Kurtarıcı olmadan yaşanmaz belli değer yargıların olmazsa yaşayamassın yani inanç bir noktada gereklidir din değil sadece bahsettiğim herhangi birini bir şeye bir fikre inanmak.
Kurtarıcı aramak istemiyorum. Bir ilahın altında yaşamak beni ben olmaktan uzaklaştırır. Ben... ben sadece insanım onca acı, keder, hüzün, sinir, öfke ve nefret arasında bunların hiçbiri olmayan sadece evrendeki yerini arayan bir toz parçasıyım ve böyle olmak beni mutlu kılıyor. Ancak bana biri yerimi söylediği zaman oraya ait hissetmeyeceğim ben boşlukta çırpınan bir balık gibiyken denize salınmak istemiyorum. Belki ait olduğum yer orası ama kendimi o boşlukta çırpınan balıkken daha mutlu hissediyordum. O yüzden beni denize bırakacak bir kurtarıcıya ihtiyacım yok beni boşluğumda yalnız bırakmayacak düşüncelere ihtiyacım var. (tamam çok okudun dc linki ver şimdi)
Yaşadığım kötü şeyler olmamasına rağmen hep acı içinde gibi hissediyordum. evet gülüyordum eğleniyordum ama bunları yaparken bile içimde bir acı vardı nedenini bilemediğim. şuan o acı da gitti. Aslında gülmelerim eğlenmelerimin hepsinin sahte olduğunu fark ettim sanki yapmak zorunda olduğum için yapıyordum. Hala daha yapmaya devam ediyorum kendimi kontrol edemiyorum keşke o acı tekrar gelse. Yokluğunda o acıya muhtaç olduğumu anladım. Gerçekten acı içinde olmaya bağımlı oldum. Artık onu hiç hissedemiyorum bunun için üzülemiyorum bile. gerçekten ne hissettiğimi bilmiyorum. Hissettiklerimi buraya dökmek istedim çünkü belki de söylediklerimi anlayabilecek kişiler sadece sizsiniz.
İnançsız yaşamak zordur çünkü anlamsızlığını önemsizliğini farkedersin yaşamak anlamsızdır.hapishanede idam gününü beklemek gibidir hayat ve kaçış yoktur bişey yapmak anlamsızdır artık değer yargıların anlamsızlığa anlam katma amacın yoktur. Bundan tek kaçış yolu ise ölmektir fakat onu yapacak kadar da cesur değilsindir. Bu yüzden bir şeye bağlanmak inanmak gerek düşünmemek ve ona uymak lazım.aptal gibi yaşayıp kendimizi kandırırdık ama şimdi ömür boyu acı çekmeye mahkumuz.
Bizler yalnız yorumeyi isteyenleriz bir çekiç ile putlar vurup o sesi dinleyenler ve en önemlisi birer akbabayız, bilginin akbabaları! (Yazım yanlışı varsa af ola Bulgaristan'da büyüdüm de)
Kurtarıcı olmadan yaşanmaz belli değer yargıların olmazsa yaşayamassın yani inanç bir noktada gereklidir din değil sadece bahsettiğim herhangi birini bir şeye bir fikre inanmak.
10 numara olmuş
Kurtarıcı aramak istemiyorum. Bir ilahın altında yaşamak beni ben olmaktan uzaklaştırır. Ben... ben sadece insanım onca acı, keder, hüzün, sinir, öfke ve nefret arasında bunların hiçbiri olmayan sadece evrendeki yerini arayan bir toz parçasıyım ve böyle olmak beni mutlu kılıyor. Ancak bana biri yerimi söylediği zaman oraya ait hissetmeyeceğim ben boşlukta çırpınan bir balık gibiyken denize salınmak istemiyorum. Belki ait olduğum yer orası ama kendimi o boşlukta çırpınan balıkken daha mutlu hissediyordum. O yüzden beni denize bırakacak bir kurtarıcıya ihtiyacım yok beni boşluğumda yalnız bırakmayacak düşüncelere ihtiyacım var. (tamam çok okudun dc linki ver şimdi)
Yaşadığım kötü şeyler olmamasına rağmen hep acı içinde gibi hissediyordum. evet gülüyordum eğleniyordum ama bunları yaparken bile içimde bir acı vardı nedenini bilemediğim. şuan o acı da gitti. Aslında gülmelerim eğlenmelerimin hepsinin sahte olduğunu fark ettim sanki yapmak zorunda olduğum için yapıyordum. Hala daha yapmaya devam ediyorum kendimi kontrol edemiyorum keşke o acı tekrar gelse. Yokluğunda o acıya muhtaç olduğumu anladım. Gerçekten acı içinde olmaya bağımlı oldum. Artık onu hiç hissedemiyorum bunun için üzülemiyorum bile. gerçekten ne hissettiğimi bilmiyorum. Hissettiklerimi buraya dökmek istedim çünkü belki de söylediklerimi anlayabilecek kişiler sadece sizsiniz.
Kusura bakmayın video ile çok alakası yok.
Seni tamamen anlamasam bile. Bende buna benzer bir durumdayim. Az çok anlayabiliyorum halini
@@ahmtgko9567 umarım bu durumdan kurtulabiliriz
Düşündükçe farkına varıyorum. Farkına vardıkça içten içe ölüyorum
acı bir gerçekliktir, yaşanması gereken bizi daha büyük bir şeye hazırlayan, bir pişme sürecidir.
İnançsız yaşamak zordur çünkü anlamsızlığını önemsizliğini farkedersin yaşamak anlamsızdır.hapishanede idam gününü beklemek gibidir hayat ve kaçış yoktur bişey yapmak anlamsızdır artık değer yargıların anlamsızlığa anlam katma amacın yoktur. Bundan tek kaçış yolu ise ölmektir fakat onu yapacak kadar da cesur değilsindir. Bu yüzden bir şeye bağlanmak inanmak gerek düşünmemek ve ona uymak lazım.aptal gibi yaşayıp kendimizi kandırırdık ama şimdi ömür boyu acı çekmeye mahkumuz.
Ah stamp al üstinsanı ve bize son insanı ver
Bizler yalnız yorumeyi isteyenleriz bir çekiç ile putlar vurup o sesi dinleyenler ve en önemlisi birer akbabayız, bilginin akbabaları!
(Yazım yanlışı varsa af ola Bulgaristan'da büyüdüm de)