Nie jestem ani ornitologiem, ani dzieckiem, ani osobą starszą, a uwielbiam tą grę :) Od piątku już chyba z 6 partii rozegraliśmy i nadal nam mało. Estetyka tej gry wydaje mi się, że bardziej trafia do kobiet, dlatego męscy recenzenci nie będą w stanie jej docenić. Ja np. nie przepadam za grami gdzie są jakieś potwory, zombiaki, agresywnie wyglądające postacie, a takie gry są przeważnie zachwalane. Mnie osobiście Na Skrzydłach relaksuje i cieszę się, że powstała gra inna niż wszystkie, która nie jest skierowana do typowych graczy, bo dla nich tytułów na rynku jest już cała masa.
Uwielbiam! Żona jeszcze bardziej :) Mamy za sobą niecałe 20 partii - przeważnie 3 osobowych (z 12letnim synem). Ostatnio częściej we dwójkę. Gramy coraz szybciej więc zaczynamy mieścić się w godzince - to ważne! Jesteśmy początkujący, wcześniej grywaliśmy w Dixity i inne towarzyskie oraz Wsiąść do pociągu ;) Teraz już ograliśmy Tzolkina (świetny), Great Western Trail (również świetny) oraz Everdell. Terraformacja jeszcze czeka... Koniec końców gdy czasu jest niewiele albo dzień się kończy zawsze w pierwszej kolejności wyciągniemy Ptaki ;) z dodatkiem Europejskim... Jedyne co mocno denerwuje to zbyt duży wpływ zbierania jajek w ostatniej fazie - często dochodzi do sytuacji, że nic innego nie opłaca się robić bo jajo=1pkt Losowość doskwiera czasem ale dróg do zwycięstwa jest wiele ale naprawdę trzeba je testować dużo grając!
Kobietom się podoba :-) mi zdecydowanie przypadła do gustu, myślę że temat ptaków dla ludzi, którzy lubią ptaki i są ich ciekawi przyciąga. Do pogrania z dzieciakami super - przynajmniej poznają gatunki ptaków i czegoś się przy okazji nauczą. W swojej kategorii dla mnie super.
Jestem po dziewięciu rozgrywkach w Na skrzydłach. Zgadzam się z Tobą co do ilości akcji, rzeczywiście w pierwszych rozgrywkach mi to bardzo przeszkadzało. Wyraźnie czułem, że chciałbym dużo więcej zrobić, a nie mogę. Z czasem jest to chyba już kwestia nastawienia do gry i świadomości, że taka ta gra po prostu jest. Co do downtime'u to znowu kwestia od tego z kim grasz. Grałem w cztery, trzy i dwie osoby. Sporo rzeczy możesz zaplanować, przed swoim ruchem. Chyba, że jest to akcja dociągnięcia kart, to fakt czekasz do samego końca. Zasady nie są trudne do wytłumaczenia. Moja dziewięcioletnia córka gra z nami bez problemu. Wczoraj wygrała rozgrywkę. Taktyka na drapieżnika. Miałem przekonanie, że to pewna strategia na dużą ilość punktów i trzeba w to iść. Dzisiaj wiem, że wcale tak nie jest, naprawdę można wygrać na wiele innych sposobów. W sprawie wykonania zgadzam się w 100%. Za tę cenę gra naprawdę wygląda rewelacyjnie. Grafiki - sprawa gustu. Kolorowe jajeczka - znacznie lepiej wyglądają niż gdyby były jednokolorowe. Pozdrawiam Piotrze!
Jestem po czterech partiach dwuosobowych, z którą przeważnie gramy w cięższe gry. - Aktualnie mam poczucie sporej losowości, ale po większej liczbie gier może będzie inaczej. - Poziom interakcji jest mały i mam wrażenie, że w większym gronie byłby jeszcze mniejszy. Na dwie osoby można hate-draftować karty i jedzenie. + Gra jest bardzo szybka, my gramy 30-40min + 10min na rozłożenie, policzenie i złożenie.
