Porównujecie rzeczy nieporównywalne, Zbigniew Herbert to gigant intelektualny i moralny, wspaniały poeta, niezawodny człowiek. Nic dziwnego, że nie pasował do PRL i postprlowskiej rzeczywistości. Ceniony na Zachodzie obsobaczany u siebie przez ludzi malutkich jak Michnik. Patrzę na jego postawę życiową i nie mam żadnych wątpliwości co do jego statusu. Patrząc na Szymborską a jeszcze bardziej Tokarczuk - mam same wątpliwości. Znam sympatie Akademii Szwedzkiej, nie mam wątpliwości czemu nagradza jednych a sekuje drugich.
Jeszcze lepsze pytanie : dlaczego Jan Paweł 2 nie dostał pokojowego Nobla mimo że obalił komunę a matka Teresa tak ? I jeszcze kilka pytań retorycznych : za co Nobel dla Obamy? Za to że czarny??
pani Joanno brawo.... nobel dla Herberta...teraz i natychmiast...nie dostal ...ponieważ sam zyl prawem wilka odd teraz ja bardzo kocham wilki...dlatego ostatnio miałem psa rasy huski….och.....ponieważ zyli prawem wilka......niech zyja wilki...
Zbigniew Herbert jak najbardziej zasługiwał na "nobla", ale akurat pani Wisława Szymborska także i kim jest owa pani rozmówczyni, by to kwestionować i uważać wybitną poetkę za "średnią"...? Głowa naszpikowana wiedzą teoretyczną na jakiś temat nie daje, jak widać, legitymacji do rozstrzygania o wartości poezji. Jeżeli już ktoś za kogoś, to Herbert za Miłosza.Ale nie dziwię się, dlaczego Herbert nie dostał tej nagrody, ponieważ "nobel" w dziedzinie literatury przeważnie nie jest przyznawany tak naprawdę za twórczość, ale za polityczne wypowiedzi, czego przykładem jest przyznanie tego wyróżnienia Tokarczuk. Poeci, którzy mieli najbardziej wartościowy wpływ na sumienia, myślenie i wrażliwość Polaków w okresie powojennym to Herbert, Różewicz, Szymborska i Barańczak bez rozstrzygania, kto ma być na jakim stopniu podium. Po zabójstwie prezydenta Gdańska najbardziej poruszył i skłonił do rozważań wiersz Szymborskiej "Nienawiść" i tego typu utworów poetka ma bardzo wiele w swoim dorobku. Jedyny "zarzut", jaki można postawić Szymborskiej, to tak wielka sprawność w wyrażaniu myśli, że nie musiała gmatwać swoich poetyckich wypowiedzi za pomocą przekombinowanych metafor, co niektórzy w poezji bardzo lubią niestety.
Nie mogę się zgodzić z Panem, że poezja pani Szymborskiej w okresie powojennym może w ogóle równać się, że można zestawiać nazwisko Szymborskiej z nazwiskiem pana Herberta. Pani Szymborska rozpoczęła karierę od dwóch tomików poezji w których zachłysnęła się zachwytem nad stalinizmem. Tak nad stalinizmem, nie nad komuną, nie nad marksizmem, ale nad tym zbrodniczym okresem w dziejach powojennych. Szymborska pisała wiersze żałobne na temat "batka" Stalina. Może ktoś zarzucić mi, że talent jedno, a poglądy drugie. Tak, ale ile wybitnych poetów zginęło w okresie stalinowskim w kazamatach? Nie jesteśmy w stanie odpowiedzieć na to pytanie. Szymborska to nie jest bożek, który w 97 roku z chwilą otrzymania politycznej nagrody nobla zostaje otoczona kuloodporną osłoną, gwardią obrońców z rozkazem "zobaczycie kogoś z kamieniem, strzelać!".
