Ασε τούς άλλους να ακούνε Τραπ και άρχισες.. Αυτοί χάνουν εδω είναι η γνήσια μουσική.. 2024 ακόμα εδώ να σάς ακούω και να νιώθω τήν μουσική σάς μέσα στη ψυχή μου
Άψινθος Μετρώ τους χτύπους της καρδιάς μου να πιάνει ο παλμός πίσω απ'τα βήματα μου καυτός, κουρνιαχτός κάτω στην άσφαλτο πατώ σε ένα άδρο κάρβουνο πιο κάτω από στεγνός και είναι αστικός πάτος ρηχός σκίζει το χώμα στο τσιμέντο σαν άψης ανθός τα χνάρια μου σβήνει μια νύχτα άτραπος κι ήχος με διαπερνά σαν μου'να άφαντος, κενός μοιάζει νεκρός όπως με βρήκα στα όνειρα μου με μάτια ανοιγμένα εκτός δραπέτης των ωμών λεωφόρων κοινός στην παραίσθηση της ρουτίνας σκαστός στο σύρμα του ορίζοντα αχνοχαράζει κάποιος μουντός ουρανός και ενώ σκυφτός περπατούσα η σκέψη μου κουρέλι γύριζε γύρω από σένα διαρκώς με δόντια από νεύρα να τρίζουν πριν να με προδώσει ο πυρετός για μια μου στιγμή κοντοστέκομαι κοιτώ την πελιδνή αντανάκλαση μοχρός στον εαυτό μου αν νιώθω ακόμα ζωντανός φίλε δεν ρώτησα μεστούς απρόσωπους περαστικούς που η νύχτα καταδίωκε με τα δικά τους φόβητρα η φλόκα που έδωσα σβήνει μα ακόμα ακολουθώ το 07 κώδικα στο βαθύ το πέπλο της ερημιάς ψυχές υπό μηδέν βαθμούς σκιάς γύρω ότι η φύση καταπίνει ένας στυγνός ψυχρός φονιάς ήλιος και εγώ το βλέμμα σου να ψάχνω μες το πλήθος απ'τα διασταυρωμένα οστά να μου χαμογελάς μα νιώθω λίγος... το πνεύμα μέσα φλέγεται μα την ψυχή μου έχει καλύψει ο ίσκιος λεπτή γραμμή η αγάπη από το μίσος και ο θάνατος συνοδοιπόρος δίπλα μας κατάματα κοιτώ, με πιάνει ρίγος πως μοιάζει εθιστικός ρέπει τις σκέψεις μου σαν βρέφη που έχουν βαπτιστεί στα νερά της τήγος με αίμα σε ψάχνω με ασάλευτο βλέμμα μα μάτια αδηφάγα με καταπίνουνε βυθός βαθύς σαν ψέμα, πίσω να στηριχτώ πάλι κάποιον να προσεγγίσω τι ψάχνω σε σένα μια καλή δικαιολογία να βρω για να ζήσω άλλη μια μέρα άλλο ένα ρίσκο μοναξιά τον αυτοεγκλεισμό μου προσπαθώντας πάλι να εμποδίσω απλός περαστικός πριν τα μάτια να κλείσω θα έχουνε χαθεί οι πάντες γύρω μου και ανάσα που να αφήσω μείνε δίπλα μου ωσότου να σβήσω άλλη μια ήττα μέσα απ'το πρόσωπο σου νύχτα στην άφωτη γη από μια αγάπη που κλείνει το στόμα πριν προλάβει το όνομα να πει και έπειτα παγωνιά σε ένα τοπίο που η μορφή μου πλάθει μέρη να γερνά ήμουν για σένα ένας διαβάτης που περνά... Άυλος Ρωτάς τι βλέπω μες το βλέμμα σου και αν σε καταλαβαίνω κάθε βράδυ στο κλουβί μου σαν κλειστώ θα'σαι ανάμνηση αν τύχει και ξημερωθώ μια μέρα μείνει πλάι μου στο φόβο, στην ελπίδα σε κάθε ύπουλη ζωής παγίδα έζησα και είδα μέρες κάτεργα και θάνατο αιφνίδιο μοναξιά κενό γι'αυτό σου'δωσα αγάπη απλόχερα κι ανώφελα για μια ακόμη φορά μες την ματιά σου παγιδεύτηκα φαρμάκι από τα χείλη σου και κούφια λόγια γεύτηκα με έπεισες πάλι στις σκιές να μείνω να αφεθώ στην πλάνη σου και αν ματωμένα δάκρυα κυλούν στο προσκεφάλι μου στους εφιάλτες μου έρχεται η όψη σου γίνεσαι στοίχειωμα στη μέρα μου, στον νου μου αρρώστια μέθης ξέσπασμα σαν χάνομαι στον όχλο, στον χαμό γίνομαι ένα και το αυτό καπνός στο πέρασμα σου όνειρο θολό όσο και η όψη στο μπουκάλι που κρατώ για σιγουριά να σβήσω κάθε θύμηση σου έτη φωτός μακριά απέχει ο κόσμος μου απ'την στείρα αντίληψη σου θυμήσου όταν θα θρέφεις το κορμί σου με φαρμάκι ενοχές και ψέμα δεν υπάρχει τέρμα στην απάτη εκεί ξεχνάς τον εφιάλτη πες μου δεν έμαθες ποτέ να ξεχωρίσεις την αγάπη σε ένα βλέμμα πες μου ποια κατάρα κρύβει η σιωπή ανάμεσα μας δυο ανόμοιες ψυχές που σμίξαν μες το γκρίζο κόσμο τους περαστικός που αντίκρισε ελπίδα στα μάτια σου μια στιγμή έλξη το κάλεσμα και ύστερα τίποτα κενό τα πάντα έσβησαν μέσα σε ένα λεπτό σε είδα να χάνεσαι μέσα στον όχλο, στον χαμό σε είδα να χάνεσαι μέσα στον όχλο, στον χαμό τα πάντα έσβησαν μέσα σε ένα λεπτό
