"Έχουμε και λέμε... Παλιά μου τέχνη κόσκινο, πόσο θα μ' αγαπούσες στο μνημόσυνο, πόσο σου πάει το κόκκινο... Δεν άγγιξα καμιά ομορφιά κι ανώφελο να προσπαθήσω ακόμα μια φορά... Θα αποτύχω ξανά κατ' εμέ και κατά τα στατιστικά. Δεν περιμένω στη σειρά, λέω να φύγω. Κι ότι δε γράψω, πνίγω στο νερό μα αν δε σου γράψω θα πνιγώ. Στη χειρότερη μου έκδοση με ένα παλιοεαυτό κυκλοφορώ. Δεν είχα κάτι να σου πω, ξες απλά, κυλάνε οι μέρες απλά δίχως πολλά, δίχως τίποτα βασικά, ίδιες ταινίες. Πρωί σχολή, μεσημέρι λευκό και βράδυ σπίτι, δυο ξήγες και κάτι αϋπνίες. Νοσταλγώ μέρες πέρα από φαντασίες, τουλάχιστον τα καταφέραμε, να απορρίψουμε τη Γη που μας απέρριψε. Καθόλου δε μου έλειψε το εσύ, μου 'λειψε ότι γινόμασταν μαζί δυο απέραντοι εγωισμοί. Ποτέ δεν ήτανε γραφτό, το γράψαμε εμείς αυτό. Δε θα σου έγραφα μα ξέρεις σε μισώ κι είναι αντάξιο αυτό του αγαπώ, έστω σε μένα, τελειωμένα. Περπάτημα παρατηρώντας την αστική τρέλα, ψιθυρίζω κάτι στίχους στα χαμένα που κολλάνε μοναχά άμα το δεις πιο αφηρημένα. Τέσσερις τοίχοι πιο κλειστοί και κάθε μέρα. Ξυπνώ στα γρήγορα δίχως χρόνο για καλημέρα. Μία καλή ημέρα έχασα τα πάντα που λες, μα τι τα θες, στους ανάποδους μόνο αναποδιές. Θα κρατήσω να θυμάμαι δυο ουλές κι ένα παράπονο, απ' τον Άτοπο στον Χάρη κι απ' τον Χάρη στον Χαράλαμπο. Είναι ανάλογο το ποιόν καλείς και ποιος θα βγει, αν θα 'μαι ήσυχος ή αν θα ξαναμαλώσω στη σχολή. Ημέρα Σάββατο κι εγώ να απολαμβάνω τη σιωπή, να απολαμβάνω ότι πεθαίνουμε για μια στιγμή ζωής. Στον ύπνο σου νεκροί με τραβάν απ' την άλλη, μου φωνάζεις να μην πάω, τους κλοτσάω και γυρνάω το κεφάλι. Είναι πολύ κακό σημάδι πως με θέλουν. Μα ακόμα πιο κακό είναι πως τώρα τελευταία με καταφέρνουν. Δε θα φύγω όσο κι αν θέλουν, όσο κι αν θέλω. Δε μου αρέσει μα είναι μια κακή συνήθεια να αναπνέω. Όταν την κάνετε να πείτε ότι φταίω, γιατί έβγαινα ο κακός όταν άγγιζα κάτι ωραίο κι ας μην ήμουν ο κακός. Κάθε σχέση μια ταινία, ένα σενάριο κι ο άλλος σκηνοθεσία, κι ας μην ήμουν ο κακός. Τώρα πια η ουσία, το έργο γράφτηκε και τέλειωσε κι εμείς να προσπαθούμε να σηκώσουμε και πάλι την αυλαία που απ' τα δυο μας χέρια έπεσε μα δεν. Ενήλικα βρέφη που ζουν το ψυχικό καρτέλ. Δεν έμεινε ούτε μήλο πια. Έχουμε αδειάσει την Εδέμ παιδιά. Τραβάτε σ' άλλη γειτονιά..."