@@joanitefidelis1464 To bardzo skomplikowany problem, jest sporo racji w tym, co Pani napisała, także uważam, że nie da się rozdzielić twórczości od tego, co człowiek sobą tak naprawdę reprezentuje, ale różnimy się jednak w sposobie oceniania i ferowania wyroków. Zacznę od bardzo ogólnego stwierdzenia, że gdyby tak pogrzebać znanym ludziom głęboko w życiorysach, w niemal każdym przypadku zrobiłoby nam się bardzo smutno. Trzeba też wziąć pod uwagę fakt, że o wielu grzechach nic nie wiemy co nie oznacza, że nie zostały one popełnione i mogłoby się okazać, że po ich ujawnieniu musielibyśmy zmienić swoją opinię na temat bardzo wielu osób. Dlatego w ocenach zalecałabym daleko idącą wstrzemięźliwość. Ludzie nie są doskonali, popełniają błędy i dla mnie bardzo ważne są motywy - czy człowiek w złym dla siebie czasie zbłądził, czy robił paskudne rzeczy, bo tak po prosu ma. Istotne jest, czy całe życie był łajdakiem, czy zweryfikował swoje poglądy oraz zachowanie i odmienił się. Ocenianie ludzi byłoby bardzo proste, gdyby wszyscy wychowywali się w takich samych warunkach, mieli tę samą wiedzę i doświadczenie, a wiemy przecież że każdy człowiek to zupełnie odmienna historia. Pani Szymborska miała trochę grzechów na swoim sumieniu, ale nie "śmiertelnych" . To uczynki popełnione w strasznych czasach tużpowojennych. Ja wierzę w to, że po potwornościach wojny ludzie mogli naiwnie wierzyć w istnienie powszechnego dobra i pragnąć równości, sprawiedliwości, miłości i przyjaźni, cokolwiek by to znaczyło. Np. Broniewski szczerze wierzył w szlachetność komunistycznych ideałów, dopóki nie miał szansy przekonać się na własnej skórze, czym jest tak naprawdę ta ideologia, a właściwie to sposób jej wdrażania. Broniewski z powodu osobistych doświadczeń miał szansę dość szybko zmienić swoje polityczne preferencje, ale niektórzy nadal uważają go za komunistycznego poetę. Fakt, że niektórzy popierali reżim przede wszystkim po to, by się dobrze ustawić w życiu, ale bardzo wielu ludzi, zwłaszcza młodych, marząc po okrucieństwach wojny o lepszym świecie, łykało te "świetlane wizje" i piękne hasła z nadzieją, że się wypełnią, gdyż nie posiadali oni tej historycznej perspektywy, jaką my mamy dziś, by dostrzec fałsz, obłudę i niebezpieczeństwo komunistycznej ideologii. Porównanie wierszy młodej Szymborskiej i poezji Szymborskiej dojrzałej świadczy o ewoluowaniu jej poglądów pod wpływam bardzo głębokich przemyśleń dotyczących istoty życia i tu nie możemy mieć chyba żadnych zastrzeżeń do systemu wartości reprezentowanych przez poetkę, a także do walorów artystycznych jej utworów, a pamiętając o jej przeszłości musimy wziąć pod uwagę, że zmiany w pogląch i zachowaniu poszły w zdecydowanie dobrym kierunku. Wobec powyższego podtrzymuję pogląd, że wymienieni przeze mnie poeci mają najbardziej wartościowy wpływ na sumienia, myślenie i wrażliwość Polaków w okresie powojennym, z tym że po Pani wpisie rzeczywiście należałoby wyraźnie dopowiedzieć, iż w przypadku pani Szymborskiej dotyczy to utworów głównie z okresu postalinowskiego - wierszy bardzo mądrych, głęboko przemyślanych i świetnie napisanych. Kto jest bez winy, niech pierwszy rzuci kamieniem...
@@jagodajozwiak4473 Ostatni zwrot jest bardzo nadużywany i uwielbiany. Jeśli chodzi o taka winę jaką nosiła Szymborska to choćby ja mogę pierwsza rzucać kamieniem i rzucam. Poza tym, nie tak głęboko trzeba się zagłębiać w życiorys pisarki aby odkryć wypływy wynoszące ja do sławy. Ja jako nastolatka już o tym wiedziałam wiec nie musiałobyc to bardzo trudne, uzyskanie takiej informacji. Poza tym nie mam nicoezeciwko przedstawianiu jakiegokolwiek autorytetu w całej krasie i nawet jeśli zrobi nam się z tego powodu smutno. Cytując innego pisarza pana Józefa Mackiewicza i jego motto „Jedynie prawda jest ciekawa”. Bezkompromisowość jest ważna w mojej ocenie. Bo Pan Zbigniew Herbert całym swoim dorobkiem i życiem udowodnił, ze się da. Da się być wybitnym i nie ulec pokusie. Pozdrawiam serdecznie dziękuje za odpisanie na mój komentarz.
