Mirzə Ələkbər Sabir. “Ağacların bəhsi”

Alma, palıd, şam ağacı hal ilə
Eylədilər bəhs bu minval ilə:
Başladı tərifə palıd qamətin,
Öydü özün, zorbalığın, halətin;
“Yetməz olur, - söylədi, - dağlar mənə,
Layiq olur fəxr edə bağlar mənə;
Az qala başım yetişir göylərə,
Şax budağım kölgə Salıb hər yerə;
Əssə külək, qopsa da tufan, yenə
Əyməyə əsla gücü çatmaz mənə;
Canlıcadır, zorbacadır baldırım,
Sındıra bilməz məni heç ildırım!”
Alma ağacı ona verdi cəvab:
“Eyləmə tərif özünü, ey cənab!
Zorbadı hərçənd ki, qəddin sənin,
Yox mənə tay olmağa həddin sənin;
Səndə bitər bir neçə vecsiz qoza,
Ancaq o da qismət olar donquza.
Məndə, vəli, yaxşı, gözəl alma var,
Rəngini hər kim görə heyran qalar!
Dadlı, lətafətli, məlahətlidir,
Saplağı incə, özü ləzzətlidir!”
Şam ağacı bildi bu keyfiyyəti,
Söylədi: Bəsdir, buraxın söhbəti!
Boş danışıqdan nə çıxar, ay balam?
Qış günü siz çılpaq olursuz tamam;
Leyk mənim qışda dəxi yaz kimi,
Yaşıl olur paltarım atlas kimi;
Lazıməm ev tikdirən insanlara,
Həm dirəyəm, həm qapı eyvanlara
Qış sobada xəlq məni yandırar,
Mənfəətim xəlqə mənim çox dəyər”.