.
Аб чым вы?
Можа "палітыкі" пачалі праўду казаць? Навуковую сухую безпрыстрасную праўду. Не. Палітызавалі і змяшалі ўсё: ад гісторыі да паняццяў этнасу, нацыі, грамадзянства. Жлобства, грызня, тупасць, неадукаванасць, злоба, сытая інфантыльнасць.
І маніпуляцыя на маніпуляцыі.
Вялікі дзякуй аўтару
Запаздалая прэм’ера колькі гадоў гэтыя запісы ў шуфлядзе бяз руху ляжалі?
Якасць гуку такая сабе, але песня цудоўная
❤❤❤❤
!
Звучит как плохая запись Цоя. Но мне понравилось. Автор! Давай жги на новый лад. Мы споём!
Падобна на Цоя 1986.. Згодзен
@Mad Tamara Значна. Дзякую. Шчыра.
Гэта - скрозь цемру прамень.
🤍❤️🤍
А чаму так ціха ці я аглух?
Prabaccie, alie mahčyma vy agłuchli. Ja ûśio dobra čuju
Моцна і пякуча, але 26 гадоу́ прайшло бяз зьмен, мусіць песні апынулася мала, нада нешта большае.
Адказ просты - зброя.