Pani Szymborska współpracowała z SB .Są na to dokumenty w IPN. To wyjaśnia wszystko. Natomiast Herbert był patriotą, pisał utwory ukazujące prawdę zaklamanej PRL. Wybrał prawdę i honor w przeciwieństwie do pani Szymborskiej, która pełzała przed komunistami ,a Herbert szedł przez życie z podniesioną głową z godnością..... Jest zwycięzcą !!! A Szymborska razem z tym swoim Noblem zdrajczynią Ojczyzny. Zbigniew Herbert na zawsze zostanie w sercach Polaków. 👍 🇵🇱 ✌
@@joanitefidelis1464 Najciekawsze pytanie jest takie, dlaczego Josifowi Brodskiemu - najwybitniejszemu poecie drugiej połowy XX wieku, jednemu z 3 pisarzy, którzy w sposób doskonały opanowali pisanie w 2 językach, który został skazany na wywiezienie do kolonii karnej na Syberii i wygnany z Rosji, przeszłość Szymborskiej czy Miłosza nie przeszkadzała, podczas gdy naszym homo soveticusom, którzy "walkę z kumuną" zaczęli po 1989 r. oni obydwoje bardzo przeszkadzają.
![Eminem - Somebody Save Me (feat. Jelly Roll) [Official Music Video]](http://i.ytimg.com/vi/Vwa0HenQMi4/mqdefault.jpg)
Porównujecie rzeczy nieporównywalne, Zbigniew Herbert to gigant intelektualny i moralny, wspaniały poeta, niezawodny człowiek. Nic dziwnego, że nie pasował do PRL i postprlowskiej rzeczywistości. Ceniony na Zachodzie obsobaczany u siebie przez ludzi malutkich jak Michnik. Patrzę na jego postawę życiową i nie mam żadnych wątpliwości co do jego statusu. Patrząc na Szymborską a jeszcze bardziej Tokarczuk - mam same wątpliwości. Znam sympatie Akademii Szwedzkiej, nie mam wątpliwości czemu nagradza jednych a sekuje drugich.
Z nurtem płyną tylko śmieci...stąd brak Nobla!!
Za honor,uczciwość i rzetelność. Dlatego nie dostał nobla,😐
Oczywiscie
Jeszcze lepsze pytanie : dlaczego Jan Paweł 2 nie dostał pokojowego Nobla mimo że obalił komunę a matka Teresa tak ?
I jeszcze kilka pytań retorycznych : za co Nobel dla Obamy? Za to że czarny??
Nie, za to ze pierwszy murzyn prezydent usa
Szczerze nagroda Nobla uwłaczała by jego osobie
(17:12) Prawdą jest, że Zbigniew Herbert podpisał apel o amnestię dla braci Czumów ale bracia Czumowie nie wysadzali żadnej auli.
www.czuma.pl
A może noblistka, jako w pewnym sensie konkurentka Herberta, za bardzo kochała Stalina a ten Lwowianin nie?
pani Joanno brawo.... nobel dla Herberta...teraz i natychmiast...nie dostal ...ponieważ sam zyl prawem wilka odd teraz ja bardzo kocham wilki...dlatego ostatnio miałem psa rasy huski….och.....ponieważ zyli prawem wilka......niech zyja wilki...
jak słyszę o franaszku......:) że napisał biografię , to myślę o Herbercie który chwyta
ciężką popielnicę ..i wali tych durni ....
Zbiegiem czasu i dobrze że nie wygrał bo wstyd stać w tym rzędzie.
