Lyrics: Και δε θυμάμαι καν το πως φαινότανε. Μια μορφή χιμαίρα που πάντοτε εναλασσότανε, Τη γύρευα τα βράδια, της μίλαγα όταν κοιμότανε, Της φίλαγα τα σημάδια, και τότε μου ανοιγότανε. Και γω ένας διψασμένος να πνίγομαι στους χυμούς της, Αγκυροβολημένος, να κλείνομαι στους ισθμούς της. Να ψάχνω κάτι οικείο στους άπειρους μορφασμούς της, Σαν να μιλάς με την θάλασσα μέσα απ'τους παφλασμούς της. Και μέσα της ταξιδεύουμε, φεύγουμε και πεθαίνουμε. Στα κύματα της πορεύομαι, πένθιμα ερωτεύομαι. Διερωτώμένος έντονα γιατί στο πούτσο ανασαίνουμε, Κυνηγώντας μια μέδουσα - στο κεντρί της ζεσταίνομαι. Το άγγιγμα της με φέρνει πίσω - Προσπαθούσα τη συντροφιά της να βρίσκω - τα μάτια μου κλείνω - Δίχτυα στο βάλτο αφήνω, Και όταν τη νιώσω να σπαρταράει ξέρω, Πως ετούτη τη νύχτα θα μείνω. Παραπατώ την επόμενη, καρφώνομαι στα δοκάρια, - Και κάθε λάθος έχει το πορφυρό σύμβολο του - Να νοσταλγώ την ενόραση που ένιωθα στα σκοτάδια, Στην απρόσωπη αγκαλιά της, στο τέλος αυτού του κόσμου. Και αν ήμουνα ολόκληρος, θα'μουνα τελειωμένος. Μα με τα θραύμασματά μου χορεύουμε στα χαλάσματα. Η δίψα για την ζωή βλέπεις θρέφεται από το πένθος, Και κάθε μια ουλή μου κάπου στα βάθη την χάρηκα. Δε ξέρω πόσοι συγκατοικούμε μέσα σ'αυτό το πλοίο, Και κάθε συνεπιβάτης να ψάχνει να βρεί τον Νώε. Πιστεύοντας στην απάτη διάλεξαν το λάθος βιβλίο, Και το μελάνι που τρέχει είναι από τον τόμο του Πόε. Η γάτα που γρατζουνάει τον τοίχο - Και οι γραμμές της παλάμης χαραγματιές μεσ'τη πλάτη μου - Ιερογλυφικά σ'αυτόν τον αγέραστο τύμβο, Που το κατάλοιπο μου καθιστά το παλάτι του. Πεταρίσματα στα μάτια σημαίνει πως συναντιόμαστε, Ψεύτικες τυχαιότητες και αφορμές να αγγιζόμαστε, Έντονες πιθανότητες ήδη να γνωριζόμαστε, Γαμιόμαστε, πριν καν ξεκινήσουμε να γδυνόμαστε. Οστά που δεν ανήκουνε σωστά στο ίδιο το σώμα. Ξιφομαχίες με τα δόντια, να ξεσκίζουνε το στόμα. Σε μια μάχη ηττημένη πριν από τριάντα χρόνια, Κάθε ζεστασιά αλησμόνητη σε τούτο δω τον χειμώνα. Μα θυμάμαι την κολόνια σου, διαταραγμένη αρμονία - Τα μαλλιά σου να μπλέκονται σαν φορτία σε τρικυμμία - Σαν τα συναισθήματα μου και την σιχαμάρα που νιώθω Όταν η μετάνοια μου αντικαθιστά κάθε πόθο. Κάθε εμπόδιο για καλό, καλώ το κάθε εμπόδιο, Μικρόβιο που δεν καταστρέφεται με το χλώριο, Σκέψη που περιστρέφεται γύρω από το όριο, Σαν ένα φιλί λυσσασμένο σ'ενα μεθύσι πλανόδιο. Και αν ήμουνα ολόκληρος, θα'μουνα τελειωμένος. Μα με τα θραύμασματά μου χορεύουμε στα χαλάσματα. Η δίψα για την ζωή βλέπεις θρέφεται από το πένθος, Και κάθε μια ουλή μου κάπου στα βάθη την χάρηκα.
🔥🔥🔥
This is such a good trip. Video is incredibly creative and enchanting, love love love it
Lyrics:
Και δε θυμάμαι καν το πως φαινότανε.