Ogólnie z feelingiem z recenzji się zgadzam, gra nie jest zła, jest przepiękna, wydanie cudowne, ale hype ją całkowicie przerósł. Miało być powtórne przyjście zbawiciela, a dostajemy grę mocno niedokończoną: - Głównym problemem gry jest to, że sami z siebie widzimy mało kart. Z małej liczby puzzli ciężko się buduje coś fajnego, więc naturalnie strategie na dużą liczbę kart będą tymi bardziej skutecznymi (a przynajmniej statystycznie lepiej punktującymi). - Karty celów osobistych ewidentni nie zostały zaprojektowane jak pod grę, w której widzi się 20 kart ze 170kilku, a pod taką gdzie się widzi 50. Jest bardzo losowo i bardzo frustrujące - Żetony celów w rundach są strasznie nudne (są w zasadzie ich 2 typy) i skupiają się na tym co i tak chcemy robić w grze. No i gołe punkty zero silniczkowania. - Balans ptaków leży, są ptaki earlygameowe są midgameowe i lategameowe - to oczywiste. Ale dostajemy na starcie 5 na rękę i jak ktoś ma wybitnego ptaka na early to wygrał i koniec. Polecam szczególnie tego wodnego co pozwala dobierać 2 dodatkowe karty przy aktywacji i jedną odrzucać. Ptaki mają milion statystyk, którymi można by ciekawie pobalansować, ale z niezrozumiałych dla mnie powodów (pewnie tematycznych) są mało odważnie zaprojektowane. - Silniczki, które będziemy widzieć w grach będą bardzo podobne, nie ma tu dużej różnorodności. - 4 osoby to z mojego doświadczenia prawie 2h, na 5 nie podjąłbym się nawet grać. Przy grze na 4 osoby brakuje praktycznie każdego typu komponentów i trzeba to czymś zastępować - piękne wydanie, ale bardzo niefunkcjonalne. Dla mnie to kolejna gra, która zapomina o tym, że aby być fajnym engine-builderem trzeba zrobić jedną z dwóch rzeczy: A. Dać graczom mnóstwo kart, żeby mieli rzeczywiste wybory - w Race For The Galaxy i San Juan gracze dostają ich znacznie więcej i płacą nimi zmuszając do rzeczywistych decyzji. B. Dać kartom różne sposoby na ich wykonanie - Osadnicy Trzewika - tam karta jest przydatna na różne sposoby, a nie jest po prostu jakąś tam Dziwuszka Średnionożną, której nigdy nie chce wystawić, bo to słaba karta.
Dla kogo to jest gra? Na pewno nie dla geeków, po prostu to dobra gra rodzinna. Mało akcji do wytłumaczenia na start, ale z rundy na rundę mamy coraz więcej decyzji do podjęcia. Moim dzieciom (8 i 10 lat) gra się podoba, od wykonania - cudne rysunki ptaków, kolorowe jajeczka (różne kolory są ważne, zagraj z dziećmi to się przekonasz ;) ) do samej mechaniki.
Genialna gierka. Trzeba zagrać kilka partii. Po pierwszej rozgrywce miałem podobne odczucia jak po zagraniu pierwszy raz w Scythe. Dziś obie te gry są w moim top 10. Gorąco polecam.
Target? Milosnicy ptaków i ich znajomi, jako dzieciak bylo sie ornitologiem amatorem... Ojca moze namowie, to On uczyl mnie nazw ptakow i zaciekawil tematem ptasich trelli ;)
jak dla mnie targetem są żony planszówkowiczów, które mają dość fantasy, kosmosu, Cthulu czy zombiaków :). Patrząc jak wyglądają komponenty wierzę, że moja żona chociaż zechce spojrzeć na tę grę
Zgadzam się z spostrzeżeniami dotyczącymi rozgrywki. Pomogę jeśli chodzi o target. Grałem z synem(12) i rodzicami- ten układ uważam za idealny. Jasne, to nie jest gra dla eurowyjadaczy. Raczej gateway. Zaawansowany gateway? (jeśli można ustanowić taka kategorię). Proste zasady. Ewentualne wątpliwości można dopowiedzieć podczas pierwszej partii. Po prostu siadacie i gracie. Bawiliśmy się świetnie. Nie ma negatywnej interakcji. A ze względu na wykonanie, jest to gra w którą chętnie przegram. Bardzo polecam. Lubi Pan "gry które szybko eskalują"? - czyli Charterstone?