Zbigniew Herbert jak najbardziej zasługiwał na "nobla", ale akurat pani Wisława Szymborska także i kim jest owa pani rozmówczyni, by to kwestionować i uważać wybitną poetkę za "średnią"...? Głowa naszpikowana wiedzą teoretyczną na jakiś temat nie daje, jak widać, legitymacji do rozstrzygania o wartości poezji. Jeżeli już ktoś za kogoś, to Herbert za Miłosza.Ale nie dziwię się, dlaczego Herbert nie dostał tej nagrody, ponieważ "nobel" w dziedzinie literatury przeważnie nie jest przyznawany tak naprawdę za twórczość, ale za polityczne wypowiedzi, czego przykładem jest przyznanie tego wyróżnienia Tokarczuk. Poeci, którzy mieli najbardziej wartościowy wpływ na sumienia, myślenie i wrażliwość Polaków w okresie powojennym to Herbert, Różewicz, Szymborska i Barańczak bez rozstrzygania, kto ma być na jakim stopniu podium. Po zabójstwie prezydenta Gdańska najbardziej poruszył i skłonił do rozważań wiersz Szymborskiej "Nienawiść" i tego typu utworów poetka ma bardzo wiele w swoim dorobku. Jedyny "zarzut", jaki można postawić Szymborskiej, to tak wielka sprawność w wyrażaniu myśli, że nie musiała gmatwać swoich poetyckich wypowiedzi za pomocą przekombinowanych metafor, co niektórzy w poezji bardzo lubią niestety.
Nie mogę się zgodzić z Panem, że poezja pani Szymborskiej w okresie powojennym może w ogóle równać się, że można zestawiać nazwisko Szymborskiej z nazwiskiem pana Herberta. Pani Szymborska rozpoczęła karierę od dwóch tomików poezji w których zachłysnęła się zachwytem nad stalinizmem. Tak nad stalinizmem, nie nad komuną, nie nad marksizmem, ale nad tym zbrodniczym okresem w dziejach powojennych. Szymborska pisała wiersze żałobne na temat "batka" Stalina. Może ktoś zarzucić mi, że talent jedno, a poglądy drugie. Tak, ale ile wybitnych poetów zginęło w okresie stalinowskim w kazamatach? Nie jesteśmy w stanie odpowiedzieć na to pytanie. Szymborska to nie jest bożek, który w 97 roku z chwilą otrzymania politycznej nagrody nobla zostaje otoczona kuloodporną osłoną, gwardią obrońców z rozkazem "zobaczycie kogoś z kamieniem, strzelać!".
@@joanitefidelis1464 To bardzo skomplikowany problem, jest sporo racji w tym, co Pani napisała, także uważam, że nie da się rozdzielić twórczości od tego, co człowiek sobą tak naprawdę reprezentuje, ale różnimy się jednak w sposobie oceniania i ferowania wyroków.
Zacznę od bardzo ogólnego stwierdzenia, że gdyby tak pogrzebać znanym ludziom głęboko w życiorysach, w niemal każdym przypadku zrobiłoby nam się bardzo smutno. Trzeba też wziąć pod uwagę fakt, że o wielu grzechach nic nie wiemy co nie oznacza, że nie zostały one popełnione i mogłoby się okazać, że po ich ujawnieniu musielibyśmy zmienić swoją opinię na temat bardzo wielu osób. Dlatego w ocenach zalecałabym daleko idącą wstrzemięźliwość. Ludzie nie są doskonali, popełniają błędy i dla mnie bardzo ważne są motywy - czy człowiek w złym dla siebie czasie zbłądził, czy robił paskudne rzeczy, bo tak po prosu ma. Istotne jest, czy całe życie był łajdakiem, czy zweryfikował swoje poglądy oraz zachowanie i odmienił się.
Ocenianie ludzi byłoby bardzo proste, gdyby wszyscy wychowywali się w takich samych warunkach, mieli tę samą wiedzę i doświadczenie, a wiemy przecież że każdy człowiek to zupełnie odmienna historia. Pani Szymborska miała trochę grzechów na swoim sumieniu, ale nie "śmiertelnych" . To uczynki popełnione w strasznych czasach tużpowojennych. Ja wierzę w to, że po potwornościach wojny ludzie mogli naiwnie wierzyć w istnienie powszechnego dobra i pragnąć równości, sprawiedliwości, miłości i przyjaźni, cokolwiek by to znaczyło. Np. Broniewski szczerze wierzył w szlachetność komunistycznych ideałów, dopóki nie miał szansy przekonać się na własnej skórze, czym jest tak naprawdę ta ideologia, a właściwie to sposób jej wdrażania. Broniewski z powodu osobistych doświadczeń miał szansę dość szybko zmienić swoje polityczne preferencje, ale niektórzy nadal uważają go za komunistycznego poetę.