Έζησα...και είδα...μέρες κάτεργα και θάνατο αιφνίδιο... μοναξιά...κενό...γι' αυτό σου 'δωσα αγάπη...απλόχερα και ανώφελα... για ακόμη μια φορά...μες τη ματιά σου...παγιδεύτηκα...φαρμάκι από τα χείλη σου και κούφια λόγια γεύτηκα...Με έπεισες πάλι στις σκιές να μείνω...να αφεθώ στην πλάνη σου....κι αν τα ματωμένα δάκρυα κυλούν στο προσκεφάλι μου...στους εφιάλτες μου...έρχεται η όψη σου...γίνεσαι στοίχειωμα στην μέρα μου...στον νου μου...αρρώστια μέθης ξέσπασμα...
Ασε τούς άλλους να ακούνε Τραπ και άρχισες.. Αυτοί χάνουν εδω είναι η γνήσια μουσική.. 2024 ακόμα εδώ να σάς ακούω και να νιώθω τήν μουσική σάς μέσα στη ψυχή μου
ήμουν για σένα ένας διαβάτης που περνά
ήσουν για μένα το νερό και η φωτιά
Το sample απο το τραγούδι " Μενεξεδένια τα βουνά " σε εκτέλεση Μαργαρίτας Ζορμπαλά και μουσική απο Μίκη Θεοδωράκη.
Άψινθος
Μετρώ τους χτύπους της καρδιάς μου να πιάνει ο παλμός
πίσω απ'τα βήματα μου καυτός, κουρνιαχτός
κάτω στην άσφαλτο πατώ σε ένα άδρο κάρβουνο πιο κάτω από στεγνός
και είναι αστικός πάτος ρηχός σκίζει το χώμα στο τσιμέντο σαν άψης ανθός
τα χνάρια μου σβήνει μια νύχτα άτραπος
κι ήχος με διαπερνά σαν μου'να άφαντος, κενός μοιάζει νεκρός
όπως με βρήκα στα όνειρα μου με μάτια ανοιγμένα
εκτός δραπέτης των ωμών λεωφόρων κοινός στην παραίσθηση της ρουτίνας σκαστός
στο σύρμα του ορίζοντα αχνοχαράζει κάποιος μουντός ουρανός
και ενώ σκυφτός περπατούσα η σκέψη μου κουρέλι γύριζε γύρω από σένα διαρκώς
με δόντια από νεύρα να τρίζουν πριν να με προδώσει ο πυρετός
για μια μου στιγμή κοντοστέκομαι κοιτώ την πελιδνή αντανάκλαση μοχρός
στον εαυτό μου αν νιώθω ακόμα ζωντανός
φίλε δεν ρώτησα μεστούς απρόσωπους περαστικούς
που η νύχτα καταδίωκε με τα δικά τους φόβητρα
η φλόκα που έδωσα σβήνει μα ακόμα ακολουθώ το 07 κώδικα
στο βαθύ το πέπλο της ερημιάς ψυχές υπό μηδέν βαθμούς σκιάς
γύρω ότι η φύση καταπίνει ένας στυγνός ψυχρός φονιάς ήλιος
και εγώ το βλέμμα σου να ψάχνω μες το πλήθος
απ'τα διασταυρωμένα οστά να μου χαμογελάς
μα νιώθω λίγος...
το πνεύμα μέσα φλέγεται μα την ψυχή μου έχει καλύψει ο ίσκιος
λεπτή γραμμή η αγάπη από το μίσος
και ο θάνατος συνοδοιπόρος δίπλα μας κατάματα κοιτώ, με πιάνει ρίγος
πως μοιάζει εθιστικός ρέπει τις σκέψεις μου
σαν βρέφη που έχουν βαπτιστεί στα νερά της τήγος με αίμα
σε ψάχνω με ασάλευτο βλέμμα μα μάτια αδηφάγα με καταπίνουνε
βυθός βαθύς σαν ψέμα, πίσω να στηριχτώ
πάλι κάποιον να προσεγγίσω
τι ψάχνω σε σένα μια καλή δικαιολογία να βρω για να ζήσω
άλλη μια μέρα άλλο ένα ρίσκο
μοναξιά τον αυτοεγκλεισμό μου προσπαθώντας πάλι να εμποδίσω
απλός περαστικός πριν τα μάτια να κλείσω
θα έχουνε χαθεί οι πάντες γύρω μου
και ανάσα που να αφήσω
μείνε δίπλα μου ωσότου να σβήσω
άλλη μια ήττα μέσα απ'το πρόσωπο σου νύχτα στην άφωτη γη
από μια αγάπη που κλείνει το στόμα πριν προλάβει το όνομα να πει
και έπειτα παγωνιά σε ένα τοπίο που η μορφή μου πλάθει μέρη να γερνά
ήμουν για σένα ένας διαβάτης που περνά...