Według mnie gra rewelacyjna, no ale każdy ma inny gust ;-) Ogólnie to bym dodał jedną kosteczkę każdemu graczowi, żeby każdy miał w każdej rundzie jeden dodatkowy ruch bo jednak trochę tego mało no ale nie każda gra musi trwać 2 godziny .
Nie zgodzę się co do poczucia małej skali w grze. 170 ptaków z całego kontynentu, a później w dodatkach z całego swiata. Jeśli pomyślisz, że to są prawdziwe ptaki i możesz je kiedyś spotkać to robi to ogromną skale. Dla mnie spuszczanie asteroidy na Marsa było wręcz nadto wybujałe (tylko w pierwszej rozgrywce było ekscytujące). Dodatkowo w latach młodzieńczych oglądałem sporo programów przyrodniczych więc dla mnie temat to strzał w 10, jestem gotów kupić te grę dla samych kart. Prawdopodobnie jednak gra nie zawita do mojej kolekcji ze względu na powolny i nużący rozgieg. Z tego powodu pozbyłem się Terraformacji po kilku partiach
Nie jestem fanem pasjansów. Kiedy gram w planszówki szukam interakcji z innymi graczami. Jednak pomijając to, że nie jestem docelowym targetem tego typu gier to z moich doświadczeń gra jest paskudnie losowa, bardzo nierówna i ma duży efekt kuli śnieżnej. Jeśli nie wpadają Ci odpowiednie karty masz przerąbane i już tego nie nadrobisz. Nie ma szans. Niektóre ptaki są zbyt potężne, bo właśnie mogą ciągle polować inne mają uniwersalne gniazda z dużą ilością miejsca na jajka i jeszcze same je znoszące - w momencie kiedy spora część celów ich właśnie dotyczy jest to baaaardzo silne. Tematyka również nie porywa - też miałem skojarzenia z podręcznikiem przyrody co do ilustracji. Jak dla mnie bardzo na nie.
Wlasnie dlatego jest duzo targetow. Jesli przeciwnik mial szczescie i wylosowal 3-4 ptaki drapiezne to wez pod uwage zanim je umiesci w siedlisku troche czasu mija. Powinno sie wtedy dostosowac taktyke na kontre. Mysle ze gra jest raczej rekreacyjna niz turniejowa wiec chodzi o przyjemnie spedzony czas i emocje a sam wyglad gry juz na wstepie oddaje sporo pozytywnych.
Dzięki za recenzję, tego się obawiałem, że oprawa graficzna i wygląd po raz kolejny przerosły mechanikę, która nie jest mocną stroną tej gry. Zostanę przy Troyes ;)
Ja jestem zachwycona tą grą. Przepiękna grafika, dla mnie ciekawa tematyka i całkiem wciągająca akcja. Na potrzeby własne, żeby zwiększyć dynamikę gry ustaliliśmy z partnerem, że co rundę pobieramy jedno jajo i jeden żeton pożywienia. Myśleliśmy też o tym, żeby korzystać z 16 punktów akcji zamiast 8 - jak jest w instrukcji. Jedyny minus tej gry, moim zdaniem, to że wolno się rozkręca.
Nie jestem ani ornitologiem, ani dzieckiem, ani osobą starszą, a uwielbiam tą grę :) Od piątku już chyba z 6 partii rozegraliśmy i nadal nam mało. Estetyka tej gry wydaje mi się, że bardziej trafia do kobiet, dlatego męscy recenzenci nie będą w stanie jej docenić. Ja np. nie przepadam za grami gdzie są jakieś potwory, zombiaki, agresywnie wyglądające postacie, a takie gry są przeważnie zachwalane. Mnie osobiście Na Skrzydłach relaksuje i cieszę się, że powstała gra inna niż wszystkie, która nie jest skierowana do typowych graczy, bo dla nich tytułów na rynku jest już cała masa.
To prawda. Odważny krok w stronę estetyki piękna i przyrodoznawstwa.
Uwielbiam! Żona jeszcze bardziej :) Mamy za sobą niecałe 20 partii - przeważnie 3 osobowych (z 12letnim synem). Ostatnio częściej we dwójkę.