Fakt, że niektórzy popierali reżim przede wszystkim po to, by się dobrze ustawić w życiu, ale bardzo wielu ludzi, zwłaszcza młodych, marząc po okrucieństwach wojny o lepszym świecie, łykało te "świetlane wizje" i piękne hasła z nadzieją, że się wypełnią, gdyż nie posiadali oni tej historycznej perspektywy, jaką my mamy dziś, by dostrzec fałsz, obłudę i niebezpieczeństwo komunistycznej ideologii.
Porównanie wierszy młodej Szymborskiej i poezji Szymborskiej dojrzałej świadczy o ewoluowaniu jej poglądów pod wpływam bardzo głębokich przemyśleń dotyczących istoty życia i tu nie możemy mieć chyba żadnych zastrzeżeń do systemu wartości reprezentowanych przez poetkę, a także do walorów artystycznych jej utworów, a pamiętając o jej przeszłości musimy wziąć pod uwagę, że zmiany w pogląch i zachowaniu poszły w zdecydowanie dobrym kierunku.
Wobec powyższego podtrzymuję pogląd, że wymienieni przeze mnie poeci mają najbardziej wartościowy wpływ na sumienia, myślenie i wrażliwość Polaków w okresie powojennym, z tym że po Pani wpisie rzeczywiście należałoby wyraźnie dopowiedzieć, iż w przypadku pani Szymborskiej dotyczy to utworów głównie z okresu postalinowskiego - wierszy bardzo mądrych, głęboko przemyślanych i świetnie napisanych.
Kto jest bez winy, niech pierwszy rzuci kamieniem...
@@jagodajozwiak4473 Ostatni zwrot jest bardzo nadużywany i uwielbiany. Jeśli chodzi o taka winę jaką nosiła Szymborska to choćby ja mogę pierwsza rzucać kamieniem i rzucam.
Poza tym, nie tak głęboko trzeba się zagłębiać w życiorys pisarki aby odkryć wypływy wynoszące ja do sławy. Ja jako nastolatka już o tym wiedziałam wiec nie musiałobyc to bardzo trudne, uzyskanie takiej informacji. Poza tym nie mam nicoezeciwko przedstawianiu jakiegokolwiek autorytetu w całej krasie i nawet jeśli zrobi nam się z tego powodu smutno. Cytując innego pisarza pana Józefa Mackiewicza i jego motto „Jedynie prawda jest ciekawa”. Bezkompromisowość jest ważna w mojej ocenie. Bo Pan Zbigniew Herbert całym swoim dorobkiem i życiem udowodnił, ze się da. Da się być wybitnym i nie ulec pokusie.
Pozdrawiam serdecznie dziękuje za odpisanie na mój komentarz.
Pani Szymborska współpracowała z SB .Są na to dokumenty w IPN. To wyjaśnia wszystko. Natomiast Herbert był patriotą, pisał utwory ukazujące prawdę zaklamanej PRL.
Wybrał prawdę i honor w przeciwieństwie do pani Szymborskiej, która pełzała przed komunistami ,a Herbert szedł przez życie z podniesioną głową z godnością.....
Jest zwycięzcą !!!
A Szymborska razem z tym swoim Noblem zdrajczynią Ojczyzny.
Zbigniew Herbert na zawsze zostanie w sercach Polaków.
👍 🇵🇱 ✌
@@joanitefidelis1464 Najciekawsze pytanie jest takie, dlaczego Josifowi Brodskiemu - najwybitniejszemu poecie drugiej połowy XX wieku, jednemu z 3 pisarzy, którzy w sposób doskonały opanowali pisanie w 2 językach, który został skazany na wywiezienie do kolonii karnej na Syberii i wygnany z Rosji, przeszłość Szymborskiej czy Miłosza nie przeszkadzała, podczas gdy naszym homo soveticusom, którzy "walkę z kumuną" zaczęli po 1989 r. oni obydwoje bardzo przeszkadzają.