Ben Sana Mecburum (İbrahim Sadri & Cem Karaca)

Şair: Attilâ İlhan
Şiiri Seslendiren: İbrahim Sadri & Cem Karaca
Ben Sana Mecburum
Ben sana mecburum bilemezsin,
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum.
Büyüdükçe büyüyor gözlerin,
Ben sana mecburum bilemezsin,
İçimi seninle ısıtıyorum.
Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor,
Bu şehir o eski İstanbul mudur?
Karanlıkta bulutlar parçalanıyor,
Sokak lambaları birden yanıyor,
Kaldırımlarda yağmur kokusu.
Ben sana mecburum, sen yoksun.
Sevmek, kimi zaman rezilce korkuludur,
İnsan bir akşamüstü ansızın yorulur,
Tutsak ustura ağzında yaşamaktan .
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu,
Birkaç hayat çıkarır yaşamasından,
Hangi kapıyı çalsa kimi zaman,
Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu.
Cem karaca:
Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor,
Bu şehir o eski İstanbul mudur?
Karanlıkta bulutlar parçalanıyor,
Sokak lambaları birden yanıyor,
Kaldırımlarda yağmur kokusu.
Seni bilmiyor kimseler,
Bir şilep sızıyor ıssız, ahh ıssız gözlerinden x2
İbrahim sadri:
Fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor,
Eski zamanlardan bir cuma çalıyor,
Durup köşe başında deliksiz dinlesem,
Sana kullanılmamış bir gök getirsem.
Haftalar ellerimde ufalanıyor,
Ney yapsam, ne tutsam, nereye gitsem
Ben sana mecburum, sen yoksun.
Belki haziran'da mavi benekli çocuksun,
Ahh seni bilmiyor, kimseler bilmiyor.
Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden,
Belki yeşilköy'de uçağa biniyorsun,
Bütün ıslanmışsın, tüylerin ürperiyor,
Belki körsün, kırılmışsın, telaş içindesin,
Kötü rüzgar saçlarını götürüyor.
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Bu kurtlar sofrasında, belki zor,
Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden.
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Sus deyip adınla başlıyorum.
İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin .
Hayır başka türlü olmayacak!
Ben sana mecburum bilemezsin!
Cem karaca:
Sevmek, kimi zaman rezilce korkuludur,
İnsan ansızın yorulur,
Tutsak ustura ağzında yaşamaktan,
Ellerini kırar tutkusu .
Ben sana mecburum bilemezsin, sen yoksun
Ne yapsam, nereye gitsem
Ben sana mecburum bilemezsin, sen yoksun.
İbrahim sadri:
Sen yoksun.
Attilâ İlhan