Gramy coraz szybciej więc zaczynamy mieścić się w godzince - to ważne! Jesteśmy początkujący, wcześniej grywaliśmy w Dixity i inne towarzyskie oraz Wsiąść do pociągu ;) Teraz już ograliśmy Tzolkina (świetny), Great Western Trail (również świetny) oraz Everdell. Terraformacja jeszcze czeka... Koniec końców gdy czasu jest niewiele albo dzień się kończy zawsze w pierwszej kolejności wyciągniemy Ptaki ;) z dodatkiem Europejskim...
Jedyne co mocno denerwuje to zbyt duży wpływ zbierania jajek w ostatniej fazie - często dochodzi do sytuacji, że nic innego nie opłaca się robić bo jajo=1pkt
Losowość doskwiera czasem ale dróg do zwycięstwa jest wiele ale naprawdę trzeba je testować dużo grając!
Ach! Wyśmienity pojazd ;) Już wcześniej chciałem zagrać, a teraz jestem zachęcony jeszcze bardziej!
To kiedy gramy? My już po 5 czy 6 partyjkach :D
Kobietom się podoba :-) mi zdecydowanie przypadła do gustu, myślę że temat ptaków dla ludzi, którzy lubią ptaki i są ich ciekawi przyciąga. Do pogrania z dzieciakami super - przynajmniej poznają gatunki ptaków i czegoś się przy okazji nauczą. W swojej kategorii dla mnie super.
Jestem po dziewięciu rozgrywkach w Na skrzydłach. Zgadzam się z Tobą co do ilości akcji, rzeczywiście w pierwszych rozgrywkach mi to bardzo przeszkadzało. Wyraźnie czułem, że chciałbym dużo więcej zrobić, a nie mogę. Z czasem jest to chyba już kwestia nastawienia do gry i świadomości, że taka ta gra po prostu jest. Co do downtime'u to znowu kwestia od tego z kim grasz. Grałem w cztery, trzy i dwie osoby. Sporo rzeczy możesz zaplanować, przed swoim ruchem. Chyba, że jest to akcja dociągnięcia kart, to fakt czekasz do samego końca. Zasady nie są trudne do wytłumaczenia. Moja dziewięcioletnia córka gra z nami bez problemu. Wczoraj wygrała rozgrywkę. Taktyka na drapieżnika. Miałem przekonanie, że to pewna strategia na dużą ilość punktów i trzeba w to iść. Dzisiaj wiem, że wcale tak nie jest, naprawdę można wygrać na wiele innych sposobów. W sprawie wykonania zgadzam się w 100%. Za tę cenę gra naprawdę wygląda rewelacyjnie. Grafiki - sprawa gustu. Kolorowe jajeczka - znacznie lepiej wyglądają niż gdyby były jednokolorowe. Pozdrawiam Piotrze!
Jestem po czterech partiach dwuosobowych, z którą przeważnie gramy w cięższe gry.
- Aktualnie mam poczucie sporej losowości, ale po większej liczbie gier może będzie inaczej.
- Poziom interakcji jest mały i mam wrażenie, że w większym gronie byłby jeszcze mniejszy. Na dwie osoby można hate-draftować karty i jedzenie.
+ Gra jest bardzo szybka, my gramy 30-40min + 10min na rozłożenie, policzenie i złożenie.
Rezenzent nie jest świadomy tego, jak birdwatching jest popularny na świecie;)
Trochę ochłodziłeś mój zapał, ale i tak spróbuję - "hajp" jest zbyt duży :)
Target? Osoby lubiące wspomnianą Terraformację i Scythe ale mające niecałą godzinkę na partię.
Ogólnie z feelingiem z recenzji się zgadzam, gra nie jest zła, jest przepiękna, wydanie cudowne, ale hype ją całkowicie przerósł.
Miało być powtórne przyjście zbawiciela, a dostajemy grę mocno niedokończoną:
- Głównym problemem gry jest to, że sami z siebie widzimy mało kart. Z małej liczby puzzli ciężko się buduje coś fajnego, więc naturalnie strategie na dużą liczbę kart będą tymi bardziej skutecznymi (a przynajmniej statystycznie lepiej punktującymi).