Καθόλου δε μου έλειψε το εσύ, μου 'λειψε ότι γινόμασταν μαζί δυο απέραντοι εγωισμοί. Ποτέ δεν ήτανε γραφτό, το γράψαμε εμείς αυτό. Δε θα σου έγραφα μα ξέρεις σε μισώ κι είναι αντάξιο αυτό του αγαπώ, έστω σε μένα μπράβο ρε αλάνι
χαρη, αυτο ειναι απο τα ααγαπημενα μου εργα τεχνης σου. να ξες οτι ειμαστε μαζι σου σε ολα, οσο μας βοηθας καθημερινα εσυ με τα κομματια σου. και οχι ... δεν σε διαλεγουμε μονο στις χειροτερες μας νυχτες... σαλονικα 24
τουλάχιστον τα καταφέραμε, να απορρίψουμε τη Γη που μας απέρριψε. Καθόλου δε μου έλειψε το εσύ, μου 'λειψε ότι γινόμασταν μαζί δυο απέραντοι εγωισμοί. Ποτέ δεν ήτανε γραφτό, το γράψαμε εμείς αυτό. Δε θα σου έγραφα μα ξέρεις σε μισώ κι είναι αντάξιο αυτό του αγαπώ, έστω σε μένα, τελειωμένα.
"Έχουμε και λέμε...
Παλιά μου τέχνη κόσκινο, πόσο θα μ' αγαπούσες στο μνημόσυνο,
πόσο σου πάει το κόκκινο...
Δεν άγγιξα καμιά ομορφιά κι ανώφελο να προσπαθήσω ακόμα μια φορά...
Θα αποτύχω ξανά κατ' εμέ και κατά τα στατιστικά.
Δεν περιμένω στη σειρά, λέω να φύγω.
Κι ότι δε γράψω, πνίγω στο νερό μα αν δε σου γράψω θα πνιγώ.
Στη χειρότερη μου έκδοση με ένα παλιοεαυτό κυκλοφορώ.
Δεν είχα κάτι να σου πω, ξες απλά, κυλάνε οι μέρες απλά δίχως πολλά, δίχως τίποτα βασικά,
ίδιες ταινίες. Πρωί σχολή, μεσημέρι λευκό και βράδυ σπίτι, δυο ξήγες και κάτι αϋπνίες.
Νοσταλγώ μέρες πέρα από φαντασίες, τουλάχιστον τα καταφέραμε,
να απορρίψουμε τη Γη που μας απέρριψε. Καθόλου δε μου έλειψε το εσύ, μου 'λειψε ότι γινόμασταν μαζί δυο απέραντοι εγωισμοί. Ποτέ δεν ήτανε γραφτό, το γράψαμε εμείς αυτό.
Δε θα σου έγραφα μα ξέρεις σε μισώ κι είναι αντάξιο αυτό του αγαπώ, έστω σε μένα, τελειωμένα.
Περπάτημα παρατηρώντας την αστική τρέλα, ψιθυρίζω κάτι στίχους στα χαμένα που κολλάνε μοναχά άμα το δεις πιο αφηρημένα. Τέσσερις τοίχοι πιο κλειστοί και κάθε μέρα. Ξυπνώ στα γρήγορα δίχως χρόνο για καλημέρα. Μία καλή ημέρα έχασα τα πάντα που λες, μα τι τα θες, στους ανάποδους μόνο αναποδιές.
Θα κρατήσω να θυμάμαι δυο ουλές κι ένα παράπονο, απ' τον Άτοπο στον Χάρη κι απ' τον Χάρη στον Χαράλαμπο. Είναι ανάλογο το ποιόν καλείς και ποιος θα βγει, αν θα 'μαι ήσυχος ή αν θα ξαναμαλώσω στη σχολή.
Ημέρα Σάββατο κι εγώ να απολαμβάνω τη σιωπή, να απολαμβάνω ότι πεθαίνουμε για μια στιγμή ζωής.
Στον ύπνο σου νεκροί με τραβάν απ' την άλλη, μου φωνάζεις να μην πάω, τους κλοτσάω και γυρνάω το κεφάλι.
Είναι πολύ κακό σημάδι πως με θέλουν. Μα ακόμα πιο κακό είναι πως τώρα τελευταία με καταφέρνουν.
Δε θα φύγω όσο κι αν θέλουν, όσο κι αν θέλω. Δε μου αρέσει μα είναι μια κακή συνήθεια να αναπνέω.