Μια μορφή χιμαίρα που πάντοτε εναλασσότανε,
Τη γύρευα τα βράδια, της μίλαγα όταν κοιμότανε,
Της φίλαγα τα σημάδια, και τότε μου ανοιγότανε.
Και γω ένας διψασμένος να πνίγομαι στους χυμούς της,
Αγκυροβολημένος, να κλείνομαι στους ισθμούς της.
Να ψάχνω κάτι οικείο στους άπειρους μορφασμούς της,
Σαν να μιλάς με την θάλασσα μέσα απ'τους παφλασμούς της.
Και μέσα της ταξιδεύουμε, φεύγουμε και πεθαίνουμε.
Στα κύματα της πορεύομαι, πένθιμα ερωτεύομαι.
Διερωτώμένος έντονα γιατί στο πούτσο ανασαίνουμε,
Κυνηγώντας μια μέδουσα - στο κεντρί της ζεσταίνομαι.
Το άγγιγμα της με φέρνει πίσω -
Προσπαθούσα τη συντροφιά της να βρίσκω - τα μάτια μου κλείνω -
Δίχτυα στο βάλτο αφήνω,
Και όταν τη νιώσω να σπαρταράει ξέρω,
Πως ετούτη τη νύχτα θα μείνω.
Παραπατώ την επόμενη, καρφώνομαι στα δοκάρια,
- Και κάθε λάθος έχει το πορφυρό σύμβολο του -
Να νοσταλγώ την ενόραση που ένιωθα στα σκοτάδια,
Στην απρόσωπη αγκαλιά της, στο τέλος αυτού του κόσμου.
Και αν ήμουνα ολόκληρος, θα'μουνα τελειωμένος.
Μα με τα θραύμασματά μου χορεύουμε στα χαλάσματα.
Η δίψα για την ζωή βλέπεις θρέφεται από το πένθος,
Και κάθε μια ουλή μου κάπου στα βάθη την χάρηκα.
Δε ξέρω πόσοι συγκατοικούμε μέσα σ'αυτό το πλοίο,
Και κάθε συνεπιβάτης να ψάχνει να βρεί τον Νώε.
Πιστεύοντας στην απάτη διάλεξαν το λάθος βιβλίο,
Και το μελάνι που τρέχει είναι από τον τόμο του Πόε.
Η γάτα που γρατζουνάει τον τοίχο -
Και οι γραμμές της παλάμης χαραγματιές μεσ'τη πλάτη μου -
Ιερογλυφικά σ'αυτόν τον αγέραστο τύμβο,
Που το κατάλοιπο μου καθιστά το παλάτι του.
Πεταρίσματα στα μάτια σημαίνει πως συναντιόμαστε,
Ψεύτικες τυχαιότητες και αφορμές να αγγιζόμαστε,
Έντονες πιθανότητες ήδη να γνωριζόμαστε,
Γαμιόμαστε, πριν καν ξεκινήσουμε να γδυνόμαστε.
Οστά που δεν ανήκουνε σωστά στο ίδιο το σώμα.
Ξιφομαχίες με τα δόντια, να ξεσκίζουνε το στόμα.
Σε μια μάχη ηττημένη πριν από τριάντα χρόνια,
Κάθε ζεστασιά αλησμόνητη σε τούτο δω τον χειμώνα.
Μα θυμάμαι την κολόνια σου, διαταραγμένη αρμονία -
Τα μαλλιά σου να μπλέκονται σαν φορτία σε τρικυμμία -
Σαν τα συναισθήματα μου και την σιχαμάρα που νιώθω
Όταν η μετάνοια μου αντικαθιστά κάθε πόθο.
Κάθε εμπόδιο για καλό, καλώ το κάθε εμπόδιο,
Μικρόβιο που δεν καταστρέφεται με το χλώριο,
Σκέψη που περιστρέφεται γύρω από το όριο,
Σαν ένα φιλί λυσσασμένο σ'ενα μεθύσι πλανόδιο.
Και αν ήμουνα ολόκληρος, θα'μουνα τελειωμένος.
Μα με τα θραύμασματά μου χορεύουμε στα χαλάσματα.
Η δίψα για την ζωή βλέπεις θρέφεται από το πένθος,
Και κάθε μια ουλή μου κάπου στα βάθη την χάρηκα.