- Karty celów osobistych ewidentni nie zostały zaprojektowane jak pod grę, w której widzi się 20 kart ze 170kilku, a pod taką gdzie się widzi 50. Jest bardzo losowo i bardzo frustrujące
- Żetony celów w rundach są strasznie nudne (są w zasadzie ich 2 typy) i skupiają się na tym co i tak chcemy robić w grze. No i gołe punkty zero silniczkowania.
- Balans ptaków leży, są ptaki earlygameowe są midgameowe i lategameowe - to oczywiste. Ale dostajemy na starcie 5 na rękę i jak ktoś ma wybitnego ptaka na early to wygrał i koniec. Polecam szczególnie tego wodnego co pozwala dobierać 2 dodatkowe karty przy aktywacji i jedną odrzucać. Ptaki mają milion statystyk, którymi można by ciekawie pobalansować, ale z niezrozumiałych dla mnie powodów (pewnie tematycznych) są mało odważnie zaprojektowane.
- Silniczki, które będziemy widzieć w grach będą bardzo podobne, nie ma tu dużej różnorodności.
- 4 osoby to z mojego doświadczenia prawie 2h, na 5 nie podjąłbym się nawet grać. Przy grze na 4 osoby brakuje praktycznie każdego typu komponentów i trzeba to czymś zastępować - piękne wydanie, ale bardzo niefunkcjonalne.
Dla mnie to kolejna gra, która zapomina o tym, że aby być fajnym engine-builderem trzeba zrobić jedną z dwóch rzeczy:
A. Dać graczom mnóstwo kart, żeby mieli rzeczywiste wybory - w Race For The Galaxy i San Juan gracze dostają ich znacznie więcej i płacą nimi zmuszając do rzeczywistych decyzji.
B. Dać kartom różne sposoby na ich wykonanie - Osadnicy Trzewika - tam karta jest przydatna na różne sposoby, a nie jest po prostu jakąś tam Dziwuszka Średnionożną, której nigdy nie chce wystawić, bo to słaba karta.
Cóż, brakło mechów ze skrzydłami...
Dla kogo to jest gra? Na pewno nie dla geeków, po prostu to dobra gra rodzinna. Mało akcji do wytłumaczenia na start, ale z rundy na rundę mamy coraz więcej decyzji do podjęcia.
Moim dzieciom (8 i 10 lat) gra się podoba, od wykonania - cudne rysunki ptaków, kolorowe jajeczka (różne kolory są ważne, zagraj z dziećmi to się przekonasz ;) ) do samej mechaniki.
Genialna gierka. Trzeba zagrać kilka partii. Po pierwszej rozgrywce miałem podobne odczucia jak po zagraniu pierwszy raz w Scythe. Dziś obie te gry są w moim top 10. Gorąco polecam.
Chyba włożyłeś kij do karmnika 😉
Target? Milosnicy ptaków i ich znajomi, jako dzieciak bylo sie ornitologiem amatorem... Ojca moze namowie, to On uczyl mnie nazw ptakow i zaciekawil tematem ptasich trelli ;)
jak dla mnie targetem są żony planszówkowiczów, które mają dość fantasy, kosmosu, Cthulu czy zombiaków :). Patrząc jak wyglądają komponenty wierzę, że moja żona chociaż zechce spojrzeć na tę grę
Może kolory jajeczek będą miały sens w późniejszych dodatkach :)
Zgadzam się z spostrzeżeniami dotyczącymi rozgrywki. Pomogę jeśli chodzi o target. Grałem z synem(12) i rodzicami- ten układ uważam za idealny. Jasne, to nie jest gra dla eurowyjadaczy. Raczej gateway. Zaawansowany gateway? (jeśli można ustanowić taka kategorię). Proste zasady. Ewentualne wątpliwości można dopowiedzieć podczas pierwszej partii. Po prostu siadacie i gracie. Bawiliśmy się świetnie. Nie ma negatywnej interakcji. A ze względu na wykonanie, jest to gra w którą chętnie przegram. Bardzo polecam.
Lubi Pan "gry które szybko eskalują"? - czyli Charterstone?