Όταν την κάνετε να πείτε ότι φταίω, γιατί έβγαινα ο κακός όταν άγγιζα κάτι ωραίο κι ας μην ήμουν ο κακός.
Κάθε σχέση μια ταινία, ένα σενάριο κι ο άλλος σκηνοθεσία, κι ας μην ήμουν ο κακός. Τώρα πια η ουσία, το έργο γράφτηκε και τέλειωσε κι εμείς να προσπαθούμε να σηκώσουμε και πάλι την αυλαία που απ' τα δυο μας χέρια έπεσε μα δεν. Ενήλικα βρέφη που ζουν το ψυχικό καρτέλ.
Δεν έμεινε ούτε μήλο πια. Έχουμε αδειάσει την Εδέμ παιδιά. Τραβάτε σ' άλλη γειτονιά..."
Μια καλή ημέρα έχασα τα πάντα που λες.. μα τι τα θες, *στους ανάποδους μόνο αναποδιές..*
Καθόλου δε μου έλειψε το εσύ, μου 'λειψε ότι γινόμασταν μαζί δυο απέραντοι εγωισμοί. Ποτέ δεν ήτανε γραφτό, το γράψαμε εμείς αυτό. Δε θα σου έγραφα μα ξέρεις σε μισώ κι είναι αντάξιο αυτό του αγαπώ, έστω σε μένα
μπράβο ρε αλάνι
χαρη, αυτο ειναι απο τα ααγαπημενα μου εργα τεχνης σου.
να ξες οτι ειμαστε μαζι σου σε ολα, οσο μας βοηθας καθημερινα εσυ με τα κομματια σου. και οχι ... δεν σε διαλεγουμε μονο στις χειροτερες μας νυχτες...
σαλονικα 24
Χάρη από τα αγαπημένα μου, σαν σύνολο τεχνικής-αισθητικής. Adox εγγύηση. Αφιερωμένο στου καθενός την Εδέμ.
τουλάχιστον τα καταφέραμε,
να απορρίψουμε τη Γη που μας απέρριψε. Καθόλου δε μου έλειψε το εσύ, μου 'λειψε ότι γινόμασταν μαζί δυο απέραντοι εγωισμοί. Ποτέ δεν ήτανε γραφτό, το γράψαμε εμείς αυτό.
Δε θα σου έγραφα μα ξέρεις σε μισώ κι είναι αντάξιο αυτό του αγαπώ, έστω σε μένα, τελειωμένα.
... Για κάποιο λόγο με έκανες χαρούμενο.
Μπράβο Χάρη συνέχισε έτσι και εμείς μαζί σου!!
Σε ακούω και ανατριχιάζω,συνέχισε να με εμπνέεις να συνεχίζω να προσπαθώ.
Καθόλου δεν μου έλειψε το εσύ,μου λειψε ότι γινόμασταν μαζί δύο απέραντοι εγωισμοί.Ποτέ δεν ήτανε γραφτό το γράψαμε εμείς αυτό-
στους ανάποδους μόνο αναποδιές
Όμορφο τραγούδι
Νοσταλγώ μέρες πέρα από φαντασίες, τουλαχιστον τα καταφεραμε ..
Καθόλου δεν μου έλειψε το εσύ
Μου έλειψε ότι γινόμασταν μαζί δύο απέραντοι εγωισμοι
@@kostas7524 !
Ποτέ δεν ήτανε γραφτό, το γράψαμε εμείς αυτό.
Δε μαρεσει μα είναι μια κακή συνήθεια να αναπνέω .....
akoma edw
αδερφακο εκλαψα μη το παρατησεις το ραπ
Δεν είσαι ο/η μονος/η :((
Κράτα γερα
Δεν είχα κάτι να σου πω, ξες απλά, κυλάνε οι μέρες απλά δίχως πολλά, δίχως τίποτα βασικά
Αδερφέ πια περιοχη είσαι;
Δε μου αρέσει, μα είναι μια κακή συνήθεια να αναπνέω.
Se petixenw se kathe komati tu esena re caxaxax
@@dp.official5 xaxax krata shmeiwseis