Άυλος
Ρωτάς τι βλέπω μες το βλέμμα σου και αν σε καταλαβαίνω
κάθε βράδυ στο κλουβί μου σαν κλειστώ θα'σαι ανάμνηση
αν τύχει και ξημερωθώ
μια μέρα μείνει πλάι μου στο φόβο, στην ελπίδα
σε κάθε ύπουλη ζωής παγίδα
έζησα και είδα μέρες κάτεργα και θάνατο αιφνίδιο
μοναξιά κενό γι'αυτό σου'δωσα αγάπη απλόχερα κι ανώφελα
για μια ακόμη φορά μες την ματιά σου παγιδεύτηκα
φαρμάκι από τα χείλη σου και κούφια λόγια γεύτηκα
με έπεισες πάλι στις σκιές να μείνω να αφεθώ στην πλάνη σου
και αν ματωμένα δάκρυα κυλούν στο προσκεφάλι μου
στους εφιάλτες μου έρχεται η όψη σου
γίνεσαι στοίχειωμα στη μέρα μου, στον νου μου
αρρώστια μέθης ξέσπασμα σαν χάνομαι στον όχλο, στον χαμό
γίνομαι ένα και το αυτό
καπνός στο πέρασμα σου όνειρο θολό
όσο και η όψη στο μπουκάλι που κρατώ
για σιγουριά να σβήσω κάθε θύμηση σου
έτη φωτός μακριά απέχει ο κόσμος μου απ'την στείρα αντίληψη σου
θυμήσου όταν θα θρέφεις το κορμί σου με φαρμάκι
ενοχές και ψέμα δεν υπάρχει τέρμα στην απάτη εκεί ξεχνάς τον εφιάλτη
πες μου δεν έμαθες ποτέ να ξεχωρίσεις την αγάπη σε ένα βλέμμα
πες μου ποια κατάρα κρύβει η σιωπή
ανάμεσα μας δυο ανόμοιες ψυχές που σμίξαν
μες το γκρίζο κόσμο τους περαστικός
που αντίκρισε ελπίδα στα μάτια σου μια στιγμή
έλξη το κάλεσμα και ύστερα τίποτα κενό
τα πάντα έσβησαν μέσα σε ένα λεπτό
σε είδα να χάνεσαι μέσα στον όχλο, στον χαμό
σε είδα να χάνεσαι μέσα στον όχλο, στον χαμό
τα πάντα έσβησαν μέσα σε ένα λεπτό
περαστικος που αντικρισε ελπιδα στην ματια σου..
Ακόμα εδώ.....2022
μα την ψυχη μου εχει καλυψει ο ισκιος
Με στεναχωρει που δεν εχει πολλα views....
aylara sthn ygeia sou re maga....
μεγαλη αγαπη αυτο το κομματι λεμε!
2019
την ψυχη μου εχει καλυψει ο ισκιος..
..κι ενώ σκυφτός περπατούσα η σκέψη μου κουρέλι γύριζε γύρω από σένα διαρκώς, με δόντια από νεύρα να τρίζουν πριν να με προδώσει ο πυρετός...
Οι στίχοι είναι σκέτη ποίηση..
αϋλος τιλ ντεθ να ουμ. μπραβο ρε
κοντοστέκομαι, κοιτώ την πελιδνή αντανάκλαση μου..
Έζησα...και είδα...μέρες κάτεργα και θάνατο αιφνίδιο...
μοναξιά...κενό...γι' αυτό σου 'δωσα αγάπη...απλόχερα και ανώφελα...
για ακόμη μια φορά...μες τη ματιά σου...παγιδεύτηκα...φαρμάκι από τα χείλη σου και κούφια λόγια γεύτηκα...Με έπεισες πάλι στις σκιές να μείνω...να αφεθώ στην πλάνη σου....κι αν τα ματωμένα δάκρυα κυλούν στο προσκεφάλι μου...στους εφιάλτες μου...έρχεται
η όψη σου...γίνεσαι στοίχειωμα στην μέρα μου...στον νου μου...αρρώστια μέθης ξέσπασμα...
gia akoma mia fora gia mia mitia pagideutika
07 για παντα
Τι ψάχνω σε εσένα ;
Μια καλή δικαιολογία να βρω για να ζήσω
Τι κανατε εδω..
φαρμακι απο τα χειλη σου και κουφια λογια δεχτηκα......πες μου δεν εμαθες ποτε να ξεχωρισεις την αγαπη σ ενα βλεμμα..πες μ....????