Πού Χάθηκες, Αγάπη

Γιάννης Αριστοτέλης Ζυγούρης
--
στίχοι'
--
Πού Χάθηκες, Αγάπη
--
Πού χάθηκες, αγάπη, στ’ ατέλειωτα σκοτάδια,
στους δρόμους που περπάτησα, με μυστικά σημάδια.
Τα βράδια σε ζητούσα, μα πάντα ήσουν μακριά,
σαν όνειρο που έσβησε, χωρίς μια αγκαλιά.
---
Πού χάθηκες, αγάπη, σε ποιο λιμάνι ξένο,
σ’ αναζητώ στα κύματα, μα νιώθω πια χαμένο.
Η θάλασσα φωνάζει, μα η φωνή σου σιωπή,
πού χάθηκες, αγάπη, σε ποιας νυχτιάς την άκρη;
---
Τα λόγια που δεν είπαμε, γίναν σκιές στον δρόμο,
κι η νύχτα που δεν ζήσαμε, σκοτάδι δίχως νόμο.
Τώρα η καρδιά μου σπάει, σαν άνεμος βουβός,
και τρέχω να σε βρω ξανά, στον κόσμο τον κρυφό.
---
Πού χάθηκες, αγάπη, σε ποιο λιμάνι ξένο,
σ’ αναζητώ στα κύματα, μα νιώθω πια χαμένο.
Η θάλασσα φωνάζει, μα η φωνή σου σιωπή,
πού χάθηκες, αγάπη, σε ποιας νυχτιάς την άκρη;
---
Ίσως σε μια στιγμή, να βρούμε φως,
μα θα ‘ναι αργά για μας, ο χρόνος μας κλειστός.
Μα αν η αγάπη ζει, σε όνειρα κρυφά,
θα σ’ ανταμώσω εκεί, στου ουρανού τα βάθη ξανά.
---
Πού χάθηκες, αγάπη, σε ποιο λιμάνι ξένο,
σ’ αναζητώ στα κύματα, μα νιώθω πια χαμένο.
Η θάλασσα φωνάζει, μα η φωνή σου σιωπή,
πού χάθηκες, αγάπη, σε ποιας νυχτιάς την άκρη;