Hmmm to nie jest gra dla geeków:) to jest lekka, przyjemna gra do gry rodzinnej... żeby sobie po prostu przyjemnie spokojnie pograć:)
Według mnie gra rewelacyjna, no ale każdy ma inny gust ;-) Ogólnie to bym dodał jedną kosteczkę każdemu graczowi, żeby każdy miał w każdej rundzie jeden dodatkowy ruch bo jednak trochę tego mało no ale nie każda gra musi trwać 2 godziny .
Nie zgodzę się co do poczucia małej skali w grze. 170 ptaków z całego kontynentu, a później w dodatkach z całego swiata. Jeśli pomyślisz, że to są prawdziwe ptaki i możesz je kiedyś spotkać to robi to ogromną skale. Dla mnie spuszczanie asteroidy na Marsa było wręcz nadto wybujałe (tylko w pierwszej rozgrywce było ekscytujące). Dodatkowo w latach młodzieńczych oglądałem sporo programów przyrodniczych więc dla mnie temat to strzał w 10, jestem gotów kupić te grę dla samych kart. Prawdopodobnie jednak gra nie zawita do mojej kolekcji ze względu na powolny i nużący rozgieg. Z tego powodu pozbyłem się Terraformacji po kilku partiach
Karty są wygięte i pewnie do tego się gracze przyczepili ale wbrew pozorom ma to plus. Łatwiej jest je ze stołu zgarnąć.
Nie sprzedajesz chętnie kupię
Właśnie dzisiaj kupiłam 😀
Nie jestem fanem pasjansów. Kiedy gram w planszówki szukam interakcji z innymi graczami. Jednak pomijając to, że nie jestem docelowym targetem tego typu gier to z moich doświadczeń gra jest paskudnie losowa, bardzo nierówna i ma duży efekt kuli śnieżnej. Jeśli nie wpadają Ci odpowiednie karty masz przerąbane i już tego nie nadrobisz. Nie ma szans. Niektóre ptaki są zbyt potężne, bo właśnie mogą ciągle polować inne mają uniwersalne gniazda z dużą ilością miejsca na jajka i jeszcze same je znoszące - w momencie kiedy spora część celów ich właśnie dotyczy jest to baaaardzo silne. Tematyka również nie porywa - też miałem skojarzenia z podręcznikiem przyrody co do ilustracji. Jak dla mnie bardzo na nie.
Wlasnie dlatego jest duzo targetow. Jesli przeciwnik mial szczescie i wylosowal 3-4 ptaki drapiezne to wez pod uwage zanim je umiesci w siedlisku troche czasu mija. Powinno sie wtedy dostosowac taktyke na kontre. Mysle ze gra jest raczej rekreacyjna niz turniejowa wiec chodzi o przyjemnie spedzony czas i emocje a sam wyglad gry juz na wstepie oddaje sporo pozytywnych.
na skrzydłach ma już 3 dodatki spróbuj kilka z ich a zobaczysz że ta gra jest bardzo fajna i ruchliwa z poważaniem reakcje.straceniowe@gmail.com
Dzięki za recenzję, tego się obawiałem, że oprawa graficzna i wygląd po raz kolejny przerosły mechanikę, która nie jest mocną stroną tej gry. Zostanę przy Troyes ;)
Ja jestem zachwycona tą grą. Przepiękna grafika, dla mnie ciekawa tematyka i całkiem wciągająca akcja. Na potrzeby własne, żeby zwiększyć dynamikę gry ustaliliśmy z partnerem, że co rundę pobieramy jedno jajo i jeden żeton pożywienia. Myśleliśmy też o tym, żeby korzystać z 16 punktów akcji zamiast 8 - jak jest w instrukcji. Jedyny minus tej gry, moim zdaniem, to że wolno się rozkręca.
Ja bym tą gre nazwał sklepy cynamonowe. Ciekawe ile ludzi wie dlaczego :×
Szanuję twoje zdanie i wiem, że możesz tak myśleć ale się z tobą kompletnie nie zgadzam 😉
Po raz kolejny okazało się, że jak chcę się dowiedzieć co myślę o grze, to wystarczy, że obejrzę Twój filmik :-).